Ermengarde d'Aquitaine
Ermengarde d'Aquitaine, geb. in 907.
tr. in 927
met
Rotbold I 'd Arles, zn. van Boso VI van Arles (markgraaf van Toscane) en Willa van Opper-Bourgondië (Princesse), geb. circa 907, ovl. in 950.
Rotbold I 'd Arles.
Comte de Provence , Comte d'Arles en 944, fils de Rothbald I, Comte d'Arles ?, marquis de Spolète.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Boso VII | *928 | Marseille [Frankrijk] | †968 | Centre [Frankrijk] | 40 | 1 | 6 |
Constance van Vienne
Constance van Vienne (Constance de Provence), geb. circa 935, Comtesse de Provence, ovl. tussen 961 en 965 (983).
tr. in 955
met
Boso VII Taillefer Comte d'Arles (Boso III de Provence), zn. van Rotbold I 'd Arles en Ermengarde d'Aquitaine, geb. Marseille [Frankrijk] circa 928, graaf van Avignon 935, graaf van Arles 949, ovl. Centre [Frankrijk] in 968.
Uit dit huwelijk 6 kinderen, waaronder:

| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Wilhelm I | *952 | | †993 | Avignon [Frankrijk] | 41 | 2 | 2 |
2 | Rotbold | | | †1008 | | | 1 | 1 |
3 | Guillaume I | *950 | Arles [Frankrijk] | †993 | Avignon [Frankrijk] | 42 | 1 | 5 |
Fulco I de Rode van Anjou
|  |
Fulco I de Rode (Foulques) van Anjou, geb. circa 887, graaf van Anjou, ovl. Tours [Frankrijk] tussen 941 en 942, begr. in de Kerk van Saint Martin, Châteauneuf, Frankrijk. |
Fulco I de Rode van Anjou.
Fulcus, le Roux (Rufus, Der Rote), 898/899 Vicecomes von Angers 898, 905 Vicomte de Tours et d'Anjou, 908-919 Comte de Nantes, 929 Comte d'Anjou.
tr. Loches [Frankrijk] op 17 jul 905
met
Roscilla van Loches, dr. van Werner van Loches (heer van Loches, graaf van Troyes) en Tescandra van Vilandry (gravin van Troyes), geb. Anjou [Frankrijk] in 874, gravin van Anjou, ovl. Lieu-Saint-Amand [Frankrijk] in 929.
Uit dit huwelijk 5 kinderen:

| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Roscille | *906 | Angers [Frankrijk] | †948 | Nantes [Frankrijk] | 42 | 1 | 3 |
2 | Fulco | *910 | | †958 | | 48 | 3 | 8 |
3 | Gerberge | *913 | Dreux [Frankrijk] | †952 | Angers [Frankrijk] | 39 | 1 | 1 |
4 | Judith | *929 | Nantes [Frankrijk] | †1008 | Thouars [Frankrijk] | 79 | 1 | 1 |
5 | Adèle | *929 | | †987 | Arles [Frankrijk] | 58 | 1 | 1 |
Roscilla van Loches
Roscilla van Loches, geb. Anjou [Frankrijk] in 874, gravin van Anjou, ovl. Lieu-Saint-Amand [Frankrijk] in 929.
- Moeder:
Tescandra van Vilandry, geb. Loches [Frankrijk] circa 860, gravin van Troyes, ovl. Loches [Frankrijk] in 957.
tr. Loches [Frankrijk] op 17 jul 905
met
Fulco I de Rode van Anjou.
Fulcus, le Roux (Rufus, Der Rote), 898/899 Vicecomes von Angers 898, 905 Vicomte de Tours et d'Anjou, 908-919 Comte de Nantes, 929 Comte d'Anjou.
Uit dit huwelijk 5 kinderen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Roscille | *906 | Angers [Frankrijk] | †948 | Nantes [Frankrijk] | 42 | 1 | 3 |
2 | Fulco | *910 | | †958 | | 48 | 3 | 8 |
3 | Gerberge | *913 | Dreux [Frankrijk] | †952 | Angers [Frankrijk] | 39 | 1 | 1 |
4 | Judith | *929 | Nantes [Frankrijk] | †1008 | Thouars [Frankrijk] | 79 | 1 | 1 |
5 | Adèle | *929 | | †987 | Arles [Frankrijk] | 58 | 1 | 1 |
Leotald I de Mâcon
Leotald I (Litaud) de Mâcon, geb. Mâcon [Frankrijk] in 910, graaf van Mâcon en de Spolete et de Besançon, ovl. Mâcon [Frankrijk] in 979.
tr. (1)
met
Irmgard van Vergy (Ermengarde de Chalon), dr. van Manasse I van Vergy Comes de Chalons (Comte de Chalon, de Beaune et de Langres) en Irmgard van Opper-Bourgondië, ovl. in 931.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Alberic | | | †981 | | | 1 | 1 |
2 | NN | | Macon Saône et Loire [Frankrijk] | | | | 1 | 1 |
relatie (2)
met
Berta .
Uit deze relatie een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Gerberga | | | †990 | | | 2 | 1 |
Irmgard van Vergy
Irmgard van Vergy (Ermengarde de Chalon), ovl. in 931.
tr.
met
Leotald I (Litaud) de Mâcon, zn. van Alberich I van Narbonne (Vicomte de Narbonne, Comte de Mâcon (911), Seigneur de Bracon et de Salins (930)) en Attala van Mâcon, geb. Mâcon [Frankrijk] in 910, graaf van Mâcon en de Spolete et de Besançon, ovl. Mâcon [Frankrijk] in 979, relatie (2) met Berta . Uit deze relatie een dochter.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Alberic | | | †981 | | | 1 | 1 |
2 | NN | | Macon Saône et Loire [Frankrijk] | | | | 1 | 1 |
Berta
Berta .
relatie
met
Leotald I (Litaud) de Mâcon, zn. van Alberich I van Narbonne (Vicomte de Narbonne, Comte de Mâcon (911), Seigneur de Bracon et de Salins (930)) en Attala van Mâcon, geb. Mâcon [Frankrijk] in 910, graaf van Mâcon en de Spolete et de Besançon, ovl. Mâcon [Frankrijk] in 979, tr. (1) met zijn achternicht Irmgard van Vergy (Ermengarde de Chalon), dr. van Manasse I van Vergy Comes de Chalons (Comte de Chalon, de Beaune et de Langres) en Irmgard van Opper-Bourgondië. Uit dit huwelijk 2 kinderen.
Uit deze relatie een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Gerberga | | | †990 | | | 2 | 1 |
Johannes Diderik van der Waals
|  |
Prof Dr Johannes Diderik van der Waals, geb. Leiden op 23 nov 1837, Hoogleraar natuurkunde, Beroemd natuurkundige en Nobelprijswinnaar, ovl. Leiden op 8 mrt 1923. |
Prof Dr Johannes Diderik van der Waals.
Prof dr Johannes Diederik van der Waals, onderwijzer, Leraar Natuur- en Wiskunde R.H.B.S. te Deventer, Hoogleraar Natuurkunde Amsterdam (1877-1907), Nobelprijs voor Natuurkunde 1910. De samenwerking tussen Johannes Diderik van der Waals (1837-1923) en Heike Kamerlingh Onnes (1853-1926) duurde bijna veertig jaar en is uniek in de Nederlandse natuurkunde. Van der Waals, een stugge timmermanszoon en een veeleisende, in zichzelf gekeerde man waar geen lachje afkon, maakte als (hulp)onderwijzer en natuurkundeleraar op de HBS (hogere burgerschool) een lange mars door de wereld der onderwijsakten alvorens aan wetenschap toe te komen. In 1873 promoveerde hij op een baanbrekend proefschrift: Over de continuiteit van den gas- en vloeistoftoestand. In die studie, waarover de Britse fysicus James Clerk Maxwell opmerkte dat het onderzoekers tot studie van `the Low-Dutch language' had aangezet, presenteerde Van der Waals zijn befaamde toestandsvergelijking. Die legde een verband tussen de druk en het volume van een gas/vloeistof, uitgaande van moleculen die een zekere grootte bezaten en elkaar aantrokken. In 1879 kwam Van der Waals met zijn wet van de overeenstemmende toestanden. Die volgt rechtstreeks uit de toestandsvergelijking en zegt dat alle stoffen zich hetzelfde gedragen mits druk, temperatuur en volume worden uitgedrukt in een `kritische maat'. Alle stoffen, aldus Van der Waals in zijn Nobelrede van 1910, behoren tot één genus, `zoals alle mensen tot het genus Homo behoren'. Met de wet van de overeenstemmende toestanden heeft de experimentator een krachtig wapen in handen. Is van een referentiestof (bijvoorbeeld waterstof) het gedrag precies bekend, en zijn van de te onderzoeken stof (bijvoorbeeld helium) de `kritische waarden' bepaald, dan vallen de eigenschappen van die tweede stof uitgaande van de wet van de overeenstemmende toestanden goed te voorspellen. Op die manier wist Kamerlingh Onnes dat zijn aanval op het helium in 1908 kans maakte.
tr. Leiden op 27 sep 1865
met
Anna Maglena Smit, dr. van Johannes Smit en Anne Pierrette Mangnez, geb. Leiden op 18 feb 1847, ovl. Nieuwer Amstel op 28 dec 1881.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:

| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Jacqueline | *1868 | Den Haag | †1922 | Amsterdam | 53 | 0 | 0 |
2 | Johannes | *1873 | Den Haag | †1971 | Amsterdam | 97 | 1 | 1 |
Richilde de Bourges
Richilde de Bourges (van Parijs, de Tours dit de France, de Gothie), geb. Le Mans [Frankrijk] in 842, ovl. Blois [Frankrijk] na 942.
- Moeder:
Princesse Rothildis (Rothilde) des Francs Occidental (Rothilde de France, Rothilde Karolingen, van Frankrijk) van West-Frankrijk, dr. van Keizer Karel II 'de Kale' van West-Francië (koning, der Kahle, le Chauve, Regierte 25.12.875-6/13.8/10./8.12.877) en Richildis van Metz, geb. Parijs [Frankrijk] in 871, ovl. Bourges (F) [Frankrijk] op 22 mrt 928, tr. (1) met Roger "Chien De Beaumont" (Rotgar) du Maine (Hugo III graaf van Bourges uit het geslacht der Etichonen), zn. van Bernard II dit le Poitevin Comte de Poitiers en Bichilde du Maine, ovl. op 31 okt 900. Uit dit huwelijk 2 kinderen, tr. (2) circa 890 met Hugues Comte de Bourges. Uit dit huwelijk geen kinderen.
tr. (1)
met
Roger "Chien De Beaumont" du Maine.
Neef van Hugo, graaf van Bourges.
A more difficult question is: when did Hugo II succeed Hugo I? We know that Count Hugo son of widow Rothaus (= Rotilde dau of Charles Bold) was alive in 900 (Werner KdG, IV, 426-8). A Hugo son of Roger signs charters of Hugh the Great for St.Martin de Tours 929 & 931: he is assumed to be the same as the Count Hugo of 900. This is acceptable as Hugo would have been very young in 900 (Rotilde was born 870/7), and may have been count in name only: a count Gauslin appears 905-14, who may have been count of Maine in this period. Roger is thus assumed to be the husband of Rothaus/Rotilde, and the same as the count Rodgar, the enemy of the Bp of Le Mans in 897, who excommunicated him, and we are told Rodgar died soon after.
So you can see that the ES may be wrong in assigning Hugo I 900-14, and Hugo II 931-76.
Incidentally this Rodgar is sometimes seen as the count Rodgar, _nepos_ of another Count Hugo, who is mentioned by Abbo de St.Germain- des-Pres in his Poem on the Siege of Paris by the Vikings. This Hugo was killed fighting William the Pious in c.892. Sometimes he is referred to as Count of Bourges and as the ancestor of the cts of Maine: this is why there exists an alternate theory - the 'Bourges descent' we better call it. Some French historians, even good ones, still adhere to it, eg M.Bur in his la formation de Champagne etc).
Another Hugo Ct of Maine appears as the ally of Alan II at the battle of Trans in 939. Werner thinks he was Hugo I and died sometime before 955.
Hugo II appears in 955 up to 976: he had died by 992. Hugo II is assumed to be the son of Hugo I: I don't think any source tells us for certain - the Acts are not much help: they seem to omit Hugo I/II altogether and say that the first Ct of Maine was Hugo son of David (!) father of Herbert. As you will see the Cts of Maine in the 10th century are notable for their longevity: it is possible that due to the lack of sources, historians (eg Werner) may have conflated 2 separate individuals.
> However many Hughs were Counts of Maine, can anyone supply the identity of any of their wives? Stuart shows none for any of his three Hughs.
I don't think any source mentions them, though I suspect that Hugo II probably married an Angevin, perhaps a dau of Fulk II, as he had a son Fulk who appears 967-92.".
897 Graf v.Maine, trat gegen Gauzlin v.Maine auf.
Thibauld Vicomte van Chartres en Blois.
Chevalier Vicomte de Blois en 906, vicomte de Tours en 908, puis comte de Tours et comte de Blois vers 940.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:

| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Theobald I | *920 | Blois [Frankrijk] | †975 | | 54 | 1 | 4 |
2 | Gerberge | *905 | | †952 | | 47 | 1 | 1 |
tr. (2)
met
Gerlon Théobald de Blois, zn. van Garnegaud de Blois (Vicomte de Blois (dynastie de Champagne)) en Hélène , geb. circa 880, Seigneur de Blois, ovl. circa 950.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Gerlotte | *910 | Blois [Frankrijk] | | | | 1 | 3 |
Albrecht IV von Habsburg
Albrecht IV Graf von Habsburg, ovl. Ascalon [Israël] in 1240.
Albrecht IV Graf von Habsburg.
der Weise, 1210 Landgraf im Elsaß, Graf im Aargau, im Frickgau, Feldhauptmann von Strassburg, Vogt von Muri.
- Moeder:
Agnes von Hattstatt (von Hohenstaufen) (Hohenstaufen, van), dr. van Conrad Cuno paltsgraaf bei Rhein en Irmgard von Henneberg, geb. circa 1175, ovl. op 9 mei 1204, tr. (1) in 1194 met Hendrik V Paltsgraf van Brunswijk (Heinrich I Paltsgraf von Hannover), zn. van Heinrich XII Herzog bei Rhein en Mathilde Plantagenet, geb. in 1173, Paltsgraaf van de Rijn-Palts (1195-1227), ovl. op 28 apr 1227. Uit dit huwelijk een dochter, tr. (3) met Albert Beger, zn. van Burkhard Beger, geb. Straatsburg [Frankrijk] circa 1170, ovl. na 1223. Uit dit huwelijk een zoon.
tr.
met
Heilwig von Kyburg, dr. van Ulrich III von Kyburg (graaf van Kyburg 1183, kruis-) en Anna von Zähringen, ovl. tussen 30 apr 1260 en 30 apr 1270.
Hendrik V Paltsgraf van Brunswijk.
der Lange, 1195 Paltsgraaf aan de Rijn De Lange.
Hendrik van Brunswijk (1173 - 28 april 1227), bijgenaamd de Lange, was een zoon van Hendrik de Leeuw en van Mathilde van Engeland. Via zijn huwelijk in 1209 met Agnes (-1248), dochter van Koenraad de Staufer en erfgename van de Hohenstaufen, werd hij in 1195 paltsgraaf van de Rijn-Palts. Toen zijn broer Otto zich in 1198 kandidaat stelde om Duits koning te worden, steunde hij deze eerst, maar koos nadien voor Filips van Zwaben.
Hendrik was de vader van Agnes (1201-1267), gehuwd met Otto II van Beieren.
Hij werd in 1193 paltsgraaf van de Rijn door zijn huwelijk in 1209 met Agnes, dochter van Koenraad de Staufer en erfgename van de Hohenstaufen. Wanneer zijn broer Otto in 1198 kandidaat is om Duits koning te worden, steunt hij deze eerst, maar kiest nadien voor Filips.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Rudolf | *1218 | Schloss Limburg [Duitsland] | †1291 | Speyer | 73 | 1 | 4 |
Robert II Le Jeune Robrecht d'Auvergne de Clermont
Robert II Le Jeune Robrecht d'Auvergne de Clermont, geb. circa feb 905, ovl. Clermont-Ferrand [Frankrijk] na 979.
Robert II Le Jeune Robrecht d'Auvergne de Clermont.
Robert II, bijgenaamd "le Jeune," werd zo genoemd tijdens de oprichting van het klooster van Chanteuge in 936, toen zijn vader nog leefde. Hij wordt genoemd als vicomte van Auvergne tijdens een schenking van zijn broer, de bisschop van Clermont, Étienne, aan het kapittel van Brioude in 962.
.
Robert II was de zoon van Robert I en de vader van Robert III, Guy I van Auvergne, en Guillaume I, die na hem vicomtes of graven van Auvergne werden.
.
Robert I d'Auvergne, vicomte van Auvergne, bekrachtigde als vicomte de schenking die graaf Acfred in 927 deed aan het klooster van Sauxillanges, en hij nam deel aan de oprichting van het klooster van Chanteuge in 936, samen met Raymond III, graaf van Toulouse (bijgenaamd Pons). Raymond III volgde graaf Acfred op in het graafschap Auvergne en verkreeg de titel van hertog van Aquitanië na de dood van Acfred, dankzij de steun van koning Raoul, wiens partij hij steunde.
relatie
met
Engelberge de Polignac de Clermont de Brioude (Ingelberga van Beaumont), dr. van Dalmace dit Dalmas II de Brioude de Polignac (Abbé Laïc de Saint-Julien de Brioude (43). Avoué de Saint-Chaffre.) en Gauberte, Engelberthe de Chanteuges d'Aquitaine, geb. Brioude [Frankrijk] in 910, Dame de Beaumont, ovl. Clermont-Ferrand [Frankrijk] in 962.
Uit deze relatie 2 zonen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Gui I | *920 | | †989 | | 69 | 1 | 1 |
2 | Frédéric | *940 | | | | | 1 | 1 |
Engelberge de Polignac de Clermont de Brioude
Engelberge de Polignac de Clermont de Brioude (Ingelberga van Beaumont), geb. Brioude [Frankrijk] in 910, Dame de Beaumont, ovl. Clermont-Ferrand [Frankrijk] in 962.
relatie
met
Robert II Le Jeune Robrecht d'Auvergne de Clermont, zn. van Robert van Auvergne (graaf van Auvergne) en Hildegard van Mercoer, geb. circa feb 905, ovl. Clermont-Ferrand [Frankrijk] na 979.
Robert II Le Jeune Robrecht d'Auvergne de Clermont.
Robert II, bijgenaamd "le Jeune," werd zo genoemd tijdens de oprichting van het klooster van Chanteuge in 936, toen zijn vader nog leefde. Hij wordt genoemd als vicomte van Auvergne tijdens een schenking van zijn broer, de bisschop van Clermont, Étienne, aan het kapittel van Brioude in 962.
.
Robert II was de zoon van Robert I en de vader van Robert III, Guy I van Auvergne, en Guillaume I, die na hem vicomtes of graven van Auvergne werden.
.
Robert I d'Auvergne, vicomte van Auvergne, bekrachtigde als vicomte de schenking die graaf Acfred in 927 deed aan het klooster van Sauxillanges, en hij nam deel aan de oprichting van het klooster van Chanteuge in 936, samen met Raymond III, graaf van Toulouse (bijgenaamd Pons). Raymond III volgde graaf Acfred op in het graafschap Auvergne en verkreeg de titel van hertog van Aquitanië na de dood van Acfred, dankzij de steun van koning Raoul, wiens partij hij steunde.
Uit deze relatie 2 zonen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Gui I | *920 | | †989 | | 69 | 1 | 1 |
2 | Frédéric | *940 | | | | | 1 | 1 |
Aldabero I van Ebersberg
Aldabero I Graf van Ebersberg, geb. Ebersberg [Duitsland] in 910, graaf van Ebersberg in Kärnten 929, ovl. circa 969.
- Moeder:
Engelmut , ovl. circa 20 dec 919.
relatie
met
Liutgard von Dillingen, dr. van Poppos von Dillingen ? (Vogt von Freising), geb. circa 895, ovl. circa 29 okt 960, tr. (2) met Berthold III Graf von Sulmetingen. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Uit deze relatie 2 kinderen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Irmgard | | | | | | 1 | 1 |
2 | Ulrich | | | †1029 | | | 1 | 1 |
Rapoto I im oberen Traugau
Rapoto I im oberen Traugau, geb. voor 977, ovl. na 984.
Hij krijgt een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Rapotto | *1000 | | †1020 | | 20 | 1 | 1 |
Arnold van Egmond
Arnold van Egmond1,2, ovl. op 7 jul 1275.
Arnold van Egmond.
Lubbert II, abt van Egmond, beleent op 19 april 1251 zijn broer Arnoud, aan wie hij 100 pond Hollands schuldig was in verband met dijk herstel bij Hargen en Schagen, met een aantal tienden bij Heiloo, Alkmaar een Ouddorp alsmede tussen Bergen en Alkmaar; en bepaalt dat deze lenen even Als de andere die heeft van de abdij hout, onversterfelijk zullen zijn.
Bronnen:
Swjatislaw I van Kiev
Swjatislaw I van Kiev (Velikij Knjaz Kiewskij), geb. circa 933, grootvorst van Kiev, prins van Novgorod, ovl. in mrt 972.
Swjatislaw I van Kiev.
Svjatoslav I (Russisch: ? (ca. 933 - maart 972) was knjaz van het Kievse Rijk (Knjaz (Russisch: ?) is een oude adellijke titel in verschillende Slavische landen, vergelijkbaar met vorst, prins of hertog. Deze vertalingen zijn echter niet exact) van 962 tot zijn dood in 972. Hij was de zoon van Igor en Olga. Svjatoslav weigerde zijn moeder te volgen in haar bekering tot het christendom omdat hij bang was dat hij hierdoor het respect van zijn soldaten zou verliezen. Hij bracht bijna zijn hele leven door op campagne waarbij hij het harde leven van zijn soldaten deelde.
Svjatoslavs vader Igor stierf rond Svjatoslavs geboorte. Zijn moeder regeerde als zijn regentes. Svjatoslav was eerst prins van Novgorod en werd in 962 grootvorst van Kiev. Hij begon al snel een campagne tegen de Chazaren die de Wolga controleerden (tot Kiev en Wolga-Bulgarije) en grote inkomsten hadden van de tol die ze daar hieven. Eerst probeerde hij macht te krijgen over de Wolga-Bulgaren die onderworpen waren aan de Chazaren. Hij gebruikte hierbij Petsjenegen en Turken uit Centraal-Azië als huurlingen. Vervolgens verwoestte hij de Chazaarse steden Atil (de hoofdstad), Samander en Sarkel, waar hij een eigen nederzetting stichtte. Verder bestond zijn campagne tegen de Chazeren vooral uit plundering en verwoesting. Hij deed geen poging hun rijk blijvend te bezetten; wel werden de invloed en de controle over de handelsroutes, en ook de aanwezigheid van de Russische bevolking, sterk naar het oosten en het zuiden uitgebreid. Algemeen wordt aangenomen dat deze campagne werd uitgevoerd als gevolg van politieke samenwerking met het Byzantijnse rijk. De Russen namen ook deel aan een Byzantijnse expeditie tegen Kreta.
Svjatoslav was de eerste heerser van Kiev-Roes' wiens naam van zuiver Slavische origine is, in tegenstelling tot zijn voorgangers, wier namen uit het Oudnoords komen. Bij andere Slavische volkeren werd er echter geen variant van zijn naam gevonden. En zelfs in Kiev-Roes' kwam zijn naam (alsook die van zijn opvolgers Vladimir, Jaroslav en Mstislav) enkel in het geslacht der Ruriken voor.
Volgens een Byzantijns verslag van de onderhandelingen bij Silistra, was hij van gemiddelde lengte en lichaamsbouw, schoor zijn hoofd en baard, maar liet een lange snor staan en een kuif op de zijkant van zijn hoofd, als teken van zijn adellijke afkomst. Hij droeg schone, witte kleding en sieraden, één grote gouden oorring met een robijn en twee parels.
Na Svjatolavs dood stegen de spanningen tussen zijn zonen, en brak er een burgeroorlog uit tussen Oleg en Jaropolk, waarbij Oleg gedood werd en Jaropolk zijn opvolger werd. In 977 vluchtte Vladimir, de jongste broer, naar Scandinavië om te ontsnappen aan het lot van Oleg; daar verzamelde hij een leger en keerde in 980 terug.
Svjatolav had meerdere vrouwen:.
- hij was gehuwd met een Hongaarse prinses die in Kiev onder de naam Predslava bekend was, zij hadden tenminste een zoon: Jaropolk I van Kiev.
- bij een bijvrouw Esfir had hij een zoon Oleg (overleden ca. 976). Oleg werd in 969 door zijn vader benoemd tot bestuurder van de Drevelyanen. Hij verongelukte en stierf tijdens een conflict met Jarapolk over jachtrechten. In 1044 werd zijn lichaam opgegraven, gedoopt en herbegraven in Kiev.
- bij een bijvrouw Malusha (ca. 944 - 1002) had hij een zoon Vladimir van Kiev. Malusha was dochter van Malk van Liubech en zij was de huismeesteres van Olga.
- Moeder:
Olga , geb. in 890, ovl. op 11 jul 969.
relatie
met
Maluschka van Liubech, geb. circa 944, huismeesteres, ovl. in 1002.
Uit deze relatie een zoon:

| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Wladimir | *956 | Kiev [Russian Federation] | †1015 | Berestov | 59 | 4 | 4 |
Maluschka van Liubech
Maluschka van Liubech, geb. circa 944, huismeesteres, ovl. in 1002.
relatie
met
Swjatislaw I van Kiev (Velikij Knjaz Kiewskij), zn. van Igor I van Kiev en Olga , geb. circa 933, grootvorst van Kiev, prins van Novgorod, ovl. in mrt 972.
Swjatislaw I van Kiev.
Svjatoslav I (Russisch: ? (ca. 933 - maart 972) was knjaz van het Kievse Rijk (Knjaz (Russisch: ?) is een oude adellijke titel in verschillende Slavische landen, vergelijkbaar met vorst, prins of hertog. Deze vertalingen zijn echter niet exact) van 962 tot zijn dood in 972. Hij was de zoon van Igor en Olga. Svjatoslav weigerde zijn moeder te volgen in haar bekering tot het christendom omdat hij bang was dat hij hierdoor het respect van zijn soldaten zou verliezen. Hij bracht bijna zijn hele leven door op campagne waarbij hij het harde leven van zijn soldaten deelde.
Svjatoslavs vader Igor stierf rond Svjatoslavs geboorte. Zijn moeder regeerde als zijn regentes. Svjatoslav was eerst prins van Novgorod en werd in 962 grootvorst van Kiev. Hij begon al snel een campagne tegen de Chazaren die de Wolga controleerden (tot Kiev en Wolga-Bulgarije) en grote inkomsten hadden van de tol die ze daar hieven. Eerst probeerde hij macht te krijgen over de Wolga-Bulgaren die onderworpen waren aan de Chazaren. Hij gebruikte hierbij Petsjenegen en Turken uit Centraal-Azië als huurlingen. Vervolgens verwoestte hij de Chazaarse steden Atil (de hoofdstad), Samander en Sarkel, waar hij een eigen nederzetting stichtte. Verder bestond zijn campagne tegen de Chazeren vooral uit plundering en verwoesting. Hij deed geen poging hun rijk blijvend te bezetten; wel werden de invloed en de controle over de handelsroutes, en ook de aanwezigheid van de Russische bevolking, sterk naar het oosten en het zuiden uitgebreid. Algemeen wordt aangenomen dat deze campagne werd uitgevoerd als gevolg van politieke samenwerking met het Byzantijnse rijk. De Russen namen ook deel aan een Byzantijnse expeditie tegen Kreta.
Svjatoslav was de eerste heerser van Kiev-Roes' wiens naam van zuiver Slavische origine is, in tegenstelling tot zijn voorgangers, wier namen uit het Oudnoords komen. Bij andere Slavische volkeren werd er echter geen variant van zijn naam gevonden. En zelfs in Kiev-Roes' kwam zijn naam (alsook die van zijn opvolgers Vladimir, Jaroslav en Mstislav) enkel in het geslacht der Ruriken voor.
Volgens een Byzantijns verslag van de onderhandelingen bij Silistra, was hij van gemiddelde lengte en lichaamsbouw, schoor zijn hoofd en baard, maar liet een lange snor staan en een kuif op de zijkant van zijn hoofd, als teken van zijn adellijke afkomst. Hij droeg schone, witte kleding en sieraden, één grote gouden oorring met een robijn en twee parels.
Na Svjatolavs dood stegen de spanningen tussen zijn zonen, en brak er een burgeroorlog uit tussen Oleg en Jaropolk, waarbij Oleg gedood werd en Jaropolk zijn opvolger werd. In 977 vluchtte Vladimir, de jongste broer, naar Scandinavië om te ontsnappen aan het lot van Oleg; daar verzamelde hij een leger en keerde in 980 terug.
Svjatolav had meerdere vrouwen:.
- hij was gehuwd met een Hongaarse prinses die in Kiev onder de naam Predslava bekend was, zij hadden tenminste een zoon: Jaropolk I van Kiev.
- bij een bijvrouw Esfir had hij een zoon Oleg (overleden ca. 976). Oleg werd in 969 door zijn vader benoemd tot bestuurder van de Drevelyanen. Hij verongelukte en stierf tijdens een conflict met Jarapolk over jachtrechten. In 1044 werd zijn lichaam opgegraven, gedoopt en herbegraven in Kiev.
- bij een bijvrouw Malusha (ca. 944 - 1002) had hij een zoon Vladimir van Kiev. Malusha was dochter van Malk van Liubech en zij was de huismeesteres van Olga.
Uit deze relatie een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Wladimir | *956 | Kiev [Russian Federation] | †1015 | Berestov | 59 | 4 | 4 |
Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden
Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden (Erik (Björnson) Konung af Sverige, Erik Segersäll), geb. circa 950, koning van Zweden 970-995, ovl. circa 995.
Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden.
Erik VI, ook bekend als Erik Segersäll ("de Overwinnaar"), (ca. 950 - 995) was van 970 tot 995 een koning van de Svear (de bevolking van Zweden). (Hij zou in ca. 992-993 ook nog koning van Denemarken zijn geweest.) Door vele oude chronisten wordt hij als een koning beschouwd omdat hij als eerste regeerde over de gebieden van Svealand, Östergötland en Västergötland, en zo het middeleeuwse Zweden onder zich verenigde. (In de huidige tijd wordt deze verdienste echter aan zijn zoon Olof Skötkonung toegerekend).
Erik Segersäll zou óf getrouwd zijn met Sigrid Storråda ("de hoogmoedige", en een dochter van de Vikinghoofdman Skoglar Toste uit Västergötland), óf met Swietoslawa van Polen (ook bekend als Gunhild, en de dochter van grootvorst Mieszko I van Polen). Sommige historici vermoeden echter dat het een en dezelfde persoon betreft. De bronnen zijn het met elkaar oneens wie Eriks koningin was. De IJslandse sagen en de Deense Saxo Grammaticus geven Sigrid Storråda aan. Adam van Bremen noteerde echter dat het een onbekende Slavische prinses betrof, die in een later deel van zijn boekwerken Gunhild wordt genoemd. Lang probeerden de historici de verslagen over Sigrid Storråda als verzonnen te beschouwen en ze meenden dat de namen Sigrid of Gunhild vervoegingen waren van de Poolse naam Swietoslawa. In tegenwoordige tijd is het inzicht dat Adam van Bremens versie een misverstand was en bijgevolg Sigrid Storråda als waarschijnlijker geldt.
Eirikr VI. Sigrsaeli, der Siegreiche, König von Schweden und Dänemark, Busse, DFA57. Eirikr hinn sigrsaeli herrscht über Schweden und Dänemark, hilft Wladimir in Russland, der vor 980 drei Jahre in Skandinavien weilt, +994/5 1. Ehe Aud, Tochter Hakon Jarls v.Norwegen 2. Ehe Sigrid (Sigridr in Storrada) Tochter Skogul Tostes, Schwester Jarl Ulfs v.Västergötland 3. Swietoslawa?, Tochter Mieszkos I. v.Polen (2. Ehe Svend Gabelbart); Forssman.
Eric the Victorious (VI), Old Norse: Eiríkr inn sigrsæli, Modern Swedish: Erik Segersäll, (945?- c 995), was the first Swedish king (970-995) about whom anything definite is known.
His original territory lay in Uppland and neighbouring provinces. He was victorious over an invasion from the south in the Battle of the Fýrisvellir close to Uppsala. Reports that Eric's brother Olof was the father of Styrbjörn the Strong belong to the realm of myth. The extent of his kingdom is unknown. In addition to the Swedish heartland round lake Mälaren it may have extended down the Baltic Sea coast as far south as Blekinge. According to the Flateyjarbok, his success was due to the fact that he allied with the peasants against the nobility, and it is obvious from archeological findings that the influence of the latter diminished during the last part of the tenth century.[3] He was also, probably, the introducer of the famous medieval Scandinavian system of universal conscription known as the ledung in the provinces around Mälaren.
According to Adam of Bremen, Eric allied himself with the Polish prince Boleslav to conquer Denmark and chase away its king Sweyn Forkbeard. He proclaimed himself the king of Sweden and Denmark which he ruled until his death which would have taken place in 994 or 995.[citation needed] Adam says that Eric was baptised in Denmark, but later returned to the Norse gods.[1] Adam of Bremen gives Emund Eriksson as Eric's predecessor.
In all probability he founded the town of Sigtuna, which still exists and where the first Swedish coins were stamped for his son and successor Olof Skötkonung.
tr. (1) circa 970
met
Sigrid Tostesdotter Storraade.
Sigrid Storråda (935- na feb 1014) was eerst koningin van Zweden en later koningin van Denemarken. Omstreeks 970 trouwde zij met Erik Segersäll maar het kwam echter tot een scheiding, waarbij zij het bestuur over Westergötland kreeg, samen met hun zoon Emunde. Als overheerser over Westergötland was zij een goede partij en al spoedig wilde de noorse koning Olav I Tryggvason met haar trouwen. Bruiloftsplannen werden echter onderbroken toen Sigrid voor Olav verklaarde dat zij beslist niet het christelijke geloof aannemen wilde. Olav werd toen zo kwaad, dat hij haar een slag in het gezicht gaf en zei dat hij niet met een hondheidene dacht te trouwen. Hierdoor werd Sigrid een bittere vijand van Olav en toen zij, in 998 met de deense koning Svend Tveskägg (Vorkbaard) trouwde, zorgde sij er voor dat Svend en haar zoon Olof Skötkonung een oorlog tegen Olav Tryggvason begonnen, met de dood van Olav, bij de slag van Svolder in het jaar 1000, als resultaat. Svend Tveskägg en Sigrid kregen een dochter Estrid, die de moeder werd van de deense koning Sven Estridsson, van wie nakommelingen regeerden over Denemarken tot 1448.
Sigrid the Haughty, also known as Sigrid Storråda, was a Nordic queen of contested historicity. She is generally held to be apocryphal in modern scholarship, see e.g. Birgitta Fritz.
She has been variously identified as Swietoslawa, Saum-Aesa, Gunnhilda, daughter of Mieszko I, sister to Boleslaw I Chrobry, King of Poland. She is a character who appears in many sagas and historical chronicles. It is unclear if she was a real person or a compound person (with several real women's lives and deeds attributed to one compound person). It is possible that some accounts confuse one Sigríð, second wife to King of Denmark, Sweyn Forkbeard, and the daughter of Toste, with Saum-Aesa (Swietoslawa) of Poland, his first wife, also known as Gunhilda in her marriage.
Sigríð married the first time, wedding Eiríkr the Victorious (King Eiríkr VI Sigrsæll) of Sweden. She had one son by this marriage: King Óláf II Eiríksson of Sweden, also called Olof Skotkonung. It was in 994 she wed Sweyn Forkbeard under her Scandinavian name, Sigrid Storråda, and the marriage bore five daughters, half-sisters of Danish princes Harald and Canute the Great. Refusal to marry Olaf Trygvasson.
Olaf Tryggvason proposes marriage to Sigrid the Haughty, imposing the condition that she must convert to Christianity. When Sigrid rejects this, Olaf strikes her with a glove. She warns him that this might lead to his death.[2]In 998, when it was proposed that Sigrid, daughter of the Swedish king, marry Olaf Trygvasson, the king of Norway, she rebelled because it would have required that she convert to Christianity. She told him to his face, "I will not part from the faith which my forefathers have kept before me." In a rage, Olaf hit her. It is said that Sigrid then calmly told him, "This may some day be thy death." [1] Sigrid proceeded to avoid the marriage, and created instead a coalition of his enemies to bring about his downfall. She accomplished this by allying Sweden and Denmark against Norway. She achieved her purpose when Olaf fell fighting against Sweden and Denmark in the year 1000 during the Battle of Swold. Queen Sigríð won her vengeance that day, for King Óláf saw his Norwegian forces defeated and he himself leapt into the sea to drown rather than face capture by his enemies.
The cognomen "Haughty", Sigrid got the Scandinavian style cognomen Haughty when she had Harald Grenske burnt to death in order to discourage other petty kings from proposing to her.
Sygryda, 1000 urk, 2. Ehe mit Swend Gabelbart von Dänemark; Busse, DFA57. Begraben in Roskilde; DFA98. Mit Sigrid Storrada ist eines der schwierigsten Probleme der schwedischen und norwegischen Geschichte verbunden: angeblich nacheinander Gattin Eriks des Siegreichen von Schweden (+994) und Swend Gabelbarts von Dänemark (+1014) gewesen ist. Einander widersprechende Quellen und Forschungen. Saxo: Syritha ist Mutter Olofs. Adam v.Bremen: Suein heiratet Witwe Eriks (uxorem Herici relicrit ei Chnud), daher seien Swend und Knud Halbbrüder (fratres germani). Thietmar: Haralds und Knuds von Dänemark Mutter eine Tochter des Polenherzogs Mieszko und Schwester Boleslaws gewesen sei. Snorri: Sigrid hat zwar Svend geheiratet, Knuds Mutter sei aber Gunnhild gewesen. Später habe sogar Olav Tryggvason 998 in Konungahella Sigrid heiraten wollen. Danach sei ihre Ehe mit Swend Gabelbart zustandegekommen. Es ist wenig glaubhaft, daß Erik der Siegreiche von Schweden und Svend Gabelbart von Dänemark nacheinander mit den beiden Frauen Sigrid und Gunnhild -- wenn auch in umgekehrter Reihenfolge -- vermählt gewesen seien. Anscheinend ist eine Ehe einer Tochter Mieszkos I. mit Erik Segersäll und danach mit Svend Gabelbart völlig gesichert. Dagegen ist bezüglich Sigrid nur ihre Ehe mit Erik Segersäll und ihre Mutterschaft an Olof sicher. Die Gestalt Gunnhilds erscheint unklar. Quelle: Forssman.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Olaf | *970 | | †1022 | | 52 | 2 | 5 |
tr. (2)
met
Swjatoslawa (Gunhild) de Hooghartige van Polen (Swietoslawa van Piasten-van Polen), dr. van Dago (Mieczyslaw I) van Polen (hertog van Polen) en Dubrawka van Bohemen, tr. (2) met Sven I Tveskägg van Denemarken. Uit dit huwelijk een dochter.
Sigrid Tostesdotter Storraade.
Sigrid Storråda (935- na feb 1014) was eerst koningin van Zweden en later koningin van Denemarken. Omstreeks 970 trouwde zij met Erik Segersäll maar het kwam echter tot een scheiding, waarbij zij het bestuur over Westergötland kreeg, samen met hun zoon Emunde. Als overheerser over Westergötland was zij een goede partij en al spoedig wilde de noorse koning Olav I Tryggvason met haar trouwen. Bruiloftsplannen werden echter onderbroken toen Sigrid voor Olav verklaarde dat zij beslist niet het christelijke geloof aannemen wilde. Olav werd toen zo kwaad, dat hij haar een slag in het gezicht gaf en zei dat hij niet met een hondheidene dacht te trouwen. Hierdoor werd Sigrid een bittere vijand van Olav en toen zij, in 998 met de deense koning Svend Tveskägg (Vorkbaard) trouwde, zorgde sij er voor dat Svend en haar zoon Olof Skötkonung een oorlog tegen Olav Tryggvason begonnen, met de dood van Olav, bij de slag van Svolder in het jaar 1000, als resultaat. Svend Tveskägg en Sigrid kregen een dochter Estrid, die de moeder werd van de deense koning Sven Estridsson, van wie nakommelingen regeerden over Denemarken tot 1448.
Sigrid the Haughty, also known as Sigrid Storråda, was a Nordic queen of contested historicity. She is generally held to be apocryphal in modern scholarship, see e.g. Birgitta Fritz.
She has been variously identified as Swietoslawa, Saum-Aesa, Gunnhilda, daughter of Mieszko I, sister to Boleslaw I Chrobry, King of Poland. She is a character who appears in many sagas and historical chronicles. It is unclear if she was a real person or a compound person (with several real women's lives and deeds attributed to one compound person). It is possible that some accounts confuse one Sigríð, second wife to King of Denmark, Sweyn Forkbeard, and the daughter of Toste, with Saum-Aesa (Swietoslawa) of Poland, his first wife, also known as Gunhilda in her marriage.
Sigríð married the first time, wedding Eiríkr the Victorious (King Eiríkr VI Sigrsæll) of Sweden. She had one son by this marriage: King Óláf II Eiríksson of Sweden, also called Olof Skotkonung. It was in 994 she wed Sweyn Forkbeard under her Scandinavian name, Sigrid Storråda, and the marriage bore five daughters, half-sisters of Danish princes Harald and Canute the Great. Refusal to marry Olaf Trygvasson.
Olaf Tryggvason proposes marriage to Sigrid the Haughty, imposing the condition that she must convert to Christianity. When Sigrid rejects this, Olaf strikes her with a glove. She warns him that this might lead to his death.[2]In 998, when it was proposed that Sigrid, daughter of the Swedish king, marry Olaf Trygvasson, the king of Norway, she rebelled because it would have required that she convert to Christianity. She told him to his face, "I will not part from the faith which my forefathers have kept before me." In a rage, Olaf hit her. It is said that Sigrid then calmly told him, "This may some day be thy death." [1] Sigrid proceeded to avoid the marriage, and created instead a coalition of his enemies to bring about his downfall. She accomplished this by allying Sweden and Denmark against Norway. She achieved her purpose when Olaf fell fighting against Sweden and Denmark in the year 1000 during the Battle of Swold. Queen Sigríð won her vengeance that day, for King Óláf saw his Norwegian forces defeated and he himself leapt into the sea to drown rather than face capture by his enemies.
The cognomen "Haughty", Sigrid got the Scandinavian style cognomen Haughty when she had Harald Grenske burnt to death in order to discourage other petty kings from proposing to her.
Sygryda, 1000 urk, 2. Ehe mit Swend Gabelbart von Dänemark; Busse, DFA57. Begraben in Roskilde; DFA98. Mit Sigrid Storrada ist eines der schwierigsten Probleme der schwedischen und norwegischen Geschichte verbunden: angeblich nacheinander Gattin Eriks des Siegreichen von Schweden (+994) und Swend Gabelbarts von Dänemark (+1014) gewesen ist. Einander widersprechende Quellen und Forschungen. Saxo: Syritha ist Mutter Olofs. Adam v.Bremen: Suein heiratet Witwe Eriks (uxorem Herici relicrit ei Chnud), daher seien Swend und Knud Halbbrüder (fratres germani). Thietmar: Haralds und Knuds von Dänemark Mutter eine Tochter des Polenherzogs Mieszko und Schwester Boleslaws gewesen sei. Snorri: Sigrid hat zwar Svend geheiratet, Knuds Mutter sei aber Gunnhild gewesen. Später habe sogar Olav Tryggvason 998 in Konungahella Sigrid heiraten wollen. Danach sei ihre Ehe mit Swend Gabelbart zustandegekommen. Es ist wenig glaubhaft, daß Erik der Siegreiche von Schweden und Svend Gabelbart von Dänemark nacheinander mit den beiden Frauen Sigrid und Gunnhild -- wenn auch in umgekehrter Reihenfolge -- vermählt gewesen seien. Anscheinend ist eine Ehe einer Tochter Mieszkos I. mit Erik Segersäll und danach mit Svend Gabelbart völlig gesichert. Dagegen ist bezüglich Sigrid nur ihre Ehe mit Erik Segersäll und ihre Mutterschaft an Olof sicher. Die Gestalt Gunnhilds erscheint unklar. Quelle: Forssman.
tr. (1) circa 970
met
Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden (Erik (Björnson) Konung af Sverige, Erik Segersäll), zn. van Edmund Eriksson van Zweden (koning van Zweden), geb. circa 950, koning van Zweden 970-995, ovl. circa 995, tr. (2) met Swjatoslawa (Gunhild) de Hooghartige van Polen. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden.
Erik VI, ook bekend als Erik Segersäll ("de Overwinnaar"), (ca. 950 - 995) was van 970 tot 995 een koning van de Svear (de bevolking van Zweden). (Hij zou in ca. 992-993 ook nog koning van Denemarken zijn geweest.) Door vele oude chronisten wordt hij als een koning beschouwd omdat hij als eerste regeerde over de gebieden van Svealand, Östergötland en Västergötland, en zo het middeleeuwse Zweden onder zich verenigde. (In de huidige tijd wordt deze verdienste echter aan zijn zoon Olof Skötkonung toegerekend).
Erik Segersäll zou óf getrouwd zijn met Sigrid Storråda ("de hoogmoedige", en een dochter van de Vikinghoofdman Skoglar Toste uit Västergötland), óf met Swietoslawa van Polen (ook bekend als Gunhild, en de dochter van grootvorst Mieszko I van Polen). Sommige historici vermoeden echter dat het een en dezelfde persoon betreft. De bronnen zijn het met elkaar oneens wie Eriks koningin was. De IJslandse sagen en de Deense Saxo Grammaticus geven Sigrid Storråda aan. Adam van Bremen noteerde echter dat het een onbekende Slavische prinses betrof, die in een later deel van zijn boekwerken Gunhild wordt genoemd. Lang probeerden de historici de verslagen over Sigrid Storråda als verzonnen te beschouwen en ze meenden dat de namen Sigrid of Gunhild vervoegingen waren van de Poolse naam Swietoslawa. In tegenwoordige tijd is het inzicht dat Adam van Bremens versie een misverstand was en bijgevolg Sigrid Storråda als waarschijnlijker geldt.
Eirikr VI. Sigrsaeli, der Siegreiche, König von Schweden und Dänemark, Busse, DFA57. Eirikr hinn sigrsaeli herrscht über Schweden und Dänemark, hilft Wladimir in Russland, der vor 980 drei Jahre in Skandinavien weilt, +994/5 1. Ehe Aud, Tochter Hakon Jarls v.Norwegen 2. Ehe Sigrid (Sigridr in Storrada) Tochter Skogul Tostes, Schwester Jarl Ulfs v.Västergötland 3. Swietoslawa?, Tochter Mieszkos I. v.Polen (2. Ehe Svend Gabelbart); Forssman.
Eric the Victorious (VI), Old Norse: Eiríkr inn sigrsæli, Modern Swedish: Erik Segersäll, (945?- c 995), was the first Swedish king (970-995) about whom anything definite is known.
His original territory lay in Uppland and neighbouring provinces. He was victorious over an invasion from the south in the Battle of the Fýrisvellir close to Uppsala. Reports that Eric's brother Olof was the father of Styrbjörn the Strong belong to the realm of myth. The extent of his kingdom is unknown. In addition to the Swedish heartland round lake Mälaren it may have extended down the Baltic Sea coast as far south as Blekinge. According to the Flateyjarbok, his success was due to the fact that he allied with the peasants against the nobility, and it is obvious from archeological findings that the influence of the latter diminished during the last part of the tenth century.[3] He was also, probably, the introducer of the famous medieval Scandinavian system of universal conscription known as the ledung in the provinces around Mälaren.
According to Adam of Bremen, Eric allied himself with the Polish prince Boleslav to conquer Denmark and chase away its king Sweyn Forkbeard. He proclaimed himself the king of Sweden and Denmark which he ruled until his death which would have taken place in 994 or 995.[citation needed] Adam says that Eric was baptised in Denmark, but later returned to the Norse gods.[1] Adam of Bremen gives Emund Eriksson as Eric's predecessor.
In all probability he founded the town of Sigtuna, which still exists and where the first Swedish coins were stamped for his son and successor Olof Skötkonung.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Olaf | *970 | | †1022 | | 52 | 2 | 5 |
tr. (2) circa 986
met
Sven I Tveskägg van Denemarken (Sven I Jelling-van Denemarken, Sweyn Forkbeard), zn. van Harald I "Blaatand" (Bluetooth) koning van Denemarken (koning van Denemarken 958-986, koning van Zweden 976-986), geb. circa 965, koning van Denemarken, Norrwegen en Engeland, ovl. Gainsborough [Groot Brittanië] op 3 feb 1014, tr. (2) met Swjatoslawa (Gunhild) de Hooghartige van Polen. Uit dit huwelijk een dochter.
Sven I Tveskägg van Denemarken.
Sven Gaffelbaard (ca. 965 – Gainsborough, 3 februari 1014) (ook Svend, Svein of Swein genoemd) was koning van Denemarken, Noorwegen en Engeland. Hij wordt genoemd als de stichter van de stad Kopenhagen, samen met zijn zoon Knoet de Grote. Gaffelbaard betekent "vorkbaard".
Hij was de zoon van koning Harald I van Denemarken. In 986 kwam hij in opstand tegen zijn vader, vermoedelijk omdat die hem geen belangrijke rol in het bestuur wilde geven. Hij werd verslagen door zijn vader maar die stierf kort daarna aan zijn verwondingen en Sven werd daarna toch tot koning gekozen.
[.......].
Sven trouwde met de weduwe van Erik VI van Zweden. Vóór die tijd zal hij ook al een of meer vrouwen hebben gehad maar dat zijn dan geen kerkelijke huwelijken geweest. De identiteit van de weduwe van Erik is niet eenduidig te herleiden uit de middeleeuwse bronnen: óf ze was Sigrid Storrå:da ("de hoogmoedige", dochter van de Vikinghoofdman Skoglar Toste uit Västergötland), óf ze was Swietoslawa van Polen (ook bekend als Gunhild, en de dochter van grootvorst Mieszko I van Polen). De IJslandse sagen en de Deense Saxo Grammaticus noemen Sigrid Storråda. Adam van Bremen noemt echter een onbekende Slavische prinses, die in een later deel van zijn boekwerken Gunhild wordt genoemd. Het is ook mogelijk dat Swietoslawa en Sigrid dezelfde persoon waren.
Sveinn, Tveskaeg/Treskaeg/Tiyguskegg, ``Gabelbart'', getauft auf den Namen Otto, 986-987, 1000-1014 König v.Dänemark, 1002 in Norwegen, 1013 in England Begraben in Roskilde. 1. Frau: Gunhild, - 1014, Ehe geschieden (in 1. Ehe mit Erik Segersäll v.Schweden); Brenner. zuerst in Viken u.d.Oplanden (Norw.). Lehnt sich gegen den Vater auf. Unklare Eheverhältnisse: 1. Gunhild (Detsleif v.Wendland, Fürst der Liutizen) - 1.Ehe mit Erik Segrsäll v.Schw, +um 1014 2. Sigrid Storrada v.Schw. oder Swietoslawa (Mieszko I.); Forssman, "Vorkbaard", Koning van Denemarken 986-1014, Koning van.
Engeland 1013-1014, stamvader van de dynastie der Estritiden.
Uit dit huwelijk 5 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Helmfrid | | | | | | 1 | 1 |
2 | Knut | *996 | Ringerike [Norway] | †1035 | Shaftesbury [Groot Brittanië] | 39 | 1 | 3 |
Sven I Tveskägg van Denemarken
Sven I Tveskägg van Denemarken (Sven I Jelling-van Denemarken, Sweyn Forkbeard), geb. circa 965, koning van Denemarken, Norrwegen en Engeland, ovl. Gainsborough [Groot Brittanië] op 3 feb 1014.
Sven I Tveskägg van Denemarken.
Sven Gaffelbaard (ca. 965 – Gainsborough, 3 februari 1014) (ook Svend, Svein of Swein genoemd) was koning van Denemarken, Noorwegen en Engeland. Hij wordt genoemd als de stichter van de stad Kopenhagen, samen met zijn zoon Knoet de Grote. Gaffelbaard betekent "vorkbaard".
Hij was de zoon van koning Harald I van Denemarken. In 986 kwam hij in opstand tegen zijn vader, vermoedelijk omdat die hem geen belangrijke rol in het bestuur wilde geven. Hij werd verslagen door zijn vader maar die stierf kort daarna aan zijn verwondingen en Sven werd daarna toch tot koning gekozen.
[.......].
Sven trouwde met de weduwe van Erik VI van Zweden. Vóór die tijd zal hij ook al een of meer vrouwen hebben gehad maar dat zijn dan geen kerkelijke huwelijken geweest. De identiteit van de weduwe van Erik is niet eenduidig te herleiden uit de middeleeuwse bronnen: óf ze was Sigrid Storrå:da ("de hoogmoedige", dochter van de Vikinghoofdman Skoglar Toste uit Västergötland), óf ze was Swietoslawa van Polen (ook bekend als Gunhild, en de dochter van grootvorst Mieszko I van Polen). De IJslandse sagen en de Deense Saxo Grammaticus noemen Sigrid Storråda. Adam van Bremen noemt echter een onbekende Slavische prinses, die in een later deel van zijn boekwerken Gunhild wordt genoemd. Het is ook mogelijk dat Swietoslawa en Sigrid dezelfde persoon waren.
Sveinn, Tveskaeg/Treskaeg/Tiyguskegg, ``Gabelbart'', getauft auf den Namen Otto, 986-987, 1000-1014 König v.Dänemark, 1002 in Norwegen, 1013 in England Begraben in Roskilde. 1. Frau: Gunhild, - 1014, Ehe geschieden (in 1. Ehe mit Erik Segersäll v.Schweden); Brenner. zuerst in Viken u.d.Oplanden (Norw.). Lehnt sich gegen den Vater auf. Unklare Eheverhältnisse: 1. Gunhild (Detsleif v.Wendland, Fürst der Liutizen) - 1.Ehe mit Erik Segrsäll v.Schw, +um 1014 2. Sigrid Storrada v.Schw. oder Swietoslawa (Mieszko I.); Forssman, "Vorkbaard", Koning van Denemarken 986-1014, Koning van.
Engeland 1013-1014, stamvader van de dynastie der Estritiden.
tr. (1) circa 986
met
Sigrid Tostesdotter Storraade.
Sigrid Storråda (935- na feb 1014) was eerst koningin van Zweden en later koningin van Denemarken. Omstreeks 970 trouwde zij met Erik Segersäll maar het kwam echter tot een scheiding, waarbij zij het bestuur over Westergötland kreeg, samen met hun zoon Emunde. Als overheerser over Westergötland was zij een goede partij en al spoedig wilde de noorse koning Olav I Tryggvason met haar trouwen. Bruiloftsplannen werden echter onderbroken toen Sigrid voor Olav verklaarde dat zij beslist niet het christelijke geloof aannemen wilde. Olav werd toen zo kwaad, dat hij haar een slag in het gezicht gaf en zei dat hij niet met een hondheidene dacht te trouwen. Hierdoor werd Sigrid een bittere vijand van Olav en toen zij, in 998 met de deense koning Svend Tveskägg (Vorkbaard) trouwde, zorgde sij er voor dat Svend en haar zoon Olof Skötkonung een oorlog tegen Olav Tryggvason begonnen, met de dood van Olav, bij de slag van Svolder in het jaar 1000, als resultaat. Svend Tveskägg en Sigrid kregen een dochter Estrid, die de moeder werd van de deense koning Sven Estridsson, van wie nakommelingen regeerden over Denemarken tot 1448.
Sigrid the Haughty, also known as Sigrid Storråda, was a Nordic queen of contested historicity. She is generally held to be apocryphal in modern scholarship, see e.g. Birgitta Fritz.
She has been variously identified as Swietoslawa, Saum-Aesa, Gunnhilda, daughter of Mieszko I, sister to Boleslaw I Chrobry, King of Poland. She is a character who appears in many sagas and historical chronicles. It is unclear if she was a real person or a compound person (with several real women's lives and deeds attributed to one compound person). It is possible that some accounts confuse one Sigríð, second wife to King of Denmark, Sweyn Forkbeard, and the daughter of Toste, with Saum-Aesa (Swietoslawa) of Poland, his first wife, also known as Gunhilda in her marriage.
Sigríð married the first time, wedding Eiríkr the Victorious (King Eiríkr VI Sigrsæll) of Sweden. She had one son by this marriage: King Óláf II Eiríksson of Sweden, also called Olof Skotkonung. It was in 994 she wed Sweyn Forkbeard under her Scandinavian name, Sigrid Storråda, and the marriage bore five daughters, half-sisters of Danish princes Harald and Canute the Great. Refusal to marry Olaf Trygvasson.
Olaf Tryggvason proposes marriage to Sigrid the Haughty, imposing the condition that she must convert to Christianity. When Sigrid rejects this, Olaf strikes her with a glove. She warns him that this might lead to his death.[2]In 998, when it was proposed that Sigrid, daughter of the Swedish king, marry Olaf Trygvasson, the king of Norway, she rebelled because it would have required that she convert to Christianity. She told him to his face, "I will not part from the faith which my forefathers have kept before me." In a rage, Olaf hit her. It is said that Sigrid then calmly told him, "This may some day be thy death." [1] Sigrid proceeded to avoid the marriage, and created instead a coalition of his enemies to bring about his downfall. She accomplished this by allying Sweden and Denmark against Norway. She achieved her purpose when Olaf fell fighting against Sweden and Denmark in the year 1000 during the Battle of Swold. Queen Sigríð won her vengeance that day, for King Óláf saw his Norwegian forces defeated and he himself leapt into the sea to drown rather than face capture by his enemies.
The cognomen "Haughty", Sigrid got the Scandinavian style cognomen Haughty when she had Harald Grenske burnt to death in order to discourage other petty kings from proposing to her.
Sygryda, 1000 urk, 2. Ehe mit Swend Gabelbart von Dänemark; Busse, DFA57. Begraben in Roskilde; DFA98. Mit Sigrid Storrada ist eines der schwierigsten Probleme der schwedischen und norwegischen Geschichte verbunden: angeblich nacheinander Gattin Eriks des Siegreichen von Schweden (+994) und Swend Gabelbarts von Dänemark (+1014) gewesen ist. Einander widersprechende Quellen und Forschungen. Saxo: Syritha ist Mutter Olofs. Adam v.Bremen: Suein heiratet Witwe Eriks (uxorem Herici relicrit ei Chnud), daher seien Swend und Knud Halbbrüder (fratres germani). Thietmar: Haralds und Knuds von Dänemark Mutter eine Tochter des Polenherzogs Mieszko und Schwester Boleslaws gewesen sei. Snorri: Sigrid hat zwar Svend geheiratet, Knuds Mutter sei aber Gunnhild gewesen. Später habe sogar Olav Tryggvason 998 in Konungahella Sigrid heiraten wollen. Danach sei ihre Ehe mit Swend Gabelbart zustandegekommen. Es ist wenig glaubhaft, daß Erik der Siegreiche von Schweden und Svend Gabelbart von Dänemark nacheinander mit den beiden Frauen Sigrid und Gunnhild -- wenn auch in umgekehrter Reihenfolge -- vermählt gewesen seien. Anscheinend ist eine Ehe einer Tochter Mieszkos I. mit Erik Segersäll und danach mit Svend Gabelbart völlig gesichert. Dagegen ist bezüglich Sigrid nur ihre Ehe mit Erik Segersäll und ihre Mutterschaft an Olof sicher. Die Gestalt Gunnhilds erscheint unklar. Quelle: Forssman.
Uit dit huwelijk 5 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Helmfrid | | | | | | 1 | 1 |
2 | Knut | *996 | Ringerike [Norway] | †1035 | Shaftesbury [Groot Brittanië] | 39 | 1 | 3 |
tr. (2)
met
Swjatoslawa (Gunhild) de Hooghartige van Polen (Swietoslawa van Piasten-van Polen), dr. van Dago (Mieczyslaw I) van Polen (hertog van Polen) en Dubrawka van Bohemen, tr. (1) met Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Astrid | *985 | Roskilde | †1074 | Roskilde | 88 | 2 | 1 |