Website van $boomnaam$
Boso III de Provence
Boso III Comte de Provence, geb. circa 910, graaf van Avignon 935, graaf van Arles 949, ovl. tussen 965 en 967.

relatie
met

Constance van Vienne, dr. van Karel Constantijn graaf de Vienne en Teutberga van Troyes, ovl. tussen 961 en 965.

Uit deze relatie 2 zonen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Willem II*952  †993 Avignon [Frankrijk] 412 2 
2 Rotbold II  †1008   1 1 

Constance van Vienne
Constance van Vienne, ovl. tussen 961 en 965.

relatie
met

Boso III Comte de Provence, zn. van Boso II van Arles (markgraaf van Toscane) en Willa van Opper-Bourgondië, geb. circa 910, graaf van Avignon 935, graaf van Arles 949, ovl. tussen 965 en 967.

Uit deze relatie 2 zonen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Willem II*952  †993 Avignon [Frankrijk] 412 2 
2 Rotbold II  †1008   1 1 

Fulco I de Rode van Anjou
Fulco I de Rode van Anjou, geb. circa 888, graaf van Anjou, ovl. tussen 941 en 942, begr. in de Kerk van Saint Martin, Châteauneuf, Frankrijk,
, Fulcus, le Roux (Rufus, Der Rote), 898/899 Vicecomes von Angers 898, 905 Vicomte de Tours et d'Anjou, 908-919 Comte de Nantes, 929 Comte d'Anjou.

relatie
met

Roscilla van Loches, dr. van Werner van Loches (heer van Loches, graaf van Troyes) en Tescandra van Vilandry (gravin van Troyes), geb. Anjou [Frankrijk] in 874, gravin van Anjou, ovl. Lieu-Saint-Amand [Frankrijk] in 929.

Uit deze relatie 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Fulco II*910  †958  481 4 
2 Adelheid     1 1 

Roscilla van Loches
Roscilla van Loches, geb. Anjou [Frankrijk] in 874, gravin van Anjou, ovl. Lieu-Saint-Amand [Frankrijk] in 929.

relatie
met

Fulco I de Rode van Anjou, zn. van Ingelger van Anjou (graaf van Anjou 870) en Adele van Gâtinais, geb. circa 888, graaf van Anjou, ovl. tussen 941 en 942, begr. in de Kerk van Saint Martin, Châteauneuf, Frankrijk,
, Fulcus, le Roux (Rufus, Der Rote), 898/899 Vicecomes von Angers 898, 905 Vicomte de Tours et d'Anjou, 908-919 Comte de Nantes, 929 Comte d'Anjou.

Uit deze relatie 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Fulco II*910  †958  481 4 
2 Adelheid     1 1 

Leotald I van Mâcon
Leotald I van Mâcon, graaf van Mâcon, ovl. in 971.

relatie (1)
met

Irmgard (Ermengarde) van Vergy (van Chalon), dr. van Manasse I van Vergy Comes de Chalons en Irmgard van Opper-Bourgondië, ovl. in 931.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Alberic II  †981   1 1 

relatie (2)
met

Berta .

Uit deze relatie een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Gerberga  †990   2 1 

Irmgard van Vergy
Irmgard (Ermengarde) van Vergy (van Chalon), ovl. in 931.

relatie
met

Leotald I van Mâcon, zn. van Alberich I van Narbonne en Attala van Mâcon, graaf van Mâcon, ovl. in 971, relatie (2) met Berta . Uit deze relatie een dochter.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Alberic II  †981   1 1 

Berta
Berta .

relatie
met

Leotald I van Mâcon, zn. van Alberich I van Narbonne en Attala van Mâcon, graaf van Mâcon, ovl. in 971, relatie (1) met Irmgard van Vergy, dr. van Manasse I van Vergy Comes de Chalons en Irmgard van Opper-Bourgondië. Uit deze relatie een zoon.

Uit deze relatie een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Gerberga  †990   2 1 

Johannes Diderik van der Waals
 
Prof Dr Johannes Diderik van der Waals, geb. Leiden op 23 nov 1837, Hoogleraar natuurkunde, Beroemd natuurkundige en Nobelprijswinnaar, ovl. Leiden op 8 mrt 1923,
, Prof dr Johannes Diederik van der Waals, onderwijzer, Leraar Natuur- en Wiskunde R.H.B.S. te Deventer, Hoogleraar Natuurkunde Amsterdam (1877-1907), Nobelprijs voor Natuurkunde 1910. De samenwerking tussen Johannes Diderik van der Waals (1837-1923) en Heike Kamerlingh Onnes (1853-1926) duurde bijna veertig jaar en is uniek in de Nederlandse natuurkunde. Van der Waals, een stugge timmermanszoon en een veeleisende, in zichzelf gekeerde man waar geen lachje afkon, maakte als (hulp)onderwijzer en natuurkundeleraar op de HBS (hogere burgerschool) een lange mars door de wereld der onderwijsakten alvorens aan wetenschap toe te komen. In 1873 promoveerde hij op een baanbrekend proefschrift: Over de continuiteit van den gas- en vloeistoftoestand. In die studie, waarover de Britse fysicus James Clerk Maxwell opmerkte dat het onderzoekers tot studie van `the Low-Dutch language' had aangezet, presenteerde Van der Waals zijn befaamde toestandsvergelijking. Die legde een verband tussen de druk en het volume van een gas/vloeistof, uitgaande van moleculen die een zekere grootte bezaten en elkaar aantrokken. In 1879 kwam Van der Waals met zijn wet van de overeenstemmende toestanden. Die volgt rechtstreeks uit de toestandsvergelijking en zegt dat alle stoffen zich hetzelfde gedragen mits druk, temperatuur en volume worden uitgedrukt in een `kritische maat'. Alle stoffen, aldus Van der Waals in zijn Nobelrede van 1910, behoren tot één genus, `zoals alle mensen tot het genus Homo behoren'. Met de wet van de overeenstemmende toestanden heeft de experimentator een krachtig wapen in handen. Is van een referentiestof (bijvoorbeeld waterstof) het gedrag precies bekend, en zijn van de te onderzoeken stof (bijvoorbeeld helium) de `kritische waarden' bepaald, dan vallen de eigenschappen van die tweede stof uitgaande van de wet van de overeenstemmende toestanden goed te voorspellen. Op die manier wist Kamerlingh Onnes dat zijn aanval op het helium in 1908 kans maakte.

tr. Leiden op 27 sep 1865
met

Anna Maglena Smit, dr. van Johannes Smit en Anne Pierrette Mangnez, geb. Leiden op 18 feb 1847, ovl. Nieuwer Amstel op 28 dec 1881.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Jacqueline*1868 Den Haag †1922 Amsterdam 530 0 
2 Johannes*1873 Den Haag †1971 Amsterdam 971 1 

Richilde van Parijs
Richilde van Parijs (de Blois).

relatie
met

Theobald (Thibault) (Thibault I 'L'Ancien' De) Vicomte van Chartres en Blois, de Blois deTours, geb. Blois circa 880, vicomte de Tours, ovl. voor 942 (circa 930), Hij krijgt geen kinderen.

Uit deze relatie 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Theobald I*920 Blois †975  541 3 
2 Gerlotte*900 Blois    1 3 

Albrecht IV von Habsburg
Albrecht IV Graf von Habsburg, ovl. Ascalon [Israël] in 1240,
, der Weise, 1210 Landgraf im Elsaß, Graf im Aargau, im Frickgau, Feldhauptmann von Strassburg, Vogt von Muri.

tr.
met

Heilwig von Kyburg, dr. van Ulrich III von Kyburg (graaf van Kyburg 1183, kruis-) en Anna von Zähringen, ovl. tussen 30 apr 1260 en 30 apr 1270 .

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Rudolf*1218 Schloss Limburg [Duitsland] †1291 Speyer 731 4 

Robert II van Auvergne
Robert II van Auvergne, ovl. na 968.

relatie
met

Ingelberga van Beaumont.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Gui I  †989   1 1 

Ingelberga van Beaumont
Ingelberga van Beaumont.

relatie
met

Robert II van Auvergne, zn. van Robert van Auvergne (graaf van Auvergne) en Hildegard van Mercoer, ovl. na 968.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Gui I  †989   1 1 

Aldabero I van Ebersberg
Aldabero I Graf van Ebersberg, geb. Ebersberg [Duitsland] in 910, graaf van Ebersberg in Kärnten 929, ovl. circa 969.

relatie
met

Liutgard von Dillingen, dr. van Poppos von Dillingen ? (Vogt von Freising), geb. circa 895, ovl. circa 29 okt 960, tr. (2) met Berthold III Graf von Sulmetingen. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Uit deze relatie 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Irmgard     1 1 
2 Ulrich  †1029   1 1 

Rapoto I im oberen Traugau
Rapoto I im oberen Traugau, geb. voor 977, ovl. na 984.

Hij krijgt een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Rapotto*1000  †1020  201 1 

Arnold van Egmond
Arnold van Egmond1, ovl. op 7 jul 1275.

  • Vader:
    Wouter heer van Egmond, zn. van Menso van Egmond1, voogd van Willem II van Egmond in 1242, ovl. Candia, Kreta [Griekenland] op 29 mei 1223,
    , hij was in 1248 voogd over zijn onmondige neef Willem II, heer van Egmond. In hetzelfde jaar wordt hij als ridder betiteld. Wouter van Egmond wordt in 1250 door Simon van Haarlem als zijn zwager genoemd. Aangezien in 1248 graaf Willem II van Holland diens grafelijke curtis te Heemskerk, bekend onder de benaming Hofland, overdraagt aan de ridders Simon van Haarlem en Wouter van Egmond, mag worden verondersteld dat toen al een verwantschaps-
    betrekking tussen beiden zal hebben bestaan. Door dit huwelijk zal hij bezit hebben verworven in Beverwijk.
    Zijn oudste zoon Gerard van Egmond bezat daar namelijk het huis (kasteel) Uterwijk (Oosterwijk) dat nabij de grens met Heemskerk gesitueerd is. Dat dit bezit afkomstig dient te zijn van de Van Haarlem's is niet verwonderlijk aangezien dezen de regionale grootgrondbezitters waren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat in 1248 de zwagers Simon en Wouter de grafelijke hof te Heemskerk aankochten. Op 10 maart 1250 gaf Simon van Haarlem zijn deel aan Wouter van Egmond in leen over. Op deze plek verrees later het huis (kasteel) Merestein.
    Heer Wouter van Egmond, in de kronieken bekend als "stoutkind", en Beatrix van Haarlem, hebben minstens drie kinderen gehad: Gerard, Floris, en Wouter. Gerard van Egmond (1274-1319), zal gezien diens vernoeming naar zijn grootvader de oudste zoon zijn geweest. Hij bewoonde het huis Uterwijk en huwde met Aleid van Brederode, dochter
    van Willem van Brederode en Hildegonde van Voorne. Zijn weduwe Aleid werd in 1320 Uterwijk genoemd naar haar woning. Ze overleed pas op 25 juli 1333.
 



Bronnen:
1.Genealogie der heren en graven van Egmond (B 038), A.W.E. Dek, 1970 (blz. 76)

Swjatislaw I van Kiev
Swjatislaw I van Kiev (Velikij Knjaz Kiewskij), geb. circa 933, grootvorst van Kiev, prins van Novgorod, ovl. in mrt 972,
, Svjatoslav I (Russisch: ?????????) (ca. 933 - maart 972) was knjaz van het Kievse Rijk (Knjaz (Russisch: ?????) is een oude adellijke titel in verschillende Slavische landen, vergelijkbaar met vorst, prins of hertog. Deze vertalingen zijn echter niet exact) van 962 tot zijn dood in 972. Hij was de zoon van Igor en Olga. Svjatoslav weigerde zijn moeder te volgen in haar bekering tot het christendom omdat hij bang was dat hij hierdoor het respect van zijn soldaten zou verliezen. Hij bracht bijna zijn hele leven door op campagne waarbij hij het harde leven van zijn soldaten deelde.
Svjatoslavs vader Igor stierf rond Svjatoslavs geboorte. Zijn moeder regeerde als zijn regentes. Svjatoslav was eerst prins van Novgorod en werd in 962 grootvorst van Kiev. Hij begon al snel een campagne tegen de Chazaren die de Wolga controleerden (tot Kiev en Wolga-Bulgarije) en grote inkomsten hadden van de tol die ze daar hieven. Eerst probeerde hij macht te krijgen over de Wolga-Bulgaren die onderworpen waren aan de Chazaren. Hij gebruikte hierbij Petsjenegen en Turken uit Centraal-Azië als huurlingen. Vervolgens verwoestte hij de Chazaarse steden Atil (de hoofdstad), Samander en Sarkel, waar hij een eigen nederzetting stichtte. Verder bestond zijn campagne tegen de Chazeren vooral uit plundering en verwoesting. Hij deed geen poging hun rijk blijvend te bezetten; wel werden de invloed en de controle over de handelsroutes, en ook de aanwezigheid van de Russische bevolking, sterk naar het oosten en het zuiden uitgebreid. Algemeen wordt aangenomen dat deze campagne werd uitgevoerd als gevolg van politieke samenwerking met het Byzantijnse rijk. De Russen namen ook deel aan een Byzantijnse expeditie tegen Kreta.
Svjatoslav was de eerste heerser van Kiev-Roes' wiens naam van zuiver Slavische origine is, in tegenstelling tot zijn voorgangers, wier namen uit het Oudnoords komen. Bij andere Slavische volkeren werd er echter geen variant van zijn naam gevonden. En zelfs in Kiev-Roes' kwam zijn naam (alsook die van zijn opvolgers Vladimir, Jaroslav en Mstislav) enkel in het geslacht der Ruriken voor.
Volgens een Byzantijns verslag van de onderhandelingen bij Silistra, was hij van gemiddelde lengte en lichaamsbouw, schoor zijn hoofd en baard, maar liet een lange snor staan en een kuif op de zijkant van zijn hoofd, als teken van zijn adellijke afkomst. Hij droeg schone, witte kleding en sieraden, één grote gouden oorring met een robijn en twee parels.
Na Svjatolavs dood stegen de spanningen tussen zijn zonen, en brak er een burgeroorlog uit tussen Oleg en Jaropolk, waarbij Oleg gedood werd en Jaropolk zijn opvolger werd. In 977 vluchtte Vladimir, de jongste broer, naar Scandinavië om te ontsnappen aan het lot van Oleg; daar verzamelde hij een leger en keerde in 980 terug.
Svjatolav had meerdere vrouwen:
- hij was gehuwd met een Hongaarse prinses die in Kiev onder de naam Predslava bekend was, zij hadden tenminste een zoon: Jaropolk I van Kiev.
- bij een bijvrouw Esfir had hij een zoon Oleg (overleden Ca. 976). Oleg werd in 969 door zijn vader benoemd tot bestuurder van de Drevelyanen. Hij verongelukte en stierf tijdens een conflict met Jarapolk over jachtrechten. In 1044 werd zijn lichaam opgegraven, gedoopt en herbegraven in Kiev.
- bij een bijvrouw Malusha (ca. 944 - 1002) had hij een zoon Vladimir van Kiev. Malusha was dochter van Malk van Liubech en zij was de huismeesteres van Olga.

relatie
met

Maluschka van Liubech, geb. circa 944, huismeesteres, ovl. in 1002.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Wladimir*956 Kiev [Russian Federation] †1015 Berestov 594 4 

Maluschka van Liubech
Maluschka van Liubech, geb. circa 944, huismeesteres, ovl. in 1002.

relatie
met

Swjatislaw I van Kiev (Velikij Knjaz Kiewskij), zn. van Igor I van Kiev en Olga , geb. circa 933, grootvorst van Kiev, prins van Novgorod, ovl. in mrt 972,
, Svjatoslav I (Russisch: ?????????) (ca. 933 - maart 972) was knjaz van het Kievse Rijk (Knjaz (Russisch: ?????) is een oude adellijke titel in verschillende Slavische landen, vergelijkbaar met vorst, prins of hertog. Deze vertalingen zijn echter niet exact) van 962 tot zijn dood in 972. Hij was de zoon van Igor en Olga. Svjatoslav weigerde zijn moeder te volgen in haar bekering tot het christendom omdat hij bang was dat hij hierdoor het respect van zijn soldaten zou verliezen. Hij bracht bijna zijn hele leven door op campagne waarbij hij het harde leven van zijn soldaten deelde.
Svjatoslavs vader Igor stierf rond Svjatoslavs geboorte. Zijn moeder regeerde als zijn regentes. Svjatoslav was eerst prins van Novgorod en werd in 962 grootvorst van Kiev. Hij begon al snel een campagne tegen de Chazaren die de Wolga controleerden (tot Kiev en Wolga-Bulgarije) en grote inkomsten hadden van de tol die ze daar hieven. Eerst probeerde hij macht te krijgen over de Wolga-Bulgaren die onderworpen waren aan de Chazaren. Hij gebruikte hierbij Petsjenegen en Turken uit Centraal-Azië als huurlingen. Vervolgens verwoestte hij de Chazaarse steden Atil (de hoofdstad), Samander en Sarkel, waar hij een eigen nederzetting stichtte. Verder bestond zijn campagne tegen de Chazeren vooral uit plundering en verwoesting. Hij deed geen poging hun rijk blijvend te bezetten; wel werden de invloed en de controle over de handelsroutes, en ook de aanwezigheid van de Russische bevolking, sterk naar het oosten en het zuiden uitgebreid. Algemeen wordt aangenomen dat deze campagne werd uitgevoerd als gevolg van politieke samenwerking met het Byzantijnse rijk. De Russen namen ook deel aan een Byzantijnse expeditie tegen Kreta.
Svjatoslav was de eerste heerser van Kiev-Roes' wiens naam van zuiver Slavische origine is, in tegenstelling tot zijn voorgangers, wier namen uit het Oudnoords komen. Bij andere Slavische volkeren werd er echter geen variant van zijn naam gevonden. En zelfs in Kiev-Roes' kwam zijn naam (alsook die van zijn opvolgers Vladimir, Jaroslav en Mstislav) enkel in het geslacht der Ruriken voor.
Volgens een Byzantijns verslag van de onderhandelingen bij Silistra, was hij van gemiddelde lengte en lichaamsbouw, schoor zijn hoofd en baard, maar liet een lange snor staan en een kuif op de zijkant van zijn hoofd, als teken van zijn adellijke afkomst. Hij droeg schone, witte kleding en sieraden, één grote gouden oorring met een robijn en twee parels.
Na Svjatolavs dood stegen de spanningen tussen zijn zonen, en brak er een burgeroorlog uit tussen Oleg en Jaropolk, waarbij Oleg gedood werd en Jaropolk zijn opvolger werd. In 977 vluchtte Vladimir, de jongste broer, naar Scandinavië om te ontsnappen aan het lot van Oleg; daar verzamelde hij een leger en keerde in 980 terug.
Svjatolav had meerdere vrouwen:
- hij was gehuwd met een Hongaarse prinses die in Kiev onder de naam Predslava bekend was, zij hadden tenminste een zoon: Jaropolk I van Kiev.
- bij een bijvrouw Esfir had hij een zoon Oleg (overleden Ca. 976). Oleg werd in 969 door zijn vader benoemd tot bestuurder van de Drevelyanen. Hij verongelukte en stierf tijdens een conflict met Jarapolk over jachtrechten. In 1044 werd zijn lichaam opgegraven, gedoopt en herbegraven in Kiev.
- bij een bijvrouw Malusha (ca. 944 - 1002) had hij een zoon Vladimir van Kiev. Malusha was dochter van Malk van Liubech en zij was de huismeesteres van Olga.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Wladimir*956 Kiev [Russian Federation] †1015 Berestov 594 4 

Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden
Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden (Erik (Björnson) Konung af Sverige, Erik Segersäll), geb. circa 950, koning van Zweden 970-995, ovl. circa 995,
, Erik VI, ook bekend als Erik Segersäll ("de Overwinnaar"), (ca. 950 - 995) was van 970 tot 995 een koning van de Svear (de bevolking van Zweden). (Hij zou in ca. 992-993 ook nog koning van Denemarken zijn geweest.) Door vele oude chronisten wordt hij als een koning beschouwd omdat hij als eerste regeerde over de gebieden van Svealand, Östergötland en Västergötland, en zo het middeleeuwse Zweden onder zich verenigde. (In de huidige tijd wordt deze verdienste echter aan zijn zoon Olof Skötkonung toegerekend).
Erik Segersäll zou óf getrouwd zijn met Sigrid Storråda ("de hoogmoedige", en een dochter van de Vikinghoofdman Skoglar Toste uit Västergötland), óf met Swietoslawa van Polen (ook bekend als Gunhild, en de dochter van grootvorst Mieszko I van Polen). Sommige historici vermoeden echter dat het een en dezelfde persoon betreft. De bronnen zijn het met elkaar oneens wie Eriks koningin was. De IJslandse sagen en de Deense Saxo Grammaticus geven Sigrid Storråda aan. Adam van Bremen noteerde echter dat het een onbekende Slavische prinses betrof, die in een later deel van zijn boekwerken Gunhild wordt genoemd. Lang probeerden de historici de verslagen over Sigrid Storråda als verzonnen te beschouwen en ze meenden dat de namen Sigrid of Gunhild vervoegingen waren van de Poolse naam Swietoslawa. In tegenwoordige tijd is het inzicht dat Adam van Bremens versie een misverstand was en bijgevolg Sigrid Storråda als waarschijnlijker geldt.
Eirikr VI. Sigrsaeli, der Siegreiche, König von Schweden und Dänemark, Busse, DFA57. Eirikr hinn sigrsaeli herrscht über Schweden und Dänemark, hilft Wladimir in Russland, der vor 980 drei Jahre in Skandinavien weilt, +994/5 1. Ehe Aud, Tochter Hakon Jarls v.Norwegen 2. Ehe Sigrid (Sigridr in Storrada) Tochter Skogul Tostes, Schwester Jarl Ulfs v.Västergötland 3. Swietoslawa?, Tochter Mieszkos I. v.Polen (2. Ehe Svend Gabelbart); Forssman
Eric the Victorious (VI), Old Norse: Eiríkr inn sigrsæli, Modern Swedish: Erik Segersäll, (945?- c 995), was the first Swedish king (970-995) about whom anything definite is known.
His original territory lay in Uppland and neighbouring provinces. He was victorious over an invasion from the south in the Battle of the Fýrisvellir close to Uppsala. Reports that Eric's brother Olof was the father of Styrbjörn the Strong belong to the realm of myth. The extent of his kingdom is unknown. In addition to the Swedish heartland round lake Mälaren it may have extended down the Baltic Sea coast as far south as Blekinge. According to the Flateyjarbok, his success was due to the fact that he allied with the peasants against the nobility, and it is obvious from archeological findings that the influence of the latter diminished during the last part of the tenth century.[3] He was also, probably, the introducer of the famous medieval Scandinavian system of universal conscription known as the ledung in the provinces around Mälaren.
According to Adam of Bremen, Eric allied himself with the Polish prince Boleslav to conquer Denmark and chase away its king Sweyn Forkbeard. He proclaimed himself the king of Sweden and Denmark which he ruled until his death which would have taken place in 994 or 995.[citation needed] Adam says that Eric was baptised in Denmark, but later returned to the Norse gods.[1] Adam of Bremen gives Emund Eriksson as Eric's predecessor.
In all probability he founded the town of Sigtuna, which still exists and where the first Swedish coins were stamped for his son and successor Olof Skötkonung.

tr. (1) circa 970
met

Sigrid Tostesdotter Storraade (Storråda), dr. van Skogul Tostes, geb. voor 967, koningin van Zweden, later koning van Denemarken, ovl. na 2 feb 1014,
, Sigrid Storråda (935- na feb 1014) was eerst koningin van Zweden en later koningin van Denemarken. Omstreeks 970 trouwde zij met Erik Segersäll maar het kwam echter tot een scheiding, waarbij zij het bestuur over Westergötland kreeg, samen met hun zoon Emunde. Als overheerser over Westergötland was zij een goede partij en al spoedig wilde de noorse koning Olav I Tryggvason met haar trouwen. Bruiloftsplannen werden echter onderbroken toen Sigrid voor Olav verklaarde dat zij beslist niet het christelijke geloof aannemen wilde. Olav werd toen zo kwaad, dat hij haar een slag in het gezicht gaf en zei dat hij niet met een hondheidene dacht te trouwen. Hierdoor werd Sigrid een bittere vijand van Olav en toen zij, in 998 met de deense koning Svend Tveskägg (Vorkbaard) trouwde, zorgde sij er voor dat Svend en haar zoon Olof Skötkonung een oorlog tegen Olav Tryggvason begonnen, met de dood van Olav, bij de slag van Svolder in het jaar 1000, als resultaat. Svend Tveskägg en Sigrid kregen een dochter Estrid, die de moeder werd van de deense koning Sven Estridsson, van wie nakommelingen regeerden over Denemarken tot 1448.
Sigrid the Haughty, also known as Sigrid Storråda, was a Nordic queen of contested historicity. She is generally held to be apocryphal in modern scholarship, see e.g. Birgitta Fritz.
She has been variously identified as Swietoslawa, Saum-Aesa, Gunnhilda, daughter of Mieszko I, sister to Boleslaw I Chrobry, King of Poland. She is a character who appears in many sagas and historical chronicles. It is unclear if she was a real person or a compound person (with several real women's lives and deeds attributed to one compound person). It is possible that some accounts confuse one Sigríð, second wife to King of Denmark, Sweyn Forkbeard, and the daughter of Toste, with Saum-Aesa (Swietoslawa) of Poland, his first wife, also known as Gunhilda in her marriage.
Sigríð married the first time, wedding Eiríkr the Victorious (King Eiríkr VI Sigrsæll) of Sweden. She had one son by this marriage: King Óláf II Eiríksson of Sweden, also called Olof Skotkonung. It was in 994 she wed Sweyn Forkbeard under her Scandinavian name, Sigrid Storråda, and the marriage bore five daughters, half-sisters of Danish princes Harald and Canute the Great. Refusal to marry Olaf Trygvasson.
Olaf Tryggvason proposes marriage to Sigrid the Haughty, imposing the condition that she must convert to Christianity. When Sigrid rejects this, Olaf strikes her with a glove. She warns him that this might lead to his death.[2]In 998, when it was proposed that Sigrid, daughter of the Swedish king, marry Olaf Trygvasson, the king of Norway, she rebelled because it would have required that she convert to Christianity. She told him to his face, "I will not part from the faith which my forefathers have kept before me." In a rage, Olaf hit her. It is said that Sigrid then calmly told him, "This may some day be thy death." [1] Sigrid proceeded to avoid the marriage, and created instead a coalition of his enemies to bring about his downfall. She accomplished this by allying Sweden and Denmark against Norway. She achieved her purpose when Olaf fell fighting against Sweden and Denmark in the year 1000 during the Battle of Swold. Queen Sigríð won her vengeance that day, for King Óláf saw his Norwegian forces defeated and he himself leapt into the sea to drown rather than face capture by his enemies.
The cognomen "Haughty", Sigrid got the Scandinavian style cognomen Haughty when she had Harald Grenske burnt to death in order to discourage other petty kings from proposing to her.
Sygryda, 1000 urk, 2. Ehe mit Swend Gabelbart von Dänemark; Busse, DFA57. Begraben in Roskilde; DFA98. Mit Sigrid Storrada ist eines der schwierigsten Probleme der schwedischen und norwegischen Geschichte verbunden: angeblich nacheinander Gattin Eriks des Siegreichen von Schweden (+994) und Swend Gabelbarts von Dänemark (+1014) gewesen ist. Einander widersprechende Quellen und Forschungen. Saxo: Syritha ist Mutter Olofs. Adam v.Bremen: Suein heiratet Witwe Eriks (uxorem Herici relicrit ei Chnud), daher seien Swend und Knud Halbbrüder (fratres germani). Thietmar: Haralds und Knuds von Dänemark Mutter eine Tochter des Polenherzogs Mieszko und Schwester Boleslaws gewesen sei. Snorri: Sigrid hat zwar Svend geheiratet, Knuds Mutter sei aber Gunnhild gewesen. Später habe sogar Olav Tryggvason 998 in Konungahella Sigrid heiraten wollen. Danach sei ihre Ehe mit Swend Gabelbart zustandegekommen. Es ist wenig glaubhaft, daß Erik der Siegreiche von Schweden und Svend Gabelbart von Dänemark nacheinander mit den beiden Frauen Sigrid und Gunnhild -- wenn auch in umgekehrter Reihenfolge -- vermählt gewesen seien. Anscheinend ist eine Ehe einer Tochter Mieszkos I. mit Erik Segersäll und danach mit Svend Gabelbart völlig gesichert. Dagegen ist bezüglich Sigrid nur ihre Ehe mit Erik Segersäll und ihre Mutterschaft an Olof sicher. Die Gestalt Gunnhilds erscheint unklar. Quelle: Forssman, tr. (2) circa 986 met Sven I Tveskägg van Denemarken. Uit dit huwelijk 5 kinderen, waaronder.

 

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Olaf III*970  †1022  522 5 

tr. (2)
met

Swjatoslawa (Gunhild) de Hooghartige van Polen (Swietoslawa van Piasten-van Polen), dr. van Dago (Mieczyslaw I) van Polen (hertog van Polen) en Dubrawka van Bohemen, tr. (2) met Sven I Tveskägg van Denemarken. Uit dit huwelijk een dochter
Sigrid Tostesdotter Storraade
 
Sigrid Tostesdotter Storraade (Storråda), geb. voor 967, koningin van Zweden, later koning van Denemarken, ovl. na 2 feb 1014,
, Sigrid Storråda (935- na feb 1014) was eerst koningin van Zweden en later koningin van Denemarken. Omstreeks 970 trouwde zij met Erik Segersäll maar het kwam echter tot een scheiding, waarbij zij het bestuur over Westergötland kreeg, samen met hun zoon Emunde. Als overheerser over Westergötland was zij een goede partij en al spoedig wilde de noorse koning Olav I Tryggvason met haar trouwen. Bruiloftsplannen werden echter onderbroken toen Sigrid voor Olav verklaarde dat zij beslist niet het christelijke geloof aannemen wilde. Olav werd toen zo kwaad, dat hij haar een slag in het gezicht gaf en zei dat hij niet met een hondheidene dacht te trouwen. Hierdoor werd Sigrid een bittere vijand van Olav en toen zij, in 998 met de deense koning Svend Tveskägg (Vorkbaard) trouwde, zorgde sij er voor dat Svend en haar zoon Olof Skötkonung een oorlog tegen Olav Tryggvason begonnen, met de dood van Olav, bij de slag van Svolder in het jaar 1000, als resultaat. Svend Tveskägg en Sigrid kregen een dochter Estrid, die de moeder werd van de deense koning Sven Estridsson, van wie nakommelingen regeerden over Denemarken tot 1448.
Sigrid the Haughty, also known as Sigrid Storråda, was a Nordic queen of contested historicity. She is generally held to be apocryphal in modern scholarship, see e.g. Birgitta Fritz.
She has been variously identified as Swietoslawa, Saum-Aesa, Gunnhilda, daughter of Mieszko I, sister to Boleslaw I Chrobry, King of Poland. She is a character who appears in many sagas and historical chronicles. It is unclear if she was a real person or a compound person (with several real women's lives and deeds attributed to one compound person). It is possible that some accounts confuse one Sigríð, second wife to King of Denmark, Sweyn Forkbeard, and the daughter of Toste, with Saum-Aesa (Swietoslawa) of Poland, his first wife, also known as Gunhilda in her marriage.
Sigríð married the first time, wedding Eiríkr the Victorious (King Eiríkr VI Sigrsæll) of Sweden. She had one son by this marriage: King Óláf II Eiríksson of Sweden, also called Olof Skotkonung. It was in 994 she wed Sweyn Forkbeard under her Scandinavian name, Sigrid Storråda, and the marriage bore five daughters, half-sisters of Danish princes Harald and Canute the Great. Refusal to marry Olaf Trygvasson.
Olaf Tryggvason proposes marriage to Sigrid the Haughty, imposing the condition that she must convert to Christianity. When Sigrid rejects this, Olaf strikes her with a glove. She warns him that this might lead to his death.[2]In 998, when it was proposed that Sigrid, daughter of the Swedish king, marry Olaf Trygvasson, the king of Norway, she rebelled because it would have required that she convert to Christianity. She told him to his face, "I will not part from the faith which my forefathers have kept before me." In a rage, Olaf hit her. It is said that Sigrid then calmly told him, "This may some day be thy death." [1] Sigrid proceeded to avoid the marriage, and created instead a coalition of his enemies to bring about his downfall. She accomplished this by allying Sweden and Denmark against Norway. She achieved her purpose when Olaf fell fighting against Sweden and Denmark in the year 1000 during the Battle of Swold. Queen Sigríð won her vengeance that day, for King Óláf saw his Norwegian forces defeated and he himself leapt into the sea to drown rather than face capture by his enemies.
The cognomen "Haughty", Sigrid got the Scandinavian style cognomen Haughty when she had Harald Grenske burnt to death in order to discourage other petty kings from proposing to her.
Sygryda, 1000 urk, 2. Ehe mit Swend Gabelbart von Dänemark; Busse, DFA57. Begraben in Roskilde; DFA98. Mit Sigrid Storrada ist eines der schwierigsten Probleme der schwedischen und norwegischen Geschichte verbunden: angeblich nacheinander Gattin Eriks des Siegreichen von Schweden (+994) und Swend Gabelbarts von Dänemark (+1014) gewesen ist. Einander widersprechende Quellen und Forschungen. Saxo: Syritha ist Mutter Olofs. Adam v.Bremen: Suein heiratet Witwe Eriks (uxorem Herici relicrit ei Chnud), daher seien Swend und Knud Halbbrüder (fratres germani). Thietmar: Haralds und Knuds von Dänemark Mutter eine Tochter des Polenherzogs Mieszko und Schwester Boleslaws gewesen sei. Snorri: Sigrid hat zwar Svend geheiratet, Knuds Mutter sei aber Gunnhild gewesen. Später habe sogar Olav Tryggvason 998 in Konungahella Sigrid heiraten wollen. Danach sei ihre Ehe mit Swend Gabelbart zustandegekommen. Es ist wenig glaubhaft, daß Erik der Siegreiche von Schweden und Svend Gabelbart von Dänemark nacheinander mit den beiden Frauen Sigrid und Gunnhild -- wenn auch in umgekehrter Reihenfolge -- vermählt gewesen seien. Anscheinend ist eine Ehe einer Tochter Mieszkos I. mit Erik Segersäll und danach mit Svend Gabelbart völlig gesichert. Dagegen ist bezüglich Sigrid nur ihre Ehe mit Erik Segersäll und ihre Mutterschaft an Olof sicher. Die Gestalt Gunnhilds erscheint unklar. Quelle: Forssman.

tr. (1) circa 970
met

Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden (Erik (Björnson) Konung af Sverige, Erik Segersäll), zn. van Edmund Eriksson van Zweden (koning van Zweden), geb. circa 950, koning van Zweden 970-995, ovl. circa 995,
, Erik VI, ook bekend als Erik Segersäll ("de Overwinnaar"), (ca. 950 - 995) was van 970 tot 995 een koning van de Svear (de bevolking van Zweden). (Hij zou in ca. 992-993 ook nog koning van Denemarken zijn geweest.) Door vele oude chronisten wordt hij als een koning beschouwd omdat hij als eerste regeerde over de gebieden van Svealand, Östergötland en Västergötland, en zo het middeleeuwse Zweden onder zich verenigde. (In de huidige tijd wordt deze verdienste echter aan zijn zoon Olof Skötkonung toegerekend).
Erik Segersäll zou óf getrouwd zijn met Sigrid Storråda ("de hoogmoedige", en een dochter van de Vikinghoofdman Skoglar Toste uit Västergötland), óf met Swietoslawa van Polen (ook bekend als Gunhild, en de dochter van grootvorst Mieszko I van Polen). Sommige historici vermoeden echter dat het een en dezelfde persoon betreft. De bronnen zijn het met elkaar oneens wie Eriks koningin was. De IJslandse sagen en de Deense Saxo Grammaticus geven Sigrid Storråda aan. Adam van Bremen noteerde echter dat het een onbekende Slavische prinses betrof, die in een later deel van zijn boekwerken Gunhild wordt genoemd. Lang probeerden de historici de verslagen over Sigrid Storråda als verzonnen te beschouwen en ze meenden dat de namen Sigrid of Gunhild vervoegingen waren van de Poolse naam Swietoslawa. In tegenwoordige tijd is het inzicht dat Adam van Bremens versie een misverstand was en bijgevolg Sigrid Storråda als waarschijnlijker geldt.
Eirikr VI. Sigrsaeli, der Siegreiche, König von Schweden und Dänemark, Busse, DFA57. Eirikr hinn sigrsaeli herrscht über Schweden und Dänemark, hilft Wladimir in Russland, der vor 980 drei Jahre in Skandinavien weilt, +994/5 1. Ehe Aud, Tochter Hakon Jarls v.Norwegen 2. Ehe Sigrid (Sigridr in Storrada) Tochter Skogul Tostes, Schwester Jarl Ulfs v.Västergötland 3. Swietoslawa?, Tochter Mieszkos I. v.Polen (2. Ehe Svend Gabelbart); Forssman
Eric the Victorious (VI), Old Norse: Eiríkr inn sigrsæli, Modern Swedish: Erik Segersäll, (945?- c 995), was the first Swedish king (970-995) about whom anything definite is known.
His original territory lay in Uppland and neighbouring provinces. He was victorious over an invasion from the south in the Battle of the Fýrisvellir close to Uppsala. Reports that Eric's brother Olof was the father of Styrbjörn the Strong belong to the realm of myth. The extent of his kingdom is unknown. In addition to the Swedish heartland round lake Mälaren it may have extended down the Baltic Sea coast as far south as Blekinge. According to the Flateyjarbok, his success was due to the fact that he allied with the peasants against the nobility, and it is obvious from archeological findings that the influence of the latter diminished during the last part of the tenth century.[3] He was also, probably, the introducer of the famous medieval Scandinavian system of universal conscription known as the ledung in the provinces around Mälaren.
According to Adam of Bremen, Eric allied himself with the Polish prince Boleslav to conquer Denmark and chase away its king Sweyn Forkbeard. He proclaimed himself the king of Sweden and Denmark which he ruled until his death which would have taken place in 994 or 995.[citation needed] Adam says that Eric was baptised in Denmark, but later returned to the Norse gods.[1] Adam of Bremen gives Emund Eriksson as Eric's predecessor.
In all probability he founded the town of Sigtuna, which still exists and where the first Swedish coins were stamped for his son and successor Olof Skötkonung, tr. (2) met Swjatoslawa (Gunhild) de Hooghartige van Polen. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Olaf III*970  †1022  522 5 

tr. (2) circa 986
met

Sven I Tveskägg van Denemarken (Sven I Jelling-van Denemarken, Sweyn Forkbeard), zn. van Harald I "Blaatand" (Bluetooth) koning van Denemarken (koning van Denemarken 958-986, koning van Zweden 976-986), geb. circa 965, koning van Denemarken, Norrwegen en Engeland, ovl. Gainsborough [Groot Brittanië] op 3 feb 1014,
, Sven Gaffelbaard (ca. 965 – Gainsborough, 3 februari 1014) (ook Svend, Svein of Swein genoemd) was koning van Denemarken, Noorwegen en Engeland. Hij wordt genoemd als de stichter van de stad Kopenhagen, samen met zijn zoon Knoet de Grote. Gaffelbaard betekent "vorkbaard".
Hij was de zoon van koning Harald I van Denemarken. In 986 kwam hij in opstand tegen zijn vader, vermoedelijk omdat die hem geen belangrijke rol in het bestuur wilde geven. Hij werd verslagen door zijn vader maar die stierf kort daarna aan zijn verwondingen en Sven werd daarna toch tot koning gekozen.
[....]
Sven trouwde met de weduwe van Erik VI van Zweden. Vóór die tijd zal hij ook al een of meer vrouwen hebben gehad maar dat zijn dan geen kerkelijke huwelijken geweest. De identiteit van de weduwe van Erik is niet eenduidig te herleiden uit de middeleeuwse bronnen: óf ze was Sigrid Storrå:da ("de hoogmoedige", dochter van de Vikinghoofdman Skoglar Toste uit Västergötland), óf ze was Swietoslawa van Polen (ook bekend als Gunhild, en de dochter van grootvorst Mieszko I van Polen). De IJslandse sagen en de Deense Saxo Grammaticus noemen Sigrid Storråda. Adam van Bremen noemt echter een onbekende Slavische prinses, die in een later deel van zijn boekwerken Gunhild wordt genoemd. Het is ook mogelijk dat Swietoslawa en Sigrid dezelfde persoon waren.
Sveinn, Tveskaeg/Treskaeg/Tiyguskegg, ``Gabelbart'', getauft auf den Namen Otto, 986-987, 1000-1014 König v.Dänemark, 1002 in Norwegen, 1013 in England Begraben in Roskilde. 1. Frau: Gunhild, - 1014, Ehe geschieden (in 1. Ehe mit Erik Segersäll v.Schweden); Brenner. zuerst in Viken u.d.Oplanden (Norw.). Lehnt sich gegen den Vater auf. Unklare Eheverhältnisse: 1. Gunhild (Detsleif v.Wendland, Fürst der Liutizen) - 1.Ehe mit Erik Segrsäll v.Schw, +um 1014 2. Sigrid Storrada v.Schw. oder Swietoslawa (Mieszko I.); Forssman, "Vorkbaard", Koning van Denemarken 986-1014, Koning van
Engeland 1013-1014, stamvader van de dynastie der Estritiden, tr. (2) met Swjatoslawa (Gunhild) de Hooghartige van Polen. Uit dit huwelijk een dochter.

Uit dit huwelijk 5 kinderen, waaronder:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Helmfrid     1 1 

Sven I Tveskägg van Denemarken
Sven I Tveskägg van Denemarken (Sven I Jelling-van Denemarken, Sweyn Forkbeard), geb. circa 965, koning van Denemarken, Norrwegen en Engeland, ovl. Gainsborough [Groot Brittanië] op 3 feb 1014,
, Sven Gaffelbaard (ca. 965 – Gainsborough, 3 februari 1014) (ook Svend, Svein of Swein genoemd) was koning van Denemarken, Noorwegen en Engeland. Hij wordt genoemd als de stichter van de stad Kopenhagen, samen met zijn zoon Knoet de Grote. Gaffelbaard betekent "vorkbaard".
Hij was de zoon van koning Harald I van Denemarken. In 986 kwam hij in opstand tegen zijn vader, vermoedelijk omdat die hem geen belangrijke rol in het bestuur wilde geven. Hij werd verslagen door zijn vader maar die stierf kort daarna aan zijn verwondingen en Sven werd daarna toch tot koning gekozen.
[..]
Sven trouwde met de weduwe van Erik VI van Zweden. Vóór die tijd zal hij ook al een of meer vrouwen hebben gehad maar dat zijn dan geen kerkelijke huwelijken geweest. De identiteit van de weduwe van Erik is niet eenduidig te herleiden uit de middeleeuwse bronnen: óf ze was Sigrid Storrå:da ("de hoogmoedige", dochter van de Vikinghoofdman Skoglar Toste uit Västergötland), óf ze was Swietoslawa van Polen (ook bekend als Gunhild, en de dochter van grootvorst Mieszko I van Polen). De IJslandse sagen en de Deense Saxo Grammaticus noemen Sigrid Storråda. Adam van Bremen noemt echter een onbekende Slavische prinses, die in een later deel van zijn boekwerken Gunhild wordt genoemd. Het is ook mogelijk dat Swietoslawa en Sigrid dezelfde persoon waren.
Sveinn, Tveskaeg/Treskaeg/Tiyguskegg, ``Gabelbart'', getauft auf den Namen Otto, 986-987, 1000-1014 König v.Dänemark, 1002 in Norwegen, 1013 in England Begraben in Roskilde. 1. Frau: Gunhild, - 1014, Ehe geschieden (in 1. Ehe mit Erik Segersäll v.Schweden); Brenner. zuerst in Viken u.d.Oplanden (Norw.). Lehnt sich gegen den Vater auf. Unklare Eheverhältnisse: 1. Gunhild (Detsleif v.Wendland, Fürst der Liutizen) - 1.Ehe mit Erik Segrsäll v.Schw, +um 1014 2. Sigrid Storrada v.Schw. oder Swietoslawa (Mieszko I.); Forssman, "Vorkbaard", Koning van Denemarken 986-1014, Koning van
Engeland 1013-1014, stamvader van de dynastie der Estritiden.

tr. (1) circa 986
met

Sigrid Tostesdotter Storraade (Storråda), dr. van Skogul Tostes, geb. voor 967, koningin van Zweden, later koning van Denemarken, ovl. na 2 feb 1014,
, Sigrid Storråda (935- na feb 1014) was eerst koningin van Zweden en later koningin van Denemarken. Omstreeks 970 trouwde zij met Erik Segersäll maar het kwam echter tot een scheiding, waarbij zij het bestuur over Westergötland kreeg, samen met hun zoon Emunde. Als overheerser over Westergötland was zij een goede partij en al spoedig wilde de noorse koning Olav I Tryggvason met haar trouwen. Bruiloftsplannen werden echter onderbroken toen Sigrid voor Olav verklaarde dat zij beslist niet het christelijke geloof aannemen wilde. Olav werd toen zo kwaad, dat hij haar een slag in het gezicht gaf en zei dat hij niet met een hondheidene dacht te trouwen. Hierdoor werd Sigrid een bittere vijand van Olav en toen zij, in 998 met de deense koning Svend Tveskägg (Vorkbaard) trouwde, zorgde sij er voor dat Svend en haar zoon Olof Skötkonung een oorlog tegen Olav Tryggvason begonnen, met de dood van Olav, bij de slag van Svolder in het jaar 1000, als resultaat. Svend Tveskägg en Sigrid kregen een dochter Estrid, die de moeder werd van de deense koning Sven Estridsson, van wie nakommelingen regeerden over Denemarken tot 1448.
Sigrid the Haughty, also known as Sigrid Storråda, was a Nordic queen of contested historicity. She is generally held to be apocryphal in modern scholarship, see e.g. Birgitta Fritz.
She has been variously identified as Swietoslawa, Saum-Aesa, Gunnhilda, daughter of Mieszko I, sister to Boleslaw I Chrobry, King of Poland. She is a character who appears in many sagas and historical chronicles. It is unclear if she was a real person or a compound person (with several real women's lives and deeds attributed to one compound person). It is possible that some accounts confuse one Sigríð, second wife to King of Denmark, Sweyn Forkbeard, and the daughter of Toste, with Saum-Aesa (Swietoslawa) of Poland, his first wife, also known as Gunhilda in her marriage.
Sigríð married the first time, wedding Eiríkr the Victorious (King Eiríkr VI Sigrsæll) of Sweden. She had one son by this marriage: King Óláf II Eiríksson of Sweden, also called Olof Skotkonung. It was in 994 she wed Sweyn Forkbeard under her Scandinavian name, Sigrid Storråda, and the marriage bore five daughters, half-sisters of Danish princes Harald and Canute the Great. Refusal to marry Olaf Trygvasson.
Olaf Tryggvason proposes marriage to Sigrid the Haughty, imposing the condition that she must convert to Christianity. When Sigrid rejects this, Olaf strikes her with a glove. She warns him that this might lead to his death.[2]In 998, when it was proposed that Sigrid, daughter of the Swedish king, marry Olaf Trygvasson, the king of Norway, she rebelled because it would have required that she convert to Christianity. She told him to his face, "I will not part from the faith which my forefathers have kept before me." In a rage, Olaf hit her. It is said that Sigrid then calmly told him, "This may some day be thy death." [1] Sigrid proceeded to avoid the marriage, and created instead a coalition of his enemies to bring about his downfall. She accomplished this by allying Sweden and Denmark against Norway. She achieved her purpose when Olaf fell fighting against Sweden and Denmark in the year 1000 during the Battle of Swold. Queen Sigríð won her vengeance that day, for King Óláf saw his Norwegian forces defeated and he himself leapt into the sea to drown rather than face capture by his enemies.
The cognomen "Haughty", Sigrid got the Scandinavian style cognomen Haughty when she had Harald Grenske burnt to death in order to discourage other petty kings from proposing to her.
Sygryda, 1000 urk, 2. Ehe mit Swend Gabelbart von Dänemark; Busse, DFA57. Begraben in Roskilde; DFA98. Mit Sigrid Storrada ist eines der schwierigsten Probleme der schwedischen und norwegischen Geschichte verbunden: angeblich nacheinander Gattin Eriks des Siegreichen von Schweden (+994) und Swend Gabelbarts von Dänemark (+1014) gewesen ist. Einander widersprechende Quellen und Forschungen. Saxo: Syritha ist Mutter Olofs. Adam v.Bremen: Suein heiratet Witwe Eriks (uxorem Herici relicrit ei Chnud), daher seien Swend und Knud Halbbrüder (fratres germani). Thietmar: Haralds und Knuds von Dänemark Mutter eine Tochter des Polenherzogs Mieszko und Schwester Boleslaws gewesen sei. Snorri: Sigrid hat zwar Svend geheiratet, Knuds Mutter sei aber Gunnhild gewesen. Später habe sogar Olav Tryggvason 998 in Konungahella Sigrid heiraten wollen. Danach sei ihre Ehe mit Swend Gabelbart zustandegekommen. Es ist wenig glaubhaft, daß Erik der Siegreiche von Schweden und Svend Gabelbart von Dänemark nacheinander mit den beiden Frauen Sigrid und Gunnhild -- wenn auch in umgekehrter Reihenfolge -- vermählt gewesen seien. Anscheinend ist eine Ehe einer Tochter Mieszkos I. mit Erik Segersäll und danach mit Svend Gabelbart völlig gesichert. Dagegen ist bezüglich Sigrid nur ihre Ehe mit Erik Segersäll und ihre Mutterschaft an Olof sicher. Die Gestalt Gunnhilds erscheint unklar. Quelle: Forssman, tr. (1) met Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden. Uit dit huwelijk een zoon.

 

Uit dit huwelijk 5 kinderen, waaronder:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Helmfrid     1 1 

tr. (2)
met

Swjatoslawa (Gunhild) de Hooghartige van Polen (Swietoslawa van Piasten-van Polen), dr. van Dago (Mieczyslaw I) van Polen (hertog van Polen) en Dubrawka van Bohemen, tr. (1) met Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Astrid*985 Roskilde †1074 Roskilde 882 1