Cees Hagenbeek
Æthelwulf van Wessex
Æthelwulf koning van Wessex, geb. circa 800, koning van Wessex 837-858, ovl. Londen [Groot Brittanië] op 13 jan 858, begr. Steyning [Groot Brittanië].

Æthelwulf koning van Wessex.
Æthelwulf of Edelwolv (ca. 800 - Londen, 13 januari 858) was koning van Wessex (839 - 856) en van Kent (825 - 856), Essex en Sussex. Hij was zoon van Egbert van Wessex en Redburga.
In 825 veroverde hij Kent voor Wessex, en werd daar koning onder het oppergezag van zijn vader. In 839 volgde hij zijn vader op als koning van Wessex, dat in die tijd het gehele zuidelijke kustgebied van Engeland omvatte: van Cornwall tot Essex. Hij werd gekroond in Kingston upon Thames. Al snel gaf hij het bestuur over het oostelijk deel van zijn rijk aan zijn oudste zoon Ethelstan en huwt zijn nog erg jonge dochter met de koning van Mercia.
Ethelwulf bereikt in 850 een akkoord over een grensgeschil met Mercia. Daarna wordt hij geconfronteerd met een inval van de Denen onder Rorik van Duurstede, die Canterbury en Londen wisten te veroveren en daarna Mercia versloegen. Ethelwulf versloeg de Denen in 851 bij Oakly of Ockly. Hij moest wel toestaan de East Anglia onder controle van de Denen bleef. Ook versloeg hij in 853, samen met Mercia, Cyngen ap Cadell van Wales.
In 853 stuurde hij zijn jongste zoon Alfred, die zes jaar oud was en vermoedelijk was voorbestemd voor een geestelijk ambt, naar Rome. In 855 (vermoedelijk na het overlijden van zijn vrouw) ging hij ook zelf naar Rome en deed kostbare schenkingen aan de kerk, o.a. gouden kelken en vergulde zilveren kandelaars aan de St. Pieter en erkende ook de opperheerschappij van de paus. Na zijn terugkeer in 856 werd hij geconfronteerd door zijn zoons die tijdens zijn afwezigheid hadden geregeerd en steun hadden van de adel en de geestelijkheid. Ethelwulf koos voor onderhandelingen en er werd een compromis bereikt waarbij de macht werd gedeeld. Korte tijd later overleed hij in Londen.
Ethelwulf overleed in Londen maar werd begraven in Steyning (Sussex). In de kerk daar is zijn vermoedelijke grafsteen nog te zien.
Van Ethelwulf zijn twee huwelijken gedocumenteerd maar er wordt aangenomen dat hij drie keer getrouwd is geweest en ook nog een minnares heeft gehad. Anders zijn leeftijdsverschillen tussen zijn kinderen en de manier waarop hun onderlinge verhouding wordt beschreven, niet te verklaren.

relatie (1)
met

Osburga van Wight, dr. van Oslak , geb. circa 810, ovl. na 876.

Osburga van Wight.
Door de koning in 853 verstoten, daughter of earldorman Oslac, Ethelwulfs pincerna (cupbearer).

Uit deze relatie 2 zonen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Ælfred*848 Wantage (Wessex) †899  512 2 
2 Aethelbald  †860   1 0 

tr. (2) op 1 okt 856
met

Judith van West-Francië, dr. van Keizer Karel II 'de Kale' van West-Francië (koning, der Kahle, le Chauve, Regierte 25.12.875-6/13.8/10./8.12.877) en Ermentrudis van Orléans, geb. circa 844, gravin van Vlaanderen (862-870), koningin van Wessex, ovl. Gent [België] op 28 feb 870, tr. (2) met zoon van haar man Aethelbald van Wessex. Uit dit huwelijk geen kinderen.

 

Aethelbald van Wessex
Aethelbald van Wessex, ovl. in 860.

Aethelbald van Wessex.
Hij trouwt 10 maanden na het overlijden van zijn vader met zijn stiefmoeder.
Ethelbald (ca. 834 – 860) was koning van Wessex en Kent van 856 tot 860.
Hij was de tweede zoon van koning Ethelwulf. Hij dwong zijn vader tot aftreden en trouwde in 858 met zijn stiefmoeder Judith, een dochter van Karel de Kale, koning der Franken. Het huwelijk werd nietig verklaard om redenen van bloedverwantschap en Karel beval zijn dochter terug naar Frankrijk waar zij in een klooster in Senlis belandde. Daaruit werd zij later geschaakt door Boudewijn I, graaf van Vlaanderen. Uit hun verbintenis kwam een stamboom voort, waartoe de latere koningin Mathilde van Vlaanderen behoort, de vrouw van Willem de Veroveraar.
Ethelbald stierf in 860 en werd begraven in Sherborne in Dorset. Hij werd opgevolgd door zijn broer Ethelbert.

tr. Verberie-sur-Oise [Frankrijk] op 1 okt 858, (gesch. voor 860)
met

Judith van West-Francië, dr. van Keizer Karel II 'de Kale' van West-Francië (koning, der Kahle, le Chauve, Regierte 25.12.875-6/13.8/10./8.12.877) en Ermentrudis van Orléans, geb. circa 844, gravin van Vlaanderen (862-870), koningin van Wessex, ovl. Gent [België] op 28 feb 870, tr. (1) op 1 okt 856 met haar schoonvader Æthelwulf koning van Wessex. Uit dit huwelijk geen kinderen.

 

Odakar van Therouanne an Harelbeeke van de Morinen
Odakar van Therouanne an Harelbeeke van de Morinen, geb. in 815, Gouverneur de Morinie, Héritière de Gand, ovl. in 863.

Odakar van Therouanne an Harelbeeke van de Morinen.
Markgraaf en forestier van de pagus flandrensis (het huidige West-Vlaanderen en Frans-Vlaanderen, Leider van de Germaanse volksstam van de Morini,, graaf van Terwaan en Harelbeke.

tr.
met

Anseline van Vlaanderen, dr. van Ingelram II van Vlaanderen en Margeriete , geb. Harelbeke [België] in 808, ovl. op 12 jan 893.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Boudewijn I*837  †879 Arras [Frankrijk] 411 2 
2 Ignode     1 1 

Belletje Baarentsdr Witsenburg
Belletje Baarentsdr Witsenburg, geb. Schiedam in 1670, ovl. aldaar op 22 jun 1713.

tr. Schiedam op 1 feb 1693
met

Willem Willemsz Walraven, geb. voor 1674, meesterknecht in branderij op het hoofd te Schiedam, ovl. Schiedam op 25 okt 1723.

Uit dit huwelijk 10 kinderen, waaronder:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Annetje~1708 Schiedam †1795 Schiedam 861 0 

Boudewijn I van Vlaanderen
 
Boudewijn I van Vlaanderen, geb. tussen 837 en 840, graaf van Vlaanderen 862-879 graaf van Saint-Pol ???? - 879, ovl. Arras [Frankrijk] op 2 jan 879, begr. Sint-Bertijns.

tr. Auxerre [Frankrijk] op 13 dec 861
met

Judith van West-Francië, dr. van Keizer Karel II 'de Kale' van West-Francië (koning, der Kahle, le Chauve, Regierte 25.12.875-6/13.8/10./8.12.877) en Ermentrudis van Orléans, geb. circa 844, gravin van Vlaanderen (862-870), koningin van Wessex, ovl. Gent [België] op 28 feb 870, tr. (1) op 1 okt 856 met haar schoonvader Æthelwulf koning van Wessex. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (2) met zoon van haar man Aethelbald van Wessex, zn. van Æthelwulf koning van Wessex (koning van Wessex 837-858) en Osburga van Wight. Uit dit huwelijk geen kinderen.

 

Uit dit huwelijk 2 zonen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Boudewijn II*864  †918 Gent (St. Pietersabdij] [België] 541 2 
2 Raoul*865  †896  301 2 

Boudewijn II de Kale van Vlaanderen
 
Boudewijn II de Kale graaf van Vlaanderen, geb. circa 864, graaf van Vlaanderen 879, ovl. op 10 sep 918, begr. Gent (St. Pietersabdij] [België].


Boudewijn II de Kale graaf van Vlaanderen.
zoon van Boudewijn I; hij was gehuwd met Elftrudis (dochter van koning Alfred van Engeland); tijdens de invallen van de Noormannen in 879 en 883 hield hij stand in de burcht van Brugge; hij veroverde onder meer de graafschappen Terwaan en Boulogne en geldt als de feitelijke stichter van het graafschap Vlaanderen; na zijn dood werd Vlaanderen onder zijn beide zoons Arnulf I en Adalulf verdeeld, waarbij eerstgenoemde het grootste gedeelte kreeg.

Boudewijn werd graaf als opvolger van zijn vader en kreeg direct te maken met een periode van invallen van de Vikingen:.
879 Terwaan .
880 Gent .
881 Doornik .
882 Cambrai en Arras .
883 Boulogne, Sint-Omaars, Saint-Riquier, Veurne, Terwaan, Gent en Atrecht. Boudewijn moest in de moerassen van Sint-Omaars zijn toevlucht zoeken. .
884 Boudewijn trouwde met een dochter van Alfred de Grote, vermoedelijk om zo meer steun tegen de Vikingen te krijgen .
885 de Vikingen bouwen een versterking in Condé .
886 de Vikingen bouwen een versterking in Kortrijk .
Boudwijn wist langzaam het verloren terrein terug te winnen maar de Vikingen werden pas verjaagd nadat ze in 892 bij de slag aan de Dijle (op de plaats waar nu Leuven ligt) door koning Arnulf van Karinthië waren verslagen. Boudewijn bouwde versterkingen om zijn graafschap tegen de Vikingen te kunnen beschermen in: Ieper, Kortrijk, Sint-Winoksbergen, Sint-Omaars, Brugge en Gent.
Opbouw van het graafschapIn 888 steunde Boudewijn de keuze van Odo I van Frankrijk tot koning van West-Francië. Hij kreeg echter direct een conflict met Odo over de abdij van Sint-Bertinus in Sint-Omaars. Odo achtervolgde Boudewijn tot aan Brugge maar kon de stad niet innemen. Als reactie daarop trok Boudewijn nog in datzelfde jaar naar Arnulf van Karinthië in Worms en vroeg hem om ook koning van West-Francië te worden, maar Arnulf sloeg die uitnodiging af. Toen in 892 de abt van Sint-Bertinus overleed, wachtte Boudewijn niet op de formele procedures maar bezette de abdij.
Boudewijn was een van de edelen die de kroning van Karel de Eenvoudige tot koning van West-Francië steunden maar tegelijkertijd zocht hij ook toenadering tot Zwentibold die in 895 tot koning van Lotharingen was benoemd. Door handig te opereren in het spanningsveld tussen Karel en Zwentibold wist Boudewijn zijn positie te versterken. In 896 verkreeg hij het graafschap Boulogne. Boudewijn liet zijn broer Rudolf Péronne en de Vermandois binnenvallen, die toen net aan Herbert I van Vermandois waren toegewezen. Herbert wist Rudolf echter in een hinderlaag te doden en het Vlaamse leger werd teruggedreven. Toen de koning in 900 bisschop Fulco van Reims, een bondhenoot van Herbert, benoemde tot abt van Sint-Bertinus, kon Boudewijn dit niet accepteren en hij liet Fulco vermoorden. Boudewijn werd daarop geëxcommuniceerd maar Karel de Eenvoudige was niet in staat om strafmaatregelen door te voeren. Omdat de politieke situatie voor Boudewijn nu niet erger kon worden, had hij geen belemmering meer om Artesië met inbegrip van de rijke abdij van Sint-Vaast te veroveren. Ook liet Boudewijn door een sluipmoordenaar Herbert van Vermandois vermoorden.
Met zijn harde en gewelddadige politiek had Boudewijn in de jaren na 900 zijn positie en die van zijn graafschap veilig gesteld. De laatste periode van zijn bewind tot zijn dood in 918 is rustig verlopen. Boudewijn werd begraven in de abdij van Sint-Bertinus maar werd na de dood van zijn vrouw (929) bij haar begraven in de Sint-Pietersabdij van Gent.

 
 

tr. in 884
met

Aelfthryth van Wessex (Elftrudis of England), dr. van Ælfred de Grote van Wessex (koning van Wessex) en Ealswyth of Gainsborough ?, ovl. op 7 jun 929, begr. Gent (St. Pietersabdij] [België].

Uit dit huwelijk 2 zonen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Arnulf I*885  †965 Gent (St. Pietersabdij] [België] 791 5 
2 Æthelwulf*890  †933  431 2 

Aelfthryth van Wessex
Aelfthryth van Wessex (Elftrudis of England), ovl. op 7 jun 929, begr. Gent (St. Pietersabdij] [België].

tr. in 884
met

Boudewijn II de Kale graaf van Vlaanderen, zn. van Boudewijn I van Vlaanderen (graaf van Vlaanderen 862-879) en Judith van West-Francië (gravin van Vlaanderen (862-870), koningin van Wessex), geb. circa 864, graaf van Vlaanderen 879, ovl. op 10 sep 918, begr. Gent (St. Pietersabdij] [België].

 


Boudewijn II de Kale graaf van Vlaanderen.
zoon van Boudewijn I; hij was gehuwd met Elftrudis (dochter van koning Alfred van Engeland); tijdens de invallen van de Noormannen in 879 en 883 hield hij stand in de burcht van Brugge; hij veroverde onder meer de graafschappen Terwaan en Boulogne en geldt als de feitelijke stichter van het graafschap Vlaanderen; na zijn dood werd Vlaanderen onder zijn beide zoons Arnulf I en Adalulf verdeeld, waarbij eerstgenoemde het grootste gedeelte kreeg.

Boudewijn werd graaf als opvolger van zijn vader en kreeg direct te maken met een periode van invallen van de Vikingen:.
879 Terwaan .
880 Gent .
881 Doornik .
882 Cambrai en Arras .
883 Boulogne, Sint-Omaars, Saint-Riquier, Veurne, Terwaan, Gent en Atrecht. Boudewijn moest in de moerassen van Sint-Omaars zijn toevlucht zoeken. .
884 Boudewijn trouwde met een dochter van Alfred de Grote, vermoedelijk om zo meer steun tegen de Vikingen te krijgen .
885 de Vikingen bouwen een versterking in Condé .
886 de Vikingen bouwen een versterking in Kortrijk .
Boudwijn wist langzaam het verloren terrein terug te winnen maar de Vikingen werden pas verjaagd nadat ze in 892 bij de slag aan de Dijle (op de plaats waar nu Leuven ligt) door koning Arnulf van Karinthië waren verslagen. Boudewijn bouwde versterkingen om zijn graafschap tegen de Vikingen te kunnen beschermen in: Ieper, Kortrijk, Sint-Winoksbergen, Sint-Omaars, Brugge en Gent.
Opbouw van het graafschapIn 888 steunde Boudewijn de keuze van Odo I van Frankrijk tot koning van West-Francië. Hij kreeg echter direct een conflict met Odo over de abdij van Sint-Bertinus in Sint-Omaars. Odo achtervolgde Boudewijn tot aan Brugge maar kon de stad niet innemen. Als reactie daarop trok Boudewijn nog in datzelfde jaar naar Arnulf van Karinthië in Worms en vroeg hem om ook koning van West-Francië te worden, maar Arnulf sloeg die uitnodiging af. Toen in 892 de abt van Sint-Bertinus overleed, wachtte Boudewijn niet op de formele procedures maar bezette de abdij.
Boudewijn was een van de edelen die de kroning van Karel de Eenvoudige tot koning van West-Francië steunden maar tegelijkertijd zocht hij ook toenadering tot Zwentibold die in 895 tot koning van Lotharingen was benoemd. Door handig te opereren in het spanningsveld tussen Karel en Zwentibold wist Boudewijn zijn positie te versterken. In 896 verkreeg hij het graafschap Boulogne. Boudewijn liet zijn broer Rudolf Péronne en de Vermandois binnenvallen, die toen net aan Herbert I van Vermandois waren toegewezen. Herbert wist Rudolf echter in een hinderlaag te doden en het Vlaamse leger werd teruggedreven. Toen de koning in 900 bisschop Fulco van Reims, een bondhenoot van Herbert, benoemde tot abt van Sint-Bertinus, kon Boudewijn dit niet accepteren en hij liet Fulco vermoorden. Boudewijn werd daarop geëxcommuniceerd maar Karel de Eenvoudige was niet in staat om strafmaatregelen door te voeren. Omdat de politieke situatie voor Boudewijn nu niet erger kon worden, had hij geen belemmering meer om Artesië met inbegrip van de rijke abdij van Sint-Vaast te veroveren. Ook liet Boudewijn door een sluipmoordenaar Herbert van Vermandois vermoorden.
Met zijn harde en gewelddadige politiek had Boudewijn in de jaren na 900 zijn positie en die van zijn graafschap veilig gesteld. De laatste periode van zijn bewind tot zijn dood in 918 is rustig verlopen. Boudewijn werd begraven in de abdij van Sint-Bertinus maar werd na de dood van zijn vrouw (929) bij haar begraven in de Sint-Pietersabdij van Gent.

Uit dit huwelijk 2 zonen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Arnulf I*885  †965 Gent (St. Pietersabdij] [België] 791 5 
2 Æthelwulf*890  †933  431 2 

Gurwant van Rennes
Gurwant graaf van Rennes, geb. in 840, graaf van Rennes 851, ovl. op 16 aug 877.

tr. (1) circa 859
met

Jehanne van Bretagne, dr. van Erispoe hertog van Bretagne (hertog van Bretagne 851) en Marmoëc de Bretagne, geb. Saint-Armel [Frankrijk] circa 843, erfdochter van Bretagne en het graafschap Rennes, ovl. Vannes [Frankrijk] circa 864.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Berengarius     1 1 
2 Cunegonde*860 Rhédae [Frankrijk]    1 3 

tr. (2) circa 864
met

Lotitia de Vannes, dr. van Erispoe hertog van Bretagne (hertog van Bretagne 851) en Marmoëc de Bretagne, geb. circa 835.

Uit dit huwelijk 2 kinderen.

Jehanne van Bretagne
Jehanne van Bretagne, geb. Saint-Armel [Frankrijk] circa 843, erfdochter van Bretagne en het graafschap Rennes, ovl. Vannes [Frankrijk] circa 864.

tr. circa 859
met

Gurwant graaf van Rennes, geb. in 840, graaf van Rennes 851, ovl. op 16 aug 877, tr. (2) met zijn schoonzuster Lotitia de Vannes. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Berengarius     1 1 
2 Cunegonde*860 Rhédae [Frankrijk]    1 3 

Johan II van Horne
Jan (Johan II) graaf van Horne1, geb. in 1480, ovl. tussen 8 dec 1540 en 10 dec 1540 .

Jan (Johan II) graaf van Horne.
1482 Propst zu St.Dionysius in Löwen, 1498 Canonicus zu St.Lambert in Lüttich, 1501-1532 Propst zu St.Lambert in Lüttich, v.30.5.1533 Resignation, 1531 Graf v.Horn-Altena, zu Horn, Altena, Weert, Nederweert, Wessem, Kortessem und Cranendonk.

tr.
met

Anna van Egmond1, dr. van Floris van Egmond (ridder in de Orde van het Gulden Vlies 1506, stadhouder van Holland) en Margareta von Glymes-Berghes, geb. IJsselstein in 1504, ovl. in 1574.

Anna van Egmond.
Gravin van Buren.
Nadat haar zoon Philip in Brussel was onthoofd in opdracht van Philips II van Spanje in 1568 werden haar goederen in de Nederlanden en met name in Weert geconfisceerd. Zij week uit naar Keulen waar ze vrij anoniem overleed in 1574.


Bronnen:

1.Gens Nostra (GN), Nederlandse Genealogische Vereniging, Amsterdam, van 1946 tot 1995
2.Afgeschermd, Periodiek, Kon. Ned. Gen. voor Geslacht- en Wapenkunde, ‘s-Gravenhage, vanaf 1883
Ermengard van Tuscië
Ermengard van Tuscië, geb. circa 901, ovl. na feb 932.

Ermengard van Tuscië.
soll sehr schön und liebreizend, aber auch ränkevoll gewesen sein. Sibylle griff mehrmals intrigierend in die burgundische Politik ein.

  • Vader:
    Adalbert II van Tuscië, markies van Toscana, graaf van Canossa, ovl. circa 915, tr. tussen 890 en 898 met

tr.
met

Adalbert Markgraaf van Ivrea van Italië, zn. van Anscharius II van Oscheret (markgraaf van Ivrea, graaf in de Oscheretgouw (Ouche bij Dijon)), markgraaf, ovl. circa 923.

Anscharius II van Oscheret
Anscharius II van Oscheret (van Bourgondië-Ivrea), markgraaf van Ivrea, graaf in de Oscheretgouw (Ouche bij Dijon).

  • Vader:
    Amadeus , graaf in Bourgondië.


Hij krijgt een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Adalbert  †923   2 1 

Anna van Egmond
Anna van Egmond1, geb. IJsselstein in 1504, ovl. in 1574.

Anna van Egmond.
Gravin van Buren.
Nadat haar zoon Philip in Brussel was onthoofd in opdracht van Philips II van Spanje in 1568 werden haar goederen in de Nederlanden en met name in Weert geconfisceerd. Zij week uit naar Keulen waar ze vrij anoniem overleed in 1574.

 

tr. (1)
met

Jan (Johan II) graaf van Horne1, zn. van Jacob II graaf van Horne (graaf van Horn 1488, heer van Weert, Wessem etc.) en Johanna van Gruuthuuse, geb. in 1480, ovl. tussen 8 dec 1540 en 10 dec 1540 .

Jan (Johan II) graaf van Horne.
1482 Propst zu St.Dionysius in Löwen, 1498 Canonicus zu St.Lambert in Lüttich, 1501-1532 Propst zu St.Lambert in Lüttich, v.30.5.1533 Resignation, 1531 Graf v.Horn-Altena, zu Horn, Altena, Weert, Nederweert, Wessem, Kortessem und Cranendonk.

tr. (2)
met

Joseph de Montmorency Seigneur de Nivelle, zn. van Philippe de Montmorency-Nivelle Seigneur de Liedekerke en Maria van Horne Vrouwe van Montigny en Winy, geb. circa 1500, ovl. in Italië in 1530.

Joseph de Montmorency Seigneur de Nivelle.
Graaf van Montmorency,van Nievele en Hubermont,Saint-Leu en 1/4 van Montmorency.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Philippe IV*1526  †1568 Brussel [België] 411 0 
2 NN     1 1 



Bronnen:
1.Gens Nostra (GN), Nederlandse Genealogische Vereniging, Amsterdam, van 1946 tot 1995
Berengarius I van Friuli
Keizer Berengarius I van Friuli, geb. tussen 850 en 860, koning van Italië, ovl. Verona [Italië] op 7 apr 924.

tr. tussen 880 en 890
met

Bertila gravin van Spoleto, dr. van Suppo II Spoleto (graaf van Camerino) en Berta , ovl. voor dec 915.

Uit dit huwelijk een dochter:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Gisela*880  †910  291 1 

Bertila van Spoleto
Bertila gravin van Spoleto, ovl. voor dec 915.

tr. tussen 880 en 890
met

Keizer Berengarius I van Friuli, zn. van Eberhard hertog van Friuli (markgraaf van Friuli) en Gisela van Verona, geb. tussen 850 en 860, koning van Italië, ovl. Verona [Italië] op 7 apr 924.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Gisela*880  †910  291 1 

Rudolf I van Opper-Bourgondië
Rudolf I koning van Opper-Bourgondië, ovl. op 25 okt 912.

Rudolf I koning van Opper-Bourgondië.
Rodolfe, 872 Graf, Markgraf, 888 König (Proklamation zu Saint-Maurice d'Agaune). Laienabt von St.Moritz. Macht sich selbstständig von Frankreich; Berichte über ihn in den Annalen von Fulda, Ergriff die Macht 888 mit dem Fall des Karolingerreiches Karls III. in den transjuranischen Provinzen Burgunds (in der heutigen Westschweiz und der Freigrafschaft Burgund) und rief sich zum König aus. Bis zu seinem Tod war er bemüht, seinen Herrschaftsbereich südwärts auszudehnen. EdMA.

tr. voor 888
met

Willa van Bourgondië, dr. van Boso van Bourgondië (graaf vanVienne 870, hertog van Italië 876, koning van Bourgondië) en Irmgard van Duitsland, ovl. voor 14 jun 929.

Uit dit huwelijk 3 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Willa     1 3 
2 Rudolf II  †937   1 2 
3 Irmgard  †920   1 2 

Willa van Bourgondië
Willa van Bourgondië, ovl. voor 14 jun 929.

  • Vader:
    Boso van Bourgondië, zn. van Bivinus van Metz (Graaf van de Ardennengouw, Graaf (?) van Metz (842-864)) en Richildis van Arles, geb. in 844, graaf vanVienne 870, hertog van Italië 876, koning van Bourgondië, ovl. Vienne (Saint-Andre-Le Haut) op 11 jan 887, relatie met

tr. voor 888
met

Rudolf I koning van Opper-Bourgondië, zn. van Koenraad II van Auxerre Marchio Transjuraniae (graaf van Auxerre) en Waldrada , ovl. op 25 okt 912.

Rudolf I koning van Opper-Bourgondië.
Rodolfe, 872 Graf, Markgraf, 888 König (Proklamation zu Saint-Maurice d'Agaune). Laienabt von St.Moritz. Macht sich selbstständig von Frankreich; Berichte über ihn in den Annalen von Fulda, Ergriff die Macht 888 mit dem Fall des Karolingerreiches Karls III. in den transjuranischen Provinzen Burgunds (in der heutigen Westschweiz und der Freigrafschaft Burgund) und rief sich zum König aus. Bis zu seinem Tod war er bemüht, seinen Herrschaftsbereich südwärts auszudehnen. EdMA.

Uit dit huwelijk 3 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Willa     1 3 
2 Rudolf II  †937   1 2 
3 Irmgard  †920   1 2 

Juhel-Berengar van Rennes
Juhel-Berengar graaf van Rennes, graaf, ovl. circa 970.

relatie
met

Gerberga .

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Conan  †992 Conquereuil  1 2 

Gerberga
Gerberga .

relatie
met

Juhel-Berengar graaf van Rennes, zn. van Paskwitan II van Nantes-Bretagne en NN van Rennes, graaf, ovl. circa 970.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Conan  †992 Conquereuil  1 2 

Godfried van Anjou
Godfried graaf van Anjou (Gauzfred Comte d'Anjou, Geoffroi I Grisgonelle), geb. circa 940, graaf in 958, ovl. op 21 jul 987, begr. Tours (St. Marlion) [Frankrijk].

Godfried graaf van Anjou.
Godfried was graaf van Anjou van 958 tot 987. Hij zette de politiek van zijn familie door en richtte zich op overheersing van het graafschap Nantes en uitbreiding in de richting van Poitou. Godfried organiseerde de verdediging van zijn graafschap tegen Normandië, door de bouw van kastelen waar hij burggraven benoemde. Hij nam in 962 deel aan de campagne van koning Lotharius van Frankrijk en Theobald I van Blois tegen Normandië. Deze liep echter slecht af en Normandië kreeg de macht over Nantes waarna Godfried ook een verdediging tegen Nantes moest organiseren. Ook in 962 maakte Godfried een pelgrimstocht naar Rome.
In 966 verwierf Godfried het recht om de abt van Saint-Aubin van Angers te benoemen. Hij veroverde in 970 de steden Loudun en Mirebeau in Poitou maar werd uiteindelijk verslagen door Willem IV van Aquitanië. In 978 begon hij vijandelijkheden met Odo I van Blois. Godfried werd door zijn tweede huwelijk in 979 graaf van Chalon-sur-Saône. In 981 bracht hij Conan I van Bretagne een zware nederlaag toe bij Conquereuil, na een conflict over de benoeming van de graaf van Nantes. Godfried was daarmee op het toppunt van zijn macht: hij was seneschalk van Frankrijk en zijn tante Adelheid trouwde in 983 met de kroonprins Lodewijk(V) de Doeniet.

Na een jaar scheidde Lodewijk alweer van Adelheid, die ongeveer 20 jaar ouder dan haar man moet zijn geweest. Voor Godfried was dit aanleiding om een van de felste tegenstanders van de koning te worden. In 984 nam hij de graaf van Nantes gevangen omdat hij Lotharius als zijn leenheer had gehuldigd. Godfried bouwde vervolgens enkele kastelen in het graafschap Nantes en liet de graaf pas na een jaar weer vrij. In 985 verbond Godfried zich met Hugo Capet, tegen de koning. Zij belegerden in 987 het kasteel van Marçon, een leengoed van Blois, waarbij Godfried echter de dood vond. Tijdens zijn bewind verzamelde Godfried bezittingen in het hele westen van Frankrijk, van Vermandois tot Auvergne. Hij steunde de invoering van de benedictijner leefregels in kloosters. Het huis Anjou, ook de Angevins genoemd, was een machtig adellijk huis dat in de 12e en 13e eeuw over een groot deel van Frankrijk heerste. Van 1154 tot 1485 was het Huis Anjou het koningshuis van Engeland, later het Huis Plantagenêt genoemd. Een tak van het geslacht regeerde van 1131 tot 1268 als koning van de kruisvaarderstaat Jeruzalem.

tr. circa 965
met

Adelheid (Adela) de Meaux (van Bourgondië, Adelaide de Chalon?, vanTroyes?), dr. van Robert de Vermandois Comte de Meaux rt de Chalon (graaf van Méaux en Troyes) en Adelheid van Bourgondië, geb. circa 950, ovl. na 6 mrt 974.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Irmgard     1 2 
2 Fulco III*965  †1040 Metz [Frankrijk] 742 1