Cees Hagenbeek

Hermann I von Leinegau

Vader:
Elli I von Leinegau.

tr.
met

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hermann	*955					1	1

Alfrede ?

tr.
met

Hermann I von Leinegau, zn. van Elli I von Leinegau, geb. circa 925, ovl. voor 970.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hermann	*955					1	1

Elli I von Leinegau

Hij krijgt een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hermann I	*925		†970		45	1	1

Otto II von Weimar-Orlamünde Markgraf v. Meissen

Vader:
Willem III van Weimar, zn. van Willem II van Weimar en NN van Babenberg, graaf van Weimar, ovl. op 16 apr 1039, relatie (2) met Berta . Uit deze relatie geen kinderen, relatie (1) met

Moeder:
Oda van de Oostmark von der Niederlausitz, dr. van Dietmar II von der Ostmark en Reinhild von Beichlingen, geb. circa 995, ovl. in 1067, tr. (1) met haar achterneef Dedi II Niederlausitz. Uit dit huwelijk een dochter.

tr.
met

Adele (Oda) van Leuven¹, dr. van Reinier graaf van Leuven en NN van Vlaanderen, ovl. in 1083.

Dedi II Niederlausitz.
Dedo v.Wettin, 1043 Graf im Gau Siusili, 1046 Markgraf der thüringischen Mark (Merseburg, Zeitz, Meissen) und der Niederlausitz, 1046-1069 Graf im Südlichen Schwabengau, 1069 Aufstand gegen den König, unterwirft sich, in Haft, erringt die dem Sohn aus erster Ehe übergebene Markgrafschaft zurück, muss aber auf die anderen Grafschaften verzichten.

Adele van Leuven.
De afgelopen jaren heeft Frans Van Droogenbroeck enkele bijdragen gepubliceerd over de geschiedenis van Lotharingen in de elfde eeuw. Hij heeft vaak scherpe en vernieuwende inzichten. Ook over het Leuvense gravenhuis heeft hij een visie die erg verschillend is van de traditionele afstamming die je onder andere in het standaardartikel van Van Mingroot vindt en in het standaardwerk van Knetsch (en ook op Medlands). Zijn eerste wijziging is het toevoegen van een complete tak aan het Leuvense gravenhuis. Die tak zou afstammen van Reinier van Leuven, zoon van Lambert I (+1015) en Gerberga. Die Reinier is niet vermeld in eigentijdse bronnen en ook niet in de oudste genealogische werken uit de twaalfde en dertiende eeuw, of uit de Brabantse kronieken van de veertiende eeuw (dit in tegenstelling tot wat Van Droogenbroeck laat uitschijnen als hij schrijft: "In de kronieken van Brabant wordt hij na de eerstgeborene Hendrik I en diens broer Lambert II, als derde zoon vermeld.") Het is pas midden vijftiende eeuw dat Reinier voor het eerst vermeld wordt door de Brabantse geschiedschrijver Peter a Thymo op wiens gezag Van Droogenbroeck werkt.

De in het Latijn geschreven kroniek van Peter a Thymo is feitelijk een mengeling van kopies van documenten en geschiedkundige aantekeningen. In een onderdeel beschrijft a Thymo de jeugd van hertog Godfried I van Brabant (+1139). Hij zou als jongeling aan het keizerlijk hof verbleven hebben samen met een hele reeks Brabantse edelen. De namen van die edelen zijn duidelijke verzinsels, vaak geslachten die pas veel later in de bronnen opduiken, of indien ze toen al bestonden zijn de voornamen niet degene van historisch geattesteerde personen. Het is een heel fantasierijk verhaal waarin Godfried naar het oosten trekt, zich allieert met Genghis Khan, in Georgië een reus bevecht en uiteindelijk trouwt met Sophie, de enige dochter van de Duitse keizer. Op basis van het bovenstaande mag het duidelijk zijn dat de kroniek van a Thymo weinig historische waarde heeft. A Thymo kopieerde het verhaal overigens van een andere auteur die het in het Nederlands had geschreven. David Guilardian en Serge Boffa toonden aan dat die eerste auteur kennis had van de geschiedenis van de Kruistochten en de namen koos op basis van bekende kruisvaarders. Zo was Reynier de Grez een verbastering van Werner van Grez, waren Godfried en Henrik van Asse in realiteit kruisvaarders uit Esch in Luxemburg, en Boudewijn van Brussel is Boudewijn van Bourq (Burgo), de graaf van Edessa. Het is van deze Boudewijn van Brussel dat Peter a Thymo zegt dat hij de kleinzoon is van "Reinier, zoon van Lambert en Gerberga, graaf van Brussel". Vervolgens laste a Thymo de Reinier in kwestie ook in de stamboom van graven van Leuven in. Als enige andere ondersteuning haalt Van Droogenbroeck een genealogie uit 1636 aan, die meer dan waarschijnlijk op A Thymo teruggaat. Op basis van het voorgaande mag het duidelijk zijn dat het bestaan van Reinier erg twijfelachtig is. .

Waarom voegt van Droogenbroeck dan die tweede tak toe? Hij wil hier Adela van Leuven onderbrengen. Hij heeft ook een stevig punt in zijn kritiek op de afkomst van deze Adela van Leuven, zuster van Hendrik II van Leuven en Reinier van Leuven. In traditionele genealogieën geldt zij als dochter van Lambert II van Leuven en Oda van Lotharingen. Van Droogenbroeck toont aan dat dit niet kan. Adela's dochter Adela van Orlamunde trouwde immers met Paltsgraaf Herman, een zoon van Mathilde van Lotharingen, de zuster van Oda. Zo'n nauwe verwantschap zou in de elfde eeuw nooit getolereerd worden! Bovendien wordt Adela door graaf Boudewijn VI van Vlaanderen zijn "neptis" genoemd, en bezat ze een domein in Velzeke dat eerder toebehoorde aan Boudewijn IV van Vlaanderen. Om dit op te lossen laat van Droogenbroeck dan zijn Reinier trouwen met een dochter van Boudewijn IV. Uit dit huwelijk zouden volgens hem 3 kinderen komen: Adela, Hendrik en Reinier. Dit omdat uit Saksische bronnen ontegensprekelijk blijkt dat de broers van Adela een graaf Hendrik en Reinier waren. Een van beide broers was dan de vader van a Thymo's Boudewijn van Brussel.
Om die reconstructie te ondersteunen hamert Van Droogenbroeck voortdurend op het feit dat Adela geen dochter kan zijn van Lambert II. Maar dat is natuurlijk geen correcte weergave van de feiten. Al wat hij aantoont is dat Adela geen dochter kan zijn van Oda van Lotharingen! En dat Lambert II meer dan eenmaal zou gehuwd zijn is natuurlijk weinig verassend. Als Lambert II's andere echtgenote een dochter was van graaf Boudewijn IV van Vlaanderen valt alles netjes in zijn plooi. Adela's dochter kan dan probleemloos trouwen met paltsgraaf Herman en Adela is dan inderdaad de volle nicht van graaf Boudewijn VI van Vlaanderen. De enige vraag of het gaat om een eerste of tweede huwelijk. Lambert II en zijn echtgenote Oda van Lotharingen worden samen genoemd in 1047. Omdat Adela van Leuven in 1062 al gehuwd was met Otto von Weimar lijkt het eerder onwaarschijnlijk (maar niet uitgesloten) dat zij uit een tweede huwelijk zou stammen. Vermoedelijk was Lambert II dus gehuwd met een Vlaamse alvorens met Oda van Verdun te trouwen. Dit zal dan een dochter zijn uit het eerste huwelijk van Boudewijn IV met Otgiva van Luxemburg. Haar naam is uiteraard niet bekend, maar we kunnen opmerken dat Adela een dochter Kunigunde had. Kunigunde van Luxemburg, de tante van Otgiva, trouwde in 1000 met Henrick van Beieren die in 1002 tot koning van Duitsland werd gekozen en in1014 tot keizer gekroond werd. Dat Boudewijn en Otgiva een dochter zouden noemen naar deze keizerin zou niet verassend zijn.
Bibiliografie:.
F. Van Droogenbroeck, 'Paltsgraaf Herman II (+1085) en de stichting van de abdij van Affligem, Jaarboek voor middeleeuwse geschiedenis, 2, 1999, 38-95. (voornamelijk 57-62).
Idem, 'De 11de-eeuwse graaf Otto van Leuven, mythe of werkelijkheid?', Feestbundel Jaak Ockeley, uitgave Koninklijke Heemkring Ascania, 2018, 273-287 (voornamelijk 283-287),.
Idem, 'De betekenis van paltsgraaf Herman II (1064-1085) voor het graafschap Brabant', Eigen Schoon en de Brabander, 2004, 1-166. (voornamelijk 77-81, 151).
Idem, 'De markenruil Ename - Valenciennes en de investituur van de graaf van Vlaanderen in de mark Ename.', Handelingen van de Geschied- en Oudheidkundige Kring van Oudenaarde, 2018, 47-127(voornamelijk 58-64).
D. Guilardian en S. Boffa, 'La jeunesse de Godefroid le Barbu, comte de Louvain (c. 1100), d'après la Brabantiae Historia Diplomatica de Pierre a Thymo (XVe siècle)'.
Van Mingroot, 'Het Leuvense gravenhuis', Arca Lovaniesis, vol 7, 47-69.
Knetsch, Das Haus Brabant, 1918.

Uit dit huwelijk 3 dochters:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Kunigunde	*1055		†1117		61	2	3
2	Adelheid	*1055		†1100		44	1	2
3	Oda	*1060		†1111		51	1	0

Bronnen:

1.	Middeleeuwse Genealogie, veld 1: De afkomst van Adela van Leuven, veld 2: Auteur: R.A.F. Ceustermans, datum: 2 apr 2021 (A 004)

Adele van Leuven

in
Kwartierstaat van Ada (Adriana Trijntje) Zoutendijk
Kwartierstaat van Anneke Romeijn
Kwartierstaat van Ans Karstens
Kwartierstaat van Ans Karstens
Kwartierstaat van Anthonie Heynsius
Kwartierstaat van Arie Roobol
Kwartierstaat van Arie Roobol
Kwartierstaat van Boudewijn (Boudewijn Wilhemus Hyacinthus) Jansen
Kwartierstaat van Cees (Cornelis Hendrik) Boer
Kwartierstaat van Cees Boer
Kwartierstaat van Daniël Anthonie Heynsius
Kwartierstaat van Dinah (Dinah Yoke) Begeer
Kwartierstaat van Dinah Begeer
Kwartierstaat van dr Wouter van Welsenes
Kwartierstaat van dr. Irene Margaretha Hellemans arts
Kwartierstaat van drs Jasper (Jasper Jan) Pierik
Kwartierstaat van drs. Joke (Johanna) Hellemans
Kwartierstaat van drs. Kees (Cornelis) van Spronsen
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van Elizabeth Dijkstra
Kwartierstaat van Eunice Roos
Kwartierstaat van Fred Spaans
Kwartierstaat van Fred Spaans
Kwartierstaat van Han (Henricus Johannes Antonius) Bekke
Kwartierstaat van Han Bekke.
Kwartierstaat van Hans van der Wind
Kwartierstaat van Henk de Snoo
Kwartierstaat van Henk de Snoo
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek
Kwartierstaat van Irene Hellemans
Kwartierstaat van Jacoline van Dijk.
Kwartierstaat van Jacoline van Dijk.
Kwartierstaat van Lourens de Groot
Kwartierstaat van Lourens de Groot
Kwartierstaat van Maarten (Maarten Walter) Elink Schuurman arts
Kwartierstaat van Maarten Rol
Kwartierstaat van Maarten Rol arts
Kwartierstaat van Magda (Magdalena) Breedveld
Kwartierstaat van Marja Alida den Heijer
Kwartierstaat van Mechelien (Mechelina) Mezach
Kwartierstaat van mr Marinus Pannevis
Kwartierstaat van mr Mark P. Schneiders
Kwartierstaat van mr Simonet (Simonetta Gezina) Koekkoek
Kwartierstaat van Olga Broersma
Kwartierstaat van Olga Broersma
Kwartierstaat van Simonet Koekkoek
Kwartierstaat van Truus (Geertruida Yvonne) Popma

Adele (Oda) van Leuven¹, ovl. in 1083.

Adele van Leuven.
De afgelopen jaren heeft Frans Van Droogenbroeck enkele bijdragen gepubliceerd over de geschiedenis van Lotharingen in de elfde eeuw. Hij heeft vaak scherpe en vernieuwende inzichten. Ook over het Leuvense gravenhuis heeft hij een visie die erg verschillend is van de traditionele afstamming die je onder andere in het standaardartikel van Van Mingroot vindt en in het standaardwerk van Knetsch (en ook op Medlands). Zijn eerste wijziging is het toevoegen van een complete tak aan het Leuvense gravenhuis. Die tak zou afstammen van Reinier van Leuven, zoon van Lambert I (+1015) en Gerberga. Die Reinier is niet vermeld in eigentijdse bronnen en ook niet in de oudste genealogische werken uit de twaalfde en dertiende eeuw, of uit de Brabantse kronieken van de veertiende eeuw (dit in tegenstelling tot wat Van Droogenbroeck laat uitschijnen als hij schrijft: "In de kronieken van Brabant wordt hij na de eerstgeborene Hendrik I en diens broer Lambert II, als derde zoon vermeld.") Het is pas midden vijftiende eeuw dat Reinier voor het eerst vermeld wordt door de Brabantse geschiedschrijver Peter a Thymo op wiens gezag Van Droogenbroeck werkt.

De in het Latijn geschreven kroniek van Peter a Thymo is feitelijk een mengeling van kopies van documenten en geschiedkundige aantekeningen. In een onderdeel beschrijft a Thymo de jeugd van hertog Godfried I van Brabant (+1139). Hij zou als jongeling aan het keizerlijk hof verbleven hebben samen met een hele reeks Brabantse edelen. De namen van die edelen zijn duidelijke verzinsels, vaak geslachten die pas veel later in de bronnen opduiken, of indien ze toen al bestonden zijn de voornamen niet degene van historisch geattesteerde personen. Het is een heel fantasierijk verhaal waarin Godfried naar het oosten trekt, zich allieert met Genghis Khan, in Georgië een reus bevecht en uiteindelijk trouwt met Sophie, de enige dochter van de Duitse keizer. Op basis van het bovenstaande mag het duidelijk zijn dat de kroniek van a Thymo weinig historische waarde heeft. A Thymo kopieerde het verhaal overigens van een andere auteur die het in het Nederlands had geschreven. David Guilardian en Serge Boffa toonden aan dat die eerste auteur kennis had van de geschiedenis van de Kruistochten en de namen koos op basis van bekende kruisvaarders. Zo was Reynier de Grez een verbastering van Werner van Grez, waren Godfried en Henrik van Asse in realiteit kruisvaarders uit Esch in Luxemburg, en Boudewijn van Brussel is Boudewijn van Bourq (Burgo), de graaf van Edessa. Het is van deze Boudewijn van Brussel dat Peter a Thymo zegt dat hij de kleinzoon is van "Reinier, zoon van Lambert en Gerberga, graaf van Brussel". Vervolgens laste a Thymo de Reinier in kwestie ook in de stamboom van graven van Leuven in. Als enige andere ondersteuning haalt Van Droogenbroeck een genealogie uit 1636 aan, die meer dan waarschijnlijk op A Thymo teruggaat. Op basis van het voorgaande mag het duidelijk zijn dat het bestaan van Reinier erg twijfelachtig is. .

Waarom voegt van Droogenbroeck dan die tweede tak toe? Hij wil hier Adela van Leuven onderbrengen. Hij heeft ook een stevig punt in zijn kritiek op de afkomst van deze Adela van Leuven, zuster van Hendrik II van Leuven en Reinier van Leuven. In traditionele genealogieën geldt zij als dochter van Lambert II van Leuven en Oda van Lotharingen. Van Droogenbroeck toont aan dat dit niet kan. Adela's dochter Adela van Orlamunde trouwde immers met Paltsgraaf Herman, een zoon van Mathilde van Lotharingen, de zuster van Oda. Zo'n nauwe verwantschap zou in de elfde eeuw nooit getolereerd worden! Bovendien wordt Adela door graaf Boudewijn VI van Vlaanderen zijn "neptis" genoemd, en bezat ze een domein in Velzeke dat eerder toebehoorde aan Boudewijn IV van Vlaanderen. Om dit op te lossen laat van Droogenbroeck dan zijn Reinier trouwen met een dochter van Boudewijn IV. Uit dit huwelijk zouden volgens hem 3 kinderen komen: Adela, Hendrik en Reinier. Dit omdat uit Saksische bronnen ontegensprekelijk blijkt dat de broers van Adela een graaf Hendrik en Reinier waren. Een van beide broers was dan de vader van a Thymo's Boudewijn van Brussel.
Om die reconstructie te ondersteunen hamert Van Droogenbroeck voortdurend op het feit dat Adela geen dochter kan zijn van Lambert II. Maar dat is natuurlijk geen correcte weergave van de feiten. Al wat hij aantoont is dat Adela geen dochter kan zijn van Oda van Lotharingen! En dat Lambert II meer dan eenmaal zou gehuwd zijn is natuurlijk weinig verassend. Als Lambert II's andere echtgenote een dochter was van graaf Boudewijn IV van Vlaanderen valt alles netjes in zijn plooi. Adela's dochter kan dan probleemloos trouwen met paltsgraaf Herman en Adela is dan inderdaad de volle nicht van graaf Boudewijn VI van Vlaanderen. De enige vraag of het gaat om een eerste of tweede huwelijk. Lambert II en zijn echtgenote Oda van Lotharingen worden samen genoemd in 1047. Omdat Adela van Leuven in 1062 al gehuwd was met Otto von Weimar lijkt het eerder onwaarschijnlijk (maar niet uitgesloten) dat zij uit een tweede huwelijk zou stammen. Vermoedelijk was Lambert II dus gehuwd met een Vlaamse alvorens met Oda van Verdun te trouwen. Dit zal dan een dochter zijn uit het eerste huwelijk van Boudewijn IV met Otgiva van Luxemburg. Haar naam is uiteraard niet bekend, maar we kunnen opmerken dat Adela een dochter Kunigunde had. Kunigunde van Luxemburg, de tante van Otgiva, trouwde in 1000 met Henrick van Beieren die in 1002 tot koning van Duitsland werd gekozen en in1014 tot keizer gekroond werd. Dat Boudewijn en Otgiva een dochter zouden noemen naar deze keizerin zou niet verassend zijn.
Bibiliografie:.
F. Van Droogenbroeck, 'Paltsgraaf Herman II (+1085) en de stichting van de abdij van Affligem, Jaarboek voor middeleeuwse geschiedenis, 2, 1999, 38-95. (voornamelijk 57-62).
Idem, 'De 11de-eeuwse graaf Otto van Leuven, mythe of werkelijkheid?', Feestbundel Jaak Ockeley, uitgave Koninklijke Heemkring Ascania, 2018, 273-287 (voornamelijk 283-287),.
Idem, 'De betekenis van paltsgraaf Herman II (1064-1085) voor het graafschap Brabant', Eigen Schoon en de Brabander, 2004, 1-166. (voornamelijk 77-81, 151).
Idem, 'De markenruil Ename - Valenciennes en de investituur van de graaf van Vlaanderen in de mark Ename.', Handelingen van de Geschied- en Oudheidkundige Kring van Oudenaarde, 2018, 47-127(voornamelijk 58-64).
D. Guilardian en S. Boffa, 'La jeunesse de Godefroid le Barbu, comte de Louvain (c. 1100), d'après la Brabantiae Historia Diplomatica de Pierre a Thymo (XVe siècle)'.
Van Mingroot, 'Het Leuvense gravenhuis', Arca Lovaniesis, vol 7, 47-69.
Knetsch, Das Haus Brabant, 1918.

Vader:
Reinier graaf van Leuven, zn. van Lambert I met de Baard van Leuven (graaf van Leuven) en Gerberga van Neder-Lotharingen, ovl. in 1096, tr. met

Moeder:
NN van Vlaanderen, dr. van Boudewijn IV van Vlaanderen en Otgiva van Luxemburg.

tr.
met

Otto II Graf von Weimar-Orlamünde Markgraf v. Meissen, zn. van Willem III van Weimar (graaf van Weimar) en Oda van de Oostmark von der Niederlausitz, ovl. in 1067.

Uit dit huwelijk 3 dochters:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Kunigunde	*1055		†1117		61	2	3
2	Adelheid	*1055		†1100		44	1	2
3	Oda	*1060		†1111		51	1	0

Bronnen:

1.	Middeleeuwse Genealogie, veld 1: De afkomst van Adela van Leuven, veld 2: Auteur: R.A.F. Ceustermans, datum: 2 apr 2021 (A 004)

Burchard III von Schwaben

Vader:
Burkhard II dit Le Tricheur hertog van Schwaben, zn. van Burkhard Markgraf von Räthien en Liutgard von Sachsen, geb. circa 885, hertog van Zwaben, ovl. te Ivres op 29 apr 926, tr. (2) met Adred de Soltau. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (1) circa 904 met

Moeder:
Regelinde im Sülichgau (van Nellenburg), dr. van Eberhard hertog de Nellenbourg (markgraaf van Friuli) en Gisela der Carolingen, ovl. te op het eiland Ufenau in 958.

tr.
met

Hadewig von Baiern, dr. van Hendrik I van Beieren (hertog van Beieren) en Judith van Beieren, geb. tussen 940 en 945, ovl. op 26 aug 994.

Hadewig von Baiern.
c.949 verlobt mit Constantinus Graecus Rex (Kaiser Romanos II.), 973 `dux' v.Harzgau?, +28.8.?

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Dedi			†982	Cap Colonne [Duitsland]		1	1

Hadewig von Baiern

Vader:
Hendrik I van Beieren, zn. van König Hendrik I de Vogelaar (Koning van Duitsland) en Mathilde van Westfalen, geb. tussen 919 en 921, hertog van Beieren, ovl. op 1 nov 955, tr. in 938 met

Moeder:
Judith van Beieren, dr. van Arnulf Herzog van Beieren (hertog van Beieren) en Judith in de Sülichgau von Friaul, geb. circa 919, ovl. circa 987.

tr.
met

Burchard III von Schwaben, zn. van Burkhard II dit Le Tricheur hertog van Schwaben (hertog van Zwaben) en Regelinde im Sülichgau, ovl. op 11 nov 973.

Burchard III von Schwaben.
954(?) Herzog, 958 Graf im Thurgau.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Dedi			†982	Cap Colonne [Duitsland]		1	1

Burkhard von Räthien

tr. in 882
met

Liutgard von Sachsen (van Saksen), dr. van Ludolf von Sachsen (hertog in Saksen) en Oda van Billung, geb. circa 845, ovl. op 17 nov 885.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Burkhard	*885		†926	Ivres	40	2	7

Liutgard von Sachsen

Vader:
Ludolf (Ludolf Billung) von Sachsen (Ludolf van Saksen), zn. van Bruno II Billing van Saksen (Comte en Saxe) en Ode Wauthier II de Mersebourg, geb. te Goslar op 12 mrt 816, hertog in Saksen, ovl. te Mensleben [Duitsland] op 11 mrt 866, tr. circa 836 met

Moeder:
Oda (Oda Billung) van Billung (Oda Billung Ode de Baviere) (Saxe, de), dr. van Bruno II Billing van Saksen (Comte en Saxe) en Aeda van Italië, geb. circa 822, ovl. op 17 mei 913, tr. (2) met Ansfried de Betuwe. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (3) met Turolf de La Ferté-Frênel. Uit dit huwelijk 2 zonen.

tr. in 882
met

Burkhard Markgraf von Räthien, geb. circa 857, ovl. op 23 nov 911.

Burkhard Markgraf von Räthien.
Duc de Souabe 909-911, margrave de Rhétie, comte de Thurgovie,Comte de Grabfeldgau, comte dans le Baar 893.

893 Graf in der Baar, 891 Markgraf von Raetien, versuchte zu Beginn des 10. Jh. sich zum Herzog von Schwaben (909 Dux) zu machen, scheiterte aber am Widerstand des Bischofs von Konstanz sowie adeliger Rivalen und wurde 911 ermordet oder hingerichtet. EdMA.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Burkhard	*885		†926	Ivres	40	2	7

Gunzo van Alamannië

Vader:
Uncilen hertog van Alamannië, zn. van Leutfrid I hertog van Alamannië, geb. in 588, ovl. in 607.

Hij krijgt een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Chrodebert	*615		†639		24	0	0

Adelheid van Hongarije

tr.
met

Wratislaw II koning van Bohemen, zn. van Bretislaw I hertog van Bohemen en Judith van Schweinfurt, geb. circa 1035, ovl. op 14 jan 1092, tr. (1) met Swietoslawa Polska, dr. van Kasmir I van Polen (hertog van Polen) en Dobronega Maria Wladimirowna Kiewskaja. Uit dit huwelijk een zoon.

Wratislaw II koning van Bohemen.
Vratislav II van Bohemen (rond 1035 - 1092), uit het geslacht der Premysliden, was een zoon van hertog Bretislav I van Bohemen en Judith van Schweinfurt, uit het Oostenrijkse geslacht van het huis Babenberg. Na het overlijden van zijn vader, kreeg hij Moravië-Olomouc toebedeeld, maar moest naar Hongarije vluchten door problemen met zijn oudere broer Spythinev. Met behulp van Hongarije, slaagde hij er in Moravië-Olomouc te heroveren. Hij verzoende zich met zijn broer en volgde deze op in 1061. In 1076 werd hij ook markgraaf van Meißen, nadat Hendrik IV Meißen van Egbert II afgenomen had, omdat die tégen hem partij gekozen had. In 1085 mocht hij de koningstitel voeren.
Hij was gehuwd met Adelheid van Hongarije, dochter van koning Andreas I van Hongarije, en met Swatawa van Polen, dochter van hertog Casimir I van Polen.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Judith	*1057		†1086		29	1	1

Dobronega Maria Wladimirowna Kiewskaja

Vader:
Wladimir 'de Heilige' van Kiev¹ (Wladimir I. Velikij Knjaz Kiewskij), zn. van Swjatislaw I van Kiev (grootvorst van Kiev, prins van Novgorod) en Maluschka van Liubech (huismeesteres), geb. te Kiev [Russian Federation] in 956, prins van Novgorod, grootvorst van Kiev en heerser van het Kievse Rijk, ovl. te Berestov op 15 jul 1015, tr. (1) met Rogneda Fürstin von Polotzk, dr. van Rogvolod von Polotzk. Uit dit huwelijk 2 zonen, tr. (3) met Olava Przemysl. Uit dit huwelijk een dochter, tr. (4) met Adelia von Schwaben. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (2) circa 988 met

Moeder:
Anna Porphyrogenita Prinses van Byzantië, dr. van Romanos II Autokrator ton Rhomaion en Theophano ? , geb. te Kiev [Russian Federation] op 13 mrt 962, ovl. in 1011.

tr.
met

Kasmir I (Kazimierz I Karol) van Polen (Mnich Ksiaze Polski), zn. van Mieczyslaw II van Polen (koning van Polen) en Richenza van Palts-Lotharingen, geb. op 25 jul 1016, hertog van Polen, ovl. op 28 nov 1058.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Wladyslaw	*1043		†1102	Plock [Poland]	58	2	2
2	Swietoslawa	*1045		†1126		81	1	1

Bronnen:

1.	Riddertijd, Dagelijks leven in de Middeleeuwen, Type: Dagelijks leven in de Middeleeuwen, Schrijver: Dr. Kenneth M. Setton et al, Uitgever: National Geographic Society \| De Haan, Plaats: Bussum, Uitgegeven: 1975, ISBN nummer: 90 2283134 5 (B 075) (blz. 89)

Siguna von Leige

Vader:
Goswin von Leige.

tr.
met

Friedrich I Graf zu Burg-Lengenfeld, ovl. in 1110.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Heilica						1	1

Goswin von Leige

Hij krijgt een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Siguna			†1111			1	1

Siegbert I von Saargau

tr.
met

NN von Eppenstein ?.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Friedrich I			†1135			1	4

NN von Eppenstein ?

tr.
met

Siegbert I von Saargau, geb. circa 1019, ovl. tussen 1085 en 1105.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Friedrich I			†1135			1	4

Philippine von Württemberg

tr.
met

Jacob II graaf van Horne^1,2 (van Hoorne, van Huerne), zn. van Jacob I heer van Horne (na 1450 graaf van Horn) en Johanna van Moers-Saarwerden, geb. circa 1450, graaf van Horn 1488, heer van Weert, Wessem etc, ovl. op 8 okt 1502, begr. te Weert Franciskanerklooster, relatie (1) met Anna jonkvrouwe van Kerckem. Uit deze relatie 2 kinderen, tr. (2) met Johanna van Gruuthuuse. Uit dit huwelijk 4 kinderen.

Bronnen:

1.	Afgeschermd
2.	Gens Nostra, veld 2: Nederlandse Genealogische Vereniging, plaats: Amsterdam, datum: van 1946 tot 1995 (GN)

Tuta von Formbach im Schweinachgau

Vader:
Heinrich (Hesso) im Schweinachgau, zn. van Thiemo I Graf in de Quinziggau (Comte de Formbach de Kinzisgau et Schweinachgau), geb. circa 995, ovl. circa 1045, tr. met

Moeder:
Himiltrud , geb. circa 999, ovl. in 1056.

tr.
met

Bela I koning van Hongarije (Magyarország), zn. van Vazul van Hongarije en Anastasia Katun van Bulgarije, geb. circa 1014, koning van Hongarije, ovl. in 1063, tr. (1) met Richenza van Polen. Uit dit huwelijk 3 kinderen.

Bela I koning van Hongarije.
1048-1061 Herzog, 1061 Kiraly.

Koning van Hongarije van 1061 tot 1063 en behoorde tot het huis van Árpád.
Béla was een zoon van hertog Vazul van Hongarije en van Katun van Bulgarije. Na de mislukte opstand van zijn vader werd hij samen met zijn broers verbannen. Hij woonde eerst in Bohemen en daarna in Polen. Béla vocht in het leger van koning Mieszko II Lambert van Polen en zou een opstand van de Pommeren hebben bedwongen door de aanvoerder van de opstandelingen in een tweegevecht te verslaan. Hij werd in Polen gedoopt met de naam Adalbert en trouwde met een Poolse prinses. Béla steunde zijn zwager Casimir I van Polen om de macht van het Poolse koningshuis te vestigen.

In 1047 werd zijn oudere broer Andreas koning van Hongarije. Béla werd benoemd tot hertog tussen de Morava (Tsjechië) en de Hron. In die functie was hij veldheer tegen Kroatië en Bulgarije. Béla leek de aangewezen troonopvolger maar toen Andreas zijn 5-jarige zoon Salomon tot medekoning kroonde, vluchtte Béla naar Polen. Met een Pools leger wist hij in twee veldslagen Andreas te verslaan, diein 1060 in gevangenschap aan zijn verwondingen bezweek. Diens vrouw wist echter met Salomon en de schatkist naar Duitsland te vluchten. Béla werd koning van Hongarije maar de Duitse regentes Agnes steunde Salomon als tegenkoning.

Toen de landdag in 1061 het herstel van het heidendom eiste, liet hij de landdag door troepen uiteen jagen. Béla hervormde het muntwezen en de economie. In 1063 trok een Duits leger onder Otto I vanNortheim naar Hongarije om Salomon op de troon te zetten. Het kwam niet tot een veldslag want Béla raakte zwaargewond toen de baldakijn van zijn troon in zijn paleis in Dömös instortte, en overleedkort daarna. Béla werd begraven in de abdij van Szekszárd die hij in 1061 had gesticht.

Béla was gehuwd met de Poolse koningsdochter Richezza, dochter van Mieszko II Lambert. Zij hadden volgende kinderen:.

Géza I van Hongarije, koning in 1074-1077 Lanka, gehuwd met Rostislav van Rostov Veliki Sophia (-1095), huwde een eerste maal rond 1062 met Ulrich I van Weimar, markgraaf van Carniola, graaf van Istrië (-1070) en een tweede maal rond 1071 met Magnus van Saksen Ladislaus I van Hongarije koning in 1077-1095 Euphemia (Ludmilla) (-1111), huwde met prins Otto I de Schone van Moravië-Olmütz (-1087) Maria, (rond 1053/55-); huwde met Andronicus Dukas, medekeizer van Byzantium, zoon van Constantijn X van Byzantium Lampert, hertog van Nitra in 1077-1095 Helena (Ilona), huwde met de koning van Kroatië Dmitar Zvonimir (1075-1089) Béla had ook nog een onechte dochter Sophia, getrouwd met graaf Lambert Hont-Pázmány.

Béla I the Champion or the Bison (Hungarian: I. (Bajnok/Bölény) Béla) (c. 1016 – 11 September 1063), King of Hungary (1060-1063). He descended from a younger branch of the Árpád dynasty and spent seventeen years in exile, probably in the court of the Kings of Poland. He came back to Hungary at the request of his brother, King Andrew I who assigned him the government of one third of the kingdom. However, Béla did not want to accept the hereditary rights of his brother's son, Solomon to the throne and he rebelled against his brother. Although, he managed to ascend to the throne after defeating King Andrew, he could not strengthen his reign and ensure his sons' succession. Early years Béla was the second[1] son of Duke Vazul, a cousin of Stephan I, the first King of Hungary. His mother was probably the concubine (a daughter of a member of the Hungarian gens Tátony) of his father, who still followed pagan customs[2]. On September 2, 1031, King Stephen I's only surviving son Imre was killed by a boar while hunting. King Stephen I wanted to secure the position of the Christianity in his semi-converted kingdom; therefore he was planning to name his sister's son, Peter Urseolo as his successor. However, Duke Vazul, who was suspected to be following pagan customs, took part in a conspiracy aimed at the murder of the king. But the assassination attempt failed and Duke Vazul had is eyes gouged out and molten lead poured in his ears and his three sons were exiled. In exile After their father's tragic death, the three brothers were obliged to leave the country. Fleeing first to Bohemia, they continued to Poland where Béla settled down, while his brothers, Levente and Andre continued on, settling in Kiev. In Poland, Béla served King Mieszko II Lambert of Poland and took part in the king's campaigns against the pagan Pomeran tribes. He became a successful military leader, and the king gave his daughter[3] in marriage to him. He may have been baptized just before his marriage, and his Christian name was Adalbert. After his marriage, he probably lived in Poland even during the time of interregnum when his brother-in-law, King Casimir I of Poland was obliged to leave the country. Some authors claim that during the interregnum in Poland, Béla fled to Bohemia and they identify Béla with "King Stephen's cousin", mentioned in medieval chronicles [4], whom the Emperor Henry III, in 1043, assigned to govern the parts of Hungary he had occupied from King Samuel Aba, when the Hungarians refused to accept King Peter's rule. Duke of Tercia pars Regni In the meantime, after a sanguine pagan revolt which ended the rule of King Peter, Béla's brother ascended the throne in Hungary as King Andrew I. However, his relations with the Holy Roman Empire remained tense, because King Peter had been not only a close ally of the Emperor Henry III, but he also had become a vassal of the Holy Roman Empire. King Andrew sent an embassy to the imperial court and offered to accept the Emperor's supremacy, but Henry III refused the peace; therefore the new King of Hungary had to make preparations for the approaching war. That was the reason he invited his younger brother, the successful military leader, Béla to his court, and Béla accepted his offer. In 1048, Andrew conceded one third of Hungary (Tercia pars Regni) in appanage to Béla.[5]. The two brothers shared power without incident until 1053, when King Andrew fathered a son, Solomon. Thereafter, Andrew became determined to secure the throne for his son and to displace his brother. Andrew, therefore, had his son (Béla's nephew) crowned "junior king" (rex iunior) in 1057. Following the coronation, Béla left his brother's court. In two years later, according to legend, King Andrew called back Béla to his court, and placed before him a crown and a sword, representing royal and ducal power, respectively, and asked Béla to take his choice. Knowing that choosing the crown would mean his life, Béla instead selected the sword. Shortly afterwards, Béla fled to Poland where he was received by King Boleslaw II of Poland, nephew of his wife. King of Hungary In 1060, Béla returned to Hungary and defeated King Andrew I to become the new king. After his brother's death and Béla's victory at the Theben Pass, Béla was crowned king on December 6, 1060. During his brief reign he concerned himself with crushing pagan revolts in his kingdom. Hungarian chroniclers praised Béla for introducing new currency, such as the silver denarius, and for his benevolence to the former followers of his nephew, Solomon. Béla died in an accident when his throne's canopy collapsed. After Béla's death, King Henry IV of Germany installed Solomon as the new king and Béla's male progenies had to flee to Poland again.

Isjaslaw I Jaroslawitsch Velikij Ksiaz Kiewskij

Vader:
Jaroslav I 'de Wijze' van Kiev (Jaroslaw I. Velikij Knjaz Kiewskij), zn. van Wladimir 'de Heilige' van Kiev (prins van Novgorod, grootvorst van Kiev en heerser van het Kievse Rijk) en Rogneda Fürstin von Polotzk, geb. te Kiev [Russian Federation] in 978, grootvorst van Kiev, ovl. te Wyschgorod [Russian Federation] op 20 feb 1054, begr. te Kiev [Russian Federation], tr. te Sapsborg in apr 1019 met

Moeder:
Ingegerd Olofsdotter (Ingigerd, Irene, Anna af Sverige.) van Zweden (Munso van Zweden), dr. van Olaf III Haraldsson Konung af Sverige (koning van Zweden 995-1022, schatkoning van Zweden) en Astrid van Mecklenburg (Koningin-gemalin van Zweden 1000-1022), geb. circa 1001, ovl. op 10 feb 1050.

tr.
met

Gertruda Polska ?, dr. van Mieczyslaw II van Polen (koning van Polen) en Richenza van Palts-Lotharingen, geb. op 16 mrt 1025, Dynastie des Piasts, ovl. op 4 jan 1107, begr. op 25 jan 1107.

Gertruda Polska ?.
Gertrude de Pologne, née le 16 mars 1025 et morte le 4 janvier 1128, fille de Mieszko, roi de Pologne, fut souveraine consort de la Russie kiévienne. En 1041, Gertrude, s?ur de Casimir Ier roi de Pologne, épouse Iziaslav, fils de Iaroslav le Sage, afin de renforcer l alliance entre la Russie kiévienne et le royaume de Pologne. Le mariage a lieu le même jour que celui de son frère Casimir le Restaurateur avec la s?ur d'Iziaslav, Marie. Devenue veuve en 1078, elle demeure chez son fils préféré (filius unicus) Iaropolk, prince de Tourov,plus tard canonisé par l'Église orthodoxe russe. Elle est surtout connue pour avoir commandé un livre de prières enluminé dans le style byzantin qu'elle fait ajouter au psautier d'Egbert (Xe siècle) en sa possession. Il se trouve aujourd'hui à Cividale en Italie. (*) dont postérité : - Iaropolk, prince de Tourov et Pinsk Peut-être les deux suivants sont-ils d'une autre épouse d'Iziaslav, puisqu'elle nomme dans son livre de prières son fils Iaropolk filius unicus. Certains historiens estiment qu'il faut comprendre cette expression comme mon fils préféré. - Mstislav - Sviatopolk II, grand-prince de Kiev. (*) Le psautier d'Egbert (connu également comme le psautier de Gertrude ) est un manuscrit enluminé de l'époque ottonienne qui est considéré comme un chef-d'?uvre de l'art du Haut Moyen Âge. Le manuscrit, qui était destiné à la cathédrale de Trèves, est en possession de la princesse Gertrude de Pologne au XIe siècle qui épouse le prince Iziaslav de Russie.C'est en Russie à Kiev qu'on ajoute au manuscrit un calendrier, des prières (sans doute écrite par elle) et cinq miniatures en style byzantin, dont une remarquable Nativité à la feuille d'or et aufolio 41 recto une miniature de la Mère de Dieu trônant. C'est donc un manuscrit exceptionnel qui fait côtoyer des miniatures romanes avec des miniatures byzantines. Gertrude avait une grande vénération envers saint Pierre, représenté dans ce codex, et son fils Iaropolk (canonisé par l'Église orthodoxe russe) reçoit le nom de Pierre au baptême. Plus tard, il fait construire l'église Saint-Pierre de Kiev et fait figurer l'apôtre sur ses pièces de monnaie. Une miniature du psautier représente Iaropolk et son épouse Cunégonde debout priant devant saint Pierre, tandis que sa mère Gertrude se jette aux pieds de l'apôtre.

Uit dit huwelijk 2 zonen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Svatopolk	*1050		†1113		62	1	2
2	Jaropolk			†1087			1	1

Gertruda Polska ?

Vader:
Mieczyslaw II van Polen, zn. van Boleslaw I Chrosby van Polen (koning van Polen) en Emenilde van Slovenië, geb. in 990, koning van Polen, ovl. op 25 mrt 1034, tr. circa 1013 met

Moeder:
Richenza (Richenza, Rixa, Ryxa, Richesa) van Palts-Lotharingen, dr. van Ezzo van Lotharingen (paltsgraaf Lotharingen) en Mathilde van Saksen, geb. tussen 995 en 1000, ovl. te Saalfeld [Duitsland] tussen 21 mrt 1063 en 31 mrt 1063.

tr.
met

Isjaslaw I Jaroslawitsch Velikij Ksiaz Kiewskij, zn. van Jaroslav I 'de Wijze' van Kiev (grootvorst van Kiev) en Ingegerd Olofsdotter van Zweden, geb. in 1025, Prince de Tchernigov, Dynastie des Riourikides, Grand-duc de Kiev (1054-1078), Prince de Kiev et de, ovl. op 3 okt 1078, begr. op 21 okt 1078.

Isjaslaw I Jaroslawitsch Velikij Ksiaz Kiewskij.
1054-1068 in Novgorod, Durch Bruder Svjatoslav aus Kiev vertrieben, bittet Heinrich IV. und den Papst um Hilfe, 1057 in Vladimir?, 1076-1077 in Tschernigow.

Auteur van het Huis van Turov Iziaslav, I Grootvorst van Kiev van 1054 tot 1068, vervolgens van 1069 tot 1073 en ten slotte van 1076 tot 1078. Geboren in 1024, Iziaslav I was de oudste van de overlevende zonen van Jaroslav de Wijze en Ingigerd van Zweden en werd Grootvorst van Kiev in 1054. De beginjaren van zijn regering werden gekenmerkt door de voortdurende strijd tussen hem en een verre neef, afstammeling van zijn overgrootvader Vladimir de Grote, de prins van Polotsk Vseslav "de Tovenaar", zoon van Briatchislav van Polotsk, die, ontevreden over zijn uitsluiting van de opvolging van de troon van Kiev, een groot aantal invallen, slachtingen en plunderingen in het noorden uitvoerde (waarbij hij onder andere Novgorod eind 1066 in brand stak). Om de verspreiding van deze plunderingen te voorkomen, slaagden Iziaslav I en zijn broers erin zich te verenigen om naar Polotsk op te trekken. Ze plunderden eerst Minsk en versloegen vervolgens Vseslav in de Slag bij de rivier de Nemiga op 3 maart 1067. Iziaslav trok Polotsk niet binnen en stelde vier maanden later vredesonderhandelingen met zijn neef voor, waarbij hij hem beloofde dat hem geen kwaad zou worden gedaan. In juni ontmoette Vseslav hem, en Iziaslav brak zijn eed, nam hem samen met zijn twee zonen gevangen en zette hem gevangen in Kiev.

In 1068 ging hij de strijd aan met het nomadische steppevolk van de Polovtsen en verloor een belangrijke veldslag bij de rivier de Alta (waardoor verschillende prinsen uit Kiev vluchtten). De inwoners van Kiev, wraakzuchtig en teleurgesteld door dit evenement, vroegen Iziaslav via de veche om de bevolking opnieuw te bewapenen om terug te vechten tegen de Polovtsen en wraak te nemen. Toen Iziaslav weigerde, kwam de bevolking in opstand, waardoor Iziaslav naar Polen vluchtte. Vseslav werd vrijgelaten en opgeroepen om over Kiev te regeren. Het jaar daarop keerde hij terug met een leger Polen en heroverde zijn troon, maar werd in 1073 opnieuw uit Kiev verdreven na een ongelukkige oorlog met zijn broers Svjatoslav II en Vsevolod I, waarna hij opnieuw naar Polen moest vluchten en vervolgens naar het Heilige Roomse Rijk. Maar hij kreeg geen steun van keizer Hendrik IV en wendde zich daarom tot paus Gregorius VII (die zelf in conflict was met de keizer vanwege de Investituurstrijd) om het "patronicium beati Petri" te vragen. Hij bood hem het psalter van Gertrude aan. De paus schreef twee vermanende brieven, een aan de koning van Polen en een aan Svjatoslav van Kiev. In 1076, na de dood van Svjatoslav, keerde hij terug naar Kiev en verzoende zich met Vsevolod I, die hem hielp opnieuw de troon te bestijgen. Op 3 oktober 1078 werd hij gedood in een gevecht. Hij was in 1043 getrouwd met Gertrude, dochter van Mieszko II van Polen, die stierf op 4 november 1107 (of 1118), en met haar had hij: Jaropolk, prins van Turov en Pinsk Eupraxia, die in 1088 trouwde met Mieszko Boleslawowic, zoon van Boleslaw II van Polen Van Gertrude of een andere vrouw had hij: Svjatopolk II, grootvorst van Kiev Mstislav (? 1069), prins van Novgorod (1054-1067), die hij verloor aan Vseslav van Kiev.

Uit dit huwelijk 2 zonen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Svatopolk	*1050		†1113		62	1	2
2	Jaropolk			†1087			1	1