Cees Hagenbeek
Uda im Metzgau
Uda im Metzgau, geb. circa 905, ovl. na 7 apr 963.

relatie
met

Gozelo Graf im Bidgau, zn. van Wicheric van Verdun en Kunigunde van Westfalen, geb. circa 911, graaf in de Bidgau, ovl. voor 18 okt 943.

Gozelo Graf im Bidgau.
Gothelo, Gozelin, Graf im Ardennergau, 919 Graf im Bidgau; Schleußner, DFA14.919-42 urk.

Uit deze relatie 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Godfried*935  †1005  701 15 
2 Ermentrud     1 1 

Billung II van Saksen
Billung II van Saksen, geb. circa 880, graaf van Saksen, ovl. op 26 mei 967.

tr. (1) circa 900
met

Frederun van Hildeburg.

Frederun van Hildeburg.
uit het geslacht van Widukind.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Herman*905  †973 Quedlinburg (D) 672 5 

tr. (2)
met

Ermengarde van Nantes, geb. Meiningen [Duitsland] circa 884, ovl. op 27 mrt 973.

Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Wichman*900  †944  432 1 

Frederun van Hildeburg
Frederun van Hildeburg.

Frederun van Hildeburg.
uit het geslacht van Widukind.

tr. circa 900
met

Billung II van Saksen, zn. van Athelbert van Saksen (graaf in Saksen), geb. circa 880, graaf van Saksen, ovl. op 26 mei 967.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Herman*905  †973 Quedlinburg (D) 672 5 

Liuthar I van Walbeck van Stade
Liuthar I (Lothar, Lotharius) (Lothar I) Graf van Walbeck van Stade (der Ältere, Graf v.Walbeck Liuthar) (Walbeck, van), graaf van Stade, Graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau, ovl. Lenzen [Duitsland] op 5 sep 919, begr. in 930.

Liuthar I Graf van Walbeck van Stade.
Lotharius I van Walbeck (ca. 875 - Lenzen, 5 september 929) was een Saksisch edelman uit de tiende eeuw. Lotharius was graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau. Lotharius was één van de aanvoerders, die in opdracht van Hendrik de Vogelaar probeerde Lenzen te veroveren. In die tijd was dat een vesting van de Wenden aan de Elbe. Lotharius sneuvelde in een veldslag bij Lenzen. In deze slag werden de Redariërs, een Slavische stam, verslagen. Toen het Saksische leger na de slag verder oostelijk de burcht van de Redariërs bereikte, gaven die zich na een kort gevecht over. In ruil voor hun leven mochten de Redarische strijders ongedeerd de burcht verlaten, maar zij moesten hun wapens, slaven, vrouwen, kinderen en alle andere bezittingen achterlaten.

Fällt in der Schlacht von Lenzen Gesneuveld bij Lenzen aan de Elbe, der Ältere, Graf von Walbeck. DGB 169, S.283. Fällt bei der Niederschlagung des Aufstandes der Wilzen und Abodriten bei Lenzen der Ältere, Graf von Walbeck.  Fällt bei der Niederschlagung des Aufstandes der Wilzen und Abodriten bei Lenzen.

  • Vader:
    Lothar Graf van Stade, geb. circa 885, ovl. Lenzen [Duitsland] op 5 sep 929, tr. met

relatie
met

Swanhilde van Hamaland, geb. voor 907.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Lothar II  †964   1 3 

Swanhilde van Hamaland
Swanhilde van Hamaland, geb. voor 907.

relatie
met

Liuthar I (Lothar, Lotharius) (Lothar I) Graf van Walbeck van Stade (der Ältere, Graf v.Walbeck Liuthar) (Walbeck, van), zn. van Lothar Graf van Stade en Swanhilde von Saksen, graaf van Stade, Graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau, ovl. Lenzen [Duitsland] op 5 sep 919, begr. in 930.

Liuthar I Graf van Walbeck van Stade.
Lotharius I van Walbeck (ca. 875 - Lenzen, 5 september 929) was een Saksisch edelman uit de tiende eeuw. Lotharius was graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau. Lotharius was één van de aanvoerders, die in opdracht van Hendrik de Vogelaar probeerde Lenzen te veroveren. In die tijd was dat een vesting van de Wenden aan de Elbe. Lotharius sneuvelde in een veldslag bij Lenzen. In deze slag werden de Redariërs, een Slavische stam, verslagen. Toen het Saksische leger na de slag verder oostelijk de burcht van de Redariërs bereikte, gaven die zich na een kort gevecht over. In ruil voor hun leven mochten de Redarische strijders ongedeerd de burcht verlaten, maar zij moesten hun wapens, slaven, vrouwen, kinderen en alle andere bezittingen achterlaten.

Fällt in der Schlacht von Lenzen Gesneuveld bij Lenzen aan de Elbe, der Ältere, Graf von Walbeck. DGB 169, S.283. Fällt bei der Niederschlagung des Aufstandes der Wilzen und Abodriten bei Lenzen der Ältere, Graf von Walbeck.  Fällt bei der Niederschlagung des Aufstandes der Wilzen und Abodriten bei Lenzen.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Lothar II  †964   1 3 

Arnulf van Beieren
Arnulf (Arnulf I) Herzog van Beieren, in Baiern, hertog van Beieren, ovl. Regensburg (D) op 14 jul 937.

Arnulf Herzog van Beieren.
Arnulf I van Beieren, bijgenaamd de Boze, (ca. 880 - Regensburg, 14 juli 937) was hertog van Beieren.
In 907 volgde Arnulf zijn vader Luitpold van Karinthië op als hertog van Beieren en markgraaf van de Beierse Nordgau. Zijn vader was gesneuveld in een veldslag tegen de Hongaren bij Bratislava, waarbij ook het Beierse leger was vernietigd. Om een nieuw leger te financieren confisqueerde hij op grote schaal kerkelijke bezittingen, waardoor hij van de (kerkelijke) geschiedschrijvers zijn bijnaam kreeg. Hij bouwde zijn nieuwe leger op rond cavalerie, om zo beter in staat te zijn om de Hongaren te bestrijden. Deze aanpak had succes want Arnulf wist 909, 910 en 913 Hongaarse plundertroepen te verslaan. Na de slag in 913 sloot Arnulf een overeenkomst met de Hongaren waardoor die Beieren een lange tijd met rust zouden laten.
In 911 steunde Arnulf de verkiezing van koning Koenraad I en in 913 werd de band met Koenraad versterkt doordat zijn stiefmoeder met Koenraad trouwde. In 914 kwam het echter tot een conflict tussen Arnulf en Koenraad over de belangen van hun wederzijdse verwanten in Schwaben. Arnulf zag zich genoodzaakt te vluchten en vond onderdak bij de Hongaren. In 916 probeerde Arnulf zijn positie te heroveren maar werd verslagen en moest weer vluchten. Hij trok zich niets aan van oproepen om voor de koning of op synodes te verschijnen, en trok zich ook niets aan van schriftelijke vermaningen. In 917 lukt het Arnulf om Regensburg te veroveren en de koninklijke stadhouder te verjagen. Een tegenaanval van Koenraad kon hij afslaan en daarna stond Arnulfs positie niet meer ter discussie.
Na het overlijden van Koenraad in 919 werd Arnulf door de Zuid-Duitse adel tot koning uitgeroepen, hoewel Koenraad Hendrik de Vogelaar als koning had aangewezen. Pas nadat Hendrik hem in 921 heeft verslagen en Regensburg belegerde, onderwierp Arnulf zich aan Hendrik. Hendrik erkende Arnulf als hertog van Beieren en liet hem typisch koninklijke rechten behouden zoals: benoeming van bisschoppen, het recht om synodes bijeen te roepen, het gebruik van rijksgoederen, het recht om muntrechten en tollen te vestigen en het recht om een eigen buitenlandse politiek te voeren.
De volgende periode uit Arnulfs bewind verliep rustig. Tot 933 waren er alleen: een mislukte campagne tegen Bohemen in 922, een schatting om een Hongaarse inval af te kopen in 926, onderwerping van Bohemen samen met Hendrik in 929. Arnulf steunde Hendrik in 933 met troepen voor de verdediging tegen de Hongaren. Arnulfs laatste onderneming was een veldtocht naar Italië toen zijn zoon Eberhard door Italiaanse edelen werd gevraagd om koning te worden. Arnulf trok via Triëst naar Verona. Toen de regerende koning Hugo van Arles een strategisch belangrijk kasteel bij Verona wist te bezetten, trok Arnulf zich echter terug naar Beieren omdat hij bang was door Hugo te worden ingesloten. In 935 trad Arnulf terug als hertog ten gunste van Eberhard. Zijn laatste daad was om een huwelijk te arrangeren tussen zijn dochter Judith en Hendrik, zoon van Hendrik de Vogelaar. Arnulf werd begraven in de abdij Sankt Emmeram te Regensburg.
Arnulf was een zoon van Luitpold van Karinthië en zijn verder onbekende eerste vrouw.
Arnulf was gehuwd met Judith, dochter van Eberhard van de Sülichgau (zoon van Unruoch III van Friuli en Ava van Monza) en van Gisela van Verona.

der Böse, 907 Heerführer, 908 Graf im bayerischen Nordgau, Herzog, 911(909-914, 919-937) Herzog v.Bayern, begraben in St.Emmeram; Werner. Schlägt 909 die Ungarn bei Freising und 913 erneut mit den Schwaben. Gleichzeitig erlitt das königliche Heer Niederlagen gegen die Ungarn. Das hob Arnulfs Ansehen -- auch bei den Ungarn. Empört sich 914 gegen Konrad I. und flieht mit Gattin und Kindern nach Ungarn (Liudprand, Antapodosis II 19 R. n 55). Dort hält er sich etwas Anfang 919 `Arnaldus cum uxore et filiis Hungaria rediens honorifice a Bagoariis atque ab orientalibus suscipitur Francis' (Liudprand II 21 R. n 61). 920 Vergleich mit König Heinrich vor Regensburg. 933/4 `Longobardi Eparhardum filium Arnolfi ducis in dominum acceperunt, eodem anno Arnolfus dux et Udalpertus archiepiscopus cum Baiowariis iter hostile in Italiam fecerunt'(gegen König Hugo -- Annales Juvavenses maximi, vgl. Liudprand II 49-52 R. n 86). 926 schließt er einen Separatfrieden (nach König Heinrichs Frieden 924) mit den Ungarn. 936 ist Herzog Arnulf bei der Krönung Ottos I. in Aachen zugegen (R. n 88).

tr. in 919
met

Judith in de Sülichgau von Friaul, von Friaul ?, dr. van Eberhard hertog van Friuli (markgraaf van Friuli) en Gisela van Verona.

Uit dit huwelijk 5 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Judith*919  †987  681 2 
2 Luitpold  †994 Wurzberg  1 2 
3 Eberhard*912  †939 Andernach [Luxemburg] 271 2 
4 Heinrich*920  †954  341 1 
5 Arnulf II*915  †954  391 1 

Judith in de Sülichgau von Friaul
Judith in de Sülichgau von Friaul, von Friaul ?

tr. in 919
met

Arnulf (Arnulf I) Herzog van Beieren, in Baiern, zn. van Luitpold Markgraf von dem Ostmark en Kunigunde van Schwaben, hertog van Beieren, ovl. Regensburg (D) op 14 jul 937.

Arnulf Herzog van Beieren.
Arnulf I van Beieren, bijgenaamd de Boze, (ca. 880 - Regensburg, 14 juli 937) was hertog van Beieren.
In 907 volgde Arnulf zijn vader Luitpold van Karinthië op als hertog van Beieren en markgraaf van de Beierse Nordgau. Zijn vader was gesneuveld in een veldslag tegen de Hongaren bij Bratislava, waarbij ook het Beierse leger was vernietigd. Om een nieuw leger te financieren confisqueerde hij op grote schaal kerkelijke bezittingen, waardoor hij van de (kerkelijke) geschiedschrijvers zijn bijnaam kreeg. Hij bouwde zijn nieuwe leger op rond cavalerie, om zo beter in staat te zijn om de Hongaren te bestrijden. Deze aanpak had succes want Arnulf wist 909, 910 en 913 Hongaarse plundertroepen te verslaan. Na de slag in 913 sloot Arnulf een overeenkomst met de Hongaren waardoor die Beieren een lange tijd met rust zouden laten.
In 911 steunde Arnulf de verkiezing van koning Koenraad I en in 913 werd de band met Koenraad versterkt doordat zijn stiefmoeder met Koenraad trouwde. In 914 kwam het echter tot een conflict tussen Arnulf en Koenraad over de belangen van hun wederzijdse verwanten in Schwaben. Arnulf zag zich genoodzaakt te vluchten en vond onderdak bij de Hongaren. In 916 probeerde Arnulf zijn positie te heroveren maar werd verslagen en moest weer vluchten. Hij trok zich niets aan van oproepen om voor de koning of op synodes te verschijnen, en trok zich ook niets aan van schriftelijke vermaningen. In 917 lukt het Arnulf om Regensburg te veroveren en de koninklijke stadhouder te verjagen. Een tegenaanval van Koenraad kon hij afslaan en daarna stond Arnulfs positie niet meer ter discussie.
Na het overlijden van Koenraad in 919 werd Arnulf door de Zuid-Duitse adel tot koning uitgeroepen, hoewel Koenraad Hendrik de Vogelaar als koning had aangewezen. Pas nadat Hendrik hem in 921 heeft verslagen en Regensburg belegerde, onderwierp Arnulf zich aan Hendrik. Hendrik erkende Arnulf als hertog van Beieren en liet hem typisch koninklijke rechten behouden zoals: benoeming van bisschoppen, het recht om synodes bijeen te roepen, het gebruik van rijksgoederen, het recht om muntrechten en tollen te vestigen en het recht om een eigen buitenlandse politiek te voeren.
De volgende periode uit Arnulfs bewind verliep rustig. Tot 933 waren er alleen: een mislukte campagne tegen Bohemen in 922, een schatting om een Hongaarse inval af te kopen in 926, onderwerping van Bohemen samen met Hendrik in 929. Arnulf steunde Hendrik in 933 met troepen voor de verdediging tegen de Hongaren. Arnulfs laatste onderneming was een veldtocht naar Italië toen zijn zoon Eberhard door Italiaanse edelen werd gevraagd om koning te worden. Arnulf trok via Triëst naar Verona. Toen de regerende koning Hugo van Arles een strategisch belangrijk kasteel bij Verona wist te bezetten, trok Arnulf zich echter terug naar Beieren omdat hij bang was door Hugo te worden ingesloten. In 935 trad Arnulf terug als hertog ten gunste van Eberhard. Zijn laatste daad was om een huwelijk te arrangeren tussen zijn dochter Judith en Hendrik, zoon van Hendrik de Vogelaar. Arnulf werd begraven in de abdij Sankt Emmeram te Regensburg.
Arnulf was een zoon van Luitpold van Karinthië en zijn verder onbekende eerste vrouw.
Arnulf was gehuwd met Judith, dochter van Eberhard van de Sülichgau (zoon van Unruoch III van Friuli en Ava van Monza) en van Gisela van Verona.

der Böse, 907 Heerführer, 908 Graf im bayerischen Nordgau, Herzog, 911(909-914, 919-937) Herzog v.Bayern, begraben in St.Emmeram; Werner. Schlägt 909 die Ungarn bei Freising und 913 erneut mit den Schwaben. Gleichzeitig erlitt das königliche Heer Niederlagen gegen die Ungarn. Das hob Arnulfs Ansehen -- auch bei den Ungarn. Empört sich 914 gegen Konrad I. und flieht mit Gattin und Kindern nach Ungarn (Liudprand, Antapodosis II 19 R. n 55). Dort hält er sich etwas Anfang 919 `Arnaldus cum uxore et filiis Hungaria rediens honorifice a Bagoariis atque ab orientalibus suscipitur Francis' (Liudprand II 21 R. n 61). 920 Vergleich mit König Heinrich vor Regensburg. 933/4 `Longobardi Eparhardum filium Arnolfi ducis in dominum acceperunt, eodem anno Arnolfus dux et Udalpertus archiepiscopus cum Baiowariis iter hostile in Italiam fecerunt'(gegen König Hugo -- Annales Juvavenses maximi, vgl. Liudprand II 49-52 R. n 86). 926 schließt er einen Separatfrieden (nach König Heinrichs Frieden 924) mit den Ungarn. 936 ist Herzog Arnulf bei der Krönung Ottos I. in Aachen zugegen (R. n 88).

Uit dit huwelijk 5 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Judith*919  †987  681 2 
2 Luitpold  †994 Wurzberg  1 2 
3 Eberhard*912  †939 Andernach [Luxemburg] 271 2 
4 Heinrich*920  †954  341 1 
5 Arnulf II*915  †954  391 1 

Lothar II van Walbeck
Lothar II Graf van Walbeck, graaf van Walbeck, ovl. tussen 21 jan 964 en 21 jan 984  (circa 21 apr 986).

Lothar II Graf van Walbeck.
Lotharius II van Walbeck (ca. 915 - 21 januari 964) was een Duits edelman uit de tiende eeuw.
Lotharius werd in 929 graaf van Walbeck, de Derlingau, de Balsamgau en het noorden van de Thüringgau, als opvolger van zijn vader Lotharius I van Walbeck. In 941 nam hij deel aan een samenzwering om Otto I de Grote te vermoorden. Het plan mislukte en Lotharius werd ter dood veroordeeld maar uiteindelijk op voorspraak van zijn vrienden van executie gered. Zijn bezittingen werden verbeurd verklaard en hij werd gevangengezet bij markgraaf Berthold van Schweinfurt. Lothar wist zich uiteindelijk met de keizer te verzoenen en kreeg een deel van zijn bezittingen en leengoederen terug, samen met een schadevergoeding voor gederfde inkomsten. Hij stichtte als boetedoening een aan Maria gewijde kapittelkerk in Walbeck. De verhouding met Berthold was zo goed geworden dat hij hem zijn dochter als vrouw gaf.
Lotharius was zoon van Lotharius I van Walbeck. Hij was getrouwd met Mathilde van Arneburg (ca. 920 - 3 december 992), dochter van Bruno van Arneburg (ovl. 30 november 978) en Frederuna (ovl. Zörbig, 27 oktober 1015).

graaf van Walbeck, der Jüngere, 929 Graf von Walbeck, stiftet das Kloster Walbeck an der Aller.

relatie
met

Mathilde von Arneburg, dr. van Bruno Graf van Arneburg (graaf van Arneburg) en Frederune ? , ovl. tussen 3 dec 990 en 3 dec 991 .

Uit deze relatie 3 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Helksuinda  †1015   1 1 
2 Lothar III*950  †1003  521 2 
3 Hendrik I  †976   2 7 

Mathilde von Arneburg
Mathilde von Arneburg, ovl. tussen 3 dec 990 en 3 dec 991 .

  • Vader:
    Bruno Graf van Arneburg, graaf van Arneburg, ovl. op 30 nov 978, relatie met

relatie
met

Lothar II Graf van Walbeck, zn. van Liuthar I Graf van Walbeck van Stade (graaf van Stade, Graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau) en Swanhilde van Hamaland, graaf van Walbeck, ovl. tussen 21 jan 964 en 21 jan 984  (circa 21 apr 986).

Lothar II Graf van Walbeck.
Lotharius II van Walbeck (ca. 915 - 21 januari 964) was een Duits edelman uit de tiende eeuw.
Lotharius werd in 929 graaf van Walbeck, de Derlingau, de Balsamgau en het noorden van de Thüringgau, als opvolger van zijn vader Lotharius I van Walbeck. In 941 nam hij deel aan een samenzwering om Otto I de Grote te vermoorden. Het plan mislukte en Lotharius werd ter dood veroordeeld maar uiteindelijk op voorspraak van zijn vrienden van executie gered. Zijn bezittingen werden verbeurd verklaard en hij werd gevangengezet bij markgraaf Berthold van Schweinfurt. Lothar wist zich uiteindelijk met de keizer te verzoenen en kreeg een deel van zijn bezittingen en leengoederen terug, samen met een schadevergoeding voor gederfde inkomsten. Hij stichtte als boetedoening een aan Maria gewijde kapittelkerk in Walbeck. De verhouding met Berthold was zo goed geworden dat hij hem zijn dochter als vrouw gaf.
Lotharius was zoon van Lotharius I van Walbeck. Hij was getrouwd met Mathilde van Arneburg (ca. 920 - 3 december 992), dochter van Bruno van Arneburg (ovl. 30 november 978) en Frederuna (ovl. Zörbig, 27 oktober 1015).

graaf van Walbeck, der Jüngere, 929 Graf von Walbeck, stiftet das Kloster Walbeck an der Aller.

Uit deze relatie 3 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Helksuinda  †1015   1 1 
2 Lothar III*950  †1003  521 2 
3 Hendrik I  †976   2 7 

Udo I Im Ufgau
Udo I (Gebhard ?) Graf Im Ufgau, ovl. op 12 dec 949.

tr. circa 915
met

Adele van Vermandois, dr. van Heribert I graaf van Vermandois (Sire de Péronne et St-Quentin, Comte de Soissons, Comte de Meaux et de Soissons 1er duc de Vermandoi) en Beatrice Hildegarde Lieutgarde de Morvois (gravin van Parijs), geb. circa 900, ovl. na 943.

Uit dit huwelijk 4 kinderen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Konrad I  †982   1 1 
2 Heribert*925  †992  671 4 
3 Udo II*920  †938  180 0 
4 Judith  †973   1 6 

Adele van Vermandois
Adele van Vermandois, geb. circa 900, ovl. na 943.

 

tr. circa 915
met

Udo I (Gebhard ?) Graf Im Ufgau, zn. van Gebhard Graf (Konradijnen), ovl. op 12 dec 949.

Uit dit huwelijk 4 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Konrad I  †982   1 1 
2 Heribert*925  †992  671 4 
3 Udo II*920  †938  180 0 
4 Judith  †973   1 6 

Meringoz in Geldern Und Zütphen
Meringoz (Meingaud) Graf in Geldern Und Zütphen, geb. circa 920, ovl. tussen 998 en 999.

Meringoz Graf in Geldern Und Zütphen.
Meingaud; Graf. NKdG, S.6. 939 Graf im Avalgau. DFA14, DFA10; 944 Graf; DFA57. Vor 939 Graf im Avalgau, abgesetzt, 944 begnadigt, beerdigt in Witrich bei Bonn; v.Damm.

relatie
met

Gerberga van Lotharingen, dr. van Gottfried van Lotharingen en Ermentrude van Frankrijk, geb. tussen 925 en 935, ovl. circa 995.

Uit deze relatie een dochter:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Irmtrud     1 4 

Gerberga van Lotharingen
Gerberga van Lotharingen, geb. tussen 925 en 935, ovl. circa 995.

relatie
met

Meringoz (Meingaud) Graf in Geldern Und Zütphen, geb. circa 920, ovl. tussen 998 en 999.

Meringoz Graf in Geldern Und Zütphen.
Meingaud; Graf. NKdG, S.6. 939 Graf im Avalgau. DFA14, DFA10; 944 Graf; DFA57. Vor 939 Graf im Avalgau, abgesetzt, 944 begnadigt, beerdigt in Witrich bei Bonn; v.Damm.

Uit deze relatie een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Irmtrud     1 4 

Beatrix van Francië
Beatrix van Francië, geb. circa 939, ovl. na 987.

Beatrix van Francië.
978-987 Regentin (dux) in Oberlothringen, Vormünderin ihrer Kinder. Nach des Gatten Tod Regentin in Oberlothringen. 2. Ehe mit ?. v.Rheinfelden?

tr. in 954
met

Frederik I Barbarossa hertog van Opper-Lotharingen, zn. van Wicheric van Verdun en Kunigunde van Westfalen, geb. circa 912, graaf van Bar, ovl. tussen 978 en 984.

 


Frederik I Barbarossa hertog van Opper-Lotharingen.
959 Graf von Bar, 959-984 Herzog, Vater: Otto v.Bar? Vogt der Abteien Moyen-Moutier und St.Michel. Erbauer der Veste Bar. Wird vom Erzbischof Bruno von Köln auf den Vorschlag der lothringischen Stände, zum Herzog ernannt. Er war den Ottonen stets treu und starb während einer Kriegsunternehmung gegen Frankreich.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Diederik I*955  †1027  721 2 
2 Beatrix*967 Lorraine [Frankrijk] †1021 Rheinfelden [Zwitserland] 541 5 

Alberic II van Mâcon
Alberic II (Aubry) van Mâcon, Sire de Bracon et de Salins, graaf van Macon in 952, graaf van Bourgondië in 971, ovl. tussen 981 en 982.

relatie
met

Ermentrudis (Ermentrud) van Roucy (Reims), dr. van Ragnold Graf van Roucy (aanvoerder van Noormannen) en Alverade van Lotharingen, geb. circa 950, ovl. op 3 okt 1004.

Uit deze relatie een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Beatrice     1 1 

Eberhard I in de Elzas
Eberhard I in de Elzas (Eberhard III von Egisheim), graaf in de Elzas, graaf in Hamaland 984-996, Graf im elsässischen Nordgau, ovl. op 8 dec 966.

Eberhard I in de Elzas.
Initiator der Stiftung des Klosters Altdorf, 959 Übergabe des Orters Lüders an Otto I. zur Verlegung des Klosters Alanesberg.

relatie
met

Liutgard von Bidgau, van Bidgau, dr. van Wicheric van Verdun en Kunigunde van Westfalen, geb. circa 915, ovl. na 8 apr 960.

Liutgard von Bidgau.
960 Schenkung an St.Maximin zu Trier.

Uit deze relatie een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Hugo III  †986   1 1 

Theoderich III van Kleef
Diederik I/III (Theoderich III) graaf van Kleef, geb. voor 1096, ovl. circa 1114.

Diederik I/III (Theoderich III) graaf van Kleef.
der Tugendhafte, 1096 Teilnehmer am 1.Kreuzzug, identisch mit Dietrich II.?, Q: Strohmaier, R.Scholten: Stammtafeln der klever Grafen und Herzöge, in: G.van der Schuren: Clever Chronik, 1884.
Diederik III (Diederik I volgens een andere telling[1]) (ovl. 1117) was graaf van Kleef van 1091 tot 1117. Hij was getrouwd met gravin Maria van Henneberg en samen kregen ze twee onbekend gebleven dochters. Diederik deed mee aan de Eerste Kruistocht (1097 - 1099) en de verovering van Jeruzalem Aanvankelijk koos hij de zijde van keizer Hendrik V in zijn strijd tegen de paus, maar na het verlies tegen de aartsbisschoppen in 1115 verwisselde hij in 1117 van partij. Door zijn steun aan Hendrik V verspeelde hij de voogdij over de abdij van Brauweiler. Na van partij te zijn veranderd werd hij voogd over het sticht Zyfflich Omdat hij alleen dochters had droeg hij in 1117 het graafschap op zijn sterfbed over op zijn broer Arnold[2] Volgens andere bronnen was Arnold geen broer maar een zoon van Diederik III. (? Omdat er weinig over Diederik II bekend is en Diederik I nooit graaf van Kleef is geweest, beginnen sommige bronnen pas bij Diederik III te tellen. Doordat andere bronnen de oude telling aanhouden leidt dit al snel tot misverstanden.).

tr.
met

Katharina von Henneberg.

Uit dit huwelijk een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Arnold II*1100  †1147 Bedburg 461 2 

Lijsbeth Cornelisse van Maarleveld
Lijsbeth Cornelisse van Maarleveld.

tr. (1) 's-Gravenzande op 25 apr 1679
met

Pieter Doesz Sonnevelt, zn. van Doe Pietersz Sonnevelt (schrijnwerker) en Leuntje Doensdr van der Burgh, ged. Maasland op 14 okt 1655, bouwman, diaken, ouderling, Camerman, bouwman, ouderling 1691-1693, 1702-1704, 1707-1709, 1712-1714, 1716-1718 en 1721 's-Gravenzande, diaken 's-Gravenzande van 1689 tot 1691, lidmaat Honderland in 1714, ovl. aldaar in 1721.

tr. (2) Monster op 16 apr 1661
met

Teunis Pouwelsz van der Kley, geb. Zandambacht circa 1625, ovl. op 4 nov 1674, tr. (2) in 1645 met Annetje Jansdr Goudappel, ged. Zandambacht op 22 mei 1622, ovl. 's-Gravenzande op 23 nov 1660. Uit dit huwelijk 3 kinderen.

Uit dit huwelijk een kind.

Adelaide van Anjou
Blanche (Adelaide) van Anjou, geb. circa 947, ovl. in 1026.

tr. (1) in 983
met

Willem II van Provence en Arles (Guillaume Taillefer), zn. van Boso III Comte de Provence (graaf van Avignon 935, graaf van Arles 949) en Constance van Vienne, geb. circa 952, graaf van Provence en Arles, ovl. Avignon [Frankrijk] op 29 aug 993, tr. (1) met Arsende Commignes. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Willem II van Provence en Arles.
970 Graf von Arles und Provence, 979 Markgraf.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Constance*976  †1034 Melun [Frankrijk] 581 7 
2 Willem III*980  †1018  381 2 

tr. (2)
met

Walter I (Gauthier) van Valois (de Vexin), geb. circa 919, Comte, ovl. Amiens [Frankrijk] op 14 jan 966.

 

Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Geoffroy     1 1 

tr. (3) in 979
met

Etienne III de Gevaudan, geb. in 955, ovl. voor 980.

Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Hermengarde     1 1 

Emma van Frankrijk
Emma van Frankrijk.

tr.
met

Raoul hertog van Nederbourgondië koning van Frankrijk, zn. van Richard I hertog van Bourgondië en Adelheid van Auxerre, tegenkoning van Frankrijk op 13 jul 923, ovl. op 14 jan 936.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Ermengardis     1 1