Uda im Metzgau
Uda im Metzgau, geb. circa 905, ovl. na 7 apr 963.- Moeder:
Oda von Sachsen (van Saksen), dr. van Otto van Saksen (hertog van Saksen) en Hadwig von Babenberg, geb. tussen 875 en 880, ovl. na 952,
, keine Urkunden für die Filiation von Oda, aber wohl gesichert/Uda?, Oda, Tochter Herzog Otto v.Sachsens, heiratet 900 den lothringischen Grafen Gerhard, Heirat mit Zwentibold 27.3./13.6.897, tr. (2) met Zwentibold koning van Lotharingen, zn. van Keizer Arnulf , geb. circa 870, ovl. op 13 aug 900,
, Swintbald?, ?.5.895 vom Vater zum König von Lothringen eingesetzt, konnte sich aber gegen die einheimischen Herzöge nicht durchsetzen und fiel im Kampf gegen diese, begraben in Süsteren oder Echternach. Uit dit huwelijk geen kinderen.
relatie
met
Gozelo Graf im Bidgau, zn. van Wicheric van Verdun en Kunigunde van Westfalen, geb. circa 911, graaf in de Bidgau, ovl. voor 18 okt 943,
, Gothelo, Gozelin, Graf im Ardennergau, 919 Graf im Bidgau; Schleußner, DFA14.919-42 urk.
Uit deze relatie 2 kinderen:
>
Billung II van Saksen
Billung II van Saksen, geb. circa 880, graaf van Saksen, ovl. op 26 mei 967.tr. (1) circa 900
met
Frederun van Hildeburg,
, uit het geslacht van Widukind.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Herman | *905 | | †973 | Quedlinburg (D) | 67 | 2 | 5 |
tr. (2)
met
Ermengarde van Nantes, geb. Meiningen [Duitsland] circa 884, ovl. op 27 mrt 973.
Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Wichman | *900 | | †944 | | 43 | 2 | 1 |
>
Frederun van Hildeburg
Frederun van Hildeburg,
, uit het geslacht van Widukind.tr. circa 900
met
Billung II van Saksen, zn. van Athelbert van Saksen (graaf in Saksen), geb. circa 880, graaf van Saksen, ovl. op 26 mei 967, tr. (2) met Ermengarde van Nantes. Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Herman | *905 | | †973 | Quedlinburg (D) | 67 | 2 | 5 |
>
Liuthar I van Walbeck van Stade
Liuthar I (Lothar, Lotharius) (Lothar I) Graf van Walbeck van Stade (der Ältere, Graf v.Walbeck Liuthar) (Walbeck, van), graaf van Stade, Graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau, ovl. Lenzen [Duitsland] op 5 sep 919, begr. in 930,
, Lotharius I van Walbeck (ca. 875 - Lenzen, 5 september 929) was een Saksisch edelman uit de tiende eeuw. Lotharius was graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau.>br>Lotharius was één van de aanvoerders, die in opdracht van Hendrik de Vogelaar probeerde Lenzen te veroveren. In die tijd was dat een vesting van de Wenden aan de Elbe. Lotharius sneuvelde in een veldslag bij Lenzen. In deze slag werden de Redariërs, een Slavische stam, verslagen. Toen het Saksische leger na de slag verder oostelijk de burcht van de Redariërs bereikte, gaven die zich na een kort gevecht over. In ruil voor hun leven mochten de Redarische strijders ongedeerd de burcht verlaten, maar zij moesten hun wapens, slaven, vrouwen, kinderen en alle andere bezittingen achterlaten.
Fällt in der Schlacht von Lenzen Gesneuveld bij Lenzen aan de Elbe, der Ältere, Graf von Walbeck. DGB 169, S.283. Fällt bei der Niederschlagung des Aufstandes der Wilzen und Abodriten bei Lenzen der Ältere, Graf von Walbeck. Fällt bei der Niederschlagung des Aufstandes der Wilzen und Abodriten bei Lenzen.- Vader:
Lothar Graf van Stade, geb. circa 885, ovl. Lenzen [Duitsland] op 5 sep 929,
, Lotharius van Stade (ca. 840 - Ebstorf, 2 februari 880) is gesneuveld in de strijd tegen de Denen, tr.
relatie
met
Swanhilde van Hamaland, geb. voor 907.
Uit deze relatie een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Lothar II | | | †964 | | | 1 | 3 |
>
Swanhilde van Hamaland
Swanhilde van Hamaland, geb. voor 907.relatie
met
Liuthar I (Lothar, Lotharius) (Lothar I) Graf van Walbeck van Stade (der Ältere, Graf v.Walbeck Liuthar) (Walbeck, van), zn. van Lothar Graf van Stade en Swanhilde von Saksen, graaf van Stade, Graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau, ovl. Lenzen [Duitsland] op 5 sep 919, begr. in 930,
, Lotharius I van Walbeck (ca. 875 - Lenzen, 5 september 929) was een Saksisch edelman uit de tiende eeuw. Lotharius was graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau.>br>Lotharius was één van de aanvoerders, die in opdracht van Hendrik de Vogelaar probeerde Lenzen te veroveren. In die tijd was dat een vesting van de Wenden aan de Elbe. Lotharius sneuvelde in een veldslag bij Lenzen. In deze slag werden de Redariërs, een Slavische stam, verslagen. Toen het Saksische leger na de slag verder oostelijk de burcht van de Redariërs bereikte, gaven die zich na een kort gevecht over. In ruil voor hun leven mochten de Redarische strijders ongedeerd de burcht verlaten, maar zij moesten hun wapens, slaven, vrouwen, kinderen en alle andere bezittingen achterlaten.
Fällt in der Schlacht von Lenzen Gesneuveld bij Lenzen aan de Elbe, der Ältere, Graf von Walbeck. DGB 169, S.283. Fällt bei der Niederschlagung des Aufstandes der Wilzen und Abodriten bei Lenzen der Ältere, Graf von Walbeck. Fällt bei der Niederschlagung des Aufstandes der Wilzen und Abodriten bei Lenzen.
Uit deze relatie een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Lothar II | | | †964 | | | 1 | 3 |
>
Arnulf van Beieren
Arnulf (Arnulf I) Herzog van Beieren, in Baiern, hertog van Beieren, ovl. Regensburg (D) op 14 jul 937,
, Arnulf I van Beieren, bijgenaamd de Boze, (ca. 880 - Regensburg, 14 juli 937) was hertog van Beieren.
In 907 volgde Arnulf zijn vader Luitpold van Karinthië op als hertog van Beieren en markgraaf van de Beierse Nordgau. Zijn vader was gesneuveld in een veldslag tegen de Hongaren bij Bratislava, waarbij ook het Beierse leger was vernietigd. Om een nieuw leger te financieren confisqueerde hij op grote schaal kerkelijke bezittingen, waardoor hij van de (kerkelijke) geschiedschrijvers zijn bijnaam kreeg. Hij bouwde zijn nieuwe leger op rond cavalerie, om zo beter in staat te zijn om de Hongaren te bestrijden. Deze aanpak had succes want Arnulf wist 909, 910 en 913 Hongaarse plundertroepen te verslaan. Na de slag in 913 sloot Arnulf een overeenkomst met de Hongaren waardoor die Beieren een lange tijd met rust zouden laten.
In 911 steunde Arnulf de verkiezing van koning Koenraad I en in 913 werd de band met Koenraad versterkt doordat zijn stiefmoeder met Koenraad trouwde. In 914 kwam het echter tot een conflict tussen Arnulf en Koenraad over de belangen van hun wederzijdse verwanten in Schwaben. Arnulf zag zich genoodzaakt te vluchten en vond onderdak bij de Hongaren. In 916 probeerde Arnulf zijn positie te heroveren maar werd verslagen en moest weer vluchten. Hij trok zich niets aan van oproepen om voor de koning of op synodes te verschijnen, en trok zich ook niets aan van schriftelijke vermaningen. In 917 lukt het Arnulf om Regensburg te veroveren en de koninklijke stadhouder te verjagen. Een tegenaanval van Koenraad kon hij afslaan en daarna stond Arnulfs positie niet meer ter discussie.
Na het overlijden van Koenraad in 919 werd Arnulf door de Zuid-Duitse adel tot koning uitgeroepen, hoewel Koenraad Hendrik de Vogelaar als koning had aangewezen. Pas nadat Hendrik hem in 921 heeft verslagen en Regensburg belegerde, onderwierp Arnulf zich aan Hendrik. Hendrik erkende Arnulf als hertog van Beieren en liet hem typisch koninklijke rechten behouden zoals: benoeming van bisschoppen, het recht om synodes bijeen te roepen, het gebruik van rijksgoederen, het recht om muntrechten en tollen te vestigen en het recht om een eigen buitenlandse politiek te voeren.
De volgende periode uit Arnulfs bewind verliep rustig. Tot 933 waren er alleen: een mislukte campagne tegen Bohemen in 922, een schatting om een Hongaarse inval af te kopen in 926, onderwerping van Bohemen samen met Hendrik in 929. Arnulf steunde Hendrik in 933 met troepen voor de verdediging tegen de Hongaren. Arnulfs laatste onderneming was een veldtocht naar Italië toen zijn zoon Eberhard door Italiaanse edelen werd gevraagd om koning te worden. Arnulf trok via Triëst naar Verona. Toen de regerende koning Hugo van Arles een strategisch belangrijk kasteel bij Verona wist te bezetten, trok Arnulf zich echter terug naar Beieren omdat hij bang was door Hugo te worden ingesloten. In 935 trad Arnulf terug als hertog ten gunste van Eberhard. Zijn laatste daad was om een huwelijk te arrangeren tussen zijn dochter Judith en Hendrik, zoon van Hendrik de Vogelaar. Arnulf werd begraven in de abdij Sankt Emmeram te Regensburg.
Arnulf was een zoon van Luitpold van Karinthië en zijn verder onbekende eerste vrouw.
Arnulf was gehuwd met Judith, dochter van Eberhard van de Sülichgau (zoon van Unruoch III van Friuli en Ava van Monza) en van Gisela van Verona.
der Böse, 907 Heerführer, 908 Graf im bayerischen Nordgau, Herzog, 911(909-914, 919-937) Herzog v.Bayern, begraben in St.Emmeram; Werner. Schlägt 909 die Ungarn bei Freising und 913 erneut mit den Schwaben. Gleichzeitig erlitt das königliche Heer Niederlagen gegen die Ungarn. Das hob Arnulfs Ansehen -- auch bei den Ungarn. Empört sich 914 gegen Konrad I. und flieht mit Gattin und Kindern nach Ungarn (Liudprand, Antapodosis II 19 R. n 55). Dort hält er sich etwas Anfang 919 `Arnaldus cum uxore et filiis Hungaria rediens honorifice a Bagoariis atque ab orientalibus suscipitur Francis' (Liudprand II 21 R. n 61). 920 Vergleich mit König Heinrich vor Regensburg. 933/4 `Longobardi Eparhardum filium Arnolfi ducis in dominum acceperunt, eodem anno Arnolfus dux et Udalpertus archiepiscopus cum Baiowariis iter hostile in Italiam fecerunt'(gegen König Hugo -- Annales Juvavenses maximi, vgl. Liudprand II 49-52 R. n 86). 926 schließt er einen Separatfrieden (nach König Heinrichs Frieden 924) mit den Ungarn. 936 ist Herzog Arnulf bei der Krönung Ottos I. in Aachen zugegen (R. n 88).- Vader:
Luitpold Markgraf von dem Ostmark, zn. van Heinrich in Friesland Dux Austrasiorum en Ingeltrude van Friuli, geb. circa 855, ovl. Pressburg [Duitsland] op 4 jul 907,
, 893/895 Markgraf der Kärntner Mark, von Pannonien und der bayerischen Ostmark; Rösch. EStT: +(5/6).7. Blutsverwandt mit König Arnulf und König Ludwig dem Kind. Gehörte zu der Familie der Liutswind, Nebenfrau des Königs Karlmann . eV. Frühjahr 895 {\sf Engildeo marchensis Bioariorum honribus privatus est, in cuius locum Luitpoldus nepos regis (Arnolfi) subrogatus est.} (Ann. Fuldenses, cont. Ratisbon, 125f, R.n2. 29.9.895 Ingering liegt in der Grafschaft Liutpolds in Ostkärnten (DD Karol. 3, 225 f. n 148, R. n 3). 898 {\sf Liutpaldus marchio} (R. n 7). 31.8.898 König Arnulf: {\sf Liutpaldus carissimus propinquus ac illustris noster marchio, consanguineus noster}.. Besitz in Kärnten in dessen Grafschaft (R. n 8 f.). Dezember 898 Hartchirihha liegt in der Grafschaft (im oberen Donaugau) des Liupold (R.n 12). 26.7.900 Mühlhausen, Berching und Enkering liegen in der Grafschaft (an der unteren Altmühl) des Liutpold (R.n 20). 19.1.901 König Ludwig: {\sf Liutbaldus illustris comes et dilectus propinquus noster} (R.n 23). 12.9.901 Maetingen liegt in der Grafschaft (an der unteren Altmühl) des Liutpold (R.n 25). 14.2.903 Die früher zu Ottensoos gehörige Villa Teorinhova nahe dem Orte Sendelbach liegt im Nordgau in der (Pegnitz-)Grafschaft des Liutpold (R. n 28. 24.6.903 Liutpold dux Boemannorum (R. n 29). 2.7.903 Varenbach und Zenna liegen {\sf in dominatio comitis Lupoldi et Poponis} (R. n 39). 16.5.905 Besitz an der Luhe liegt in der Grafschaft (an der oberen Naab) des Liutpoldus marchio (R. n 39). 9.9.906 Liutpold nimmt an dem Feldzug gegen Adalbert von Babenberg und an dem Verrat teil, der zu dessen Gefangennahme und Hinrichtung führte (R.n 42). Fällt 4.7.907 bei Preßburg im Kampf gegen die Ungarn. (R. n 45). Tyroller, S.71,72,74, relatie.
tr. in 919
met
Judith in de Sülichgau von Friaul, von Friaul ?, dr. van Eberhard hertog van Friuli (markgraaf van Friuli) en Gisela van Verona.
Uit dit huwelijk 5 kinderen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Judith | *919 | | †987 | | 68 | 1 | 2 |
2 | Luitpold | | | †994 | Würzburg | | 1 | 2 |
3 | Eberhard | *912 | | †939 | Andernach [Luxemburg] | 27 | 1 | 2 |
4 | Heinrich | *920 | | †954 | | 34 | 1 | 1 |
5 | Arnulf II | *915 | | †954 | | 39 | 1 | 1 |
>
Judith in de Sülichgau von Friaul
Judith in de Sülichgau von Friaul, von Friaul ?- Vader:
Eberhard hertog van Friuli (Hertog van Friaul), Im Zürichgau, von Friaul ?, zn. van Unrocus hertog van Friaul en Engeltrude van Parijs, geb. circa 805, markgraaf van Friuli (graaf van Sülicgau), ovl. op 16 dec 866 (na 27 jan 899),
, beendet Einfälle der Slawen in Italien, besiegt Sarazenen in Oberitalien, begütert in Schwaben den Niederlanden und in der Lombardei, Gründer der Abtei Cysoing, Besitzer einer grossen Bibliothek; Rösch Begraben im Calixtuskloster in Cysoning. Eberhard v.Friaul spielte eine aktive Rolle bei den Verhandlungen zwischen den Söhnen Ludwigs des Frommen, die dann zur Teilung des Reiches führten (843). Stammt aus der fränkischen Familie der Unruochinger, war in Schwaben, Flandern und an der Maas begütert und erhält die Mark Friaul etwa 828, sicher vor 836. Durch die Heirat (zwischen 835 und 840) mit Gisela, der Tochter Kaiser Ludwigs des Frommen, als Vermittler im Herrscherhaus sehr geeignet, wird er auch mit auswärtigen Missionen betraut und tritt mehrfach als Intervenient auf (RI$^2$ Nr. 962/1205). Erfolgreich im Kampf gegen Sarazenen (in Oberitalien) und Slaven (deren Einfälle in Italien er beendete), ist er als Mann hoher Bildung mit Hrabanus Maurus, Hinkmar v.Reims, Hartgar v.Lüttich befreundet, beherbergt Gottschalk v.Orbais und wird von Sedulius Scotus (Carmina, MGH PP III, 201/222) besungen. Seine Besitzungen (in Schwaben, den Niederlanden und in der Lombardei) und seine große Bibliothek teilt er in seinem Testament von 863/4 unter seine sieben Kinder auf. 854 überführt er die Gebeine des heiligen Calixtus I. in die von ihm begründete Abtei Cysoing bei Tournai, wo er nach seinem Tod in Italien beigesetzt und als Heiliger verehrt wird. Als Markgraf folgt ihm sein Sohn Unruoch und nach diesem 874/5 dessen Bruder Berengar, der als Berengar I. dann König von Italien 888-924. H.Schmidinger, LdMA, Tochter Hdwig/Hathni oo Otto der Erlauchte? Eberhard was een van de belangrijkste Frankische edelen van zijn tijd.
Als legeraanvoerder wist Eberhard een inval van de Bulgaren in Italië af te slaan. Daarop werd hij in 828 benoemd tot hertog van Friuli. Vervolgens is hij een trouwe bondgenoot van Lodewijk de Vrome in de conflicten tussen Lodewijk en zijn zoons, en trouwde in 836 met een dochter van Lodewijk, Gisela. Hierdoor verwierf hij grote bezittingen in Noord-Frankrijk, waaronder de koninklijke villa van Cysoing, en bezittingen in Italië. In 836 was Eberhard aanwezig op de rijksdag in Diederhofen en in 839 bemiddelde hij het verdrag van Worms tussen Lodewijk en zijn zoons. Ook na de dood van Lodewijk bleef Eberhard zich inzetten voor de vrede en was in 843 een van de bemiddelaars van het verdrag van Verdun. Daarna nam hij de leiding van de verdediging van Italië tegen de Saracenen op zich. In 851 wist hij de Saracenen een zware nederlaag toe te brengen. Eberhard probeerde persoonlijk om krijgsgevangen tot het christelijk geloof te bekeren, in Rome werd een dankdienst gehouden. In 858 was hij nog een ambassadeur van Lodewijk II van Italië bij Lodewijk de Duitser. In 863 legde hij zijn functie als hertog neer. In 866 maakte hij een testament in Treviso. Dit beschrijft goederen in Lombardije, Schwaben, de omgeving van Lille, Henegouwen en de Condroz, maar ook juwelen, relieken en boeken, Hij krijgt geen kinderen, tr. tussen 836 en 840.
tr. in 919
met
Arnulf (Arnulf I) Herzog van Beieren, in Baiern, zn. van Luitpold Markgraf von dem Ostmark en Kunigunde van Schwaben, hertog van Beieren, ovl. Regensburg (D) op 14 jul 937,
, Arnulf I van Beieren, bijgenaamd de Boze, (ca. 880 - Regensburg, 14 juli 937) was hertog van Beieren.
In 907 volgde Arnulf zijn vader Luitpold van Karinthië op als hertog van Beieren en markgraaf van de Beierse Nordgau. Zijn vader was gesneuveld in een veldslag tegen de Hongaren bij Bratislava, waarbij ook het Beierse leger was vernietigd. Om een nieuw leger te financieren confisqueerde hij op grote schaal kerkelijke bezittingen, waardoor hij van de (kerkelijke) geschiedschrijvers zijn bijnaam kreeg. Hij bouwde zijn nieuwe leger op rond cavalerie, om zo beter in staat te zijn om de Hongaren te bestrijden. Deze aanpak had succes want Arnulf wist 909, 910 en 913 Hongaarse plundertroepen te verslaan. Na de slag in 913 sloot Arnulf een overeenkomst met de Hongaren waardoor die Beieren een lange tijd met rust zouden laten.
In 911 steunde Arnulf de verkiezing van koning Koenraad I en in 913 werd de band met Koenraad versterkt doordat zijn stiefmoeder met Koenraad trouwde. In 914 kwam het echter tot een conflict tussen Arnulf en Koenraad over de belangen van hun wederzijdse verwanten in Schwaben. Arnulf zag zich genoodzaakt te vluchten en vond onderdak bij de Hongaren. In 916 probeerde Arnulf zijn positie te heroveren maar werd verslagen en moest weer vluchten. Hij trok zich niets aan van oproepen om voor de koning of op synodes te verschijnen, en trok zich ook niets aan van schriftelijke vermaningen. In 917 lukt het Arnulf om Regensburg te veroveren en de koninklijke stadhouder te verjagen. Een tegenaanval van Koenraad kon hij afslaan en daarna stond Arnulfs positie niet meer ter discussie.
Na het overlijden van Koenraad in 919 werd Arnulf door de Zuid-Duitse adel tot koning uitgeroepen, hoewel Koenraad Hendrik de Vogelaar als koning had aangewezen. Pas nadat Hendrik hem in 921 heeft verslagen en Regensburg belegerde, onderwierp Arnulf zich aan Hendrik. Hendrik erkende Arnulf als hertog van Beieren en liet hem typisch koninklijke rechten behouden zoals: benoeming van bisschoppen, het recht om synodes bijeen te roepen, het gebruik van rijksgoederen, het recht om muntrechten en tollen te vestigen en het recht om een eigen buitenlandse politiek te voeren.
De volgende periode uit Arnulfs bewind verliep rustig. Tot 933 waren er alleen: een mislukte campagne tegen Bohemen in 922, een schatting om een Hongaarse inval af te kopen in 926, onderwerping van Bohemen samen met Hendrik in 929. Arnulf steunde Hendrik in 933 met troepen voor de verdediging tegen de Hongaren. Arnulfs laatste onderneming was een veldtocht naar Italië toen zijn zoon Eberhard door Italiaanse edelen werd gevraagd om koning te worden. Arnulf trok via Triëst naar Verona. Toen de regerende koning Hugo van Arles een strategisch belangrijk kasteel bij Verona wist te bezetten, trok Arnulf zich echter terug naar Beieren omdat hij bang was door Hugo te worden ingesloten. In 935 trad Arnulf terug als hertog ten gunste van Eberhard. Zijn laatste daad was om een huwelijk te arrangeren tussen zijn dochter Judith en Hendrik, zoon van Hendrik de Vogelaar. Arnulf werd begraven in de abdij Sankt Emmeram te Regensburg.
Arnulf was een zoon van Luitpold van Karinthië en zijn verder onbekende eerste vrouw.
Arnulf was gehuwd met Judith, dochter van Eberhard van de Sülichgau (zoon van Unruoch III van Friuli en Ava van Monza) en van Gisela van Verona.
der Böse, 907 Heerführer, 908 Graf im bayerischen Nordgau, Herzog, 911(909-914, 919-937) Herzog v.Bayern, begraben in St.Emmeram; Werner. Schlägt 909 die Ungarn bei Freising und 913 erneut mit den Schwaben. Gleichzeitig erlitt das königliche Heer Niederlagen gegen die Ungarn. Das hob Arnulfs Ansehen -- auch bei den Ungarn. Empört sich 914 gegen Konrad I. und flieht mit Gattin und Kindern nach Ungarn (Liudprand, Antapodosis II 19 R. n 55). Dort hält er sich etwas Anfang 919 `Arnaldus cum uxore et filiis Hungaria rediens honorifice a Bagoariis atque ab orientalibus suscipitur Francis' (Liudprand II 21 R. n 61). 920 Vergleich mit König Heinrich vor Regensburg. 933/4 `Longobardi Eparhardum filium Arnolfi ducis in dominum acceperunt, eodem anno Arnolfus dux et Udalpertus archiepiscopus cum Baiowariis iter hostile in Italiam fecerunt'(gegen König Hugo -- Annales Juvavenses maximi, vgl. Liudprand II 49-52 R. n 86). 926 schließt er einen Separatfrieden (nach König Heinrichs Frieden 924) mit den Ungarn. 936 ist Herzog Arnulf bei der Krönung Ottos I. in Aachen zugegen (R. n 88).
Uit dit huwelijk 5 kinderen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Judith | *919 | | †987 | | 68 | 1 | 2 |
2 | Luitpold | | | †994 | Würzburg | | 1 | 2 |
3 | Eberhard | *912 | | †939 | Andernach [Luxemburg] | 27 | 1 | 2 |
4 | Heinrich | *920 | | †954 | | 34 | 1 | 1 |
5 | Arnulf II | *915 | | †954 | | 39 | 1 | 1 |
>
Lothar II van Walbeck
Lothar II Graf van Walbeck, graaf van Walbeck, ovl. tussen 21 jan 964 en 21 jan 984 (circa 21 apr 986),
, Lotharius II van Walbeck (ca. 915 - 21 januari 964) was een Duits edelman uit de tiende eeuw.
Lotharius werd in 929 graaf van Walbeck, de Derlingau, de Balsamgau en het noorden van de Thüringgau, als opvolger van zijn vader Lotharius I van Walbeck. In 941 nam hij deel aan een samenzwering om Otto I de Grote te vermoorden. Het plan mislukte en Lotharius werd ter dood veroordeeld maar uiteindelijk op voorspraak van zijn vrienden van executie gered. Zijn bezittingen werden verbeurd verklaard en hij werd gevangengezet bij markgraaf Berthold van Schweinfurt. Lothar wist zich uiteindelijk met de keizer te verzoenen en kreeg een deel van zijn bezittingen en leengoederen terug, samen met een schadevergoeding voor gederfde inkomsten. Hij stichtte als boetedoening een aan Maria gewijde kapittelkerk in Walbeck. De verhouding met Berthold was zo goed geworden dat hij hem zijn dochter als vrouw gaf.
Lotharius was zoon van Lotharius I van Walbeck. Hij was getrouwd met Mathilde van Arneburg (ca. 920 - 3 december 992), dochter van Bruno van Arneburg (ovl. 30 november 978) en Frederuna (ovl. Zörbig, 27 oktober 1015).
graaf van Walbeck, der Jüngere, 929 Graf von Walbeck, stiftet das Kloster Walbeck an der Aller.- Vader:
Liuthar I (Lothar, Lotharius) (Lothar I) Graf van Walbeck van Stade (der Ältere, Graf v.Walbeck Liuthar) (Walbeck, van), zn. van Lothar Graf van Stade en Swanhilde von Saksen, graaf van Stade, Graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau, ovl. Lenzen [Duitsland] op 5 sep 919, begr. in 930,
, Lotharius I van Walbeck (ca. 875 - Lenzen, 5 september 929) was een Saksisch edelman uit de tiende eeuw. Lotharius was graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau.>br>Lotharius was één van de aanvoerders, die in opdracht van Hendrik de Vogelaar probeerde Lenzen te veroveren. In die tijd was dat een vesting van de Wenden aan de Elbe. Lotharius sneuvelde in een veldslag bij Lenzen. In deze slag werden de Redariërs, een Slavische stam, verslagen. Toen het Saksische leger na de slag verder oostelijk de burcht van de Redariërs bereikte, gaven die zich na een kort gevecht over. In ruil voor hun leven mochten de Redarische strijders ongedeerd de burcht verlaten, maar zij moesten hun wapens, slaven, vrouwen, kinderen en alle andere bezittingen achterlaten.
Fällt in der Schlacht von Lenzen Gesneuveld bij Lenzen aan de Elbe, der Ältere, Graf von Walbeck. DGB 169, S.283. Fällt bei der Niederschlagung des Aufstandes der Wilzen und Abodriten bei Lenzen der Ältere, Graf von Walbeck. Fällt bei der Niederschlagung des Aufstandes der Wilzen und Abodriten bei Lenzen, relatie.
relatie
met
Mathilde von Arneburg, dr. van Bruno Graf van Arneburg (graaf van Arneburg) en Frederune ? , ovl. tussen 3 dec 990 en 3 dec 991 .
Uit deze relatie 3 kinderen:
>
Mathilde von Arneburg
Mathilde von Arneburg, ovl. tussen 3 dec 990 en 3 dec 991 .relatie
met
Lothar II Graf van Walbeck, zn. van Liuthar I Graf van Walbeck van Stade (graaf van Stade, Graaf van Walbeck, de Derlingau en de Balsamgau) en Swanhilde van Hamaland, graaf van Walbeck, ovl. tussen 21 jan 964 en 21 jan 984 (circa 21 apr 986),
, Lotharius II van Walbeck (ca. 915 - 21 januari 964) was een Duits edelman uit de tiende eeuw.
Lotharius werd in 929 graaf van Walbeck, de Derlingau, de Balsamgau en het noorden van de Thüringgau, als opvolger van zijn vader Lotharius I van Walbeck. In 941 nam hij deel aan een samenzwering om Otto I de Grote te vermoorden. Het plan mislukte en Lotharius werd ter dood veroordeeld maar uiteindelijk op voorspraak van zijn vrienden van executie gered. Zijn bezittingen werden verbeurd verklaard en hij werd gevangengezet bij markgraaf Berthold van Schweinfurt. Lothar wist zich uiteindelijk met de keizer te verzoenen en kreeg een deel van zijn bezittingen en leengoederen terug, samen met een schadevergoeding voor gederfde inkomsten. Hij stichtte als boetedoening een aan Maria gewijde kapittelkerk in Walbeck. De verhouding met Berthold was zo goed geworden dat hij hem zijn dochter als vrouw gaf.
Lotharius was zoon van Lotharius I van Walbeck. Hij was getrouwd met Mathilde van Arneburg (ca. 920 - 3 december 992), dochter van Bruno van Arneburg (ovl. 30 november 978) en Frederuna (ovl. Zörbig, 27 oktober 1015).
graaf van Walbeck, der Jüngere, 929 Graf von Walbeck, stiftet das Kloster Walbeck an der Aller.
Uit deze relatie 3 kinderen:
>
Udo I Im Ufgau
Udo I (Gebhard ?) Graf Im Ufgau, ovl. op 12 dec 949.tr. circa 915
met
Adele van Vermandois, dr. van Heribert I graaf van Vermandois (Sire de Péronne et St-Quentin, Comte de Soissons, Comte de Meaux et de Soissons 1er duc de Vermandoi) en Beatrice Hildegarde Lieutgarde de Morvois (gravin van Parijs), geb. circa 900, ovl. na 943.
Uit dit huwelijk 4 kinderen:
>
Adele van Vermandois
Adele van Vermandois, geb. circa 900, ovl. na 943.tr. circa 915
met
Udo I (Gebhard ?) Graf Im Ufgau, zn. van Gebhard Graf [Konradijnen], ovl. op 12 dec 949.
Uit dit huwelijk 4 kinderen:
>
Meringoz in Geldern Und Zütphen
Meringoz (Meingaud) Graf in Geldern Und Zütphen, geb. circa 920, ovl. tussen 998 en 999,
, Meingaud; Graf. NKdG, S.6. 939 Graf im Avalgau. DFA14, DFA10; 944 Graf; DFA57. Vor 939 Graf im Avalgau, abgesetzt, 944 begnadigt, beerdigt in Witrich bei Bonn; v.Damm.relatie
met
Gerberga van Lotharingen, dr. van Gottfried van Lotharingen en Ermentrude van Frankrijk, geb. tussen 925 en 935, ovl. circa 995.
Uit deze relatie een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Irmtrud | | | | | | 1 | 4 |
>
Gerberga van Lotharingen
Gerberga van Lotharingen, geb. tussen 925 en 935, ovl. circa 995.relatie
met
Meringoz (Meingaud) Graf in Geldern Und Zütphen, geb. circa 920, ovl. tussen 998 en 999,
, Meingaud; Graf. NKdG, S.6. 939 Graf im Avalgau. DFA14, DFA10; 944 Graf; DFA57. Vor 939 Graf im Avalgau, abgesetzt, 944 begnadigt, beerdigt in Witrich bei Bonn; v.Damm.
Uit deze relatie een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Irmtrud | | | | | | 1 | 4 |
>
Beatrix van Francië
Beatrix van Francië, geb. circa 939, ovl. na 987,
, 978-987 Regentin (dux) in Oberlothringen, Vormünderin ihrer Kinder. Nach des Gatten Tod Regentin in Oberlothringen. 2. Ehe mit ?. v.Rheinfelden?tr. in 954
met
Frederik I Barbarossa hertog van Opper-Lotharingen, zn. van Wicheric van Verdun en Kunigunde van Westfalen, geb. circa 912, graaf van Bar, ovl. tussen 978 en 984, , 959 Graf von Bar, 959-984 Herzog, Vater: Otto v.Bar? Vogt der Abteien Moyen-Moutier und St.Michel. Erbauer der Veste Bar. Wird vom Erzbischof Bruno von Köln auf den Vorschlag der lothringischen Stände, zum Herzog ernannt. Er war den Ottonen stets treu und starb während einer Kriegsunternehmung gegen Frankreich. |  |
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Diederik I | *955 | | †1027 | | 72 | 1 | 2 |
>
Alberic II van Mâcon
Alberic II (Aubry) van Mâcon, Sire de Bracon et de Salins, graaf van Macon in 952, graaf van Bourgondië in 971, ovl. tussen 981 en 982.relatie
met
Ermentrudis (Ermentrud) van Roucy (Reims), dr. van Ragnold Graf van Roucy (aanvoerder van Noormannen) en Alverade van Lotharingen, geb. circa 950, ovl. op 3 okt 1004, tr. (1) circa 983 met haar neef Odo Willem van Bourgondië-Mâcon. Uit dit huwelijk 4 kinderen.
Uit deze relatie een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Beatrice | | | | | | 1 | 1 |
>
Eberhard I in de Elzas
Eberhard I in de Elzas (Eberhard III von Egisheim), graaf in de Elzas, graaf in Hamaland 984-996, Graf im elsässischen Nordgau, ovl. op 8 dec 966,
, Initiator der Stiftung des Klosters Altdorf, 959 Übergabe des Orters Lüders an Otto I. zur Verlegung des Klosters Alanesberg.relatie
met
Liutgard von Bidgau, van Bidgau, dr. van Wicheric van Verdun en Kunigunde van Westfalen, geb. circa 915, ovl. na 8 apr 960,
, 960 Schenkung an St.Maximin zu Trier.
Uit deze relatie een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Hugo III | | | †986 | | | 1 | 1 |
>
Theoderich III van Kleef
Diederik I/III (Theoderich III) graaf van Kleef, geb. voor 1096, ovl. circa 1114,
, der Tugendhafte, 1096 Teilnehmer am 1.Kreuzzug, identisch mit Dietrich II.?, Q: Strohmaier, R.Scholten: Stammtafeln der klever Grafen und Herzöge, in: G.van der Schuren: Clever Chronik, 1884
Diederik III (Diederik I volgens een andere telling[1]) (ovl. 1117) was graaf van Kleef van 1091 tot 1117. Hij was getrouwd met gravin Maria van Henneberg en samen kregen ze twee onbekend gebleven dochters. Diederik deed mee aan de Eerste Kruistocht (1097 - 1099) en de verovering van Jeruzalem Aanvankelijk koos hij de zijde van keizer Hendrik V in zijn strijd tegen de paus, maar na het verlies tegen de aartsbisschoppen in 1115 verwisselde hij in 1117 van partij. Door zijn steun aan Hendrik V verspeelde hij de voogdij over de abdij van Brauweiler. Na van partij te zijn veranderd werd hij voogd over het sticht Zyfflich Omdat hij alleen dochters had droeg hij in 1117 het graafschap op zijn sterfbed over op zijn broer Arnold[2] Volgens andere bronnen was Arnold geen broer maar een zoon van Diederik III. (? Omdat er weinig over Diederik II bekend is en Diederik I nooit graaf van Kleef is geweest, beginnen sommige bronnen pas bij Diederik III te tellen. Doordat andere bronnen de oude telling aanhouden leidt dit al snel tot misverstanden.).tr.
met
Katharina von Henneberg.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Arnold II | *1100 | | †1147 | Bedburg | 46 | 1 | 2 |
>
Lijsbeth Cornelisse van Maarleveld
Lijsbeth Cornelisse van Maarleveld.tr. 's-Gravenzande op 25 apr 1679
met
Pieter Doesz Sonnevelt, zn. van Doe Pietersz Sonnevelt (schrijnwerker) en Leuntje Doensdr van der Burgh, ged. Maasland op 14 okt 1655, bouwman, diaken, ouderling, Camerman, bouwman, ouderling 1691-1693, 1702-1704, 1707-1709, 1712-1714, 1716-1718 en 1721 's-Gravenzande, diaken 's-Gravenzande van 1689 tot 1691, lidmaat Honderland in 1714, ovl. 's-Gravenzande in 1721, tr. (2) met Annetje Cornelisse van der Kooij1. Uit dit huwelijk 13 kinderen.
>
Adelaide van Anjou
Blanche (Adelaide) van Anjou, geb. circa 947, ovl. in 1026.tr. (1) in 983
met
Willem II van Provence en Arles (Guillaume Taillefer), zn. van Boso III Comte de Provence (graaf van Avignon 935, graaf van Arles 949) en Constance van Vienne, geb. circa 952, graaf van Provence en Arles, ovl. Avignon [Frankrijk] op 29 aug 993,
, 970 Graf von Arles und Provence, 979 Markgraf, tr. (1) met Arsende Commignes. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Constance | *976 | | †1034 | Melun [Frankrijk] | 58 | 1 | 7 |
2 | Willem III | *980 | | †1018 | | 38 | 1 | 2 |
tr. (2)
met
Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Geoffroy | | | | | | 1 | 1 |
tr. (3) in 979
met
Etienne III de Gevaudan, geb. in 955, ovl. voor 980.
Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Hermengarde | | | | | | 1 | 1 |
>
Emma van Frankrijk
Emma van Frankrijk.tr.
met
Raoul hertog van Nederbourgondië koning van Frankrijk, zn. van Richard I hertog van Bourgondië en Adelheid van Auxerre, tegenkoning van Frankrijk op 13 jul 923, ovl. op 14 jan 936.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
1 | Ermengardis | | | | | | 1 | 1 |
>