Amalung van Saksen
Amalung (Amelung) van Saksen, geb. circa 756, ovl. voor 811.
Amalung van Saksen.
wird Christ, Graf zu Waldisbecchi, zwischen Weser und Fulda im fränkischen Hessengau, urkundlich in einer Urkunde KdG (Codex Dipl. Fuldensis Pag.103, Nr.261);.
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Bennith | *780 | | †845 | | 65 | 1 | 2 |
Aldegisel Friesland
Aldegisel (Poppo) Friesland, geb. in 678.
Meili van Friesland
Meili prinses van Friesland, geb. circa 710.
tr.
met
Æthelbert II (Æthekbert II) koning van Kent, zn. van Withred van Kent (koning van Kent) en Cynegeth , geb. circa 705, koning van Kent (Graf der Sachsen), ovl. circa 762.
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Alburga | *745 | | †803 | | 58 | 1 | 2 |
Radbod Friesland
Radbod Friesland, geb. circa 648.
Radbod Friesland.
Redbad or Radbod (died 719) was the king (or duke) of Frisia from c. 680 until his death. He is often considered the last independent ruler of Frisia before Frankish domination. He defeated Charles Martel at Cologne. Eventually, however, Charles prevailed and compelled the Frisians to submit. Radbod died in 719, but for some years his successors struggled against the Frankish power. What the exact title of the Frisian rulers was depends on the source. Frankish sources tend to call them dukes; other sources often call them kings. Being Germanic pagans, it is likely that they would have been called kings by their followers, whereas the Christianized Franks, who had inherited the Latin literary tradition would have referred to them as dukes. While his predecessor, Aldgisl,[1] had welcomed Christianity into his realm, Radbod attempted to extirpate the religion and free the Frisians from subjugation to the Merovingian kingdom of the Franks. In 689, however, Radbod was defeated by Pippin of Herstal in the battle of Dorestad[2] and compelled to cede West Frisia (Frisia Citerior, meaning Nearer Frisia, from the Scheldt to the Vlie) to the Franks. Between 690 and 692, Utrecht fell into the hands of Pippin of Herstal. This gave the Franks control of important trade routes on the Rhine to the North Sea. Some sources say that, following this defeat, Radbod retreated, in 697, to the island of Heligoland, others say he retreated to the part of the Netherlands that is still known as Friesland. Around this time there was an Archbishopric or bishopric of the Frisians founded for Willibrord [3] and a marriage was held between Grimoald the Younger, the oldest son of Pippin, and Thiadsvind, the daughter of Radbod in 711.[4](p794) On Pippin's death in 714, Radbod took the initiative again. He forced Saint Willibrord and his monks to flee and advanced as far as Cologne, where he defeated Charles Martel,[5] Pippin's natural son, in 716. Eventually, however, Charles prevailed and compelled the Frisians to submit. Radbod died in 719,[6](p90) but for some years his successors struggled against the Frankish power. As an example of how powerful King Radbod still was at the end of his life, the news that he was engaged in assembling an army was enough to fill France with fear and trembling. During the second journey of Saint Boniface to Rome, Wulfram (or Vulfran), a monk and ex-archbishop of Sens tried to convert Radbod, but not succeeding he returned to Fontenelle. It is said that Radbod was nearly baptised, but refused when he was told that he would not be able to find any of his ancestors in Heaven after his death, since he preferred spending eternity in Hell with his pagan ancestors than in Heaven with his enemies,[7] especially the Franks. This legend is also told with Wulfram being replaced with bishop Willibrord. Willibrord tried this while on a Carolingian-sponsored mission into Frisia with the express purpose of trying to convert the pagan Frisians living there in the hope that, once they had converted to Christianity, the Franks could gain control of the important trade port Dorestad, which they had up to that point been unable to do. Saint Radboud was descended from him. Saint Radboud was a bishop of Utrecht who adopted his ancestor's native name. The Nijmegen University and its corresponding medical facility were named after him in 2004. In Richard Wagner's Lohengrin a certain "Radbod, ruler of the Frisians" is mentioned as Ortrud's father. It is possible that Wagner was thinking of the historical Radbod, although he died more than 150 years before the birth of Henry the Fowler, another character in the opera, who could not, therefore, be contemporary of Radbod's daughter. In Harry Harrison's The Hammer and the Cross series of novels, Radbod becomes the founder of "the Way", an organized pagan cult, created to combat the efforts of Christian missionaries. Black metal band Ophidian Forest recorded a concept album Redbad[8] in 2007. Dutch folk metal band 'Heidevolk' recorded a song 'Koning Radboud' (King Redbad) on their 2008 album 'Walhalla Wacht' singing about the legend of Wulfram and Redbad. In 2015 the Frisian Folk-Metal band Baldrs Draumar[9] released a full album on the life and deeds of king Redbad called Aldgillessoan.[10] It is based on the book Rêdbâd, Kronyk fan in Kening[11] (Chronicles of a King) by Willem Schoorstra.
tr.
met
Authr Ivarsdatter den Dybsindige von Friesland.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Meili | *710 | | | | | 1 | 1 |
| 2 | Aldegisel | *678 | | | | | 0 | 0 |
Bertholdus in Sachsen
Bertholdus in Sachsen (van Saksen) (Sachsen, von), geb. circa 550, graaf in Saksen (koning der Saksen 568), ovl. in 633.
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Sighardus | *610 | | †691 | | 81 | 1 | 1 |
Rodulf de Warenna
Rodulf de Warenna, ovl. circa 1074.
tr.
met
Emma , ovl. na 1074.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Willem I | | | †1088 | | | 1 | 1 |
Emma
Emma , ovl. na 1074.
tr.
met
Rodulf de Warenna, ovl. circa 1074.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Willem I | | | †1088 | | | 1 | 1 |
Hugues I Bardoul de Broyes et de Beaufort de Pithiviers et de Nogent
Hugues I Bardoul de Broyes et de Beaufort de Pithiviers et de Nogent, ovl. na 1058.
tr.
met
Alvidis .
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Barthelemy | | | | | | 1 | 2 |
Alvidis
Alvidis .
tr.
met
Hugues I Bardoul de Broyes et de Beaufort de Pithiviers et de Nogent, zn. van Isembart de Nogent Seigneur de Broyes et de Beaufort, ovl. na 1058.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Barthelemy | | | | | | 1 | 2 |
Isembart de Nogent Seigneur de Broyes et de Beaufort
Isembart de Nogent Seigneur de Broyes et de Beaufort, ovl. na 1025.
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Hugues I | | | †1058 | | | 1 | 1 |
Renart de Nogent Seigneur de Broyes et de Beaufort
Renart de Nogent Seigneur de Broyes et de Beaufort.
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Isembart | | | †1025 | | | 1 | 1 |
tr. (2)
met
Helvis de Pithiviers.
Helvis de Pithiviers
Helvis de Pithiviers.
tr.
met
Renart de Nogent Seigneur de Broyes et de Beaufort.
Rotbold I von Agel
Rotbold I von Agel.
tr.
met
Bertha van Arles (van Tuscië), dr. van Boso II van Arles (markgraaf van Toscane) en Willa van Opper-Bourgondië, tr. (2) met Raimund III van Aquitanië. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (3) met Boson I de Provence. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Boso III | | | | | | 1 | 1 |
Josselin de Parthenay
Josselin Sire de Parthenay, ovl. voor 1015.
tr.
met
Rosca .
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Folkard I | | | †1037 | | | 1 | 1 |
Hugues I de Lusignan
Hugues I Sire de Lusignan, geb. circa 950.
Hugues I Sire de Lusignan.
le Veneur, cité chronique de Saint-Maixent 1010.
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Hugues II | | | †1009 | | | 1 | 2 |
Achard de la Ferte
Achard de la Ferte, ovl. na 925.
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Nocher I | | | †1003 | | | 1 | 1 |
Kuno van Öhningen
Kuno graaf van Öhningen, geb. circa 948, ovl. in 1020.
tr.
met
Richlint (Richlinde) van Schwaben, dr. van Liudolf van Sachsen en Ida van Schwaben, geb. circa 950.
Theunis Willemsz Boon
Theunis Willemsz Boon, geb. Leerbroek circa 1680.
Theunis Willemsz Boon.
fol 113/113v 20-11-1719.
Teunis Willems BOON X Lijntje Tijmense DE JONG, Dirck Tijmens, Peter en Cornelis Tijmense DE JONG won in 't Recht van Leede en Weverswijk, allen kinderen en erfgenamen van Tijmen Dirkse DE JONGH X Jannigje Henrikse MOURIK echteluiden overleden in 't laageind van Middelcoop, te eenre.
en Jacobje Govers MIDDACH meerderjarige ongeh dochter van Govert Cornelisse MIDDACH X voorn Jannigje Henrikse MOURIK, te andere, deling van land te Leerbroek en Middelcoop (origineel geeft meer details).
tr. Leerbroek op 17 feb 1709
met
Lijntje Tijmens de Jongh, dr. van Thijmen Dirkse de Jongh en Jannigje Henrikse van Mourik, geb. circa 1685, doopgetuige van haar kleinzoon Teunis Paulusse Schinkel Polsbroek op 17 mei 1739.
Uit dit huwelijk 7 kinderen:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Willem | ~1716 | Leerdam | | | | 0 | 0 |
| 2 | Hendrik | ~1718 | Leerdam | | | | 0 | 0 |
| 3 | Marijke | ~1720 | Leerdam | | | | 1 | 2 |
| 4 | Geertie | ~1724 | Leerdam | | | | 0 | 0 |
| 5 | Jan | ~1727 | Leerdam | | | | 0 | 0 |
| 6 | Jannigje | ~1715 | Leerdam | | | | 1 | 0 |
| 7 | Maria | *1710 | Leerbroek | | | | 1 | 3 |
Eberhard van Öhningen
Eberhard graaf van Öhningen, geb. circa 935.
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Kuno | *948 | | †1020 | | 72 | 1 | 0 |
Eberhard III Nordgau
Eberhard III Graf im Elsässer Nordgau, ovl. na 898.
Eberhard III Graf im Elsässer Nordgau.
E I, 886-898 erw, Graf im oberen Aargau, Graf in der Ortenau, Etichone, Enkel Hugos v.Tours? Q:F.Legl:Studien zur Geschichte der Grafen von Dagsburg-Egisheim.Kommissionsverlag, Saarbrücken, 1998.
tr.
met
Adelina (Arlinde) van Vermandois, geb. circa 842.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Hugo I | | | †940 | | | 1 | 1 |