Cees Hagenbeek
Konrad I von Kyrburg
Konrad I Wildgraf und Graf von Kyrburg, geb. voor 1140, ovl. voor 1171.

tr.
met

Mathilde von Bar, dr. van Reinald I graaf van Bar (Graaf Bar-le-Duc, Mousson, de Brie, Verdun) en Gisela von Vaudemont.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Mathilde     1 1 
2 Gerhard II*1145  †1198  531 2 

Reginar van de Bidgau
Reginar van de Bidgau, gegoed in 797-814.


Hij krijgt een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Giselbert  †877   1 1 

Joseph de Montmorency Seigneur de Nivelle
Joseph de Montmorency Seigneur de Nivelle, geb. circa 1500, ovl. in Italië in 1530.

Joseph de Montmorency Seigneur de Nivelle.
Graaf van Montmorency,van Nievele en Hubermont,Saint-Leu en 1/4 van Montmorency.

tr.
met

Anna van Egmond1, dr. van Floris van Egmond (ridder in de Orde van het Gulden Vlies 1506, stadhouder van Holland) en Margareta von Glymes-Berghes, geb. IJsselstein in 1504, ovl. in 1574, tr. (1) met Jan (Johan II) graaf van Horne. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Anna van Egmond.
Gravin van Buren.
Nadat haar zoon Philip in Brussel was onthoofd in opdracht van Philips II van Spanje in 1568 werden haar goederen in de Nederlanden en met name in Weert geconfisceerd. Zij week uit naar Keulen waar ze vrij anoniem overleed in 1574.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Philippe IV*1526  †1568 Brussel [België] 411 0 
2 NN     1 1 



Bronnen:
1.Gens Nostra (GN), Nederlandse Genealogische Vereniging, Amsterdam, van 1946 tot 1995
Wulfhard I van Flavigny
Wulfhard I graaf van Flavigny, westfränkischer Pfalzgraf.

Wulfhard I graaf van Flavigny.
Bruder des Grafen Wulfgrim v.Angouleme und Perigord, des Hilduin, Abt von Saint-Denis.

relatie
met

Susanna van Parijs, dr. van Bego I van Parijs (graaf van Parijs 776-816) en Alpais van Frankrijk, geb. tussen 805 en 810.

Uit deze relatie een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Adalhard*830  †891  611 1 

Susanna van Parijs
Susanna van Parijs, geb. tussen 805 en 810.

relatie
met

Wulfhard I graaf van Flavigny, westfränkischer Pfalzgraf.

Wulfhard I graaf van Flavigny.
Bruder des Grafen Wulfgrim v.Angouleme und Perigord, des Hilduin, Abt von Saint-Denis.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Adalhard*830  †891  611 1 

Ælfred de Grote van Wessex
Ælfred de Grote van Wessex, geb. Wantage (Wessex) tussen 848 en 849, koning van Wessex, ovl. op 26 okt 899.

Ælfred de Grote van Wessex.
Alfred de Grote (Oudengels: Ælfred, Ælfr?d; Wantage (Oxfordshire), 848/849 - Winchester, 26 oktober 899) was koning van Wessex van 871 tot 899.
Alfred staat bekend voor zijn verdediging van de Angelsaksische koninkrijken van Zuid-Engeland tegen de Denen. Zo werd hij de enige Engelse vorst die nog steeds het epitheton "de Grote" wordt toegekend. Alfred was de eerste koning van Wessex die zichzelf de "koning van de Angelsaksen" noemde. Details van zijn leven worden beschreven in een werk van de 10e-eeuwse Welshe geleerde en bisschop Asser. Alfred was een geleerde man die onderwijs aanmoedigde en die het rechtssysteem en de militaire structuur van zijn koninkrijk verbeterde. Hij wordt beschouwd als een heilige door sommige katholieken, maar werd nooit officieel heilig verklaard. De Anglicaanse Gemeenschap vereert hem als een christelijke held, met een feestdag op 26 oktober, en hij kan vaak gevonden worden in gebrandschilderd glas in parochiekerken van de Anglicaanse Kerk.
Alfred werd geboren in een tijd dat Engeland was verdeeld in meerdere Angelsaksische koninkrijken, terwijl de Denen in grote delen van het oosten en midden van Engeland (de 'Danelaw') de macht hadden, en de Noren ook nog aanwezig waren in het noordwesten van het land.
Als jongste zoon was Alfred voorbestemd om geestelijke te worden. Vermoedelijk heeft hij daarom een goede opleiding gehad die zijn bijzondere belangstelling voor geloof en literatuur stimuleerde. In 854 reisde Alfred met zijn vader Ethelwulf naar Rome en bezocht met hem op de terugweg het hof van de Franse koning Karel de Kale. Bij terugkomst weigerden zijn oudere broers, die als regent hadden opgetreden tijdens de afwezigheid van hun vader, om de macht af te staan en Ethelwulf werd in 856 afgezet als koning.
Alfred stierf op 26 oktober van het jaar 899 in Wantage en werd begraven in de Old Minster in Winchester. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Eduard de Oudere. Het lichaam van Alfred werd later overgebracht naar de New Minster. Op de plaats van de New Minster is later nog de Kathedraal van Winchester gebouwd. Alfreds graf is verloren gegaan en er zijn bij archeologisch onderzoek wel stoffelijke resten gevonden die aan Alfred worden toegeschreven, maar dat is zeer twijfelachtig.
Alfred wordt als heilige vereerd in de Anglicaanse en de Oosters-orthodoxe Kerk.

the Great, direct rule of Wessex and Mercia, protector of the English under Danish rule, overlord of Eadwulf (ruler of English of Bernicia) of Welsh princes Alfred wurde von seinem Bruder Aethelred I. seit 866 an der Regierung beteiligt und war mit der Kriegführung gegen die Dänen beauftragt, die er 871 bei Ashdown schlug. Im selben Jahr wird er König von England (871 coronation in Winchester). Obwohl es ihm gelang, die Invasion von Wessex zunächst abzuwehren, wurde sein Heer 878 vernichtend geschlagen und das Land von den Eindringlingen überrannt. Er zog sich nach Somerset zurück, stellte seine Armee neu zusammen und schlug die Dänen im gleichen Jahr bei Eddington. Damit zerfiel England in ein unabhängiges angelsächsisches (von Wessex dominiertes) Gebiet und in die dänischen Territorien nordwestlich der Verbindungsstraße zwischen London und Chester, das sog. Danelaw. (885 Gebietsteilung mit den Dänen) Alfred entwickelte ein starkes Verteidigungssystem auf der Grundlage des allgemeinen Wehrdienstes aller Freien, einer Flotte und der Errichtung von Befestigungen. Diese Maßnahmen bewährten sich 893 bei einem neuen dänischen Invasionsversuch. Er ist als erster angelsächsischer König den skandinavischen Invasionen Englands erfolgreich entgegengetreten, doch ohne alle von den Dänen besetzten Gebiete befreien zu können. Alfred wurde als Oberherr sowohl von Mercien als auch von den Fürsten im südwestlichen Wales anerkannt. Er unterstützte auch Eadwulf I. v.Bamburgh, der über das Gebiet im Norden, das außerhalb des wikingischen Herrschaftsbereichs lag, herrschte. 886 gewann er die Herrschaft über London zurück; ertrat die Stadt jedoch wieder an das mit ihm verbündete Mercien ab. 892 versuchte ein neues, großes Wikingerheer, das wikingische Herrschaftsgebiet auszudehnen, scheiterte aber an den Verteidigungsmaßnahmen Alfreds, der u.a. eine Flotte und befestigte Zentren hatte errichten lassen. Die Geschichtsschreibung seiner und späterer Zeiten präsentiert ihn als Verteidiger des Christentums gegen die Heiden und Nationalheld. In den kurzen Friedensperioden seiner Regierung verbesserte er die Verwaltung des Königreiches und zwang seinen Untertanen Recht und Einheit auf. An seinem Hof errichtet er nach karolingischen Vorbild eine Schule für die Söhne des Adels und förderte die Gelehrten und Klöster, die in der Übersetzung lateinischer Werke ins Angelsächsische ermutigt wurden. Alfred schrieb möglicherweise selbst über die Geschichte und Geographie seines Landes und übersetzte Augustin, Boethius und Gregor d.Gr. Seine literarischen Aktivitäten ebneten den Weg zur Entwicklung der angelsächsischen Schriftsprache. EdMA/LdMA Q: Asser: Life of Alfred.

tr. (1) in 868
met

Ealswyth of Gainsborough ?, dr. van Ethelred Mucill de Grote van Gainsborough en Aedburga Fadburn van Mercia, geb. Mercia [Groot Brittanië] circa 852, ovl. Winchester (E) op 5 dec 905.

Ealswyth of Gainsborough ?.
Ealswith, Alswitha, da. of Ethelred Mucill, earldorman of the Gaini and Eadburh de regali genere Merciorum regis (to: Aethelred of Mercia+Eadburh).

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Edward*870  †924 Farndon, Cheshire [Groot Brittanië] 543 5 
2 Aelfthryth  †929 Gent (St. Pietersabdij] [België]  1 2 

tr. (2)
met

Reinhildis Denemarken en Friesland, dr. van Gottfrid koning van Haithabu en Mathilde van Friesland, geb. in 866, ovl. in 917.

Ealswyth of Gainsborough ?
Ealswyth of Gainsborough ?, geb. Mercia [Groot Brittanië] circa 852, ovl. Winchester (E) op 5 dec 905.

Ealswyth of Gainsborough ?.
Ealswith, Alswitha, da. of Ethelred Mucill, earldorman of the Gaini and Eadburh de regali genere Merciorum regis (to: Aethelred of Mercia+Eadburh).

tr. in 868
met

Ælfred de Grote van Wessex, zn. van Æthelwulf koning van Wessex (koning van Wessex 837-858) en Osburga van Wight, geb. Wantage (Wessex) tussen 848 en 849, koning van Wessex, ovl. op 26 okt 899, tr. (2) met Reinhildis Denemarken en Friesland. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Ælfred de Grote van Wessex.
Alfred de Grote (Oudengels: Ælfred, Ælfr?d; Wantage (Oxfordshire), 848/849 - Winchester, 26 oktober 899) was koning van Wessex van 871 tot 899.
Alfred staat bekend voor zijn verdediging van de Angelsaksische koninkrijken van Zuid-Engeland tegen de Denen. Zo werd hij de enige Engelse vorst die nog steeds het epitheton "de Grote" wordt toegekend. Alfred was de eerste koning van Wessex die zichzelf de "koning van de Angelsaksen" noemde. Details van zijn leven worden beschreven in een werk van de 10e-eeuwse Welshe geleerde en bisschop Asser. Alfred was een geleerde man die onderwijs aanmoedigde en die het rechtssysteem en de militaire structuur van zijn koninkrijk verbeterde. Hij wordt beschouwd als een heilige door sommige katholieken, maar werd nooit officieel heilig verklaard. De Anglicaanse Gemeenschap vereert hem als een christelijke held, met een feestdag op 26 oktober, en hij kan vaak gevonden worden in gebrandschilderd glas in parochiekerken van de Anglicaanse Kerk.
Alfred werd geboren in een tijd dat Engeland was verdeeld in meerdere Angelsaksische koninkrijken, terwijl de Denen in grote delen van het oosten en midden van Engeland (de 'Danelaw') de macht hadden, en de Noren ook nog aanwezig waren in het noordwesten van het land.
Als jongste zoon was Alfred voorbestemd om geestelijke te worden. Vermoedelijk heeft hij daarom een goede opleiding gehad die zijn bijzondere belangstelling voor geloof en literatuur stimuleerde. In 854 reisde Alfred met zijn vader Ethelwulf naar Rome en bezocht met hem op de terugweg het hof van de Franse koning Karel de Kale. Bij terugkomst weigerden zijn oudere broers, die als regent hadden opgetreden tijdens de afwezigheid van hun vader, om de macht af te staan en Ethelwulf werd in 856 afgezet als koning.
Alfred stierf op 26 oktober van het jaar 899 in Wantage en werd begraven in de Old Minster in Winchester. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Eduard de Oudere. Het lichaam van Alfred werd later overgebracht naar de New Minster. Op de plaats van de New Minster is later nog de Kathedraal van Winchester gebouwd. Alfreds graf is verloren gegaan en er zijn bij archeologisch onderzoek wel stoffelijke resten gevonden die aan Alfred worden toegeschreven, maar dat is zeer twijfelachtig.
Alfred wordt als heilige vereerd in de Anglicaanse en de Oosters-orthodoxe Kerk.

the Great, direct rule of Wessex and Mercia, protector of the English under Danish rule, overlord of Eadwulf (ruler of English of Bernicia) of Welsh princes Alfred wurde von seinem Bruder Aethelred I. seit 866 an der Regierung beteiligt und war mit der Kriegführung gegen die Dänen beauftragt, die er 871 bei Ashdown schlug. Im selben Jahr wird er König von England (871 coronation in Winchester). Obwohl es ihm gelang, die Invasion von Wessex zunächst abzuwehren, wurde sein Heer 878 vernichtend geschlagen und das Land von den Eindringlingen überrannt. Er zog sich nach Somerset zurück, stellte seine Armee neu zusammen und schlug die Dänen im gleichen Jahr bei Eddington. Damit zerfiel England in ein unabhängiges angelsächsisches (von Wessex dominiertes) Gebiet und in die dänischen Territorien nordwestlich der Verbindungsstraße zwischen London und Chester, das sog. Danelaw. (885 Gebietsteilung mit den Dänen) Alfred entwickelte ein starkes Verteidigungssystem auf der Grundlage des allgemeinen Wehrdienstes aller Freien, einer Flotte und der Errichtung von Befestigungen. Diese Maßnahmen bewährten sich 893 bei einem neuen dänischen Invasionsversuch. Er ist als erster angelsächsischer König den skandinavischen Invasionen Englands erfolgreich entgegengetreten, doch ohne alle von den Dänen besetzten Gebiete befreien zu können. Alfred wurde als Oberherr sowohl von Mercien als auch von den Fürsten im südwestlichen Wales anerkannt. Er unterstützte auch Eadwulf I. v.Bamburgh, der über das Gebiet im Norden, das außerhalb des wikingischen Herrschaftsbereichs lag, herrschte. 886 gewann er die Herrschaft über London zurück; ertrat die Stadt jedoch wieder an das mit ihm verbündete Mercien ab. 892 versuchte ein neues, großes Wikingerheer, das wikingische Herrschaftsgebiet auszudehnen, scheiterte aber an den Verteidigungsmaßnahmen Alfreds, der u.a. eine Flotte und befestigte Zentren hatte errichten lassen. Die Geschichtsschreibung seiner und späterer Zeiten präsentiert ihn als Verteidiger des Christentums gegen die Heiden und Nationalheld. In den kurzen Friedensperioden seiner Regierung verbesserte er die Verwaltung des Königreiches und zwang seinen Untertanen Recht und Einheit auf. An seinem Hof errichtet er nach karolingischen Vorbild eine Schule für die Söhne des Adels und förderte die Gelehrten und Klöster, die in der Übersetzung lateinischer Werke ins Angelsächsische ermutigt wurden. Alfred schrieb möglicherweise selbst über die Geschichte und Geographie seines Landes und übersetzte Augustin, Boethius und Gregor d.Gr. Seine literarischen Aktivitäten ebneten den Weg zur Entwicklung der angelsächsischen Schriftsprache. EdMA/LdMA Q: Asser: Life of Alfred.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Edward*870  †924 Farndon, Cheshire [Groot Brittanië] 543 5 
2 Aelfthryth  †929 Gent (St. Pietersabdij] [België]  1 2 

Richard I van Bourgondië
Richard I hertog van Bourgondië, ovl. Auxerre [Frankrijk] op 1 sep 921.

relatie
met

Adelheid van Auxerre (Adelheid von Rätien), dr. van Koenraad II van Auxerre Marchio Transjuraniae (graaf van Auxerre) en Waldrada , ovl. na 14 sep 929.

Uit deze relatie 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Adelheid*895 Reims (F) †961 Mons [België] 661 4 
2 Raoul  †936   1 1 

Aélis N.
Aélis N. .

relatie
met

Robert I koning van Francië, zn. van Robert IV 'de Sterke' van Parijs (hertog van Francië) en Adelheid/Aelis van Tours (Gräfin im Argen- und Linzgau), geb. circa 865, koning van West-Francië 922-923, ovl. Soissons op 15 jun 923.

Uit deze relatie 2 dochters:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Adela*892  †943  511 6 
2 Emma     1 1 

Eberhard van Friuli
Eberhard hertog van Friuli (Hertog van Friaul), Im Zürichgau, von Friaul ?, geb. circa 805, markgraaf van Friuli (graaf van Sülicgau), ovl. op 16 dec 866 (na 27 jan 899).

Eberhard hertog van Friuli.
beendet Einfälle der Slawen in Italien, besiegt Sarazenen in Oberitalien, begütert in Schwaben den Niederlanden und in der Lombardei, Gründer der Abtei Cysoing, Besitzer einer grossen Bibliothek; Rösch Begraben im Calixtuskloster in Cysoning. Eberhard v.Friaul spielte eine aktive Rolle bei den Verhandlungen zwischen den Söhnen Ludwigs des Frommen, die dann zur Teilung des Reiches führten (843). Stammt aus der fränkischen Familie der Unruochinger, war in Schwaben, Flandern und an der Maas begütert und erhält die Mark Friaul etwa 828, sicher vor 836. Durch die Heirat (zwischen 835 und 840) mit Gisela, der Tochter Kaiser Ludwigs des Frommen, als Vermittler im Herrscherhaus sehr geeignet, wird er auch mit auswärtigen Missionen betraut und tritt mehrfach als Intervenient auf (RI$^2$ Nr. 962/1205). Erfolgreich im Kampf gegen Sarazenen (in Oberitalien) und Slaven (deren Einfälle in Italien er beendete), ist er als Mann hoher Bildung mit Hrabanus Maurus, Hinkmar v.Reims, Hartgar v.Lüttich befreundet, beherbergt Gottschalk v.Orbais und wird von Sedulius Scotus (Carmina, MGH PP III, 201/222) besungen. Seine Besitzungen (in Schwaben, den Niederlanden und in der Lombardei) und seine große Bibliothek teilt er in seinem Testament von 863/4 unter seine sieben Kinder auf. 854 überführt er die Gebeine des heiligen Calixtus I. in die von ihm begründete Abtei Cysoing bei Tournai, wo er nach seinem Tod in Italien beigesetzt und als Heiliger verehrt wird. Als Markgraf folgt ihm sein Sohn Unruoch und nach diesem 874/5 dessen Bruder Berengar, der als Berengar I. dann König von Italien 888-924. H.Schmidinger, LdMA, Tochter Hdwig/Hathni oo Otto der Erlauchte? Eberhard was een van de belangrijkste Frankische edelen van zijn tijd.
Als legeraanvoerder wist Eberhard een inval van de Bulgaren in Italië af te slaan. Daarop werd hij in 828 benoemd tot hertog van Friuli. Vervolgens is hij een trouwe bondgenoot van Lodewijk de Vrome in de conflicten tussen Lodewijk en zijn zoons, en trouwde in 836 met een dochter van Lodewijk, Gisela. Hierdoor verwierf hij grote bezittingen in Noord-Frankrijk, waaronder de koninklijke villa van Cysoing, en bezittingen in Italië. In 836 was Eberhard aanwezig op de rijksdag in Diederhofen en in 839 bemiddelde hij het verdrag van Worms tussen Lodewijk en zijn zoons. Ook na de dood van Lodewijk bleef Eberhard zich inzetten voor de vrede en was in 843 een van de bemiddelaars van het verdrag van Verdun. Daarna nam hij de leiding van de verdediging van Italië tegen de Saracenen op zich. In 851 wist hij de Saracenen een zware nederlaag toe te brengen. Eberhard probeerde persoonlijk om krijgsgevangen tot het christelijk geloof te bekeren, in Rome werd een dankdienst gehouden. In 858 was hij nog een ambassadeur van Lodewijk II van Italië bij Lodewijk de Duitser. In 863 legde hij zijn functie als hertog neer. In 866 maakte hij een testament in Treviso. Dit beschrijft goederen in Lombardije, Schwaben, de omgeving van Lille, Henegouwen en de Condroz, maar ook juwelen, relieken en boeken.

tr. (1) tussen 836 en 840
met

Gisela van Verona (van Francië), dr. van Keizer Lodewijk I de Vrome (koning van Acquitanië 781) en Judith (Welf) van Beieren van Altorf, geb. circa 820, ovl. na 1 jul 874.

Uit dit huwelijk 7 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Berengarius I*850  †924 Verona [Italië] 731 1 
2 Judith  †863   1 1 
3 Urnoch*840  †874  341 1 
4 Judith     1 5 
5 Regelinde  †958 op het eiland Ufenau  1 2 
6 Eberhard II  †958   1 2 
7 Ingeltrude*836  †867  311 3 


Gisela van Verona
Gisela van Verona (van Francië), geb. circa 820, ovl. na 1 jul 874.

tr. tussen 836 en 840
met

Eberhard hertog van Friuli (Hertog van Friaul), Im Zürichgau, von Friaul ?, zn. van Unrocus hertog van Friaul en Engeltrude van Parijs, geb. circa 805, markgraaf van Friuli (graaf van Sülicgau), ovl. op 16 dec 866 (na 27 jan 899), Hij krijgt geen kinderen.

Eberhard hertog van Friuli.
beendet Einfälle der Slawen in Italien, besiegt Sarazenen in Oberitalien, begütert in Schwaben den Niederlanden und in der Lombardei, Gründer der Abtei Cysoing, Besitzer einer grossen Bibliothek; Rösch Begraben im Calixtuskloster in Cysoning. Eberhard v.Friaul spielte eine aktive Rolle bei den Verhandlungen zwischen den Söhnen Ludwigs des Frommen, die dann zur Teilung des Reiches führten (843). Stammt aus der fränkischen Familie der Unruochinger, war in Schwaben, Flandern und an der Maas begütert und erhält die Mark Friaul etwa 828, sicher vor 836. Durch die Heirat (zwischen 835 und 840) mit Gisela, der Tochter Kaiser Ludwigs des Frommen, als Vermittler im Herrscherhaus sehr geeignet, wird er auch mit auswärtigen Missionen betraut und tritt mehrfach als Intervenient auf (RI$^2$ Nr. 962/1205). Erfolgreich im Kampf gegen Sarazenen (in Oberitalien) und Slaven (deren Einfälle in Italien er beendete), ist er als Mann hoher Bildung mit Hrabanus Maurus, Hinkmar v.Reims, Hartgar v.Lüttich befreundet, beherbergt Gottschalk v.Orbais und wird von Sedulius Scotus (Carmina, MGH PP III, 201/222) besungen. Seine Besitzungen (in Schwaben, den Niederlanden und in der Lombardei) und seine große Bibliothek teilt er in seinem Testament von 863/4 unter seine sieben Kinder auf. 854 überführt er die Gebeine des heiligen Calixtus I. in die von ihm begründete Abtei Cysoing bei Tournai, wo er nach seinem Tod in Italien beigesetzt und als Heiliger verehrt wird. Als Markgraf folgt ihm sein Sohn Unruoch und nach diesem 874/5 dessen Bruder Berengar, der als Berengar I. dann König von Italien 888-924. H.Schmidinger, LdMA, Tochter Hdwig/Hathni oo Otto der Erlauchte? Eberhard was een van de belangrijkste Frankische edelen van zijn tijd.
Als legeraanvoerder wist Eberhard een inval van de Bulgaren in Italië af te slaan. Daarop werd hij in 828 benoemd tot hertog van Friuli. Vervolgens is hij een trouwe bondgenoot van Lodewijk de Vrome in de conflicten tussen Lodewijk en zijn zoons, en trouwde in 836 met een dochter van Lodewijk, Gisela. Hierdoor verwierf hij grote bezittingen in Noord-Frankrijk, waaronder de koninklijke villa van Cysoing, en bezittingen in Italië. In 836 was Eberhard aanwezig op de rijksdag in Diederhofen en in 839 bemiddelde hij het verdrag van Worms tussen Lodewijk en zijn zoons. Ook na de dood van Lodewijk bleef Eberhard zich inzetten voor de vrede en was in 843 een van de bemiddelaars van het verdrag van Verdun. Daarna nam hij de leiding van de verdediging van Italië tegen de Saracenen op zich. In 851 wist hij de Saracenen een zware nederlaag toe te brengen. Eberhard probeerde persoonlijk om krijgsgevangen tot het christelijk geloof te bekeren, in Rome werd een dankdienst gehouden. In 858 was hij nog een ambassadeur van Lodewijk II van Italië bij Lodewijk de Duitser. In 863 legde hij zijn functie als hertog neer. In 866 maakte hij een testament in Treviso. Dit beschrijft goederen in Lombardije, Schwaben, de omgeving van Lille, Henegouwen en de Condroz, maar ook juwelen, relieken en boeken.

Uit dit huwelijk 7 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Berengarius I*850  †924 Verona [Italië] 731 1 
2 Judith  †863   1 1 
3 Urnoch*840  †874  341 1 
4 Judith     1 5 
5 Regelinde  †958 op het eiland Ufenau  1 2 
6 Eberhard II  †958   1 2 
7 Ingeltrude*836  †867  311 3 

Suppo II Spoleto
Suppo II Spoleto, graaf van Camerino, ovl. op 22 aug 888.

relatie
met

Berta , dr. van Wilfred (graaf), ovl. voor 921.

Uit deze relatie een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Bertila  †915   1 1 

Berta
Berta , ovl. voor 921.

  • Vader:
    Wilfred , graaf, ovl. voor 902.

relatie
met

Suppo II Spoleto, zn. van Maurin paltsgraaf van Parma (markgraaf 835-844), graaf van Camerino, ovl. op 22 aug 888.

Uit deze relatie een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Bertila  †915   1 1 

Hubert van Transjurensis
Hubert (Hucbert) van Transjurensis (Comes de Arles), markgraaf van Arles, ovl. Orbes [Frankrijk] in 864.

Hubert van Transjurensis.
Abt van St. Maurice (Agaunum, Wallis), 855 Herzog v.Transjuranien, 855 Vormund der Schwester Teutberga, Abt von St.Maurice (Agaunum, Wallis), Besitzer der Grafschaft zwischenn Jura und St.Bernhard, 862 Abt von St.Martin zu Tours, im Gefecht bei Orbe (Waadt) erschlagen.

relatie
met

Lobbes .

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Theobald  †887   1 3 

Lobbes
Lobbes .

relatie
met

Hubert (Hucbert) van Transjurensis (Comes de Arles), zn. van Bivinus van Metz (Graaf van de Ardennengouw, Graaf (?) van Metz (842-864)) en Richildis van Arles, markgraaf van Arles, ovl. Orbes [Frankrijk] in 864.

Hubert van Transjurensis.
Abt van St. Maurice (Agaunum, Wallis), 855 Herzog v.Transjuranien, 855 Vormund der Schwester Teutberga, Abt von St.Maurice (Agaunum, Wallis), Besitzer der Grafschaft zwischenn Jura und St.Bernhard, 862 Abt von St.Martin zu Tours, im Gefecht bei Orbe (Waadt) erschlagen.

Uit deze relatie een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Theobald  †887   1 3 

Fulco II 'de Goede' van Anjou
Fulco II 'de Goede' van Anjou, geb. circa 910, graaf van Anjou, ovl. op 11 nov 958.

tr. in 937
met

Gerberga le Maine (de Gatinais), dr. van Herve le Maine (graaf van Maine) en Godehilde le Maine, geb. circa 915, ovl. voor 953.

Uit dit huwelijk 4 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Godfried*940  †987 Tours (St. Marlion) [Frankrijk] 471 2 
2 Blanche*947  †1026  793 8 
3 Arsinde     1 0 
4 Adelaide  †1026   2 0 

Gerberga le Maine
Gerberga le Maine (de Gatinais), geb. circa 915, ovl. voor 953.

 

tr. in 937
met

Fulco II 'de Goede' van Anjou, zn. van Fulco I de Rode van Anjou (graaf van Anjou) en Roscilla van Loches (gravin van Anjou), geb. circa 910, graaf van Anjou, ovl. op 11 nov 958.

Uit dit huwelijk 4 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Godfried*940  †987 Tours (St. Marlion) [Frankrijk] 471 2 
2 Blanche*947  †1026  793 8 
3 Arsinde     1 0 
4 Adelaide  †1026   2 0 

Irmingard in de Haspengouw
Irmingard in de Haspengouw, geb. circa 776, Impératrice de hesbaye d'occident, ovl. op 3 okt 818.

Irmingard in de Haspengouw.
Ermengard, Yrmingard, die 1. Frau Ludwigs. NKdG, S.2. vom Haspengau, DFA14\\ Die Stellung von Ludwigs erster Frau Ermengard ist wenig bezeugt. Sie teilte auch nur vier Jahre der Alleinregierung des Gatten. Im Jahre 816 wurde sie zugleich mit Ludwig gekrönt und repräsentierte so gemeinsam mit ihm das Kaisertum. Gelegentlich trat sie als Intervenientin auf, gehörte also zu jenem Personenkreis am Hof, der Anliegen und Bitten an den Kaiser weiterleitete. Besonders die aquitanischen Reformer scheinen in Ermengard eine Fürsprecherin gefunden zu haben. Vielleicht bestanden mit Benendikt von Aniane starke Kontakte, daß auch von einer Teilnahme Ermengards an geistlich-kulturellen Belangen gesprochen werden kann.

tr. circa 795
met

Keizer Lodewijk I de (Louis, Hludovic) Vrome, zn. van Keizer Karel de Grote en Hildegard in de Vinzgouw, geb. Chasseneuil tussen 16 apr 778 en okt 778 , koning van Acquitanië 781, ovl. Ingelheim bij Mainz [Duitsland] op 20 jun 840, begr. Metz (Saint-Arnould) [Frankrijk], Hij krijgt geen kinderen.

Uit dit huwelijk 5 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Lotharius I*795  †855 Prüm 601 3 
2 Pippijn*803  †838  350 0 
3 Lodewijk II*806  †876 Frankfurt am Main [Duitsland] 701 4 
4 Rotrud*800  †841  411 1 
5 Hildegard     0 0 

Karloman\Pippijn der Franken
Karloman\Pippijn der Franken, geb. in 773, ged. Rome (I) op 15 apr 781, koning van Italië 781, koning van Lombardije, ovl. vermoedelijk Aken [Duitsland] op 4 dec 811, begr. Milaan (St. Ambrogio) [Italië] op 11 dec 811.

 

tr. (1)
met

Ingeltrude d'Autun, geb. in 780.

Uit dit huwelijk 6 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Bernhard I*797  †818 Aken [Duitsland] 201 1 
2 Adelheid*798  †810  120 0 
3 Atula  †814   0 0 
4 Gundrada*800     1 1 
5 Berthaid     0 0 
6 Theoderada*800  †836 Craon [Frankrijk] 361 3 


Hij krijgt een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Aeda     1 1 

Hugo "de Angstige" van Tours van de Elzas
Hugo "de Angstige" graaf van Tours van de Elzas (Hugues le Méfiant), geb. circa 775, graaf van de Elzas, ovl. op 20 okt 837, begr. Monza (Lombardije) [Italië].

Hugo "de Angstige" graaf van Tours van de Elzas.
aus dem Hause der Etichonen "der Zaghafte'', Graf 811-837; Busse, DFA57. (DGB 169, S.290); EStT, I, 11; DFA14. Verbindet sich 827 mit den Sarazenen; EdMA.
Hugo v.Tours -- Etichone; LdMA. + 4.11.839?. 828 wegen Feigheit bei einem Feldzug gegen die Sarazenen zum Tode verurteilt, von Ludwig dem Frommen begnadigt, aber seiner Ämter für verlustig erklärt; v.Damm.

relatie
met

Eva van Parijs (Bava), dr. van Girard graaf van Parijs (graaf 743-775) en Rotrude der Franken, geb. Tours [Frankrijk] in 777, ovl. in 840.

Eva van Parijs.
Schwägerin des Kaisers LOTHAR I. (Lodewijk I).

Uit deze relatie 3 dochters:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Irmingard  †851   1 3 
2 Adelheid/Aelis*810  †866  562 3 
3 Bertha     1 2