Godefroy I de Rumigny-Florennes | ![]() |
Godefroy I de Rumigny-Florennes, geb. in 920, ovl. Messina [Italië] in 1002. |
| ![]() |
tr. Roucy [Frankrijk] in 950
met
Alpaïs in de Lommergau (de Lomegau), dr. van Erlebaud in de Lommergau en Alpaïs van Frankrijk (Princesse Carolingienne), geb. Chimay [België] circa 921, dame de Hougaerde, ovl. Hoegaarden [België] op 27 nov 986. | ![]() |
Uit dit huwelijk 2 zonen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Arnout | *950 | †1002 | 52 | 1 | 7 | ||
2 | Iton | *938 | Rumigny [Frankrijk] | †987 | 49 | 1 | 1 |
Alpaïs in de Lommergau | ![]() |
Alpaïs in de Lommergau (de Lomegau), geb. Chimay [België] circa 921, dame de Hougaerde, ovl. Hoegaarden [België] op 27 nov 986. |
| ![]() |
| ![]() |
tr. Roucy [Frankrijk] in 950
met
Godefroy I de Rumigny-Florennes, zn. van Tilbert de Rumigny, geb. in 920, ovl. Messina [Italië] in 1002. | ![]() |
Uit dit huwelijk 2 zonen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Arnout | *950 | †1002 | 52 | 1 | 7 | ||
2 | Iton | *938 | Rumigny [Frankrijk] | †987 | 49 | 1 | 1 |
Erlebaud in de Lommergau | ![]() |
Erlebaud in de Lommergau (de Lomegau), geb. circa 895, ovl. tussen 955 en 961. |
| ![]() |
tr. (1)
met
Alpaïs van Frankrijk, dr. van Karel III van West-Francië (koning van West-Francië) en Frederune van Hamaland van Westfalen van Ringelheim, geb. Parijs [Frankrijk] in 907, Princesse Carolingienne. | ![]() |
Uit dit huwelijk een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Alpaïs | *921 | Chimay [België] | †986 | Hoegaarden [België] | 65 | 1 | 2 |
tr. (2)
met
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Gondebaud | *955 | Salles [België] | 1 | 1 | |||
2 | Ida | *953 | Chimay [België] | 1 | 3 |
Alpaïs van Frankrijk | ![]() |
Alpaïs van Frankrijk, geb. Parijs [Frankrijk] in 907, Princesse Carolingienne. |
| ![]() |
tr.
met
Erlebaud in de Lommergau (de Lomegau), zn. van Wermund in de Lommergau, geb. circa 895, ovl. tussen 955 en 961, tr. (2) met Erlesinde Relation. Uit dit huwelijk 2 kinderen. | ![]() |
Uit dit huwelijk een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Alpaïs | *921 | Chimay [België] | †986 | Hoegaarden [België] | 65 | 1 | 2 |
Wermund in de Lommergau | ![]() |
Wermund (Wernould) in de Lommergau (de Lomegau), geb. circa 860, ovl. na 895. |
| ![]() |
Hij krijgt een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Erlebaud | *895 | †955 | 60 | 2 | 3 |
Wigek in de Lommergau | ![]() |
Wigek in de Lommergau, geb. circa 830. |
Hij krijgt een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Wermund | *860 | †895 | 35 | 1 | 1 |
Tilbert de Rumigny | ![]() |
Tilbert de Rumigny, geb. Rumigny [Frankrijk] in 900. |
Hij krijgt een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Godefroy I | *920 | †1002 | Messina [Italië] | 82 | 1 | 2 |
tr.
met
Reinhildis Denemarken en Friesland, dr. van Gottfrid koning van Haithabu en Mathilde van Friesland, geb. in 866, ovl. in 917, tr. (2) met Ælfred de Grote van Wessex, zn. van Æthelwulf koning van Wessex (koning van Wessex 837-858) en Osburga van Wight, geb. Wantage (Wessex) tussen 848 en 849, koning van Wessex, ovl. op 26 okt 899. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Ælfred de Grote van Wessex.
Alfred de Grote (Oudengels: Ælfred, Ælfr?d; Wantage (Oxfordshire), 848/849 - Winchester, 26 oktober 899) was koning van Wessex van 871 tot 899.
Alfred staat bekend voor zijn verdediging van de Angelsaksische koninkrijken van Zuid-Engeland tegen de Denen. Zo werd hij de enige Engelse vorst die nog steeds het epitheton "de Grote" wordt toegekend. Alfred was de eerste koning van Wessex die zichzelf de "koning van de Angelsaksen" noemde. Details van zijn leven worden beschreven in een werk van de 10e-eeuwse Welshe geleerde en bisschop Asser. Alfred was een geleerde man die onderwijs aanmoedigde en die het rechtssysteem en de militaire structuur van zijn koninkrijk verbeterde. Hij wordt beschouwd als een heilige door sommige katholieken, maar werd nooit officieel heilig verklaard. De Anglicaanse Gemeenschap vereert hem als een christelijke held, met een feestdag op 26 oktober, en hij kan vaak gevonden worden in gebrandschilderd glas in parochiekerken van de Anglicaanse Kerk.
Alfred werd geboren in een tijd dat Engeland was verdeeld in meerdere Angelsaksische koninkrijken, terwijl de Denen in grote delen van het oosten en midden van Engeland (de 'Danelaw') de macht hadden, en de Noren ook nog aanwezig waren in het noordwesten van het land.
Als jongste zoon was Alfred voorbestemd om geestelijke te worden. Vermoedelijk heeft hij daarom een goede opleiding gehad die zijn bijzondere belangstelling voor geloof en literatuur stimuleerde. In 854 reisde Alfred met zijn vader Ethelwulf naar Rome en bezocht met hem op de terugweg het hof van de Franse koning Karel de Kale. Bij terugkomst weigerden zijn oudere broers, die als regent hadden opgetreden tijdens de afwezigheid van hun vader, om de macht af te staan en Ethelwulf werd in 856 afgezet als koning.
Alfred stierf op 26 oktober van het jaar 899 in Wantage en werd begraven in de Old Minster in Winchester. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Eduard de Oudere. Het lichaam van Alfred werd later overgebracht naar de New Minster. Op de plaats van de New Minster is later nog de Kathedraal van Winchester gebouwd. Alfreds graf is verloren gegaan en er zijn bij archeologisch onderzoek wel stoffelijke resten gevonden die aan Alfred worden toegeschreven, maar dat is zeer twijfelachtig.
Alfred wordt als heilige vereerd in de Anglicaanse en de Oosters-orthodoxe Kerk.
the Great, direct rule of Wessex and Mercia, protector of the English under Danish rule, overlord of Eadwulf (ruler of English of Bernicia) of Welsh princes Alfred wurde von seinem Bruder Aethelred I. seit 866 an der Regierung beteiligt und war mit der Kriegführung gegen die Dänen beauftragt, die er 871 bei Ashdown schlug. Im selben Jahr wird er König von England (871 coronation in Winchester). Obwohl es ihm gelang, die Invasion von Wessex zunächst abzuwehren, wurde sein Heer 878 vernichtend geschlagen und das Land von den Eindringlingen überrannt. Er zog sich nach Somerset zurück, stellte seine Armee neu zusammen und schlug die Dänen im gleichen Jahr bei Eddington. Damit zerfiel England in ein unabhängiges angelsächsisches (von Wessex dominiertes) Gebiet und in die dänischen Territorien nordwestlich der Verbindungsstraße zwischen London und Chester, das sog. Danelaw. (885 Gebietsteilung mit den Dänen) Alfred entwickelte ein starkes Verteidigungssystem auf der Grundlage des allgemeinen Wehrdienstes aller Freien, einer Flotte und der Errichtung von Befestigungen. Diese Maßnahmen bewährten sich 893 bei einem neuen dänischen Invasionsversuch. Er ist als erster angelsächsischer König den skandinavischen Invasionen Englands erfolgreich entgegengetreten, doch ohne alle von den Dänen besetzten Gebiete befreien zu können. Alfred wurde als Oberherr sowohl von Mercien als auch von den Fürsten im südwestlichen Wales anerkannt. Er unterstützte auch Eadwulf I. v.Bamburgh, der über das Gebiet im Norden, das außerhalb des wikingischen Herrschaftsbereichs lag, herrschte. 886 gewann er die Herrschaft über London zurück; ertrat die Stadt jedoch wieder an das mit ihm verbündete Mercien ab. 892 versuchte ein neues, großes Wikingerheer, das wikingische Herrschaftsgebiet auszudehnen, scheiterte aber an den Verteidigungsmaßnahmen Alfreds, der u.a. eine Flotte und befestigte Zentren hatte errichten lassen. Die Geschichtsschreibung seiner und späterer Zeiten präsentiert ihn als Verteidiger des Christentums gegen die Heiden und Nationalheld. In den kurzen Friedensperioden seiner Regierung verbesserte er die Verwaltung des Königreiches und zwang seinen Untertanen Recht und Einheit auf. An seinem Hof errichtet er nach karolingischen Vorbild eine Schule für die Söhne des Adels und förderte die Gelehrten und Klöster, die in der Übersetzung lateinischer Werke ins Angelsächsische ermutigt wurden. Alfred schrieb möglicherweise selbst über die Geschichte und Geographie seines Landes und übersetzte Augustin, Boethius und Gregor d.Gr. Seine literarischen Aktivitäten ebneten den Weg zur Entwicklung der angelsächsischen Schriftsprache. EdMA/LdMA Q: Asser: Life of Alfred.
Uit dit huwelijk een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Frederune | *880 | †917 | 36 | 1 | 4 |
tr. (1)
met
Theudebert II Diederik van Saksen van Ringelheim, geb. Ringelheim [Duitsland] circa 848, ovl. op 8 dec 917.
Uit dit huwelijk een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Frederune | *880 | †917 | 36 | 1 | 4 |
tr. (2)
met
Ælfred de Grote van Wessex, zn. van Æthelwulf koning van Wessex (koning van Wessex 837-858) en Osburga van Wight, geb. Wantage (Wessex) tussen 848 en 849, koning van Wessex, ovl. op 26 okt 899, tr. (1) in 868 met Ealswyth of Gainsborough ?, dr. van Ethelred Mucill de Grote van Gainsborough en Aedburga Fadburn van Mercia, geb. Mercia [Groot Brittanië] circa 852, ovl. Winchester op 5 dec 905. Uit dit huwelijk 2 kinderen.
Ealswyth of Gainsborough ?.
Ealswith, Alswitha, da. of Ethelred Mucill, earldorman of the Gaini and Eadburh de regali genere Merciorum regis (to: Aethelred of Mercia+Eadburh).
Ælfred de Grote van Wessex.
Alfred de Grote (Oudengels: Ælfred, Ælfr?d; Wantage (Oxfordshire), 848/849 - Winchester, 26 oktober 899) was koning van Wessex van 871 tot 899.
Alfred staat bekend voor zijn verdediging van de Angelsaksische koninkrijken van Zuid-Engeland tegen de Denen. Zo werd hij de enige Engelse vorst die nog steeds het epitheton "de Grote" wordt toegekend. Alfred was de eerste koning van Wessex die zichzelf de "koning van de Angelsaksen" noemde. Details van zijn leven worden beschreven in een werk van de 10e-eeuwse Welshe geleerde en bisschop Asser. Alfred was een geleerde man die onderwijs aanmoedigde en die het rechtssysteem en de militaire structuur van zijn koninkrijk verbeterde. Hij wordt beschouwd als een heilige door sommige katholieken, maar werd nooit officieel heilig verklaard. De Anglicaanse Gemeenschap vereert hem als een christelijke held, met een feestdag op 26 oktober, en hij kan vaak gevonden worden in gebrandschilderd glas in parochiekerken van de Anglicaanse Kerk.
Alfred werd geboren in een tijd dat Engeland was verdeeld in meerdere Angelsaksische koninkrijken, terwijl de Denen in grote delen van het oosten en midden van Engeland (de 'Danelaw') de macht hadden, en de Noren ook nog aanwezig waren in het noordwesten van het land.
Als jongste zoon was Alfred voorbestemd om geestelijke te worden. Vermoedelijk heeft hij daarom een goede opleiding gehad die zijn bijzondere belangstelling voor geloof en literatuur stimuleerde. In 854 reisde Alfred met zijn vader Ethelwulf naar Rome en bezocht met hem op de terugweg het hof van de Franse koning Karel de Kale. Bij terugkomst weigerden zijn oudere broers, die als regent hadden opgetreden tijdens de afwezigheid van hun vader, om de macht af te staan en Ethelwulf werd in 856 afgezet als koning.
Alfred stierf op 26 oktober van het jaar 899 in Wantage en werd begraven in de Old Minster in Winchester. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Eduard de Oudere. Het lichaam van Alfred werd later overgebracht naar de New Minster. Op de plaats van de New Minster is later nog de Kathedraal van Winchester gebouwd. Alfreds graf is verloren gegaan en er zijn bij archeologisch onderzoek wel stoffelijke resten gevonden die aan Alfred worden toegeschreven, maar dat is zeer twijfelachtig.
Alfred wordt als heilige vereerd in de Anglicaanse en de Oosters-orthodoxe Kerk.
the Great, direct rule of Wessex and Mercia, protector of the English under Danish rule, overlord of Eadwulf (ruler of English of Bernicia) of Welsh princes Alfred wurde von seinem Bruder Aethelred I. seit 866 an der Regierung beteiligt und war mit der Kriegführung gegen die Dänen beauftragt, die er 871 bei Ashdown schlug. Im selben Jahr wird er König von England (871 coronation in Winchester). Obwohl es ihm gelang, die Invasion von Wessex zunächst abzuwehren, wurde sein Heer 878 vernichtend geschlagen und das Land von den Eindringlingen überrannt. Er zog sich nach Somerset zurück, stellte seine Armee neu zusammen und schlug die Dänen im gleichen Jahr bei Eddington. Damit zerfiel England in ein unabhängiges angelsächsisches (von Wessex dominiertes) Gebiet und in die dänischen Territorien nordwestlich der Verbindungsstraße zwischen London und Chester, das sog. Danelaw. (885 Gebietsteilung mit den Dänen) Alfred entwickelte ein starkes Verteidigungssystem auf der Grundlage des allgemeinen Wehrdienstes aller Freien, einer Flotte und der Errichtung von Befestigungen. Diese Maßnahmen bewährten sich 893 bei einem neuen dänischen Invasionsversuch. Er ist als erster angelsächsischer König den skandinavischen Invasionen Englands erfolgreich entgegengetreten, doch ohne alle von den Dänen besetzten Gebiete befreien zu können. Alfred wurde als Oberherr sowohl von Mercien als auch von den Fürsten im südwestlichen Wales anerkannt. Er unterstützte auch Eadwulf I. v.Bamburgh, der über das Gebiet im Norden, das außerhalb des wikingischen Herrschaftsbereichs lag, herrschte. 886 gewann er die Herrschaft über London zurück; ertrat die Stadt jedoch wieder an das mit ihm verbündete Mercien ab. 892 versuchte ein neues, großes Wikingerheer, das wikingische Herrschaftsgebiet auszudehnen, scheiterte aber an den Verteidigungsmaßnahmen Alfreds, der u.a. eine Flotte und befestigte Zentren hatte errichten lassen. Die Geschichtsschreibung seiner und späterer Zeiten präsentiert ihn als Verteidiger des Christentums gegen die Heiden und Nationalheld. In den kurzen Friedensperioden seiner Regierung verbesserte er die Verwaltung des Königreiches und zwang seinen Untertanen Recht und Einheit auf. An seinem Hof errichtet er nach karolingischen Vorbild eine Schule für die Söhne des Adels und förderte die Gelehrten und Klöster, die in der Übersetzung lateinischer Werke ins Angelsächsische ermutigt wurden. Alfred schrieb möglicherweise selbst über die Geschichte und Geographie seines Landes und übersetzte Augustin, Boethius und Gregor d.Gr. Seine literarischen Aktivitäten ebneten den Weg zur Entwicklung der angelsächsischen Schriftsprache. EdMA/LdMA Q: Asser: Life of Alfred.
tr.
met
Mathilde van Friesland, geb. circa 845.
Uit dit huwelijk een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Reinhildis | *866 | †917 | 51 | 2 | 1 |
tr.
met
Gottfrid koning van Haithabu, zn. van Harald II koning van Jutland en Hathabu en Sigrid Helgesdotter van Ringerike, geb. circa 827, ged. in 882, ovl. in jul 887.
Uit dit huwelijk een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Reinhildis | *866 | †917 | 51 | 2 | 1 |
tr.
met
Harald II koning van Jutland en Hathabu, zn. van Halfdan van Jutland en Hathabu en Helena van Wessex (koning van Kent 784), geb. circa 785, ovl. Walcheren in 844.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Thyra | *820 | 0 | 0 | ||||
2 | Gottfrid | *827 | †887 | 60 | 1 | 1 |
tr. (1)
met
Gorm III 'le Jeune " (Gorm III "le Jeune") koning van Denemarken, zn. van Haraldr II av Haalogaland ?, geb. circa 880, Koning van Denmarken, ovl. Jelling [Denemarken] circa 958.
Gorm III 'le Jeune " koning van Denemarken.
Den Gamle, (Der Alte), Quellen: Jomswikingsaga von etwa 1200, Snorre Sturlason (1178-1241), Adam v. Bremen (1075). Alle alten Angaben ~ber Gorm werden heute als wertlos angesehen. Nur der Bericht, daß Erzbischof Unni von Bremen 936 Gorms Gast war, wird als zuverl~ssig betrachtet; Brenner. Einiger Dänemarks, beseitigt um 940 Gnupa v.Reidgotaland (a. Chnob), der von Heinrich I. besiegt worden war, 934 Schleswig an Otto I.?; Forssman. Vater: Hardeknut?, de Oude, Koning van Denemarken; copie van runensteen (origineel in Jelling) over Gorm en Harald bevindt zich op het Domplein te Utrecht.
Gorm de Oude (ca. 890 – ca. 950) was koning van Denemarken. Gorm was zoon van de half-legendarische koning Harthaknoet. Volgens Adam van Bremen was Harthaknoet een zoon van een verder onbekende koning Sven. Volgens de saga's was Harthaknoet zoon van de legendarische Sigurd Slang-in-het-oog, zoon van Ragnar Lodbrok en Aslaug. Harthaknoet had de macht in westelijk Denemarken. Omstreeks 910 volgde Gorm zijn vader op. Hij verenigde heel Denemarken onder zijn gezag en regeerde in Jelling. Hij overleed ca. 950 en werd begraven in een grafheuvel in Jelling. Zijn zoon Harald I van Denemarken bekeerde zich korte tijd later tot het christendom. Hij bouwde een kerk in Jelling en liet zijn ouders daar herbegraven. Het hout van de kist van Gorm in die kerk is gedateerd op 958, maar dat geeft waarschijnlijk de datum van de herbegrafenis en niet van de dood van Gorm. Gorm was getrouwd met Tyra Danebot. Hun kinderen waren: Knut (ovl. 940), vader van Harald die rijk geworden was door plundertochten, en koning van Noorwegen wilde worden. Hij was een van de moordenaars van Harald II van Noorwegen maar werd kort daarna vermoord door Håkon Sigurdsson; Gunhild (ovl. na 970), was gehuwd met Erik I van Noorwegen, bijgenaamd Bloedbijl, later ook koning van Northumbria. Moeder van acht kinderen, waaronder Harald II van Noorwegen. Na de moord op Harald vluchtte ze met haar jongste kinderen naar de Orkney-eilanden; Harald I van Denemarken, bijgenaamd Blauwtand; Toke (ovl. Gamla Uppsala, ca. 985), vader van Asbjörn (ovl. Gamla Uppsala, ca. 985). Beiden zouden hebben meegevochten in de veldslag die een einde maakte aan de poging van Styrbjörn de Sterke om koning van Zweden te worden, en waar zijn leger van trouwe strijders tot de laatste man werd gedood. Vader Toke en zoon Asbjörn zijn allebei bekend door runenstenen die in hun nagedachtenis zijn opgericht: steen bij Hällestad: "Áskell richtte deze steen op ter nagedachtenis van Tóki, zoon van Gorm, zijn trouwe heer. Hij vluchtte niet in Uppsala. Dappere mannen plaatsten deze steen in zijn nagedachtenis op de heuvel, versterkt met runen. Zij waren het dichtst bij Gorm's Tóki." steen bij Sjörup: "Saxi plaatste deze steen ter nagedachtenis van Ásbjörn, zoon van Tóki (of Tofi), zijn gezel. Hij vluchtte niet in Uppsala, maar slachtte zolang hij een wapen had." De kleine runensteen van Jelling is een monument voor Tyra. Op de steen staat de volgende tekst: Koning Gorm heeft dit monument opgericht ter nagedachtenis aan zijn vrouw Thyre, de glorie van Denemarken. Op de achterkant van de kleine steen staat: Denemarken. Het is de eerste verwijzing naar het land Denemarken in de geschiedenis.
Uit dit huwelijk 3 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Harald I | *910 | †986 | Jomsburg [Denemarken] | 76 | 1 | 2 | |
2 | Gunnor | *899 | †940 | 41 | 1 | 2 | ||
3 | Gonnor | *904 | Châteauroux [Frankrijk] | 1 | 1 |
tr. (2)
met
Roricon de Crépon (Crepon), geb. Jelling [Denemarken] circa 880, Heer van Crépon (1ste), ovl. Crépon [Frankrijk] in 981, hij krijgt geen kinderen.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Dame | 0 | 0 | |||||
2 | Rainulf | *910 | 1 | 2 |
tr.
met
Helena (Heluna) van Wessex, dr. van Ealhmund van Wessex (koning van Kent in 784) en Alburga Edgiva van Kent (Héritière de Kent), geb. circa 765, koning van Kent 784, tr. (2) met Sigurd II Ragnarsson (Sigurd II 'met de slangenogen') van Uppsala, zn. van Ragnar Sigurdsson van Uppsala en Aslaug Kraka Sigurdsdatter de Lethra. Uit dit huwelijk 4 kinderen.
Uit dit huwelijk een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Harald | *785 | †844 | Walcheren | 59 | 1 | 2 |
tr. (1)
met
Halfdan van Jutland en Hathabu, geb. circa 765, ovl. Walcheren in 810.
Uit dit huwelijk een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Harald | *785 | †844 | Walcheren | 59 | 1 | 2 |
tr. (2) in 799
met
Sigurd II Ragnarsson (Sigurd II 'met de slangenogen') van Uppsala, zn. van Ragnar Sigurdsson van Uppsala en Aslaug Kraka Sigurdsdatter de Lethra, geb. Jutland [Denemarken] circa 775, Koning van Jutland, Sjaelland, Skaene, Halland en Vestfold, ovl. circa 850 (803).
Sigurd II Ragnarsson van Uppsala.
Koning van Jutland, Skoene, Halland Et Vestfold.
Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Aslug | *790 | †830 | 40 | 1 | 1 | ||
2 | Thora | *795 | 3 | 3 | ||||
3 | Hortha-Knut | *800 | †884 | 84 | 1 | 1 |
tr. in 799
met
Helena (Heluna) van Wessex, dr. van Ealhmund van Wessex (koning van Kent in 784) en Alburga Edgiva van Kent (Héritière de Kent), geb. circa 765, koning van Kent 784, tr. (1) met Halfdan van Jutland en Hathabu. Uit dit huwelijk een zoon.
Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Aslug | *790 | †830 | 40 | 1 | 1 | ||
2 | Thora | *795 | 3 | 3 | ||||
3 | Hortha-Knut | *800 | †884 | 84 | 1 | 1 |
tr.
met
Helgi "De Chanteur" van Ringerike, geb. circa 785, ovl. circa 810.
Uit dit huwelijk een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Sigrid | *805 | †854 | 49 | 1 | 2 |
tr.
met
Aslug van Denemarken, dr. van Sigurd II Ragnarsson van Uppsala (Koning van Jutland, Sjaelland, Skaene, Halland en Vestfold) en Helena van Wessex (koning van Kent 784), geb. circa 790, ovl. circa 830.
Uit dit huwelijk een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Sigrid | *805 | †854 | 49 | 1 | 2 |
Hij krijgt een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Gérard | *1155 | †1213 | 58 | 1 | 6 |
Hij krijgt een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Dietrich I | *1135 | †1189 | Akko [Israël] | 54 | 1 | 1 |