Cees Hagenbeek
Godefroy I de Rumigny-Florennes
Godefroy I de Rumigny-Florennes, geb. in 920, ovl. Messina in 1002.

Godefroy I de Rumigny-Florennes.
Godefroid Ier de Rumigny, comte en Hainaut du 13 juin 958-962, du Gillgau en 962, ne vers 920. epousa Alpaïde (Alpaïs) de Lomegau, dame de Hougarde, nee en 921, morte vers 986, fille d' Erlebaud de Lomegau, seigneur de Chimay et de la carolingienne Alpaïs. Gonzon, moine et abbe de Florennes, dans son « Histoire des miracles de saint Gengulphe », ecrite en 1017 ou 1028, qualifie Godefroid Ier de comte du pays de Hainaut : « Eo tempore (vers l'an 1000)Arnulphus Alpaidis et Godefridi Hainoensis pagi comitis filius Florinis dominabatur ». Ce religieux ayant vecu dans l'intimite de la famille de Rumigny, et a une epoque ou le souvenir de Godefroid etait encore vivant, son temoignage acquiert par la meme une valeur historique incontestable. Veuve, Alpaïs epousa en secondes noces, Eilbert, seigneur de Florennes, cite vers 920, veuf de Hersent (Heresinde). Il passe pour avoir ete de la famille de Vermandois. La chronique de Waulsor (ecrite au XIIieme siecle) rapporte qu'il eut un fils naturel appele Bernier, d'une religieuse d'Origny, nommee Marcenne, qui perit dans l'incendie de son monastere, raconte par le trouvere auteur de la Chanson de Raoul de Cambray (egalement ecrite au XIIieme siecle). La chronique de Waulsor, rapporte qu'Eilbert avait seduit,sous promesse de mariage, une femme de haute naissance, qui, pour expier ses fautes, avait pris le voile dans l'abbaye de Homblieres, dont elle devint la bienfaitrice. Elle ajoute aussi que cette religieuse perit dans l'incendie de son monastere. Eilbert fut le fondateur de l'abbaye de Waulsor, de Saint-Michel en Thierache et de Homblieres en Vermandois et on pense qu'il batit le chateau de Florennes vers 944. Il donna la seigneurie de Florennes a Godefroid et Arnoul de Rumigny,fils de sa femme, puis il meurt a Fleurus le 28 mars 977, et fut inhume dans l'eglise abbatiale de Waulsort. Sa veuve, Alpaïde s'installa dans une dependance du couvent, avec l'intention d'y finir ses jours, elle fit donation a cette abbayeen 981, d'une des plus riches proprietes de son patrimoine : le village de Rosieres dans la Hesbaye. A la suite d'un differend, elle quitta Waulsort, puis convertit son chateau de Hougaerde en une eglise collegiale et donna ses alleux de Jodoigne-Saint-Lambert et de Tourinnes-la-Grosse (Brabant) au chapitre Saint-Paul a Liege. Au XVIIIieme siecle, on voyait encore dans l'avant place du chapitre de Saint-Paul une inscription funeraire concue en ces termes : « Hic jacet Alpaydis comitissa Hugardensis quae legavit - nobis Geldoniam et Turinnes et de proprio suo castro - Hugardis ecclesiam extruxit in qua canonicos honorifice - praebendatos instituit » . Son anniversaire et celui de son mari se celebraient au mois de fevrierdans l'eglise de Tourinnes, qui percevait a ce titre une redevance d'un demi muid Sources: - personne: Gracienne Benoit - La famille Benoit au fil du temps - famille: Ahnen u Karl dem Grossen und Wilkukind - Eberhard Winkhaus 1950.

tr. Roucy [Frankrijk] in 950
met

Alpaïs in de Lommergau (de Lomegau), dr. van Erlebaud in de Lommergau en Alpaïs van Frankrijk, geb. circa 921, dame de Hougaerde, ovl. Hoegaarden [België] op 27 nov 986.

Alpaïs in de Lommergau.
Comtesse de Hougaerde, de Beauvechain, de Brugeron, dame de Rosiieres, Jodoigne-St-Lambert, Tourinnes-la-Grosse.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Arnout*950  †1002  52


Alpaïs in de Lommergau
Alpaïs in de Lommergau (de Lomegau), geb. circa 921, dame de Hougaerde, ovl. Hoegaarden [België] op 27 nov 986.

Alpaïs in de Lommergau.
Comtesse de Hougaerde, de Beauvechain, de Brugeron, dame de Rosiieres, Jodoigne-St-Lambert, Tourinnes-la-Grosse.

 

tr. Roucy [Frankrijk] in 950
met

Godefroy I de Rumigny-Florennes, zn. van Tilbert de Rumigny, geb. in 920, ovl. Messina in 1002.

Godefroy I de Rumigny-Florennes.
Godefroid Ier de Rumigny, comte en Hainaut du 13 juin 958-962, du Gillgau en 962, ne vers 920. epousa Alpaïde (Alpaïs) de Lomegau, dame de Hougarde, nee en 921, morte vers 986, fille d' Erlebaud de Lomegau, seigneur de Chimay et de la carolingienne Alpaïs. Gonzon, moine et abbe de Florennes, dans son « Histoire des miracles de saint Gengulphe », ecrite en 1017 ou 1028, qualifie Godefroid Ier de comte du pays de Hainaut : « Eo tempore (vers l'an 1000)Arnulphus Alpaidis et Godefridi Hainoensis pagi comitis filius Florinis dominabatur ». Ce religieux ayant vecu dans l'intimite de la famille de Rumigny, et a une epoque ou le souvenir de Godefroid etait encore vivant, son temoignage acquiert par la meme une valeur historique incontestable. Veuve, Alpaïs epousa en secondes noces, Eilbert, seigneur de Florennes, cite vers 920, veuf de Hersent (Heresinde). Il passe pour avoir ete de la famille de Vermandois. La chronique de Waulsor (ecrite au XIIieme siecle) rapporte qu'il eut un fils naturel appele Bernier, d'une religieuse d'Origny, nommee Marcenne, qui perit dans l'incendie de son monastere, raconte par le trouvere auteur de la Chanson de Raoul de Cambray (egalement ecrite au XIIieme siecle). La chronique de Waulsor, rapporte qu'Eilbert avait seduit,sous promesse de mariage, une femme de haute naissance, qui, pour expier ses fautes, avait pris le voile dans l'abbaye de Homblieres, dont elle devint la bienfaitrice. Elle ajoute aussi que cette religieuse perit dans l'incendie de son monastere. Eilbert fut le fondateur de l'abbaye de Waulsor, de Saint-Michel en Thierache et de Homblieres en Vermandois et on pense qu'il batit le chateau de Florennes vers 944. Il donna la seigneurie de Florennes a Godefroid et Arnoul de Rumigny,fils de sa femme, puis il meurt a Fleurus le 28 mars 977, et fut inhume dans l'eglise abbatiale de Waulsort. Sa veuve, Alpaïde s'installa dans une dependance du couvent, avec l'intention d'y finir ses jours, elle fit donation a cette abbayeen 981, d'une des plus riches proprietes de son patrimoine : le village de Rosieres dans la Hesbaye. A la suite d'un differend, elle quitta Waulsort, puis convertit son chateau de Hougaerde en une eglise collegiale et donna ses alleux de Jodoigne-Saint-Lambert et de Tourinnes-la-Grosse (Brabant) au chapitre Saint-Paul a Liege. Au XVIIIieme siecle, on voyait encore dans l'avant place du chapitre de Saint-Paul une inscription funeraire concue en ces termes : « Hic jacet Alpaydis comitissa Hugardensis quae legavit - nobis Geldoniam et Turinnes et de proprio suo castro - Hugardis ecclesiam extruxit in qua canonicos honorifice - praebendatos instituit » . Son anniversaire et celui de son mari se celebraient au mois de fevrierdans l'eglise de Tourinnes, qui percevait a ce titre une redevance d'un demi muid Sources: - personne: Gracienne Benoit - La famille Benoit au fil du temps - famille: Ahnen u Karl dem Grossen und Wilkukind - Eberhard Winkhaus 1950.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Arnout*950  †1002  52


Erlebaud in de Lommergau
 
Erlebaud in de Lommergau (de Lomegau), geb. circa 895, ovl. tussen 955 en 961.


Erlebaud in de Lommergau.
vermoord, Comte de Lomegau (dont Lomme (actuel Namur), le pagus de Salles, la THierache, etc.

tr. (1)
met

Alpaïs van Frankrijk, dr. van Karel III van West-Francië (koning van West-Francië) en Frederune van Hamaland van Westfalen van Ringelheim, geb. in 907.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Alpaïs*921  †986 Hoegaarden [België] 65

tr. (2)
met

Erlesinde Relation.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Gondebaud*955   Salles [België]  
Ida*953   Chimay [België]  


Alpaïs van Frankrijk
Alpaïs van Frankrijk, geb. in 907.

tr.
met

Erlebaud in de Lommergau (de Lomegau), zn. van Wermund in de Lommergau, geb. circa 895, ovl. tussen 955 en 961.

 


Erlebaud in de Lommergau.
vermoord, Comte de Lomegau (dont Lomme (actuel Namur), le pagus de Salles, la THierache, etc.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Alpaïs*921  †986 Hoegaarden [België] 65


Wermund in de Lommergau
Wermund (Wernould) in de Lommergau (de Lomegau), geb. circa 860, ovl. na 895.


Hij krijgt een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Erlebaud*895  †955  60


Wigek in de Lommergau
Wigek in de Lommergau, geb. circa 830.


Hij krijgt een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Wermund*860  †895  35


Tilbert de Rumigny
Tilbert de Rumigny, geb. Rumigny [Frankrijk] in 900.


Hij krijgt een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Godefroy I*920  †1002 Messina 82


Theudebert II Diederik van Saksen van Ringelheim
Theudebert II Diederik van Saksen van Ringelheim, geb. Ringelheim [Duitsland] circa 848, ovl. op 8 dec 917.

tr.
met

Reinhildis Denemarken en Friesland, dr. van Gottfrid koning van Haithabu en Mathilde van Friesland, geb. in 866, ovl. in 917, tr. (2) met Ælfred de Grote van Wessex, zn. van Æthelwulf koning van Wessex (koning van Wessex 837-858) en Osburga van Wight, geb. Wantage (Wessex) tussen 848 en 849, koning van Wessex, ovl. op 26 okt 899. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Frederune*880  †917  36


Reinhildis Denemarken en Friesland
Reinhildis Denemarken en Friesland, geb. in 866, ovl. in 917.

tr. (1)
met

Theudebert II Diederik van Saksen van Ringelheim, geb. Ringelheim [Duitsland] circa 848, ovl. op 8 dec 917.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Frederune*880  †917  36

tr. (2)
met

Ælfred de Grote van Wessex, zn. van Æthelwulf koning van Wessex (koning van Wessex 837-858) en Osburga van Wight, geb. Wantage (Wessex) tussen 848 en 849, koning van Wessex, ovl. op 26 okt 899.

Ælfred de Grote van Wessex.
Alfred de Grote (Oudengels: Ælfred, Ælfr?d; Wantage (Oxfordshire), 848/849 - Winchester, 26 oktober 899) was koning van Wessex van 871 tot 899.
Alfred staat bekend voor zijn verdediging van de Angelsaksische koninkrijken van Zuid-Engeland tegen de Denen. Zo werd hij de enige Engelse vorst die nog steeds het epitheton "de Grote" wordt toegekend. Alfred was de eerste koning van Wessex die zichzelf de "koning van de Angelsaksen" noemde. Details van zijn leven worden beschreven in een werk van de 10e-eeuwse Welshe geleerde en bisschop Asser. Alfred was een geleerde man die onderwijs aanmoedigde en die het rechtssysteem en de militaire structuur van zijn koninkrijk verbeterde. Hij wordt beschouwd als een heilige door sommige katholieken, maar werd nooit officieel heilig verklaard. De Anglicaanse Gemeenschap vereert hem als een christelijke held, met een feestdag op 26 oktober, en hij kan vaak gevonden worden in gebrandschilderd glas in parochiekerken van de Anglicaanse Kerk.
Alfred werd geboren in een tijd dat Engeland was verdeeld in meerdere Angelsaksische koninkrijken, terwijl de Denen in grote delen van het oosten en midden van Engeland (de 'Danelaw') de macht hadden, en de Noren ook nog aanwezig waren in het noordwesten van het land.
Als jongste zoon was Alfred voorbestemd om geestelijke te worden. Vermoedelijk heeft hij daarom een goede opleiding gehad die zijn bijzondere belangstelling voor geloof en literatuur stimuleerde. In 854 reisde Alfred met zijn vader Ethelwulf naar Rome en bezocht met hem op de terugweg het hof van de Franse koning Karel de Kale. Bij terugkomst weigerden zijn oudere broers, die als regent hadden opgetreden tijdens de afwezigheid van hun vader, om de macht af te staan en Ethelwulf werd in 856 afgezet als koning.
Alfred stierf op 26 oktober van het jaar 899 in Wantage en werd begraven in de Old Minster in Winchester. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Eduard de Oudere. Het lichaam van Alfred werd later overgebracht naar de New Minster. Op de plaats van de New Minster is later nog de Kathedraal van Winchester gebouwd. Alfreds graf is verloren gegaan en er zijn bij archeologisch onderzoek wel stoffelijke resten gevonden die aan Alfred worden toegeschreven, maar dat is zeer twijfelachtig.
Alfred wordt als heilige vereerd in de Anglicaanse en de Oosters-orthodoxe Kerk.

the Great, direct rule of Wessex and Mercia, protector of the English under Danish rule, overlord of Eadwulf (ruler of English of Bernicia) of Welsh princes Alfred wurde von seinem Bruder Aethelred I. seit 866 an der Regierung beteiligt und war mit der Kriegführung gegen die Dänen beauftragt, die er 871 bei Ashdown schlug. Im selben Jahr wird er König von England (871 coronation in Winchester). Obwohl es ihm gelang, die Invasion von Wessex zunächst abzuwehren, wurde sein Heer 878 vernichtend geschlagen und das Land von den Eindringlingen überrannt. Er zog sich nach Somerset zurück, stellte seine Armee neu zusammen und schlug die Dänen im gleichen Jahr bei Eddington. Damit zerfiel England in ein unabhängiges angelsächsisches (von Wessex dominiertes) Gebiet und in die dänischen Territorien nordwestlich der Verbindungsstraße zwischen London und Chester, das sog. Danelaw. (885 Gebietsteilung mit den Dänen) Alfred entwickelte ein starkes Verteidigungssystem auf der Grundlage des allgemeinen Wehrdienstes aller Freien, einer Flotte und der Errichtung von Befestigungen. Diese Maßnahmen bewährten sich 893 bei einem neuen dänischen Invasionsversuch. Er ist als erster angelsächsischer König den skandinavischen Invasionen Englands erfolgreich entgegengetreten, doch ohne alle von den Dänen besetzten Gebiete befreien zu können. Alfred wurde als Oberherr sowohl von Mercien als auch von den Fürsten im südwestlichen Wales anerkannt. Er unterstützte auch Eadwulf I. v.Bamburgh, der über das Gebiet im Norden, das außerhalb des wikingischen Herrschaftsbereichs lag, herrschte. 886 gewann er die Herrschaft über London zurück; ertrat die Stadt jedoch wieder an das mit ihm verbündete Mercien ab. 892 versuchte ein neues, großes Wikingerheer, das wikingische Herrschaftsgebiet auszudehnen, scheiterte aber an den Verteidigungsmaßnahmen Alfreds, der u.a. eine Flotte und befestigte Zentren hatte errichten lassen. Die Geschichtsschreibung seiner und späterer Zeiten präsentiert ihn als Verteidiger des Christentums gegen die Heiden und Nationalheld. In den kurzen Friedensperioden seiner Regierung verbesserte er die Verwaltung des Königreiches und zwang seinen Untertanen Recht und Einheit auf. An seinem Hof errichtet er nach karolingischen Vorbild eine Schule für die Söhne des Adels und förderte die Gelehrten und Klöster, die in der Übersetzung lateinischer Werke ins Angelsächsische ermutigt wurden. Alfred schrieb möglicherweise selbst über die Geschichte und Geographie seines Landes und übersetzte Augustin, Boethius und Gregor d.Gr. Seine literarischen Aktivitäten ebneten den Weg zur Entwicklung der angelsächsischen Schriftsprache. EdMA/LdMA Q: Asser: Life of Alfred.


Gottfrid van Haithabu
Gottfrid koning van Haithabu, geb. circa 827, ged. in 882, ovl. in jul 887.

tr.
met

Mathilde van Friesland, geb. circa 845.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Reinhildis*866  †917  51


Mathilde van Friesland
Mathilde van Friesland, geb. circa 845.

tr.
met

Gottfrid koning van Haithabu, zn. van Harald II koning van Jutland en Hathabu en Sigrid Helgesdotter van Ringerike, geb. circa 827, ged. in 882, ovl. in jul 887.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Reinhildis*866  †917  51


Sigrid Helgesdotter van Ringerike
Sigrid Helgesdotter van Ringerike, geb. circa 805, ovl. circa 854.

tr.
met

Harald II koning van Jutland en Hathabu, zn. van Halfdan van Jutland en Hathabu en Helena van Wessex (koning van Kent 784), geb. circa 785, ovl. Walcheren in 844.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Thyra*820     
Gottfrid*827  †887  60


Thyra Danebot
Thyra Danebot, geb. Wessex [Groot Brittanië] in 880, ovl. Jelling [Denemarken] in 938.

Thyra Danebot.
Tyra Danebot (Wessex, ca. 895 - Jelling, ca. 935) was de echtgenote van Gorm de Oude, de eerste koning van Denemarken.
De afkomst van Tyra is onduidelijk. Volgens de saga's was ze een dochter van Harald Klak maar daartegen pleit dat die al in 857 werd gedood, ruim voor de vermoedelijke geboorte van Thyra. Volgens Saxo Grammaticus was ze dochter van koning Æthelred van Wessex en zuster van Æthelstan. Ethelred I overleed in 871, te vroeg om vader van Tyra te zijn, en had geen zoon Æthelstan. Tyra zou wel een zuster kunnen zijn van Athelstan van Engeland, die bovendien een handjevol zusters door heel Europa liet trouwen; een huwelijk van een zo'n zuster in Denemarken, zou daar goed bij passen. In dat geval was Tyra een dochter van Eduard de Oudere bij vermoedelijk zijn eerste vrouw Egwyna (ovl. 901). Een dochter, Eadgyth, trouwde (926) met de Deense koning van York, dus een huwelijk van een andere dochter met een Deense koning in Denemarken is niet onwaarschijnlijk. In Engelse bronnen is echter niemand te vinden die met Tyra kan worden geïdentificeerd. De bijnaam "Danebot" die haar wordt gegeven is afkomstig van de kleine runensteen van Jelling die door Gorm werd opgericht voor de nagedachtenis van Tyra. "Danebot" is een vereenvoudiging van het oud-Deense tanmarka but wat "trots/sieraad van Denemarken" betekent.
Op de steen staat de volgende tekst: " Koning Gorm heeft dit monument opgericht ter nagedachtenis aan zijn vrouw Thyre, de glorie van Denemarken. ". Op de achterkant van de kleine steen staat: Denemarken. Het is de eerste verwijzing naar het land Denemarken in de geschiedenis.

tr.
met

Gorm koning van Denemarken, zn. van Haraldr II av Haalogaland ?, ovl. voor 950.

Gorm koning van Denemarken.
den Gamle, (Der Alte), Quellen: Jomswikingsaga von etwa 1200, Snorre Sturlason (1178-1241), Adam v. Bremen (1075). Alle alten Angaben ~ber Gorm werden heute als wertlos angesehen. Nur der Bericht, daß Erzbischof Unni von Bremen 936 Gorms Gast war, wird als zuverl~ssig betrachtet; Brenner. Einiger Dänemarks, beseitigt um 940 Gnupa v.Reidgotaland (a. Chnob), der von Heinrich I. besiegt worden war, 934 Schleswig an Otto I.?; Forssman. Vater: Hardeknut?, de Oude, Koning van Denemarken; copie van runensteen (origineel in Jelling) over Gorm en Harald bevindt zich op het Domplein te Utrecht.
Gorm de Oude (ca. 890 – ca. 950) was koning van Denemarken. Gorm was zoon van de half-legendarische koning Harthaknoet. Volgens Adam van Bremen was Harthaknoet een zoon van een verder onbekende koning Sven. Volgens de saga's was Harthaknoet zoon van de legendarische Sigurd Slang-in-het-oog, zoon van Ragnar Lodbrok en Aslaug. Harthaknoet had de macht in westelijk Denemarken. Omstreeks 910 volgde Gorm zijn vader op. Hij verenigde heel Denemarken onder zijn gezag en regeerde in Jelling. Hij overleed ca. 950 en werd begraven in een grafheuvel in Jelling. Zijn zoon Harald I van Denemarken bekeerde zich korte tijd later tot het christendom. Hij bouwde een kerk in Jelling en liet zijn ouders daar herbegraven. Het hout van de kist van Gorm in die kerk is gedateerd op 958, maar dat geeft waarschijnlijk de datum van de herbegrafenis en niet van de dood van Gorm. Gorm was getrouwd met Tyra Danebot. Hun kinderen waren: Knut (ovl. 940), vader van Harald die rijk geworden was door plundertochten, en koning van Noorwegen wilde worden. Hij was een van de moordenaars van Harald II van Noorwegen maar werd kort daarna vermoord door Håkon Sigurdsson; Gunhild (ovl. na 970), was gehuwd met Erik I van Noorwegen, bijgenaamd Bloedbijl, later ook koning van Northumbria. Moeder van acht kinderen, waaronder Harald II van Noorwegen. Na de moord op Harald vluchtte ze met haar jongste kinderen naar de Orkney-eilanden; Harald I van Denemarken, bijgenaamd Blauwtand; Toke (ovl. Gamla Uppsala, ca. 985), vader van Asbjörn (ovl. Gamla Uppsala, ca. 985). Beiden zouden hebben meegevochten in de veldslag die een einde maakte aan de poging van Styrbjörn de Sterke om koning van Zweden te worden, en waar zijn leger van trouwe strijders tot de laatste man werd gedood. Vader Toke en zoon Asbjörn zijn allebei bekend door runenstenen die in hun nagedachtenis zijn opgericht: steen bij Hällestad: "Áskell richtte deze steen op ter nagedachtenis van Tóki, zoon van Gormr, zijn trouwe heer. Hij vluchtte niet in Uppsala. Dappere mannen plaatsten deze steen in zijn nagedachtenis op de heuvel, versterkt met runen. Zij waren het dichtst bij Gormr's Tóki." steen bij Sjörup: "Saxi plaatste deze steen ter nagedachtenis van Ásbjörn, zoon van Tóki (of Tofi), zijn gezel. Hij vluchtte niet in Uppsala, maar slachtte zolang hij een wapen had." De kleine runensteen van Jelling is een monument voor Tyra. Op de steen staat de volgende tekst: Koning Gorm heeft dit monument opgericht ter nagedachtenis aan zijn vrouw Thyre, de glorie van Denemarken. Op de achterkant van de kleine steen staat: Denemarken. Het is de eerste verwijzing naar het land Denemarken in de geschiedenis.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Harald I*910  †986 Jomsburg [Denemarken] 76
Gunnor*899  †940  41


Halfdan van Jutland en Hathabu
Halfdan van Jutland en Hathabu, geb. circa 765, ovl. Walcheren in 810.

tr.
met

Helena (Heluna) van Wessex, dr. van Ealhmund van Wessex (koning van Kent in 784) en Alburga Edgiva van Kent, geb. circa 765, koning van Kent 784.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Harald II*785  †844 Walcheren 59


Helena van Wessex
Helena (Heluna) van Wessex, geb. circa 765, koning van Kent 784.

  • Vader:
    Ealhmund (Eardwulf) (Ealmund) van Wessex, zn. van Eafa van Kent, geb. circa 758, koning van Kent in 784 (koning van Kent 784), ovl. in 827, begr. Kathedraal van Winchester, Hij krijgt geen kinderen, tr. circa 770 met

tr. (1)
met

Halfdan van Jutland en Hathabu, geb. circa 765, ovl. Walcheren in 810.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Harald II*785  †844 Walcheren 59

tr. (2) in 799
met

Sigurd II Ragnarsson (Sigurd II 'met de slangenogen') van Uppsala, zn. van Ragnar Sigurdsson van Uppsala en Aslaug Kraka Sigurdsdatter de Lethra, geb. Jutland [Denemarken] circa 775, Koning van Jutland, Sjaelland, Skaene, Halland en Vestfold, ovl. circa 850 (803).

Sigurd II Ragnarsson van Uppsala.
Koning van Jutland, Skoene, Halland Et Vestfold.

Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Aslug*790  †830  40
Thora*795     
Hortha-Knut*800  †884  84


Sigurd II Ragnarsson van Uppsala
Sigurd II Ragnarsson (Sigurd II 'met de slangenogen') van Uppsala, geb. Jutland [Denemarken] circa 775, Koning van Jutland, Sjaelland, Skaene, Halland en Vestfold, ovl. circa 850 (803).

Sigurd II Ragnarsson van Uppsala.
Koning van Jutland, Skoene, Halland Et Vestfold.

tr. in 799
met

Helena (Heluna) van Wessex, dr. van Ealhmund van Wessex (koning van Kent in 784) en Alburga Edgiva van Kent, geb. circa 765, koning van Kent 784.

Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Aslug*790  †830  40
Thora*795     
Hortha-Knut*800  †884  84


Aslug van Denemarken
Aslug van Denemarken, geb. circa 790, ovl. circa 830.

tr.
met

Helgi "De Chanteur" van Ringerike, geb. circa 785, ovl. circa 810.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Sigrid*805  †854  49


Helgi "De Chanteur" van Ringerike
Helgi "De Chanteur" van Ringerike, geb. circa 785, ovl. circa 810.

tr.
met

Aslug van Denemarken, dr. van Sigurd II Ragnarsson van Uppsala (Koning van Jutland, Sjaelland, Skaene, Halland en Vestfold) en Helena van Wessex (koning van Kent 784), geb. circa 790, ovl. circa 830.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Sigrid*805  †854  49


Dietrich I de Rulant de Hozemont
Dietrich I de Rulant de Hozemont, geb. in 1135, Chevalier, Croisé, Comte de Rulant et Hozémont, ovl. Akko [Israël] in 1189.


Hij krijgt een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Gérard*1155  †1213  58


Walteri van Rulant
Walteri van Rulant, geb. in 1100, Ritter, Herr von Reuland.


Hij krijgt een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Dietrich I*1135  †1189 Akko [Israël] 54