Cees Hagenbeek
Cunon Ludolph de Clèves
 
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Cunon Ludolph de Clèves (Reinold de Teisterband), geb. circa 725, Comte de Clèves, ovl. circa 778.

 

tr.
met

Aleida d'Aquitaine, dr. van Hunald d'Aquitaine (Prince d'Aquitaine, Duc de Gascogne) en Évodie de Rouergue, geb. circa 733, tr. met

Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Johannes*747  †812  651 2 

Aleida d'Aquitaine
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Aleida d'Aquitaine, geb. circa 733.

tr.
met

Cunon Ludolph de Clèves (Reinold de Teisterband), zn. van Reinold de Clèves (Comte Duc de Clêves) en Ida d'Ardennes, geb. circa 725, Comte de Clèves, ovl. circa 778, tr. met

 

Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Johannes*747  †812  651 2 

Reinold de Clèves
 
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Reinold de Clèves (Ida de Panonie), geb. circa 710, Comte Duc de Clêves, ovl. in 767.

tr.
met

Ida d'Ardennes (Ida de Hainaut, Ida van Henegauwen, Ida de Namur), dr. van Adalric II d'Ardennes (Seigneur) en Isabelle de Lommois, geb. circa 710, tr. (2) met Henri II de Salm. Uit dit huwelijk een zoon, tr. (1) met

Ida d'Ardennes (Ida de Hainaut, Ida van Henegauwen, Ida de Namur).
Comtesse d' Ardennes-Waldeet Limburg, Héritière de Namur.

Uit dit huwelijk een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Cunon*725  †778  531 2 

Ida d'Ardennes
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Ida d'Ardennes (Ida de Hainaut, Ida van Henegauwen, Ida de Namur), geb. circa 710.

Ida d'Ardennes (Ida de Hainaut, Ida van Henegauwen, Ida de Namur).
Comtesse d' Ardennes-Waldeet Limburg, Héritière de Namur.

 

tr. (1)
met

Reinold de Clèves (Ida de Panonie), zn. van Diederik II de Clèves (2ème Comte de Clèves et Teisterbant) en Ida de Hainaut, geb. circa 710, Comte Duc de Clêves, ovl. in 767, tr. met

 

Uit dit huwelijk een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Cunon*725  †778  531 2 

tr. (2)
met

Henri II de Salm, geb. in 720, Comte de Salm, ovl. in 771, tr. met

Uit dit huwelijk een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Henri*735  †800  651 2 

Henri II de Salm
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Henri II de Salm, geb. in 720, Comte de Salm, ovl. in 771.

tr.
met

Ida d'Ardennes (Ida de Hainaut, Ida van Henegauwen, Ida de Namur), dr. van Adalric II d'Ardennes (Seigneur) en Isabelle de Lommois, geb. circa 710, tr. (1) met Reinold de Clèves (Ida de Panonie). Uit dit huwelijk een zoon, tr. (2) met

Ida d'Ardennes (Ida de Hainaut, Ida van Henegauwen, Ida de Namur).
Comtesse d' Ardennes-Waldeet Limburg, Héritière de Namur.

Uit dit huwelijk een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Henri*735  †800  651 2 

Michel (Rhangabé Paléologue) le Curopolate de Byzance
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Michel (Rhangabé Paléologue) le Curopolate de Byzance, geb. circa 746, Curopolate puis empereur byzantin de 811 à 813, ovl. op 11 jan 844.

Michel (Rhangabé Paléologue) le Curopolate de Byzance.
Michaël I Rangabe (Grieks: ???a?? ?? ?a??aß?, Mikhael I Rangabe) (ca. 770? - 845) was van 811 tot 813 keizer van Byzantium.
Zijn vader Theophylaktos was admiraal van de Egeïsche vloot van Byzantium. Michaël trouwde met Prokopia, een dochter van Nikephoros, de 'minister van financiën' onder keizerin Irene. Toen zijn schoonvader Irene wist af te zetten en zelf de troon besteeg als Nikephoros I, schonk hij zijn schoonzoon een van de hoogst denkbare hoftitels, hij maakte Michaël Kouropalates, een soort ere-majordomus.
Michaël overleefde de rampzalige veldtocht tegen de Bulgaarse Khan Kroem, waarbij de keizer zelf sneuvelde en diens zoon en opvolger Staurakios zwaargewond raakte. Deze wilde de troon niet aan zijn zwager afstaan, en daarom dwongen Michaëls aanhangers hem af te treden. De dodelijk gewonde Staurakios stierf pas enkele maanden later in een klooster.
Michaël is de eerste keizer met een familienaam. Het is wel gesuggereerd dat de naam van het Slavische rokavu stamt, maar dat is niet zeker. Het is wel duidelijk dat in zijn tijd de grote magnatenfamilies meer aan invloed wonnen.
Michaël wilde de tegenstellingen in zijn rijk verminderen en verlichtte daarom de strenge belastingen die Nikephoros had opgelegd. Anderzijds voelde hij zich verplicht veel geld uit te geven aan het leger, aan de bureaucratie en aan de Kerk. Hij vervolgde de iconoclasten en betoonde zich een vroom man - waardoor hij een goede reputatie verwierf in de beeldbepalende Kroniek van zijn tijdgenoot Theophanes Confessor.
In 812 reisden afgevaardigden van Michaël naar het verre Aken om keizer Karel de Grote als basileus te erkennen, zonder verdere toelichting, in ruil voor de teruggave van een aantal verloren gebiedsdelen, onder meer Venetië, dat toen nog niet zo'n belangrijke stad was. Dat was gezichtsverlies voor Byzantium, omdat er altijd maar één keizerrijk geweest was, ook al was er soms meer dan één keizer.
In datzelfde jaar stelden de Bulgaren onder Khan Kroem een vrede voor. Het voorstel leek verdacht veel op een ultimatum. Toen Michaël aarzelde, nam Kroem Mesembria in, tegenwoordig de stad Nesebar. Michaël trad in het strijdperk, maar na enkele kleine successen verloor hij de Slag bij Versinikia op 22 juni 813, waarbij het oppermachtige Byzantijnse leger eerloos op de vlucht gedreven werd. Michaël trad af en droeg de keizerlijke waardigheid over aan zijn meer besluitvaardige generaal Leo de Armeniër, die bekend is als Leo V van Byzantium.
Leo vernietigde de dynastieke aspiraties van Rangabe door de zonen van Michaël te castreren. Een van hen, Niketas (797-877), zou het onder de naam Ignatius nog tot patriarch van Constantinopel brengen en werd spoedig na zijn overlijden heilig verklaard. Oud-keizer Michaël zelf leefde nog dertig jaar vreedzaam in een klooster op het Prinseneiland Proti, tegenwoordig Kinaliada.
Kouropoleet was een hoftitel van het Byzantijnse Rijk.
Oorspronkelijk was het de titel voor de hoffunctionaris die verantwoordelijk was voor de huishouding en het onderhoud van het paleis, de majordomus of hofmeier. In de zesde eeuw maakte keizer Justinianus I de functie tot een van de belangrijkste functies aan het hof. De titel werd ook als eerbewijs aan buitenlandse vorsten toegekend. Vanaf de elfde eeuw verloor de functie weer aan betekenis.

tr.
met

Procopia Mamikonian, dr. van Nicéphore I le Logothète Mamikonian (Logothete, Cesar, Empereur) en Irène l'Isaurienne de Byzance, geb. te Constantinopel in 750, Impératrice byzantine, tr. met

Procopia Mamikonian.
Procopia geboren rond 770 en overleden na 813) was een Byzantijnse keizerin en de vrouw van keizer Michael I Rhangabé. Haar vader was de Byzantijnse keizer Nicephore I. De naam van haar moeder is niet bekend. Ze had ook een broer, Staurakios, die kort keizer van Byzantium was in 811. .
Aan het einde van de 8e eeuw trouwde Procopia met Michael Rhangabé, de zoon van Theophylaktos Rhangabe, de admiraal die het bevel voerde over de Egeïsche vloot. In 802 werd keizerin Irene van Athene afgezet door een alliantie van patriciërs en eunuchen. Het hoofd van de samenzwering was Nicephore, Procopia's vader, die destijds de functie van minister van Financiën (logothetes tou genikou) bekleedde. Op 31 oktober 802 werd Nicephore aangewezen als toekomstige keizer en Procopia werd een lid van de keizerlijke familie. Procopia's man ontving de waardigheid van kouropalates, de hoogste onderscheiding aan het hof. Op 26 juli 811 werd Nicephore gedood tijdens gevechten tegen de Kroum van Bulgarije in de Slag bij Pliska. Een groot deel van het Byzantijnse leger werd vernietigd tijdens deze slag, beschouwd als een van de ergste nederlagen in de Byzantijnse geschiedenis. Onder de weinige overlevenden was Staurakios, Procopia's broer, die de keizer opvolgde. Staurakios overleefde de slag echter niet ongedeerd. Een zwaardwond in zijn nek liet hem verlamd achter. De leden van de keizerlijke garde slaagden erin hem naar Adrianopel te vervoeren, maar hij herstelde nooit volledig van zijn verwondingen. De opvolgingskwestie van Staurakios werd dringend. Twee kampen ontstonden aan het hof. Een was gevormd rondom Theophano, de vrouw van de keizer, die ernaar zou hebben gestreefd haar man op te volgen. Het andere kamp was gevormd rond Procopia, die mikte op de troon voor haar man, Michael. Procopia slaagde er niet in haar broer te overtuigen om haar te kiezen. Hij leek juist Theophano te hebben begunstigd. Echter, Michael en Procopia verkregen genoeg steun aan het hof om Staurakios zelf te bedreigen. Niet in staat om de oppositie het hoofd te bieden, wees Staurakios zijn zwager Michael als erfgenaam aan en trad tegelijkertijd af, waarna hij zich terugtrok in een klooster. Procopia werd zo de nieuwe keizerin-gemaal. .
Keizerin Op 2 oktober 811 beklom Michael I Rhangabé de troon en werd Procopia keizerin. Tijdens de korte regering van haar man bekleedde Procopia een dominante positie aan het hof. Ze drong er ook op aan om haar man te volgen in zijn campagnes, maar haar aanwezigheid werd slecht ontvangen door de troepen. Om zijn positie te versterken, gaf Michael gul geld aan het leger, de bureaucratie en de kerk. Hij heropende ook onderhandelingen met Karel de Grote en erkende hem als basileus (keizer). De oorlog tegen de Bulgaren ging echter door en leidde tot de val van het keizerlijke paar. Op 22 juni 813 werd Michael verslagen in de Tweede Slag bij Adrianopel. Het Byzantijnse leger was groter dan het Bulgaarse leger, maar slaagde er niet in zijn numerieke superioriteit in zijn voordeel te gebruiken. Michael was een van de eersten die zich terugtrok van het slagveld. Andere eenheden volgden zijn voorbeeld. Khan Kroum rukte op in Oost-Thracië en zelfs Constantinopel werd een potentieel doelwit. Welke steun Michael en Procopia ook wisten te vergaren, deze bleek onvoldoende om hen aan de macht te houden na de militaire nederlaag van Michael. Op 11 juli 813 trad Michael af ten gunste van Leo V de Armeniër. Het werk Teophanes Continuatus, een voortzetting van de kronieken van Theophanes de Belijder, vermeldt dat Procopia tevergeefs de abdicatie van haar man tegenwerkte. Ze moest zich terugtrekken in een klooster waar ze enkele jaren later stierf. De kinderen van Procopia kregen ook een moeilijk lot. Leo V stond erop dat ze werden gecastreerd en geschoren, zodat ze nooit aanspraak konden maken op de keizerlijke macht. .
Procopia en Michael hadden minstens vijf kinderen: .
Theophylaktos (792 - 15 januari 849), mede-keizer van 812 tot 813. Hij werd gecastreerd en verbannen naar een klooster. De datum van zijn overlijden werd vermeld in het "Teophanes Continuatus". .
Staurakios (793 - 813), overleden vóór de abdicatie van zijn vader onder onbekende omstandigheden. .
Nicetas (797 - 23 oktober 877), gecastreerd en verbannen naar een klooster. Hij werd later patriarch onder de naam Ignatios van Constantinopel. .
Gorgo, die non werd.
Theophano, die ook non werd.
Ignatios werd later heilig verklaard. Zijn hagiografie vermeldt dat een van zijn zusters iconodulen hielp tijdens de vervolgingen van Theophilos (rond 829-842), zonder te specificeren welke.

Uit dit huwelijk een dochter:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Constantia*770     1 2 

Procopia Mamikonian
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Procopia Mamikonian, geb. te Constantinopel in 750, Impératrice byzantine.

Procopia Mamikonian.
Procopia geboren rond 770 en overleden na 813) was een Byzantijnse keizerin en de vrouw van keizer Michael I Rhangabé. Haar vader was de Byzantijnse keizer Nicephore I. De naam van haar moeder is niet bekend. Ze had ook een broer, Staurakios, die kort keizer van Byzantium was in 811. .
Aan het einde van de 8e eeuw trouwde Procopia met Michael Rhangabé, de zoon van Theophylaktos Rhangabe, de admiraal die het bevel voerde over de Egeïsche vloot. In 802 werd keizerin Irene van Athene afgezet door een alliantie van patriciërs en eunuchen. Het hoofd van de samenzwering was Nicephore, Procopia's vader, die destijds de functie van minister van Financiën (logothetes tou genikou) bekleedde. Op 31 oktober 802 werd Nicephore aangewezen als toekomstige keizer en Procopia werd een lid van de keizerlijke familie. Procopia's man ontving de waardigheid van kouropalates, de hoogste onderscheiding aan het hof. Op 26 juli 811 werd Nicephore gedood tijdens gevechten tegen de Kroum van Bulgarije in de Slag bij Pliska. Een groot deel van het Byzantijnse leger werd vernietigd tijdens deze slag, beschouwd als een van de ergste nederlagen in de Byzantijnse geschiedenis. Onder de weinige overlevenden was Staurakios, Procopia's broer, die de keizer opvolgde. Staurakios overleefde de slag echter niet ongedeerd. Een zwaardwond in zijn nek liet hem verlamd achter. De leden van de keizerlijke garde slaagden erin hem naar Adrianopel te vervoeren, maar hij herstelde nooit volledig van zijn verwondingen. De opvolgingskwestie van Staurakios werd dringend. Twee kampen ontstonden aan het hof. Een was gevormd rondom Theophano, de vrouw van de keizer, die ernaar zou hebben gestreefd haar man op te volgen. Het andere kamp was gevormd rond Procopia, die mikte op de troon voor haar man, Michael. Procopia slaagde er niet in haar broer te overtuigen om haar te kiezen. Hij leek juist Theophano te hebben begunstigd. Echter, Michael en Procopia verkregen genoeg steun aan het hof om Staurakios zelf te bedreigen. Niet in staat om de oppositie het hoofd te bieden, wees Staurakios zijn zwager Michael als erfgenaam aan en trad tegelijkertijd af, waarna hij zich terugtrok in een klooster. Procopia werd zo de nieuwe keizerin-gemaal. .
Keizerin Op 2 oktober 811 beklom Michael I Rhangabé de troon en werd Procopia keizerin. Tijdens de korte regering van haar man bekleedde Procopia een dominante positie aan het hof. Ze drong er ook op aan om haar man te volgen in zijn campagnes, maar haar aanwezigheid werd slecht ontvangen door de troepen. Om zijn positie te versterken, gaf Michael gul geld aan het leger, de bureaucratie en de kerk. Hij heropende ook onderhandelingen met Karel de Grote en erkende hem als basileus (keizer). De oorlog tegen de Bulgaren ging echter door en leidde tot de val van het keizerlijke paar. Op 22 juni 813 werd Michael verslagen in de Tweede Slag bij Adrianopel. Het Byzantijnse leger was groter dan het Bulgaarse leger, maar slaagde er niet in zijn numerieke superioriteit in zijn voordeel te gebruiken. Michael was een van de eersten die zich terugtrok van het slagveld. Andere eenheden volgden zijn voorbeeld. Khan Kroum rukte op in Oost-Thracië en zelfs Constantinopel werd een potentieel doelwit. Welke steun Michael en Procopia ook wisten te vergaren, deze bleek onvoldoende om hen aan de macht te houden na de militaire nederlaag van Michael. Op 11 juli 813 trad Michael af ten gunste van Leo V de Armeniër. Het werk Teophanes Continuatus, een voortzetting van de kronieken van Theophanes de Belijder, vermeldt dat Procopia tevergeefs de abdicatie van haar man tegenwerkte. Ze moest zich terugtrekken in een klooster waar ze enkele jaren later stierf. De kinderen van Procopia kregen ook een moeilijk lot. Leo V stond erop dat ze werden gecastreerd en geschoren, zodat ze nooit aanspraak konden maken op de keizerlijke macht. .
Procopia en Michael hadden minstens vijf kinderen: .
Theophylaktos (792 - 15 januari 849), mede-keizer van 812 tot 813. Hij werd gecastreerd en verbannen naar een klooster. De datum van zijn overlijden werd vermeld in het "Teophanes Continuatus". .
Staurakios (793 - 813), overleden vóór de abdicatie van zijn vader onder onbekende omstandigheden. .
Nicetas (797 - 23 oktober 877), gecastreerd en verbannen naar een klooster. Hij werd later patriarch onder de naam Ignatios van Constantinopel. .
Gorgo, die non werd.
Theophano, die ook non werd.
Ignatios werd later heilig verklaard. Zijn hagiografie vermeldt dat een van zijn zusters iconodulen hielp tijdens de vervolgingen van Theophilos (rond 829-842), zonder te specificeren welke.

tr.
met

Michel (Rhangabé Paléologue) le Curopolate de Byzance, zn. van Christophore Théophilacte Cesar Rhangabe de Byzance (Droungarios (commander of a droungos [body of infantry]) in the Dodekanes), geb. circa 746, Curopolate puis empereur byzantin de 811 à 813, ovl. op 11 jan 844, tr. met

Michel (Rhangabé Paléologue) le Curopolate de Byzance.
Michaël I Rangabe (Grieks: ???a?? ?? ?a??aß?, Mikhael I Rangabe) (ca. 770? - 845) was van 811 tot 813 keizer van Byzantium.
Zijn vader Theophylaktos was admiraal van de Egeïsche vloot van Byzantium. Michaël trouwde met Prokopia, een dochter van Nikephoros, de 'minister van financiën' onder keizerin Irene. Toen zijn schoonvader Irene wist af te zetten en zelf de troon besteeg als Nikephoros I, schonk hij zijn schoonzoon een van de hoogst denkbare hoftitels, hij maakte Michaël Kouropalates, een soort ere-majordomus.
Michaël overleefde de rampzalige veldtocht tegen de Bulgaarse Khan Kroem, waarbij de keizer zelf sneuvelde en diens zoon en opvolger Staurakios zwaargewond raakte. Deze wilde de troon niet aan zijn zwager afstaan, en daarom dwongen Michaëls aanhangers hem af te treden. De dodelijk gewonde Staurakios stierf pas enkele maanden later in een klooster.
Michaël is de eerste keizer met een familienaam. Het is wel gesuggereerd dat de naam van het Slavische rokavu stamt, maar dat is niet zeker. Het is wel duidelijk dat in zijn tijd de grote magnatenfamilies meer aan invloed wonnen.
Michaël wilde de tegenstellingen in zijn rijk verminderen en verlichtte daarom de strenge belastingen die Nikephoros had opgelegd. Anderzijds voelde hij zich verplicht veel geld uit te geven aan het leger, aan de bureaucratie en aan de Kerk. Hij vervolgde de iconoclasten en betoonde zich een vroom man - waardoor hij een goede reputatie verwierf in de beeldbepalende Kroniek van zijn tijdgenoot Theophanes Confessor.
In 812 reisden afgevaardigden van Michaël naar het verre Aken om keizer Karel de Grote als basileus te erkennen, zonder verdere toelichting, in ruil voor de teruggave van een aantal verloren gebiedsdelen, onder meer Venetië, dat toen nog niet zo'n belangrijke stad was. Dat was gezichtsverlies voor Byzantium, omdat er altijd maar één keizerrijk geweest was, ook al was er soms meer dan één keizer.
In datzelfde jaar stelden de Bulgaren onder Khan Kroem een vrede voor. Het voorstel leek verdacht veel op een ultimatum. Toen Michaël aarzelde, nam Kroem Mesembria in, tegenwoordig de stad Nesebar. Michaël trad in het strijdperk, maar na enkele kleine successen verloor hij de Slag bij Versinikia op 22 juni 813, waarbij het oppermachtige Byzantijnse leger eerloos op de vlucht gedreven werd. Michaël trad af en droeg de keizerlijke waardigheid over aan zijn meer besluitvaardige generaal Leo de Armeniër, die bekend is als Leo V van Byzantium.
Leo vernietigde de dynastieke aspiraties van Rangabe door de zonen van Michaël te castreren. Een van hen, Niketas (797-877), zou het onder de naam Ignatius nog tot patriarch van Constantinopel brengen en werd spoedig na zijn overlijden heilig verklaard. Oud-keizer Michaël zelf leefde nog dertig jaar vreedzaam in een klooster op het Prinseneiland Proti, tegenwoordig Kinaliada.
Kouropoleet was een hoftitel van het Byzantijnse Rijk.
Oorspronkelijk was het de titel voor de hoffunctionaris die verantwoordelijk was voor de huishouding en het onderhoud van het paleis, de majordomus of hofmeier. In de zesde eeuw maakte keizer Justinianus I de functie tot een van de belangrijkste functies aan het hof. De titel werd ook als eerbewijs aan buitenlandse vorsten toegekend. Vanaf de elfde eeuw verloor de functie weer aan betekenis.

Uit dit huwelijk een dochter:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Constantia*770     1 2 

Gérard de Roussillon
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Gérard de Roussillon, geb. circa 739, Comte de Roussillon en Bourgogne, ovl. circa 785.

tr. te Pessac [Frankrijk] voor 775
met

Fernande d'Aquitaine (Fernande de Gascogne), dr. van Waifre d'Aquitaine (Duc de Gascogne) en Adèle de Gascogne, geb. te Pessac [Frankrijk] in 743, ovl. in 775, tr. met

Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Jolente*785 Grasse [Frankrijk] †850  651 1 

Fernande d'Aquitaine
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Fernande d'Aquitaine (Fernande de Gascogne), geb. te Pessac [Frankrijk] in 743, ovl. in 775.

  • Vader:
    Waifre d'Aquitaine, geb. circa 725, Duc de Gascogne, ovl. op 10 jun 768, tr. met

tr. te Pessac [Frankrijk] voor 775
met

Gérard de Roussillon, zn. van Dreux de Mayence (Comte de Mayence) en Albérade de Roussillon, geb. circa 739, Comte de Roussillon en Bourgogne, ovl. circa 785, tr. met

Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Jolente*785 Grasse [Frankrijk] †850  651 1 

Albérade de Roussillon
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Albérade de Roussillon, geb. te Roussillon [Frankrijk] circa 692.

tr.
met

Dreux de Mayence, zn. van Guy ou Adalheim Gondevald de Mayence en Jossine Josine de Francie, geb. te Mayence [Duitsland] in 695, Comte de Mayence, ovl. in 720, tr. met

Uit dit huwelijk een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Gérard*739  †785  461 4 

Dreux de Mayence
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Dreux de Mayence, geb. te Mayence [Duitsland] in 695, Comte de Mayence, ovl. in 720.

tr.
met

Albérade de Roussillon, dr. van Girard de Roussillon en Fernande d'Aquitaine, geb. te Roussillon [Frankrijk] circa 692, tr. met

Uit dit huwelijk een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Gérard*739  †785  461 4 

Guy ou Adalheim Gondevald de Mayence
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Guy ou Adalheim Gondevald de Mayence, geb. circa 675.

tr.
met

Jossine Josine de Francie, dr. van Josselin de Francie, geb. in 680, tr. met

Uit dit huwelijk 2 zonen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Dreux*695 Mayence [Duitsland] †720  251 1 
2 Adalheim*680  †764  841 2 

Jossine Josine de Francie
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Jossine Josine de Francie, geb. in 680.

tr.
met

Guy ou Adalheim Gondevald de Mayence, zn. van Garnier IV de Bourgogne (Fondateur monastère de Hornbach) en Willigarde d'Austrasie, geb. circa 675, tr. met

Uit dit huwelijk 2 zonen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Dreux*695 Mayence [Duitsland] †720  251 1 
2 Adalheim*680  †764  841 2 

Ermengarde d'Austrasie
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Ermengarde d'Austrasie, geb. circa 570.

tr.
met

Garnier III de Bourgogne, zn. van Garnier II de Bourgogne (Duc de Bourgogne Fondateur d'Hornbach Comte de Hornbach) en Ermengarde d'Austrasie, geb. in 580, ovl. in 626, tr. met

Uit dit huwelijk 2 kinderen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Garnier IV*620 Nevers [Frankrijk] †682  621 2 
2 Éringarde*605     1 2 

Josselin de Francie
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Josselin de Francie, geb. in 650.

  • Moeder:
    Bathilde de Kent (Bathilde dite Sainte Bathilde d' Ascanie), dr. van Sisoigne van Ascanië, geb. circa 625, koningin van Frankrijk in 648?, ovl. te Chelles [Frankrijk] circa 30 jan 680, tr. met


Hij krijgt een dochter:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Jossine*680     1 2 

Waifre d'Aquitaine
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Waifre d'Aquitaine, geb. circa 725, Duc de Gascogne, ovl. op 10 jun 768.

tr.
met

Adèle de Gascogne, geb. circa 730, ovl. circa 780, tr. met

Uit dit huwelijk een dochter:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Fernande*743 Pessac [Frankrijk] †775  321 4 

Adèle de Gascogne
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Adèle de Gascogne, geb. circa 730, ovl. circa 780.

tr.
met

Waifre d'Aquitaine, geb. circa 725, Duc de Gascogne, ovl. op 10 jun 768, tr. met

Uit dit huwelijk een dochter:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Fernande*743 Pessac [Frankrijk] †775  321 4 

Wanda de Toulouse
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Wanda de Toulouse (Wanda de Wisigothie), geb. te Toulouse [Frankrijk] (te Toulouse, [Frankrijk]) circa 700.

tr. (1)
met

Galindo Aznarez I d'Aragon, geb. te Barbastro circa 716, tr. met

Uit dit huwelijk 6 kinderen, waaronder:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Aznar*734 Zaragoza [Spanje]    1 1 

tr. (2)
met

Loup I de Gascogne, zn. van Hatton de Gascogne en Wantrade des Francs, geb. te Argeliers [Frankrijk] circa 695, Duc de Gascogne, ovl. in 778, tr. met

Uit dit huwelijk 6 kinderen, waaronder:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Loup*718 Couserans [Frankrijk] †779  611 4 
2 Sanche I*716  †816  1000 0 

Girard de Roussillon
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Girard de Roussillon, geb. te Frauenfeld [Zwitserland] in 672, ovl. te Roussillon [Frankrijk] in 719.

tr.
met

Fernande d'Aquitaine, dr. van Dagobert II Rex Francorum (koning van Autrasië 674-678) en Giselle prinses de Razès, geb. te Pessac [Frankrijk] circa 671, ovl. circa 725, tr. met

Uit dit huwelijk een dochter:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Albérade*692 Roussillon [Frankrijk]    1 1 

Fernande d'Aquitaine
in
Kwartierstaat van Eduard von Saher
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Fernande d'Aquitaine, geb. te Pessac [Frankrijk] circa 671, ovl. circa 725.

tr.
met

Girard de Roussillon, zn. van Guérin II (Wido Warin) de Poitiers (Comte de Thurgovie Comte de Paris Seigneur de Poitiers deTreves) en Gunza de Metz (Comtesse de Paris deTreves de Metz), geb. te Frauenfeld [Zwitserland] in 672, ovl. te Roussillon [Frankrijk] in 719, tr. met

Dagobert II Rex Francorum.
Dagobert II (ca. 652 - 679), bijgenaamd de Jonge, was van 676 tot 679 koning van Austrasië. Hij werd in 872 heilig verklaard. Zijn feestdag is 23 december.
Dagoberts vader Sigibert III stierf in 656, toen Dagobert nog maar een jongen was. De hofmeester van het paleis Grimoald I verbande Dagobert naar Ierland en later Engeland, waar hij werd opgevangen door Dido, de bisschop van Poitiers. Grimoald I zette zijn eigen zoon Childebert de Geadopteerde op de troon. Al vrij snel werd Austrasië echter veroverd door Clovis II van Frankrijk, die Childebert afzette en het gebied aan zijn eigen rijk toevoegde.
In 674 kwam Dagobert II terug uit ballingschap en hij herkreeg (in 675) een deel van zijn erfgronden. Al vier jaar later overleed hij bij Stenay; een van zijn eigen bediendes stak (in opdracht van hofmeester Ebroin van Neustrië en Bourgondië, die jaloers was op Dagobert) de jonge koning met een mes in het oog toen deze bij een bron in het bos van Woëvre lag te slapen tijdens een jachtpartij. Dagobert II ligt begraven in de kerk van Stenay. Volgens geruchten is deze moord beraamd door het Vaticaan, samen met Pepijn van Herstal.
De dood van Dagobert II betekende tevens het einde van het koninkrijk Austrasië. Dagobert II zou tijdens zijn ballingschap zijn getrouwd met de Angelsaksische prinses Mathilde. Het geloof dat Adela en Irmina van Oeren zijn dochters zouden zijn, berust bijna zeker op een vervalsing. Omdat hij geen mannelijke nakomelingen achterliet werd het koninkrijk overgedragen aan de afstammelingen van Clovis II.
Volgens een legende had Dagobert wél een zoon, Sigebert IV, die na de dood van zijn vader naar Zuid-Frankrijk vluchtte (naar het gebied dat bekendstaat als de Razès) en daar in Rennes-le-Château de rest van zijn leven doorbracht.
Als heilige wordt Dagobert gevierd op 23 december.

Uit dit huwelijk een dochter:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Albérade*692 Roussillon [Frankrijk]    1 1