Vader: Wauthier I d'Ardres, zn. van Enguerrand d'Ardres en Gisèle de Desvres, geb. Ardres [Frankrijk] circa 994, ovl. in 1049, tr. met

Moeder: Blandine ou Blanche de Bournonville, dr. van Ardolf I de Posthume van Guines en Mathilde de Boulogne, geb. Bournonville [Frankrijk] circa 1005, ovl. Ardres [Frankrijk] in 1056.

tr. (1)
met

Hérald Herrebert Robert, dit Herred Graugroc de de Furnes, zn. van Arnulf Herrnulfe de Furnes, geb. Peuplingues [Frankrijk] circa 1008, Chevalier 1er châtelain de Furnes - Pair et baron de l’Evêché de Thérouanne.

Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:

tr. (2)
met

Elbodon Berghes-Saint-Winnoc, geb. Bergues [Frankrijk] circa 1010, ovl. Kortrijk [België] in 1061.

Elbodon Berghes-Saint-Winnoc.
Elbodon, kasteelheer van Bergues en heeft een zoon genaamd Arnoul. Toen hij hoorde dat Herred van plan was om in Ardres te gaan wonen, wilde Elbodon daar een huis laten bouwen. Hij ontbost het Aune-bos dat zich uitstrekte van de Sint-Folquinbron tot aan het plein van de Sint-Omerkerk. Hij bouwt een sluis of dam in het midden van het moeras en met het water van de Sint-Folquinbron en enkele andere bronnen laat hij een vijver aanleggen. Hij laat ook een molen bouwen. Hun zoon zou Arnulf van Ardres zijn, 1038/1094, wat volgens mijn stamboom onmogelijk lijkt!.

Er wordt verwezen naar deze regio in 857 onder de naam Gruono(m)bergou, die in 877 verandert in Groen Berg en in 944 in Bergan.

De naam van de stad komt van het Nederlands groene berg, wat "groene heuvel" betekent. .

De naam wordt in het Nederlands Sint-Winoksbergen genoemd (letterlijk "Monts-Saint-Winoc"), en Bergn in West-Vlaams.

In 1646 werd de stad Bergue-Saint-Vinox genoemd.

Tijdens de Franse Revolutie, om de verwijzing naar de kerk in de naam Berghes-Saint-Winoc te verwijderen, werd de stad hernoemd naar Bergues-sur-Colme. .

Bergues heeft een rijke geschiedenis en was lange tijd een belangrijke politieke plaats, totdat de ontwikkeling van Duinkerke het enigszins overschaduwde. Dit glorieuze verleden wordt onder andere gekenmerkt door het bezoek van vele illustere personen door de eeuwen heen: graven van Vlaanderen, koning van Engeland, koningen van Frankrijk, keizers (Karel V, Napoleon I), enz. .

Bergues heeft vijf keer van heerser veranderd in zijn geschiedenis: het behoorde 522 jaar toe aan de graven van Vlaanderen, daarna 93 jaar aan de hertogen van Bourgondië, graven van Vlaanderen, 79 jaar aan het huis van Oostenrijk, 111 jaar aan Spanje, voordat het definitief Frans werd in 1668.

Tijdens het Romeinse Rijk maakte de stad Bergues deel uit van Gallia Belgica en werd bewoond door de Menapiërs. .

Volgens de legende werd Winoc (of Winox), zoon van een Bretonse koning (dat wil zeggen uit Groot-Brittannië volgens François-Joseph Grille), vergezeld door drie Engelse vrienden, door Sint-Bertin gestuurd om de maritieme kantons, die vaak moerassen waren, te evangeliseren. Winoc zou zich tussen 665 en 675 met enkele metgezellen hebben teruggetrokken op de "Groenberg (De groene heuvel)", een geïsoleerde heuvel aan de rand van de oude kustmoerassen. Daarna ging hij een klooster leiden dat werd gesticht in Wormhout, dat werd verwoest door de Vikingen. .

Het cartularium van Sint-Bertin, geschreven door de monniken van de abdij van Sithiu vanaf de 7e eeuw (het huidige Saint-Omer), vermeldt dat Bergues vroeger "Mont Baal" werd genoemd, wat zou kunnen wijzen op het bestaan van een heidense cultus voordat de christelijke religieuzen zich er vestigden. Baal zou een godheid zijn geweest die op de toppen van de heuvels werd aangeroepen. .

Rond 800, op een kaart van Jacques Malbrancq die het oostelijke deel van de Aa-delta voorstelt, wordt het dorp Grunberga (Bergues) aangegeven, omringd door Burgus in broco (Bourbourg), Ecclesia in broco (Brouckerque), Saint-Wilbrordi (Gravelines), Koudekerke (Coudekerque-Village), Spikere (Spycker) of Loo berga (Looberghe).

Rond 900 of in de tweede helft van de 9e eeuw, toen de Noormannen hun invallen in deze regio begonnen, bouwde graaf van Vlaanderen Boudewijn II de Kale een primitieve versterking (Berg-Saint Winox, of Mont Saint Winoc) en stichtte een kerk gewijd aan Sint-Maarten en Sint-Winoc op de plaats van de oude kapel van Winoc. Hij liet in 910 (of 902) het lichaam van Sint-Winoc daar begraven, de overlevende monniken van Wormhout vestigden zich daar en hij gaf de naam Saint-Winoc aan het dorp dat in de buurt werd ontwikkeld. De graaf van Vlaanderen vermenigvuldigde de donaties aan de kerk en de cultus van Sint-Winoc begon zich te verspreiden, met name tijdens novenen. Volgens de legende vonden er wonderen plaats, waaronder een meisje dat in de Colme viel en gezond en wel weer opdook toen de schrijn van de heilige in een loden kist in de rivier werd geplaatst.

De stad werd aangevallen en ingenomen door de Vikingen in 918 en 928, de versterkingen werden hersteld in 931 of 932 door Everard, kasteelheer en burggraaf van Bergues, en vervolgens opnieuw vernietigd in 942. .

Boudewijn III van Vlaanderen, genaamd Boudewijn de Jonge, versterkt (aarden muren, grachten) opnieuw Bergues, Veurne, Ieper, Brugge, Bourbourg, in 958. Hij stierf in Bergues in 961 en werd begraven in de abdij van Sint-Bertinus in Sint-Omaars. .

Later, rond 1022, hervormt graaf Boudewijn IV met de Baard de kanunniken van Sint-Maarten met losse zeden, verjaagt ze, laat benedictijnen uit Sint-Omaars komen en richt de Sint-Winoksabdij op de asresten achtergelaten door de Noormannen, geeft hem de bezittingen van de kanunniken van Sint-Maarten en het dorp Wormhout en legt daar de beenderen van de heilige neer. De kerk van de kanunniken wordt een eenvoudige parochiekerk.

De kasteeldom van Bergues dateert uit die tijd. Folcran, kasteelheer van Bergues, neemt in 1096 deel aan de Eerste Kruistocht. Zijn naam staat vermeld in de eerste kruisvaarderzaal van het kasteel van Versailles. .

Tijdens het conflict in 1071 tussen Robert I van Vlaanderen, genaamd Robert de Fries, en Richilde van Henegouwen voor het bezit van het graafschap Vlaanderen, kiest Bergues net als de meeste Vlaamse steden partij voor Robert. Deze richt een tweede parochie gewijd aan Sint-Pieter op in Bergues, die zich had ontwikkeld.

In 1072 stierf Filips, de tweede zoon van Robert de Fries, in Bergues na een val en werd begraven in Sint-Winoks. .

Een brand (de huizen zijn van hout, de daken van riet, de straten smal, allemaal factoren die branden bevorderen tot de bouw van gebouwen in steen of baksteen, veel later) verwoestte de stad en de abdij van Sint-Winoks in 1083. Tussen 1123 en 1125 kende Bergues hongersnood, graaf Karel de Goede hielp de armen.

In 1150 stierf Boudewijn, de oudste zoon van de graaf van Vlaanderen, Diederik van de Elzas, in Bergues. .

In 1206 werd Bergues belegerd door een Vlaamse factie die tegen Mathilde van Portugal, weduwe van Filips van de Elzas, graaf van Vlaanderen, was (conflict tussen de Ingrekins, gesteund door Mathilde, en de Blavoetins; deze komen Bergues belegeren, die deel uitmaakt van het weduwegoed van Mathilde). De belegeraars onder leiding van Herbert van Wulveringhem en Walter van Hondschote werden verpletterd door de aanhangers van Mathilde onder de muren van Bergues. .

Bergues werd opnieuw verwoest door branden in 1212-1215, de bloeiende textiel- en sergemanufacturen werden vernietigd.

In 1237, net als veel andere steden en heren van Vlaanderen, verklaren de schepenen en de stad Bergues dat ze de koning van Frankrijk (Lodewijk IX, ook wel bekend als Sint-Louis) zullen steunen als de gravin van Vlaanderen (Johanna van Constantinopel) de voorwaarden van het onlangs in Péronne gesloten verdrag (verdrag van Péronne 1200) niet naleeft. Dit soort verklaringen komt vaak voor; sinds 1214 en zijn overwinning in de slag bij Bouvines heeft koning Filips-Augustus deze verplichting ingevoerd voor de steden en heren van Vlaanderen om trouw te zweren aan de koning; dit was voor hen een manier om problemen of extra belastingen te vermijden, maar ze voelden zich niet meer betrokken bij deze belofte, zelfs als de koningen van Frankrijk van plan waren deze te gebruiken om hen als meineed te verklaren als ze erop terugkwamen. De stad moest de belofte in 1238 hernieuwen na het huwelijk van Johanna van Constantinopel met Thomas II van Piemonte, ook wel Thomas van Savoye genoemd. .

In 1240 krijgt de stad Bergues, samen met Bourbourg, een "keure" (charter, dat wil zeggen een reeks wetten, opgesteld in overeenstemming met de graaf, die schepenen instelt, voorouders van gemeenteraadsleden en bepaalde vrijheden verleent) van graaf Thomas van Savoye (Thomas II van Piemonte) en gravin Johanna van Vlaanderen, waardoor de stad een extra impuls krijgt. Dit charter wordt in 1406 bevestigd door Jan zonder Vrees, hertog van Bourgondië en graaf van Vlaanderen. De stad beschikt in die tijd dus over gemeentelijke vrijheden, een schepencollege, een gemeenschappelijk huis, voorloper van de gemeentehuizen, en waarschijnlijk een primitieve belfort, symbool van deze gemeentelijke vrijheden.

In 1250 vergezelt Giselbert van Bergues Sint-Louis op de zevende kruistocht, wordt gevangengenomen met hem, evenals Willem, kasteelheer van Sint-Omaars, en ze nemen deel aan het betalen van het losgeld dat wordt gevraagd om hun vrijheid terug te krijgen. .

De kasteelheer van Bergues is een van de helden van het Toernooi van Chauvency dat plaatsvond in 1285. De trouvère Jacques Bretel vertelt over zijn heldendaden wanneer hij het opneemt tegen Joffroi d'Âpremont tijdens de algemene mêlee die meer dan 500 ridders bijeenbracht die zich tijdens deze feesten en krijgsspelen wilden meten. De kasteelheer bevindt zich in het gezelschap van de heren van Hondschoote, Haussy, Fléchin, Ligne, Lalaing, Montigny, Auberchicourt, evenals de zoon van de graaf van Vlaanderen en de zoon van Jan van Avesnes, Florent van Henegouwen. .

Guy van Dampierre, zoon van Margaretha van Constantinopel, verzamelt in 1286 onder druk van de koning van Frankrijk in Bergues Saint-Winoc de afgevaardigden van de steden en landen van Vlaanderen om hen de Vrede van Melun te laten goedkeuren, ondertekend in 1225 tussen Frankrijk en Vlaanderen (vrede na de nederlaag van Vlaanderen in de slag bij Bouvines) in aanwezigheid van de gezanten van de koning van Frankrijk, Filips IV de Schone. Deze goedkeuring brengt hen ertoe zich te verbinden de kant van de koning te kiezen als de graaf de bepalingen van het verdrag niet naleeft. Deze graaf van Vlaanderen, zich bewust van het feit dat de oorlog met Frankrijk kon hervatten, versterkt Bergues opnieuw. In 1297 trekt Filips de Schone Vlaanderen binnen, de Fransen winnen de slag bij Veurne, de kasteelheer van Bergues die de kant van de Fransen koos, levert de stad zonder te vechten over, wat Bergues de bevestiging van zijn oude privileges door de koning oplevert, maar hij legt de stad een jaarlijkse rente op. Filips de Schone bezoekt Bergues tijdens zijn rondreis door Vlaanderen in 1301 en beveelt reparaties om de verdediging te versterken.

Aan het begin van de 14e eeuw raakte Bergues betrokken bij het verzet van Vlaanderen tegen de Franse overheersing, de gevangenneming van graaf Gwijde van Dampierre, de confiscatie van het graafschap Vlaanderen en de onwelkome autoriteit van de vertegenwoordiger van de koning Jacques Ier de Châtillon. .

Vlaanderen komt in opstand vanaf 1301. De Fransen lijden in 1302 twee nederlagen: de Brugse Metten en de Guldensporenslag in Kortrijk. Bergues, verdedigd door een Franse gouverneur met een groot garnizoen, wordt belegerd door Willem van Gulik. De bevolking die de Vlaamse zaak steunt, helpt de stad in te nemen, de Franse gouverneur moet vluchten. Gedurende het jaar 1303 gaan de meer of minder dodelijke schermutselingen door: de Vlamingen winnen een confrontatie bij Pont à Vendin, maar worden daarna verslagen door de Audomarois: 1000 inwoners van Bergues, afkomstig uit de milities van Bergues, behoren tot de Vlaamse slachtoffers. De episode eindigt met de Franse overwinning in de slag bij Mons-en-Pévèle in 1304 en het verdrag van Athis-sur-Orge in 1305.

In 1325 behoort Bergues tot de tegenstanders geleid door de stad Brugge tegen de nieuwe graaf Lodewijk van Nevers (Lodewijk I van Vlaanderen). De zaak eindigt met de slag bij Kassel in 1328, waarbij de Vlamingen worden verpletterd door koning Filips VI van Valois, die Lodewijk van Nevers te hulp kwam. De tussenkomst van Nicolaas, abt van de abdij van de Duinen, voorkomt de plundering van Bergues door de Fransen.

In die tijd, in 1326, tonen de beschikbare documenten aan dat de kasteeldom van Bergues geen gemeentelijk zegel heeft en dat het het zegel van de gemeente Bergues gebruikt om een akte te authenticeren, het gemeentelijk zegel kan worden uitgeleend. .

Daarna raakt de stad verwikkeld in de Honderdjarige Oorlog. .

De stad Bergues staat opnieuw aan de zijde van de Vlamingen en de Fransen in 1340, tijdens de tijd van Willem van Artevelde, bij het beleg van Doornik of het beleg van Sint-Omaars. Dit wordt geleid door Robert III van Artesië, pretendent van het graafschap Artesië, en eindigt in een mislukking. .

Op 1 maart 1347 vinden in de Sint-Winoksabdij de verlovingen plaats van graaf Lodewijk II van Vlaanderen, ook bekend als Lodewijk van Male, met Isabella, dochter van de koning van Engeland, Eduard III, die op Vlaanderen rekent in zijn verzet tegen de koning van Frankrijk. De koning en de koningin van Engeland zijn aanwezig, evenals de grote heren van Vlaanderen. Lodewijk van Male, die alleen onder druk van de stad Gent heeft toegestemd, vlucht zo snel mogelijk naar Parijs om het huwelijk te vermijden en zal uiteindelijk Margaretha, dochter van de hertog van Brabant (Margaretha van Brabant), trouwen. .

Lodewijk van Male keert op 30 augustus 1350 terug naar Bergues om zich door de Vlaamse notabelen te laten erkennen als graaf van Vlaanderen. Hij belooft de stad haar privileges te respecteren en te handhaven.

In 1381-1382 worden de vertegenwoordigers van de kasteeldommen van Bergues, Kassel, Bourbourg een tijdlang verleid om zich aan te sluiten bij Filips van Artevelde, leider van Gent, in oorlog tegen Lodewijk van Male. Bij de aankomst van de Fransen onder koning Karel VI van Frankrijk, die de graaf kwam steunen, sluiten ze zich bij de laatste aan en maken zo deel uit van de overwinnaars tijdens de slag bij Westrozebeke, waar de opstandige Vlamingen worden verpletterd.

In 1383 plunderen de Fransen de stad tijdens de kruistocht van Hendrik le Despenser: de stad, eerst ingenomen door de Engelsen die in Vlaanderen aankwamen, wordt verwoest door de Fransen na de terugtocht van de Engelsen, enkele gebouwen blijven overeind, waaronder de Sint-Winoksabdij, het Dominicanenklooster en de Sint-Maartenskerk. .

Het jaar daarop herstelt de hertog van Bourgondië, Filips II van Bourgondië, ook bekend als Filips de Stoute, graaf van Vlaanderen door zijn huwelijk met Margaretha III van Vlaanderen, dochter en erfgename van Lodewijk van Male, de stad, brengt de naar Sint-Omaars gevluchte inwoners terug en bevestigt hun privileges. De vestingwerken worden opnieuw gebouwd aan het begin van de 15e eeuw en gefinancierd door middel van specifieke belastingen. De stad en de Sint-Winoksabdij, gesteund door de hertog en zijn opvolgers, konden zich ontwikkelen.

In 1470 zweert hertog Karel II van Bourgondië, ook bekend als Karel de Stoute, de eed af als graaf van Vlaanderen in Bergues. .

In 1486 is het de beurt aan aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk (Maximiliaan I), graaf van Vlaanderen door zijn huwelijk met Maria van Bourgondië, dochter en erfgename van de hertog van Bourgondië en graaf van Vlaanderen, Karel de Stoute, om naar Bergues te komen om zich te laten erkennen als graaf van Vlaanderen. Enkele jaren later, in 1509, verleent hij Bergues het recht om een vrije jaarmarkt te houden (een markt of beurs met vrijstelling van bepaalde rechten en belastingen, wat bijdraagt aan het succes van dit evenement). Deze beslissing zal bijdragen aan de economische ontwikkeling van Bergues.

Bergues beleeft een nieuwe grote brand in 1494. De Handelsstad .

De nabijheid van de zee, een landbouwgebied en de aanwezigheid van een belangrijk spiritueel centrum zoals de abdij hebben de groei van de stad gestimuleerd. De administratieve onafhankelijkheid vond haar uitdrukking in het belfort, waarvan de bouw in 1240 werd toegestaan door de graaf. De Vlaamse graven hebben ook de versterkingen van de torens versterkt. De mensen die de stad besturen, worden de Magistrat genoemd. .

Bergues werd een haven en een textielcentrum van regionaal belang en produceerde vanaf 1276 zijn eigen wolmarkt. In de daaropvolgende eeuwen produceerde het ook beroemde stoffen en doeken. In de 11e eeuw had de stad een muntwerkplaats en in de 13e eeuw maakte het deel uit van de Hanze van Londen, en met zijn enthousiast wevende getouwen probeerden zijn kooplieden de grote handel. .

De ongunstige situatie aan de grens met het vijandige Frankrijk had geen wezenlijke economische invloed, hoewel de oorlog merkbaar is in de geschiedenis van Sint-Winoksbergen, zoals de plundering in 1383 reeds vermeld; in 1494 kraaide de rode haan boven het centrum.

Een van de belangrijkste verdedigingsmiddelen van Bergues, naast de versterkingen, was de mogelijkheid om de omgeving te overstromen door middel van sluizen of andere regulatiemiddelen voor de moerassen (preventieve overstromingen zouden zo zijn veroorzaakt in 1573, 1646, 1793). Zie Watringue. .

De handel vond lange tijd plaats via het water vanwege de slechte staat van de wegen gedurende eeuwen: een boot, in staat om goederen en reizigers te vervoeren, werd door paarden getrokken langs de trekroutes langs de rivieren, verbond Bergues met Sint-Omaars over de Colme, tweemaal per week, en een andere dagelijkse verbinding verzorgde de route Bergues-Duinkerke.

De welvaart van Bergues is ook te danken aan het verkrijgen van een vrije jaarmarkt (markt waar verkopers en kopers vrijgesteld zijn van bepaalde belastingen, vandaar de naam "franche") in oktober gedurende 9 dagen en een wekelijkse markt op maandag.

tr.
met

Adèle dite de Selvesse d'Ardres, dr. van Wauthier I d'Ardres en Blandine ou Blanche de Bournonville, geb. Sainte-Marie-Kerque [Frankrijk] Château de Selnesse circa 1020, Dame d'Ardres, de Peuplingues, Clerques, Comeques et Brulinghen, ovl. Ardres [Frankrijk] in 1051, begr. Saint-Omer [Frankrijk], tr. (1) met Hérald Herrebert Robert, dit Herred Graugroc de de Furnes. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

Arnulf Herrnulfe de Furnes
Arnulf Herrnulfe de Furnes, geb. circa 955.

Vader: Heribert de Furnes, zn. van Erembald I de Furnes, geb. circa 930, Châtelain de Furnes, ovl. in 964, tr. met

• Moeder:
  NN Bachten de Kupe.

Hij krijgt 2 zonen:

Heribert de Furnes
Heribert de Furnes, geb. circa 930, Châtelain de Furnes, ovl. in 964.

Vader: Erembald I de Furnes, geb. Veurne [België] circa 910.

tr.
met

NN Bachten de Kupe.

NN Bachten de Kupe.
Bachten de Kupe is een regio gelegen in de Belgische provincie West-Vlaanderen, begrensd door de IJzer, de Belgische kust en de Franse grens (de Schreve), vandaar de West-Vlaamse naam "Bachten de kupe" (achter de kuip). .

De regio omvat de gemeenten Veurne, De Panne en Koksijde, evenals delen van Nieuwpoort, Diksmuide, Alveringem en Poperinge (waar de IJzer bij Roesbrugge West-Vlaanderen binnenkomt). De regio maakt deel uit van het Veurne-Ambacht.

Huwelijk Heribert de Furnes waarin Duva van Veurne Gehuwd met sosa Erembalt van Brugge ca 980 waarvan H sosa Robert I Erembalt van Brugge ca 1010-ca 1089 Gehuwd met Doda NN ca 1012 waaronder: Jacobus Hacket van Brugge /1030-1060/ Arnulf van Veurne ca 990 Gehuwd met NN Veurne Ambacht waarvan Herald van Veurne ca 1008 Gehuwd met Adele de Selnesse †ca 1051 waaronder: Adele de Selvesse ca 1030 Adela van Veurne ca 1034 Erembald van Veurne ca 1010-ca 1089 .

Gehuwd met Doda van Brugge ca 1015 waaronder: Jacobus van Brugge ca 1040.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Arnulf	*955					1	2

---

NN Bachten de Kupe

---

NN Bachten de Kupe.

NN Bachten de Kupe.
Bachten de Kupe is een regio gelegen in de Belgische provincie West-Vlaanderen, begrensd door de IJzer, de Belgische kust en de Franse grens (de Schreve), vandaar de West-Vlaamse naam "Bachten de kupe" (achter de kuip). .

De regio omvat de gemeenten Veurne, De Panne en Koksijde, evenals delen van Nieuwpoort, Diksmuide, Alveringem en Poperinge (waar de IJzer bij Roesbrugge West-Vlaanderen binnenkomt). De regio maakt deel uit van het Veurne-Ambacht.

Huwelijk Heribert de Furnes waarin Duva van Veurne Gehuwd met sosa Erembalt van Brugge ca 980 waarvan H sosa Robert I Erembalt van Brugge ca 1010-ca 1089 Gehuwd met Doda NN ca 1012 waaronder: Jacobus Hacket van Brugge /1030-1060/ Arnulf van Veurne ca 990 Gehuwd met NN Veurne Ambacht waarvan Herald van Veurne ca 1008 Gehuwd met Adele de Selnesse †ca 1051 waaronder: Adele de Selvesse ca 1030 Adela van Veurne ca 1034 Erembald van Veurne ca 1010-ca 1089 .

Gehuwd met Doda van Brugge ca 1015 waaronder: Jacobus van Brugge ca 1040.

tr.
met

Heribert de Furnes, zn. van Erembald I de Furnes, geb. circa 930, Châtelain de Furnes, ovl. in 964.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Arnulf	*955					1	2

Erembald I de Furnes
Erembald I de Furnes, geb. Veurne [België] circa 910.

Hij krijgt een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Heribert	*930		†964		34	1	1

Ingelram de Créquy
Ingelram de Créquy, geb. Créquy [Frankrijk] circa 770.

Ingelram de Créquy.
Leude (Compagnon du roi et possesseur du fief et du domaine) Forestier de Flandres.

Vader: Lyderic de Créquy, zn. van Estorin de Créquy (Sire de Créquy Forestier de Flandres), geb. Créquy [Frankrijk] circa 740, ovl. in 835.

Hij krijgt een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Odoacre I	*800		†863		63	1	1

Lyderic de Créquy
Lyderic de Créquy, geb. Créquy [Frankrijk] circa 740, ovl. in 835.

Vader: Estorin de Créquy, zn. van Bouchard de Créquy (Sire de Créquy Forestier de Flandres) en Helvide de Flandre, geb. in 700, Sire de Créquy Forestier de Flandres.

Hij krijgt een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Ingelram	*770	Créquy [Frankrijk]				1	1

Estorin de Créquy
Estorin de Créquy, geb. in 700, Sire de Créquy Forestier de Flandres.

Vader: Bouchard de Créquy, zn. van Lyderic I Le Buc de Flandres (Sire de Créquy 1er forestier de Flandres) en Rothilde de France, geb. circa 650, Sire de Créquy Forestier de Flandres, ovl. na 691, tr. voor 675 met

• Moeder:
  Helvide de Flandre, geb. circa 650.

Hij krijgt een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Lyderic	*740	Créquy [Frankrijk]	†835		95	1	1

Bouchard de Créquy
Bouchard de Créquy, geb. circa 650, Sire de Créquy Forestier de Flandres, ovl. na 691.

Bouchard de Créquy.
Préteur de Louvain puis Forestier de Flandres (~679 succède à son frère), Seigneur et Comte d’Harlebeke.

Vader: Lyderic I Le Buc (Lyderic I) de Flandres (Lyderic I de Créquy, Lyderic I d' Harlebeke), zn. van Mérovée d'Austrasie en Éringarde dite de Dijon de Bourgogne, geb. Créquy [Frankrijk] circa 625, Sire de Créquy 1er forestier de Flandres, ovl. in 676, tr. (1) met Inge . Uit dit huwelijk een zoon, tr. (2) met

• Moeder:
  Rothilde de France, dr. van Dagobert I koning van Neustrië (Koning der Franken), geb. circa 626.

tr. voor 675
met

Helvide de Flandre, geb. circa 650.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Estorin	*700					1	1

---

Walbert V de Ponthieu

---

Walbert V de Ponthieu, geb. circa 640.

• Vader:
  Sigefrid de Ponthieu, zn. van Walbert IV de Ponthieu en Regentrudis d'Ostrevant, geb. circa 615.

Hij krijgt een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Eotbert	*660					1	1

---

Rothilde de France

---

Rothilde de France, geb. circa 626.

Vader: Dagobert I (Dagobert der Franken (van Neustrië) I) koning van Neustrië, zn. van Clotaire II Rex de Neustrie (koning der Franken 613-629) en Bértrude Aldétrude de Bourgogne (Reine des Francs 613-618), geb. op 1 jul 602, Koning der Franken, ovl. Epinay-sur-Seine [Frankrijk] op 19 jan 639, begr. Parijs [Frankrijk] in jun 639, tr. (1) met Nantilde de Bobigny d'Autrasië, dr. van Sandregisite . Uit dit huwelijk 2 kinderen, tr. (2) met zijn halfnicht Ragnetrude (Regentrud) van Austrasie van de Ardennen (Raintrude d' Ardennen). Uit dit huwelijk 7 kinderen, tr. (3) met Wulfegundis . Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (4) met Berchildis . Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (5) met Gormatrude . Uit dit huwelijk geen kinderen.

tr.
met

Lyderic I Le Buc (Lyderic I) de Flandres (Lyderic I de Créquy, Lyderic I d' Harlebeke), zn. van Mérovée d'Austrasie en Éringarde dite de Dijon de Bourgogne, geb. Créquy [Frankrijk] circa 625 (circa 628) 594), Sire de Créquy 1er forestier de Flandres, ovl. in 676 (tussen 673 en 676), tr. (1) met Inge . Uit dit huwelijk een zoon.

Ragnetrude (Regentrud) van Austrasie van de Ardennen (Raintrude d' Ardennen).
Ragnetrud, Sie heiratet in 2. Ehe 640 Hugobert v. Austrasien, Pfalzgraf und Seneschall.

Lyderic I Le Buc de Flandres (Lyderic I de Créquy, Lyderic I d' Harlebeke).
Préfet de Flandre, Chatelain du Buc, il s'agit du Lyderic de la légende.
lilloise, vainqueur de Phinhard prés du chateau de buc.
Didier-Georges DOOGHE- Le Comté de Flandre et ses origines : fs de Salwaert et.
Ermengarde.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Bouchard	*650		†691		41	1	1

Johannes de Clèves
Johannes de Clèves (Johannes de Teisterbant), geb. circa 747, Duc de Clêves, ovl. circa 812.

Vader: Cunon Ludolph de Clèves (Reinold de Teisterband), zn. van Reinold de Clèves (Comte Duc de Clêves) en Ida d'Ardennes, geb. circa 725, Comte de Clèves, ovl. circa 778, tr. met

• Moeder:
  Aleida d'Aquitaine, dr. van Hunald d'Aquitaine (Prince d'Aquitaine, Duc de Gascogne) en Évodie de Rouergue, geb. circa 733.

tr.
met

Constantia Rhangabe de Byzance, dr. van Michel (Rhangabé Paléologue) le Curopolate de Byzance (Curopolate puis empereur byzantin de 811 à 813.) en Procopia Mamikonian (Impératrice byzantine), geb. circa 770.

Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Baudoin I	*785	Kleef [Duitsland]	†830		45	1	2

---

Constantia Rhangabe de Byzance

---

Constantia Rhangabe de Byzance, geb. circa 770.

• Vader:
  Michel (Rhangabé Paléologue) le Curopolate de Byzance, zn. van Christophore Théophilacte Cesar Rhangabe de Byzance (Droungarios (commander of a droungos [body of infantry]) in the Dodekanes), geb. circa 746, Curopolate puis empereur byzantin de 811 à 813, ovl. op 11 jan 844, tr. met

• Moeder:
  Procopia Mamikonian, dr. van Nicéphore I le Logothète Mamikonian (Logothete, Cesar, Empereur) en Irène l'Isaurienne de Byzance, geb. Constantinopel in 750, Impératrice byzantine.

tr.
met

Johannes de Clèves (Johannes de Teisterbant), zn. van Cunon Ludolph de Clèves (Comte de Clèves) en Aleida d'Aquitaine, geb. circa 747, Duc de Clêves, ovl. circa 812.

Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Baudoin I	*785	Kleef [Duitsland]	†830		45	1	2