Childebert III der Franken
Childebert III der Franken, geb. in 683, koning der Franken 695-711, ovl. voor 2 mrt 711.
Hij krijgt 2 kinderen:
Clotaire IV der Franken
Clotaire IV der Franken, geb. in 682, ovl. in 719.
Dagobert III der Franken
Dagobert III der Franken, geb. in 699, koning der Franken 711-716, ovl. tussen 3 sep 715 en 28 feb 716 .
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Thierry IV | | | †737 | | | 0 | 0 |
Thierry IV der Franken
Thierry IV der Franken, koning van Neustrië, koning van Bourgondië 713-737, ovl. tussen 16 mrt 737 en 30 apr 737 .
Thierry IV der Franken.
koning der Franken 721-737.
Gontheuque van Bourgondië
Gontheuque (Guntheuca) van Bourgondië, geb. in 490, ovl. in 532.
Gontheuque van Bourgondië.
Guntheuc of Gondioque (ongeveer 495 - ongeveer 532) was de dochter van de laatste koning van Bourgondië.
Haar leven verliep niet bepaald over rozen. Zij was eerst getrouwd met Chlodomer, de koning van het op Orléans gecentreerde Frankische koninkrijk, de overwinnaar van haar vader. Samen kregen zij drie kinderen: Gunthar, Theudebald, en Chlodoald (later heiligverklaard als Sint Cloud).
Haar man viel in de strijd tegen de Bourgondiers. Als straf moordden haar Frankische zwagers een groot deel van haar Bourgondische familie uit.
Zij werd later gedwongen te trouwen met een van die zwagers, de broer van haar eerste echtgenoot Chlotarius I, koning van het op Soissons gecentreerde Frankrijk koninkrijk. Haar eerste twee kinderen, Gunthar en Theudebald, werden vervolgens eigenhandig door haar tweede echtgenoot vermoord, alleen de oudste zoon, Chlodoald, wist te ontkomen naar het klooster. De bescherming van haar schoonmoeder, Clothilde, de vrouw van Clovis I, eveneens een Bourgondische prinses, maar dan uit de vorige generatie, wiens vader en moeder mogelijk door de vader of een oom van Guntheuca, Gundobad, waren vermoord, slaagde er niet in haar twee jongste kinderen en Clothildes kleinkinderen van hun oom te redden.
tr. (1) in 517
met
Chlodomir der Franken, zn. van Chlodovech I koning der Franken (Koning van de Franken Ripuaires) en Clothilde Bourgondië, geb. in 495, koning van Orléans 511-524, ovl. Vézéronce [Frankrijk] op 25 jun 524.
Chlodomir der Franken.
Koning Chlodomer (495 - 524) was de Frankische koning van Orléans van 511 tot aan zijn dood. Chlodomer was de tweede van de vier zonen van Clovis I en Clothilde en verkreeg bij de verdeling van Clovis' rijk Orléans toegewezen. Chlodomer was getrouwd met koningin Guntheuca, waarmee hij samen drie kinderen had.
Chlodomer werd in zijn koningschap bedreigd door zijn twee jongere broers Childebert I, koning van Parijs en Chlotarius I of Chlothar I, koning van Neustrië. Chlodomer sneuvelde in 524 toen hij samen met Childebert I en Chlotarius I Bourgondië binnenviel (de slag van Vézeronce ). Zijn broers waren zijn landsburen en hadden plannen om zijn rijk onder elkaar te verdelen.
Zij stuurden een bode met zwaard en schaar naar de treurende weduwe-koningin Guntheuca met het botte verzoek ofwel haar drie zonen te scheren, zodat ze hun prinselijke en tevens koninklijke waardigheid kwijt waren, ofwel anders ze te laten doden met het zwaard. Guntheuca was zo onthutst en verward in haar diepe droefenis, dat ze zei; "Als mijn kinderen toch geen koning kunnen worden, dat ik hen liever dood zie dan de schande van het kaalscheren..." De beide jongste prinsen werden gedood, maar de oudste, Chlodoald wist te ontkomen. Hij schoor zijn hoofd kaal en trad in het klooster. Het rijk van Orléans werd verdeeld. Koningin Guntheuca werd nadien gedwongen te trouwen met Chlotarius.
tr. (2) in 524
met
Clotaire I koning van de Franken.
jongste zoon van Clovis en Clothilde, koning der Franken 511- 561. Erfde van zijn vader het gebied dat later Neustrië omvatte en het oude frankische rijk beneden de Maas. Nam als hoofdstad Soissons. Trouwde bij het overlijden van zijn broer Chlodomer in 524 diens weduwe Guntheuca. Sloot een verbond met zijn andere broer Childebert en doodde de zonen van de overledene, met uitzondering van Chlodoais, die de kerk ging dienen en later heilig werd verklaard. Zijn positie werd versterkt toen in 558 Childebert overleed zonder erfgenamen en Clotaire tot zijn dood alleenheerser was.
Na de moord op de zonen van Chlodomer stuurden de broers een mes (de dood) en een schaar (de tonsuur) naar hun moeder, waarop Clothilde antwoordde dat zij hen liever dood zag dan getonsureerd, waarmee zij eigenlijk de moord op haar kleinzoons sanctionneerde. In 531 assisteerde Clotaire zijn halfbroer Theodoric I in 531 om Thüringen te veroveren. Clotaire nam Radegonde, nicht van de Thüringse koning gevangen, die hij vervolgens trouwde. Radegonde wilde echter niet met de moordenaar van haar familie leven en Clotaire stopte haar dus in een klooster. In 532 besloten de beide broers Bourgondië te veroveren hetgeen twee jaar later tot een totale overwinning leidde. In 533 was Theoderic I van Austrasië overleden en de broers vonden dit een goede gelegenheid ook dit rijk te annexeren hetgeen echter mislukte en Theodebert wist zijn erfdeel te behouden, door betaling van 50.000 sous, die hij overigens had gekregen van Theohadad voor de moord op diens nicht Amalasuintha. Sloten een verbond met Byzantium en vervolgens met Theohadad, koning der Oostgothen, geratificeerd door diens opvolger in 537. Tot 541 bleef het rustig, maar toen vielen de broers Spanje aan. Na hevige gevechten moesten zij zich echter terugtrekken. Toen echter Theodebald, zoon en opvolger van Theodebert, in 555 onverwachts overleed, vonden de broers een nieuw doel om te veroveren, maar ditmaal was het Clotaire die de buit binnenhaalde.
Clotharius wordt in 497 te Doornik (Tournai) geboren als jongste zoon van de roemruchte Clovis en zijn koningin Clothilda. Clotharius wordt ook wel aangeduid als de 'vaak getrouwde'. Hij had maar liefst zes echtgenotes: Ingonde, Aregonde (dochter van Balderic van Thüringen), Grinside, Prinses Radegonde van Thüringen, Gontheuque (Ghunteuca) dochter van Gondebaud van Bourgondië en Wultrade van Lombardije. Daarnaast had hij ook nog verschillende concubines.
Als Clovis in 511 overlijdt wordt zijn koninkrijk volgens de Frankische tradities verdeeld onder zijn vier zonen. Chlotarius krijgt de van oudsher Frankische gebieden tussen de Oise en de benedenloop van de Maas (o.m. Laon, Noyon, Cambrai, Tournai). Ook viel een deel van Acquitanië aan hem toe. Soissons werd zijn hoofdstad. De broers voeren onderling een strijd van leven op dood om hun koninkrijk te vergroten. Ze werken echter wel samen als het erom gaat om het Frankische rijk uit te breiden (dit resulteert uiteindelijk in de verovering van Bourgondië en de Provence).
In 524 sneuvelt zijn broer Chlodomer in de strijd tegen de Bourgondiërs. Samen met zijn broer Childebert, zorgt Clotharius ervoor dat diens beide zoons (en erfgenamen) vermoord worden en vervolgens trouwt hij met hun moeder Gontheuque zodat het rijk van Chlodomer verdeeld kan worden onder de drie overgebleven broers (Theodorik, Childebert en Chlotarius). In 534 wordt Bourgondië uiteindelijk toch verslagen en toegevoegd aan het Frankische rijk. In 537 wordt ook de Provence veroverd. Een poging om in 542 het Visigotische Zaragosa in te nemen, mislukt echter.
Als in 555 Theodebald (de kleinzoon van zijn halfbroer Theodorik) overlijdt zonder een volwassen erfgenaam na te laten, wordt diens koninkrijk verdeeld onder de twee overgebleven zonen van Clovis: Childebert en Chlotarius. De Saksen zijn echter niet tevreden met deze regeling en komen in opstand. Chlotarius slaat de opstand neer en brandschat het land van de Thüringers. In de winter van 555/556 voert hij nogmaals een strafexpeditie tegen de Saksen uit. In 557 zet zijn broer Childebert de Saksen aan tot een nieuwe opstand tegen Chlotarius. Terwijl Chlotarius tegen de Saksen strijdt, brandschat zijn broer het gebied rond Reims (van je familie moet je het hebben!). Na het overlijden van Childebert I in 558 annexeert Chlotarius I diens deelrijk met de hoofdstad Parijs. Chlotarius wordt dan gekroond tot koning van alle Franken en voor het eerst sinds de dood van Clovis, is het Frankische rijk weer verenigd onder één leider.
Van Clovis' zonen was Clotharius ongetwijfeld de meest wrede en doortrapte. Niet alleen vermoordde hij de zonen van zijn broer, ook zijn eigen lievelingszoon Chramme moet het ontgelden als hij een complot beraamt tegen zijn vader. Chramme slaagt niet in zijn opzet en vlucht naar de koning van Bretagne die hem echter niet kan beschermen. Chlotarius krijgt zijn zoon te pakken en bindt hem, samen met zijn vrouw en kinderen, vast in een hut die hij vervolgens in brand steekt.
In 561, drie jaar nadat hij koning over het gehele Frankische rijk is geworden, overlijdt Chlotarius op 64-jarige leeftijd te Compiègne (België) aan een koortsaanval. Zijn koninkrijk wordt dan verdeeld onder zijn vier zonen Charibert, Sigibert, Chilperik en Gontran (Guntram). De vier gebieden, waarin het koninkrijk verdeeld werd, krijgen de namen Austrasië, Neustrië, Bourgondië en Aquitanië. Maar de delen waren niet homogeen, elke vorst bezat stukken grond bij de buurman: het nationaal gebied was een reusachtige puzzel geworden en het voorwerp van begerige blikken. Charibert I regeert in Parijs over Acquitanië, Sigibert I regeert in Reims over Austrasië, Chilperik I in Soissons over Neustrië en Gontran of Guntram in Orléans over Zuid-Gallië en Bourgondië. Het spel van moord en doodslag kan opnieuw beginnen.
Bera II de Razès
Bera II graaf de Razès.
tr.
met
Gislica , dr. van Tulca 1e graaf de Razès (koning van de Visigoten).
Gislica .
zuster van Wamba, de koning van de Visigoten vanaf 672.
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Giselle | *653 | | †676 | | 23 | 1 | 1 |
Gislica
Gislica .
Gislica .
zuster van Wamba, de koning van de Visigoten vanaf 672.
- Vader:
Tulca 1e graaf de Razès, koning van de Visigoten, ovl. in 642.
tr.
met
Bera II graaf de Razès, zn. van Bera I .
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Giselle | *653 | | †676 | | 23 | 1 | 1 |
Tulca de Razès
Tulca 1e graaf de Razès, koning van de Visigoten, ovl. in 642.
Hij krijgt een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gislica | | | | | | 1 | 1 |
Bera I
Bera I .
- Vader:
Sigonius , prefect van de Galliërs.
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Bera II | | | | | | 1 | 1 |
Sigonius
Sigonius , prefect van de Galliërs.
Sigonius .
van Romeinse afkomst.
Hij krijgt 2 zonen:
Annemundus
Annemundus , bisschop van Lyon 653.
- Vader:
Sigonius , prefect van de Galliërs.
Charibert II Aquitanae
Charibert II Aquitanae, koning van Acquitanië 629-632, ovl. op 8 apr 632.
- Vader:
Clotaire II (Clotaire II der Franken) Rex Merovingien, zn. van Chilpéric Rex Francorum (koning van Soissons 561-584) en Fredegundis , geb. Soissons op 5 jun 584, koning der Franken 613-629 (koning der Franken), ovl. tussen 18 okt 629 en 8 apr 630 , begr. St Vincent Abbey, Frankrijk, tr. (2) Nancy [Frankrijk] in 604 met Haldetrudis van Autrasie. Uit dit huwelijk geen kinderen, Hij krijgt geen kinderen, tr. (1) met
Ingonde van Thüringen
Ingonde (Ingund) van Thüringen, geb. in 499, ovl. in 546.
tr.
met
Clotaire I koning van de Franken.
jongste zoon van Clovis en Clothilde, koning der Franken 511- 561. Erfde van zijn vader het gebied dat later Neustrië omvatte en het oude frankische rijk beneden de Maas. Nam als hoofdstad Soissons. Trouwde bij het overlijden van zijn broer Chlodomer in 524 diens weduwe Guntheuca. Sloot een verbond met zijn andere broer Childebert en doodde de zonen van de overledene, met uitzondering van Chlodoais, die de kerk ging dienen en later heilig werd verklaard. Zijn positie werd versterkt toen in 558 Childebert overleed zonder erfgenamen en Clotaire tot zijn dood alleenheerser was.
Na de moord op de zonen van Chlodomer stuurden de broers een mes (de dood) en een schaar (de tonsuur) naar hun moeder, waarop Clothilde antwoordde dat zij hen liever dood zag dan getonsureerd, waarmee zij eigenlijk de moord op haar kleinzoons sanctionneerde. In 531 assisteerde Clotaire zijn halfbroer Theodoric I in 531 om Thüringen te veroveren. Clotaire nam Radegonde, nicht van de Thüringse koning gevangen, die hij vervolgens trouwde. Radegonde wilde echter niet met de moordenaar van haar familie leven en Clotaire stopte haar dus in een klooster. In 532 besloten de beide broers Bourgondië te veroveren hetgeen twee jaar later tot een totale overwinning leidde. In 533 was Theoderic I van Austrasië overleden en de broers vonden dit een goede gelegenheid ook dit rijk te annexeren hetgeen echter mislukte en Theodebert wist zijn erfdeel te behouden, door betaling van 50.000 sous, die hij overigens had gekregen van Theohadad voor de moord op diens nicht Amalasuintha. Sloten een verbond met Byzantium en vervolgens met Theohadad, koning der Oostgothen, geratificeerd door diens opvolger in 537. Tot 541 bleef het rustig, maar toen vielen de broers Spanje aan. Na hevige gevechten moesten zij zich echter terugtrekken. Toen echter Theodebald, zoon en opvolger van Theodebert, in 555 onverwachts overleed, vonden de broers een nieuw doel om te veroveren, maar ditmaal was het Clotaire die de buit binnenhaalde.
Clotharius wordt in 497 te Doornik (Tournai) geboren als jongste zoon van de roemruchte Clovis en zijn koningin Clothilda. Clotharius wordt ook wel aangeduid als de 'vaak getrouwde'. Hij had maar liefst zes echtgenotes: Ingonde, Aregonde (dochter van Balderic van Thüringen), Grinside, Prinses Radegonde van Thüringen, Gontheuque (Ghunteuca) dochter van Gondebaud van Bourgondië en Wultrade van Lombardije. Daarnaast had hij ook nog verschillende concubines.
Als Clovis in 511 overlijdt wordt zijn koninkrijk volgens de Frankische tradities verdeeld onder zijn vier zonen. Chlotarius krijgt de van oudsher Frankische gebieden tussen de Oise en de benedenloop van de Maas (o.m. Laon, Noyon, Cambrai, Tournai). Ook viel een deel van Acquitanië aan hem toe. Soissons werd zijn hoofdstad. De broers voeren onderling een strijd van leven op dood om hun koninkrijk te vergroten. Ze werken echter wel samen als het erom gaat om het Frankische rijk uit te breiden (dit resulteert uiteindelijk in de verovering van Bourgondië en de Provence).
In 524 sneuvelt zijn broer Chlodomer in de strijd tegen de Bourgondiërs. Samen met zijn broer Childebert, zorgt Clotharius ervoor dat diens beide zoons (en erfgenamen) vermoord worden en vervolgens trouwt hij met hun moeder Gontheuque zodat het rijk van Chlodomer verdeeld kan worden onder de drie overgebleven broers (Theodorik, Childebert en Chlotarius). In 534 wordt Bourgondië uiteindelijk toch verslagen en toegevoegd aan het Frankische rijk. In 537 wordt ook de Provence veroverd. Een poging om in 542 het Visigotische Zaragosa in te nemen, mislukt echter.
Als in 555 Theodebald (de kleinzoon van zijn halfbroer Theodorik) overlijdt zonder een volwassen erfgenaam na te laten, wordt diens koninkrijk verdeeld onder de twee overgebleven zonen van Clovis: Childebert en Chlotarius. De Saksen zijn echter niet tevreden met deze regeling en komen in opstand. Chlotarius slaat de opstand neer en brandschat het land van de Thüringers. In de winter van 555/556 voert hij nogmaals een strafexpeditie tegen de Saksen uit. In 557 zet zijn broer Childebert de Saksen aan tot een nieuwe opstand tegen Chlotarius. Terwijl Chlotarius tegen de Saksen strijdt, brandschat zijn broer het gebied rond Reims (van je familie moet je het hebben!). Na het overlijden van Childebert I in 558 annexeert Chlotarius I diens deelrijk met de hoofdstad Parijs. Chlotarius wordt dan gekroond tot koning van alle Franken en voor het eerst sinds de dood van Clovis, is het Frankische rijk weer verenigd onder één leider.
Van Clovis' zonen was Clotharius ongetwijfeld de meest wrede en doortrapte. Niet alleen vermoordde hij de zonen van zijn broer, ook zijn eigen lievelingszoon Chramme moet het ontgelden als hij een complot beraamt tegen zijn vader. Chramme slaagt niet in zijn opzet en vlucht naar de koning van Bretagne die hem echter niet kan beschermen. Chlotarius krijgt zijn zoon te pakken en bindt hem, samen met zijn vrouw en kinderen, vast in een hut die hij vervolgens in brand steekt.
In 561, drie jaar nadat hij koning over het gehele Frankische rijk is geworden, overlijdt Chlotarius op 64-jarige leeftijd te Compiègne (België) aan een koortsaanval. Zijn koninkrijk wordt dan verdeeld onder zijn vier zonen Charibert, Sigibert, Chilperik en Gontran (Guntram). De vier gebieden, waarin het koninkrijk verdeeld werd, krijgen de namen Austrasië, Neustrië, Bourgondië en Aquitanië. Maar de delen waren niet homogeen, elke vorst bezat stukken grond bij de buurman: het nationaal gebied was een reusachtige puzzel geworden en het voorwerp van begerige blikken. Charibert I regeert in Parijs over Acquitanië, Sigibert I regeert in Reims over Austrasië, Chilperik I in Soissons over Neustrië en Gontran of Guntram in Orléans over Zuid-Gallië en Bourgondië. Het spel van moord en doodslag kan opnieuw beginnen.
Uit dit huwelijk 3 zonen:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gontran | *525 | | †592 | | 66 | 0 | 0 |
| 2 | Sigebert I | *530 | | †575 | | 45 | 1 | 1 |
| 3 | Charibert | *517 | | †567 | Parijs [Frankrijk] | 49 | 2 | 2 |
NN von Schwaben van Bliesgau
NN von Schwaben van Bliesgau, geb. circa 1030.
- Vader:
Otto II Herzog von Schwaben, geb. circa 995, ovl. Tomburg [Duitsland] op 7 sep 1047, relatie met
tr.
met
Gerard I van Hochstaden, zn. van Hermann van Hochstaden en NN Schweinfurt, ovl. circa 1096.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gerhard II | *1055 | | †1137 | | 82 | 1 | 4 |
Gontran
Gontran , geb. in 525, koning van Bourgondië, koning van Parijs, ovl. op 28 mrt 592.
Gontran .
Gontran, heiliggesprochen.
Sigebert I van de Franken.
hij wordt omstreeks 530-533 geboren als jongste zoon uit het huwelijk van Chlotarius I met Ingonde. Als Chlotarius in 561 overlijdt krijgt Sigibert Austrasië toegewezen met deelgebieden in Acquitanië en de Provence. Zijn broer Chilperik, die Neustrië krijgt, voelt zich benadeeld en valt het het gebied van Sigibert binnen. Hij wordt echter verslagen en teruggejaagd. Nieuwe problemen tussen Sigibert en zijn broer Chilperik ontstaan als in 567 hun oudste broer Charibert overlijdt. De complexe verdeling van zijn nalatenschap leidt tot een regelrechte burgeroorlog die later zal escaleren in familiedrama waarin de hoofdrol is weggelegd voor hun beider echtgenotes.
In 567 trouwt Sigibert te Metz met de beeldschone prinses Brunhilde, dochter van de Visigotische koning Athanagild. Omdat hij niet achter wil blijven bij zijn broer, trouwt Chilperik vervolgens met Galswintha, de oudere zuster van Brunhilde. Chilperik raakt echter in de ban van de gifmengster Fredegonde, één van de bedienden van Galswintha. Fredegonde wordt de maitresse van Chilperik maar haar ambities rijken verder: ze wil koningin worden. Om dit te bereiken zorgt ze ervoor dat Chilperik Galswintha laat wurgen zodat zij haar plaats op de troon kan innemen.
Brunhilde ontsteekt in grote woede als ze hoort over de moord op haar zuster. Ze haalt haar echtgenoot Sigibert over om oorlog te voeren tegen zijn broer Chilperik om zo de dood van Galswintha te wreken. Sigibert behaalt meerdere overwinningen en in 575 is hij, gedreven door de haat van zijn koningin, opgerukt tot aan Parijs. Fredegonde is echter een gevaarlijke vijand. Van haar wordt gezegd dat ze vrijwel iedereen die haar plannen dwarsboomde vermoord heeft, waaronder haar stiefkinderen, enkele "heksen", twee bisschoppen, haar eigen zoon Samson (die het ongeluk had ziek te worden) en haar dochter Ringunth (die het lef had om het oneens te zijn met haar moeder). Niemand twijfelt er dan ook aan dat de dood van Sigibert, die in 575 te Vitry door messteken om het leven komt, het werk is van Fredegonde.
Na de moord op Sigibert probeert Chilperik Austrasië in te lijven bij zijn eigen gebied. Brunhilde wijst zijn aanspraken echter af ten gunste van haar 5-jaar oude zoon Childebert II. Chilperik neemt daarop Brunhilde gevangen en sluit haar op in een gevangenis te Rouaan. Brunhilde, die nog steeds jong en aantrekkelijk is, weet echter met de hulp Merovech (de jongste zoon uit het eerste huwelijk van Chilperik) te ontsnappen. Ze trouwt daarna met Merovech maar het huwelijk wordt later ontbonden omdat het incestueus is. Brunhilde wordt haar misstap vergeven. De ongelukkige Merovech wordt echter gevangen gezet.
Sommigen zijn van mening dat de geschiedenis van Sigibert en Brunhilde ten grondslag heeft gelegen aan de beroemde 'Nibelungen Sage'. Dit valt echter niet met zekerheid aan te tonen.
tr.
met
Brunhilde der Visigothen.
Brunehaud, Arianerin, abjura l'heresie, fonda les Abbayes de S.Martin d'Autun, de S.Pierre d'Aisnay de Lyon, de S.Vicente de Laon, est difame, 613 condamne, to: Athanagild, Rex Gotorum+Goiswintha.
Brunehaut ou Brunehilde (en latin Brunichildis), née vers 547 en Espagne wisigothique, morte exécutée en 613 à Renève (actuelle Côte-d'Or), est une princesse wisigothe devenue reine des Francs qui dans les faits va régner sur au moins un royaume mérovingien (Austrasie et/ou Burgondie) pendant 33 ans. Elle est assez célèbre pour sa rivalité avec une autre reine franque, Frédégonde.
Au printemps 566, ayant abjuré l'arianisme , elle épouse à Metz Sigebert Ier , roi de Metz.
Le mariage de Brunehaut est évoqué dans le livre de Grégoire de Tours et dans un poème de Fortunat. La princesse est alors présentée sous un jour favorable.
De ce mariage, naissent :.
Ingonde, qui épousera le prince wisigoth Herménégild, fils aîné du roi arien.
Clodoswinthe, qui aurait épousé le roi des Wisigoths d'Espagne Récarède Ier (frère cadet d'Herménégild) ; elle serait la mère du roi wisigoth Swinthila.
Childebert en 570.
Une partie de la noblesse d'Austrasie, menée par le maire du palais Warnachaire qui déteste Brunehaut, se révolte et décide de soutenir le roi de Neustrie Clotaire II. Abandonnée par ses armées, Brunehaut s'enfuit dans le Jura suisse, où elle est rejointe par le connétable de l'armée de Neustrie, Herpon qui l'arrête et la livre à Clotaire.
Celui-ci fait exécuter deux des quatre arrière-petits-fils de Brunehaut (Sigebert II et Chramn). le troisième, Childebert s'enfuit et le dernier Mérovée (probablement filleul du roi Clotaire II peut-être une des raisons qu'il ait été épargné par son parrain le roi Clotaire II) est tonsuré, puis enfermé dans un couvent colombanien.
Il fait supplicier Brunehaut durant trois jours en la livrant aux exactions de son armée, à Renève sur Vingeanne. Puis il la fait exposer nue sur le dos d'un chameau. Finalement, elle est attachée par les cheveux, un bras et une jambe à la queue d'un cheval indompté. Son corps brisé est ensuite brûlé. Ses restes sont apportés et enterrés à l'abbaye Saint-Martin d'Autun qu'elle avait fondée (fin de l'année 613).
Il s'agissait autant d'une exécution que d'une mise à l'épreuve de la nature royale de Brunehaut : celle-ci, étant reine, avait commandement au nom de Dieu sur la nature et les animaux ; que le cheval n'en tînt pas compte devait prouverà tous que Dieu avait retiré son soutien à la reine, et que le royaume revenait bien à Clotaire.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Childebert II | *570 | | †596 | | 25 | 2 | 4 |
Brunhilde der Visigothen.
Brunehaud, Arianerin, abjura l'heresie, fonda les Abbayes de S.Martin d'Autun, de S.Pierre d'Aisnay de Lyon, de S.Vicente de Laon, est difame, 613 condamne, to: Athanagild, Rex Gotorum+Goiswintha.
Brunehaut ou Brunehilde (en latin Brunichildis), née vers 547 en Espagne wisigothique, morte exécutée en 613 à Renève (actuelle Côte-d'Or), est une princesse wisigothe devenue reine des Francs qui dans les faits va régner sur au moins un royaume mérovingien (Austrasie et/ou Burgondie) pendant 33 ans. Elle est assez célèbre pour sa rivalité avec une autre reine franque, Frédégonde.
Au printemps 566, ayant abjuré l'arianisme , elle épouse à Metz Sigebert Ier , roi de Metz.
Le mariage de Brunehaut est évoqué dans le livre de Grégoire de Tours et dans un poème de Fortunat. La princesse est alors présentée sous un jour favorable.
De ce mariage, naissent :.
Ingonde, qui épousera le prince wisigoth Herménégild, fils aîné du roi arien.
Clodoswinthe, qui aurait épousé le roi des Wisigoths d'Espagne Récarède Ier (frère cadet d'Herménégild) ; elle serait la mère du roi wisigoth Swinthila.
Childebert en 570.
Une partie de la noblesse d'Austrasie, menée par le maire du palais Warnachaire qui déteste Brunehaut, se révolte et décide de soutenir le roi de Neustrie Clotaire II. Abandonnée par ses armées, Brunehaut s'enfuit dans le Jura suisse, où elle est rejointe par le connétable de l'armée de Neustrie, Herpon qui l'arrête et la livre à Clotaire.
Celui-ci fait exécuter deux des quatre arrière-petits-fils de Brunehaut (Sigebert II et Chramn). le troisième, Childebert s'enfuit et le dernier Mérovée (probablement filleul du roi Clotaire II peut-être une des raisons qu'il ait été épargné par son parrain le roi Clotaire II) est tonsuré, puis enfermé dans un couvent colombanien.
Il fait supplicier Brunehaut durant trois jours en la livrant aux exactions de son armée, à Renève sur Vingeanne. Puis il la fait exposer nue sur le dos d'un chameau. Finalement, elle est attachée par les cheveux, un bras et une jambe à la queue d'un cheval indompté. Son corps brisé est ensuite brûlé. Ses restes sont apportés et enterrés à l'abbaye Saint-Martin d'Autun qu'elle avait fondée (fin de l'année 613).
Il s'agissait autant d'une exécution que d'une mise à l'épreuve de la nature royale de Brunehaut : celle-ci, étant reine, avait commandement au nom de Dieu sur la nature et les animaux ; que le cheval n'en tînt pas compte devait prouverà tous que Dieu avait retiré son soutien à la reine, et que le royaume revenait bien à Clotaire.
tr.
met
Sigebert I van de Franken.
hij wordt omstreeks 530-533 geboren als jongste zoon uit het huwelijk van Chlotarius I met Ingonde. Als Chlotarius in 561 overlijdt krijgt Sigibert Austrasië toegewezen met deelgebieden in Acquitanië en de Provence. Zijn broer Chilperik, die Neustrië krijgt, voelt zich benadeeld en valt het het gebied van Sigibert binnen. Hij wordt echter verslagen en teruggejaagd. Nieuwe problemen tussen Sigibert en zijn broer Chilperik ontstaan als in 567 hun oudste broer Charibert overlijdt. De complexe verdeling van zijn nalatenschap leidt tot een regelrechte burgeroorlog die later zal escaleren in familiedrama waarin de hoofdrol is weggelegd voor hun beider echtgenotes.
In 567 trouwt Sigibert te Metz met de beeldschone prinses Brunhilde, dochter van de Visigotische koning Athanagild. Omdat hij niet achter wil blijven bij zijn broer, trouwt Chilperik vervolgens met Galswintha, de oudere zuster van Brunhilde. Chilperik raakt echter in de ban van de gifmengster Fredegonde, één van de bedienden van Galswintha. Fredegonde wordt de maitresse van Chilperik maar haar ambities rijken verder: ze wil koningin worden. Om dit te bereiken zorgt ze ervoor dat Chilperik Galswintha laat wurgen zodat zij haar plaats op de troon kan innemen.
Brunhilde ontsteekt in grote woede als ze hoort over de moord op haar zuster. Ze haalt haar echtgenoot Sigibert over om oorlog te voeren tegen zijn broer Chilperik om zo de dood van Galswintha te wreken. Sigibert behaalt meerdere overwinningen en in 575 is hij, gedreven door de haat van zijn koningin, opgerukt tot aan Parijs. Fredegonde is echter een gevaarlijke vijand. Van haar wordt gezegd dat ze vrijwel iedereen die haar plannen dwarsboomde vermoord heeft, waaronder haar stiefkinderen, enkele "heksen", twee bisschoppen, haar eigen zoon Samson (die het ongeluk had ziek te worden) en haar dochter Ringunth (die het lef had om het oneens te zijn met haar moeder). Niemand twijfelt er dan ook aan dat de dood van Sigibert, die in 575 te Vitry door messteken om het leven komt, het werk is van Fredegonde.
Na de moord op Sigibert probeert Chilperik Austrasië in te lijven bij zijn eigen gebied. Brunhilde wijst zijn aanspraken echter af ten gunste van haar 5-jaar oude zoon Childebert II. Chilperik neemt daarop Brunhilde gevangen en sluit haar op in een gevangenis te Rouaan. Brunhilde, die nog steeds jong en aantrekkelijk is, weet echter met de hulp Merovech (de jongste zoon uit het eerste huwelijk van Chilperik) te ontsnappen. Ze trouwt daarna met Merovech maar het huwelijk wordt later ontbonden omdat het incestueus is. Brunhilde wordt haar misstap vergeven. De ongelukkige Merovech wordt echter gevangen gezet.
Sommigen zijn van mening dat de geschiedenis van Sigibert en Brunhilde ten grondslag heeft gelegen aan de beroemde 'Nibelungen Sage'. Dit valt echter niet met zekerheid aan te tonen.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Childebert II | *570 | | †596 | | 25 | 2 | 4 |
Childebert II d'Autrasië
|  |
| Childebert II (Childebert I) d'Autrasië, geb. op 8 apr 570, koning van Autrasië, ovl. op 30 mrt 596. |
Childebert II d'Autrasië.
hij wordt in 570 geboren als enige zoon van Koning Sigibert I en diens Visigotische koningin Brunhilde. Childebert is pas vijf jaar oud als zijn vader vermoord wordt maar wordt dankzij de bemoeienis van zijn moeder Brunhilde toch geaccepteerd als diens opvolger. Omdat Childebert te jong is om zelf te regeren, fungeert zijn moeder als regentes. Ze komt daardoor echter in conflict met de Austrasische adel die zelf uit naam van de minderjarige Childebert wil regeren. Uiteindelijk ziet Brunhilde zich zelfs genoodzaakt om te vluchten naar Bougondië en hier tijdelijk in ballingschap te verblijven. Haar zoon blijft achter in Austrasië. Childebert neemt in het midden van de jaren '80 zelf het heft in handen. Zijn regering kenmerkt zich door oorlog en chaos. Belangrijke veroveringen doen zich niet meer voor, omdat de familieperikelen teveel tijd en energie vragen.
Zijn oom Chilperik (wiens echtgenote Fredegonde de hand had in de dood van zijn vader) heeft nog steeds zijn pogingen om Austrasië in te lijven niet opgegeven. Het is Childebert's andere oom, Gontran van Bourgondië, die hem beschermt tegen de invallen van Chilperik. Aangezien Gontran zelf geen erfgenamen heeft, adopteert hij in 577 zijn jonge oomzegger. Het is echter niet altijd pais en vree tussen tussen Gontran en Childebert. Diverse malen strijden de twee om steden die in omstreden gebied tussen Bourgondië en Austrasië liggen (onder meer Poitiers en Tours). De ruzies worden uiteindelijk wel weer bijgelegd.
In 581 wordt hij ook als opvolger aangewezen door Chilperik, wiens huwelijk tot op dat moment kinderloos is gebleven. Als Chilperik echter in 584 overlijdt (hij wordt in opdracht van zijn liefhebbende echtgenote neergestoken), is Fredegonde inmiddels bevallen van een zoon, Chlotharius II, die hem opvolgt. Omdat hij nog te jong is om zelf te regeren, regeert Fredegonde uit zijn naam. Zij pleegt diverse aanslagen op het leven van Childebert, omdat ze wil dat Bourgondië toevalt aan haar zoon. Hoewel Fredegonde meestal korte metten maakt met haar vijanden, slaagt ze ditmaal niet in haar opzet.
In 585 strijdt Childebert samen met de Byzantijnse keizer (die hem hiervoor 50.000 goudstukken betaalt) tegen de Lombarden. Er volgt een reeks van onsuccesvolle veldtochten. In 590 valt hij voor de laatste keer Italië binnen om uiteindelijk vrede te sluiten met de Lombarden. Intussen rommelt het in Austrasië waar de adel in opstand komt tegen Childebert. Met hulp van zijn oom Gontran weet hij zich echter te handhaven. Als Gontran in 592 overlijdt, annexeert Childebert Bourgondië en probeert meteen om ook de gebieden van Chlotarius II aan zijn rijk toe te voegen. In 593 valt hij Neustrië binnen, maar wordt bij Soissons verslagen. In 595, op de leeftijd van 25 jaar, wordt Childebert II, vergiftigd door een groep Austrasische edelen. Zijn twee jonge zonen Theodebert II en Theodorik II worden koning van respectievelijk Austrasië en Bourgondië. Omdat ze nog te jong zijn om zelf te regeren, treedt hun grootmoeder Brunhilde andermaal op als regentes.
Childebert II est un roi mérovingien, né le 6 avril 570 et mort entre le 2 et le 28 mars 596, roi d'Austrasie de 575 à 596, puis de la Bourgogne et de l'Orléanais.
Fils unique de Sigebert Ier et Brunehilde ; frère des princesses Ingonde et Chlodosuinde.
Époux de Faileube, une reine dont on ignore les origines, il eut pour enfants Thibert II et Thierry II, ainsi que la princesse Thidilane.
Childebert II règne sur l'Austrasie après l'assassinat de son père par deux esclaves de Frédégonde. Il a 5 ans quand Gundobald le ramène de Paris à Metz, le capitale de l'Austrasie, où il est reconnu roi. Son élévation au trône date du 25 décembre 575, bien qu'il fut roi quelques semaines avant (au moins avant le 8 décembre) ; cette attente se justifie par la volonté de faire coïncider l'élévation du nouveau roi avec l'importante fête religieuse de Noël.
En réalité, sa mère, la reine Brunehilde assuma l'essentiel du pouvoir jusqu'à sa mort. La majorité de Childebert fut proclamée une première fois en 585, puis lors du pacte d'Andelot en 587. Grâce à ce pacte, il hérita de la Bourgogne et de l'Orléanais, après avoir été adopté par son oncle, le roi Gontran.
Pratiquant une politique d'alliance avec les Byzantins contre les Lombards d'Italie, Childebert mena les dernières expéditions austrasiennes dans cette région. Il est aussi connu pour avoir complété la loi salique par un décret.
Childebert II mourut empoisonné avec son épouse, en 596, à 25 ans. Ses deux fils Thibert II et Thierry II, s'entredéchirèrent pour la succession, malgré l'influence de Brunehilde. Le premier lui succède en Austrasie alors que le second reçoit le royaume de Bourgogne et celui d'Orléans.
tr. (1)
met
Faileube der Visigoten, dr. van Léovigild der Visigoten en Goswinthe , geb. circa 572, ovl. op 30 mrt 596.
Uit dit huwelijk 3 zonen:
tr. (2)
met
Alpaide d'Orleans, dr. van Grimoald van Aquitanië en Itta de Gascogne.
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Willigarde | | | | | | 1 | 1 |
Faileube der Visigoten
Faileube der Visigoten, geb. circa 572, ovl. op 30 mrt 596.
- Moeder:
Goswinthe , geb. circa 530, ovl. circa 589.
tr.
met
Childebert II d'Autrasië.
hij wordt in 570 geboren als enige zoon van Koning Sigibert I en diens Visigotische koningin Brunhilde. Childebert is pas vijf jaar oud als zijn vader vermoord wordt maar wordt dankzij de bemoeienis van zijn moeder Brunhilde toch geaccepteerd als diens opvolger. Omdat Childebert te jong is om zelf te regeren, fungeert zijn moeder als regentes. Ze komt daardoor echter in conflict met de Austrasische adel die zelf uit naam van de minderjarige Childebert wil regeren. Uiteindelijk ziet Brunhilde zich zelfs genoodzaakt om te vluchten naar Bougondië en hier tijdelijk in ballingschap te verblijven. Haar zoon blijft achter in Austrasië. Childebert neemt in het midden van de jaren '80 zelf het heft in handen. Zijn regering kenmerkt zich door oorlog en chaos. Belangrijke veroveringen doen zich niet meer voor, omdat de familieperikelen teveel tijd en energie vragen.
Zijn oom Chilperik (wiens echtgenote Fredegonde de hand had in de dood van zijn vader) heeft nog steeds zijn pogingen om Austrasië in te lijven niet opgegeven. Het is Childebert's andere oom, Gontran van Bourgondië, die hem beschermt tegen de invallen van Chilperik. Aangezien Gontran zelf geen erfgenamen heeft, adopteert hij in 577 zijn jonge oomzegger. Het is echter niet altijd pais en vree tussen tussen Gontran en Childebert. Diverse malen strijden de twee om steden die in omstreden gebied tussen Bourgondië en Austrasië liggen (onder meer Poitiers en Tours). De ruzies worden uiteindelijk wel weer bijgelegd.
In 581 wordt hij ook als opvolger aangewezen door Chilperik, wiens huwelijk tot op dat moment kinderloos is gebleven. Als Chilperik echter in 584 overlijdt (hij wordt in opdracht van zijn liefhebbende echtgenote neergestoken), is Fredegonde inmiddels bevallen van een zoon, Chlotharius II, die hem opvolgt. Omdat hij nog te jong is om zelf te regeren, regeert Fredegonde uit zijn naam. Zij pleegt diverse aanslagen op het leven van Childebert, omdat ze wil dat Bourgondië toevalt aan haar zoon. Hoewel Fredegonde meestal korte metten maakt met haar vijanden, slaagt ze ditmaal niet in haar opzet.
In 585 strijdt Childebert samen met de Byzantijnse keizer (die hem hiervoor 50.000 goudstukken betaalt) tegen de Lombarden. Er volgt een reeks van onsuccesvolle veldtochten. In 590 valt hij voor de laatste keer Italië binnen om uiteindelijk vrede te sluiten met de Lombarden. Intussen rommelt het in Austrasië waar de adel in opstand komt tegen Childebert. Met hulp van zijn oom Gontran weet hij zich echter te handhaven. Als Gontran in 592 overlijdt, annexeert Childebert Bourgondië en probeert meteen om ook de gebieden van Chlotarius II aan zijn rijk toe te voegen. In 593 valt hij Neustrië binnen, maar wordt bij Soissons verslagen. In 595, op de leeftijd van 25 jaar, wordt Childebert II, vergiftigd door een groep Austrasische edelen. Zijn twee jonge zonen Theodebert II en Theodorik II worden koning van respectievelijk Austrasië en Bourgondië. Omdat ze nog te jong zijn om zelf te regeren, treedt hun grootmoeder Brunhilde andermaal op als regentes.
Childebert II est un roi mérovingien, né le 6 avril 570 et mort entre le 2 et le 28 mars 596, roi d'Austrasie de 575 à 596, puis de la Bourgogne et de l'Orléanais.
Fils unique de Sigebert Ier et Brunehilde ; frère des princesses Ingonde et Chlodosuinde.
Époux de Faileube, une reine dont on ignore les origines, il eut pour enfants Thibert II et Thierry II, ainsi que la princesse Thidilane.
Childebert II règne sur l'Austrasie après l'assassinat de son père par deux esclaves de Frédégonde. Il a 5 ans quand Gundobald le ramène de Paris à Metz, le capitale de l'Austrasie, où il est reconnu roi. Son élévation au trône date du 25 décembre 575, bien qu'il fut roi quelques semaines avant (au moins avant le 8 décembre) ; cette attente se justifie par la volonté de faire coïncider l'élévation du nouveau roi avec l'importante fête religieuse de Noël.
En réalité, sa mère, la reine Brunehilde assuma l'essentiel du pouvoir jusqu'à sa mort. La majorité de Childebert fut proclamée une première fois en 585, puis lors du pacte d'Andelot en 587. Grâce à ce pacte, il hérita de la Bourgogne et de l'Orléanais, après avoir été adopté par son oncle, le roi Gontran.
Pratiquant une politique d'alliance avec les Byzantins contre les Lombards d'Italie, Childebert mena les dernières expéditions austrasiennes dans cette région. Il est aussi connu pour avoir complété la loi salique par un décret.
Childebert II mourut empoisonné avec son épouse, en 596, à 25 ans. Ses deux fils Thibert II et Thierry II, s'entredéchirèrent pour la succession, malgré l'influence de Brunehilde. Le premier lui succède en Austrasie alors que le second reçoit le royaume de Bourgogne et celui d'Orléans.
Uit dit huwelijk 3 zonen:
Theodebert II
Theodebert II , geb. in 586, koning van Autrasië, ovl. in 612, begr. Keulen [Duitsland].
Theodebert II .
wordt in 585 geboren als onwettige zoon van Childebert II en Faileuba. Als Theodebert nog maar 10 jaar oud is overlijdt zijn vader. Theodebert en zijn broer Theodorik volgen samen hun vader op. Theodebert krijgt het grootste deel van Austrasië (met Metz als hoofdstad) en Theodorik krijgt Bourgondië. Omdat Theodebert te jong is om zelf te regeren, treedt zijn grootmoeder Brunhilde op als regentes en heeft dus feitelijk de macht in handen. Als Theodebert trouwt met Bilichild eist Brunhilde, die jaloers is op de jonge koningin en haar ziet als concurrente, dat hij het huwelijk laat ontbinden. Theodebert voelt hier echter niets voor waarna Brunhilde in 603 zijn hof verlaat. Ze vertrekt naar Bourgondië waar ze warm onthaald wordt aan het hof van Theodorik, de twee jaar jongere broer van Theodebert. Aanvankelijk werken de broers samen om hun macht te vergroten. In 600 verenigen ze hun krachten tegen Chlotarius II (de zoon van Chilperik I en Fredegonde) als die Austrasië en Bourgondië binnenvalt. In 602 trekken ze samen op tegen de Basken. In 604 verslaan ze Chlotarius definitief en nemen ze zijn zoon gevangen. Brunhilde, die haar kleinzoon Theodorik II volledig domineert, zet de broers echter tegen elkaar op. Rond 610 heeft de onderlinge rivaliteit zodanige vormen aangenomen dat de broers tegen elkaar ten strijde trekken. Theodebert verovert de Elzas (een gebied van zijn broer). Theodorik pikt dit niet en maakt gemene zaak met Chlotarius II. Samen verslaan ze in 612 Theodebert in de slag bij Toul en Zülpich. Theodebert wordt samen met zijn zonen gevangen genomen en kort daarna op bevel van zijn broer (of liever gezegd Brunhilde?) gedood. Hij is begraven in Keulen..
Na de overwinning eist Chlotarius een deel van Theodorik's gebied als betaling voor verleende diensten. Die voelt daar helemaal niets voor en verklaart Chlotarius de oorlog maar overlijdt kort daarna, in 613, te Metz aan dysenterie. Brunhilde probeert na de onverwachte dood van Theodorik diens minderjarige zoon Sigebert II op de troon te krijgen. In de praktijk zou dit betekenen dat zij uit zijn naam regeert. Haar poging om andermaal de macht te grijpen wordt echter gedwarsboomd door de kerk in de persoon van bisschop Arnulf van Metz en de Austrasische adel onder leiding van Pippijn van Landen (een voorouder van de Karolingers die later de macht zullen overnemen). Zij zoeken wraak voor het de dood van hun koning Theodebert. Ook de gedachte aan zoveel macht in de handen van een vrouw zal hierbij een rol gespeeld hebben (volgens de vroeg-Christelijke opvattingen bezat een vrouw geen enkele status). De Austrasische adel nodigt daarom Chlotarius II uit om de koninkrijken Austrasië en Bourgondië over te nemen.
