Cees Hagenbeek
Oliba II van Razès
Oliba II Comte van Razès (Oliva I (Count) of Carcassonne), ovl. circa 837 (tussen 835 en 837).

Oliba II Comte van Razès.
Oliva, Graf von Carcassonne 820-835, Frau: Richilde?

tr. (1)
met

Richilde (Riquilda ?, Riquilda) , ovl. in 839.

tr. (2)
met

Elmetruda ? .

Uit dit huwelijk 2 zonen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Oliba  †880   
Acfred  †906   


Richilde
Richilde (Riquilda ?, Riquilda) , ovl. in 839.

tr.
met

Oliba II Comte van Razès (Oliva I (Count) of Carcassonne), zn. van Belió de Carcassona, ovl. circa 837 (tussen 835 en 837), tr. (2) met Elmetruda ? . Uit dit huwelijk 2 zonen.

Oliba II Comte van Razès.
Oliva, Graf von Carcassonne 820-835, Frau: Richilde?


Oliba II de Carcasonne
Oliba II (Olivier) graaf de Carcasonne (Comte) (Carcassona, de), ovl. voor 880.

Oliba II graaf de Carcasonne.
Oliva, 873-877, en part Comte de Rasès, bei Stokvis Sohn des Louis, Enkel Olibas II Oliva, 873-877, en part C de Rasès, bei Stokvis Sohn des Louis, Enkel Olibas II.

tr.
met

Richilda .

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Acfred*890  †934  44


Acfred van Razès
Acfred graaf van Razès, ovl. in 906.

Acfred graaf van Razès.
vermeld 881/870/877, Acfredo, C de Rodez?

tr.
met

Adelinda de Toulouse, dr. van Bernard Comte d'Autun Comte de Rodez Comte d'Auvergne (Graaf van Rodez, graaf van d'Autun, markies van Aquitanië, graaf van Toulouse, regent van Frankrijk) en Ermengarde 'd Autun de Vergu de Chalon d'Auvergne (Héritière d'Auvergne (870)).


Bera III van Razès
Bera III graaf van Razès, geb. Razes [Frankrijk] in 715, Comte de Razès, ovl. in 770.

tr.
met

Olba, Olda, Alda de Gascogne, geb. Oloron-Sainte-Marie [Frankrijk] circa 720.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Ode     


Olba, Olda, Alda de Gascogne
Olba, Olda, Alda de Gascogne, geb. Oloron-Sainte-Marie [Frankrijk] circa 720.

tr.
met

Bera III graaf van Razès, zn. van Sigebert V graaf van Razès en Condessa d'Urgel, geb. Razes [Frankrijk] in 715, Comte de Razès, ovl. in 770.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Ode     


Sigebert V van Razès
Sigebert V graaf van Razès, geb. tussen 695 en 698, ovl. tussen 763 en 768.

Sigebert V graaf van Razès.
vermeld 695/698 - 763-768.

Graven van Razès, die het graafschap Razès bestuurden, een van de zuidelijke graafschappen uit de vroege middeleeuwen, vanaf het einde van de 8e eeuw tot het begin van de 11e eeuw, en daarna burggraafschappen van Razès, die de leiding hadden tot 1247: .

De term "Valse Merovingen" verwijst naar personages die soms verschijnen in bepaalde genealogieën van de Merovingen, waarbij er controverses of twijfels bestaan over hun werkelijke bestaan of over hun afkomst binnen de Merovingische dynastie. .

Sigebert IV en Sigebert V .

Sigebert IV zou volgens de bedenker Pierre Plantard de zoon zijn van koning Dagobert II. .

In 1967 beweerde Plantard in het boek Le Trésor Maudit (zonder bewijs) dat hij een afstammeling was van de Merovingische koningen via deze Sigebert IV, ook wel "de Plantard" genoemd, en diens zoon Sigebert V. .

Deze theorie werd in 1982 opnieuw naar voren gebracht in L'Énigme Sacrée.

In 1992 gaf Pierre Plantard voor de Franse rechtbank toe dat alles gebaseerd was op een misleiding.

tr.
met

Condessa d'Urgel, dr. van Utman Ibn Abu Moussa de Cordoue (Émir de Cordoue) en Lampade d'Aquitaine, geb. La Seu d'Urgell [Spanje] circa 700.

Uit dit huwelijk 2 zonen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Bera*715 Razes [Frankrijk] †770  55
Guillaume*735     


Sigebert IV van Razès alias Plant-Ard
Sigebert IV graaf van Razès alias Plant-Ard, geb. Villefranche-de-Rouergue [Frankrijk] in 676, ovl. Ambarès-et-Lagrave [Frankrijk] in 758.

Sigebert IV graaf van Razès alias Plant-Ard.
Heet 'Vurige Loot',  nieuw geslacht genaamd les Plantards.
Sigebert IV, V en Bera III worden de kluizenaar-prinsen genoemd omdat zij tijdens de Saraceense invallen toevlucht zochten in de grotten van een heuvel bij Rhedae.
De grafsteen met hun inscripties van hun gemeenschappelijke graf bevindt zich nu in het museum van Rennes-le-Château.

tr.
met

Magdalena d'Austrasie, dr. van Ernand de Beaulande (Chevalier) en prinses Mechthilde d'Ilande, geb. circa 678, Comtesse Héritière De Carcassonne et de Narbonne.

prinses Mechthilde d'Ilande.
Van Ierse afkomst, leerde haar kennen toen hij in levenslange ballingschap opgroeide in een klooster te Slane niet ver buiten Dublin. Zij kregen drie dochters.

Historische bronnen vermelden verschillende fascinerende perspectieven op het oude Ierland. De Grieken en Romeinen hadden beperkte kennis over het eiland, maar de geschriften uit die tijd onthullen een groeiende interesse. Bijvoorbeeld: .

De Latijnse dichter Avienus noemde Ierland onder de naam Herniorum en beschreef een Hibernische natie die een uitgestrekt eiland bewoonde. .

Strabo, een Griekse geograaf, sprak over het eiland Ierné als een koude landstreek ten noorden van Groot-Brittannië en beschreef de inwoners als bijzonder woest.

Pomponius Mela en Ptolemaeus vermeldden het ook, met soortgelijke beschrijvingen. Ptolemaeus stelde zelfs een verrassend gedetailleerde kaart van Ierland op in de 2e eeuw v.Chr. .

Plinius de Oudere en Tacitus noemden het eiland ook, waarbij ze de nabijheid met Groot-Brittannië benadrukten en de onafhankelijkheid van het Romeinse rijk.

Hoewel deze informatie een groeiende interesse voor Ierland toont, zijn ze vaak ontleend aan verhalen van zeelieden en kunnen ze van twijfelachtige aard zijn. De Gaelische volkeren hebben ook militair invloed gehad op Groot-Brittannië en Gallië, maar er zijn weinig vermeldingen van directe relaties tussen Rome en Ierland in de historische bronnen van die tijd.

Deze verhalen laten zien hoe Ierland werd waargenomen en beschreven door de oude waarnemers, terwijl ze de hiaten en onzekerheden in hun kennis benadrukken. Wat vindt u van deze fascinerende historische perspectieven?

Magdalena d'Austrasie.
Haar naam komt voor in een oorkonde uit 718, waarin de stichting van klooster even buiten Rennes-le-Château wort vermeld.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Sigebert V*695  †763  68
Évodie*710 Villefranche-de-Rouergue [Frankrijk]    


Magdalena d'Austrasie
Magdalena d'Austrasie, geb. circa 678, Comtesse Héritière De Carcassonne et de Narbonne.

Magdalena d'Austrasie.
Haar naam komt voor in een oorkonde uit 718, waarin de stichting van klooster even buiten Rennes-le-Château wort vermeld.

 

tr.
met

Sigebert IV graaf van Razès alias Plant-Ard, zn. van Dagobert II Rex Francorum (koning van Autrasië 674-678) en Giselle prinses de Razès, geb. Villefranche-de-Rouergue [Frankrijk] in 676, ovl. Ambarès-et-Lagrave [Frankrijk] in 758.

Dagobert II Rex Francorum.
Dagobert II (ca. 652 - 679), bijgenaamd de Jonge, was van 676 tot 679 koning van Austrasië. Hij werd in 872 heilig verklaard. Zijn feestdag is 23 december.

Dagoberts vader Sigibert III stierf in 656, toen Dagobert nog maar een jongen was. De hofmeester van het paleis Grimoald I verbande Dagobert naar Ierland en later Engeland, waar hij werd opgevangen door Dido, de bisschop van Poitiers. Grimoald I zette zijn eigen zoon Childebert de Geadopteerde op de troon. Al vrij snel werd Austrasië echter veroverd door Clovis II van Frankrijk, die Childebert afzette en het gebied aan zijn eigen rijk toevoegde.

In 674 kwam Dagobert II terug uit ballingschap en hij herkreeg (in 675) een deel van zijn erfgronden. Al vier jaar later overleed hij bij Stenay; een van zijn eigen bediendes stak (in opdracht van hofmeester Ebroin van Neustrië en Bourgondië, die jaloers was op Dagobert) de jonge koning met een mes in het oog toen deze bij een bron in het bos van Woëvre lag te slapen tijdens een jachtpartij. Dagobert II ligt begraven in de kerk van Stenay. Volgens geruchten is deze moord beraamd door het Vaticaan, samen met Pepijn van Herstal.

De dood van Dagobert II betekende tevens het einde van het koninkrijk Austrasië. Dagobert II zou tijdens zijn ballingschap zijn getrouwd met de Angelsaksische prinses Mathilde. Het geloof dat Adela en Irmina van Oeren zijn dochters zouden zijn, berust bijna zeker op een vervalsing. Omdat hij geen mannelijke nakomelingen achterliet werd het koninkrijk overgedragen aan de afstammelingen van Clovis II.

Volgens een legende had Dagobert wél een zoon, Sigebert IV, die na de dood van zijn vader naar Zuid-Frankrijk vluchtte (naar het gebied dat bekendstaat als de Razès) en daar in Rennes-le-Château de rest van zijn leven doorbracht.

Als heilige wordt Dagobert gevierd op 23 december.

Sigebert IV graaf van Razès alias Plant-Ard.
Heet 'Vurige Loot',  nieuw geslacht genaamd les Plantards.
Sigebert IV, V en Bera III worden de kluizenaar-prinsen genoemd omdat zij tijdens de Saraceense invallen toevlucht zochten in de grotten van een heuvel bij Rhedae.
De grafsteen met hun inscripties van hun gemeenschappelijke graf bevindt zich nu in het museum van Rennes-le-Château.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Sigebert V*695  †763  68
Évodie*710 Villefranche-de-Rouergue [Frankrijk]    


Dagobert II Francorum
Dagobert II Rex Francorum, geb. in 651, koning van Autrasië 674-678, vermoord Stenay [Frankrijk] op 23 dec 679, begr. aldaar.

Dagobert II Rex Francorum.
Dagobert II (ca. 652 - 679), bijgenaamd de Jonge, was van 676 tot 679 koning van Austrasië. Hij werd in 872 heilig verklaard. Zijn feestdag is 23 december.

Dagoberts vader Sigibert III stierf in 656, toen Dagobert nog maar een jongen was. De hofmeester van het paleis Grimoald I verbande Dagobert naar Ierland en later Engeland, waar hij werd opgevangen door Dido, de bisschop van Poitiers. Grimoald I zette zijn eigen zoon Childebert de Geadopteerde op de troon. Al vrij snel werd Austrasië echter veroverd door Clovis II van Frankrijk, die Childebert afzette en het gebied aan zijn eigen rijk toevoegde.

In 674 kwam Dagobert II terug uit ballingschap en hij herkreeg (in 675) een deel van zijn erfgronden. Al vier jaar later overleed hij bij Stenay; een van zijn eigen bediendes stak (in opdracht van hofmeester Ebroin van Neustrië en Bourgondië, die jaloers was op Dagobert) de jonge koning met een mes in het oog toen deze bij een bron in het bos van Woëvre lag te slapen tijdens een jachtpartij. Dagobert II ligt begraven in de kerk van Stenay. Volgens geruchten is deze moord beraamd door het Vaticaan, samen met Pepijn van Herstal.

De dood van Dagobert II betekende tevens het einde van het koninkrijk Austrasië. Dagobert II zou tijdens zijn ballingschap zijn getrouwd met de Angelsaksische prinses Mathilde. Het geloof dat Adela en Irmina van Oeren zijn dochters zouden zijn, berust bijna zeker op een vervalsing. Omdat hij geen mannelijke nakomelingen achterliet werd het koninkrijk overgedragen aan de afstammelingen van Clovis II.

Volgens een legende had Dagobert wél een zoon, Sigebert IV, die na de dood van zijn vader naar Zuid-Frankrijk vluchtte (naar het gebied dat bekendstaat als de Razès) en daar in Rennes-le-Château de rest van zijn leven doorbracht.

Als heilige wordt Dagobert gevierd op 23 december.

tr. (1) op 22 jan 6667
met

prinses Mechthilde d'Ilande (Irlande, d'), dr. van Gosbert d'Ilande en Hermina Scotia, geb. in Schotland in 652, ovl. Metz [Frankrijk] in 679, tr. (2) met Ernand de Beaulande. Uit dit huwelijk een dochter.

 


prinses Mechthilde d'Ilande.
Van Ierse afkomst, leerde haar kennen toen hij in levenslange ballingschap opgroeide in een klooster te Slane niet ver buiten Dublin. Zij kregen drie dochters.

Historische bronnen vermelden verschillende fascinerende perspectieven op het oude Ierland. De Grieken en Romeinen hadden beperkte kennis over het eiland, maar de geschriften uit die tijd onthullen een groeiende interesse. Bijvoorbeeld: .

De Latijnse dichter Avienus noemde Ierland onder de naam Herniorum en beschreef een Hibernische natie die een uitgestrekt eiland bewoonde. .

Strabo, een Griekse geograaf, sprak over het eiland Ierné als een koude landstreek ten noorden van Groot-Brittannië en beschreef de inwoners als bijzonder woest.

Pomponius Mela en Ptolemaeus vermeldden het ook, met soortgelijke beschrijvingen. Ptolemaeus stelde zelfs een verrassend gedetailleerde kaart van Ierland op in de 2e eeuw v.Chr. .

Plinius de Oudere en Tacitus noemden het eiland ook, waarbij ze de nabijheid met Groot-Brittannië benadrukten en de onafhankelijkheid van het Romeinse rijk.

Hoewel deze informatie een groeiende interesse voor Ierland toont, zijn ze vaak ontleend aan verhalen van zeelieden en kunnen ze van twijfelachtige aard zijn. De Gaelische volkeren hebben ook militair invloed gehad op Groot-Brittannië en Gallië, maar er zijn weinig vermeldingen van directe relaties tussen Rome en Ierland in de historische bronnen van die tijd.

Deze verhalen laten zien hoe Ierland werd waargenomen en beschreven door de oude waarnemers, terwijl ze de hiaten en onzekerheden in hun kennis benadrukken. Wat vindt u van deze fascinerende historische perspectieven?

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Waltrude*671 Metz [Frankrijk] †737  66

tr. (2) Rhédae [Frankrijk] in 671
met

Giselle prinses de Razès, dr. van Bera II graaf de Razès en Gislica de Wisigothie, geb. Razes [Frankrijk] in 653, ovl. in 676.

Giselle prinses de Razès.
Zij is van Visigothische afkomst en peetdochter van St. Wilfried van York. Woonde in Rhedae (Rennes-le-Château).

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Sigebert IV*676 Villefranche-de-Rouergue [Frankrijk] †758 Ambarès-et-Lagrave [Frankrijk] 82
Fernande*671 Pessac [Frankrijk] †725  54


Giselle de Razès
Giselle prinses de Razès, geb. Razes [Frankrijk] in 653, ovl. in 676.

Giselle prinses de Razès.
Zij is van Visigothische afkomst en peetdochter van St. Wilfried van York. Woonde in Rhedae (Rennes-le-Château).

tr. Rhédae [Frankrijk] in 671
met

Dagobert II Rex Francorum, zn. van Sigebert III Rex Francorum (koning van Autrasië 632) en Hymnechilde (Immachilde) van Bourgogne, geb. in 651, koning van Autrasië 674-678, vermoord Stenay [Frankrijk] op 23 dec 679, begr. aldaar, tr. (1) met prinses Mechthilde d'Ilande (Irlande, d'). Uit dit huwelijk een dochter.

Dagobert II Rex Francorum.
Dagobert II (ca. 652 - 679), bijgenaamd de Jonge, was van 676 tot 679 koning van Austrasië. Hij werd in 872 heilig verklaard. Zijn feestdag is 23 december.

Dagoberts vader Sigibert III stierf in 656, toen Dagobert nog maar een jongen was. De hofmeester van het paleis Grimoald I verbande Dagobert naar Ierland en later Engeland, waar hij werd opgevangen door Dido, de bisschop van Poitiers. Grimoald I zette zijn eigen zoon Childebert de Geadopteerde op de troon. Al vrij snel werd Austrasië echter veroverd door Clovis II van Frankrijk, die Childebert afzette en het gebied aan zijn eigen rijk toevoegde.

In 674 kwam Dagobert II terug uit ballingschap en hij herkreeg (in 675) een deel van zijn erfgronden. Al vier jaar later overleed hij bij Stenay; een van zijn eigen bediendes stak (in opdracht van hofmeester Ebroin van Neustrië en Bourgondië, die jaloers was op Dagobert) de jonge koning met een mes in het oog toen deze bij een bron in het bos van Woëvre lag te slapen tijdens een jachtpartij. Dagobert II ligt begraven in de kerk van Stenay. Volgens geruchten is deze moord beraamd door het Vaticaan, samen met Pepijn van Herstal.

De dood van Dagobert II betekende tevens het einde van het koninkrijk Austrasië. Dagobert II zou tijdens zijn ballingschap zijn getrouwd met de Angelsaksische prinses Mathilde. Het geloof dat Adela en Irmina van Oeren zijn dochters zouden zijn, berust bijna zeker op een vervalsing. Omdat hij geen mannelijke nakomelingen achterliet werd het koninkrijk overgedragen aan de afstammelingen van Clovis II.

Volgens een legende had Dagobert wél een zoon, Sigebert IV, die na de dood van zijn vader naar Zuid-Frankrijk vluchtte (naar het gebied dat bekendstaat als de Razès) en daar in Rennes-le-Château de rest van zijn leven doorbracht.

Als heilige wordt Dagobert gevierd op 23 december.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Sigebert IV*676 Villefranche-de-Rouergue [Frankrijk] †758 Ambarès-et-Lagrave [Frankrijk] 82
Fernande*671 Pessac [Frankrijk] †725  54


Sigebert III Francorum
Sigebert III (Sigisbert "De Heilige" van Austrasië der Merovingen van Bourgogne) Rex Francorum, geb. Metz [Frankrijk] in 630, koning van Autrasië 632, ovl. op 2 jan 656, begr. Metz [Frankrijk] Abdij Saint Martin.

Sigebert III Rex Francorum.
Le Jeune, zu Metz, heiliggesprochen.

Onder druk van de adel moest Dagobert zijn twee- of driejarige zoon Sigebert III koning van Austrasië maken (633). Sigebert (630-656), zijn broer Clovis II (634-657) van Neustrië en hun nazaten zouden vanwege hun slappe koningschap en ondeugden de geschiedenis ingaan als ‘vadsige koningen’. Tijdens hun regeringsperioden vergrootten de hofmeiers hun macht aanzienlijk.

 

tr.
met

Hymnechilde (Immachilde, Chinnechild, Imnichilde) van Bourgogne, geb. in 625, ovl. in 670.

Uit dit huwelijk 3 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Dagobert*651  †679 Stenay [Frankrijk] 28
Bélichilde*654  †675  21
Bersvinda*643 Frauenfeld [Zwitserland] †690 Mont Sainte-Odile, Ottrott [Frankrijk] 46


Immachilde van Bourgogne
Hymnechilde (Immachilde, Chinnechild, Imnichilde) van Bourgogne, geb. in 625, ovl. in 670.

tr.
met

Sigebert III (Sigisbert "De Heilige" van Austrasië der Merovingen van Bourgogne) Rex Francorum, zn. van Dagobert I koning van Neustrië (Koning der Franken) en Ragnetrude (Regentrud) van Austrasie van de Ardennen (Reine consort d'Austrasie, Dynastie des Mérovingiens), geb. Metz [Frankrijk] in 630, koning van Autrasië 632, ovl. op 2 jan 656, begr. Metz [Frankrijk] Abdij Saint Martin.

Sigebert III Rex Francorum.
Le Jeune, zu Metz, heiliggesprochen.

Onder druk van de adel moest Dagobert zijn twee- of driejarige zoon Sigebert III koning van Austrasië maken (633). Sigebert (630-656), zijn broer Clovis II (634-657) van Neustrië en hun nazaten zouden vanwege hun slappe koningschap en ondeugden de geschiedenis ingaan als ‘vadsige koningen’. Tijdens hun regeringsperioden vergrootten de hofmeiers hun macht aanzienlijk.

Uit dit huwelijk 3 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Dagobert*651  †679 Stenay [Frankrijk] 28
Bélichilde*654  †675  21
Bersvinda*643 Frauenfeld [Zwitserland] †690 Mont Sainte-Odile, Ottrott [Frankrijk] 46


Childeric II der Franken
Childeric II koning der Franken (Rex Francorum), geb. in 651, ovl. in 675.

Childeric II koning der Franken.
653-662-675; König der Franken 663-675, ermordet.

  • Moeder:
    Bathilde de Kent (Bathilde dite Sainte Bathilde d' Ascanie), dr. van Sisoigne van Ascanië, geb. circa 625, koningin van Frankrijk in 648?, ovl. Chelles [Frankrijk] circa 30 jan 680.

tr.
met

Bélichilde (Blichilde) , dr. van Sigebert III Rex Francorum (koning van Autrasië 632) en Hymnechilde (Immachilde) van Bourgogne, geb. in 654, ovl. in 675.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Chilperic*670  †721  50


Blichilde
Bélichilde (Blichilde) , geb. in 654, ovl. in 675.

tr.
met

Childeric II koning der Franken (Rex Francorum), zn. van Clovis II de Neustrrië der Franken (Koning van Frankrijk vanaf eind October 640) en Bathilde de Kent (koningin van Frankrijk in 648?), geb. in 651, ovl. in 675.

Childeric II koning der Franken.
653-662-675; König der Franken 663-675, ermordet.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Chilperic*670  †721  50


Childeric III der Franken
Childeric III der Franken, geb. voor 743, koning der Franken 743-752, ovl. tussen 23 jan 752 en 755.

Childeric III der Franken.
in 751 afgezet door Pippijn de Korte die met steun van de Paus de troon overnam. Deze kleinzoon van Childerik is de laatst bekende Merovinger, {\sl le Fainéant}, 743-752 König, abgesetzt, 31.10.751 Mönch in St.Bertin (Sintho).

tr.
met

Gisela ? .

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Theoderich*725  †792 Rüstringen [Duitsland] 66


Mechthilde d'Ilande
 
prinses Mechthilde d'Ilande (Irlande, d'), geb. in Schotland in 652, ovl. Metz [Frankrijk] in 679.


prinses Mechthilde d'Ilande.
Van Ierse afkomst, leerde haar kennen toen hij in levenslange ballingschap opgroeide in een klooster te Slane niet ver buiten Dublin. Zij kregen drie dochters.

Historische bronnen vermelden verschillende fascinerende perspectieven op het oude Ierland. De Grieken en Romeinen hadden beperkte kennis over het eiland, maar de geschriften uit die tijd onthullen een groeiende interesse. Bijvoorbeeld: .

De Latijnse dichter Avienus noemde Ierland onder de naam Herniorum en beschreef een Hibernische natie die een uitgestrekt eiland bewoonde. .

Strabo, een Griekse geograaf, sprak over het eiland Ierné als een koude landstreek ten noorden van Groot-Brittannië en beschreef de inwoners als bijzonder woest.

Pomponius Mela en Ptolemaeus vermeldden het ook, met soortgelijke beschrijvingen. Ptolemaeus stelde zelfs een verrassend gedetailleerde kaart van Ierland op in de 2e eeuw v.Chr. .

Plinius de Oudere en Tacitus noemden het eiland ook, waarbij ze de nabijheid met Groot-Brittannië benadrukten en de onafhankelijkheid van het Romeinse rijk.

Hoewel deze informatie een groeiende interesse voor Ierland toont, zijn ze vaak ontleend aan verhalen van zeelieden en kunnen ze van twijfelachtige aard zijn. De Gaelische volkeren hebben ook militair invloed gehad op Groot-Brittannië en Gallië, maar er zijn weinig vermeldingen van directe relaties tussen Rome en Ierland in de historische bronnen van die tijd.

Deze verhalen laten zien hoe Ierland werd waargenomen en beschreven door de oude waarnemers, terwijl ze de hiaten en onzekerheden in hun kennis benadrukken. Wat vindt u van deze fascinerende historische perspectieven?

  • Moeder:
    Hermina Scotia, geb. Belfast [Ierland] circa 610, ovl. in 679.

tr. (1) op 22 jan 6667
met

Dagobert II Rex Francorum, zn. van Sigebert III Rex Francorum (koning van Autrasië 632) en Hymnechilde (Immachilde) van Bourgogne, geb. in 651, koning van Autrasië 674-678, vermoord Stenay [Frankrijk] op 23 dec 679, begr. aldaar, tr. (2) met Giselle prinses de Razès, dr. van Bera II graaf de Razès en Gislica de Wisigothie. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

Dagobert II Rex Francorum.
Dagobert II (ca. 652 - 679), bijgenaamd de Jonge, was van 676 tot 679 koning van Austrasië. Hij werd in 872 heilig verklaard. Zijn feestdag is 23 december.

Dagoberts vader Sigibert III stierf in 656, toen Dagobert nog maar een jongen was. De hofmeester van het paleis Grimoald I verbande Dagobert naar Ierland en later Engeland, waar hij werd opgevangen door Dido, de bisschop van Poitiers. Grimoald I zette zijn eigen zoon Childebert de Geadopteerde op de troon. Al vrij snel werd Austrasië echter veroverd door Clovis II van Frankrijk, die Childebert afzette en het gebied aan zijn eigen rijk toevoegde.

In 674 kwam Dagobert II terug uit ballingschap en hij herkreeg (in 675) een deel van zijn erfgronden. Al vier jaar later overleed hij bij Stenay; een van zijn eigen bediendes stak (in opdracht van hofmeester Ebroin van Neustrië en Bourgondië, die jaloers was op Dagobert) de jonge koning met een mes in het oog toen deze bij een bron in het bos van Woëvre lag te slapen tijdens een jachtpartij. Dagobert II ligt begraven in de kerk van Stenay. Volgens geruchten is deze moord beraamd door het Vaticaan, samen met Pepijn van Herstal.

De dood van Dagobert II betekende tevens het einde van het koninkrijk Austrasië. Dagobert II zou tijdens zijn ballingschap zijn getrouwd met de Angelsaksische prinses Mathilde. Het geloof dat Adela en Irmina van Oeren zijn dochters zouden zijn, berust bijna zeker op een vervalsing. Omdat hij geen mannelijke nakomelingen achterliet werd het koninkrijk overgedragen aan de afstammelingen van Clovis II.

Volgens een legende had Dagobert wél een zoon, Sigebert IV, die na de dood van zijn vader naar Zuid-Frankrijk vluchtte (naar het gebied dat bekendstaat als de Razès) en daar in Rennes-le-Château de rest van zijn leven doorbracht.

Als heilige wordt Dagobert gevierd op 23 december.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Waltrude*671 Metz [Frankrijk] †737  66

tr. (2) in 667
met

Ernand de Beaulande, zn. van Garin Le Loherain de Monglane (Sire de Monglane) en Aëlis de Lorraine, geb. Juvigny-Sous-Andaine [Frankrijk] na 635, Chevalier.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Magdalena*678     


Chilperic II der Franken
Chilperic II der Franken (Rex Francorum), geb. in 670, koning van Neustrië 715-721, koning van Frankrijk 719-720, ovl. tussen 30 jan 721 en 13 mei 721.


Hij krijgt een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Childeric*743  †752  8


Chlodion VI de Langharige van Tournai
Chlodion VI de Langharige (Clodius VI) van Tournai (der Salische Franken), geb. in 387, koning der Franken 430 - 448, ovl. in 449, begr. Cambrai [Frankrijk].

Chlodion VI de Langharige van Tournai.
Le chevelu, de harige.

tr. (1) in 411
met

Basina prinses van Thuringen, ovl. na 470.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
Mérovée*411  †456  45

tr. (2) in 417
met

Hillegonde (Hildegarde) de Cologne (Hildegarde van Keulen), dr. van Marcomir de Cologne (koning van Cologne) en Hildegonde van Lombardije (prinses van Lombardije), geb. Keulen [Duitsland] in 399, Princesse Ripuaire, ovl. Cambrai [Frankrijk] in dec 450, tr. (1) met haar achterneef Clodion II le Chevelu (Chlodion) des Francs Ripuaires. Uit dit huwelijk 6 kinderen.


Clovis III van Bourgondië
Clovis III (Chlodwig III) van Bourgondië (Rex Francorum), koning der Franken 691-695, ovl. in 694.