tr.
met
NN van Teisterbant, dr. van Everhard III van Teisterbant (Graaf) en Catharina van Zutphen, geb. circa 970.
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Bava | *1015 | | | | | 1 | 3 |
NN van Teisterbant
NN van Teisterbant, geb. circa 970.
tr.
met
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Bava | *1015 | | | | | 1 | 3 |
Everhard III van Teisterbant
Everhard III van Teisterbant, geb. Utrecht circa 924, Graaf, ovl. circa 978.
tr.
met
Catharina van Zutphen, geb. Zutphen.
Uit dit huwelijk 3 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | NN | *970 | | | | | 1 | 1 |
Catharina van Zutphen
Catharina van Zutphen, geb. Zutphen.
tr.
met
Everhard III van Teisterbant, zn. van Meningard IV van Hamaland en Ermentruda van Vlaanderen, geb. Utrecht circa 924, Graaf, ovl. circa 978.
Uit dit huwelijk 3 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | NN | *970 | | | | | 1 | 1 |
Meningard IV van Hamaland
Meningard IV van Hamaland, geb. Assen circa 895, ovl. Elten in 955, begr. Graaf van Salland, Veluwe en Drenthe.
tr. (1)
met
Ermentruda van Vlaanderen, dr. van Boudewijn II de Kale graaf van Vlaanderen (graaf van Vlaanderen 879) en Ælfthryth van Wessex, geb. Gent [België] in 887, ovl. na 930.
Uit dit huwelijk 3 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Everhard | *924 | Utrecht | †978 | | 54 | 1 | 3 |
tr. (2)
met
Mathilde Gisela von Sachsen, dr. van Liudolf van Sachsen en Ida van Schwaben, geb. Lubben [Duitsland] circa 895, concubine.
Uit dit huwelijk 5 kinderen.
Ermentruda van Vlaanderen
Ermentruda van Vlaanderen, geb. Gent [België] in 887, ovl. na 930.
tr.
met
Meningard IV van Hamaland, geb. Assen circa 895, ovl. Elten in 955, begr. Graaf van Salland, Veluwe en Drenthe, tr. (2) met Mathilde Gisela von Sachsen. Uit dit huwelijk 5 kinderen.
Uit dit huwelijk 3 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Everhard | *924 | Utrecht | †978 | | 54 | 1 | 3 |
Mathilde Gisela von Sachsen
Mathilde Gisela von Sachsen, geb. Lubben [Duitsland] circa 895, concubine.
tr.
met
Meningard IV van Hamaland, geb. Assen circa 895, ovl. Elten in 955, begr. Graaf van Salland, Veluwe en Drenthe, tr. (1) met Ermentruda van Vlaanderen, dr. van Boudewijn II de Kale graaf van Vlaanderen (graaf van Vlaanderen 879) en Ælfthryth van Wessex. Uit dit huwelijk 3 kinderen.
Uit dit huwelijk 5 kinderen.
Allard d'Antoing
Allard d'Antoing, geb. Gondecourt [Frankrijk] circa 988, Comte de Wassemberg seigneur d'Antoing d Epinoy de Has puis Gondecourt, ovl. in 1024.
Allard d'Antoing.
Graaf van Wassemberg; Heer van Has en daarna Gondecourt.
De eerste bekende heer van Antoing was Alard I, heer van Épinoy, die naar verluidt trouwde met een erfgename van Antoing. Van hen stammen verschillende takken van de familie Antoing af.
.
De nakomelingen begrepen snel het belang van de strategische ligging van Antoing, op de grens van de graafschappen Vlaanderen en Henegouwen, en manoeuvreerden als bekwame politici om hun rijkdom te vergroten door de inzet te verhogen. Huwelijken speelden ook een belangrijke rol in de snelle opkomst van deze familie. In drie generaties zouden ze zich verbinden met de families van Namen, Bergen en Rumigny, de houder van de proosdij van Douai en de familie van Ligne.
Tegen het einde van de 13e eeuw splitsten de Antoing zich in verschillende takken. Naast de hoofdtak die de heerlijkheden van Antoing en Épinoy, Buggenhout en de proosdij van Douai bezat, waren er de takken van de Antoing heren van Bury en Bittremont, de Antoing heren van Briffeuil, Genech, Wasmes en Amougies, de Antoing heren van Belonne en de Antoing heren van Ansevaing. Rond 1328 trouwde Isabeau d'Antoing, de laatste erfgename van de heerlijkheid Antoing, Épinoy, proosdij van Douai, kastelein van Gent en dame van Sotteghem, in tweede echt met Jean I, burggraaf van Melun, heer van Tancarville en Montreuil-Bellay, waardoor al haar bezittingen in het huis van Melun terechtkwamen. Deze laatsten bevorderden de handel in textiel en de exploitatie van steengroeven.
.
In 1477 verwoestten en plunderden Bourgondische troepen de omgeving en belegerden het kasteel.
.
Op 18 februari 1582 gaf Margaretha van Parma het bevel om het kasteel van Antoing te ontmantelen en de bezittingen van Pierre de Melun te confisqueren.
In 1590 was Marie de Melun de laatste erfgename van het patrimonium van de Melun, dat na enkele verwikkelingen overging in het huis van Ligne, behalve de Franse landerijen die bij het huis Melun-Épinoy bleven.
tr.
met
NN d'Épinoy.
In 1414 werd Alençon verheven tot hertogdom en werd het de residentie van Marguerite d’Angoulême. In 1509 trouwde ze op 17-jarige leeftijd in eerste instantie met hertog Charles IV van Alençon. Na zijn dood in 1525, tijdens de slag bij Pavia, bleef Marguerite in Alençon, zelfs na haar hertrouwen met de koning van Navarra. Deze grootmoeder van de toekomstige koning Hendrik IV, en zus van koning François I, was een liefhebber van literatuur en verzamelde aan haar hof vele schrijvers. Haar tolerantie jegens hervormingsgezinden maakte Alençon tot een toevluchtsoord voor vervolgde geleerden zoals Clément Marot en Antoine Le Maçon, vertaler van Boccaccio.
De protestantse Reformatie werd al in 1524 in het hertogdom Alençon gepredikt, mede dankzij Marguerites open geest. Onder andere Michel d'Arande en Pierre Caroli introduceerden nieuwe religieuze ideeën die veel inwoners tot calvinisme bekeerden. Alençon werd een centrum van de Reformatie en werd in 1530 zelfs "klein Duitsland" genoemd door een Duitse hervormer. In 1529 drukte Simon Du Bois er het "Kleine Catechismus" van Luther. Ondanks haar pogingen om protestanten te beschermen, zoals Gérard Roussel en Clément Marot, kon Marguerite niet voorkomen dat sommigen alsnog werden vervolgd en geëxecuteerd.
Na Marguerites dood in 1549 werd het hertogdom definitief bij het koninklijk domein gevoegd. Tijdens de godsdienstoorlogen plunderden protestanten en katholieken elkaars kerken, wat tot grootschalige conflicten leidde. In de 16e eeuw wisselde de stad meerdere malen van hand tussen katholieken en protestanten. Alençon speelde een belangrijke rol in deze woelige periode.
In de 17e eeuw, onder Richelieu, werd het hertogdom vervangen door de administratieve "généralité" van Alençon binnen Normandië. Rond 1665 stichtte Marthe La Perrière een fabriek voor het beroemde kantwerk "point d'Alençon", dat tot 8.000 kantwerkers tewerkstelde op het hoogtepunt.
De opheffing van het Edict van Nantes leidde in 1685 tot vervolging van protestanten, die massaal vluchtten naar Engeland, de Nederlanden en de Kanaaleilanden. Dit veroorzaakte een economische terugslag, ondanks pogingen van functionarissen zoals Antoine Jean-Baptiste Alexandre Jullien (1766-1789) om stedelijke ontwikkelingen en landbouw te stimuleren.
Uit dit huwelijk 3 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Sohier | *1011 | | †1068 | | 57 | 1 | 3 |
NN d'Épinoy.
In 1414 werd Alençon verheven tot hertogdom en werd het de residentie van Marguerite d’Angoulême. In 1509 trouwde ze op 17-jarige leeftijd in eerste instantie met hertog Charles IV van Alençon. Na zijn dood in 1525, tijdens de slag bij Pavia, bleef Marguerite in Alençon, zelfs na haar hertrouwen met de koning van Navarra. Deze grootmoeder van de toekomstige koning Hendrik IV, en zus van koning François I, was een liefhebber van literatuur en verzamelde aan haar hof vele schrijvers. Haar tolerantie jegens hervormingsgezinden maakte Alençon tot een toevluchtsoord voor vervolgde geleerden zoals Clément Marot en Antoine Le Maçon, vertaler van Boccaccio.
De protestantse Reformatie werd al in 1524 in het hertogdom Alençon gepredikt, mede dankzij Marguerites open geest. Onder andere Michel d'Arande en Pierre Caroli introduceerden nieuwe religieuze ideeën die veel inwoners tot calvinisme bekeerden. Alençon werd een centrum van de Reformatie en werd in 1530 zelfs "klein Duitsland" genoemd door een Duitse hervormer. In 1529 drukte Simon Du Bois er het "Kleine Catechismus" van Luther. Ondanks haar pogingen om protestanten te beschermen, zoals Gérard Roussel en Clément Marot, kon Marguerite niet voorkomen dat sommigen alsnog werden vervolgd en geëxecuteerd.
Na Marguerites dood in 1549 werd het hertogdom definitief bij het koninklijk domein gevoegd. Tijdens de godsdienstoorlogen plunderden protestanten en katholieken elkaars kerken, wat tot grootschalige conflicten leidde. In de 16e eeuw wisselde de stad meerdere malen van hand tussen katholieken en protestanten. Alençon speelde een belangrijke rol in deze woelige periode.
In de 17e eeuw, onder Richelieu, werd het hertogdom vervangen door de administratieve "généralité" van Alençon binnen Normandië. Rond 1665 stichtte Marthe La Perrière een fabriek voor het beroemde kantwerk "point d'Alençon", dat tot 8.000 kantwerkers tewerkstelde op het hoogtepunt.
De opheffing van het Edict van Nantes leidde in 1685 tot vervolging van protestanten, die massaal vluchtten naar Engeland, de Nederlanden en de Kanaaleilanden. Dit veroorzaakte een economische terugslag, ondanks pogingen van functionarissen zoals Antoine Jean-Baptiste Alexandre Jullien (1766-1789) om stedelijke ontwikkelingen en landbouw te stimuleren.
tr.
met
Allard d'Antoing, zn. van Thierry d'Antoing (Comte de Wassemberg) en Amaldia de Gueldre, geb. Gondecourt [Frankrijk] circa 988, Comte de Wassemberg seigneur d'Antoing d Epinoy de Has puis Gondecourt, ovl. in 1024.
Allard d'Antoing.
Graaf van Wassemberg; Heer van Has en daarna Gondecourt.
De eerste bekende heer van Antoing was Alard I, heer van Épinoy, die naar verluidt trouwde met een erfgename van Antoing. Van hen stammen verschillende takken van de familie Antoing af.
.
De nakomelingen begrepen snel het belang van de strategische ligging van Antoing, op de grens van de graafschappen Vlaanderen en Henegouwen, en manoeuvreerden als bekwame politici om hun rijkdom te vergroten door de inzet te verhogen. Huwelijken speelden ook een belangrijke rol in de snelle opkomst van deze familie. In drie generaties zouden ze zich verbinden met de families van Namen, Bergen en Rumigny, de houder van de proosdij van Douai en de familie van Ligne.
Tegen het einde van de 13e eeuw splitsten de Antoing zich in verschillende takken. Naast de hoofdtak die de heerlijkheden van Antoing en Épinoy, Buggenhout en de proosdij van Douai bezat, waren er de takken van de Antoing heren van Bury en Bittremont, de Antoing heren van Briffeuil, Genech, Wasmes en Amougies, de Antoing heren van Belonne en de Antoing heren van Ansevaing. Rond 1328 trouwde Isabeau d'Antoing, de laatste erfgename van de heerlijkheid Antoing, Épinoy, proosdij van Douai, kastelein van Gent en dame van Sotteghem, in tweede echt met Jean I, burggraaf van Melun, heer van Tancarville en Montreuil-Bellay, waardoor al haar bezittingen in het huis van Melun terechtkwamen. Deze laatsten bevorderden de handel in textiel en de exploitatie van steengroeven.
.
In 1477 verwoestten en plunderden Bourgondische troepen de omgeving en belegerden het kasteel.
.
Op 18 februari 1582 gaf Margaretha van Parma het bevel om het kasteel van Antoing te ontmantelen en de bezittingen van Pierre de Melun te confisqueren.
In 1590 was Marie de Melun de laatste erfgename van het patrimonium van de Melun, dat na enkele verwikkelingen overging in het huis van Ligne, behalve de Franse landerijen die bij het huis Melun-Épinoy bleven.
Uit dit huwelijk 3 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Sohier | *1011 | | †1068 | | 57 | 1 | 3 |
Thierry d'Antoing
Thierry d'Antoing (Thierry von Wassemberg, Dideric von Wassenberg Antoing), geb. circa 959, Comte de Wassemberg, ovl. circa 1020.
tr. in 987
met
Amaldia de Gueldre (Amaldia van Gelre, Amaldia von Öhningen, Amaldia van Kleef), dr. van Godfried van Gelre (Graaf van Gelre) en Adèle van Kleef, geb. circa 955, ovl. circa 1000.
Konrad (III) Graf von Ortenau.
Woltäter des Klosters Einsiedeln. verh. mit Liutgard?
Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Allard | *988 | Gondecourt [Frankrijk] | †1024 | | 36 | 1 | 3 |
Amaldia de Gueldre
Amaldia de Gueldre (Amaldia van Gelre, Amaldia von Öhningen, Amaldia van Kleef), geb. circa 955, ovl. circa 1000.
tr. in 987
met
Thierry d'Antoing (Thierry von Wassemberg, Dideric von Wassenberg Antoing), zn. van Bertold I von Wassenberg (Comte Paladin de Baviére; Comte de Haut Isar) en Beatrice von Opper-Lotharingen, geb. circa 959, Comte de Wassemberg, ovl. circa 1020.
Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Allard | *988 | Gondecourt [Frankrijk] | †1024 | | 36 | 1 | 3 |
Alard II d'Épinoy
|  |
| Alard II d'Épinoy, geb. Épinoy [Frankrijk] circa 1040, Plus ancien seigneur d'Épinoy.baron des comtes de Flandres, ovl. Carvin [Frankrijk] circa 1091. |
- Vader:
Alard d'Épinoy (Allard de Spineto, Allard d' Éspinoy), geb. circa 1010, ovl. Carvin [Frankrijk] in 1097.
| |
tr.
met
Petronille d'Antoing, dr. van Sohier Zeger Ou Zepher d'Antoing (Sire d'Antoing (Belgique wallonne, Hainaut) & Avoué du domaine ecclésiastique) en Bava d'Immendingen, geb. circa 1050, Dame d'Antoing, ovl. circa 1090, tr. (2) met Guy de Chièvres. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Pétronille | *1074 | Epinoy [Frankrijk] | †1138 | Antoing [België] | 64 | 1 | 1 |
Petronille d'Antoing
Petronille d'Antoing, geb. circa 1050, Dame d'Antoing, ovl. circa 1090.
tr. (1)
met
Alard II d'Épinoy, zn. van Alard d'Épinoy, geb. Épinoy [Frankrijk] circa 1040, Plus ancien seigneur d'Épinoy.baron des comtes de Flandres, ovl. Carvin [Frankrijk] circa 1091. | |
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Pétronille | *1074 | Epinoy [Frankrijk] | †1138 | Antoing [België] | 64 | 1 | 1 |
tr. (2)
met
Guy de Chièvres, geb. in 1095, Seigneur de Chièvres.
Guy de Chièvres
Guy de Chièvres, geb. in 1095, Seigneur de Chièvres.
tr.
met
Petronille d'Antoing, dr. van Sohier Zeger Ou Zepher d'Antoing (Sire d'Antoing (Belgique wallonne, Hainaut) & Avoué du domaine ecclésiastique) en Bava d'Immendingen, geb. circa 1050, Dame d'Antoing, ovl. circa 1090, tr. (1) met Alard II d'Épinoy. Uit dit huwelijk een dochter.
Alard d'Épinoy
| |
| Alard d'Épinoy (Allard de Spineto, Allard d' Éspinoy), geb. circa 1010, ovl. Carvin [Frankrijk] in 1097. |
Alard d'Épinoy (Allard de Spineto, Allard d' Éspinoy).
De onderzoeken van een lokale historicus uit Carvin, Henri Couvreur, hebben het bestaan van de oudste heer van Épinoy, Alard "de spineto", baron van de graven van Vlaanderen, kunnen traceren tot het einde van de 11e eeuw. Zijn zoon, die een verbintenis aanging met de familie d'Antoing nabij Doornik, werd heer van Antoing. De heerlijkheid Épinoy-Antoing ging in 1327 over naar de familie de Melun toen Jean de Melun, grootkamerheer van Frankrijk, in tweede echt huwde met Ysabeau, erfdochter van Hugues V d'Antoing.
Épinoy (tegenwoordig de naam van een wijk in de stad Carvin, zoals ook Beaussart dat is) was een kastelein in Frans Vlaanderen en een voormalige vorstendom van het Graafschap Vlaanderen. Aanvankelijk eigendom van de baronnen van Antoing, behoorde het sinds 1327 tot het huis de Melun.
.
François de Melun, constabel en eerste pair van Vlaanderen, werd op 28 november 1514 graaf van Épinoy. De graaf was in dienst getreden van zijn suzerein, de graaf van Vlaanderen en toekomstige keizer Karel V. De zoon van de graaf, Hugues, werd in 1545 door dezelfde, inmiddels keizer van het Heilige Roomse Rijk geworden, tot prins van Épinoy en het Heilige Roomse Rijk benoemd.
Louis II de Melun, prins van Épinoy, werd in 1714 hertog en pair van Joyeuse. Bij zijn dood in 1724 ging het vorstendom over naar de zoon van zijn zus Anne-Julie-Adélaïde de Melun, Charles de Rohan, prins van Soubise, hertog van Rohan-Rohan in 1749.
.
Tegelijkertijd zien we vanaf de 17e eeuw en het huwelijk van Anne-Marie de Melun († rond 1634), markiezin van Roubaix, dame van Antoing en Cisoing, en Lamoral I (1563 † 1624), graaf en vervolgens eerste prins van Ligne, de prinsen van het huis van Ligne de titel dragen van prins van Amblise (in Crespin, Vicq, Quarouble, Quiévrechain) en van Épinoy.
"Bij retroactieve beslissing van Albert I, koning der Belgen, van 31 mei 1923:
.
De nakomelingen van Eugène de Ligne "mogen het predicaat Altesse blijven voeren dat sinds de 18e eeuw door hun Huis wordt gebruikt"; Artikel II: Prins Louis-Ernest-Henri-Lamoral de Ligne mag de titel prins van Amblise en van Épinoy blijven dragen. Deze titel is overdraagbaar volgens de orde van mannelijke eerstgeboorte in de directe en legitieme afstamming van hun voorvader prins Eugène-François-Charles-Lamoral de Ligne.".
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Alard | *1040 | Épinoy [Frankrijk] | †1091 | Carvin [Frankrijk] | 51 | 1 | 1 |
Gérard II de Douay
|  |
| Gérard II de Douay, geb. circa 1120, Prévôt de Douai, ovl. in 1187. |
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gerard | *1120 | | †1187 | | 67 | 1 | 1 |
Gérard I de Douay
| |
| Gérard I de Douay, geb. in 1095, Prévôt de la Ville de Douai, ovl. op 20 okt 1169. |
Hij krijgt een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gérard | *1120 | | †1187 | | 67 | 1 | 1 |
Robert de Douay
Robert de Douay (Robert of Brampton), geb. in 1065, Lord of Brampton (Devon), Prévôt de Douai, ovl. na 1136.
- Vader:
Wauthier Gauthier II de Douay, zn. van Hugues III de Douay (Châtelain de Douai, Vicomte de Douai, Seigneur d'Oisy, Chevalier,Châtelain de Cambrai par mariage) en Adèle d'Oisy de Cambrai (Héritière des titres et des biens de la maison d'Oisy), geb. Douai [Frankrijk] in 1044, ged. in 1044, ovl. North Cadbury [Groot Brittanië] na 28 jul 1111, tr. circa 1074 met
tr.
met
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gérard I | *1095 | | †1169 | | 74 | 1 | 1 |
Berthilde de Bavay
|  |
| Berthilde de Bavay, geb. Bavay [Frankrijk] in 1084, ovl. Douai [Frankrijk] in 1137. |
- Vader:
Godefroi II de Bavay, zn. van Léandre de Bavay (Chevalier, Seigneur de Bavay), geb. in 1053, Chevalier.Seigneur de Bavay, Seigneur d'Hirson du chef de son épouse, ovl. in 1109, tr. met
| |
- Moeder:
Gertrude d'Hirson, dr. van Clodion d'Hirson (Seigneur Officier), geb. Hirson [Frankrijk] circa 1066, Erfdochter d'Hirson, ovl. Bavay [Frankrijk] in 1113.
|  |
tr.
met
Robert de Douay (Robert of Brampton), zn. van Wauthier Gauthier II de Douay en Emma de Devon (Dame de Devonshire), geb. in 1065, Lord of Brampton (Devon), Prévôt de Douai, ovl. na 1136.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Gérard I | *1095 | | †1169 | | 74 | 1 | 1 |
Wauthier Gauthier II de Douay
Wauthier Gauthier II de Douay, geb. Douai [Frankrijk] in 1044, ged. in 1044, ovl. North Cadbury [Groot Brittanië] na 28 jul 1111.
Wauthier Gauthier II de Douay.
Chevalier Lord of Bampton seigneur de Saint-Aubin, Châtelain de Douai, Seigneur et Vicomte de Douai, Proprietaire de Surry Somerset et Devon.
- Vader:
Hugues III de Douay, geb. Douai [Frankrijk] in 1015, Châtelain de Douai, Vicomte de Douai, Seigneur d'Oisy, Chevalier,Châtelain de Cambrai par mariage, ovl. in 1051, tr. Cambrai [Frankrijk] in 1046 met
tr. circa 1074
met
Emma de Devon, dr. van Edward de Wessex (Prins van Engeland) en Agathe Rurikide Kiev. de, geb. Exeter [Groot Brittanië] in 1045, ged. in 1052, Dame de Devonshire, begr. in 1109.
Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Robert | *1065 | | †1136 | | 71 | 1 | 1 |
