• Vader:
  Simon I van Montfort (Simon Sire de Montfort-l'Amaury Seigneur d'Evreux), zn. van Amaury II van Epernon en baron van Montfort en Bertrade van Gommetz, ovl. in 1087, tr. (1) circa 1056 met Isabella (Isabeau) van Broyes Dame de Nogent-le-Roi, dr. van Barthelemy Seigneur de Broyes et de Beaufort en Elisabeth? de Valois Dame de Chateauvillain Et D'arc-En-Barrois, ovl. na 1066. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (3) in 1055 met Isabeau de Broyes (Bardoul), geb. in 1035. Uit dit huwelijk 2 kinderen, relatie (2) met

• Moeder:
  Agnes van Evreux, dr. van Richard graaf van Evreux (graaf van Evreux) en Adelaide van Barcelona.

tr. (1) in 1089
met

Fulco IV de Norse graaf van Anjou¹, zn. van Godfried II van Gâtinais en Ermengard (Blanche) van Anjou (erfdochter van Anjou), geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109, tr. (2) met Ermengarde van Bourbon. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (3) met Arengard van Châtel-Aillon. Uit dit huwelijk geen kinderen, relatie (4) met NN. van Brienne. Uit deze relatie geen kinderen.

Fulco IV de Norse graaf van Anjou.
Graaf Fulco van Anjou had last van knobbeltenen, aan beide voeten. Zoiets is niet goed voor je humeur, dus wellicht dat hij hieraan zijn bijnaam Le Réchin dankt. Het is niet helemaal duidelijk hoe deze term vertaald moet worden, maar kenners houden het op 'nors'. Fulco werd soms ook Le Querelleur (de ruziemaker) genoemd, dus het is duidelijk dat hij volgens zijn tijdgenoten een moeilijk karakter had.
Fulco werd in 1043 geboren. Zijn moeder Ermengarde was de dochter van de beruchte Fulco de Zwarte, graaf van Anjou. Nadat haar vader en broer overleden waren, kwam Ermengardes oudste zoon Godfried (bijnaam: de Bebaarde) in Anjou aan de macht. Fulco moest genoegen nemen met Saintonge, een klein gebied aan de Atlantische kust.
Daarmee was hij niet tevreden, en hij viel zijn broer aan. Godfried was niet populair bij zijn edelen, die hem voor Fulco gevangen namen. Dat pikte de plaatselijke bevolking niet. Zij bevrijdden hun graaf en lynchten de verraders.
De Norse gaf niet op, en een jaar later versloeg hij de Bebaarde en nam hem gevangen. De rest van zijn leven kwam Godfried het kasteel van Chinon niet meer uit.
Rustig werd het niet in Anjou, dat ongeveer samenvalt met het huidige departement Maine-et-Loire. In het noorden had Fulco te maken met Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië en sinds 1066 ook koning van Engeland. De bisschop van Tours, ten oosten van Anjou, wilde hem excommuniceren, terwijl zijn eigen edelen zijn gezag tartten zodra ze de kans kregen. Redenen genoeg om nors te zijn.
Verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes.
Maar misschien lag zijn neiging tot ruzie maken dus wel aan zijn grote tenen. We weten van deze kwaal dankzij de monnik Ordericus Vitalis, die kort na Fulco's leven zijn Historia Ecclesiastica schreef. Daarin lezen we dat de graaf van Anjou "vele verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes had en zich te buiten ging aan vele pestilente zonden".
Ordericus maakte zich vooral boos om de speciale schoenen die Fulco droeg. Die waren namelijk niet gewoon wat ruimer gemaakt om zijn knobbeltenen te ontzien. Nee, de schoenmakers hadden aan de schoen ook een fraaie punt gemaakt, "als de staart van een schorpioen".
Andere mannen zagen dit schoeisel, en dachten: dat wil ik ook! Fulco's puntschoenen raakten in de mode, zelfs bij de geestelijkheid. Ordericus begreep het niet. "Wat eerbare mannen ooit schandelijk vonden en verwierpen als vuiligheid, vinden de mannen van deze tijd zo zoet als honing en ze paraderen ermee rond alsof het bijzonder elegant is.".
De aanstichter van deze modetrend stierf in 1109, terwijl Anjou nog steeds onrustig was. Zijn kleinzoon Godfried was succesvoller. Hij werd de stichter van het beroemde huis van Plantagenet.

Uit dit huwelijk een zoon:

tr. (2) op 15 mei 1092
met

Philips I van Frankrijk, zn. van Hendrik I Capet (koning van Frankrijk 1031) en Anna Jaroslawna van Kiev, geb. in 1052, koning van Frankrijk 1060-1108, ovl. Melun [Frankrijk] op 29 jul 1108.


Bronnen: