tr. in 1269
met
Maria van Hongarije, dr. van Stephan V van Hongarije en Elisabeth van Bosnië, geb. in 1257, ovl. op 25 mrt 1323, begr. Clermont [Frankrijk]. |
Uit dit huwelijk 3 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Margaretha | *1273 | †1299 | 26 | 1 | 4 | ||
2 | Karel | *1271 | Napels [Italië] | †1295 | 23 | 1 | 1 | |
3 | Eleonora | *1289 | †1341 | Catania [Italië] | 51 | 1 | 1 |
1. | Gens Nostra (GN), Nederlandse Genealogische Vereniging, Amsterdam, van 1946 tot 1995 |
Maria van Hongarije | |
Maria van Hongarije, geb. in 1257, ovl. op 25 mrt 1323, begr. Clermont [Frankrijk]. |
tr. in 1269
met
Karel II van Anjou, zn. van Karel I Stephan van Frankrijk-Anjou en Beatrijs Comtesse van Aragon-Provence (erfdochter van de Provence), geb. in 1254, koning van Sicilië koning van Napels, Sicilië en Jeruzalem, hertog van Apulië, prins van Salerno, Capua en Torento, graaf van Anjou en Maine, Provence en Forcalquier, vorst van Achaja en Piemont, koning van Napels, Sicilië en jeruzalem, hertog van Apulië, prins van Salerno, Capua en Torento, ovl. Corbeil op 5 mei 1309.
Karel II van Anjou.
Zijn volledige naam luidt: Carlo II. Re di Napoli Rex de Jerusalem Duc de la Pouille Principe di Acaja, di Salerno, di Capua e di Taranto Comte d'Anjou, du Maine, de Provence et de Forcalquier.
Uit dit huwelijk 3 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Margaretha | *1273 | †1299 | 26 | 1 | 4 | ||
2 | Karel | *1271 | Napels [Italië] | †1295 | 23 | 1 | 1 | |
3 | Eleonora | *1289 | †1341 | Catania [Italië] | 51 | 1 | 1 |
tr.
met
Urosh I prins van Servië.
Uit dit huwelijk een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Helena | 1 | 2 |
Mathias I de Montmorency Seigneur de Marly de Conflans et d'Attuchy | |
Mathias I Sire de Montmorency Seigneur de Marly de Conflans et d'Attuchy, ovl. in 1160. |
|
tr. (1) in 1141
met
Adelheid van Savoye, dr. van Humbert II de sterke/de dikke van Savoye (graaf van Savoye, Maurienne en Bellay) en Gisela van Bourgondië-Ivrea, geb. circa 1092, ovl. op 18 nov 1154, begr. Parijs [Frankrijk].
tr. (2)
met
Alix ? , dr. van Hendrik I van Normandië (koning van Engeland), ovl. voor 1141.
Uit dit huwelijk een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Bouchard V | *1130 | †1189 | 59 | 1 | 1 |
tr. in 1104
met
Lodewijk VI koning van Frankrijk1 (Dikke Capet), zn. van Philips I van Frankrijk (koning van Frankrijk 1060-1108) en Berthe gravin van Holland, geb. in 1081, Frans koning 1108, ovl. Parijs [Frankrijk] op 1 aug 1137, begr. Saint Denis [Frankrijk].
Bronnen:
1. | NRC Handelsblad (NRC), dagblad, Vlaamse Mediahuis, Bart Funnekotter, Amsterdam |
tr. (1)
met
Willem X hertog van Aquitanië-Poitou, zn. van Willem VIII/IX van Poitiers en Acquitanië (hertog van Aquitanië en de Gascogne) en Philippa van Toulouse, geb. in 1099, hertog van Aquitanië en graaf van Poitou, ovl. op 9 apr 1137.
tr. (2)
met
Guillaume IV Taillefer Comte d'Angouleme, ovl. Messina na 1178.
tr. (1) in 1110
met
Eremburge van Maine, dr. van Helias van Maine (graaf van Maine, heer van Flèche) en Mathilde van Château-du-Loir, erfdochter van Maine, ovl. in 1126.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Sybille | *1106 | †1165 | Jeruzalem | 59 | 2 | 5 | |
2 | Geoffrey V | *1113 | †1151 | Chateau - Du - Loir [Frankrijk] | 38 | 1 | 2 |
tr. (2) op 2 jun 1129
met
Melisende van Jeruzalem, dr. van Boudewijn II koning van Jeruzalem en Morfia von Melitene, ovl. op 11 sep 1160.
Uit dit huwelijk een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Amaury I | *1136 | †1174 | 38 | 1 | 1 |
1. | NRC Handelsblad (NRC 005), Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 |
tr. in 1110
met
Fulco V (de Jonge) van Anjou, zn. van Fulco IV de Norse graaf van Anjou (graaf van Anjou) en Bertrada van Montfort, geb. in 1092, koning van Jeruzalem, ovl. Akko [Israël] in 1143.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Sybille | *1106 | †1165 | Jeruzalem | 59 | 2 | 5 | |
2 | Geoffrey V | *1113 | †1151 | Chateau - Du - Loir [Frankrijk] | 38 | 1 | 2 |
tr. op 2 jun 1129
met
Fulco V (de Jonge) van Anjou, zn. van Fulco IV de Norse graaf van Anjou (graaf van Anjou) en Bertrada van Montfort, geb. in 1092, koning van Jeruzalem, ovl. Akko [Israël] in 1143.
Uit dit huwelijk een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Amaury I | *1136 | †1174 | 38 | 1 | 1 |
tr. in 1096
met
Elisabeth (Isabelle) de Vermandois, dr. van Hugo "de Grote" van Vermandois en Adela van Vermandois, geb. in 1085, ovl. Lewes [Groot Brittanië] op 13 feb 1131, begr. Prieuré Saint-Pancrace de Lewes, Sussex, England op 21 feb 1131.
Uit dit huwelijk 3 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Elizabeth | †1148 | 1 | 1 | ||||
2 | Robert II | *1104 | †1168 | Londen [Groot Brittanië] | 63 | 1 | 3 | |
3 | Galéran IV | *1104 | †1166 | Préaux [Frankrijk] | 61 | 1 | 5 |
tr. voor 2 feb 1134
met
Ermgard gravin van Zutphen1,2,3, dr. van Otto III 'de Rijke' heer en graaf van Zutphen (voogd van Corvey) en Judith van Supplinburg, geb. circa 1100, ovl. op 14 nov 1142.
Bronnen:
1. | Gelre-Geldern-Gelderland. Geschiedenis en cultuur van het hertogdom Gelre (GCHG-1), Johannes Stinner, Karl-Heinz Tekath, Verlag des Historischen Vereins für Geldern, ISBN nummer: 9053451943, Geldern, 2001 (blz. 31) |
2. | Gelre-Geldern-Gelderland. Geschiedenis en cultuur van het hertogdom Gelre (GCHG-1), Johannes Stinner, Karl-Heinz Tekath, Verlag des Historischen Vereins für Geldern, ISBN nummer: 9053451943, Geldern, 2001 (blz. 46) |
3. | Prometheus Kwartierstatenboeken (Deel XIII), Deel XIII (blz. 290) |
tr. (1) in 1090
met
Robert II van Vlaanderen, zn. van Robrecht I graaf van Vlaanderen (graaf van Vlaanderen 1071-1093) en Geertruid van Saksen Billung, geb. in 1065, ovl. op 1 okt 1111.
Robert II van Vlaanderen.
zoon van Robert I; hij huwde ca. 1090 met Clementia van Bourgondië (zuster van paus Calixtus II, die het bisdom Atrecht oprichtte); hij kreeg zijn bijnaam door zich te onderscheiden in de Eerste Kruistocht (1096-1099); hij steunde de paus in de investituurstrijd; hij was een trouw vazal van de Franse koningen.
tr. (2) na 1121
met
Godfried I (Godfried I 'met de Baard') graaf van Leuven (van Brabant Graf v. Löwen Markgraf v. Antwerpen Herzog v. Niederlothringen), zn. van Hendrik II van Leuven (graaf van Leuven in 1063) en Adela van de Betuwe, geb. circa 1060, Graaf van Leuven etc, ovl. Affligem op 25 jan 1139, Uit dit huwelijk geen kinderen.
Godfried I graaf van Leuven.
Graaf van Leuven met de baard, Hertog van Neder Lotharingen sedert 13-5-1106, hierdoor tevens markgraaf van Antwerpen, voogd van Nijvel, Gembloers en Afflichem. Door koning Lotharius van Supplinburg ten voordele van graaf Walram II van Limburg ontzet uit de hertogelijke waardigheid 1228. Hij werd graaf van Leuven in feb/mrt 1095, benoemd tot hertog van Neder-Lotharingen en markgraaf van Antwerpen op de rijksdag van Worms 13-5-1106, ontzet 1128 (voor 13-6) maar blijft de hertogstitel voeren en behoudt Antwerpen, voogd van Nijvel, Gembloers en Affligem.
otr. Hillegersberg op 3 okt 1637, tr. Hillegersberg op 25 okt 1637
met
Cornelis Bouwens Corpershouck, zn. van Bouwen/Boudewijn Cornelis Corpershouck (molenaar op de Westmolen in 1617, oud-schepen 1651) en Aeltgen Cornelisdr, geb. voor 1617, molenaar op de Gapersmolen.
Uit dit huwelijk 5 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Boudewijn | *1665 | 1714 | Delft (Oude Kerk) | 48 | 1 | 0 | |
2 | Frank | ~1640 | Schiedam | 1678 | Delft (Oude Kerk) | 38 | 0 | 0 |
3 | Helena | ~1656 | Delft | 1732 | Delft | 76 | 1 | 1 |
4 | Jacob | ~1649 | Schiedam | 1690 | Delft (Nieuwe Kerk) | 40 | 0 | 0 |
5 | Aaltje | ~1653 | Delft | 0 | 0 |
relatie
met
Hedwig van Namen, ovl. in 1067.
Uit deze relatie 3 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Dirk | *1065 | †1115 | Chatenois | 50 | 2 | 4 | |
2 | Beatrix | *1050 | †1116 | 66 | 1 | 0 | ||
3 | Gerhard | †1118 | 1 | 1 |
relatie
met
Gerhard II graaf van Opper-Lotharingen, zn. van Gerhard IV von Metz Herzog von Lothringen en Gisela van Metz, graaf van de Elzas, ovl. op 6 mrt 1073.
Uit deze relatie 3 kinderen:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Dirk | *1065 | †1115 | Chatenois | 50 | 2 | 4 | |
2 | Beatrix | *1050 | †1116 | 66 | 1 | 0 | ||
3 | Gerhard | †1118 | 1 | 1 |
relatie (1)
met
Hildegarde van Baugency, dr. van Lancelin II Seigneur de Baugency, ovl. voor 1070.
Uit deze relatie een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Ermengarde | *1070 | †1146 | Jeruzalem | 75 | 2 | 1 |
tr. (2) in 1070
met
tr. (3) op 21 jan 1076
met
Arengard (Ermengarde) van Châtel-Aillon, ovl. na 1080.
Arengard van Châtel-Aillon.
Werd na 1080 non.
relatie (4)
met
tr. (5) in 1089
met
Bertrada van Montfort (Bertrade (Beatrice) de Montfort l'Amauri), dr. van Simon I van Montfort en Agnes van Evreux, ovl. Fontrevault [Frankrijk] op 14 feb 1117, tr. (2) op 15 mei 1092 met Philips I van Frankrijk. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Bertrada van Montfort.
geschaakt 27-10-1091; gehuwd 15-5-1092, welk huwelijk echter door de paus niet erkend werd; verstoten 2-12-1104 Bertrade de Montfort l’Amaury, echtgenote van Foulques IV, graaf van Anjou; dochter van Simon Ier, graaf van Montfort-l’Amaury en Agnes d’Evreux. Bertrade werd non na 1108 en overleed Fontrevault 14-2-1117.
Uit dit huwelijk een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Fulco V | *1092 | †1143 | Akko [Israël] | 51 | 2 | 3 |
1. | NRC Handelsblad (NRC 005), Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 |
tr. (1) in 1089
met
Fulco IV de Norse graaf van Anjou1, zn. van Godfried II van Gâtinais en Ermengard (Blanche) van Anjou (erfdochter van Anjou), geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109, tr. (2) met Ermengarde van Bourbon. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (3) met Arengard van Châtel-Aillon. Uit dit huwelijk geen kinderen, relatie (4) met NN. van Brienne. Uit deze relatie geen kinderen.
Fulco IV de Norse graaf van Anjou.
Graaf Fulco van Anjou had last van knobbeltenen, aan beide voeten. Zoiets is niet goed voor je humeur, dus wellicht dat hij hieraan zijn bijnaam Le Réchin dankt. Het is niet helemaal duidelijk hoe deze term vertaald moet worden, maar kenners houden het op 'nors'. Fulco werd soms ook Le Querelleur (de ruziemaker) genoemd, dus het is duidelijk dat hij volgens zijn tijdgenoten een moeilijk karakter had.
Fulco werd in 1043 geboren. Zijn moeder Ermengarde was de dochter van de beruchte Fulco de Zwarte, graaf van Anjou. Nadat haar vader en broer overleden waren, kwam Ermengardes oudste zoon Godfried (bijnaam: de Bebaarde) in Anjou aan de macht. Fulco moest genoegen nemen met Saintonge, een klein gebied aan de Atlantische kust.
Daarmee was hij niet tevreden, en hij viel zijn broer aan. Godfried was niet populair bij zijn edelen, die hem voor Fulco gevangen namen. Dat pikte de plaatselijke bevolking niet. Zij bevrijdden hun graaf en lynchten de verraders.
De Norse gaf niet op, en een jaar later versloeg hij de Bebaarde en nam hem gevangen. De rest van zijn leven kwam Godfried het kasteel van Chinon niet meer uit.
Rustig werd het niet in Anjou, dat ongeveer samenvalt met het huidige departement Maine-et-Loire. In het noorden had Fulco te maken met Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië en sinds 1066 ook koning van Engeland. De bisschop van Tours, ten oosten van Anjou, wilde hem excommuniceren, terwijl zijn eigen edelen zijn gezag tartten zodra ze de kans kregen. Redenen genoeg om nors te zijn.
Verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes.
Maar misschien lag zijn neiging tot ruzie maken dus wel aan zijn grote tenen. We weten van deze kwaal dankzij de monnik Ordericus Vitalis, die kort na Fulco's leven zijn Historia Ecclesiastica schreef. Daarin lezen we dat de graaf van Anjou "vele verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes had en zich te buiten ging aan vele pestilente zonden".
Ordericus maakte zich vooral boos om de speciale schoenen die Fulco droeg. Die waren namelijk niet gewoon wat ruimer gemaakt om zijn knobbeltenen te ontzien. Nee, de schoenmakers hadden aan de schoen ook een fraaie punt gemaakt, "als de staart van een schorpioen".
Andere mannen zagen dit schoeisel, en dachten: dat wil ik ook! Fulco's puntschoenen raakten in de mode, zelfs bij de geestelijkheid. Ordericus begreep het niet. "Wat eerbare mannen ooit schandelijk vonden en verwierpen als vuiligheid, vinden de mannen van deze tijd zo zoet als honing en ze paraderen ermee rond alsof het bijzonder elegant is.".
De aanstichter van deze modetrend stierf in 1109, terwijl Anjou nog steeds onrustig was. Zijn kleinzoon Godfried was succesvoller. Hij werd de stichter van het beroemde huis van Plantagenet.
Uit dit huwelijk een zoon:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Fulco V | *1092 | †1143 | Akko [Israël] | 51 | 2 | 3 |
tr. (2) op 15 mei 1092
met
Philips I van Frankrijk, zn. van Hendrik I Capet (koning van Frankrijk 1031) en Anna Jaroslawna van Kiev, geb. in 1052, koning van Frankrijk 1060-1108, ovl. Melun [Frankrijk] op 29 jul 1108.
Bronnen:
1. | NRC Handelsblad (NRC 005), Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 |
relatie
met
Fulco IV de Norse graaf van Anjou1, zn. van Godfried II van Gâtinais en Ermengard (Blanche) van Anjou (erfdochter van Anjou), geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109, tr. (2) in 1070 met Ermengarde van Bourbon. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (3) op 21 jan 1076 met Arengard van Châtel-Aillon. Uit dit huwelijk geen kinderen, relatie (4) met NN. van Brienne. Uit deze relatie geen kinderen.
Fulco IV de Norse graaf van Anjou.
Graaf Fulco van Anjou had last van knobbeltenen, aan beide voeten. Zoiets is niet goed voor je humeur, dus wellicht dat hij hieraan zijn bijnaam Le Réchin dankt. Het is niet helemaal duidelijk hoe deze term vertaald moet worden, maar kenners houden het op 'nors'. Fulco werd soms ook Le Querelleur (de ruziemaker) genoemd, dus het is duidelijk dat hij volgens zijn tijdgenoten een moeilijk karakter had.
Fulco werd in 1043 geboren. Zijn moeder Ermengarde was de dochter van de beruchte Fulco de Zwarte, graaf van Anjou. Nadat haar vader en broer overleden waren, kwam Ermengardes oudste zoon Godfried (bijnaam: de Bebaarde) in Anjou aan de macht. Fulco moest genoegen nemen met Saintonge, een klein gebied aan de Atlantische kust.
Daarmee was hij niet tevreden, en hij viel zijn broer aan. Godfried was niet populair bij zijn edelen, die hem voor Fulco gevangen namen. Dat pikte de plaatselijke bevolking niet. Zij bevrijdden hun graaf en lynchten de verraders.
De Norse gaf niet op, en een jaar later versloeg hij de Bebaarde en nam hem gevangen. De rest van zijn leven kwam Godfried het kasteel van Chinon niet meer uit.
Rustig werd het niet in Anjou, dat ongeveer samenvalt met het huidige departement Maine-et-Loire. In het noorden had Fulco te maken met Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië en sinds 1066 ook koning van Engeland. De bisschop van Tours, ten oosten van Anjou, wilde hem excommuniceren, terwijl zijn eigen edelen zijn gezag tartten zodra ze de kans kregen. Redenen genoeg om nors te zijn.
Verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes.
Maar misschien lag zijn neiging tot ruzie maken dus wel aan zijn grote tenen. We weten van deze kwaal dankzij de monnik Ordericus Vitalis, die kort na Fulco's leven zijn Historia Ecclesiastica schreef. Daarin lezen we dat de graaf van Anjou "vele verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes had en zich te buiten ging aan vele pestilente zonden".
Ordericus maakte zich vooral boos om de speciale schoenen die Fulco droeg. Die waren namelijk niet gewoon wat ruimer gemaakt om zijn knobbeltenen te ontzien. Nee, de schoenmakers hadden aan de schoen ook een fraaie punt gemaakt, "als de staart van een schorpioen".
Andere mannen zagen dit schoeisel, en dachten: dat wil ik ook! Fulco's puntschoenen raakten in de mode, zelfs bij de geestelijkheid. Ordericus begreep het niet. "Wat eerbare mannen ooit schandelijk vonden en verwierpen als vuiligheid, vinden de mannen van deze tijd zo zoet als honing en ze paraderen ermee rond alsof het bijzonder elegant is.".
De aanstichter van deze modetrend stierf in 1109, terwijl Anjou nog steeds onrustig was. Zijn kleinzoon Godfried was succesvoller. Hij werd de stichter van het beroemde huis van Plantagenet.
Uit deze relatie een dochter:
naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
1 | Ermengarde | *1070 | †1146 | Jeruzalem | 75 | 2 | 1 |
1. | NRC Handelsblad (NRC 005), Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 |
tr. in 1070
met
Fulco IV de Norse graaf van Anjou1, zn. van Godfried II van Gâtinais en Ermengard (Blanche) van Anjou (erfdochter van Anjou), geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109, tr. (3) op 21 jan 1076 met Arengard van Châtel-Aillon. Uit dit huwelijk geen kinderen, relatie (4) met NN. van Brienne. Uit deze relatie geen kinderen.
Fulco IV de Norse graaf van Anjou.
Graaf Fulco van Anjou had last van knobbeltenen, aan beide voeten. Zoiets is niet goed voor je humeur, dus wellicht dat hij hieraan zijn bijnaam Le Réchin dankt. Het is niet helemaal duidelijk hoe deze term vertaald moet worden, maar kenners houden het op 'nors'. Fulco werd soms ook Le Querelleur (de ruziemaker) genoemd, dus het is duidelijk dat hij volgens zijn tijdgenoten een moeilijk karakter had.
Fulco werd in 1043 geboren. Zijn moeder Ermengarde was de dochter van de beruchte Fulco de Zwarte, graaf van Anjou. Nadat haar vader en broer overleden waren, kwam Ermengardes oudste zoon Godfried (bijnaam: de Bebaarde) in Anjou aan de macht. Fulco moest genoegen nemen met Saintonge, een klein gebied aan de Atlantische kust.
Daarmee was hij niet tevreden, en hij viel zijn broer aan. Godfried was niet populair bij zijn edelen, die hem voor Fulco gevangen namen. Dat pikte de plaatselijke bevolking niet. Zij bevrijdden hun graaf en lynchten de verraders.
De Norse gaf niet op, en een jaar later versloeg hij de Bebaarde en nam hem gevangen. De rest van zijn leven kwam Godfried het kasteel van Chinon niet meer uit.
Rustig werd het niet in Anjou, dat ongeveer samenvalt met het huidige departement Maine-et-Loire. In het noorden had Fulco te maken met Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië en sinds 1066 ook koning van Engeland. De bisschop van Tours, ten oosten van Anjou, wilde hem excommuniceren, terwijl zijn eigen edelen zijn gezag tartten zodra ze de kans kregen. Redenen genoeg om nors te zijn.
Verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes.
Maar misschien lag zijn neiging tot ruzie maken dus wel aan zijn grote tenen. We weten van deze kwaal dankzij de monnik Ordericus Vitalis, die kort na Fulco's leven zijn Historia Ecclesiastica schreef. Daarin lezen we dat de graaf van Anjou "vele verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes had en zich te buiten ging aan vele pestilente zonden".
Ordericus maakte zich vooral boos om de speciale schoenen die Fulco droeg. Die waren namelijk niet gewoon wat ruimer gemaakt om zijn knobbeltenen te ontzien. Nee, de schoenmakers hadden aan de schoen ook een fraaie punt gemaakt, "als de staart van een schorpioen".
Andere mannen zagen dit schoeisel, en dachten: dat wil ik ook! Fulco's puntschoenen raakten in de mode, zelfs bij de geestelijkheid. Ordericus begreep het niet. "Wat eerbare mannen ooit schandelijk vonden en verwierpen als vuiligheid, vinden de mannen van deze tijd zo zoet als honing en ze paraderen ermee rond alsof het bijzonder elegant is.".
De aanstichter van deze modetrend stierf in 1109, terwijl Anjou nog steeds onrustig was. Zijn kleinzoon Godfried was succesvoller. Hij werd de stichter van het beroemde huis van Plantagenet.
Bronnen:
1. | NRC Handelsblad (NRC 005), Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 |
tr. op 21 jan 1076
met
Fulco IV de Norse graaf van Anjou1, zn. van Godfried II van Gâtinais en Ermengard (Blanche) van Anjou (erfdochter van Anjou), geb. in 1043, graaf van Anjou, ovl. op 14 apr 1109, tr. (2) met Ermengarde van Bourbon. Uit dit huwelijk geen kinderen, relatie (4) met NN. van Brienne. Uit deze relatie geen kinderen.
Fulco IV de Norse graaf van Anjou.
Graaf Fulco van Anjou had last van knobbeltenen, aan beide voeten. Zoiets is niet goed voor je humeur, dus wellicht dat hij hieraan zijn bijnaam Le Réchin dankt. Het is niet helemaal duidelijk hoe deze term vertaald moet worden, maar kenners houden het op 'nors'. Fulco werd soms ook Le Querelleur (de ruziemaker) genoemd, dus het is duidelijk dat hij volgens zijn tijdgenoten een moeilijk karakter had.
Fulco werd in 1043 geboren. Zijn moeder Ermengarde was de dochter van de beruchte Fulco de Zwarte, graaf van Anjou. Nadat haar vader en broer overleden waren, kwam Ermengardes oudste zoon Godfried (bijnaam: de Bebaarde) in Anjou aan de macht. Fulco moest genoegen nemen met Saintonge, een klein gebied aan de Atlantische kust.
Daarmee was hij niet tevreden, en hij viel zijn broer aan. Godfried was niet populair bij zijn edelen, die hem voor Fulco gevangen namen. Dat pikte de plaatselijke bevolking niet. Zij bevrijdden hun graaf en lynchten de verraders.
De Norse gaf niet op, en een jaar later versloeg hij de Bebaarde en nam hem gevangen. De rest van zijn leven kwam Godfried het kasteel van Chinon niet meer uit.
Rustig werd het niet in Anjou, dat ongeveer samenvalt met het huidige departement Maine-et-Loire. In het noorden had Fulco te maken met Willem de Veroveraar, de hertog van Normandië en sinds 1066 ook koning van Engeland. De bisschop van Tours, ten oosten van Anjou, wilde hem excommuniceren, terwijl zijn eigen edelen zijn gezag tartten zodra ze de kans kregen. Redenen genoeg om nors te zijn.
Verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes.
Maar misschien lag zijn neiging tot ruzie maken dus wel aan zijn grote tenen. We weten van deze kwaal dankzij de monnik Ordericus Vitalis, die kort na Fulco's leven zijn Historia Ecclesiastica schreef. Daarin lezen we dat de graaf van Anjou "vele verwerpelijke, zelfs schandalige gewoontes had en zich te buiten ging aan vele pestilente zonden".
Ordericus maakte zich vooral boos om de speciale schoenen die Fulco droeg. Die waren namelijk niet gewoon wat ruimer gemaakt om zijn knobbeltenen te ontzien. Nee, de schoenmakers hadden aan de schoen ook een fraaie punt gemaakt, "als de staart van een schorpioen".
Andere mannen zagen dit schoeisel, en dachten: dat wil ik ook! Fulco's puntschoenen raakten in de mode, zelfs bij de geestelijkheid. Ordericus begreep het niet. "Wat eerbare mannen ooit schandelijk vonden en verwierpen als vuiligheid, vinden de mannen van deze tijd zo zoet als honing en ze paraderen ermee rond alsof het bijzonder elegant is.".
De aanstichter van deze modetrend stierf in 1109, terwijl Anjou nog steeds onrustig was. Zijn kleinzoon Godfried was succesvoller. Hij werd de stichter van het beroemde huis van Plantagenet.
Bronnen:
1. | NRC Handelsblad (NRC 005), Krant, Mediahuis, Amsterdam, 2022 |