Cees Hagenbeek
Hugh le Bigod 3rd Earl of Norfolk
Hugh le Bigod 3rd Earl of Norfolk, ovl. tussen 11 feb 1225 en 18 feb 1225.

tr.
met

Maud Marshall, dr. van Sir William Marshall 3rd Earl of Pembroke en Isabel de Clare Countess of Pembroke, ovl. op 27 mrt 1248.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Ralph     1 1 

Maud Marshall
Maud Marshall, ovl. op 27 mrt 1248.

tr.
met

Hugh le Bigod 3rd Earl of Norfolk, zn. van Roger le Bigod 2rd Earl of Norfolk en Isabel de Warenne, ovl. tussen 11 feb 1225 en 18 feb 1225.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Ralph     1 1 

Roger le Bigod 2rd Earl of Norfolk
Roger le Bigod 2rd Earl of Norfolk, geb. circa 1150, ovl. voor 2 aug 1221.

Roger le Bigod 2rd Earl of Norfolk.
25.11.1189 2nd Earl, reconstituted, Lord High Steward of England, ambassador to Philippe de France, 1215 Magna Charta Surety.

tr.
met

Isabel de Warenne.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Hugh  †1225   1 1 

Isabel de Warenne
Isabel de Warenne.

tr.
met

Roger le Bigod 2rd Earl of Norfolk, zn. van Hugh Bigod 1st Earl of Norfolk en Julian de Vere, geb. circa 1150, ovl. voor 2 aug 1221.

Roger le Bigod 2rd Earl of Norfolk.
25.11.1189 2nd Earl, reconstituted, Lord High Steward of England, ambassador to Philippe de France, 1215 Magna Charta Surety.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Hugh  †1225   1 1 

Hugh Bigod 1st Earl of Norfolk
Hugh Bigod 1st Earl of Norfolk, geb. voor 1095, ovl. voor 9 mrt 1177.

Hugh Bigod 1st Earl of Norfolk.
?.12.1140/?.1.1141 Earl, helped Stephen de Bologne to raise the throne, 1140 Earl, recreated Earl of Norfolk, stewart of England, travel into the Holy Land.

tr.
met

Julian de Vere, dr. van Aubrey II de Vere en Adelaide de Tonbridge.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Roger*1150  †1221  711 1 

Julian de Vere
Julian de Vere.

  • Vader:
    Aubrey II de Vere, geb. voor 1090, ovl. Heukelom tussen 9 mei 1141 en 15 mei 1141, tr. met

tr.
met

Hugh Bigod 1st Earl of Norfolk, zn. van William Bigod, geb. voor 1095, ovl. voor 9 mrt 1177.

Hugh Bigod 1st Earl of Norfolk.
?.12.1140/?.1.1141 Earl, helped Stephen de Bologne to raise the throne, 1140 Earl, recreated Earl of Norfolk, stewart of England, travel into the Holy Land.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Roger*1150  †1221  711 1 

William Bigod
William Bigod, ovl. in dec 1119.


Hij krijgt een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Hugh*1095  †1177  811 1 

Roger Bigod
Roger Bigod, ovl. in 1107.

tr.
met

Adeliza de Grentesmesnil.

Adeliza de Grentesmesnil.
to: Hugh, high stewart of England.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 William  †1119   1 1 

Adeliza de Grentesmesnil
Adeliza de Grentesmesnil.

Adeliza de Grentesmesnil.
to: Hugh, high stewart of England.

tr.
met

Roger Bigod, ovl. in 1107.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 William  †1119   1 1 

William Marshall 3rd Earl of Pembroke
Sir William Marshall 3rd Earl of Pembroke, geb. circa 1146, ovl. Caversham [Groot Brittanië] op 14 mei 1219.

Sir William Marshall 3rd Earl of Pembroke.
styled in 5 royal charters of Sept. and Oct. 1197, 27.5.1199 girt, Marshal of England, Protector, 1216-1219 Regent of the Kingdom, buried Temple Church, so: John M+Sibyl to: Walter de Salisbury, hereditary sheriff of Wilts & Constable of Salisbury Castle.

tr.
met

Isabel de Clare Countess of Pembroke, dr. van Richard FitzGilbert 2nd Earl of Pembroke Earl of Striguil en Aoife Macmurchadha Princess of Leinster, geb. tussen 1171 en 1176, ovl. in 1220.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Maud  †1248   1 1 

Isabel de Clare Countess of Pembroke
Isabel de Clare Countess of Pembroke, geb. tussen 1171 en 1176, ovl. in 1220.

tr.
met

Sir William Marshall 3rd Earl of Pembroke, geb. circa 1146, ovl. Caversham [Groot Brittanië] op 14 mei 1219.

Sir William Marshall 3rd Earl of Pembroke.
styled in 5 royal charters of Sept. and Oct. 1197, 27.5.1199 girt, Marshal of England, Protector, 1216-1219 Regent of the Kingdom, buried Temple Church, so: John M+Sibyl to: Walter de Salisbury, hereditary sheriff of Wilts & Constable of Salisbury Castle.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Maud  †1248   1 1 

Richard FitzGilbert 2nd Earl of Pembroke Earl of Striguil
Richard FitzGilbert 2nd Earl of Pembroke Earl of Striguil, geb. in 1130, ovl. circa 1176.

Richard FitzGilbert 2nd Earl of Pembroke Earl of Striguil.
Strongbow, 1148 Graf, Justiciar of Ireland, 7.11.1153 styled Earl.

Richard de Clare, 2e Graaf van Pembroke (van de eerste creatie), Heer van Leinster, Justiciar van Ierland (1130 – 20 april 1176), ook bekend als Richard FitzGilbert, was een Anglo-Normandische edelman die opviel door zijn leidende rol in de Anglo-Normandische invasie van Ierland. Net als zijn vader staat Richard fitz Gilbert sindsdien algemeen bekend onder zijn bijnaam Strongbow (Normandisch Frans: Arc-Fort), wat een verkeerde transcriptie of vertaling van "Striguil" kan zijn. .

Richard was de zoon van Gilbert de Clare, 1e Graaf van Pembroke, en Isabel de Beaumont. Richard's vader stierf rond 1148, toen hij ongeveer 18 jaar oud was, en Richard erfde de titel 'Graaf van Strigoil' (Graaf van Pembroke). Het is waarschijnlijk dat deze titel niet werd erkend bij de kroning van Hendrik II in 1154. Als zoon van de eerste 'graaf' volgde hij zijn vader op in 1148, maar werd in 1154 door koning Hendrik II van Engeland van de titel beroofd omdat hij de kant van koning Stefanus van Engeland had gekozen tegen Hendriks moeder, keizerin Mathilde. Richard werd door zijn tijdgenoten echter Graaf Striguil genoemd, naar zijn markgraafschap Striguil waar hij een fort had op een plaats die nu Chepstow wordt genoemd, in Monmouthshire aan de rivier de Wye. Hij zag een kans om zijn slechte fortuin te keren in 1168 toen hij Diarmait Mac Murchada ontmoette, de afgezette koning van Leinster. .

Bij een onbekende minnares kreeg Richard de Clare twee dochters: .

Aline de Clare, die trouwde met William FitzMaurice FitzGerald, baron van Naas .
Basilia de Clare, die trouwde met Robert de Quincy, constable van Leinster.

Rond 26 augustus 1171 trouwde Richard de Clare in Reginald's Tower, Waterford, met MacMurrough's dochter, Aoife MacMurrough (verengelst als "Eva"). Hun kinderen waren: .

Gilbert de Clare, 3e Graaf van Pembroke, een minderjarige die in 1185 overleed .

Isabel de Clare, 4e Gravin van Pembroke, die in 1185 (na de dood van haar broer) tot haar eigen dood in 1220 gravin van Pembroke werd. Koning Hendrik II had Sir William Marshal beloofd dat hij Isabel als bruid zou krijgen, en zijn zoon Richard I hield die belofte een maand na zijn troonsbestijging. De graafschap werd aan haar echtgenoot gegeven als haar consort. .

Richard de Clare stierf in juni 1176 aan een infectie in zijn been of voet. Hij werd begraven in de Heilige Drievuldigheidskerk in Dublin met zijn schoonoom, Lawrence, Aartsbisschop van Dublin, die de ceremonie leidde. Koning Hendrik II nam al Strongbow's landerijen en kastelen in bezit en stelde een koninklijke ambtenaar aan om deze te beheren. Hij beschermde de erfenis van Isabel. Eva kreeg haar weduwenrechten en mogelijk hield zij Striguil [Chepstow] als onderdeel van die weduwenrechten tot de Welshe opstand van 1184/85. Er is een record van Eva die een oorkonde bevestigt in Ierland in 1188/89 als "comtissa de Hibernia". .

Richard de Clare werd eerst bijgezet in de Christ Church Cathedral in Dublin, waar een vermeende beeltenis kan worden bekeken. De werkelijke graftombe-beeltenis van Richard de Clare werd vernietigd toen het dak van de kathedraal instortte in 1562. De beeltenis die wordt tentoongesteld dateert van rond de 15e eeuw, draagt het wapen van een onbekende ridder en is de beeltenis van een andere lokale ridder. Volgens ooggetuige Giraldus Cambrensis werd Richard de Clare begraven in de Christ Church Cathedral, Dublin, binnen zicht van het kruis. Er is weinig bewijs ter ondersteuning van de traditie dat hij werd begraven in de St Edan's Cathedral, Ferns, de Christ Church Cathedral, Waterford of het Dominicaner klooster, Kilkenny. Verwijzingen naar 'de Clare' die begraven zou zijn in de kathedraal van Gloucester verwijzen naar zijn vader, terwijl die naar 'Strongbow' in de abdij van Tintern waarschijnlijk verwijzen naar Walter of Anselm Marshall, beiden gestorven in 1245.

tr. Waterford [Verenigde Staten] op 28 aug 1170
met

Aoife Macmurchadha Princess of Leinster, dr. van Diarmaid Macmurchada Ri Laigin (koning van Leinster 1126-1170) en Mor Ingen Muirchertaig, geb. Leinster [Ierland] op 26 apr 1145, ovl. Wales [Groot Brittanië] op 26 aug 1188, begr. Tintern Abbey, Chapel Hill [Groot Brittanië].

Aoife Macmurchadha Princess of Leinster.
Countess of Pembroke, Countess Of Ireland, Princess of Leinster, Countess of Ireland, comtesse d'Irlande Comtesse d'Irlande.

Aoife MacMurrough (ca. 1145 – 1188), Iers: Aoife Ní Diarmait, ook bekend bij latere historici als Eva van Leinster, was een Ierse edelvrouw, prinses van Leinster en gravin van Pembroke. Ze was de dochter van Diarmait MacMurrough (ca. 1110 – 1171) (Iers: Diarmait Mac Murchada), koning van Leinster, en zijn tweede vrouw, Mór Ní Tuathail of Mor O'Toole (ca. 1114 – 1191), en een nicht van de aartsbisschop van Dublin, Sint Lawrence O'Toole.

Leven Als dochter van een Gaelische koning zou de jonge Aoife met meer waardigheid zijn opgevoed dan de meeste andere meisjes in Ierland, die van lagere komaf waren. Haar bevoorrechte status zorgde ervoor dat ze werd opgeleid in de wet van het land en waarschijnlijk geletterd was in Kerk-Latijn. Omdat haar moeder (die ook een zoon en een andere dochter had) de tweede vrouw was van Diarmait, was haar positie automatisch lager dan die van de eerste vrouw van haar man, Sadb Ní Faeláin, en haar kinderen van twee zonen en een dochter. Sommige historici hebben beweerd dat de kinderen van de tweede vrouw illegitiem waren volgens de Europese wetten die bepaalden dat het huwelijk een contract was tussen één man en één vrouw tot de dood van een van beide partijen – dit was niet het geval in Ierland, waar de Brehon-wet twee vrouwen toestond, proefhuwelijken en scheidingen waren heel normaal. Aoife's broer Domhnall volgde hun vader op als koning van Leinster na zijn verkiezing door de familie "Derbfine". .

Op 25 augustus 1170, na de Normandische invasie van Ierland die haar vader had verzocht, trouwde ze met Richard de Clare, 2e Graaf van Pembroke, beter bekend als Strongbow, de leider van de Normandische invasie. Dit huwelijk vond plaats in de Christchurch-kathedraal in Waterford. Haar vader, Diarmait MacMurrough, die een militaire alliantie zocht met Strongbow in zijn vete met de koning van Breffni, Tiernan O'Rourke, had Aoife aan Pembroke beloofd. Volgens de Brehon-wet moesten zowel de man als de vrouw echter instemmen met het huwelijk, dus het is eerlijk om aan te nemen dat Aoife instemde met de regeling van haar vader.

Volgens het Anglo-Normandische recht gaf dit Strongbow opvolgingsrechten op het koninkrijk Leinster. Volgens de Ierse Brehon-wet gaf het huwelijk haar slechts een levenslang belang, waarna het land normaal gesproken zou terugkeren naar mannelijke neven; maar de Brehon-wet erkende ook een overdracht van "zwaardland" na een verovering. Aoife leidde troepen in de strijd en staat soms bekend als Rode Eva (Iers: Aoife Rua). .

Ze had twee zonen en een dochter met haar echtgenoot Richard de Clare en via hun dochter, Isabel de Clare, omvatten hun nakomelingen na enkele generaties veel van de Europese adel, waaronder alle vorsten van Schotland sinds Robert I (1274–1329) en alle vorsten van Engeland, Groot-Brittannië en het Verenigd Koninkrijk sinds Hendrik IV (1367–1413); en, afgezien van Anna van Kleef, alle koninginnen-gemalinnen van, evenals, Hendrik VIII. .

Hoewel de exacte datum van het overlijden van Aoife van Leinster onbekend is (een voorgesteld jaar is 1188), bestaat er een verhaal over haar overlijden. Als jonge vrouw leefde ze nog vele jaren na de dood van Strongbow in 1176 en wijdde ze zich aan het opvoeden van hun kinderen en het verdedigen van hun gebied.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Isabel*1171  †1220  491 1 

Aoife Macmurchadha Princess of Leinster
Aoife Macmurchadha Princess of Leinster, geb. Leinster [Ierland] op 26 apr 1145, ovl. Wales [Groot Brittanië] op 26 aug 1188, begr. Tintern Abbey, Chapel Hill [Groot Brittanië].

Aoife Macmurchadha Princess of Leinster.
Countess of Pembroke, Countess Of Ireland, Princess of Leinster, Countess of Ireland, comtesse d'Irlande Comtesse d'Irlande.

Aoife MacMurrough (ca. 1145 – 1188), Iers: Aoife Ní Diarmait, ook bekend bij latere historici als Eva van Leinster, was een Ierse edelvrouw, prinses van Leinster en gravin van Pembroke. Ze was de dochter van Diarmait MacMurrough (ca. 1110 – 1171) (Iers: Diarmait Mac Murchada), koning van Leinster, en zijn tweede vrouw, Mór Ní Tuathail of Mor O'Toole (ca. 1114 – 1191), en een nicht van de aartsbisschop van Dublin, Sint Lawrence O'Toole.

Leven Als dochter van een Gaelische koning zou de jonge Aoife met meer waardigheid zijn opgevoed dan de meeste andere meisjes in Ierland, die van lagere komaf waren. Haar bevoorrechte status zorgde ervoor dat ze werd opgeleid in de wet van het land en waarschijnlijk geletterd was in Kerk-Latijn. Omdat haar moeder (die ook een zoon en een andere dochter had) de tweede vrouw was van Diarmait, was haar positie automatisch lager dan die van de eerste vrouw van haar man, Sadb Ní Faeláin, en haar kinderen van twee zonen en een dochter. Sommige historici hebben beweerd dat de kinderen van de tweede vrouw illegitiem waren volgens de Europese wetten die bepaalden dat het huwelijk een contract was tussen één man en één vrouw tot de dood van een van beide partijen – dit was niet het geval in Ierland, waar de Brehon-wet twee vrouwen toestond, proefhuwelijken en scheidingen waren heel normaal. Aoife's broer Domhnall volgde hun vader op als koning van Leinster na zijn verkiezing door de familie "Derbfine". .

Op 25 augustus 1170, na de Normandische invasie van Ierland die haar vader had verzocht, trouwde ze met Richard de Clare, 2e Graaf van Pembroke, beter bekend als Strongbow, de leider van de Normandische invasie. Dit huwelijk vond plaats in de Christchurch-kathedraal in Waterford. Haar vader, Diarmait MacMurrough, die een militaire alliantie zocht met Strongbow in zijn vete met de koning van Breffni, Tiernan O'Rourke, had Aoife aan Pembroke beloofd. Volgens de Brehon-wet moesten zowel de man als de vrouw echter instemmen met het huwelijk, dus het is eerlijk om aan te nemen dat Aoife instemde met de regeling van haar vader.

Volgens het Anglo-Normandische recht gaf dit Strongbow opvolgingsrechten op het koninkrijk Leinster. Volgens de Ierse Brehon-wet gaf het huwelijk haar slechts een levenslang belang, waarna het land normaal gesproken zou terugkeren naar mannelijke neven; maar de Brehon-wet erkende ook een overdracht van "zwaardland" na een verovering. Aoife leidde troepen in de strijd en staat soms bekend als Rode Eva (Iers: Aoife Rua). .

Ze had twee zonen en een dochter met haar echtgenoot Richard de Clare en via hun dochter, Isabel de Clare, omvatten hun nakomelingen na enkele generaties veel van de Europese adel, waaronder alle vorsten van Schotland sinds Robert I (1274–1329) en alle vorsten van Engeland, Groot-Brittannië en het Verenigd Koninkrijk sinds Hendrik IV (1367–1413); en, afgezien van Anna van Kleef, alle koninginnen-gemalinnen van, evenals, Hendrik VIII. .

Hoewel de exacte datum van het overlijden van Aoife van Leinster onbekend is (een voorgesteld jaar is 1188), bestaat er een verhaal over haar overlijden. Als jonge vrouw leefde ze nog vele jaren na de dood van Strongbow in 1176 en wijdde ze zich aan het opvoeden van hun kinderen en het verdedigen van hun gebied.

tr. Waterford [Verenigde Staten] op 28 aug 1170
met

Richard FitzGilbert 2nd Earl of Pembroke Earl of Striguil, zn. van Gilbert FitzGilbert 1st Earl of Pembroke en Elizabeth de Beaumont, geb. in 1130, ovl. circa 1176.

Richard FitzGilbert 2nd Earl of Pembroke Earl of Striguil.
Strongbow, 1148 Graf, Justiciar of Ireland, 7.11.1153 styled Earl.

Richard de Clare, 2e Graaf van Pembroke (van de eerste creatie), Heer van Leinster, Justiciar van Ierland (1130 – 20 april 1176), ook bekend als Richard FitzGilbert, was een Anglo-Normandische edelman die opviel door zijn leidende rol in de Anglo-Normandische invasie van Ierland. Net als zijn vader staat Richard fitz Gilbert sindsdien algemeen bekend onder zijn bijnaam Strongbow (Normandisch Frans: Arc-Fort), wat een verkeerde transcriptie of vertaling van "Striguil" kan zijn. .

Richard was de zoon van Gilbert de Clare, 1e Graaf van Pembroke, en Isabel de Beaumont. Richard's vader stierf rond 1148, toen hij ongeveer 18 jaar oud was, en Richard erfde de titel 'Graaf van Strigoil' (Graaf van Pembroke). Het is waarschijnlijk dat deze titel niet werd erkend bij de kroning van Hendrik II in 1154. Als zoon van de eerste 'graaf' volgde hij zijn vader op in 1148, maar werd in 1154 door koning Hendrik II van Engeland van de titel beroofd omdat hij de kant van koning Stefanus van Engeland had gekozen tegen Hendriks moeder, keizerin Mathilde. Richard werd door zijn tijdgenoten echter Graaf Striguil genoemd, naar zijn markgraafschap Striguil waar hij een fort had op een plaats die nu Chepstow wordt genoemd, in Monmouthshire aan de rivier de Wye. Hij zag een kans om zijn slechte fortuin te keren in 1168 toen hij Diarmait Mac Murchada ontmoette, de afgezette koning van Leinster. .

Bij een onbekende minnares kreeg Richard de Clare twee dochters: .

Aline de Clare, die trouwde met William FitzMaurice FitzGerald, baron van Naas .
Basilia de Clare, die trouwde met Robert de Quincy, constable van Leinster.

Rond 26 augustus 1171 trouwde Richard de Clare in Reginald's Tower, Waterford, met MacMurrough's dochter, Aoife MacMurrough (verengelst als "Eva"). Hun kinderen waren: .

Gilbert de Clare, 3e Graaf van Pembroke, een minderjarige die in 1185 overleed .

Isabel de Clare, 4e Gravin van Pembroke, die in 1185 (na de dood van haar broer) tot haar eigen dood in 1220 gravin van Pembroke werd. Koning Hendrik II had Sir William Marshal beloofd dat hij Isabel als bruid zou krijgen, en zijn zoon Richard I hield die belofte een maand na zijn troonsbestijging. De graafschap werd aan haar echtgenoot gegeven als haar consort. .

Richard de Clare stierf in juni 1176 aan een infectie in zijn been of voet. Hij werd begraven in de Heilige Drievuldigheidskerk in Dublin met zijn schoonoom, Lawrence, Aartsbisschop van Dublin, die de ceremonie leidde. Koning Hendrik II nam al Strongbow's landerijen en kastelen in bezit en stelde een koninklijke ambtenaar aan om deze te beheren. Hij beschermde de erfenis van Isabel. Eva kreeg haar weduwenrechten en mogelijk hield zij Striguil [Chepstow] als onderdeel van die weduwenrechten tot de Welshe opstand van 1184/85. Er is een record van Eva die een oorkonde bevestigt in Ierland in 1188/89 als "comtissa de Hibernia". .

Richard de Clare werd eerst bijgezet in de Christ Church Cathedral in Dublin, waar een vermeende beeltenis kan worden bekeken. De werkelijke graftombe-beeltenis van Richard de Clare werd vernietigd toen het dak van de kathedraal instortte in 1562. De beeltenis die wordt tentoongesteld dateert van rond de 15e eeuw, draagt het wapen van een onbekende ridder en is de beeltenis van een andere lokale ridder. Volgens ooggetuige Giraldus Cambrensis werd Richard de Clare begraven in de Christ Church Cathedral, Dublin, binnen zicht van het kruis. Er is weinig bewijs ter ondersteuning van de traditie dat hij werd begraven in de St Edan's Cathedral, Ferns, de Christ Church Cathedral, Waterford of het Dominicaner klooster, Kilkenny. Verwijzingen naar 'de Clare' die begraven zou zijn in de kathedraal van Gloucester verwijzen naar zijn vader, terwijl die naar 'Strongbow' in de abdij van Tintern waarschijnlijk verwijzen naar Walter of Anselm Marshall, beiden gestorven in 1245.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Isabel*1171  †1220  491 1 

Gilbert FitzGilbert 1st Earl of Pembroke
Gilbert FitzGilbert 1st Earl of Pembroke, geb. circa 1100, ovl. op 6 jan 1148.

Gilbert FitzGilbert 1st Earl of Pembroke.
de Clare, Strongbow, 1130 Seigneur de Bienfaite et d'Orbec, 1138 Lord of Netherwest, 1138 Earl.

tr. Turnbridge [Groot Brittanië] voor 1130
met

Elizabeth de Beaumont, dr. van Robert I de Beaumont Comte de Meulan 1st Earl of Leicester en Elisabeth de Vermandois, ovl. in 1148.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Richard*1130  †1176  461 1 

Elizabeth de Beaumont
Elizabeth de Beaumont, ovl. in 1148.

 

tr. Turnbridge [Groot Brittanië] voor 1130
met

Gilbert FitzGilbert 1st Earl of Pembroke, zn. van Gilbert FitzRichard Lord of Cardigan en Adelaide de Clermont, geb. circa 1100, ovl. op 6 jan 1148.

Gilbert FitzGilbert 1st Earl of Pembroke.
de Clare, Strongbow, 1130 Seigneur de Bienfaite et d'Orbec, 1138 Lord of Netherwest, 1138 Earl.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Richard*1130  †1176  461 1 

Roger de Beaumont -le-Roger Seigneur de Pont-Audemer
 
Roger de Beaumont -le-Roger Seigneur de Pont-Audemer, ovl. op 29 nov 1094.


Roger de Beaumont -le-Roger Seigneur de Pont-Audemer.
barbatus, a la barbe, 1061 Seigneur de Beaumont, 1066 pays for 60 ships, remains in Normandy, 1090 Mönch, bei Burke Sohn des Turlof und der Wevia.

tr.
met

Adelinde de Meulan, dr. van Galeran III Comte de Meulan en Oda de Conteville, ovl. op 8 apr 1081.

Adelinde de Meulan.
de Mellent, to: Waleran, si: Hughues.

Uit dit huwelijk een zoon:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Robert I*1046  †1118 Préaux [Frankrijk] 711 3 

Adelinde de Meulan
Adelinde de Meulan, ovl. op 8 apr 1081.

Adelinde de Meulan.
de Mellent, to: Waleran, si: Hughues.

 
 

tr.
met

Roger de Beaumont -le-Roger Seigneur de Pont-Audemer, zn. van Humphrey Seigneur de Vielles en Aubraye de la Haye-du-Puits (Héritière de la Forêt de Brotonne, Dame de Brionne), ovl. op 29 nov 1094.

 


Roger de Beaumont -le-Roger Seigneur de Pont-Audemer.
barbatus, a la barbe, 1061 Seigneur de Beaumont, 1066 pays for 60 ships, remains in Normandy, 1090 Mönch, bei Burke Sohn des Turlof und der Wevia.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Robert I*1046  †1118 Préaux [Frankrijk] 711 3 

Humphrey de Vielles
Humphrey (Onfroy) Seigneur de Vielles, geb. Pont-Audemer in 990, ovl. St.Pierre-de-Preaux [Frankrijk] op 28 sep 1044, begr. Lisieux [Frankrijk] op 4 okt 1044.

Humphrey Seigneur de Vielles.
Seigneur de Vieilles , , Seigneur de Pont-Audemer (Eure) , , Seigneur de Veules-les-Roses, Seigneur de Brotonne , , Vicomte de Rouen, Seigneur de Beaumont-le-Roger (Eure) , , Seigneur de Vatteville-la-Rue.

tr.
met

Aubraye de la Haye-du-Puits, dr. van Richard Thurstan de la Haye du Puits Bertrand de Briquebec en Arlette de Bayeux, geb. La Haye-Du-Puits [Frankrijk] in 984, Héritière de la Forêt de Brotonne, Dame de Brionne, ovl. Beaumont-Le-Roger [Frankrijk] op 20 dec 1041.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Roger  †1094   1 1 
2 Albérade*1027 Préaux-Bocage [Frankrijk] †1052 Colchester [Groot Brittanië] 251 6 

Aubraye de la Haye-du-Puits
Aubraye de la Haye-du-Puits, geb. La Haye-Du-Puits [Frankrijk] in 984, Héritière de la Forêt de Brotonne, Dame de Brionne, ovl. Beaumont-Le-Roger [Frankrijk] op 20 dec 1041.

 

tr.
met

Humphrey (Onfroy) Seigneur de Vielles, zn. van Thorold de Pont-Audemer (Seigneur de Pont-Audemer de Torcy) en Wevia Duvelina Avelina uit Denemarken (Dame de Vaudreuil), geb. Pont-Audemer in 990, ovl. St.Pierre-de-Preaux [Frankrijk] op 28 sep 1044, begr. Lisieux [Frankrijk] op 4 okt 1044.

Aethelred II koning van Engeland.
s.aft. 18.3.978 king, 14.4.978/4.5.979 crowned at Kingston Ethelred II (Oudengels: Æþelred) (968-1016) was van 978 tot 1013 en van 1014 tot 1016 koning van Engeland.
Volgens de geschiedschrijver Willem van Malmesbury ontlastte Ethelred zich als baby in het doopvont. Naar aanleiding hiervan voorspelde St.-Dunstan dat de Engelse monarchie onder Ethelreds bewind zou worden omvergeworpen.
Ethelred kwam op tienjarige leeftijd op de troon als opvolger van zijn overleden vader Edgar en zijn daarna vermoorde halfbroer Edward de Martelaar. In het Engels is zijn bijnaam the Unready, wat in dit geval zonder raad betekent. Het is tevens een woordgrapje op zijn naam, die goed geadviseerd betekent.
Ethelred had minstens zestien kinderen uit twee huwelijken. Zijn tweede vrouw was Emma van Normandië. Emma's achterneef Willem de Veroveraar voerde deze familieband later aan als basis voor zijn aanspraak op de troon.
Koning Ethelred probeerde de Vikingen af te kopen met betalingen die men kent als Danegeld. Hij had weinig keus want zijn generaals waren niet te vertrouwen.
Op 13 november 1002, de dag van St.-Bricius (St. Brice's Day), beval Ethelred alle in Engeland wonende Denen uit te roeien. In reactie hierop begon koning Sven Vorkbaard van Denemarken met zijn pogingen Engeland te veroveren. Dit lukte hem in 1013 en Ethelred vluchtte naar zijn zwager Robert van Normandië. In 1014 echter verjoegen de Engelsen Svens opvolger Knoet de Grote en herstelden Ethelreds macht.
In april 1016 stierf hij in Londen, alwaar hij ook werd begraven. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Edmund II.

Soms bevat de bijnaam van een vorst een grap die niet goed te vertalen is, zoals bij Æthelred II the Unready, koning van Engeland van 978 tot 1016. In het Nederlands wordt dat Ethelred II de Onberadene - en dat roept verwarring op. Waarom wordt unready hier vertaald als onberadene, in plaats van nietklaarzijnde?.
Dat zit zo. De naam Æthelred betekent in het Oudengels 'hij die goede raad krijgt'. Unready betekent 'hij die geen goede raad krijgt', precies het tegenovergestelde van Æthelreds naam dus. De Nederlandse vertaling klopt, maar mist die knipoog. En met niet klaar staan, heeft unready dus niks van doen.
Æthelred belandde al op zijn twaalfde op de troon, nadat zijn vader Edgar de Vreedzame overleden was. Papa dankte die bijnaam niet aan zijn persoonlijke pacifisme, maar aan de afwezigheid van grootscheepse Viking-aanvallen tijdens zijn heerschappij. Æthelred had dat geluk niet. Zijn bewind kreunde en kraakte onder de geseling van Deense invasies.
Helaas voor hem zakten meteen in 978 zijn belangrijkste adviseurs door de vloer van de bovenverdieping van een raadszaal, met veel doden en gewonden tot gevolg. Alleen aartsbisschop Dunstan had geen schrammetje, omdat hij op een balk stond. Zo vertelt in ieder geval onze belangrijkste bron, de Angelsaksische kroniek, het verhaal.
Ethelred de Onberadene, 966-1016.Foto The British Library.
Zonder zijn raadgevers moest de jonge koning nu de Noormannen het hoofd bieden. Hun invallen begonnen in 980 en bereikten een eerste hoogtepunt in 991, bij de slag van Maldon. Het Angelsaksische leger kreeg daar klop van de Vikingen, die een schatting van 10.000 pond oplegden - en vervolgens gewoon doorgingen met plunderen. Ook nadat Æthelred goud en zilver ter waarde van 22.000 pond had betaald om de vrede te kopen, bleven de Denen Engeland op gewelddadige wijze bezoeken.
In 1002 knapte er iets bij Æthelred. In dat jaar vond de Slachtpartij op Sint-Brixius-dag plaats. De koning gaf het bevel dat op de naamdag van deze heilige (13 november) alle Deense mannen op Engelse bodem vermoord moesten worden. Dat lukte niet, maar onder de slachtoffers bevond zich wel Gunhilde, de zus van de Deens koning Sven Gaffelbaard. Die kwam een jaar later wraak nemen. Voor Æthelred zat er niets anders op dan weer flink te betalen om de strafexpedities te stoppen.
Nog was het leed niet geleden. In 1013 keerde Sven terug - nu om zelf de troon van Engeland te bestijgen. Hij was succesvol en Æthelred vluchtte naar Frankrijk. Al een jaar later keerden de kansen, toen Sven overleed en zijn zoon Knoet op de troon kwam. Engelse edelen besloten Æthelred weer in het zadel te helpen, mits daar een vergoeding tegenover stond.
Aldus geschiedde. Lang kon Æthelred van de zege niet genieten. Zijn zoon Edward kwam tegen hem in opstand en Knoet keerde terug uit Denemarken.

Humphrey Seigneur de Vielles.
Seigneur de Vieilles , , Seigneur de Pont-Audemer (Eure) , , Seigneur de Veules-les-Roses, Seigneur de Brotonne , , Vicomte de Rouen, Seigneur de Beaumont-le-Roger (Eure) , , Seigneur de Vatteville-la-Rue.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Roger  †1094   1 1 
2 Albérade*1027 Préaux-Bocage [Frankrijk] †1052 Colchester [Groot Brittanië] 251 6 



Bronnen:
1.NRC Handelsblad, dagblad, Vlaamse Mediahuis, Bart Funnekotter, Amsterdam (NRC)
Louis de Fécamp
Louis de Fécamp, geb. Fécamp [Frankrijk] in 1134, Escuyer.Seigneur de Fécamp, ovl. in 1189.

Louis de Fécamp.
In de 7e eeuw werd de heilige Léger (in het Latijn Leodegarius, van het Germaanse Leudegari, vergelijkbaar met de leuden van de koning der Franken) gedeporteerd naar Fécamp. Hij werd opgevangen in het eerste klooster, dat toen een abdij voor vrouwen was. Men zegt dat hij daar zijn spraakvermogen terugkreeg. Rond het romaanse hertogelijke paleis zijn overblijfselen uit de Karolingische tijd ontdekt (munten en fundamenten van twee kapellen).

In de 9e eeuw plunderden de Vikingen de regio en vernietigden het klooster. Men zegt dat de nonnen vrijwillig hun gezicht verminkten om te ontsnappen aan "de schande". Na 911 (Verdrag van Saint-Clair-sur-Epte) werd het gebied rond Fécamp een zone van massale vestiging door de Nortmanni, wat blijkt uit de toponymie. Deze aanzienlijke aanwezigheid van Anglo-Deense mensen kan het belang van de vroege hertogen voor de stad verklaren, die, alles bij elkaar genomen, bescheiden was vergeleken met Rouen en de bisschoppelijke steden van het hertogdom Normandië. Het is de geboorteplaats van de hertogen van Normandië Richard I en Richard II (die daar op 22 augustus 1027 stierf). .

Een schat van munten, voornamelijk Frankisch en Angelsaksisch, maar ook afkomstig uit het Middellandse Zeegebied, illustreert de circulatie van geld in het nieuwe hertogdom. Deze schat zou begraven zijn rond 970/980, volgens de meest recente munt. Richard I, ook wel "zonder vrees" genoemd, hertog van Normandië, werd geboren in 933, ongeveer 100 jaar na de eerste verwoestingen door zijn Vikingvoorouders (851). Richard liet een kerk herbouwen, maar het was zijn zoon Richard II, ook wel "de goede" genoemd, die Guillaume de Volpiano uitnodigde om een abdij te heroprichten, namelijk de Abdij van de Heilige Drie-eenheid van Fécamp, volgens de benedictijnse regel zoals gebruikt in Cluny.

In eerste instantie deed Richard een beroep op Maïeul, de abt van Cluny, maar deze zou geweigerd hebben omdat hij niet naar piraten wilde gaan. De abdijkerk van de Heilige Drie-eenheid werd voor het eerst gebouwd in romaanse stijl met blonde steen uit Caen en steen uit Fécamp. Het werd ingewijd in 1106 door de aartsbisschop van Rouen Guillaume Bonne-âme. Onder de Plantagenêts produceerde het scriptorium van Fécamp talrijke geïllumineerde manuscripten. De relikwieën van het Kostbare Bloed, een soort Heilige Graal, trokken zondaars en pelgrims aan en droegen bij aan de status van deze benedictijnse abdij als de rijkste van Normandië. Dit leidde tot het gezegde: "Van welke kant de wind ook waait, de abdij van Fécamp heeft inkomsten." .
Na een verschrikkelijke brand in 1168 begon men met de herbouw van de abdijkerk in gotische stijl. Aan het begin van de 13e eeuw was de kerk voltooid onder abt Raoul d'Argences. In 1202 verleende Jan zonder Land een gemeentelijk regime aan Fécamp. Kort daarna werd de stad door Filips Augustus bij het koninkrijk Frankrijk gevoegd.

In de 15e eeuw, in 1410, vielen de Engelsen de stad binnen, staken deze in brand en bezetten deze met een garnizoen. Hendrik V landde in augustus 1415 in Harfleur; op 9 oktober was hij in Fécamp voordat hij naar Azincourt ging. De stad stond onder het gezag van Johan Falstof, die naar eigen goeddunken belasting hief op het Pays de Caux. In 1449 werd Fécamp bevrijd van de Engelse bezetting, net als Rouen. .
Voor de stad eindigden de godsdienstoorlogen in juli 1593, toen kapitein Bois-Rosé de stad aansloot bij Hendrik IV na diens bekering tot het katholicisme. De abdijkerk kwam onder het gezag van Charles de Lorraine, een van de drie Guise.

  • Vader:
    Jean I de Fécamp, geb. Fécamp [Frankrijk] in 1097, Seigneur de Fécamp, ovl. in 1158, tr. Pavilly [Frankrijk] in 1132 met
 

tr. in 1160
met

Berthe d'Yvetot, geb. Yvetot [Frankrijk] in 1144, Dame de Sainte Marie des Champs, ovl. Fécamp [Frankrijk] in 1195.

Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:


 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Jossine*1162 Fécamp [Frankrijk] †1216 Cayeux-sur-Mer [Frankrijk] 541 2