tr. op 6 jan 1147
met
Albrecht 'der Bär' (Albrecht 'der Bär') van de Noordmark - van Brandenburg1 (Noordmark - van Brandenburg, van), zn. van Otto Graf von Anhalt en Eilica von Sachsen (ervin van Sachsen), geb. circa 1098, markgraaf, ovl. Ballenstädt [Duitsland] (Stendal [Duitsland]) op 18 nov 1170.
Albrecht 'der Bär' van de Noordmark - van Brandenburg.
der Bär, Albrecht I. v. Sachsen, 1120 Markgraf der Nordmark, 1134 Markgraf der Nordmark, 1136 Markgraf v.Brandenburg, 1138-1142 Herzog v. Sachsen. Erbte von seinem Vater nicht nur den reichen Allodialbesitz des Ballenstedter Hauses, sondern folgte seinem vater auch in den von diesem bisher verwalteten Reichsämtern, welche in mehreren Grafschaften des deutschen Schwaben- und Thüringergaues, sowie der wendischen Landschaften Serimund und Cierwisti bestanden. Noch während der letzten Regierungsjahre des Kaisers Heinrich V. wußte er durch eine Verbindung mit dem Schwabenherzoge Lothar seine Herrschaft über Teile der alten Ostmark und über die Mark Lausitz auszudehnen und erlangte, als nach Heinrichs Tode Lothar zum deutschen Könige gewählt wurde, von diesem die Belehnung mit jenen Grenzländern. Er begleitete dann den neuen König auf dessen unglücklichem Zuge nach Böhmen, fiel in der Schlacht bei Kulm (18.2.1126) in Gefangenschaft, ward aber in Folge des Friedensschlusses bereits Ende desselben Jahres oder zu Anfang des folgenden wieder in Freiheit gesetzt. Ehe mit Dietburg v.Henneberg? Albrecht de Beer (ca. 1098 - Stendal?, 18 november 1170) had een indrukwekkende politieke en bestuurlijke loopbaan, vestigde de vooraanstaande positie van het geslacht van de Ascaniërs en was door zijn veroveringen de feitelijke stichter van de mark Brandenburg.
Albrecht was de enige zoon van Otto van Ballenstedt en Eilika Billung van Saksen. Van zijn vader erfde hij in 1123 de titel van graaf van Ballenstedt en het familiebezit dat zich van de Harz tot aan de Mulde uitstrekte. Hij vestigde zijn hof in Aschersleben. Kort daarna benoemde hertog Lotharius van Saksen, de latere keizer, hem tot markgraaf van de Lausitz. Dit was een politieke zet van Lotharius tegen keizer Hendrik V. Hoewel Albrecht de functie daadwerkelijk kon uitoefenen moest hij de functie in 1131 weer opgeven. Lotharius was toen inmiddels keizer geworden en Albrecht nam deel aan zijn Italiaanse veldtocht van 1132/1133. Tijdens die veldtocht sneuvelde markgraaf Koenraad van Plötzkau van de Noordmark. In 1134 gunde Lotharius het markgraafschap van de Noordmark aan Albrecht. Enige jaren later gunde Lotharius het Albrecht ook om het graafschap Weimar-Orlamünde te erven van een verre neef (de keizer had bij gebrek aan directe erfgenamen het graafschap ook aan de kroon kunnen laten vervallen).
Albrecht gaf zijn oudste zoons belangrijke taken in het bestuur wanneer ze volwassen werden.
[.......].
In 1180 verloor Hendrik het hertogdom Saksen en werd opgevolgd door Albrechts zoon Bernhard III van Saksen.
Bronnen:
| 1. | Genealogie der Graven van Holland (DEK/HOL), Dr. A.W.E. Dek, Europese Bibliotheek, Zaltbommel, 1969 (blz. 14) |
tr. in 1291
met
Mathilde van Brunswijk-Lüneburg, dr. van Albrecht I "de Lange" Herzog von Brunswijk-Lüneburg en Adelheid Monferrato, geb. circa 1276, ovl. op 26 apr 1318.
Mathilde van Brunswijk-Lüneburg.
Mathilde van Brunswijk-Lüneburg (circa 1276 - 26 april 1318) was een Duitse prinses uit het huis Welfen. Via haar geboorte was ze hertogin van Brunswijk-Lüneburg en via haar huwelijk was ze hertogin van Glogau.
Mathilde was de enige dochter van hertog Albrecht I van Brunswijk-Lüneburg en diens tweede echtgenote Alessina, een dochter van markgraaf Bonifatius II van Monferrato.
In maart 1291 huwde ze met hertog Hendrik III van Glogau, die zo een machtige bondgenoot kreeg in zijn strijd tegen hertog Hendrik V van Silezië. Het huwelijk was zeer succesvol en Mathilde baarde negen kinderen, waarvan vijf jongens en vier meisjes. Toen in 1309 haar echtgenoot overleed, erfde Mathilde het hertogdom Glogau. De rest van zijn hertogdommen ging naar hun vijf zoons. Ondanks dat de oudste zoon Hendrik IV al in staat was om te regeren, werden de vijf zoons tot in 1312 onder het regentschap van hun moeder geplaatst. Toen Mathilde in 1318 overleed, ging het hertogdom Glogau naar Hendrik IV en zijn jongste broer Przemko II. Dit bleef zo tot in 1321, toen de twee broers hun gezamenlijke domeinen onderling verdeelden en Przemko het hertogdom Glogau kreeg.
Uit dit huwelijk 9 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Hendrik IV | *1292 | †1342 | Sagan [Poland] | 49 | 1 | 1 |
tr. in 1291
met
Hendrik III van Glogau, zn. van Koenraad I van Glogau en Salomea van Groot Polen, geb. tussen 1251 en 1260, ovl. op 3 dec 1309.
Hendrik III van Glogau.
Hertog van Glogau (1274-1309), Hertog Scinama (1290-1309), Hertog van Sagan/Zagan (1304-1309), Hertog in Groot-Polen en van Posen (1305-1309), Hertog van Kalisz (1305-1306, 1307-1309).
Hendrik III van Glogau (circa 1251/1260 - 3 december 1309) was van 1274 tot 1309 hertog van Glogau, van 1290 tot 1309 hertog van Scinawa en van 1304 tot 1309 hertog van Zagan. In 1305 bemachtigde hij ook verschillende hertogdommen in Groot-Polen. Hij behoorde tot de Silezische tak van het huis Piasten. Hij was de oudste zoon van hertog Koenraad I van Glogau en Salomea van Groot-Polen. Na de dood van zijn vader in 1274 erfde Hendrik III de gebieden rond de steden Glogau, Grünberg, Schwiebus, Wschowa en landen tot aan de Obra en de Warta. Na de dood van zijn kinderloze broer Koenraad in augustus 1304, erfde Hendrik III het hertogdom Zagan. Toen koning Wenceslaus II van Bohemen in 1305 stierf en zijn zoon Wenceslaus III in 1306 werd vermoord, kon Hendrik III zijn Poolse aanspraken deels doorzetten door het hertogdom Posen en vele andere delen van Groot-Polen te bemachtigen.
In 1309 overleed hij, waarna hij begraven werd in de cisterciënzersabdij van Lebus. Zijn omvangrijke bezittingen gingen naar zijn vijf zonen, die tot in 1312 onder de voogdij van hun moeder Mathilde van Brunswijk stonden. Vanaf 1312 bestuurden ze de gebieden van hun vader samen, om ze later onderling te verdelen. In 1314 verloren ze hun gebieden in Groot-Polen echter aan Wladislaus de Korte.
Uit dit huwelijk 9 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Hendrik IV | *1292 | †1342 | Sagan [Poland] | 49 | 1 | 1 |
| 1. | Oorkondenboek van Holland en Zeeland van 1222 tot 1256, deel 2 (B 045), Oorkondenboek van Holland en Zeeland II, Dr. J.G. Kruisheer, van Gorcum, Assen, 1986 (blz. 672) |
Hij krijgt een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Adelheid | *1242 | †1284 | 42 | 1 | 1 |
tr. in 1263
met
Albrecht I "de Lange" Herzog von Brunswijk-Lüneburg1 (van Braunschweig), zn. van Otto I von Braunschweig-Lüneburg (hertog Brunswijk-Lüneburg) en Mathilde van Brandenburg, geb. tussen 1236 en 24 jun 1244 , ovl. tussen 15 aug 1279 en 31 dec 1308 , begr. Braunschweig.
Albrecht I "de Lange" Herzog von Brunswijk-Lüneburg.
der Grosse, 1265 Landgraf v.Hessen, 1252 Vormund des Bruders, 1267 Teilung mit dem Bruder, Stifter des älteren Hauses Braunschweig Hertog van Brunswijk-Lüneburg (1251-1269), Hertog van Brunswijk-Wolfenbüttel (1269-1279).
Albrecht I van Brunswijk bijgenaamd de Lange (circa 1236 - 15 augustus 1279) was van 1252 tot 1269 hertog van Brunswijk-Lüneburg en daarna van 1269 tot aan zijn dood hertog van Brunswijk-Wolfenbüttel. Hij behoorde tot het huis Welfen en was de oudst overlevende zoon van hertog Otto I van Brunswijk-Lüneburg en diens echtgenote Mathilde, dochter van markgraaf Albrecht II van Brandenburg.
Na de dood van zijn vader in 1252 erfde Albrecht samen met zijn jongere broer Johan I het hertogdom Brunswijk-Lüneburg, dat ze gezamenlijk bestuurden.
Op 31 mei 1267 kwamen Albrecht en zijn broer Johan overeen om hun gezamenlijke domeinen onderling te verdelen. In 1269 vond deze verdeling plaats: Albrecht kreeg het hertogdom Brunswijk-Wolfenbüttel en Johan behield de overgebleven gebieden van het hertogdom Brunswijk-Lüneburg.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Mathilde | *1276 | †1318 | 41 | 1 | 9 |
| 1. | Oorkondenboek van Holland en Zeeland van 1222 tot 1256, deel 2 (B 045), Oorkondenboek van Holland en Zeeland II, Dr. J.G. Kruisheer, van Gorcum, Assen, 1986 (blz. 672) |
tr. (1)
met
Bertha van Clavesana, dr. van Bonifatius markgraaf van Clavesana, geb. in 1180, ovl. in 1224.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Bonifatius II | *1203 | †1253 | 50 | 1 | 1 |
tr. (2)
met
Sophia van Hohenstaufen, ovl. in 1187.
tr.
met
Willem IV Monferrato, zn. van Bonifatius I van Monferrato en Helena del Bosco, geb. in 1170, ovl. op 24 sep 1225, tr. (2) met Sophia van Hohenstaufen. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Bonifatius II | *1203 | †1253 | 50 | 1 | 1 |
Hij krijgt een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Bertha | *1180 | †1224 | 44 | 1 | 1 |
tr.
met
Willem IV Monferrato, zn. van Bonifatius I van Monferrato en Helena del Bosco, geb. in 1170, ovl. op 24 sep 1225.
tr. Meerkerk op 3 mei 1646
met
Maaike Leenderts, geb. Loosdorp circa 1620.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Corstiaan | ~1657 | Meerkerk | 1 | 1 |
tr.
met
Bonifatius I van Monferrato, zn. van Willem V "de Oude Van Monferrato en Judith Babenberg, geb. in 1150, ovl. op 4 sep 1207, tr. (1) met Margareta (Margaretha) van Hongarije. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Bonifatius I van Monferrato.
Koning van Thessalonika en Kreta (1205-1207), Markies van Monferrato (1192-1207).
Bonifatius I van Monferrato ook bekend als Bonifatius I van Montferrat (circa 1150 - 4 september 1207) was van 1192 tot 1207 markies van Monferrato, van 1201 tot 1204 de leider van de Vierde Kruistocht en van 1205 tot 1207 koning van Thessaloniki. Hij behoorde tot het huis der Aleramiden.
Hij was de derde zoon van markies Willem V van Monferrato en Judith van Oostenrijk, een dochter van markgraaf Leopold III van Oostenrijk. Zijn oudere broers waren Willem, graaf van Jaffa en Ascalon, en Koenraad, markies van Monferrato en koning van Jeruzalem.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Willem IV | *1170 | †1225 | 55 | 2 | 1 |
tr. in 1133
met
Judith Babenberg (Judith van Oostenrijk), dr. van Leopold III "de Heilige" van Oostenrijk von Boll en Agnes van Waiblingen der Salier, geb. tussen 1115 en 1120, ovl. na 1168.
Judith Babenberg.
Markgravin van Monferrato (circa 1133-na 1168).
Judith van Oostenrijk was een dochter van markgraaf Leopold III van Oostenrijk en diens tweede gemalin Agnes van Waiblingen, dochter van keizer Hendrik IV van het Heilige Roomse Rijk. Door zijn huwelijk was haar vader opgeklommen in de rang van rijksvorst. Toen na het overlijden van haar oom, keizer Hendrik V, in 1125 de Salische dynastie in mannelijke lijn uitstierf, maakte haar vader een grote kans om tot Rooms-Duits koning verkozen te worden, maar uiteindelijk werd hertog Frederik II van Zwaben verkozen in deze functie.
Rond het jaar 1133 huwde ze met markgraaf Willem V van Monferrato die tot het huis der Aleramiden behoorde, een geslacht dat een belangrijke rol speelde in de kruistochten. Willem V begeleidde in 1147 koning Lodewijk VII van Frankrijk in de Tweede Kruistocht. Willem en Anna zouden minstens acht kinderen krijgen, waarvan vier zonen een prominente rol zouden spelen in het koninkrijk Jeruzalem of in het Byzantijnse Rijk.
In 1168 was Judith nog in leven, maar zeer waarschijnlijk was ze al gestorven toen haar echtgenoot zich in de jaren 1180 in het koninkrijk Jeruzalem vestigde om de kroning van zijn kleinzoon Boudewijn V van Jeruzalem bij te wonen.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Bonifatius I | *1150 | †1207 | 57 | 2 | 1 |
tr. in 1133
met
Willem V "de Oude Van Monferrato, zn. van Reinier markies van Montferrat (markgraaf van Montferrat) en Gisela van Bourgondië-Ivrea, geb. in 1110, ovl. in 1191.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Bonifatius I | *1150 | †1207 | 57 | 2 | 1 |
tr. in 1249
met
Salomea van Groot Polen, dr. van Wladislaus Odonic van Groot Polen (Hertog van Kalisz (1208-mogelijkerwijze 1218)) en Hedwig van Pommeren, ovl. voor 1271.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Hendrik III | *1251 | †1309 | 58 | 1 | 9 |
tr. in 1249
met
Koenraad I van Glogau, zn. van Hendrik II van Polen en Anna van Bohemen, geb. circa 1230, ovl. op 6 aug 1274.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Hendrik III | *1251 | †1309 | 58 | 1 | 9 |
tr. in 1216
met
Anna van Bohemen, dr. van Ottokar I Premys van Bohemen en Constance van Hongarije, geb. circa 1201, ovl. op 26 jun 1265.
Uit dit huwelijk 2 zonen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Koenraad I | *1230 | †1274 | 44 | 1 | 1 | ||
| 2 | Boleslaw II | *1217 | †1278 | 61 | 1 | 1 |
tr. in 1216
met
Hendrik II van Polen, zn. van Hendrik I van Polen en Hedwig van Silezië, geb. tussen 1197 en 1207, ovl. Wahstadt [Poland] op 9 apr 1241.
Hendrik II van Polen.
Hertog van Silezië - 9 april 1241, Groothertog van Polen-1241.
Hendrik II van Polen (?, tussen 1197 en 1207 - Wahlstatt, 9 april 1241), bijgenaamd de Vrome, was de derde zoon van Hendrik I van Polen en de H. Hedwig van Silezië. Na de inval van de Tataren in 1241, werd hij verslagen in de slag van Wahlstatt, waar hijzelf ook de dood vond. Na zijn dood viel Neder-Silezië uiteen in verschillende kleine vorstendommen bij de verdeling van het gebied onder zijn zonen.
In 1216 was hij getrouwd met Anna van Bohemen (-1265), dochter van koning Ottokar I van Bohemen.
Uit dit huwelijk 2 zonen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Koenraad I | *1230 | †1274 | 44 | 1 | 1 | ||
| 2 | Boleslaw II | *1217 | †1278 | 61 | 1 | 1 |
tr. in 1186
met
Hedwig van Silezië, dr. van Berthold III/IV van Andechs (hertog van Meranië) en Agnes van Groitzsch (vermeld 1195), geb. Andechs [Duitsland] in 1174, ovl. Trebnitz [Poland] op 15 okt 1243.
Hedwig van Silezië.
De heilige Hedwig, beter bekend als Hedwig van Silezië en Hedwig van Andechs, (Pools: Jadwiga, Andechs, 1174 - Trebnitz, Neder-Silezië, 15 oktober 1243) was een dochter van graaf Berthold IV van Andechs, die over Tirol en Istrië heerste.
Haar oom was bisschop Poppo van Meranië; Twee van haar zusters werden koningin.
Hedwig zelf huwde in 1186 Hendrik I van Silezië en Klein-Polen-Krakau.
Hedwig bekommerde zich om de zieken en bouwde verschillende hospitalen en armenhuizen. Na de dood van haar man, schonk zij haar gehele fortuin weg en werd ze kloosterlinge in het klooster van Trebnitz.
Hedwig werd in 1266 heilig verklaard. Haar feestdag is op 15 oktober en zij is patroon van Beieren, Berlijn, Silezië, het bisdom Görlitz en weduwen en wordt aanroepen bij kindersterfte, moeilijke huwelijken en jaloezie.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Hendrik II | *1197 | †1241 | Wahstadt [Poland] | 43 | 1 | 2 |
tr. in 1186
met
Hendrik I van Polen, zn. van Boleslaw I de Lange van Polen (Hertog van Silezië-Bresau (1163-1201)) en Adelheid van Sulzbach, geb. in 1163, ovl. Krosno [Poland] op 19 mrt 1238.
Hendrik I van Polen.
Hertog van Silezië-Breslau (1201 - 19 maart 1238), Seniorvorst/Hertog van Krakau (1231 - 19 maart 1238).
Hendrik I van Polen (?, 1163 - Krosno Odrzanskie, 19 maart 1238), bijgenaamd met de Baard, was een zoon van hertog Boleslaw I van Silezië-Breslau en van Adelheid van Sulzbach. In 1201 was hij zijn vader opgevolgd als hertog van Silezië-Breslau. Hendrik werd in 1231 de eerste seniorvorst van het hertogdom Krakau die uit de Silezische tak der Piasten kwam. Na de dood van Leszek de Witte was het hem gelukt om Krakau en belangrijke delen van Groot-Polen te verwerven, waardoor hij het grootste deel van Polen in één hand verenigde. Hij bekommerde zich om de economische ontwikkeling van het land, trok Duitse kolonisten naar Posen en Krakau aan, steunde de stichting van steden en dorpen, ontwikkelde de mijnbouw en hervormde het geldwezen. Hendrik streefde de eenmaking van Polen na, maar dit bracht hem in conflict met Koenraad van Mazovië.
Hendrik was in 1186 gehuwd met Hedwig van Andechs (1174-1243), die later heilig werd verklaard.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Hendrik II | *1197 | †1241 | Wahstadt [Poland] | 43 | 1 | 2 |
tr. in 1160
met
Adelheid van Sulzbach, dr. van Berengarius II van Sulzbach (graaf van Sulzbach 30-4-1099; voogd van Bamberg) en Adelheid van Wolfratshausen van Lechsgemünd.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Hendrik I | *1163 | †1238 | Krosno [Poland] | 74 | 1 | 1 |