Vader: Nicolaas III van Rumigny et de Florennes, zn. van Nicolaas II van Rumigny (heer van Rumigny) en Alix van Henegouwen, geb. circa 1115, heer van Rumigny, Chièvres en Florennes 1147, kruisvaarder 1147, ovl. in feb 1175, tr. na 1149 met

Moeder: Yda (Eve, Eva, Ida) de Chièvres dit Damison de Peteghem (Ydon van Peteghem de Cysoing), dr. van Gwijde van Chièvres en Ide d'Ath, geb. Chievres [België] circa 1120, stichteres van de abdij van Ghislenghien, stichteres van de abdij van Ghislenghien, stierf daar als non in 1175, ovl. Ghislenghien [België] in 1179, tr. (2) in 1138 met haar halfbroer Raas III 'le Glorieux' Bertrand van Gavere, zn. van Ras III van Gavere en Ide d'Ath, geb. Gavere [België] circa 1112, boutelier van Vlaanderen, ovl. voor 1150. Uit dit huwelijk een zoon, tr. (3) met Gilles de de Chin / de Saint Aubert / de Berlaymont, geb. Mons [België] in 1109, ovl. Roucourt [België] op 12 aug 1137. Uit dit huwelijk geen kinderen.

tr.
met

Rainald de Rosoy et de Chateau-Porcien, zn. van Clarenbout van Rosoy van Rumigny en Elizabeth van Namen Dame de Chaumont, geb. circa 1130, heer van Rosoy, Baucignies en Chaumont, heer van Rosoy, Baucignie en Chaumont, ovl. na 1188.

Raas III 'le Glorieux' Bertrand van Gavere.
Heer van Gavres & Chievres.

Baron de Gavere, heer van Harelbeke en grote bottelaar van Vlaanderen (onder Karel 1e de goede en Thierry 1e van de Elzas) heer van Liedekerke bij de dood van zijn moeder, kasteelheer van Ath bij de dood van zijn schoonmoeder Elisabeth van Ath Peer van Henegouwen, heer van Chievre en Sart, van de leider van zijn vrouw Grand-Bouteiller van graaf Charles "Le Bon" en toen aanhanger van graaf Guillaume "Cliton" (1127), uiteindelijk verbonden met Thierry "van de Elzas" (getuige in 1120 van een grafelijke oorkonde ten gunste van de abdij van Sint-Pieters bij Gent; in 1127-1128 van een grafelijke oorkonde die de gewoonte van Sint-Omaars bevestigt).

Nam deel aan een vergadering die bekend staat als Miroir-Saint-Remy in Roucourt, waar de graven van Henegouwen en Vlaanderen de edelen opriepen om de grenzen tussen de twee graafschappen precies af te bakenen. Deze ontmoeting zal eindigen met een bloedig en gewapend vuistgevecht. Begrafenis in de abdij van Ghislenghien - Ath - Henegouwen - België.

Gilles de de Chin / de Saint Aubert / de Berlaymont.
Gilles de Chin werd tegen het einde van de 11e eeuw geboren in Doornik, dat destijds behoorde tot het zuiden van Nederland, dat later het door Lodewijk XIV veroverde noorden van Frankrijk werd. In de Kroniek van de goede Messias Gilles de Chin wordt gezegd dat hij de zoon is van Gérard de Chin, maar van mevrouw Anne-Marie Léontard in haar boek Messire Gilles de Chin, geboren in Doornik, de zoon van Gonthier de Chin. Als het waar is dat Gilles de zoon was van Gonthier de Chin, ontdekte mevrouw Michèle Constanzo Dubois door het boek Essay over de stad Ribemont te lezen dat deze beroemde ridder in werkelijkheid Gilles de Ribemont was, de vader van Chin. Informatie bevestigd door het Genealogisch en Historisch Woordenboek van het bisdom Laon en bevestigd door de beroemde Tour de Chin van het Château de Ribemont die Gilles de Chin en Gillon de Chin, de echtgenoten van Isabelle en Anne de Ribemont, in de 13e op de loonlijst hielden eeuw vanwege hun respectieve voorouders. Dit feit wordt verder bewezen door de steen die is uitgehouwen en ingebracht in de toren van Chin van het kasteel van Ribemont, waar we dezelfde lithografie kunnen zien als die gevonden in een schildmaker in de naam van Gilles de Chin waarop we de strijd tussen Gilles en de Leeuw gedood tijdens zijn verblijf in Palestina. Het lijkt erop dat de uitdrukking van deze strijd passiever is dan op de primitieve steen die werd vervangen. Als Gilles de erfgenaam van Isaac de Berlaimont was, is dat omdat deze met de zus van zijn moeder was getrouwd, beide Dame de Ribemont, en hem daarom zijn oom van moederszijde had gemaakt. Maar door hun afkomst waren de dames van Ribemont en de heer Isaac de Berlaimont, zoon van Isembert de Mons heer van Berlaimont, allemaal waardige afstammelingen van Isaac de Valenciennes en Berthe de Cambrai wiens voorouders niemand minder zijn dan Karel de Kale, Louis le Bègue en Lothaire I, de drie zonen van Lodewijk I de Vrome, zoon van de beroemde Karel de Grote. Gilles de Chin had voor peetvader Gilles de Trasegnies, afstammeling van Isaac de Valenciennes, voor schermmeester Gossuin d'Oisy zelf afstammeling van de cadetten van Valenciennes en voor beste vriend, Gérard du Chastel de la Howarderie, afstammeling van de heren van St Aubert, cadetten van de heren van Kamerijk, dus allemaal met dezelfde voorouders. In naam van hun vriendschap zal Gérard du Chastel de naam van Gérard de St Aubert geven aan zijn zoon, getrouwd met Emmengarde d'Oisy. van zijn beste vriend, de gravin Mahaut de Chin, Camériaire de Berlaimont, van wie de hele genealogie afstamt van de heren, graven en baronnen van Berlaimont, Berlaimont Floyon, Berlaimont la Ville en Berlaimont la Capelle. Ook heer van Wasmes en Chièvre vanwege zijn vrouw Ydamison, vertrok hij naar de Eerste Kruistocht, met zijn familieleden waaronder de beroemde Anselme de Ribemont, zijn grootvader, metgezel van Godefroy de Bouillon van 1095-1099, Jean de Gavre, Boudewijn II van Henegouwen , ook wel Boudewijn van Jeruzalem (1056-1098) en Gillion de Trazegnies en Gossuin d'Oisy genoemd. In 1098 stierven Boudewijn II van Henegouwen en zijn grootvader in het Heilige Land na de slag van Antiochië (zie belegering van Antiochië). Beïnvloed door Yolande du Hainaut, weduwe van Boudewijn III van Henegouwen, hertrouwde als tweede huwelijk met Godefroy de Bouchain Valenciennes, haar familielid, maakte ze hem tot haar favoriete adviseur en schonk hem veel voordelen. Later werd Gilles de Chin adviseur van zijn zoon graaf Boudewijn IV van Henegouwen, (ook wel de Bouwer 1110-1171 genoemd), de halfbroer van zijn neef Godefroy III de Bouchain, Valenciennes. Reeds graaf van Ribement 1117, nam hij de titel van Baron de Berlaimont aan bij de dood van zijn oom van moederszijde Isaac de Berlaimont die samen met zijn twee zonen Hugues en Godefroy de Berlaimont werd vermoord door de mannen van de graven van Vlaanderen die niet wilden worden beschuldigd in hun wraak op Thierry d'Avesnes die hun neef had verstoten. In 1129 trad Gilles de Chin, een groot reiziger, toe tot het bezettingsleger in Palestina, tussen de eerste twee kruistochten, en hij onderscheidde zich daar door briljante wapendaden. Gekroond met deze glorie keerde hij terug naar zijn land en trouwde met Ide de Chièvres. Gilles III de Chin krijgt voor peetvader Jean du hainaut, de zoon van Marguerittes du Hainaut. Gilles de Chin is een echt personage, maar hij behoort tot zowel de geschiedenis als de legende. In de roman wordt Gilles, de vader van Chin en Berlaimont, geconfronteerd met wilde dieren in een tweegevecht en zelfs een "gayant" (reus), maar er wordt geen melding gemaakt van de legende volgens welke hij werd geconfronteerd met een draak in het dorp Wasmes die " Verpestte de oogsten, verslond klein en groot vee en spaarde zelfs geen mannen". In 1133 zou de heer van Berlaimont, Gilles de Chin, de moerassen van Wasmes van een verschrikkelijke draak hebben verlost. Deze legende is door de eeuwen heen doorgegeven en in 1657 tonen we in Mons de kop van de draak die in een abdij zou zijn bewaard (deze kop is die van een Nijlkrokodil). De legende overleeft vandaag door de "Bouzouc", fêjaarlijkse bijeenkomst waarbij een parade door de stad trekt, geleid door een draak genaamd Bouzouc en zijn bouzouki. Logische benadering van deze legende: Gilles de Chin liet de moerassen droogleggen, waardoor bepaalde ziekten door de aanwezigheid van muggen werden verminderd en in de middeleeuwen werd de overwinning op ziekte gelijkgesteld met een overwinning van het goede op het kwade. Hier is ons monster verkleind tot de grootte van een mug. In 1117 werd Gilles de Chin (1100-1137) graaf van Ribemont door zijn moeder, vader van Chin door zijn vader, vader van Berlaimont met de titel van baron, door vererving van zijn oom van moederszijde Isaac de Berlaimont.

Bij de dood van Gilles de Chin in 1137 erfde zijn dochter Mahaut du Chin van haar vader, in vrije erfenis, de erfelijke kamerheer van Henegouwen, die zij overdroeg aan haar echtgenoot Gilles de St-Aubert en aan zijn erfgenamen dus aan haar zoon Gilles II door Berlaimont. Gilles de Chin sneuvelde op 12 augustus 1137 tijdens de belegering van het kasteel van Roucourt door het Vlaamse leger. Zijn lichaam werd naar de abdij van Saint-Ghislain in België gebracht en begraven in de abdijkerk met zijn vrouw Ydamison de Chièvres en zijn schoonmoeder Pétronille d'Antoing-Chièvres. Op zijn begrafenis werd een zwartmarmeren mausoleum opgericht waarop hij liggend wordt afgebeeld, gekleed in zijn armen, met een schild op zijn linkerarm. Dit graf werd later overgebracht naar de parochiekerk van Sainte-Waudru in Bergen, het is onder de deur geplaatst die naar de openbare bibliotheek van deze stad leidt.

Uit dit huwelijk een zoon:

---

Clarenbout van Rosoy van Rumigny

---

Clarenbout van Rosoy van Rumigny (Clérembaud de Rosoy de Rumigny), geb. in 1100, ovl. na 1152.

• Vader:
  Gerard Sire de Rosoy, zn. van Roger I de Rosoy (Sire de Rozoy) en Ida Ade de Hainaut, geb. circa 1065, tr. met

• Moeder:
  Petronille .

tr.
met

Elizabeth (Elisabeth) van Namen Dame de Chaumont, dr. van Godfried graaf van Namen (graaf van Namen 1102) en Sibille de Chateau-Porcien, geb. na 1087.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Rainald	*1130		†1188		58	1	1
2	Amphilisie	*1125					1	1

---

Elizabeth van Namen Dame de Chaumont

---

Elizabeth (Elisabeth) van Namen Dame de Chaumont, geb. na 1087.

• Vader:
  Godfried graaf van Namen¹, zn. van Albert III van Namen (graaf van Namen 1064) en Ida van Saksen (weduwe van Frederik v. Luxemburg), geb. circa 1067, graaf van Namen 1102, ovl. Floreffe [België] op 19 aug 1139, tr. (1) met Ermesinde gravin van Luxemburg. Uit dit huwelijk 4 kinderen, tr. (2), (gesch. circa 1104) met

• Moeder:
  Sibille de Chateau-Porcien, dr. van Roger de Chateau-Porcien.

tr.
met

Clarenbout van Rosoy van Rumigny (Clérembaud de Rosoy de Rumigny), zn. van Gerard Sire de Rosoy en Petronille , geb. in 1100, ovl. na 1152.

Uit dit huwelijk 2 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Rainald	*1130		†1188		58	1	1
2	Amphilisie	*1125					1	1

Bronnen:

1.	Prometheus Kwartierstatenboeken (Deel XIII) (blz. 290)

Nicolaas III van Rumigny et de Florennes
Nicolaas III van Rumigny et de Florennes, geb. circa 1115, heer van Rumigny, Chièvres en Florennes 1147, kruisvaarder 1147, ovl. in feb 1175.

Vader: Nicolaas II van Rumigny, zn. van Nicolaas I van Rumigny (Heer van Rumigny, Florennes) en Mathilde d'Avesnes, heer van Rumigny, ovl. tussen 1152 en 1163, tr. circa 1115 met

Moeder: Alix (Aelidis) van Henegouwen, dr. van Boudewijn II graaf van Henegouwen (graaf van Henegouwen (1071)) en Ida van Leuven, geb. circa 1095, ovl. Antiochië [Syria] na 1153.

tr. na 1149
met

Yda (Eve, Eva, Ida) de Chièvres dit Damison de Peteghem (Ydon van Peteghem de Cysoing), dr. van Gwijde van Chièvres en Ide d'Ath, geb. Chievres [België] circa 1120, stichteres van de abdij van Ghislenghien, stichteres van de abdij van Ghislenghien, stierf daar als non in 1175, ovl. Ghislenghien [België] in 1179 als non, tr. (2) met haar halfbroer Raas III 'le Glorieux' Bertrand van Gavere, zn. van Ras III van Gavere en Ide d'Ath. Uit dit huwelijk een zoon, tr. (3) met Gilles de de Chin / de Saint Aubert / de Berlaymont. Uit dit huwelijk geen kinderen.

Yda de Chièvres dit Damison de Peteghem.
Ydon / Eve Dormison / Eve De Chièvres erfdame van Sart de Chievres.

Eva van Chièvres: In het boek La Chronique du bon messire Gilles de Chin wordt uitgelegd dat Eva de nicht was van de heer van Antoing, dochter van zijn zus. Volgens de data was ze dus de nicht van Hugues d'Antoing die getrouwd was met Flandrine de Namur. Wetende dat in de familie van Espinoy en Antoing de meisjes de voornaam Pétronille dragen, kunnen we dus logischerwijs afleiden dat de moeder van Eve in werkelijkheid Pétronille d'Espinoy d'Antoing was. Eve had drie echtgenoten.: .- De eerste, Gilles de Chin, is bijna legendarisch: hij was de winnaar van de beroemde Wasmes-draak. Hij stierf tijdens het beleg van Roucourt in 1137. Ève trouwde toen met haar neef Rasse V de Gavre, die ook een van de kleinkinderen is van Wauthier de Chièvres. .- In het derde huwelijk verenigt ze zich met Nicolas III de Rumigny. Bij de dood van Nicolas III de Rumigny (tussen 1170 en 1175), trok Ève de Chièvres zich terug in de abdij van Ghislenghien, waar ze op 65-jarige leeftijd stierf. De abdij van Ghislenghien, gesticht in 1128 door zijn tante Ide d'ath, de echtgenote van Gossuin II van Bergen, had meermaals de gunsten van Eva de Chièvres. Ze schonk hem bij de dood van haar echtgenoten: een deel van Gibecq en een deel van Erbisoeul werden dus afgestaan ??voor de rust van hun ziel. Eva was niet tevreden met deze vrijgevigheid jegens de nonnen van Ghislenghien. In Chièvres zelf liet ze de leprakolonie, de Saint-Jean-kapel en die van Notre-Dame de la Fontaine oprichten. De leprakolonie: De leprakolonie, waarvan de kapel nog steeds zichtbaar is, werd waarschijnlijk gesticht door Eve de Chièvres na de dood van Nicolas III de Rumigny. In de Middeleeuwen was de enige profylactische maatregel tegen lepra het isoleren van de zieken. Het is in het gehucht "Neufville", buiten de muren van Chièvres, dat de leprakolonie werd gebouwd. We kunnen het spoor zien in een bul van paus Lucius III (1181-1185). Het was een vestiging van vrij grote gebouwen met kapel en begraafplaats, bediend door religieuzen. De leprakolonie was in 1588 nog in bedrijf. In 1718 werd ze omgevormd tot een boerderij. De kapel die vandaag zichtbaar is, is een opmerkelijk gebouw, met een romaans schip en een gotisch koor met een enigszins verschoven as. De Sint-Janskapel: Het werd ook gesticht door Eve de Chièvres in de tweede helft van de 12e eeuw. Zijn schenking werd gedaan ten gunste van de Orde van Sint Jan van Jeruzalem, die later de Orde van Malta werd. De activa van de stichting (bouwland en weiden) werden beheerd door de Commanderie de Piéton. Het is mogelijk dat de kapel vergezeld ging van een huis en een gemeenschap van hospitaalridders, maar er is geen spoor overgebleven. De kapel Notre-Dame de la Fontaine: Niet ver van het kasteel, aan de rand van een fontein tussen de kerk en de markt, herbergde een vlier een beeld van de Maagd met een wonderbaarlijke reputatie. Eve de Chièvres liet het beeld plaatsen in een kapel die ze tegelijkertijd had laten bouwen. In de Middeleeuwen bestond er een belangrijke pelgrimstocht, waarvan de processie, die door Eva zelf is ingesteld, nog steeds bestaat. De Maagd van Chièvres was de oorzaak van wonderbaarlijke genezingen van jicht, doofheid, blindheid, ... De kapel was ook een respijtkapel waar doodgeboren en dus niet-gedoopte kinderen werden blootgesteld. Bij het eerste teken van "leven", ongetwijfeld veroorzaakt door de corruptie van het lichaam, haastten ze zich om het kind te dopen voordat het werd begraven. De kapel van Notre-Dame-de-la-Fontaine werd herbouwd in 1315 en vervolgens in 1326, uitgebreid in 1632 en tijdens de Franse Revolutie afgebroken. Het huidige gebouw werd op het einde van de 19e eeuw opgericht op initiatief van pater Victor Duray. Sint-Niklaasziekenhuis: Dit ziekenhuis was eerst gewijd aan de Notre-Dame-de-la-Fontaine. Weduwen, wezen, armen en pelgrims werden er gevoed. Daar werden de zieken verzorgd. Om de werkingskosten te dekken beschikte het ziekenhuis over eigen middelen. Het bestuur was in handen van religieuzen onder het gezag van de bisschop van Kamerijk. Het ziekenhuis bevond zich extra burgum antiquum, dat wil zeggen buiten de wallen, langs de weg Ath-Mons, rond de huidige watertoren.

Uit dit huwelijk 3 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Juliane	*1155		†1211		56	1	1
2	Nicolaas IV	*1152		†1206		53	1	0
3	Yolande	*1157	Florennes [België]	†1235	Aubrives [Frankrijk]	78	1	2

Yda de Chièvres dit Damison de Peteghem
Yda (Eve, Eva, Ida) de Chièvres dit Damison de Peteghem (Ydon van Peteghem de Cysoing), geb. Chievres [België] circa 1120, stichteres van de abdij van Ghislenghien, stichteres van de abdij van Ghislenghien, stierf daar als non in 1175, ovl. Ghislenghien [België] in 1179 als non.

Yda de Chièvres dit Damison de Peteghem.
Ydon / Eve Dormison / Eve De Chièvres erfdame van Sart de Chievres.

Eva van Chièvres: In het boek La Chronique du bon messire Gilles de Chin wordt uitgelegd dat Eva de nicht was van de heer van Antoing, dochter van zijn zus. Volgens de data was ze dus de nicht van Hugues d'Antoing die getrouwd was met Flandrine de Namur. Wetende dat in de familie van Espinoy en Antoing de meisjes de voornaam Pétronille dragen, kunnen we dus logischerwijs afleiden dat de moeder van Eve in werkelijkheid Pétronille d'Espinoy d'Antoing was. Eve had drie echtgenoten.: .- De eerste, Gilles de Chin, is bijna legendarisch: hij was de winnaar van de beroemde Wasmes-draak. Hij stierf tijdens het beleg van Roucourt in 1137. Ève trouwde toen met haar neef Rasse V de Gavre, die ook een van de kleinkinderen is van Wauthier de Chièvres. .- In het derde huwelijk verenigt ze zich met Nicolas III de Rumigny. Bij de dood van Nicolas III de Rumigny (tussen 1170 en 1175), trok Ève de Chièvres zich terug in de abdij van Ghislenghien, waar ze op 65-jarige leeftijd stierf. De abdij van Ghislenghien, gesticht in 1128 door zijn tante Ide d'ath, de echtgenote van Gossuin II van Bergen, had meermaals de gunsten van Eva de Chièvres. Ze schonk hem bij de dood van haar echtgenoten: een deel van Gibecq en een deel van Erbisoeul werden dus afgestaan ??voor de rust van hun ziel. Eva was niet tevreden met deze vrijgevigheid jegens de nonnen van Ghislenghien. In Chièvres zelf liet ze de leprakolonie, de Saint-Jean-kapel en die van Notre-Dame de la Fontaine oprichten. De leprakolonie: De leprakolonie, waarvan de kapel nog steeds zichtbaar is, werd waarschijnlijk gesticht door Eve de Chièvres na de dood van Nicolas III de Rumigny. In de Middeleeuwen was de enige profylactische maatregel tegen lepra het isoleren van de zieken. Het is in het gehucht "Neufville", buiten de muren van Chièvres, dat de leprakolonie werd gebouwd. We kunnen het spoor zien in een bul van paus Lucius III (1181-1185). Het was een vestiging van vrij grote gebouwen met kapel en begraafplaats, bediend door religieuzen. De leprakolonie was in 1588 nog in bedrijf. In 1718 werd ze omgevormd tot een boerderij. De kapel die vandaag zichtbaar is, is een opmerkelijk gebouw, met een romaans schip en een gotisch koor met een enigszins verschoven as. De Sint-Janskapel: Het werd ook gesticht door Eve de Chièvres in de tweede helft van de 12e eeuw. Zijn schenking werd gedaan ten gunste van de Orde van Sint Jan van Jeruzalem, die later de Orde van Malta werd. De activa van de stichting (bouwland en weiden) werden beheerd door de Commanderie de Piéton. Het is mogelijk dat de kapel vergezeld ging van een huis en een gemeenschap van hospitaalridders, maar er is geen spoor overgebleven. De kapel Notre-Dame de la Fontaine: Niet ver van het kasteel, aan de rand van een fontein tussen de kerk en de markt, herbergde een vlier een beeld van de Maagd met een wonderbaarlijke reputatie. Eve de Chièvres liet het beeld plaatsen in een kapel die ze tegelijkertijd had laten bouwen. In de Middeleeuwen bestond er een belangrijke pelgrimstocht, waarvan de processie, die door Eva zelf is ingesteld, nog steeds bestaat. De Maagd van Chièvres was de oorzaak van wonderbaarlijke genezingen van jicht, doofheid, blindheid, ... De kapel was ook een respijtkapel waar doodgeboren en dus niet-gedoopte kinderen werden blootgesteld. Bij het eerste teken van "leven", ongetwijfeld veroorzaakt door de corruptie van het lichaam, haastten ze zich om het kind te dopen voordat het werd begraven. De kapel van Notre-Dame-de-la-Fontaine werd herbouwd in 1315 en vervolgens in 1326, uitgebreid in 1632 en tijdens de Franse Revolutie afgebroken. Het huidige gebouw werd op het einde van de 19e eeuw opgericht op initiatief van pater Victor Duray. Sint-Niklaasziekenhuis: Dit ziekenhuis was eerst gewijd aan de Notre-Dame-de-la-Fontaine. Weduwen, wezen, armen en pelgrims werden er gevoed. Daar werden de zieken verzorgd. Om de werkingskosten te dekken beschikte het ziekenhuis over eigen middelen. Het bestuur was in handen van religieuzen onder het gezag van de bisschop van Kamerijk. Het ziekenhuis bevond zich extra burgum antiquum, dat wil zeggen buiten de wallen, langs de weg Ath-Mons, rond de huidige watertoren.

• Vader:
  Gwijde (Guy) van Chièvres (Chièvres, de), zn. van Dietrich I van Peteghem ridder en Adelendis de Chievres, ovl. na 1117, tr. met

Moeder: Ide (Ida, Elisabeth) d'Ath (van Gent), dr. van Marie van Eeckhout, geb. Ath [België] op 14 nov 1080, ovl. aldaar op 1 jul 1157, zij krijgt geen kinderen, tr. (2) met Gosswin V (Goswin V) de Mons, geb. Mons [België] in 1080, Châtelain de Mons - Seigneur de Baudour, ovl. in 1125. Uit dit huwelijk geen kinderen, tr. (3) met Ras III van Gavere, zn. van Jan van Gavere (gouverneur van Ieper) en Isabelle van Aalst, geb. voor 1090, ovl. in 1149. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

tr. (1) na 1149
met

Nicolaas III van Rumigny et de Florennes, zn. van Nicolaas II van Rumigny (heer van Rumigny) en Alix van Henegouwen, geb. circa 1115, heer van Rumigny, Chièvres en Florennes 1147, kruisvaarder 1147, ovl. in feb 1175.

Uit dit huwelijk 3 kinderen:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Juliane	*1155		†1211		56	1	1
2	Nicolaas IV	*1152		†1206		53	1	0
3	Yolande	*1157	Florennes [België]	†1235	Aubrives [Frankrijk]	78	1	2

tr. (2) in 1138
met

Raas III 'le Glorieux' Bertrand van Gavere, zn. van Ras III van Gavere en Ide d'Ath, geb. Gavere [België] circa 1112, boutelier van Vlaanderen, ovl. voor 1150.

Raas III 'le Glorieux' Bertrand van Gavere.
Heer van Gavres & Chievres.

Baron de Gavere, heer van Harelbeke en grote bottelaar van Vlaanderen (onder Karel 1e de goede en Thierry 1e van de Elzas) heer van Liedekerke bij de dood van zijn moeder, kasteelheer van Ath bij de dood van zijn schoonmoeder Elisabeth van Ath Peer van Henegouwen, heer van Chievre en Sart, van de leider van zijn vrouw Grand-Bouteiller van graaf Charles "Le Bon" en toen aanhanger van graaf Guillaume "Cliton" (1127), uiteindelijk verbonden met Thierry "van de Elzas" (getuige in 1120 van een grafelijke oorkonde ten gunste van de abdij van Sint-Pieters bij Gent; in 1127-1128 van een grafelijke oorkonde die de gewoonte van Sint-Omaars bevestigt).

Nam deel aan een vergadering die bekend staat als Miroir-Saint-Remy in Roucourt, waar de graven van Henegouwen en Vlaanderen de edelen opriepen om de grenzen tussen de twee graafschappen precies af te bakenen. Deze ontmoeting zal eindigen met een bloedig en gewapend vuistgevecht. Begrafenis in de abdij van Ghislenghien - Ath - Henegouwen - België.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Raas IV	*1140		†1190	Affligem	49	1	1

tr. (3)
met

Gilles de de Chin / de Saint Aubert / de Berlaymont, geb. Mons [België] in 1109, ovl. Roucourt [België] op 12 aug 1137.

Gilles de de Chin / de Saint Aubert / de Berlaymont.
Gilles de Chin werd tegen het einde van de 11e eeuw geboren in Doornik, dat destijds behoorde tot het zuiden van Nederland, dat later het door Lodewijk XIV veroverde noorden van Frankrijk werd. In de Kroniek van de goede Messias Gilles de Chin wordt gezegd dat hij de zoon is van Gérard de Chin, maar van mevrouw Anne-Marie Léontard in haar boek Messire Gilles de Chin, geboren in Doornik, de zoon van Gonthier de Chin. Als het waar is dat Gilles de zoon was van Gonthier de Chin, ontdekte mevrouw Michèle Constanzo Dubois door het boek Essay over de stad Ribemont te lezen dat deze beroemde ridder in werkelijkheid Gilles de Ribemont was, de vader van Chin. Informatie bevestigd door het Genealogisch en Historisch Woordenboek van het bisdom Laon en bevestigd door de beroemde Tour de Chin van het Château de Ribemont die Gilles de Chin en Gillon de Chin, de echtgenoten van Isabelle en Anne de Ribemont, in de 13e op de loonlijst hielden eeuw vanwege hun respectieve voorouders. Dit feit wordt verder bewezen door de steen die is uitgehouwen en ingebracht in de toren van Chin van het kasteel van Ribemont, waar we dezelfde lithografie kunnen zien als die gevonden in een schildmaker in de naam van Gilles de Chin waarop we de strijd tussen Gilles en de Leeuw gedood tijdens zijn verblijf in Palestina. Het lijkt erop dat de uitdrukking van deze strijd passiever is dan op de primitieve steen die werd vervangen. Als Gilles de erfgenaam van Isaac de Berlaimont was, is dat omdat deze met de zus van zijn moeder was getrouwd, beide Dame de Ribemont, en hem daarom zijn oom van moederszijde had gemaakt. Maar door hun afkomst waren de dames van Ribemont en de heer Isaac de Berlaimont, zoon van Isembert de Mons heer van Berlaimont, allemaal waardige afstammelingen van Isaac de Valenciennes en Berthe de Cambrai wiens voorouders niemand minder zijn dan Karel de Kale, Louis le Bègue en Lothaire I, de drie zonen van Lodewijk I de Vrome, zoon van de beroemde Karel de Grote. Gilles de Chin had voor peetvader Gilles de Trasegnies, afstammeling van Isaac de Valenciennes, voor schermmeester Gossuin d'Oisy zelf afstammeling van de cadetten van Valenciennes en voor beste vriend, Gérard du Chastel de la Howarderie, afstammeling van de heren van St Aubert, cadetten van de heren van Kamerijk, dus allemaal met dezelfde voorouders. In naam van hun vriendschap zal Gérard du Chastel de naam van Gérard de St Aubert geven aan zijn zoon, getrouwd met Emmengarde d'Oisy. van zijn beste vriend, de gravin Mahaut de Chin, Camériaire de Berlaimont, van wie de hele genealogie afstamt van de heren, graven en baronnen van Berlaimont, Berlaimont Floyon, Berlaimont la Ville en Berlaimont la Capelle. Ook heer van Wasmes en Chièvre vanwege zijn vrouw Ydamison, vertrok hij naar de Eerste Kruistocht, met zijn familieleden waaronder de beroemde Anselme de Ribemont, zijn grootvader, metgezel van Godefroy de Bouillon van 1095-1099, Jean de Gavre, Boudewijn II van Henegouwen , ook wel Boudewijn van Jeruzalem (1056-1098) en Gillion de Trazegnies en Gossuin d'Oisy genoemd. In 1098 stierven Boudewijn II van Henegouwen en zijn grootvader in het Heilige Land na de slag van Antiochië (zie belegering van Antiochië). Beïnvloed door Yolande du Hainaut, weduwe van Boudewijn III van Henegouwen, hertrouwde als tweede huwelijk met Godefroy de Bouchain Valenciennes, haar familielid, maakte ze hem tot haar favoriete adviseur en schonk hem veel voordelen. Later werd Gilles de Chin adviseur van zijn zoon graaf Boudewijn IV van Henegouwen, (ook wel de Bouwer 1110-1171 genoemd), de halfbroer van zijn neef Godefroy III de Bouchain, Valenciennes. Reeds graaf van Ribement 1117, nam hij de titel van Baron de Berlaimont aan bij de dood van zijn oom van moederszijde Isaac de Berlaimont die samen met zijn twee zonen Hugues en Godefroy de Berlaimont werd vermoord door de mannen van de graven van Vlaanderen die niet wilden worden beschuldigd in hun wraak op Thierry d'Avesnes die hun neef had verstoten. In 1129 trad Gilles de Chin, een groot reiziger, toe tot het bezettingsleger in Palestina, tussen de eerste twee kruistochten, en hij onderscheidde zich daar door briljante wapendaden. Gekroond met deze glorie keerde hij terug naar zijn land en trouwde met Ide de Chièvres. Gilles III de Chin krijgt voor peetvader Jean du hainaut, de zoon van Marguerittes du Hainaut. Gilles de Chin is een echt personage, maar hij behoort tot zowel de geschiedenis als de legende. In de roman wordt Gilles, de vader van Chin en Berlaimont, geconfronteerd met wilde dieren in een tweegevecht en zelfs een "gayant" (reus), maar er wordt geen melding gemaakt van de legende volgens welke hij werd geconfronteerd met een draak in het dorp Wasmes die " Verpestte de oogsten, verslond klein en groot vee en spaarde zelfs geen mannen". In 1133 zou de heer van Berlaimont, Gilles de Chin, de moerassen van Wasmes van een verschrikkelijke draak hebben verlost. Deze legende is door de eeuwen heen doorgegeven en in 1657 tonen we in Mons de kop van de draak die in een abdij zou zijn bewaard (deze kop is die van een Nijlkrokodil). De legende overleeft vandaag door de "Bouzouc", fêjaarlijkse bijeenkomst waarbij een parade door de stad trekt, geleid door een draak genaamd Bouzouc en zijn bouzouki. Logische benadering van deze legende: Gilles de Chin liet de moerassen droogleggen, waardoor bepaalde ziekten door de aanwezigheid van muggen werden verminderd en in de middeleeuwen werd de overwinning op ziekte gelijkgesteld met een overwinning van het goede op het kwade. Hier is ons monster verkleind tot de grootte van een mug. In 1117 werd Gilles de Chin (1100-1137) graaf van Ribemont door zijn moeder, vader van Chin door zijn vader, vader van Berlaimont met de titel van baron, door vererving van zijn oom van moederszijde Isaac de Berlaimont.

Bij de dood van Gilles de Chin in 1137 erfde zijn dochter Mahaut du Chin van haar vader, in vrije erfenis, de erfelijke kamerheer van Henegouwen, die zij overdroeg aan haar echtgenoot Gilles de St-Aubert en aan zijn erfgenamen dus aan haar zoon Gilles II door Berlaimont. Gilles de Chin sneuvelde op 12 augustus 1137 tijdens de belegering van het kasteel van Roucourt door het Vlaamse leger. Zijn lichaam werd naar de abdij van Saint-Ghislain in België gebracht en begraven in de abdijkerk met zijn vrouw Ydamison de Chièvres en zijn schoonmoeder Pétronille d'Antoing-Chièvres. Op zijn begrafenis werd een zwartmarmeren mausoleum opgericht waarop hij liggend wordt afgebeeld, gekleed in zijn armen, met een schild op zijn linkerarm. Dit graf werd later overgebracht naar de parochiekerk van Sainte-Waudru in Bergen, het is onder de deur geplaatst die naar de openbare bibliotheek van deze stad leidt.