Cees Hagenbeek
Maritgen Dircksdr
Maritgen Dircksdr.

otr. Rotterdam op 6 mrt 1580, tr.
met

Antonis Godtschalck.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Jan*1594 Rotterdam †1650  562 4 

Karel IV van Luxemburg
Karel IV van Luxemburg1, geb. op 14 mei 1316, ovl. op 29 nov 1378.

Karel IV van Luxemburg.
Karel was de zoon van Jan de Blinde, koning van Bohemen en de kleinzoon van Hendrik, de toenmalige Roomse keizer. Zijn moeder was Elisabeth I van Bohemen, de zuster van Wenceslaus, de laatste der Premysliden. Bij zijn geboorte kreeg hij de naam Wenceslaus (Václav), naar de patroon van het Boheemse volk. Jan hield echter niet van zijn koninkrijk en ook niet van zijn vrouw. Hij ging zelfs zo ver dat hij Elisabeth liet inkerkeren in het klooster van Melník. Zijn zoon nam hij mee naar Frankrijk. Wenceslaus werd opgevoed in Parijs en kreeg bij zijn vormsel de naam Karel. Hij huwde daar ook met de jonge Blanca van Valois, de halfzuster van de Franse koning.

In 1333 werd hij door zijn vader belast met het bestuur van Bohemen en Moravië. Zijn vader, gesteund door paus Clemens VI en de Franse koning Filips VI, wist, nog net voor zijn dood, te bewerken dat Karel in 1346 werd gekozen tot Duits koning. Bij het overlijden van zijn vader werd hij ook de volgende graaf van Luxemburg. In 1355 werd hij gekozen tot koning van Italië en enkele maanden later tot Duits keizer.

Na zijn kroning in 1355 door de paus mocht hij zich pas echt Rooms keizer noemen. Toch was hij daarvoor ook al keizer, omdat onder zijn voorganger, Lodewijk de Beier, bepaald was dat een door de keurvorsten verkozen kandidaat al vóór zijn kroning door de paus rechtmatig koning van het Duitse Rijk was. Karel was tevens koning van Bohemen. In 1353 deed hij afstand van de titel graaf van Luxemburg ten gunste van zijn halfbroer Wenceslaus, die hij het jaar daarop tot hertog verhief.

In 1356 vaardigde hij de beroemde Gouden Bul uit die de wijze van verkiezing van de keizer van het Heilige Roomse Rijk door de zeven Duitse keurvorsten vastlegde. Vanaf 1365 was hij bovendien koning van Bourgondië.

Karel IV huwde vier keer:.
Blanca van Valois (1316-1348), dochter van hertog Karel van Valois Margaretha van Luxemburg (1335-1349), huwde in 1338 met koning Lodewijk I van Hongarije.
Catharina van Bohemen (1342-1395), huwde in 1357 met aartshertog Rudolf IV van Oostenrijk.

Anna van de Palts (1329-1353), dochter van paltsgraaf Rudolf II van de Palts Wenceslaus (1350-1351).

Anna van Silezië (1339-1362), dochter van hertog Hendrik II van Schweidnitz-Jauer Elisabeth van Bohemen (1358-1373), huwde in 1366 met Albrecht III van Oostenrijk (1348-1395).
Wenceslaus (1361-1419).

Elisabeth van Pommeren (1348-1393), dochter van hertog Boguslaw V van Pommeren. Anna van Bohemen (1366-1394), huwde in 1382 met koning Richard II van Engeland (1367-1400).
Sigismund (1368-1437).
hertog Jan van Gorizia (1370-1396).
Karel (1372-1373).
Margaretha (1373-1410), huwde in 1381 met burggraaf Jan van Nürnberg (1369-1420).
Hendrik (1377–1378).

Karel IV bekommerde zich voornamelijk om de uitbreiding en de welvaart van zijn erflanden. Door zijn eigen vier huwelijken en door die van zijn kinderen verstevigde hij de macht in die landen. Hij bevorderde in Bohemen en Moravië de Franse en Duitse cultuur en stichtte in 1348 de Universiteit van Praag. De oude burcht Hradcany uit de negende eeuw liet hij geheel verbouwen. Hij gaf de opdracht om de St. Vituskathedraal verder op te bouwen, liet de Wenceslaskroon smeden en liet Praag aanzienlijk vergroten door de aanleg van de huidige Nieuwe Stad. Ook bouwde hij de Karelsbrug en vele andere bouwwerken. Karel IV, die een autobiografie schreef, stierf in 1378.

tr.
met

Anna van Silezië.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Wenceslaus*1361  †1419  580 0 



Bronnen:
1.NRC Handelsblad (NRC), dagblad, Vlaamse Mediahuis, Bart Funnekotter, Amsterdam
Anna van Silezië
Anna van Silezië.

tr.
met

Karel IV van Luxemburg1, zn. van Jan van Luxemburg (koning van Bohemen) en Elisabeth van Bohemen (koningin van Bohemen), geb. op 14 mei 1316, ovl. op 29 nov 1378.

Karel IV van Luxemburg.
Karel was de zoon van Jan de Blinde, koning van Bohemen en de kleinzoon van Hendrik, de toenmalige Roomse keizer. Zijn moeder was Elisabeth I van Bohemen, de zuster van Wenceslaus, de laatste der Premysliden. Bij zijn geboorte kreeg hij de naam Wenceslaus (Václav), naar de patroon van het Boheemse volk. Jan hield echter niet van zijn koninkrijk en ook niet van zijn vrouw. Hij ging zelfs zo ver dat hij Elisabeth liet inkerkeren in het klooster van Melník. Zijn zoon nam hij mee naar Frankrijk. Wenceslaus werd opgevoed in Parijs en kreeg bij zijn vormsel de naam Karel. Hij huwde daar ook met de jonge Blanca van Valois, de halfzuster van de Franse koning.

In 1333 werd hij door zijn vader belast met het bestuur van Bohemen en Moravië. Zijn vader, gesteund door paus Clemens VI en de Franse koning Filips VI, wist, nog net voor zijn dood, te bewerken dat Karel in 1346 werd gekozen tot Duits koning. Bij het overlijden van zijn vader werd hij ook de volgende graaf van Luxemburg. In 1355 werd hij gekozen tot koning van Italië en enkele maanden later tot Duits keizer.

Na zijn kroning in 1355 door de paus mocht hij zich pas echt Rooms keizer noemen. Toch was hij daarvoor ook al keizer, omdat onder zijn voorganger, Lodewijk de Beier, bepaald was dat een door de keurvorsten verkozen kandidaat al vóór zijn kroning door de paus rechtmatig koning van het Duitse Rijk was. Karel was tevens koning van Bohemen. In 1353 deed hij afstand van de titel graaf van Luxemburg ten gunste van zijn halfbroer Wenceslaus, die hij het jaar daarop tot hertog verhief.

In 1356 vaardigde hij de beroemde Gouden Bul uit die de wijze van verkiezing van de keizer van het Heilige Roomse Rijk door de zeven Duitse keurvorsten vastlegde. Vanaf 1365 was hij bovendien koning van Bourgondië.

Karel IV huwde vier keer:.
Blanca van Valois (1316-1348), dochter van hertog Karel van Valois Margaretha van Luxemburg (1335-1349), huwde in 1338 met koning Lodewijk I van Hongarije.
Catharina van Bohemen (1342-1395), huwde in 1357 met aartshertog Rudolf IV van Oostenrijk.

Anna van de Palts (1329-1353), dochter van paltsgraaf Rudolf II van de Palts Wenceslaus (1350-1351).

Anna van Silezië (1339-1362), dochter van hertog Hendrik II van Schweidnitz-Jauer Elisabeth van Bohemen (1358-1373), huwde in 1366 met Albrecht III van Oostenrijk (1348-1395).
Wenceslaus (1361-1419).

Elisabeth van Pommeren (1348-1393), dochter van hertog Boguslaw V van Pommeren. Anna van Bohemen (1366-1394), huwde in 1382 met koning Richard II van Engeland (1367-1400).
Sigismund (1368-1437).
hertog Jan van Gorizia (1370-1396).
Karel (1372-1373).
Margaretha (1373-1410), huwde in 1381 met burggraaf Jan van Nürnberg (1369-1420).
Hendrik (1377–1378).

Karel IV bekommerde zich voornamelijk om de uitbreiding en de welvaart van zijn erflanden. Door zijn eigen vier huwelijken en door die van zijn kinderen verstevigde hij de macht in die landen. Hij bevorderde in Bohemen en Moravië de Franse en Duitse cultuur en stichtte in 1348 de Universiteit van Praag. De oude burcht Hradcany uit de negende eeuw liet hij geheel verbouwen. Hij gaf de opdracht om de St. Vituskathedraal verder op te bouwen, liet de Wenceslaskroon smeden en liet Praag aanzienlijk vergroten door de aanleg van de huidige Nieuwe Stad. Ook bouwde hij de Karelsbrug en vele andere bouwwerken. Karel IV, die een autobiografie schreef, stierf in 1378.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Wenceslaus*1361  †1419  580 0 



Bronnen:
1.NRC Handelsblad (NRC), dagblad, Vlaamse Mediahuis, Bart Funnekotter, Amsterdam
Wenceslaus "de Luie" van Luxemburg
Wenceslaus "de Luie" van Luxemburg1, geb. in 1361, ovl. in 1419.

Wenceslaus "de Luie" van Luxemburg.
Een dronken oom op een verjaardag, maar dan erger. Het is een gênante scène in de roman Het woud der verwachting (1949) van Hella Haasse. De jonge Franse prins Charles d'Orléans wordt voorgesteld aan Wenceslaus, koning van Bohemen en Rooms-Duits koning, wiens nicht hij zal huwen. De koning is strontlazarus. Haasse noteert: "Het was algemeen bekend dat wie met Wenceslaus wilde confereren voor het ontbijt bij de keizer moest komen; alleen dan was hij voldoende nuchter om te weten wat hij deed.".
De kleine Charles presenteerde zich echter ruim ná het ochtendmaal, en het onderhoud ontspoorde. Haasse schrijft: "'Een knappe jongen, een mooi kind', riep Wenceslaus gierend. 'Drinken moet hij: wijn, wijn!' [...] Hij sprak Frans als een straatslijper, grof in klanken en woordkeus, rijkelijk doorspekt met onverstaanbare Poolse uitroepen en krachttermen.".
De romancière kenden haar bronnen. Daaruit komt de Boheemse koning naar voren als een sadistische nietsnut. Zijn bijnaam was 'de Luie' - en dat was eigenlijk best mild als we alle verhalen over deze heerser mogen geloven..
Irritatie van de paus.
Wenceslaus werd geboren als de oudste zoon van keizer Karel IV. Hij werd op zijn tweede al gekroond tot koning van Bohemen. Op zijn vijftiende maakte zijn vader hem tot Rooms-Duitse koning. Nadat Karel in 1378 overleed, was Wenceslaus in zijn eentje koning van het Heilige Roomse Rijk. Hij weigerde zich ook nog tot keizer te laten kronen, tot irritatie van de paus..
Wenceslaus had echter andere dingen aan zijn hoofd. Karel IV had zijn landen niet allemaal aan zijn oudste zoon nagelaten. Regio's als Brandenburg, Görlitz en Moravië gingen naar (half)broers en neven. Sommigen van deze familieleden steunden Wenceslaus, anderen stonden hem naar het leven..
In 1394 zat de koning zelfs enige tijd gevangen. Hij had het daar wel een beetje naar gemaakt, want een jaar eerder had hij de heilige Johannes Nepomucenus laten martelen en verdrinken in de Moldau. (Reden: de priester weigerde de biechtgeheimen van Wenceslaus' tweede vrouw te verraden.).
Door dynastiek gedonder had Wenceslaus geen tijd zich van zijn taak als Rooms-Duits koning te kwijten.
Door al dit dynastieke gedonder had Wenceslaus geen tijd zich van zijn taak als Rooms-Duits koning te kwijten. In 1400 waren de vorsten van het Duitse rijk dat zat. Ze concludeerden dat Wenceslaus "ynen unnüczen, versümelichen, unachtbaren entgleder und unwerdigen" koning was en zetten hem af..
In Bohemen bleef Wenceslaus problemen houden met de adel. In 1402 zat hij weer enige tijd gevangen en in 1419 werd hij uit Praag verdreven door ketterse Hussieten. Hij stierf in datzelfde jaar aan een hartaanval. Dat iemand het op een zuipen zet bij zoveel stress in zijn leven is eigenlijk best logisch..
Wenceslaus was naast alcoholist ook paranoïde en wreed. Hij liet zijn honden los op mensen die hem misnoegden. Zij zouden zelfs zijn eerste echtgenote hebben doodgebeten. Niet vreemd dus dat zijn tweede vrouw heel wat zorgen had om met haar biechtvader te delen..



Bronnen:

1.NRC Handelsblad (NRC), dagblad, Vlaamse Mediahuis, Bart Funnekotter, Amsterdam
Hendrik VII van Luxemburg
Hendrik VII van Luxemburg, geb. Valenciennes [Frankrijk] in 1275, Graaf van Luxemburg, Rooms-Duitse koning en keizer van het Heilige Roomse Rijk, ovl. Siena [Italië] op 24 aug 1313.

Hendrik VII van Luxemburg.
Hendrik werd in 1308 Rooms-Duitse koning en in 1312 keizer Hendrik VII van het Heilige Roomse Rijk.
Hendrik was in 1310 naar Italië vertrokken, naar aanleiding van de strijd tussen de Welfen en Ghibellijnen. Nadat hij in 1311 tot koning van Italië was gekroond, volgde in 1312 de kroning tot keizer, niet in de Sint-Pietersbasiliek, want die was bezet door de Welfen, maar in Sint-Jan van Lateranen. Tijdens zijn regering verwierf hij Bohemen voor zijn zoon Jan. Hendrik stierf tijdens de voorbereidingen voor een veldtocht tegen Napels. In Luxemburg had hij het bestuur al in 1310 overgelaten aan zijn zoon Jan, maar als Rooms-Duitse koning volgde een betwiste opvolging tussen Frederik de Schone en Lodewijk de Beier.
Nog opmerkelijk om te vermelden is dat hij in het Paradiso van Dante wordt bezongen als de redder van Italië.

tr. op 9 jun 1292
met

Margaretha van Brabant, dr. van Jan I hertog van Brabant (hertog van Lotharingen en Brabant 1267, van Limburg 1280) en Margaretha van Vlaanderen-Dampierre, geb. op 4 okt 1276, ovl. Genua [Italië] op 14 dec 1311.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Jan*1296 Luxemburg (Münster) †1346 Cresy [Luxemburg] 501 2 

Margaretha van Brabant
Margaretha van Brabant, geb. op 4 okt 1276, ovl. Genua [Italië] op 14 dec 1311.

tr. op 9 jun 1292
met

Hendrik VII van Luxemburg, zn. van Hendrik VI van Luxemburg (graaf van Luxemburg) en Beatrix van Avesnes, geb. Valenciennes [Frankrijk] in 1275, Graaf van Luxemburg, Rooms-Duitse koning en keizer van het Heilige Roomse Rijk, ovl. Siena [Italië] op 24 aug 1313.

Hendrik VII van Luxemburg.
Hendrik werd in 1308 Rooms-Duitse koning en in 1312 keizer Hendrik VII van het Heilige Roomse Rijk.
Hendrik was in 1310 naar Italië vertrokken, naar aanleiding van de strijd tussen de Welfen en Ghibellijnen. Nadat hij in 1311 tot koning van Italië was gekroond, volgde in 1312 de kroning tot keizer, niet in de Sint-Pietersbasiliek, want die was bezet door de Welfen, maar in Sint-Jan van Lateranen. Tijdens zijn regering verwierf hij Bohemen voor zijn zoon Jan. Hendrik stierf tijdens de voorbereidingen voor een veldtocht tegen Napels. In Luxemburg had hij het bestuur al in 1310 overgelaten aan zijn zoon Jan, maar als Rooms-Duitse koning volgde een betwiste opvolging tussen Frederik de Schone en Lodewijk de Beier.
Nog opmerkelijk om te vermelden is dat hij in het Paradiso van Dante wordt bezongen als de redder van Italië.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Jan*1296 Luxemburg (Münster) †1346 Cresy [Luxemburg] 501 2 



Bronnen:
1.Afstammingsreeksen van de Hertogen van Brabant (B 009), Vic Hamers, Rob Dix en Zeno Deurvorst, NGV, 978-90-72771-08-7, Woerden, 2006 (blz. 96)
Hendrik VI van Luxemburg
Hendrik VI van Luxemburg, geb. in 1252, graaf van Luxemburg, ovl. op 5 jun 1288.

Hendrik VI van Luxemburg.
Hendrik VI (1252 - 5 juni 1288) was van 1281 tot 1288 graaf van Luxemburg. Als oudste zoon van Hendrik V volgde hij zijn vader op bij diens overlijden. Hij was vooral gedreven door de erfstrijd om het hertogdom Limburg wat uiteindelijk fataal afliep. Op 5 juni 1288 sneuvelde hij, tezamen met twee broers, in de Slag bij Woeringen.

 

tr. in 1265
met

Beatrix van Avesnes, dr. van Boudewijn van Avesnes (Heer van Beaumont) en Felicitas van Coucy, ovl. in 1321.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Hendrik VII*1275 Valenciennes [Frankrijk] †1313 Siena [Italië] 381 1 

Beatrix van Avesnes
Beatrix van Avesnes, ovl. in 1321.

tr. in 1265
met

Hendrik VI van Luxemburg, zn. van Hendrik V 'de Blonde' van Limburg-Luxemburg (bij deling graaf van Luxemburg 4 mrt 1247) en Margaretha van Bar Mousson (Frau von Ligny), geb. in 1252, graaf van Luxemburg, ovl. op 5 jun 1288.

Hendrik VI van Luxemburg.
Hendrik VI (1252 - 5 juni 1288) was van 1281 tot 1288 graaf van Luxemburg. Als oudste zoon van Hendrik V volgde hij zijn vader op bij diens overlijden. Hij was vooral gedreven door de erfstrijd om het hertogdom Limburg wat uiteindelijk fataal afliep. Op 5 juni 1288 sneuvelde hij, tezamen met twee broers, in de Slag bij Woeringen.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Hendrik VII*1275 Valenciennes [Frankrijk] †1313 Siena [Italië] 381 1 



Bronnen:
1.Oorkondenboek van Holland en Zeeland van 1222 tot 1256, deel 2 (B 045), Oorkondenboek van Holland en Zeeland II, Dr. J.G. Kruisheer, van Gorcum, Assen, 1986 (blz. 462)
Jan de Ruiter
Jan de Ruiter, geb. Leiden op 20 aug 1868, ovl. Zuidlaren op 13 nov 1944.

tr. Oegstgeest op 29 jul 1892
met

Aaltje Vletter, dr. van Willem Vletter (rietdekker) en Dina Adriana van Schravendijk, geb. Oegstgeest op 8 feb 1872, ovl. Rijnsburg op 14 dec 1966.

Uit dit huwelijk 8 kinderen, waaronder:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Gerrit*1904 Oegstgeest †1992 Katwijk 871 1 

Felicitas van Coucy
Felicitas van Coucy.

tr.
met

Boudewijn van Avesnes1, zn. van Dr. jur. Bouchard van Avesnes (aanvankelijk geestelijke (1205- vóór 1211), hoogbaljuw van Henegouwen 1212) en Margaretha van Constantinopel (gravin van Vlaanderen en Henegouwen 1244-1278), geb. Oizy [België] in 1219, Heer van Beaumont, ovl. Avesnes [België] op 10 apr 1295.

Boudewijn van Avesnes.
Jan en Boudewijn van Avesnes, ridders, zien in jan. 1249 af van hun afspraken op Zeeland bewesten Schelde, Rijks-Vlaanderen en enige andere lenen die door de koning van Frankrijk en de pauselijke legaat van de bisschop van Tusculum aan hun broers Willem, Gwijde en Jan van Dampierre waren toegewezen, tegen welke toewijzing zij zich eerder hadden verzet. Het huwelijk van zijn ouders werd later onwettig verklaard, doordat zijn vader al een aantal lagere geestelijke wijdingen had ontvangen. Boudewijn kreeg in 1246 Beaumont in apanage, nadat hij, op aandringen van Lodewijk IX van Frankrijk, toch als wettige zoon werd erkend door paus Innocentius IV.

Samen met zijn broer Jan voerde hij zijn ganse leven strijd tegen de halfbroers uit het tweede huwelijk van zijn moeder met Willem II van Dampierre. Zo zou hij verantwoordelijk zijn geweest voor het dodelijk ongeval van een van hen, Willem III, in 1251 bij een steekspel in Trazegnies. Na het edict van Péronne (1256) en de dood van zijn broer Jan, verzoende hij zich met zijn moeder, die hem in 1263 op wraaktocht naar Namen stuurde. In 1287 verkocht Boudewijn Duinkerken en Waasten aan de graaf van Vlaanderen, Gwijde van Dampierre.

In 1243 was hij gehuwd met Felicitas van Coucy (1220-1307), dochter van Thomas II van Coucy, heer van Vervins, een zoon van Rudolf I van Coucy.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Beatrix  †1321   1 1 



Bronnen:
1.Oorkondenboek van Holland en Zeeland van 1222 tot 1256, deel 2 (B 045), Oorkondenboek van Holland en Zeeland II, Dr. J.G. Kruisheer, van Gorcum, Assen, 1986 (blz. 462)
Inge Johanna de Ruiter
Inge Johanna de Ruiter.

tr.
met

Philip Dean Veale.

Johannes Gijsbertus de Ruiter
Johannes Gijsbertus de Ruiter.

tr.
met

Jannetje de Mooij, dr. van Gerrit de Mooij en Petronella Elsgeest.

Uit dit huwelijk 2 dochters:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Inge     1 0 
2 Ester     0 0 

Jannetje de Mooij
Jannetje de Mooij.

  • Vader:
    Gerrit de Mooij, geb. Rijnsburg op 13 feb 1901, ovl. aldaar op 19 sep 1971, tr. Katwijk op 20 mrt 1935 met

tr.
met

Johannes Gijsbertus de Ruiter, zn. van Gerrit de Ruiter en Maartje Wilhelmina van der Mei.

Uit dit huwelijk 2 dochters:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Inge     1 0 
2 Ester     0 0 

Philip Dean Veale
Philip Dean Veale.

tr.
met

Inge Johanna de Ruiter, dr. van Johannes Gijsbertus de Ruiter en Jannetje de Mooij.

Ester Regina de Ruiter
Ester Regina de Ruiter.

Gerrit de Mooij
Gerrit de Mooij, geb. Rijnsburg op 13 feb 1901, ovl. aldaar op 19 sep 1971.

tr. Katwijk op 20 mrt 1935
met

Petronella Elsgeest.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Jannetje     1 2 

Petronella Elsgeest
Petronella Elsgeest.

tr. Katwijk op 20 mrt 1935
met

Gerrit de Mooij, geb. Rijnsburg op 13 feb 1901, ovl. aldaar op 19 sep 1971.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Jannetje     1 2 

Gerrit de Ruiter
Gerrit de Ruiter (de Ruijter), geb. Oegstgeest op 12 sep 1904, ovl. Katwijk op 6 sep 1992.

tr.
met

Maartje Wilhelmina van der Mei, dr. van Jan van der Meij (bloembollenkweker) en Gijsje Varkevisser, geb. Voorhout op 30 mei 1905.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Johannes     1 2 

Maartje Wilhelmina van der Mei
Maartje Wilhelmina van der Mei, geb. Voorhout op 30 mei 1905.

tr.
met

Gerrit de Ruiter (de Ruijter), zn. van Jan de Ruiter en Aaltje Vletter, geb. Oegstgeest op 12 sep 1904, ovl. Katwijk op 6 sep 1992.

Uit dit huwelijk een zoon:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Johannes     1 2 

Jan van der Meij
Jan van der Meij, geb. Katwijk 1877 of 1878, bloembollenkweker.

tr. Katwijk op 11 jun 1903
met

Gijsje Varkevisser, dr. van Cornelis Varkevisser (zeeman) en Willempje Spaanderman, geb. Katwijk 1876 of 1877.

Uit dit huwelijk een dochter:

 naamgeb.plaatsovl.plaatsoudrelatiekinderen
1 Maartje*1905 Voorhout    1 1