tr.
met
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Jeanne | *1350 | Maisnil [Frankrijk] | | | | 1 | 1 |
tr.
met
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Robert III | *1328 | | | | | 1 | 1 |
tr.
met
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Robert III | *1328 | | | | | 1 | 1 |
Jacques de la Douve
Jacques de la Douve ridder, geb. in 1380.
tr. (1)
met
Catharina Bonin.
De enige poging tot genealogie voor de familie Bonin werd geleverd door Corneille Gailliard en jonkheer Theophile Augustin Casetta in de zeventiende eeuw (1689). Deze genealogie werd niet gepubliceerd, en men heeft er slechts gedeeltelijk kennis van doordat anderen er uit geciteerd hebben. De meest uitgebreide genealogie is het tamelijk verwarde werk (ca 1860) van Jean-Jacques Gailliard, die kon citeren uit het manuscript dat in de late 19e eeuw in het bezit was van Baron de Peelaert-van-Hoonacker uit Brugge.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Jan | *1420 | Nieuwkerken (B) [België] | | | | 1 | 1 |
tr. (2)
met
Catharina Bonin.
De enige poging tot genealogie voor de familie Bonin werd geleverd door Corneille Gailliard en jonkheer Theophile Augustin Casetta in de zeventiende eeuw (1689). Deze genealogie werd niet gepubliceerd, en men heeft er slechts gedeeltelijk kennis van doordat anderen er uit geciteerd hebben. De meest uitgebreide genealogie is het tamelijk verwarde werk (ca 1860) van Jean-Jacques Gailliard, die kon citeren uit het manuscript dat in de late 19e eeuw in het bezit was van Baron de Peelaert-van-Hoonacker uit Brugge.
tr.
met
Jacques de la Douve ridder, geb. in 1380, tr. (2) met Catherine d'Halluin. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Jan | *1420 | Nieuwkerken (B) [België] | | | | 1 | 1 |
tr.
met
Jacques de la Douve ridder, geb. in 1380.
Nicolas II Bonin
|  |
| Nicolas II Bonin [https://gw.geneanet.org/geraldvanwaes?lang=nl&pz=gerald+johan&nz=van+waes&p=nicolas+ii&n=bonin]], geb. circa 1352, burgemeester, schepen. |
Nicolas II Bonin.
In 1279 was Pieter Bonin burgemeester van de schepenen. In 1367, 1369, 1371, 1375, 1377 en 1378 werd de functie bekleed door een of misschien twee opeenvolgende Jan Bonins en nogmaals in 1417 en 1420 door Thomas Bonin. Ten slotte waren er ook Bonins die de top bereikten als burgemeester van de schepenen. Het ging om twee of misschien zelfs drie Jan Bonins in 1364, 1368, 1370, 1372 en 1392.
tr.
met
Catherine Corsthoofd, geb. circa 1360.
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Catharina | *1330 | | | | | 1 | 1 |
Catherine Corsthoofd
Catherine Corsthoofd, geb. circa 1360.
tr.
met
Nicolas II Bonin.
In 1279 was Pieter Bonin burgemeester van de schepenen. In 1367, 1369, 1371, 1375, 1377 en 1378 werd de functie bekleed door een of misschien twee opeenvolgende Jan Bonins en nogmaals in 1417 en 1420 door Thomas Bonin. Ten slotte waren er ook Bonins die de top bereikten als burgemeester van de schepenen. Het ging om twee of misschien zelfs drie Jan Bonins in 1364, 1368, 1370, 1372 en 1392.
Uit dit huwelijk een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Catharina | *1330 | | | | | 1 | 1 |
Nicolas I Bonin.
Een van de eerste Bonins waarover een document bestaat is Egidius Bonin, die in 1286 deken van het kapittel van Sint-Donaas werd. Dit betekent dat de familie toen al tot welstand en invloed gekomen was. De welvarend geworden familie bouwde in het begin van de veertiende eeuw een van de belangrijkste stenen gebouwen, het huis met de Zeven Torens in de Hoogstraat.
Tijdens de dertiende, veertiende en vijftiende eeuw was de familie zeer aanwezig in het stadsbestuur van Brugge.
Sommigen werden raadslid of thesaurier. Talrijke keren behoorde een Bonin tot het schepencollege: Jan Bonin (1257), Pierre Bonin (1276), Jan Bonin (1291), Gauthier Bonin (1312), Lambert Bonin (13.), Pierre Bonin (1329), Geldolf Bonin (1331), Jan Bonin (1366 en 1379), Jacob Bonin (1384, 1385 en 1403), Thomas Bonin (1405, 1427 en 1430), Jacob Bonin (1431, 1433), Tideman Bonin (1435) en Jacob Bonin (1446, 1455 en 1457). Lambert Bonyn (Bovyn) als leider van het Oost Vrye, samen met Nicolaas Zannekin Willem de Deken, en Zeger Janszone, deed mee aan de slag slag bij Kassel in 1328, naar wie de "Lambrecht Bovijnstraat" in Damme is vernoemd.
- Moeder:
NN Heldebolle, geb. Brugge [België] vermoedelijk 1290.
tr.
met
Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Nicolas II | *1352 | | | | | 1 | 1 |
tr.
met
Nicolas I Bonin.
Een van de eerste Bonins waarover een document bestaat is Egidius Bonin, die in 1286 deken van het kapittel van Sint-Donaas werd. Dit betekent dat de familie toen al tot welstand en invloed gekomen was. De welvarend geworden familie bouwde in het begin van de veertiende eeuw een van de belangrijkste stenen gebouwen, het huis met de Zeven Torens in de Hoogstraat.
Tijdens de dertiende, veertiende en vijftiende eeuw was de familie zeer aanwezig in het stadsbestuur van Brugge.
Sommigen werden raadslid of thesaurier. Talrijke keren behoorde een Bonin tot het schepencollege: Jan Bonin (1257), Pierre Bonin (1276), Jan Bonin (1291), Gauthier Bonin (1312), Lambert Bonin (13.), Pierre Bonin (1329), Geldolf Bonin (1331), Jan Bonin (1366 en 1379), Jacob Bonin (1384, 1385 en 1403), Thomas Bonin (1405, 1427 en 1430), Jacob Bonin (1431, 1433), Tideman Bonin (1435) en Jacob Bonin (1446, 1455 en 1457). Lambert Bonyn (Bovyn) als leider van het Oost Vrye, samen met Nicolaas Zannekin Willem de Deken, en Zeger Janszone, deed mee aan de slag slag bij Kassel in 1328, naar wie de "Lambrecht Bovijnstraat" in Damme is vernoemd.
Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Nicolas II | *1352 | | | | | 1 | 1 |
Jean Bonin.
De naam geschreven als "Bonin" is de Latijnse schrijfwijze van wat vandaag zoveel betekent als "Van Boonen". In de Oud-Nederlandse vervoeging werd het als "Boonem" geschreven en in het Frans geschreven als "De Bonin". Tot in de late helft van de 19e eeuw en de toename van het belang van exacte noteringen werd er voordien niet veel belang gehecht aan schrijfwijzen en dus komt de familie in historische geschriften ook voor als "Bonyn" waar de "i" een griekse "y" wordt. Al dan niet met puntjes "- ij". En de "n" vervangen door de "v" resulterend in "Bovin" of "Bovyn" en "Bovijn". Om de verschillen in de schrijfwijze voor een en dezelfde naam te kunnen verklaren is het belangrijk te weten dat hoewel in het moderne Nederlands eigennamen niet vervoegd worden, dit in het Latijn en andere, zelfs hedendaagse talen zoals het Tsjechisch en mindere mate ook in het Duits, wel nog steeds gewoonte is.
In het boek door J. Gaillard, Bruges et le Franc ou Leur magistrature et leur noblesse, avec des données historiques et généalogiques sur chaque famille, volume 6 p. 298-299 wordt vermeld dat "Bonin" ook als "Bovin" geschreven werd.
In het boek "Annales sive historiae rerum Belgicarum" van Jacques de Meyer uit 1580 is te vinden dat de "v" van Bovin ook als "u" werd geschreven. Er werd daar geschreven over een vrede tussen de families Bovin en Gruuthuyse. in 1377 geïnitieerd door Margaretha van Frankrijk (1310-1382), moeder van Lodewijk van Male Graaf van Vlaanderen.
- Vader:
Gauthier Bonin, geb. Brugge [België] circa 1248, schepen van Brugge 1291-1312, tr. met
tr.
met
NN Heldebolle, geb. Brugge [België] vermoedelijk 1290.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
NN Heldebolle
NN Heldebolle, geb. Brugge [België] vermoedelijk 1290.
tr.
met
Jean Bonin.
De naam geschreven als "Bonin" is de Latijnse schrijfwijze van wat vandaag zoveel betekent als "Van Boonen". In de Oud-Nederlandse vervoeging werd het als "Boonem" geschreven en in het Frans geschreven als "De Bonin". Tot in de late helft van de 19e eeuw en de toename van het belang van exacte noteringen werd er voordien niet veel belang gehecht aan schrijfwijzen en dus komt de familie in historische geschriften ook voor als "Bonyn" waar de "i" een griekse "y" wordt. Al dan niet met puntjes "- ij". En de "n" vervangen door de "v" resulterend in "Bovin" of "Bovyn" en "Bovijn". Om de verschillen in de schrijfwijze voor een en dezelfde naam te kunnen verklaren is het belangrijk te weten dat hoewel in het moderne Nederlands eigennamen niet vervoegd worden, dit in het Latijn en andere, zelfs hedendaagse talen zoals het Tsjechisch en mindere mate ook in het Duits, wel nog steeds gewoonte is.
In het boek door J. Gaillard, Bruges et le Franc ou Leur magistrature et leur noblesse, avec des données historiques et généalogiques sur chaque famille, volume 6 p. 298-299 wordt vermeld dat "Bonin" ook als "Bovin" geschreven werd.
In het boek "Annales sive historiae rerum Belgicarum" van Jacques de Meyer uit 1580 is te vinden dat de "v" van Bovin ook als "u" werd geschreven. Er werd daar geschreven over een vrede tussen de families Bovin en Gruuthuyse. in 1377 geïnitieerd door Margaretha van Frankrijk (1310-1382), moeder van Lodewijk van Male Graaf van Vlaanderen.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
Gauthier Bonin
Gauthier Bonin, geb. Brugge [België] circa 1248, schepen van Brugge 1291-1312.
Gauthier Bonin.
Bonin (Bovin) of Boonem (de Bonin / van Boonen) was een patriciërsgeslacht dat voornamelijk in Brugge was gevestigd en er van de twaalfde tot het einde van de vijftiende eeuw een politieke en maatschappelijke rol vervulde.
De naam geschreven als "Bonin" is de Latijnse schrijfwijze van wat vandaag zoveel betekent als "Van Boonen". In de Oud-Nederlandse vervoeging werd het als "Boonem" geschreven en in het Frans geschreven als "De Bonin". Tot in de late helft van de 19e eeuw en de toename van het belang van exacte noteringen werd er voordien niet veel belang gehecht aan schrijfwijzen en dus komt de familie in historische geschriften ook voor als "Bonyn" waar de "i" een griekse "y" wordt. Al dan niet met puntjes "- ij". En de "n" vervangen door de "v" resulterend in "Bovin" of "Bovyn" en "Bovijn".
Om de verschillen in de schrijfwijze voor een en dezelfde naam te kunnen verklaren is het belangrijk te weten dat hoewel in het moderne Nederlands eigennamen niet vervoegd worden, dit in het Latijn en andere, zelfs hedendaagse talen zoals het Tsjechisch en mindere mate ook in het Duits, wel nog steeds gewoonte is.
In het boek door J. Gaillard, Bruges et le Franc ou Leur magistrature et leur noblesse, avec des données historiques et généalogiques sur chaque famille, volume 6 p. 298-299 wordt vermeld dat "Bonin" ook als "Bovin" geschreven werd.[1].
In het boek "Annales sive historiae rerum Belgicarum" van Jacques de Meyer uit 1580 is te vinden dat de "v" van Bovin ook als "u" werd geschreven. Er werd daar geschreven over een vrede tussen de families Bovin en Gruuthuyse. in 1377 geïnitieerd door Margaretha van Frankrijk, moeder van Lodewijk van Male Graaf van Vlaanderen [2].
Een van de eerste Bonins waarover een document bestaat is Egidius Bonin, die in 1286 deken van het kapittel van Sint-Donaas werd. Dit betekent dat de familie toen al tot welstand en invloed gekomen was.
De welvarend geworden familie bouwde in het begin van de veertiende eeuw een van de belangrijkste stenen gebouwen, het huis met de Zeven Torens in de Hoogstraat.
Tijdens de dertiende, veertiende en vijftiende eeuw was de familie zeer aanwezig in het stadsbestuur van Brugge. Sommigen werden raadslid of thesaurier. Talrijke keren behoorde een Bonin tot het schepencollege: Jan Bonin (1257), Pierre Bonin (1276), Jan Bonin (1291), Gauthier Bonin (1312), Lambert Bonin (13.), Pierre Bonin (1329), Geldolf Bonin (1331), Jan Bonin (1366 en 1379), Jacob Bonin (1384, 1385 en 1403), Thomas Bonin (1405, 1427 en 1430), Jacob Bonin (1431, 1433), Tideman Bonin (1435) en Jacob Bonin (1446, 1455 en 1457). Lambert Bonyn (Bovyn) als leider van het Oost Vrye, samen met Nicolaas Zannekin Willem de Deken, en Zeger Janszone, deed mee aan de slag slag bij Kassel in 1328, naar wie de "Lambrecht Bovijnstraat" in Damme is vernoemd.[3][4].
Sommigen klommen hogerop en werden burgemeester van de raadsleden. In 1279 was Pieter Bonin burgemeester van de schepenen. In 1367, 1369, 1371, 1375, 1377 en 1378 werd de functie bekleed door een of misschien twee opeenvolgende Jan Bonins en nogmaals in 1417 en 1420 door Thomas Bonin.
Ten slotte waren er ook Bonins die de top bereikten als burgemeester van de schepenen. Het ging om twee of misschien zelfs drie Jan Bonins in 1364, 1368, 1370, 1372 en 1392.
De enige poging tot genealogie voor de familie Bonin werd geleverd door Corneille Gailliard en jonkheer Theophile Augustin Casetta in de zeventiende eeuw (1689). Deze genealogie werd niet gepubliceerd, en men heeft er slechts gedeeltelijk kennis van doordat anderen er uit geciteerd hebben.
De meest uitgebreide genealogie is het tamelijk verwarde werk (ca. 1860) van Jean-Jacques Gailliard, die kon citeren uit het manuscript dat in de late 19e eeuw in het bezit was van Baron de Peelaert-van-Hoonacker uit Brugge.
tr.
met
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Jean | *1274 | | | | | 1 | 2 |
tr.
met
Gauthier Bonin, geb. Brugge [België] circa 1248, schepen van Brugge 1291-1312.
Gauthier Bonin.
Bonin (Bovin) of Boonem (de Bonin / van Boonen) was een patriciërsgeslacht dat voornamelijk in Brugge was gevestigd en er van de twaalfde tot het einde van de vijftiende eeuw een politieke en maatschappelijke rol vervulde.
De naam geschreven als "Bonin" is de Latijnse schrijfwijze van wat vandaag zoveel betekent als "Van Boonen". In de Oud-Nederlandse vervoeging werd het als "Boonem" geschreven en in het Frans geschreven als "De Bonin". Tot in de late helft van de 19e eeuw en de toename van het belang van exacte noteringen werd er voordien niet veel belang gehecht aan schrijfwijzen en dus komt de familie in historische geschriften ook voor als "Bonyn" waar de "i" een griekse "y" wordt. Al dan niet met puntjes "- ij". En de "n" vervangen door de "v" resulterend in "Bovin" of "Bovyn" en "Bovijn".
Om de verschillen in de schrijfwijze voor een en dezelfde naam te kunnen verklaren is het belangrijk te weten dat hoewel in het moderne Nederlands eigennamen niet vervoegd worden, dit in het Latijn en andere, zelfs hedendaagse talen zoals het Tsjechisch en mindere mate ook in het Duits, wel nog steeds gewoonte is.
In het boek door J. Gaillard, Bruges et le Franc ou Leur magistrature et leur noblesse, avec des données historiques et généalogiques sur chaque famille, volume 6 p. 298-299 wordt vermeld dat "Bonin" ook als "Bovin" geschreven werd.[1].
In het boek "Annales sive historiae rerum Belgicarum" van Jacques de Meyer uit 1580 is te vinden dat de "v" van Bovin ook als "u" werd geschreven. Er werd daar geschreven over een vrede tussen de families Bovin en Gruuthuyse. in 1377 geïnitieerd door Margaretha van Frankrijk, moeder van Lodewijk van Male Graaf van Vlaanderen [2].
Een van de eerste Bonins waarover een document bestaat is Egidius Bonin, die in 1286 deken van het kapittel van Sint-Donaas werd. Dit betekent dat de familie toen al tot welstand en invloed gekomen was.
De welvarend geworden familie bouwde in het begin van de veertiende eeuw een van de belangrijkste stenen gebouwen, het huis met de Zeven Torens in de Hoogstraat.
Tijdens de dertiende, veertiende en vijftiende eeuw was de familie zeer aanwezig in het stadsbestuur van Brugge. Sommigen werden raadslid of thesaurier. Talrijke keren behoorde een Bonin tot het schepencollege: Jan Bonin (1257), Pierre Bonin (1276), Jan Bonin (1291), Gauthier Bonin (1312), Lambert Bonin (13.), Pierre Bonin (1329), Geldolf Bonin (1331), Jan Bonin (1366 en 1379), Jacob Bonin (1384, 1385 en 1403), Thomas Bonin (1405, 1427 en 1430), Jacob Bonin (1431, 1433), Tideman Bonin (1435) en Jacob Bonin (1446, 1455 en 1457). Lambert Bonyn (Bovyn) als leider van het Oost Vrye, samen met Nicolaas Zannekin Willem de Deken, en Zeger Janszone, deed mee aan de slag slag bij Kassel in 1328, naar wie de "Lambrecht Bovijnstraat" in Damme is vernoemd.[3][4].
Sommigen klommen hogerop en werden burgemeester van de raadsleden. In 1279 was Pieter Bonin burgemeester van de schepenen. In 1367, 1369, 1371, 1375, 1377 en 1378 werd de functie bekleed door een of misschien twee opeenvolgende Jan Bonins en nogmaals in 1417 en 1420 door Thomas Bonin.
Ten slotte waren er ook Bonins die de top bereikten als burgemeester van de schepenen. Het ging om twee of misschien zelfs drie Jan Bonins in 1364, 1368, 1370, 1372 en 1392.
De enige poging tot genealogie voor de familie Bonin werd geleverd door Corneille Gailliard en jonkheer Theophile Augustin Casetta in de zeventiende eeuw (1689). Deze genealogie werd niet gepubliceerd, en men heeft er slechts gedeeltelijk kennis van doordat anderen er uit geciteerd hebben.
De meest uitgebreide genealogie is het tamelijk verwarde werk (ca. 1860) van Jean-Jacques Gailliard, die kon citeren uit het manuscript dat in de late 19e eeuw in het bezit was van Baron de Peelaert-van-Hoonacker uit Brugge.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Jean | *1274 | | | | | 1 | 2 |
Marie de Tripoli.
Ide ca 1170-1222 / & Gérard III de DOUAI ca 1160-1221 - Jacques de Saint-Omer, † rond 1219 in Palestina, waarschijnlijk tijdens de Vijfde Kruistocht (geciteerd uit 1192, getuige van de charters van zijn oudere broer; boekje ten gunste van Maroilles 06/1218) boekje ten gunste van Maroilles 06/1218) echtgenote .- X1) Clémence de Dammartin ° ~ 1185 (dochter van Aubri II, graaf van Dammartin en Mathilde (of Mabile) van Clermont-en-Beauvaisis) echtgenote. - X2) na 06/1218 Elisabeth genaamd “de Chappes”, Prinses van Achaïe (dochter van Clarembaud en Elisabeth de Traînel; weduwe van Geoffroi de Villehardouin, Prins van Morâee, Sénéchal de Romanie + 1213) zonder nageslacht.
- Vader:
Raymond III de Tripoli, geb. Tripoli [Libya] circa 1140, Graaf van Tripoli, prince van Galilea, ovl. Tripoli [Libya] circa 1187.
tr.
met
Guillaume IV / V de Saint Omer, zn. van Guillaume III le Jeune de Saint Omer en Mathilde de Brienne, geb. Saint-Omer-Capelle [Frankrijk] circa 1142, ovl. Terre-Sainte, Palestine, ISRAEL in 1192.
Guillaume IV / V de Saint Omer.
Heer van Fauqembergues, kasteelheer van Saint Omer, kruisvaarder.
Châtelain de Saint-Omer, Heer van Fauquembergues ° ~ 1145/50 † 1191/1192 in Palestina Zoon van Guillaume V († 1170, heer van Saint-Omer naar zijn broer Gautier) en van Mathilde de Brienne, dochter van Gauthier II de Brienne.
Hij onderschreef talrijke charters van 1175 tot 1190.
Echtgenote Marie de Tripoli (dochter van Raymond, Constable of Tripoli & Echive de BURES, dochter van Godefroid de Bures Ida d'Avesnes ca 1140 2 vrouwen en hun kinderen;.
- Nicolas Ier van Saint-Omer, † 1217/1219, echtgenote Marguerite van Hongarije, dochter van Béla III van Hongarije - Jacques de Saint-Omer, † rond 1219 in Palestina, waarschijnlijk tijdens de Vijfde Kruistocht (geciteerd uit 1192, getuige van de charters van zijn oudere broer; boekje ten gunste van Maroilles 06/1218) boekje ten gunste van Maroilles 06/1218) echtgenote .- X1) Clémence de Dammartin ° ~ 1185 (dochter van Aubri II, graaf van Dammartin en Mathilde (of Mabile) van Clermont-en-Beauvaisis) echtgenote. - X2) na 06/1218 Elisabeth genaamd “de Chappes”, Prinses van Achaïe (dochter van Clarembaud en Elisabeth de Traînel; weduwe van Geoffroi de Villehardouin, Prins van Morâee, Sénéchal de Romanie + 1213) zonder nageslacht - Mahaut de Saint-Omer, Mathilde (ouderling) + na 05/1241 (geciteerd uit 1210; geeft 05/1241 12 maten land aan zijn nicht Béatrix en haar echtgenoot Arnould de Quiestède) vrouw Arnold IV, advocaat van Thérouanne - Alais de Saint-Omer echtgenote in X1) van Baudouin de Créquy ° ~ 1140/46 + ~ 1198 heer van Fressin, vrouw in X 2) Anselme (Anseau) IV van Cayeux, heer van Longvilliers + na 1206 (~ 1221?) (zoon van Arnoul 1st de Cayeux, seigneur de Longvilliers en Adélis de Bavelinghem) nakomelingen Créquy, Cayeux, Longvilliers, Bullecourt, La Trémoïlle - Marguerite de Saint-Omer ° ~ 1175, echtgenote Boudewijn III de Créquy, heer van Fressin ° ~ 1170 + 1237 (zoon van Boudewijn II de Créquy, die zijn zwager werd door met Aalis te trouwen, en een eerste vrouw) Créquy nageslacht - Beatrix de Saint-Omer, † 26 april 1254, na de dood van zijn broer erfde Guillaume VI de châtellenie van Saint-Omer en de heerlijkheid van Fauquembergue. Echtgenote Philippe d'Aire Heer van Thiennes, kruisvaarder (1191) (zoon van Christian de Strazeele en Havise d'Aire) -? Marthe (alias Aliette) van Saint-Omer ° 1183 + 1211, echtgenote Charles d'Aubigny ° ~ 1175 + 1240 nageslacht - Ida de Saint-Omer, † omstreeks 1222, trouwde met de provoost van Douai - Gautier de Saint-Omer, † rond 1218 in Palestina, waarschijnlijk bij de belegering van Damietta, provoost van Saint-Omer - Agnès de Saint-Omer, abdis van Mesen in Vlaanderen, † rond 1249 - Adelaide van Saint-Omer.
Uit dit huwelijk een zoon:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Jacques | | Saint-Omer-Capelle [Frankrijk] | †1219 | Palestina | | 1 | 2 |
Josse de Saint Omer.
Geen zekerheden voor de links naar Saint Omer.
Hij krijgt een dochter:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Marie | *1255 | Saint-Omer-Capelle [Frankrijk] | | | | 1 | 1 |
Jacques / Nicolas of Gautier Sire de Saint Omer.
Nicolas Ier van Saint-Omer, † 1217/1219, echtgenote Marguerite van Hongarije, dochter van Béla III van Hongarije - Jacques de Saint-Omer, † rond 1219 in Palestina, waarschijnlijk tijdens de Vijfde Kruistocht (geciteerd vanaf 1192, getuige van de charters van zijn oudere broer; boekje ten gunste van Maroilles 06/1218) boekje ten gunste van Maroilles 06/1218). - vrouw X1) Clémence de Dammartin ° ~ 1185 (dochter van Aubri II, graaf van Dammartin en Mathilde (of Mabile) van Clermont-en-Beauvaisis). - vrouw X2) na 06/1218 Elisabeth genaamd “de Chappes”, Prinses van Achaïe (dochter van Clarembaud en Elisabeth de Traînel; weduwe van Geoffroi de Villehardouin, Prins van Morâee, Sénéchal de Romanie + 1213) zonder nageslacht - Gautier de Saint-Omer, † rond 1218 in Palestina, waarschijnlijk bij de belegering van Damietta, provoost van Saint-Omer.
tr.
met
Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Josse | | | | | | 1 | 1 |
tr.
met
Jacques / Nicolas of Gautier Sire de Saint Omer.
Nicolas Ier van Saint-Omer, † 1217/1219, echtgenote Marguerite van Hongarije, dochter van Béla III van Hongarije - Jacques de Saint-Omer, † rond 1219 in Palestina, waarschijnlijk tijdens de Vijfde Kruistocht (geciteerd vanaf 1192, getuige van de charters van zijn oudere broer; boekje ten gunste van Maroilles 06/1218) boekje ten gunste van Maroilles 06/1218). - vrouw X1) Clémence de Dammartin ° ~ 1185 (dochter van Aubri II, graaf van Dammartin en Mathilde (of Mabile) van Clermont-en-Beauvaisis). - vrouw X2) na 06/1218 Elisabeth genaamd “de Chappes”, Prinses van Achaïe (dochter van Clarembaud en Elisabeth de Traînel; weduwe van Geoffroi de Villehardouin, Prins van Morâee, Sénéchal de Romanie + 1213) zonder nageslacht - Gautier de Saint-Omer, † rond 1218 in Palestina, waarschijnlijk bij de belegering van Damietta, provoost van Saint-Omer.
Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Josse | | | | | | 1 | 1 |
Albéric III de Dammartin
Albéric III de Dammartin, geb. in 1145, Heer van Lillebonne, ovl. in 1200.
Albéric III de Dammartin.
Alberic III van Dammartin (Dammartin-en-Goële, circa 1135 - 19 september 1200) was van 1183 tot aan zijn dood graaf van Dammartin. Hij behoorde tot het huis Dammartin-en-Goële.
Levensloop Alberic III was de zoon van graaf Alberic II van Dammartin en diens eerste echtgenote Joan Basset. Hij huwde rond 1165 met Mahaut (1147-1200), dochter van graaf Reinoud II van Clermont.
In 1183 volgde hij zijn vader op als graaf van Dammartin. Aanvankelijk steunde hij koning Filips II van Frankrijk, maar tegen het einde van zijn leven steunde hij de Engelse koning Jan zonder Land.
In september 1200 overleed Alberic III van Dammartin. Er is twijfel over zijn overlijdensplaats, ofwel stierf hij in Londen, ofwel in Lillebonne. In elk geval werd hij bijgezet in de Abdij van Jumièges.
Nakomelingen Alberic en zijn echtgenote Mahaut kregen volgende kinderen:.
Reinoud (1165-1227), graaf van Boulogne en Dammartin Alix (1170-1237), huwde met burggraaf Jean van Trie Simon (1180-1239), graaf van Ponthieu Agnes (1185-1233), huwde met Guillaume de Fiennes Clemence, huwde met Jacques de Saint-Omer Rudolf.
- Moeder:
Joan Basset, geb. Wellington [Groot Brittanië] in 1124, ovl. in 1181.
|  |
tr.
met
Mahaut de Clermont.
Werd genoemd in 1162/1200. (Europäische Stammtafeln) MATHILDE de Clermont, dochter van RENAUD Comte de Clermont-en-Beauvaisis & zijn [tweede vrouw Clémence ---] (-na [mei / juli] 1218). "... Matildis soror mea..." stemde in met de schenking door "Radulfus... komt Clarimontis" aan de abdij van Onze-Lieve-Vrouw van Ourscamp bij charter van 1162 [. "R... comes Clarimontis et dominus Brituliensis... et Aeliz comitissam uxorem meam" bevestigde de schenking aan de kerk van Breteuil door "Sangalo de Garda Malgerii, Henricus filius eius" bij ongedateerde oorkonde, getuige "Albericus Domni Martini comes en Mahaux soror mea, Domni Martini comitissa, Rainaldus castellanus Britulii… ". "A. comes Domni Martini" schonk eigendom aan Saint-Leu d´Esserent bij charter van 20 september 1200, ondertekend door "M. comitisse Dampni Martini uxoris mee en... R. Comitis Bolonie filii nostri"]. Koning Filip II bevestigde de schenking door Mathilde jadis comtesse de Dammartin aan de nonnen van Parc bij Crespi van inkomsten uit la Prévôté de Crespi, die de koning haar eerder had toegekend in ruil voor haar rechten op het graafschap Clermont na de dood van [ haar achterneef] Thibaud VI Comte de Blois, bij charter gedateerd [mei / juli] 1218. Aubry [III] en zijn vrouw hadden [zeven] kinderen. In de Middeleeuwen bestond de stad Clermont (Oise) uit drie verschillende delen: - het kasteel en de omringende muur, versterkt uit de 12e eeuw - het dorp, omringd door muren. De enige van de drie overgebleven stadspoorten is Porte Nointel, terwijl de andere twee (Porte du Bourg en Porte du Hart) in de 18e eeuw werden afgebroken. - de voorstad, die zich aan de zuidwestkant geleidelijk uitbreidt rond religieuze instellingen (klooster van Trinitariërs van St-André, klooster van Ursulinen). MATHILDE de Clermont, dochter van RENAUD Comte de Clermont-en-Beauvaisis & zijn [tweede vrouw Clémence ---] (-na [mei / juli] 1218). "... Matildis soror mea..." stemde in met de schenking door "Radulfus... komt Clarimontis" aan de abdij van Onze-Lieve-Vrouw van Ourscamp bij charter van 1162 [. "R... comes Clarimontis et dominus Brituliensis... et Aeliz comitissam uxorem meam" bevestigde de schenking aan de kerk van Breteuil door "Sangalo de Garda Malgerii, Henricus filius eius" bij ongedateerde oorkonde, getuige "Albericus Domni Martini comes en Mahaux soror mea, Domni Martini comitissa, Rainaldus castellanus Britulii… ". "A. comes Domni Martini" schonk eigendom aan Saint-Leu d´Esserent bij charter van 20 september 1200, ondertekend door "M. comitisse Dampni Martini uxoris mee en... R. Comitis Bolonie filii nostri"]. Koning Filip II bevestigde de schenking door Mathilde jadis comtesse de Dammartin aan de nonnen van Parc bij Crespi van inkomsten uit la Prévôté de Crespi, die de koning haar eerder had toegekend in ruil voor haar rechten op het graafschap Clermont na de dood van [ haar achterneef] Thibaud VI Comte de Blois, bij charter gedateerd [mei / juli] 1218. Aubry [III] en zijn vrouw hadden [zeven] kinderen. In de Middeleeuwen bestond de stad Clermont (Oise) uit drie verschillende delen: - het kasteel en de omringende muur, versterkt uit de 12e eeuw - het dorp, omringd door muren. De enige van de drie overgebleven stadspoorten is Porte Nointel, terwijl de andere twee (Porte du Bourg en Porte du Hart) in de 18e eeuw werden afgebroken. - de voorstad, die zich aan de zuidwestkant geleidelijk uitbreidt rond religieuze instellingen (klooster van Trinitariërs van St-André, klooster van Ursulinen).
Uit dit huwelijk 5 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Clemence | *1175 | | | | | 1 | 2 |
Mahaut de Clermont.
Werd genoemd in 1162/1200. (Europäische Stammtafeln) MATHILDE de Clermont, dochter van RENAUD Comte de Clermont-en-Beauvaisis & zijn [tweede vrouw Clémence ---] (-na [mei / juli] 1218). "... Matildis soror mea..." stemde in met de schenking door "Radulfus... komt Clarimontis" aan de abdij van Onze-Lieve-Vrouw van Ourscamp bij charter van 1162 [. "R... comes Clarimontis et dominus Brituliensis... et Aeliz comitissam uxorem meam" bevestigde de schenking aan de kerk van Breteuil door "Sangalo de Garda Malgerii, Henricus filius eius" bij ongedateerde oorkonde, getuige "Albericus Domni Martini comes en Mahaux soror mea, Domni Martini comitissa, Rainaldus castellanus Britulii… ". "A. comes Domni Martini" schonk eigendom aan Saint-Leu d´Esserent bij charter van 20 september 1200, ondertekend door "M. comitisse Dampni Martini uxoris mee en... R. Comitis Bolonie filii nostri"]. Koning Filip II bevestigde de schenking door Mathilde jadis comtesse de Dammartin aan de nonnen van Parc bij Crespi van inkomsten uit la Prévôté de Crespi, die de koning haar eerder had toegekend in ruil voor haar rechten op het graafschap Clermont na de dood van [ haar achterneef] Thibaud VI Comte de Blois, bij charter gedateerd [mei / juli] 1218. Aubry [III] en zijn vrouw hadden [zeven] kinderen. In de Middeleeuwen bestond de stad Clermont (Oise) uit drie verschillende delen: - het kasteel en de omringende muur, versterkt uit de 12e eeuw - het dorp, omringd door muren. De enige van de drie overgebleven stadspoorten is Porte Nointel, terwijl de andere twee (Porte du Bourg en Porte du Hart) in de 18e eeuw werden afgebroken. - de voorstad, die zich aan de zuidwestkant geleidelijk uitbreidt rond religieuze instellingen (klooster van Trinitariërs van St-André, klooster van Ursulinen). MATHILDE de Clermont, dochter van RENAUD Comte de Clermont-en-Beauvaisis & zijn [tweede vrouw Clémence ---] (-na [mei / juli] 1218). "... Matildis soror mea..." stemde in met de schenking door "Radulfus... komt Clarimontis" aan de abdij van Onze-Lieve-Vrouw van Ourscamp bij charter van 1162 [. "R... comes Clarimontis et dominus Brituliensis... et Aeliz comitissam uxorem meam" bevestigde de schenking aan de kerk van Breteuil door "Sangalo de Garda Malgerii, Henricus filius eius" bij ongedateerde oorkonde, getuige "Albericus Domni Martini comes en Mahaux soror mea, Domni Martini comitissa, Rainaldus castellanus Britulii… ". "A. comes Domni Martini" schonk eigendom aan Saint-Leu d´Esserent bij charter van 20 september 1200, ondertekend door "M. comitisse Dampni Martini uxoris mee en... R. Comitis Bolonie filii nostri"]. Koning Filip II bevestigde de schenking door Mathilde jadis comtesse de Dammartin aan de nonnen van Parc bij Crespi van inkomsten uit la Prévôté de Crespi, die de koning haar eerder had toegekend in ruil voor haar rechten op het graafschap Clermont na de dood van [ haar achterneef] Thibaud VI Comte de Blois, bij charter gedateerd [mei / juli] 1218. Aubry [III] en zijn vrouw hadden [zeven] kinderen. In de Middeleeuwen bestond de stad Clermont (Oise) uit drie verschillende delen: - het kasteel en de omringende muur, versterkt uit de 12e eeuw - het dorp, omringd door muren. De enige van de drie overgebleven stadspoorten is Porte Nointel, terwijl de andere twee (Porte du Bourg en Porte du Hart) in de 18e eeuw werden afgebroken. - de voorstad, die zich aan de zuidwestkant geleidelijk uitbreidt rond religieuze instellingen (klooster van Trinitariërs van St-André, klooster van Ursulinen).
tr.
met
Albéric III de Dammartin, zn. van Albéric II de Dammartin (Groot-kamerheer van Frankrijk) en Joan Basset, geb. in 1145, Heer van Lillebonne, ovl. in 1200.
Albéric III de Dammartin.
Alberic III van Dammartin (Dammartin-en-Goële, circa 1135 - 19 september 1200) was van 1183 tot aan zijn dood graaf van Dammartin. Hij behoorde tot het huis Dammartin-en-Goële.
Levensloop Alberic III was de zoon van graaf Alberic II van Dammartin en diens eerste echtgenote Joan Basset. Hij huwde rond 1165 met Mahaut (1147-1200), dochter van graaf Reinoud II van Clermont.
In 1183 volgde hij zijn vader op als graaf van Dammartin. Aanvankelijk steunde hij koning Filips II van Frankrijk, maar tegen het einde van zijn leven steunde hij de Engelse koning Jan zonder Land.
In september 1200 overleed Alberic III van Dammartin. Er is twijfel over zijn overlijdensplaats, ofwel stierf hij in Londen, ofwel in Lillebonne. In elk geval werd hij bijgezet in de Abdij van Jumièges.
Nakomelingen Alberic en zijn echtgenote Mahaut kregen volgende kinderen:.
Reinoud (1165-1227), graaf van Boulogne en Dammartin Alix (1170-1237), huwde met burggraaf Jean van Trie Simon (1180-1239), graaf van Ponthieu Agnes (1185-1233), huwde met Guillaume de Fiennes Clemence, huwde met Jacques de Saint-Omer Rudolf.
Uit dit huwelijk 5 kinderen, waaronder:
| | naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen |
| 1 | Clemence | *1175 | | | | | 1 | 2 |
