Thierry II van Altena
tr. in 552
met
Waldrade de Lombardie, dr. van Wacchon van Lombardije (koning van Lomdardije) en Ostrogotha des Gepides, geb. Italië circa 528, koningin van Autrasië, van de Oostgothen en Italië, ovl. Beieren [Duitsland] circa 571 (circa 567), tr. (1) in 555 met Garibald (Gondoald) (Garibald I) von Bayern le Sueve (van Beieren), zn. van Heruli Agivald von Bayern (Duc de Bavière,Noble Franc agilofingien) en Willibald de Burgondie, geb. München [Duitsland] circa 538, graaf van Meaux 584 (hertog van Beieren), ovl. tussen 589 en 599 (590). Uit dit huwelijk 6 kinderen, tr. (3) met Clotaire I (Clotaire) koning van de Franken (Clotaire Idit Vieux de Soissons). Uit dit huwelijk geen kinderen.
Garibald von Bayern le Sueve.
Duc de Bavière-590 , Roi des Ostrogoths (474) , Roi des Ostrogoths d'Italie (5 mars 493).
hertog van Beieren, één van de edelen van Clotaire I, trouwde in 555 Waldrade, weduwe van Theodebald van Austrasië, en ontving vrijwel tegelijkertijd het hertogdom Beieren. Zijn nazaten stonden bekend als de Agilolfingers, een machtig geslacht vooral in Beieren, Lombardië en Austrasië. Nadat Garibald zijn hertogdom ontvangen had, gedroeg hij zich onafhankelijk en latere geschiedschrijvers in de VIIIe eeuw geven hem zelfs de titel koning. Zijn dood in 590 viel samen met de benoeming van Tassilo als "koning" van Beieren door Childebert. Uit zijn huwelijk met Waldrada kwam zeker een dochter Theodelinde voort, die trouwde met Agilulf koning van Lombardië, voorts Grimoald, Gundoald en de hertog van Asti. De laatste was de stamvader van de Lombardische koningen. Verder een dochter, die huwde met de hertog van Trident, zeker Tassilo I hertog van Beieren, vader van Garibald II en tenslotte de dochter die de moeder van Pepijn der Landen was. De mogelijkheid bestaat dat er nog een dochter was die trouwde met Gisulf van Frioul, omdat de kinderen typische Agilolfingerse namen hebben (Tassilo, Chrodoald en Grimoald).
Clotaire I koning van de Franken (Clotaire Idit Vieux de Soissons).
jongste zoon van Clovis en Clothilde, koning der Franken 511- 561. Erfde van zijn vader het gebied dat later Neustrië omvatte en het oude frankische rijk beneden de Maas. Nam als hoofdstad Soissons. Trouwde bij het overlijden van zijn broer Chlodomer in 524 diens weduwe Guntheuca. Sloot een verbond met zijn andere broer Childebert en doodde de zonen van de overledene, met uitzondering van Chlodoais, die de kerk ging dienen en later heilig werd verklaard. Zijn positie werd versterkt toen in 558 Childebert overleed zonder erfgenamen en Clotaire tot zijn dood alleenheerser was.
Na de moord op de zonen van Chlodomer stuurden de broers een mes (de dood) en een schaar (de tonsuur) naar hun moeder, waarop Clothilde antwoordde dat zij hen liever dood zag dan getonsureerd, waarmee zij eigenlijk de moord op haar kleinzoons sanctionneerde. In 531 assisteerde Clotaire zijn halfbroer Theodoric I in 531 om Thüringen te veroveren. Clotaire nam Radegonde, nicht van de Thüringse koning gevangen, die hij vervolgens trouwde. Radegonde wilde echter niet met de moordenaar van haar familie leven en Clotaire stopte haar dus in een klooster. In 532 besloten de beide broers Bourgondië te veroveren hetgeen twee jaar later tot een totale overwinning leidde. In 533 was Theoderic I van Austrasië overleden en de broers vonden dit een goede gelegenheid ook dit rijk te annexeren hetgeen echter mislukte en Theodebert wist zijn erfdeel te behouden, door betaling van 50.000 sous, die hij overigens had gekregen van Theohadad voor de moord op diens nicht Amalasuintha. Sloten een verbond met Byzantium en vervolgens met Theohadad, koning der Oostgothen, geratificeerd door diens opvolger in 537. Tot 541 bleef het rustig, maar toen vielen de broers Spanje aan. Na hevige gevechten moesten zij zich echter terugtrekken. Toen echter Theodebald, zoon en opvolger van Theodebert, in 555 onverwachts overleed, vonden de broers een nieuw doel om te veroveren, maar ditmaal was het Clotaire die de buit binnenhaalde.
Clotharius wordt in 497 te Doornik (Tournai) geboren als jongste zoon van de roemruchte Clovis en zijn koningin Clothilda. Clotharius wordt ook wel aangeduid als de 'vaak getrouwde'. Hij had maar liefst zes echtgenotes: Ingonde, Aregonde (dochter van Balderic van Thüringen), Grinside, Prinses Radegonde van Thüringen, Gontheuque (Ghunteuca) dochter van Gondebaud van Bourgondië en Wultrade van Lombardije. Daarnaast had hij ook nog verschillende concubines.
Als Clovis in 511 overlijdt wordt zijn koninkrijk volgens de Frankische tradities verdeeld onder zijn vier zonen. Chlotarius krijgt de van oudsher Frankische gebieden tussen de Oise en de benedenloop van de Maas (o.m. Laon, Noyon, Cambrai, Tournai). Ook viel een deel van Acquitanië aan hem toe. Soissons werd zijn hoofdstad. De broers voeren onderling een strijd van leven op dood om hun koninkrijk te vergroten. Ze werken echter wel samen als het erom gaat om het Frankische rijk uit te breiden (dit resulteert uiteindelijk in de verovering van Bourgondië en de Provence).
In 524 sneuvelt zijn broer Chlodomer in de strijd tegen de Bourgondiërs. Samen met zijn broer Childebert, zorgt Clotharius ervoor dat diens beide zoons (en erfgenamen) vermoord worden en vervolgens trouwt hij met hun moeder Gontheuque zodat het rijk van Chlodomer verdeeld kan worden onder de drie overgebleven broers (Theodorik, Childebert en Chlotarius). In 534 wordt Bourgondië uiteindelijk toch verslagen en toegevoegd aan het Frankische rijk. In 537 wordt ook de Provence veroverd. Een poging om in 542 het Visigotische Zaragosa in te nemen, mislukt echter.
Als in 555 Theodebald (de kleinzoon van zijn halfbroer Theodorik) overlijdt zonder een volwassen erfgenaam na te laten, wordt diens koninkrijk verdeeld onder de twee overgebleven zonen van Clovis: Childebert en Chlotarius. De Saksen zijn echter niet tevreden met deze regeling en komen in opstand. Chlotarius slaat de opstand neer en brandschat het land van de Thüringers. In de winter van 555/556 voert hij nogmaals een strafexpeditie tegen de Saksen uit. In 557 zet zijn broer Childebert de Saksen aan tot een nieuwe opstand tegen Chlotarius. Terwijl Chlotarius tegen de Saksen strijdt, brandschat zijn broer het gebied rond Reims (van je familie moet je het hebben!). Na het overlijden van Childebert I in 558 annexeert Chlotarius I diens deelrijk met de hoofdstad Parijs. Chlotarius wordt dan gekroond tot koning van alle Franken en voor het eerst sinds de dood van Clovis, is het Frankische rijk weer verenigd onder één leider.
Van Clovis' zonen was Clotharius ongetwijfeld de meest wrede en doortrapte. Niet alleen vermoordde hij de zonen van zijn broer, ook zijn eigen lievelingszoon Chramme moet het ontgelden als hij een complot beraamt tegen zijn vader. Chramme slaagt niet in zijn opzet en vlucht naar de koning van Bretagne die hem echter niet kan beschermen. Chlotarius krijgt zijn zoon te pakken en bindt hem, samen met zijn vrouw en kinderen, vast in een hut die hij vervolgens in brand steekt.
In 561, drie jaar nadat hij koning over het gehele Frankische rijk is geworden, overlijdt Chlotarius op 64-jarige leeftijd te Compiègne (België) aan een koortsaanval. Zijn koninkrijk wordt dan verdeeld onder zijn vier zonen Charibert, Sigibert, Chilperik en Gontran (Guntram). De vier gebieden, waarin het koninkrijk verdeeld werd, krijgen de namen Austrasië, Neustrië, Bourgondië en Aquitanië. Maar de delen waren niet homogeen, elke vorst bezat stukken grond bij de buurman: het nationaal gebied was een reusachtige puzzel geworden en het voorwerp van begerige blikken. Charibert I regeert in Parijs over Acquitanië, Sigibert I regeert in Reims over Austrasië, Chilperik I in Soissons over Neustrië en Gontran of Guntram in Orléans over Zuid-Gallië en Bourgondië. Het spel van moord en doodslag kan opnieuw beginnen.
Clotaire 1er Merovingiens de Neustrië.
Waldrade de Lombardie.
Zij is bekend door Gregorius van Tours, die vermeldde dat Theodebald, physiek zwak, ca. 544 Waldrade trouwde, maar na zeven jaar regeren kinderloos overleed. Clotaire, oom van de overledene, ontving Waldrada met Austrasië met open armen en trouwde haar in 555, als zijn achtste vrouw. Berispt door de bisschoppen ontdeed hij zich weer van haar en gaf Waldrade als bruid aan Garibald. Een andere bron vermeldt dat Waldrade de dochter was van de Lombardische koning Wacchon en zuster van Wisigarde die Theodebert, koning der franken trouwde, de vader (!) van Theodebald. Uit dezelfde bron vernemen we dat uit het huwelijk met Garibald een prinses Theodelinde werd geboren, waar Frégédaire nog aan toevoegde de prinsen Grimoald en Gundoald en Paul Diacre nog een naamloze dochter die Ewin van Trident trouwde.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Grimoald | *555 | †599 | 44 | 1 | 2 |
tr.
met
Clodonde de Morinie, dr. van Cariatic Chararir Guerric de Francie (Roi des Morins - Roi de Tongres) en NN de Reims, geb. in 460, prinses van de Morins, ovl. in 510.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Chlodomir | *485 | †532 | 47 | 1 | 1 |
Thierry II van Altena | |
| Thierry II van Altena. |
tr.
met
NN van Gent.
Foppe van Arkel.
Eerste Heer van Arkel en grondlegger van het Kasteel van Arckelerdam.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Margaretha | †1077 | 1 | 2 |
tr.
met
Thierry II van Altena, zn. van Thierry van Altena en Maria van Oyen. | |
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Margaretha | †1077 | 1 | 2 |
tr.
met
Maria van Oyen, dr. van Thieman van Oyen en Anna Gertruda Petronella van der Borst, geb. circa 960, relatie (1) met Foppe van Arkel, zn. van Heiman van Arkel en Silla Tielmans van Friesland. Uit deze relatie een zoon.
Uit dit huwelijk 2 kinderen:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Thierry | 1 | 1 | |||||
| 2 | Ode | *990 | 1 | 2 |
tr.
met
Anna Gertruda Petronella van der Borst.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Maria | *960 | 2 | 3 |
tr.
met
Thieman van Oyen, geb. Oyen circa 940.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Maria | *960 | 2 | 3 |
tr.
met
Sextus (Anisius) Faustus, zn. van Quintus Anicius Faustus Paulin de Rome (Légat de Mésie Inférieure Consul Romain) en Asinia Juliana Nichomacha de Rome, geb. Rome (I) [Italië] circa 230, consul in 298, ovl. Rome (I) [Italië] in 300.
Sextus (Anisius) Faustus.
zijn onbekende vader was zeer waarschijnlijk een Quintus Ancius Paulinus, zoon van (Quintus) Anicius Faustus Paulinus, legaat van een landstreek op de Balkan aan de Donau in 229-230, en zijn moeder zou een dochter van Caius Asinius Nicomachus Iulianus kunnen zijn, die proconsul was van Azië ca 225/250. Deze was op zijn beurt een zoon van Caius Asinius Quadratus Protimus, proconsul van Griekenland in het begin der IIIe eeuw, broer van Caius Asinius Rufus. .
Zij waren in ieder geval allen afstammelingen van de beroemde geschiedschrijver aan het begin der IIIe eeuw, Caius Asinius Quadratus, die als tante Asinia Quadratilla had, en een dochter was van Caius Julius Quadratus Bassus, consul in 105 en Asinia Marcella. .
Caius Julius Quadratus Bassus stamde af van Oosterse koningen, afgezien van de details valt aannemelijk te maken dat hij afstamde van koning Deiotaros (Deiotarix), getrouwd met Berniké, die waarschijnlijk een kleindochter was van Attalos II, koning van Pergamos, waarvan de afstamming van Antiochus II bekend was. Deze laatste was een kleinzoon van Apama van Bactrië, hetgeen ons brengt bij het Perzische koningshuis der Achemeniden, dat regeerde van 550-330 v. Chr. (Dit zou dan het koningshuis moeten zijn waar Alexander de Grote een einde aan maakte, JJS) Het is niet uitgesloten, maar niet aantoonbaar, dat deze Achemeniden verwant waren aan de pharao's, de achtergrond van de gedachte dat de oorsprong van Karel de Grote bij de Ramsesiden te leggen valt.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Amnius | 1 | 1 |
tr.
met
Asinia Juliana Nichomacha (Asinia Juliana Nicomacha) de Rome, dr. van Caius Asinius Nichomachus Julianus, geb. Rome (I) [Italië] circa 210, tr. (2) met Marcomir des Francs Ripuaires (Marcomir V des Francs Sicambres), zn. van Childéric I de de Toxandrie (Roi des Francs Sicambres de Toxandrie (Belgique)) en Céasonia Julianus de Rome, geb. Tongeren [België] circa 220, koning der Franken, ovl. circa 281. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Marcomir des Francs Ripuaires (Marcomir V des Francs Sicambres).
Marcomir V, ook bekend als Battaire, Bartheus, Des Sicambres, Bartherus, Dagobert, en De Cologne uit Toxandrië
In de vroege Middeleeuwen werd Toxandrië een pagus en later een graafschap. Dit gebied kwam grotendeels overeen met de regio Kempen; het werd in het noorden begrensd door de Maas, in het westen door de Schelde, in het zuiden door de Dijle, en in het oosten lijkt het niet verder te zijn uitgebreid dan de moerassen van de Peel, die het scheidden van de Maasvallei.
.
Het westelijke deel van dit territorium maakte in de Romeinse tijd deel uit van de civitas van de Nerviërs, terwijl de rest van de Antwerpse en Limburgse Kempen behoorde tot de Eburonen. De kerkelijke organisatie liet altijd het decanaat van Antwerpen bij het bisdom Kamerijk, terwijl de andere decanaten die Toxandrië deelden, behoorden tot Luik. Het decanaat van Antwerpen strekte zich naar het oosten uit tot Turnhout en Geel, naar het zuiden tot aan de Dijle, en in het noorden werd het begrensd door een lijn boven Wortel, Hoogstraten, Brecht, 's-Gravenwezel, Wilmarsdonk, Stabroek en Zandvliet. De Frankische bezetting, die intensiever was in het noorden van België, hield geen rekening met deze situatie en verenigde de hele zandige regio onder één regering.
.
Een spoor van de oorspronkelijke onderverdeling blijft bestaan in het feit dat het decanaat van Antwerpen een kleine aparte pagus bleef vormen: de pagus Renensium (of pagus Riensis, Rien). Dit gebied werd echter in de 9e eeuw opgenomen in het graafschap Toxandrië. Vermoedelijk was Evrard van Friuli graaf van Toxandrië in de eerste helft van de 9e eeuw; maar vanaf die datum tot ongeveer het einde van de 10e eeuw zijn er geen opvolgers bekend.
Aan het einde van de 10e eeuw was Ansfrid, de toekomstige bisschop van Utrecht, graaf van Toxandrië. Toen hij besloot de zetel van Utrecht te aanvaarden, gaf hij al snel zijn wereldlijke bezittingen op. Vanaf 995 werd zijn graafschap Huy overgedragen aan de kerk van Luik. Rond dezelfde tijd (tussen 995 en 1008) schonk hij zijn allodiale bezittingen in de pagus Renensium (in Westerlo, Olen, Bouwel, Westmeerbeek, Hombeek, Deurne) aan de kerk van Utrecht. Ook het Teisterbant, dat hem toebehoorde, ging toen over naar zijn neef Unroch, niet zonder dat een aanzienlijk deel aan de kerk van Utrecht werd geschonken.
.
Het graafschap Toxandrië verschijnt vanaf dat moment niet meer onder die naam; vanaf het begin van de 11e eeuw had Hendrik II ten koste van dit gebied de markgraafschap Antwerpen gecreëerd en aan Gothelon, een van de jongste zonen van Godfried van Verdun, toevertrouwd. Dit markgraafschap omvatte in de daaropvolgende eeuwen niet de Limburgse Kempen en reikte niet verder dan Herentals, Geel en Turnhout. Het is dus zeer waarschijnlijk dat de erfenis van Ansfrid hier, zoals elders, werd verdeeld onder zijn collaterale erfgenamen.
.
Marcomir (of Marcomer)
Marcomir (of Marcomer) was een Frankische koning van de Ampsivariërs en de Chatti aan het einde van de 4e eeuw. Samen met zijn broer Sunnon voerde hij talrijke invallen uit in de Romeinse provincie Germania, met name in Keulen in de jaren 380-390. In 388 wisselde hij gijzelaars uit als onderpand voor vrede met de Romeinse generaal Arbogast. In 392 verdedigde hij zijn territorium tegen dezelfde generaal Arbogast. In 400 werd hij door de generaal Stilicho verbannen naar Etrurië.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Sextus | *230 | Rome (I) [Italië] | †300 | Rome (I) [Italië] | 70 | 1 | 1 |
tr.
met
Geertgen Cornelisdr https://gw.geneanet.org/hblok1?lang=nl&pz=diederik+aiko+johannes&nz=blok&p=geertgen+cornelisdr&n=nn.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Jan | Noordwijk | †1646 | 1 | 0 |
tr.
met
Dirck Gerritsz Vermij [[https://gw.geneanet.org/hblok1?lang=nl&pz=diederik+aiko+johannes&nz=blok&p=dirck+gerritsz&n=vermij+vermeij+van+der+meij.\\
Dirck Gerritsz Vermij.
Dirck Gerrits, timmerman, kocht in 1616 een leeg erf uit zijn tuin gelegen op het Westeinde in Noordwijk.
Dirck Gerits, timmerman, woonde in 1623 zijn huisvrouw Geertgen Cornelis en 4 kinderen Gerit, Cornelis, Grietgen en Aeltgen in Noordwijk.
Dirck Gerrits, timmerman, woonde aan de Cruysweg op het Westeinde in Noordwijk en hij werd tussen 1617 en 1626 vermeld als belender. Hij woonde naast zijn moeder Crijntje Jans.
Dirck Gerrits had in 1620 een nieuw huis in Noordwijk gebouwd waarvoor hij 325 gulden als schuldbrief ontving wegens de leverantie van kalk, steen, houtwerk alsmede van het arbeidsloon. In 1622 waren er twee termijnen van 50 gulden betaald en verkocht hij de schuldbrief voor 225 gulden.
In 1623 moest Dirck Gerrits, timmerman, voor het brandgeweer een leren emmer, een tobbe met oren en een hoosvat hebben. In 1635 ook nog een ladder met 12 sporten.
In 1630 nam hij een hypotheek van 18 gulden per jaar op zijn huis op de Cruysweg, waar hij woonde. In 1652 werd Dirck Gerrits voor de 200e penning aangeslagen in Noordwijk voor 5 gulden.
In 1676 werden zijn 2 kinderen en de kinderen van zijn zoon Jan (met de familienaam van der Mij) vermeld als erfgenamen voor 1/10 van hun tante Maartje Gerrits van der Mij.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Jan | Noordwijk | †1646 | 1 | 0 |
Hij krijgt een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Lucius | *149 | Antiochië [Syria] | 1 | 2 |
Hij krijgt een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Lucius | *124 | 1 | 1 |
Hij krijgt een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Lucius | 1 | 1 |
Hij krijgt een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Lucius | *79 | 1 | 1 |
Hij krijgt een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Lucius | *54 | 1 | 1 |
tr.
met
Seia Maxima de Rome, dr. van Titus Claudius Tiberius de Rome en Vulcania de Rome, geb. Rome (I) [Italië] circa 134, ovl. circa 162.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Quintus | *179 | †211 | Rome (I) [Italië] | 32 | 1 | 1 |
tr.
met
Sextus Anicius Saturnin, geb. Uzappa [Tunisia] in 129, ovl. circa 177.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Quintus | *179 | †211 | Rome (I) [Italië] | 32 | 1 | 1 |
tr. (1)
met
Quintus Anicius Faustus Paulin de Rome, zn. van Quintus Anicius Faustus de Rome (Légat de Mésie Inférieure Consul Romain) en Sergia Paulla, geb. in 199, Légat de Mésie Inférieure Consul Romain, ovl. Rome (I) [Italië] in 280.
Quintus Anicius Faustus Paulin de Rome.
Romeins staatsman en militair, die actief was eind 2e eeuw - begin 3e eeuw. Hij was een telg van de Gens Anicia, een belangrijke Romeinse familie.
Onder keizer Septimius Severus was hij Legatus Augusti pro praetore van de provincia Numidia (197-201), daar werkte hij mee aan de opbouw van de Limes Tripolitanus. Voor zijn bewezen diensten kreeg in 198 de titel van Consul suffectus. In 202 werd hij overplaatst naar Moesië en in 205 viel hij in ongenade. Pas onder keizer Macrinus (217-218) werd hij in ere hersteld en kreeg hij de functie van Proconsul van de provincia Asia.
Een van zijn kinderen is gekend, Anicius Faustus Paulinus.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Sextus | *230 | Rome (I) [Italië] | †300 | Rome (I) [Italië] | 70 | 1 | 1 |
tr. (2)
met
Marcomir des Francs Ripuaires (Marcomir V des Francs Sicambres), zn. van Childéric I de de Toxandrie (Roi des Francs Sicambres de Toxandrie (Belgique)) en Céasonia Julianus de Rome, geb. Tongeren [België] circa 220, koning der Franken, ovl. circa 281, tr. (1) met Ilnegonde dite de Lombardie d'Alémanie, geb. Ponte San Pietro [Italië] in 255, Famille des Gungingi. Uit dit huwelijk 4 kinderen.
Marcomir des Francs Ripuaires (Marcomir V des Francs Sicambres).
Marcomir V, ook bekend als Battaire, Bartheus, Des Sicambres, Bartherus, Dagobert, en De Cologne uit Toxandrië
In de vroege Middeleeuwen werd Toxandrië een pagus en later een graafschap. Dit gebied kwam grotendeels overeen met de regio Kempen; het werd in het noorden begrensd door de Maas, in het westen door de Schelde, in het zuiden door de Dijle, en in het oosten lijkt het niet verder te zijn uitgebreid dan de moerassen van de Peel, die het scheidden van de Maasvallei.
.
Het westelijke deel van dit territorium maakte in de Romeinse tijd deel uit van de civitas van de Nerviërs, terwijl de rest van de Antwerpse en Limburgse Kempen behoorde tot de Eburonen. De kerkelijke organisatie liet altijd het decanaat van Antwerpen bij het bisdom Kamerijk, terwijl de andere decanaten die Toxandrië deelden, behoorden tot Luik. Het decanaat van Antwerpen strekte zich naar het oosten uit tot Turnhout en Geel, naar het zuiden tot aan de Dijle, en in het noorden werd het begrensd door een lijn boven Wortel, Hoogstraten, Brecht, 's-Gravenwezel, Wilmarsdonk, Stabroek en Zandvliet. De Frankische bezetting, die intensiever was in het noorden van België, hield geen rekening met deze situatie en verenigde de hele zandige regio onder één regering.
.
Een spoor van de oorspronkelijke onderverdeling blijft bestaan in het feit dat het decanaat van Antwerpen een kleine aparte pagus bleef vormen: de pagus Renensium (of pagus Riensis, Rien). Dit gebied werd echter in de 9e eeuw opgenomen in het graafschap Toxandrië. Vermoedelijk was Evrard van Friuli graaf van Toxandrië in de eerste helft van de 9e eeuw; maar vanaf die datum tot ongeveer het einde van de 10e eeuw zijn er geen opvolgers bekend.
Aan het einde van de 10e eeuw was Ansfrid, de toekomstige bisschop van Utrecht, graaf van Toxandrië. Toen hij besloot de zetel van Utrecht te aanvaarden, gaf hij al snel zijn wereldlijke bezittingen op. Vanaf 995 werd zijn graafschap Huy overgedragen aan de kerk van Luik. Rond dezelfde tijd (tussen 995 en 1008) schonk hij zijn allodiale bezittingen in de pagus Renensium (in Westerlo, Olen, Bouwel, Westmeerbeek, Hombeek, Deurne) aan de kerk van Utrecht. Ook het Teisterbant, dat hem toebehoorde, ging toen over naar zijn neef Unroch, niet zonder dat een aanzienlijk deel aan de kerk van Utrecht werd geschonken.
.
Het graafschap Toxandrië verschijnt vanaf dat moment niet meer onder die naam; vanaf het begin van de 11e eeuw had Hendrik II ten koste van dit gebied de markgraafschap Antwerpen gecreëerd en aan Gothelon, een van de jongste zonen van Godfried van Verdun, toevertrouwd. Dit markgraafschap omvatte in de daaropvolgende eeuwen niet de Limburgse Kempen en reikte niet verder dan Herentals, Geel en Turnhout. Het is dus zeer waarschijnlijk dat de erfenis van Ansfrid hier, zoals elders, werd verdeeld onder zijn collaterale erfgenamen.
.
Marcomir (of Marcomer)
Marcomir (of Marcomer) was een Frankische koning van de Ampsivariërs en de Chatti aan het einde van de 4e eeuw. Samen met zijn broer Sunnon voerde hij talrijke invallen uit in de Romeinse provincie Germania, met name in Keulen in de jaren 380-390. In 388 wisselde hij gijzelaars uit als onderpand voor vrede met de Romeinse generaal Arbogast. In 392 verdedigde hij zijn territorium tegen dezelfde generaal Arbogast. In 400 werd hij door de generaal Stilicho verbannen naar Etrurië.