• Vader:
  Olaf III Haraldsson Konung af Sverige (Munso van Zweden), zn. van Erik VI "de Overwinnaar" van Zweden (koning van Zweden 970-995) en Sigrid Tostesdotter Storraade (koningin van Zweden, later koning van Denemarken), geb. circa 970, koning van Zweden 995-1022, schatkoning van Zweden, ovl. op 21 okt 1022, tr. (2) met Edla van Venden. Uit dit huwelijk 3 kinderen, relatie (1) met

• Moeder:
  Astrid (Estrid) van Mecklenburg (Jelling van Denemarken), dr. van Miesceslaus van Mecklenburg en Sophia , geb. in 979, Koningin-gemalin van Zweden 1000-1022, ovl. in 1035.

tr. te Sapsborg in apr 1019
met

Jaroslav I 'de Wijze' van Kiev (Jaroslaw I. Velikij Knjaz Kiewskij), zn. van Wladimir 'de Heilige' van Kiev (prins van Novgorod, grootvorst van Kiev en heerser van het Kievse Rijk) en Rogneda Fürstin von Polotzk, geb. te Kiev [Russian Federation] in 978, grootvorst van Kiev, ovl. te Wyschgorod [Russian Federation] op 20 feb 1054, begr. te Kiev [Russian Federation] in de Sofiakathedraal.

Jaroslav I 'de Wijze' van Kiev.
Mudryj, 988 in Rostow, 1019-1054 7e grootvorst van Kiev, tot 1036 in Novgorod, 1031 oprichting van Dorpat, 1036 overwinning op de Petsjenegen, na 1036 (na de dood van zijn broer Mstislav) alleenheerser, rusteloos actief, grote ijver voor onderwijs, Russische vorstentroons waren later alleen bezet door zijn directe nakomelingen, nuchtere man, de enige duidelijk omlijnde Russische vorstengestalte in de Noordse sagaliteratuur. Richt in 1031 Dorpat (Jurjew) op, behaalt in 1036 een overwinning op de Petsjenegen; laatste grootvorst met volledige heersersmacht, verdeelt het rijk onder zijn zonen. 1016 begin van de gevechten van Jaroslav (Jarisleifr) met zijn broer, de broedermoordenaar Svjatopolk -- erfgenaam van Vladimir. Rogned was al in 1000 gestorven. Jaroslav huwde Ingegerd niet vóór 1017. Jaroslav de Wijze bevond zich in 1015 in een moeilijke situatie en wierf enkele duizenden huurlingen aan om zich met hun hulp de grootvorstelijke waardigheid toe te eigenen; op vergelijkbare wijze handelde hij ook meerdere keren in latere jaren wanneer hij een gevechtsklare troepenmacht nodig had voor zijn ondernemingen. Q: Fagrskinna. In 1024 speelt Hakon met de met goud doorwerkte mantel als leider van een krijgersgroep van Jaroslav een rol in diens broederstrijd met de daadkrachtige en vorstelijk gezinde Mstislav en keert daarna terug naar zijn thuisland. Uit de oude IJslandse saga leren we dat de gerespecteerde Ragnwald, Jarl van West-Götaland en zwager van Olav Tryggvason, met zijn familie en een talrijk gevolg als begeleider van Ingigerd rond 1017 in Novgorod verscheen en van Jaroslav Aldeigjuborg (Oud-Ladoga) als leen ontving. Ook de twee zonen van de Jarl, Jarl Ulf en Jarl Eilif, die in Rusland waren opgegroeid, bekleedden hoge posities in het leger van Jaroslav. In 1028 verleent het grootvorstelijke hof een tweede Noorse vluchteling en troonpretendent, Olav Haraldson (de Heilige), de zwager van Ingigerd, na de nederlaag die hij leed in de strijd tegen Knoet van Denemarken en de opstandige hoofden van de boerenfamilies van zijn thuisland, en zijn jonge zoon Magnus een toevluchtsoord. Als we de sage mogen geloven, zouden Jaroslav en Ingigerd, toen Olav zich in 1030 voorbereidde om terug te keren naar zijn thuisland, hem de heerschappij over het land Wolgaria hebben aangeboden, waarvan het volk destijds nog volledig heidens ("hundheidit") was. Deze passage is weinig geloofwaardig, omdat pas de nakomelingen van Jurij Dolgoruki het gebied van de Wolga-Bulgaren binnendrongen. Van 1028 tot 1034 verbleef zijn zoon Magnus bij Jaroslav. Ook Olavs aanzienlijk jongere halfbroer Harald Sigurdsson (*1015, Harald de Hardvochtige), die na de slag bij Stiklestad (1030), waarin Olav het leven verloor, als jongeling naar Jaroslav was gevlucht, verwierf een aanzienlijke positie in de grootvorstelijke "Drushina" voordat hij naar Byzantium trok om in het Varangiaanse korps (vaeringjalid), een keizerlijke elite-eenheid, militaire dienst te verrichten en op diverse oorlogstochten rijke buit te verzamelen. Na zijn terugkeer uit Constantinopel naar Rusland bracht Harald rond 1043 Ellisif (Elisabeth), de dochter van het grootvorstelijke paar, naar Noorwegen, zoals de koningssaga's ons vertellen, maar niet de Russische annalen... Men kan met zekerheid aannemen dat zowel de latere Zweedse koning Stenkil (1060-1066) als Elf en Eilif, de zonen van Jarl Ragnwald -- zoals eerder vermeld -- in Rusland zijn opgevoed; van Eilif is bekend dat hij een hoge officier in het leger van Jaroslav was. Jaroslav was waarschijnlijk afkerig van een nauwere band met Boleslav, maar niet met diens opvolger; daarom gaf hij in 1043 graag zijn zus Maria Dobronega, nicht van de keizers Vasilios en Konstantinos, aan de kleinzoon van Boleslav, Kazimir I, als vrouw. Als men bedenkt dat Jaroslav, die sinds 1017 respectievelijk 1018 getrouwd was, in hetzelfde jaar 1043 zijn dochter Ellisif, de....

Als jonge man werd Jaroslav door zijn vader benoemd tot bestuurder van Rostov. In 1010 kreeg hij het bestuur over Novgorod; in die periode stichtte hij ook de stad Jaroslavl aan de Wolga. In 1014 kreeg hij een conflict met zijn vader over belastingen. Vladimir dreigde met oorlog maar dat werd voorkomen door zijn dood in 1015. Jaroslav werd zelfstandig vorst van Novgorod.
Als de oudste van de dynastie probeerde Svjatopolk van Toerov de macht over het gehele Kievse Rijk te verwerven. Jaroslav wist Svjatopolk te verslaan, die zijn toevlucht zocht bij zijn schoonvader Boleslaw I van Polen. Boleslaw en Svjatopolk versloegen Jaroslav in 1018 en Jaroslav moest Kiev en zijn koninklijke schat prijsgeven. In 1019 kon Jaroslav, met steun van keizer Hendrik II de Heilige, Kiev weer heroveren en Svjatopolk verdrijven. In deze periode van conflicten werden de meeste van de broers en halfbroers van Jaroslav onder onduidelijke omstandigheden vermoord, waaronder Boris en Gleb die heilig werden verklaard. Jaroslavs’ broer Soedislav werd levenslang opgesloten. Jaroslav vaardigde ook het eerste Slavische wetboek uit. Hij gaf bijzondere voorrechten aan Novgorod, wat het begin markeerde van de Republiek Novgorod. In 1024 kwam het tot een conflict met zijn broer Mstislav. Toen Mstislav Jaroslav had verslagen deelden zij het Kievse Rijk langs de Dnjepr, waarbij Jaroslav de stad Kiev en het westelijke deel van het rijk kreeg; Mstislav vestigde zich oostelijk in het vorstendom Tsjernigov (huidig Tsjernihiv).
Keizer Koenraad II de Saliër sloot een bondgenootschap met Jaroslav tegen Polen. In een gezamenlijke oorlog verwierf Jaroslav het oosten van Galicië. Hij steunde Casimir I van Polen om koning van Polen te worden en sloot een bondgenootschap met hem. Hij onderwierp de regio rond Tartu en bouwde daar een kasteel. Vervolgens moest Jaroslav terugkeren naar Kiev dat werd belegerd door de Petsjenegen. Nadat Mstislav in 1036 was overleden kon Jaroslav het rijk herenigen en wist hij de Petsjenegen definitief te verslaan. In datzelfde jaar bouwde hij de Sint-Sofiakathedraal in Kiev, ook stichtte hij de Sofiakathedraal in Novgorod.
Een aanval over zee op Constantinopel in 1043 liep uit op een mislukking maar Jaroslav wist wel een gunstig vredesverdrag te sluiten met het Byzantijnse Rijk. Hij verfraaide Kiev naar het voorbeeld van Constantinopel (hij liet o.a. een Gouden Poort bouwen) en maakte de kerk onafhankelijker van Byzantium. Zonder het medeweten van Byzantium gaf hij Russische priesters belangrijke taken in de kerk in Novgorod en Kiev. Hij breidde de handelscontacten met andere landen uit. Ook bepaalde Jaroslav dat de Russische kerk niet door een aartsbisschop maar door een metropoliet moest worden geleid. De eerste was Theopempt, een Byzantijn – de metropolieten van Kiev kwamen aanvankelijk uit Constantinopel – maar de taal van de liturgie was vanaf het begin Slavisch en niet Grieks.
Jaroslav werd begraven in de Sofiakathedraal in Kiev. Volgens een Scandinavische overlevering zou hij kreupel zijn als gevolg van een pijlwond. Onderzoek van het skelet van Jaroslav heeft dat bevestigd.

Uit dit huwelijk 5 kinderen: