Marc Arpad de Hongrie
in Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek Marc Arpad de Hongrie, geb. te Hongarije circa 1155, Prince de Hongrie Seigneur de Croy Sur Somme par le chef de sa femme, ovl. te Crouy-Saint-Pierre [Frankrijk] in 1224.

Vader: Etienne IV l'Ancien Istvàn de Hongrie, zn. van Bela II van Hongarije (koning van Hongarije 1131) en Helena van Servië (prinses), geb. in 1133, ovl. te Zemum [Ser] op 11 apr 1165, tr. te Constantinopel tussen 1156 en 1158 met

• Moeder:
  Irène Maria Comnene de Constantinople, dr. van Isaac Isaakios " "Komnenos" (Comnène) de Constantinople (Sébastocrator) en Theodora Katarina Bagration de Géorgie (Princesse Géorgienne), geb. circa 1140, ovl. in 1217.

tr. in 1178
met

Catherine I de Croy, dr. van Hugues de Croy en Hélène , geb. in 1165, Dame d'Airaines Dame de Baillenville et de Guyenecourt.

Catherine I de Croy.
De illustere Huis Crostamt, volgens een traditie die wordt erkend door verschillende diploma’s van de Duitse keizers uit 1486, 1510, 1594 en 1634, af van het koninklijke huis der Árpáden uit Hongarije. Over dit onderwerp bestaan meerdere varianten, vooral twee:.

In de 12e eeuw zou Stefanus IV, zoon van Béla de Blinde, koning van Hongarije, verdreven door zijn neef Stefanus III, zijn toevlucht hebben gezocht in Frankrijk aan het hof van Lodewijk VII. Zijn zoon zou vervolgens getrouwd zijn met Catherine, erfgename van Airaines en van Croÿ.

Ofwel, in de 13e eeuw, zou Andreas III, verdreven uit Hongarije, met Sybille, dochter van een Venetiaanse senator, een zoon Marc hebben gekregen, die rond 1266 naar Frankrijk kwam en eveneens zou zijn getrouwd met een andere Catherine, erfgename van dezelfde landgoederen.” .

De eerste sporen van het Huis Crovinden we in de 12e eeuw in Picardië. De familie ontleent haar naam aan het dorp Crouy-Saint-Pierre (Somme), wat verklaart waarom de naam Croin het Frans altijd wordt uitgesproken als “crouï”, met een klinker-“i” (en niet als “croye”, met een halfklinker-“i”). Het gaat dan om lokale heren zonder rijkdom of invloed. .

Het is Antoine I, bijgenaamd “de Grote”, die onder het bewind van Filips de Goede de opkomst van de familie bevordert. Nadat hij het oor van de prins heeft gewonnen, wordt hij in het laatste decennium van diens regering diens naaste raadgever. De Croÿs vormen dan de belangrijkste partij aan het hof. Ze ontvangen ambten, titels en gunsten, en deze privileges wekken de haat op van de Bourgondisch-Vlaamse adel, die Antoine, een kleine Franse heer, ervan beschuldigt de aandacht van een verouderende prins voor zichzelf op te eisen. .

Antoine komt vervolgens in conflict met de graaf van Charolais, de toekomstige Karel de Stoute. De erfgenaam, die al oud genoeg is om te regeren, waardeert deze “parasitaire” clan niet, die de macht naar zich toetrekt terwijl hijzelf door zijn vader van het bestuur wordt uitgesloten. Tijdens zijn “staatsgreep” beschuldigt Karel de Croÿs ervan voor Frankrijk te werken en, samen met hun bondgenoten Rubempré, schrapt hij hen uit de Orde van het Gulden Vlies. Ze worden verbannen. Velen vinden onderdak aan het Franse hof, waarvan de koning maar al te blij is om zo zijn lastige neef schade toe te brengen.

Na de dood van Karel de Stoute komen de Croÿs des te sneller weer in de gunst, omdat ze zich opwerpen als verdedigers van de rechten van prinses Maria van Bourgondië tegenover de koning van Frankrijk. De eerste Habsburgers — Maximiliaan, Filips de Schone en Karel V — blijven steunen op deze invloedrijke familie en belonen hen met hun gunsten. .

De Croÿs bereiken het hoogtepunt van hun macht aan het begin van de 16e eeuw, wanneer Guillaume de Croÿ, heer van Chièvres, wordt aangesteld als leermeester van Karel van Bourgondië, de toekomstige Karel V, in Mechelen en Brussel. De theoloog en filosoof Erasmus, die nabij Brussel in Anderlecht woont, schrijft ter gelegenheid hiervan zijn verhandeling “De opvoeding van een prins”. .

Maar na de dood van Guillaume blijft de onder Karel V verworven macht slechts lokaal behouden, en wordt ze sterk betwist, vooral wanneer Filips, 3e hertog van Aarschot, die fel katholiek blijft, zich moet terugtrekken in Venetië nadat hij zijn titel van gouverneur-generaal van de Nederlanden heeft opgegeven tijdens de Tachtigjarige Oorlog.”.

Uit dit huwelijk een zoon:

---

Catherine I de Croy

---

in
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Catherine I de Croy, geb. in 1165, Dame d'Airaines Dame de Baillenville et de Guyenecourt.

Catherine I de Croy.
De illustere Huis Crostamt, volgens een traditie die wordt erkend door verschillende diploma’s van de Duitse keizers uit 1486, 1510, 1594 en 1634, af van het koninklijke huis der Árpáden uit Hongarije. Over dit onderwerp bestaan meerdere varianten, vooral twee:.

In de 12e eeuw zou Stefanus IV, zoon van Béla de Blinde, koning van Hongarije, verdreven door zijn neef Stefanus III, zijn toevlucht hebben gezocht in Frankrijk aan het hof van Lodewijk VII. Zijn zoon zou vervolgens getrouwd zijn met Catherine, erfgename van Airaines en van Croÿ.

Ofwel, in de 13e eeuw, zou Andreas III, verdreven uit Hongarije, met Sybille, dochter van een Venetiaanse senator, een zoon Marc hebben gekregen, die rond 1266 naar Frankrijk kwam en eveneens zou zijn getrouwd met een andere Catherine, erfgename van dezelfde landgoederen.” .

De eerste sporen van het Huis Crovinden we in de 12e eeuw in Picardië. De familie ontleent haar naam aan het dorp Crouy-Saint-Pierre (Somme), wat verklaart waarom de naam Croin het Frans altijd wordt uitgesproken als “crouï”, met een klinker-“i” (en niet als “croye”, met een halfklinker-“i”). Het gaat dan om lokale heren zonder rijkdom of invloed. .

Het is Antoine I, bijgenaamd “de Grote”, die onder het bewind van Filips de Goede de opkomst van de familie bevordert. Nadat hij het oor van de prins heeft gewonnen, wordt hij in het laatste decennium van diens regering diens naaste raadgever. De Croÿs vormen dan de belangrijkste partij aan het hof. Ze ontvangen ambten, titels en gunsten, en deze privileges wekken de haat op van de Bourgondisch-Vlaamse adel, die Antoine, een kleine Franse heer, ervan beschuldigt de aandacht van een verouderende prins voor zichzelf op te eisen. .

Antoine komt vervolgens in conflict met de graaf van Charolais, de toekomstige Karel de Stoute. De erfgenaam, die al oud genoeg is om te regeren, waardeert deze “parasitaire” clan niet, die de macht naar zich toetrekt terwijl hijzelf door zijn vader van het bestuur wordt uitgesloten. Tijdens zijn “staatsgreep” beschuldigt Karel de Croÿs ervan voor Frankrijk te werken en, samen met hun bondgenoten Rubempré, schrapt hij hen uit de Orde van het Gulden Vlies. Ze worden verbannen. Velen vinden onderdak aan het Franse hof, waarvan de koning maar al te blij is om zo zijn lastige neef schade toe te brengen.

Na de dood van Karel de Stoute komen de Croÿs des te sneller weer in de gunst, omdat ze zich opwerpen als verdedigers van de rechten van prinses Maria van Bourgondië tegenover de koning van Frankrijk. De eerste Habsburgers — Maximiliaan, Filips de Schone en Karel V — blijven steunen op deze invloedrijke familie en belonen hen met hun gunsten. .

De Croÿs bereiken het hoogtepunt van hun macht aan het begin van de 16e eeuw, wanneer Guillaume de Croÿ, heer van Chièvres, wordt aangesteld als leermeester van Karel van Bourgondië, de toekomstige Karel V, in Mechelen en Brussel. De theoloog en filosoof Erasmus, die nabij Brussel in Anderlecht woont, schrijft ter gelegenheid hiervan zijn verhandeling “De opvoeding van een prins”. .

Maar na de dood van Guillaume blijft de onder Karel V verworven macht slechts lokaal behouden, en wordt ze sterk betwist, vooral wanneer Filips, 3e hertog van Aarschot, die fel katholiek blijft, zich moet terugtrekken in Venetië nadat hij zijn titel van gouverneur-generaal van de Nederlanden heeft opgegeven tijdens de Tachtigjarige Oorlog.”.

• Vader:
  Hugues de Croy, zn. van Radulphe de Croy (Écuyer-Seigneur de Croÿ et d'Airaines.), geb. te Crouy-Saint-Pierre [Frankrijk] in 1135, ovl. na 1181, tr. met

• Moeder:
  Hélène .

tr. in 1178
met

Marc Arpad de Hongrie, zn. van Etienne IV l'Ancien Istvàn de Hongrie en Irène Maria Comnene de Constantinople, geb. te Hongarije circa 1155, Prince de Hongrie Seigneur de Croy Sur Somme par le chef de sa femme, ovl. te Crouy-Saint-Pierre [Frankrijk] in 1224.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Guillaume	*1190		†1224		34	1	1

Etienne IV l'Ancien Istvàn de Hongrie
in Kwartierstaat van Han (Henricus Johannes Antonius) Bekke Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek Etienne IV l'Ancien Istvàn de Hongrie, geb. in 1133, ovl. te Zemum [Ser] op 11 apr 1165.

Etienne IV l'Ancien Istvàn de Hongrie.
Étienne IV (István IV Árpád), koning van Hongarije van januari 1163 tot 19 juni 1163 .

Geboren rond 1133, overleden te Zemun (Hongarije) op 11 april 1165, begraven te Székesfehérvár. Zoon van Béla II van Hongarije en Helena van Rascie.

Hij volgde zijn broer Ladislas II op, maar werd op 19 juni 1163 in de omgeving van Székesfehérvár verslagen door het leger van zijn neef Étienne III van Hongarije, dat werd gesteund door huurlingen uit Oostenrijk met de steun van keizer Frederik I Barbarossa.

Étienne IV vluchtte naar Byzantijns gebied en vroeg onmiddellijk hulp aan keizer Manuel Komnenos. Deze weigerde hem te steunen en benaderde Étienne III door een huwelijk voor te stellen tussen zijn dochter Maria en de jongere broer van koning Béla. .

Er werd in 1164 een akkoord gesloten tussen Manuel en Hongarije, maar het niet naleven ervan door Étienne III leidde tot een nieuwe poging van de Byzantijnse keizer om zijn kandidaat op te leggen. De dood van Étienne IV op 11 april 1165 maakte een einde aan dit plan. .

De broers Ladislas en Etienne voerden met wapens hun aanspraken op de Hongaarse kroon uit tegen hun neef István III, die ze tijdelijk verdreven. .

Etienne de Oudere, die zijn broer Ladislas opvolgde, voldeed niet aan de verwachtingen van de magnaten en het volk; daarop herrees István III en versloeg op 19 juni 1172 in een bloedige en beslissende veldslag het kamp van Etienne de Oudere, die na vier en een halve maand regeren moest vluchten. .

Hij vond onderdak in het kasteel van Zemlen, aan de Rodrog, op drie mijl van Cassovie, en overleed op 11 april 1173.

Bronnen: Gyula Kristó, Histoire de la Hongrie Médiévale, Deel I: Le Temps des Árpáds, Presses Universitaires de Rennes (2000) (ISBN 2-86847-533-7).

Vader: Bela II van Hongarije, zn. van Almos Prins van Hongarije Hertog van Kroatië (hertog van Kroatië) en Predslava van Kiev, geb. circa 1109, koning van Hongarije 1131, ovl. op 13 feb 1141, tr. in 1129 met

• Moeder:
  Helena van Servië (Jelena von Raska, Vukanoniç van Servië), dr. van Urosh I prins van Servië en Anna Diogenes ?, prinses.

tr. te Constantinopel tussen 1156 en 1158
met

Irène Maria Comnene de Constantinople, dr. van Isaac Isaakios " "Komnenos" (Comnène) de Constantinople (Sébastocrator) en Theodora Katarina Bagration de Géorgie (Princesse Géorgienne), geb. circa 1140, ovl. in 1217.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Marc	*1155	Hongarije	†1224	Crouy-Saint-Pierre [Frankrijk]	69	1	1

---

Irène Maria Comnene de Constantinople

---

in
Kwartierstaat van Han (Henricus Johannes Antonius) Bekke
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Irène Maria Comnene de Constantinople, geb. circa 1140, ovl. in 1217.

• Vader:
  Isaac Isaakios " "Komnenos" (Comnène) de Constantinople, zn. van Alexis de Comnène (Empereur byzantin (4 april 1081-15 aug 1118)) en Irène Doukas, geb. op 16 jan 1093, Sébastocrator, ovl. in 1154, tr. met

• Moeder:
  Theodora Katarina Bagration de Géorgie, geb. circa 1100, Princesse Géorgienne, ovl. na 1155.

tr. te Constantinopel tussen 1156 en 1158
met

Etienne IV l'Ancien Istvàn de Hongrie, zn. van Bela II van Hongarije (koning van Hongarije 1131) en Helena van Servië (prinses), geb. in 1133, ovl. te Zemum [Ser] op 11 apr 1165.

Etienne IV l'Ancien Istvàn de Hongrie.
Étienne IV (István IV Árpád), koning van Hongarije van januari 1163 tot 19 juni 1163 .

Geboren rond 1133, overleden te Zemun (Hongarije) op 11 april 1165, begraven te Székesfehérvár. Zoon van Béla II van Hongarije en Helena van Rascie.

Hij volgde zijn broer Ladislas II op, maar werd op 19 juni 1163 in de omgeving van Székesfehérvár verslagen door het leger van zijn neef Étienne III van Hongarije, dat werd gesteund door huurlingen uit Oostenrijk met de steun van keizer Frederik I Barbarossa.

Étienne IV vluchtte naar Byzantijns gebied en vroeg onmiddellijk hulp aan keizer Manuel Komnenos. Deze weigerde hem te steunen en benaderde Étienne III door een huwelijk voor te stellen tussen zijn dochter Maria en de jongere broer van koning Béla. .

Er werd in 1164 een akkoord gesloten tussen Manuel en Hongarije, maar het niet naleven ervan door Étienne III leidde tot een nieuwe poging van de Byzantijnse keizer om zijn kandidaat op te leggen. De dood van Étienne IV op 11 april 1165 maakte een einde aan dit plan. .

De broers Ladislas en Etienne voerden met wapens hun aanspraken op de Hongaarse kroon uit tegen hun neef István III, die ze tijdelijk verdreven. .

Etienne de Oudere, die zijn broer Ladislas opvolgde, voldeed niet aan de verwachtingen van de magnaten en het volk; daarop herrees István III en versloeg op 19 juni 1172 in een bloedige en beslissende veldslag het kamp van Etienne de Oudere, die na vier en een halve maand regeren moest vluchten. .

Hij vond onderdak in het kasteel van Zemlen, aan de Rodrog, op drie mijl van Cassovie, en overleed op 11 april 1173.

Bronnen: Gyula Kristó, Histoire de la Hongrie Médiévale, Deel I: Le Temps des Árpáds, Presses Universitaires de Rennes (2000) (ISBN 2-86847-533-7).

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Marc	*1155	Hongarije	†1224	Crouy-Saint-Pierre [Frankrijk]	69	1	1

---

Isaac Isaakios " "Komnenos" (Comnène) de Constantinople

---

in
Kwartierstaat van Han (Henricus Johannes Antonius) Bekke
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Isaac Isaakios " "Komnenos" (Comnène) de Constantinople, geb. op 16 jan 1093, Sébastocrator, ovl. in 1154.

Isaac Isaakios " "Komnenos" (Comnène) de Constantinople.
Sébastokrator (in het Nederlands: sébastocrator) De titel sébastokrator (Grieks: seßast / sebastokrátôr) is een Byzantijnse keizerlijke titel die is samengesteld uit sébastos (verheven, eerbiedwaardig – de Griekse vertaling van het Romeinse "Augustus") en autokrator (alleenheerser). De betekenis kan vertaald worden als "edele heerser" of "degene met de macht van Augustus". .

De titel werd voor het eerst toegekend door keizer Alexios I Komnenos aan zijn broer Isaac Komnenos. .

Onder de dynastie van de Komnenen was het de hoogste titel die werd toegekend aan zonen en broers van de keizer.

De kleur blauw onderscheidde de sébastokrator van de keizerlijke purper: Blauwe inkt voor officiële documenten .
Blauwe zijden koord voor het zegel.
Blauwe schoenen (hoewel een rode tuniek was toegestaan) .

De echtgenote van een sébastokrator werd genoemd sébastokratorissa.

Na 1204 werd de titel ook gebruikt in het Latijnse Keizerrijk van het Oosten. .

Isaac Komnenos (1093 – na 1152) .

Derde zoon van keizer Alexios I Komnenos en keizerin Irene Doukas .
Broer van keizer Johannes II Komnenos en historica Anna Komnena .
Ontving de titel caesar van zijn vader, later door Johannes II verheven tot sébastokrator, bijna gelijk aan de keizer.

Isaac was een geleerde en mecenas, in tegenstelling tot zijn broer die vooral met oorlogen bezig was .

Hij schreef poëzie en filosofische traktaten gebaseerd op Proclus, en commentaren op Homerus.

Mogelijk identiek aan “Isaac Komnenos de Porphyrogénète” ?? .

Rond 1130 (mogelijk al in 1122) verslechterde de relatie met Johannes II .

Isaac werd beschuldigd van samenzwering en verbannen uit Constantinopel met zijn zonen .

Zocht steun bij de emir Gumuchtegin, ondernam een bedevaart naar het Heilige Land .

Probeerde een coalitie te vormen tegen Johannes II met:.
Het sultanaat van Roum .
Prins Constantin Gabras van Trebizonde .
Armeniërs van Cilicië .
Koninkrijk Jeruzalem.

De coalitie mislukte; Isaac verzoende zich in 1136 met zijn broer .
In 1139 liep zijn zoon Johannes Tzelepes over naar de Turken.
Isaac werd opnieuw preventief verbannen naar Heraclea Pontica .
Steunde later de troonpretentie van zijn neef Isaac, zoon van Johannes II, maar keizer Manuel I greep de macht .

Probeerde in 1145–1146 opnieuw de troon te veroveren, zonder succes .

Richtte in 1151–1152 het klooster Kosmosoteira ("Redder van de Wereld") in Phéres op als zijn residentie .

Schreef daar een typikon (kloosterreglement) .

Zijn graf bevond zich eerst in de kerk van Heilige Verlosser-in-Chora in Constantinopel, later overgebracht naar Kosmosoteira .

Gehuwd met Irène, dochter van Volodar van Galicië (mogelijk identiek aan Cata van Georgië, dochter van David IV van Georgië en Roussoudan van Armenië).

Kinderen: Johannes Komnenos Tzelepes, bekeerde zich tot de islam .
Een dochter (naam onbekend) Anna Komnena, gehuwd met Johannes Arbantenos .

Andronikos I Komnenos, keizer van Byzantium (1183–1185).

• Vader:
  Alexis de Comnène, zn. van Jean I Joannès de Comnène en Anna Anne Augusta Dalassène (Regentes (1083)), geb. circa 1058, Empereur byzantin (4 april 1081-15 aug 1118), ovl. op 15 aug 1118, tr. met

• Moeder:
  Irène Doukas, geb. in 1066, ovl. in 1129.

tr.
met

Theodora Katarina Bagration de Géorgie, geb. circa 1100, Princesse Géorgienne, ovl. na 1155.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Irène	*1140		†1217		77	1	1

---

Theodora Katarina Bagration de Géorgie

---

in
Kwartierstaat van Han (Henricus Johannes Antonius) Bekke
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Theodora Katarina Bagration de Géorgie, geb. circa 1100, Princesse Géorgienne, ovl. na 1155.

tr.
met

Isaac Isaakios " "Komnenos" (Comnène) de Constantinople, zn. van Alexis de Comnène (Empereur byzantin (4 april 1081-15 aug 1118)) en Irène Doukas, geb. op 16 jan 1093, Sébastocrator, ovl. in 1154.

Isaac Isaakios " "Komnenos" (Comnène) de Constantinople.
Sébastokrator (in het Nederlands: sébastocrator) De titel sébastokrator (Grieks: seßast / sebastokrátôr) is een Byzantijnse keizerlijke titel die is samengesteld uit sébastos (verheven, eerbiedwaardig – de Griekse vertaling van het Romeinse "Augustus") en autokrator (alleenheerser). De betekenis kan vertaald worden als "edele heerser" of "degene met de macht van Augustus". .

De titel werd voor het eerst toegekend door keizer Alexios I Komnenos aan zijn broer Isaac Komnenos. .

Onder de dynastie van de Komnenen was het de hoogste titel die werd toegekend aan zonen en broers van de keizer.

De kleur blauw onderscheidde de sébastokrator van de keizerlijke purper: Blauwe inkt voor officiële documenten .
Blauwe zijden koord voor het zegel.
Blauwe schoenen (hoewel een rode tuniek was toegestaan) .

De echtgenote van een sébastokrator werd genoemd sébastokratorissa.

Na 1204 werd de titel ook gebruikt in het Latijnse Keizerrijk van het Oosten. .

Isaac Komnenos (1093 – na 1152) .

Derde zoon van keizer Alexios I Komnenos en keizerin Irene Doukas .
Broer van keizer Johannes II Komnenos en historica Anna Komnena .
Ontving de titel caesar van zijn vader, later door Johannes II verheven tot sébastokrator, bijna gelijk aan de keizer.

Isaac was een geleerde en mecenas, in tegenstelling tot zijn broer die vooral met oorlogen bezig was .

Hij schreef poëzie en filosofische traktaten gebaseerd op Proclus, en commentaren op Homerus.

Mogelijk identiek aan “Isaac Komnenos de Porphyrogénète” ?? .

Rond 1130 (mogelijk al in 1122) verslechterde de relatie met Johannes II .

Isaac werd beschuldigd van samenzwering en verbannen uit Constantinopel met zijn zonen .

Zocht steun bij de emir Gumuchtegin, ondernam een bedevaart naar het Heilige Land .

Probeerde een coalitie te vormen tegen Johannes II met:.
Het sultanaat van Roum .
Prins Constantin Gabras van Trebizonde .
Armeniërs van Cilicië .
Koninkrijk Jeruzalem.

De coalitie mislukte; Isaac verzoende zich in 1136 met zijn broer .
In 1139 liep zijn zoon Johannes Tzelepes over naar de Turken.
Isaac werd opnieuw preventief verbannen naar Heraclea Pontica .
Steunde later de troonpretentie van zijn neef Isaac, zoon van Johannes II, maar keizer Manuel I greep de macht .

Probeerde in 1145–1146 opnieuw de troon te veroveren, zonder succes .

Richtte in 1151–1152 het klooster Kosmosoteira ("Redder van de Wereld") in Phéres op als zijn residentie .

Schreef daar een typikon (kloosterreglement) .

Zijn graf bevond zich eerst in de kerk van Heilige Verlosser-in-Chora in Constantinopel, later overgebracht naar Kosmosoteira .

Gehuwd met Irène, dochter van Volodar van Galicië (mogelijk identiek aan Cata van Georgië, dochter van David IV van Georgië en Roussoudan van Armenië).

Kinderen: Johannes Komnenos Tzelepes, bekeerde zich tot de islam .
Een dochter (naam onbekend) Anna Komnena, gehuwd met Johannes Arbantenos .

Andronikos I Komnenos, keizer van Byzantium (1183–1185).

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Irène	*1140		†1217		77	1	1