tr. in 1074
met

Rodrigo Rodriguez de Vivar (el Cid, El Cid Rodrigo Diaz de Bivar), zn. van Diego Laínez en Teresa Ruiz?, geb. in 1043, ovl. te Valencia op 20 jul 1099, tr. met

Rodrigo Rodriguez de Vivar.
el Cid, Spaanse ridder. Onder zijn bijnaam El Cid Campeador oftewel Heer Kampioen is hij vermoedelijk beter bekend. Een Kampioen was in de middeleeuwen iemand die in een persoonlijk (man tegen man) gevecht van de beste ridders won. El Cid is de Spaanse verbastering van Al Sayyid (Arabisch voor edele heer). Beide titels getuigen van respect van zowel Moorse als Christelijke kant. El Cid is dan ook een bekende Spaanse nationale held en de belichaming van ridderlijkheid en deugd. Spaanse ridder. Onder zijn bijnaam El Cid Campeador oftewel Heer Kampioen is hij vermoedelijk beter bekend. Een Kampioen was in de middeleeuwen iemand die in een persoonlijk (man tegen man) gevecht van de beste ridders won. El Cid is de Spaanse verbastering van Al Sayyid (Arabisch voor edele heer). Beide titels getuigen van respect van zowel Moorse als Christelijke kant. El Cid is dan ook een bekende Spaanse nationale held en de belichaming van ridderlijkheid en deugd. Maar El Cid, als woordvoerder van de Castiliaanse edelen beschuldigde Alfonso van de deelname aan de moord van zijn broer Sancho. Om koning te kunnen worden moest Alfonso drie keer zweren dat hij onschuldig was. Hij deed dit in Burgos bij het kruis voor de ingang van de kerk Santa Gadea, bij de kerkdeur en op de altaarbijbel.
Dat was een vernedering die de jonge koning maar moeilijk kon vergeten. Hij had echter de steun van El Cid en de andere getrouwen van zijn broer nodig. Na zijn kroning als Alfons VI van Castilië hield hij El Cid daarom in de koninklijke dienst en gaf hem zijn nichtje Jimena als vrouw in 1074.
In 1076 werd El Cid naar Sevilla gestuurd om de schatting van de plaatselijke heerser te innen. In 1079 raakte Díaz in de buurt van Sevilla slaags met García Ordóñez, die hem verdrongen had als opperbevelhebber en die hij als zijn vijand beschouwde. El Cid versloeg het grote leger en nam zijn opvolger gevangen. In 1081 leidde hij een onbevoegde militaire overval op Toledo, een Moors koninkrijk dat onder de bescherming van Alfonso stond. Bij terugkeer werd hij tenslotte ook nog beschuldigd goederen die voor de koning bestemd waren voor zichzelf gehouden te hebben.
Dat was de kans waar Alfonso op gewacht had. El Cid werd onterfd en verbannen. Hij moest als huursoldaat zijn diensten aan enkele Moorse koningen aanbieden. Hij bleef in naam loyaal aan Alfonso ondanks de weigering van de koning om hem te vergeven.
Maar in de praktijk diende Rodrigo de koningen van Zaragoza Al-Mu'tamin en zijn opvolger, al-Musta'in II, bijna een decennium. Hij was succesvol tegen de Moorse koning van Lérida en zijn Christelijke bondgenoten evenals tegen een groot christelijk leger onder Koning Sancho Ramírez van Aragón.
In 1090 hield Rodrigo, met ondersteuning van de koningen van Zaragoza en Aragón, een invasie van de Almoraviden, Berbers uit Marokko, in oostelijk Spanje tegen. Alfonso was een aantal jaren daarvoor minder gelukkig geweest en had een verpletterende nederlaag tegen dezelfde Almoraviden onder leiding van Youssef Ibn Tischfin in de Slag bij Zallaqa geleden (23 oktober 1086). En de schuld daarvan was volgens Alfonso natuurlijk Rodrigo, die hem had moeten helpen in plaats van zijn eigen roem na te jagen. Om onduidelijke redenen kwam El Cid te laat voor de veldslag.
Rodrigo op zijn beurt zal het gedrag van de koning bij de slag als volstrekt eerloos beschouwd hebben. Er was een driedaags bestand van vrijdag t/m zondag afgesloten om de rustdagen van moslims, joden en christenen te respecteren. Alfonso viel in strijd met de afspraak aan op vrijdag, de rustdag van de moslims. Dat Alfonso de slag toch verloor moet voor Rodrigo dan ook terecht zijn geweest. Als de koning zich aan zijn woord had gehouden en had gewacht had hij met hulp van Rodrigo op een riddelijke manier kunnen winnen.
De koning kon niet anders dan El Cid van ballingschap terug te roepen. Maar hoewel zijn aanwezigheid aan het hof van Alfonso in juli 1087 gedocumenteerd is, was Rodrigo al weer snel terug in Zaragoza.
Na zijn overwinning op de Almoraviden, begon El Cid een lange, complexe politieke campagne om controle over het rijke Moorse koninkrijk van Valencia te verwerven.
Hij wist de heerser van Valencia, Al-Qadir, onder zijn invloed te brengen. In oktober van 1092 brak er in Valencia een opstand uit die tot de dood van Al-Qadir leidde. De opstand was georganiseerd door de Almoraviden en de hoofdrechter, Ibn Jahhaf, van de stad die zo de stad onder hun controle wisten te brengen.
In november 1092 begon El Cid met zijn troepen als reactie hierop aan de belegering van Valencia. In 1094 veroverde hij de stad en omgeving en bood het veroverde gebied aan Alfonso aan.
El Cid was nu Heer van Valencia, waar hij zogezegd in naam van koning Alfonso regeerde, maar in feite een onafhankelijke staat had gesticht. Hij regeerde daar tot zijn dood op 10 juli van 1099. Zijn weduwe Jimena zette zijn bewind voort, maar in 1102 moest zij Valencia aan de Almoraviden overgeven.
Een van de zwaarden van El Cid met de naam "La Tizona" is bewaard gebleven,en is vermoedelijk in Córdoba gemaakt. Het zwaard werd tot 2006 tentoongesteld in het legermuseum in Madrid, en vervolgens in 2007 voor 1,6 miljoen Euro gekocht door een regionale instelling. Bij die gelegenheid werd door historici de authenticiteit van het stuk sterk in twijfel getrokken. Het is sindsdien in Burgos tentoongesteld, dicht bij het graf van Rodrigo. Hij deed zijn bijnaam Campeador eer aan door tijdens een veldslag de Moorse aanvoerder (Malik Bucar) eigenhandig te verslaan en hem het zwaard af te nemen. Er is ook een tweede zwaard aan hem toegeschreven, "La Colada".

Uit dit huwelijk een dochter: