• Vader:
  Albert II graaf van Namen, zn. van Albert I van Namen (graaf, vermeld vanaf 981) en Ermengarde van Neder-Lotharingen, geb. in 1000, graaf, voogd van Andenne, ovl. (ongeveer 64 jaar oud) circa 23 okt 1064, tr. (resp. hoogstens 35 en hoogstens 41 jaar oud) voor 10 aug 1035 met

• Moeder:
  Regelinde van Neder-Lotharingen (Regelinde van Ardennen), dr. van Gothelo I de Grote van Neder-Lotharingen (markgraaf van Antwerpen) en Urraca/Junca van Italië, geb. circa 994, ovl. (minstens 70 jaar oud) na 1064.

tr.
met

Herman van Malsen in de Betuwe (van Kempenland¹, van Kuyc), zn. van Unruoch van Kempenland (Graaf in de Kempengouw 1047-1073) en N.N. van Isla en Lake, geb. circa 1040, Vice-graaf van Utrecht 1061, ovl. (minstens 40 jaar oud) na 1080, tr. (1) met Ida van Boulogne. Uit dit huwelijk 5 kinderen.

Herman van Malsen in de Betuwe.
Vermeld 1057-ca. 1080, vermoedelijk door keizer Hendrik IV (1056-1105) beleend met het land van Kuijc voor 1096, vice-graaf van Utrecht 1061. Met de regering van Herman I (1048-'68) begint voor de geschiedenis van de heren van Kuyc het eigenlijke historische tijdvak. Vanaf die tijd kunnen regelmatig de opvolgingen in het bestuur worden vastgesteld, mede door sinds die tijd bewaard gebleven oorkonden.
Hij raakte in 1058 - samen met bisschop Willem van Utrecht, Lambertus III, graaf van Leuven, Wichard, voogd van Gelre, Anno, aartsbisschop van Keulen, Theoduinus, bisschop van Luik, en Egbert I, markgraaf van Brandenburg - in oorlog met Floris I van Holland, omdat deze laatste was begonnen eigenmachtig tol te heffen op koopwaren die langs de rivieren in zijn gebied werden vervoerd, en bovendien onrechtmatig goederen in zijn bezit had, o.a. van het bisdom Utrecht. De verbondenen trokken als trouwe onderdanen en leenmannen van de keizer (het recht van watertol behoorde tot de z.g. regalia, d.w.z. aan de keizer als leenheer), maar natuurlijk ook uit welbegrepen eigenbelang, tegen Floris I te velde. Deze laatste, die zich legerde bij Oud-Heusden, werd gesteund door de West-Friezen. Omdat hij er echter van overtuigd was dat hij in kracht voor zijn tegenstanders zou moeten onderdoen, nam hij zijn toevlucht tot een list. Hij liet het hem omringende terrein uitgraven en de ontstane kuilen met rijshout en graszoden overdekken.
Ten gevolge daarvan stortten de aanvallers in de gegraven diepten, waar zij door elkaar verpletterd, of door de troepen van Floris, die een volledige overwinning behaalde, afgemaakt werden. Deze gebeurtenis maakte echter geen einde aan de oorlog; op 18 juni 1061 werd opnieuw slag geleverd, nu bij Nederhemert, een dorp tegenover Heusden, in de Bommelerwaard. De voorhoede van Floris' tegenstanders, die bestonden uit troepen van Keulen, Brandenburg en Cuijk, werd door de Hollandse graaf onmiddellijk aangegrepen en spoedig verslagen. De weggevluchte en hier en daar verstrooide vijanden verenigden zich echter langzamerhand weer en terwijl de vermoeide Hollandse krijgslieden onder het geboomte langs de Maas uitrustten, werden zij onverwacht door Herman I aangevallen. Na een schitterende verdediging vond Floris met nog honderden van zijn manschappen de dood.


Bronnen: