tr.
met

Jacob Walraven Lodewijckz, geb. circa 1550, ovl. Gramsbergen na 1620.

Jacob Walraven Lodewijckz.
De nasleep van de Slag op de Hardenbergerheide Als op 1 mei 1620 Walraven Lodewyckz (omtrent 70 jaar oud) en Albert Jansen (tussen 60 en 70 jaar oud), beiden uit Gramsbergen, bij de Schulte Arent Krull van Hardenberg komen om antwoord te geven op een aantal vragen die betrekking hebben op een geschil tussen het Huis van Gramsbergen en de bewoners van Ane en Anevelde, inzake het recht turf te mogen steken in het Grolland te Aner veen, wordt Walraven gevraagd hoe lang het geleden was dat hij „mett de woninghe opt Huyss Gramsberch quam". Antwoord: „dat hy Anno 1580 doen den slach op Hardenbergsche Heijde geschiede, doe opt huyss tho Gramsberch myt der woene gecomen ys". Albert Jansen („Cuper Albert") verklaarde dat hij sedert de slag op de Hardenbergerheide al ongehinderd turf gestoken had in het Aner veen en naar Gramsbergen vervoerd. Of Walraven destijds tot de troep behoorde, dan wel dat de formulering alleen maar als tijdsbepaling werd gebruikt, valt hier niet uit op te maken. In elk geval blijkt echter wel hoezeer het gevecht van veertig jaar daarvoor nog lang nadien in herinnering bleef. De nakomelingen van Walraven Lodewijckz hebben overigens nog lang, tot in de 18e eeuw, als welgestelde burgers in Gramsbergen gewoond, in het huis waar weleer de winkel van Nieuhoff (later Lenters) was gevestigd (Meiboomsplein 2). Enkelen waren burgemeester. Een dochter van Egbert Lodewijks Walraven huwde in 1667 Hendrick Zas, „der regten doctor en secretaris van onse heer". Twee zonen trouwden in Amsterdam en Naarden (de laatste was wijnkoper), een meisje Walraven met dominee Oklei van Rouveen.Het begin van de 80-jarige oorlog was nog vrij geweldloos in deze streken, maar vooral in een periode die begon met de slag op de Hardenbergerheide (in 1580) en duurde tot het voorjaar van 1594, heerste er een ware terreur. Toen pas werd de 743 Spaanse kolonel Francisco Verdugo verdreven. Hij had Coevorden belegerd nadat deze stad in september 1592 door Maurits en Willem Lodewijk - ook Van Hohenlohe was weer aanwezig - werd veroverd. De Heer van Gramsbergen, Statius van Aeswijn, was gedurende lange tijd naar Zwolle uitgeweken (de eerder genoemde Walraven Lodewijckz had als rentmees ter enige jaren goederen voor hem bewaard, de rentmeester Johan van Lennep werd door de Spanjaarden gevangen genomen en naar Oldenzaal gevoerd). De pastoor was naar Amsterdam vertrokken. Ook veel inwoners van Gramsbergen hadden het stadje verlaten, het koren was grotendeels door soldaten afgemaaid en meegenomen en de gehele omtrek bood een droevige aanblik.

Uit dit huwelijk 2 kinderen, waaronder: