Ghysekin van Ammers van der Burch
Ghysekin van Ammers van der Burch (van Oegstgeest1), geb. te de Lier circa 1231, baljuw van Schieland, ovl. (ongeveer 77 jaar oud) te de Lier op 4 mei 1309.

• Vader:
  Simon van der Burch, geb. circa 1195, schildknaap, ridder, ovl. (ongeveer 37 jaar oud) in 1232, tr. met

• Moeder:
  Kerstine Ghisekijnsdr uter Liere (van Wassenaar²) (uten Lyere), dr. van Ghisekyn uter Lyere (leenman van Wassenaer), geb. te de Lier circa 1212³, ovl. (ongeveer 68 jaar oud) in 1280, tr. (1) met Jan Philipsz (Johan Philipsz) van Duivenvoorde en Wassenaer, van Wassenaar van Polanen. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

tr. (resp. ongeveer 24 en ongeveer 25 jaar oud) (1) circa 1255
met

Aleid van Oestgeest⁵, geb. circa 1230.

Uit dit huwelijk een zoon:

Hij krijgt 2 kinderen:

tr. (3)
met

Christina Jacobsdr van Oestgeest burggravin van Leiden^2,7,6,8,10,9 (Kerstine van Oegstgeest), dr. van Jacob burggraaf van Raephorst van Leiden (burggraaf van Leiden (1201-1241)), geb. circa 1220, vrouwe van Leiderdorp en Oegstgeest, ovl. (ongeveer 51 jaar oud) in 1271, tr. (1) met Dirk van Cuijck. Uit dit huwelijk 2 kinderen.

Christina Jacobsdr van Oestgeest burggravin van Leiden.
vermeld 1251-1253, erfdochter van het Leids burggraafschap en het ambacht Leiderdorp en Oegstgeest. Leiden, Christina van (gest. vóór 15-5-1276), burggravin. Dochter van Jacob burggraaf van Leiden (actief 1201-1241). Christina van Leiden trouwde (1) [onzeker] met Dirk van Oegstgeest (actief 1221-1242), ridder; (2) [zeker] vóór 30-5-1253 met Dirk van Cuijk (actief 1242-1253), ridder. Uit huwelijk (1) werd wellicht 1 zoon, uit (2) werden 1 of 2 zoons geboren.
30 mei 1253 bepaalt zij dat het leen dat Willem van de Poel, burgen Haarlem, van haar houdt, onversterfelijk zal zijn.
Volgens een aantekening in een leenregister uit 1420 werd de erfdochter van de Leidse burggraaf Jacob bij diens overlijden door de grafelijkheid van Holland ‘in voogdij’ genomen. Dit betekende dat de grafelijkheid het bewind over haar erfenis voerde en mogelijk ook dat zij aan het hof van de graaf werd opgevoed. Vaststaat dat zij naderhand werd uitgehuwelijkt aan ‘een jongere broer’ uit de Utrechtse stadsgravenfamilie Van Cuijk. Als eigen inkomen kreeg zij de zogeheten ‘lage rechtspraak’ in Leiden en omstreken mee (Hoek, 54-55). Zij mocht dus een schout benoemen en had recht op een deel van de door deze geheven boetes. Door de familie van haar man werd zij beleend met land en tienden bij Sliedrecht. In een leenbrief uit 1251 noemt haar zwager Hendrik (III) van Cuijk haar ‘mijn lieve Christina, burggravin van Leiden’. Er was toen vermoedelijk nog geen stamhouder, want de leenbrief hield uitdrukkelijk de mogelijkheid open dat het leen op een dochter kon vererven. In 1253 trad Christina, ‘nederige burggravin (castellana) van Leiden’ en ‘gemalin van [Dirk], burggraaf aldaar, ridder’ zelf als leenvrouwe op. Haar man zegelde voor haar ‘omdat wij zelf geen zegel gebruiken’ (Kruisheer, 568, 655). Haar zoon Hendrik staat voor het eerst te boek in 1276. Hij was toen burggraaf van Leiden en leenvolger van zijn kort tevoren overleden moeder. In 1284 oorkondde hij dat burggraaf Jacob van Leiden zijn grootvader was geweest (Beelaerts, 220).
In een verklaring uit 1364 is sprake van een andere zoon van Christina van Leiden. Hij heette heer Willem van Oegstgeest, was ridder, had een dochter Christina, zegelde in 1285 en testeerde in 1312 (Janse, 16-17). Deze Willem zou vernoemd zijn naar een grootvader die in 1201 leefde (Monna, 68-69). Christina van Leiden moet dan eerder getrouwd zijn geweest met een zoon van Willem (I) van Oegstgeest – mogelijk Dirk van Oegstgeest, actief 1221-1242. Een aanwijzing daarvoor zou kunnen zijn dat de wapenzegels van Willem (II) van Oegstgeest uit 1285 en die van burggraaf Dirk van Leiden (zegelt vanaf 1310, zoon en opvolger van burggraaf Hendrik) aanzienlijk verschillen (Beelaerts, 291).
Belangrijker dan deze genealogische puzzels is de vraag hoe Christina’s titel ‘burggravin van Leiden’ in 1251 en 1253 moet worden begrepen. Het burggraafschap was bij de dood van haar vader teruggevallen aan de grafelijkheid. De historicus A. Kluit stelde in 1805 dat dit ‘kasteleinschap’ tot 1276 een mannelijk leen was en dat Christina ‘burggravin van Leiden’ werd genoemd vanwege haar huwelijk met heer Dirk van Cuijk, ‘burggraaf van Leiden’ (Kluit, 261). De genealoog W.A. Beelaerts van Blokland meende echter dat Dirk als burggraaf louter uit naam van zijn gemalin optrad. Vermoedelijk had Kluit gelijk. Ook in dertiende-eeuwse oorkonden van het Hollandse gravenhuis betekende de titel ‘gravin’ namelijk in eerste aanleg ‘gemalin van de graaf’ (Broer, 159-165). Hiermee werd zonder twijfel tevens de toon gezet voor de lagere adel. Dat Christina van Leiden in 1253 als ‘burggravin’ oorkondde, was dus waarschijnlijk alleen omdat haar man burggraaf was. Hun zoon Hendrik heeft dit ambt kennelijk van zijn vader en niet van zijn moeder geërfd.

Hendrik heer van Cuijk staat op 20 juli 1251 aan Christina burggravin van Leiden toe dat de goederen die zij van hem in Leenhouts, bij ontstentenis van een zoon op haar dochter vererven.

Naslagwerken.
NNBW.
Archieven.
Nationaal Archief, Den Haag: toegangen 3.01.01 (Graven van Holland), 3.19.81 (Kopieën Leenregister Huis Wassenaar (Twickel)) en 3.20.87 (Van Wassenaer van Duvenvoorde).
Literatuur.
A. Kluit, Historie der Hollandsche staatsregering tot aan het jaar 1795. Vijfde deel (Amsterdam 1805).
W.A. Beelaerts van Blokland, ‘De burggraven van Leiden vóór 1339’, De Nederlandsche Leeuw 39 (1921) 215-222.
C. Hoek, ‘De heren van Matenesse’, De Nederlandsche Leeuw 82 (1965) 32-58.
A.D.A. Monna, ‘De bezittingen van het Leidse burggraafschap’, in: Idem en W.H. Lenselink, Studies over het Zeeuwse en het Leidse burggraafschap (Groningen 1976) 63-106.
J.A. Coldewey, De Heren van Kuyc 1096-1400 (Tilburg 1981).
Oorkondenboek van Holland en Zeeland tot 1299, J.G. Kruisheer ed, 2 (Assen 1986).
J.C. Kort, ‘Repertorium op de grafelijke lenen in Rijnland’, Ons Voorgeslacht 42 (1987) 690-721.
C.J.C. Broer, ‘Echtgenote, deelgenote, lotgenote. Over oorkonden als bron voor vrouwengeschiedenis’, in: M. Mostert e.a. red, Vrouw, familie en macht. Bronnen over vrouwen in de Middeleeuwen (Hilversum 1990) 147-166.
A. Janse, Wie was Willem van Oegstgeest (1201)? (Oegstgeest 2001).
Ghysekin van Ammers van der Burch en Christina Jacobsdr van Oestgeest burggravin van Leiden
voor dit huwelijk is geen spoor van bewijs gevonden.


Bronnen:

---

Willem Claes Ruyssche Willemszone van Oegstgeest

---

Willem Claes Ruyssche Willemszone van Oegstgeest (Touwensz¹).

Willem Claes Ruyssche Willemszone van Oegstgeest.
30 april 1375, Willem van Oestgeest Claes Ruysschenz..
ontvangt 11 mergen land in Rijswijkerbroek; tevoren hield Claes Ruyssche Willemszone van Oestgeest deze 11 mergen die zijns vaders waren. Deze voorz. 11 mergen heeft Dirck Claes Ruysschenz. na dode van zijn voorz. broer Willem ontvangen;.

• Vader:
  Claes Ruyssche Willemszone van Oestgeest (Bogghe²), zn. van Willem van Oegstgeest van Ammers, geb. circa 1280, schout van Rijswijk 1356, ovl. (ongeveer 76 jaar oud) circa 1356, tr. met

• Moeder:
  Alijt Jan Buggendr (van Ammers van der Burch^2,3), dr. van Jan Jansz Bogghe, geb. circa 1280.

Bronnen:

1.	Kwartierstaat van Schothorst (W 052), veld 1: https://www.nikhef.nl/~louk/MESKW/
2.	Website: http://www.Jacobs-Schumacher.Eu/ (W 055), veld 1: Van den Burch
3.	Het Leidse geslacht van Oestgeest (B 037), Type: boek, Schrijver: Arnold Zuiderent, Uitgever: Nederlandse Leeuw 2022, Uitgegeven: 2022 (blz. 20)

Jan van Ammers en van Zijll
Jan van Ammers en van Zijll (van der Burch1,2), geb. circa 1260, ovl. (minstens 49 jaar oud) na 1309.

Jan van Ammers en van Zijll.
Als de veronderstelling juist is dat het huis ten Zijl door het huwelijk van Jan van Ammers met de erfdochter van Jonas van de Zijl aan het geslacht Van Ammers komt, is het logisch dat Jan van Ammers de oudste, zich Van Ammers blijft noemen en Jan van Ammers de jongste zich Van de Zijl gaat noemen. Het ligt dus voor de hand in Jan van Ammers de oudste en Jan van de Zijl vader en zoon te zien. Dit wordt nog gesteund door de observatie dat in een oorkonde van 4 nov. 1332  sprake is van ver Agnes van Ammers de echtgenote (lees weduwe) van Jan van de Zijl. Een aanvullende tekst van veel latere datum, waaruit ook blijkt dat Agnes van Oudshoorn met Jan van de Zijl gehuwd is geweest, bevindt zich in het archief van de abdij Leeuwenhorst. Het is een oorkonde van 21 sept. 1353, waarin Jan Persijn, heer van Waterland, enige goederen aan zijn dochter Heilwig, abdis van Leeuwenhorst, schenkt. Het betreft goederen die Jan Persijn van Jan van de Zijl, ridder, zijn aangekomen en waarvan de vrouwe van Heulestein het andere gedeelte, zolang zij leeft, in lijftocht heeft. Jan van de Zijl komt voor het eerst voor op 19 dec. 1310. Hij is dan baljuw van Zuid-Holland.

Gedurende zijn leven verkeert hij vaker in soortgelijke posities: zo is hij in 1316 baljuw van Rijnland, van 1327 tot 1329 opnieuw baljuw van Zuid-Holland en in 1326 en 1329 raad van de graaf van Holland.

Hij woonde voor 31 mei 1292 in een omgracht huis in Leiderdorp.
Johannes / Jan (geb. van Ammers) maakt zijn (woontoren) omgracht Huys ter Zijl met 50 morgen land, 'legghende tot het oud kerkhof', Leenroerig aan de burggraaf van Leiden: Hendrik van Cuijck. Werd ook Zijlhof genoemd. De rivier Oude Rijn vertakt zich bij Leiderdorp, waarbij het riviertje de Zijl noordwaarts stroomt, naar de Kagerplassen. Een klein stukje noordelijk van die splitsing werd -aan de oostzijde- tegen het einde van de dertiende eeuw een versterkt huis gebouwd, dat waarschijnlijk geheel omgeven was door een gracht. De eerste bewoner, Heer Jan van Ammers, ging zich naar dit Huis noemen: Van Zijl. Overigens bezat hij vier morgen land bij de Nieuwe Haven in Vlaardingen. Vast staat dat hij op 14 juni 1292 (de zaterdag na Pinksteren) door Heynric, burggraaf van Leiden werd beleend met 'alle huysen ten Zijle die Jonaes waren (=zijn vader: Jonas van den Zile, die eveneens land te Vlaardingen bezat). Huys ter Zijl was oorspronkelijk een woontoren. Deze torens hadden geen ringmuur, maar waren omgeven door een dichte haag van struiken. Er lag wel een slotgracht omheen, zodat het kasteel op een eilandje lag. Daardoor was het een 'verdedigbaar huis'.Een woontoren kende slechts één vertrek per verdieping. In de kelder, onder het maaiveld, waren de keuken en de voorraadkamers gesitueerd. Bij opgravingen in 200 zijn muurresten opgegraven, die wijzen op een constructie van 1m20 dikke muren. In de tweede helft van de 14e eeuw zijn er uitbreidingen aangebracht. Het landgoed besloeg 50 morgen, een oppervlakte vergelijkbaar met 60 voetbalvelden, wat uitzonderlijk groot was voor die tijd. In 1420 is het huis verwoest door de kabeljauw Jan van Beieren, omdat de familie Van Zijl de zijde van de Hoeken had gekozen (van Jacoba van Beieren). Over een periode van ruim 200 jaar bleef het kasteel en de omliggende landerijen in het bezit van de familie. Deze gebruikte de vruchtbare grond deels als warmoestuin (groenteteelt), maar ook werd het recht op visserij in de Zijl verkregen. Uit die eerste periode zijn niet veel documenten bewaard gebleven; pas op 11 januari 1618 tekent landmeter Jan Pietersz Dou de ligging van huis en landerijen. Zoals zovele versterkte kastelen en huizen in het Rijnland, ontkomt ook de Zijlhof niet aan de strijd die geregeld de kop op stak en -delen van- de huizen verwoestte. Ten tijde van de Hoekse en Kabeljauwse twisten bijvoorbeeld zijn de bewoners van Zijlhof gevlucht naar het oosten, maar later werd in ieder geval één van hen weer in het stadsbestuur van Leiden opgenomen. Van het huis zelf is een tekening van voor- en achteraanzicht bekend. Aan de vooravond van het beleg van Leiden (1573) op bevel van het Leidse stadsbestuur afgebroken. Toch werd het huis in 1598 voor de derde maal opgebouwd. De naam veranderde op dat moment in Zijlhof. Huis ter Zijl was nog een verdedigbaar huis, het Zijlhof daarentegen was meer een luxueus buitenhof at niet weerbaar meer was.
Het Zijlhof werd in 1806 afgebroken. Later is er bebouwing op dezelfde grond neergezet. Op tegenwoordige kaarten is Zijlhof te traceren op de hoek van de Zijlbaan en de Vlasbaan.

Vader: Ghysekin van Ammers van der Burch (van Oegstgeest3), zn. van Simon van der Burch (schildknaap, ridder) en Kerstine Ghisekijnsdr uter Liere, geb. te de Lier circa 1231, baljuw van Schieland, ovl. (ongeveer 77 jaar oud) te de Lier op 4 mei 1309, tr. (1) met Aleid van Oestgeest. Uit dit huwelijk een zoon, tr. (2) met Christina Jacobsdr van Oestgeest burggravin van Leiden. Uit dit huwelijk geen kinderen.

tr. (resp. ongeveer 20 en ongeveer 25 jaar oud) te Leiderdorp circa 1280
met

Jutte Jonasdochter Outshoorn, geb. te Leiderdorp circa 1255, ovl. (minstens 45 jaar oud) te Leiderdorp tussen 1300 en 1302.

Uit dit huwelijk 4 kinderen.


Bronnen:

1.	Jaarboek Centraal Bureau voor Genealogie (JCBG 2011), Type: boek, Uitgever: CBG, Plaats: ‘s-Gravenhage, Uitgegeven: vanaf 1947
2.	Huwelijkse voorwaarden voor schepenen van Delft 1536-1594 (ORA 047), Type: Notariele akte, Archiefnaam: GA Delft, Archief: Oud Recherlijk Archief Delft, Inventarisnr.: 305, Akteplaats: Delft (9 feb 1554 akte 59)
3.	Website: http://www.Jacobs-Schumacher.Eu/ (W 055), veld 1: Van den Burch
4.	Het Leidse geslacht van Oestgeest (B 037), Type: boek, Schrijver: Arnold Zuiderent, Uitgever: Nederlandse Leeuw 2022, Uitgegeven: 2022 (blz. 20)
5.	De Nederlandsche Leeuw (NL), veld 1: Periodiek, veld 2: Kon. Ned. Gen. voor Geslacht- en Wapenkunde, plaats: ‘s-Gravenhage, datum: vanaf 1883
6.	Het ontstaan van Leiden. (B 021), Type: boek, Schrijver: Freek Lugt, Uitgever: Primavera Pers, ISBN nummer: 978-90-5997-126-4, Plaats: Leiden, Uitgegeven: 2012 (blz. 80)
7.	Het ontstaan van Leiden. (B 021), Type: boek, Schrijver: Freek Lugt, Uitgever: Primavera Pers, ISBN nummer: 978-90-5997-126-4, Plaats: Leiden, Uitgegeven: 2012 (blz. 82)
8.	Het goed van Oegstgeest (B 151), Type: boek, Schrijver: F.H. Lugt, Uitgever: Uitgeverij Ginkgo, ISBN nummer: 978-90-71256-09-7, Plaats: Leiden, Uitgegeven: 2009 (blz. 189)
9.	Oorkondenboek van Holland en Zeeland van 1222 tot 1256, deel 2 (B 045), Type: boek, Titel: Oorkondenboek van Holland en Zeeland II, Schrijver: Dr. J.G. Kruisheer, Uitgever: van Gorcum, Plaats: Assen, Uitgegeven: 1986 (blz. 568)
10.	Oorkondenboek van Holland en Zeeland van 1222 tot 1256, deel 2 (B 045), Type: boek, Titel: Oorkondenboek van Holland en Zeeland II, Schrijver: Dr. J.G. Kruisheer, Uitgever: van Gorcum, Plaats: Assen, Uitgegeven: 1986 (blz. 655)

Ghisekijn van Ammers
Gijsbrecht (Ghisekijn) van Ammers, geb. circa 1258, baljuw, ridder, ovl. (hoogstens 51 jaar oud) voor 1309.

Gijsbrecht (Ghisekijn) van Ammers.
IV.1 Ghisekijn van AMMERS (Gijsbrecht), baljuw; ridder, geboren ± 1258 te De Lier? Overleden <04-05-1309 te De Lier? Ghisekijn jr. houdt omstreeks 1282 een korentiende te Poeldijk, een halve hoeve te Ammers en een deel van de smaltiende te Naaldwijk in leen van de graaf (Bron: leenkamer van Holland, inv. nr. 5, f 49).
Omstreeks 1295 is hij baljuw van Delfland en Schieland en kort hierna ridder. Op 4 mei 1309 blijkt hij niet meer in leven te zijn. Zoon van Ghisekijn van AMMERS (Gijsbrecht) (zie III.1) en N.N. van OEGSTGEEST?.
Gehuwd ± 1288 met N.N. Geboren ± 1260.
Uit dit huwelijk: 1. Aleyt, geboren ± 1289 te De Lier? Overleden 1343. Zij legateert aan de kerk van De Lier ½ morgen land in de Hoeve voor haar memorie (Van Dijk 1979, blz. 346).
2. Ghisekijn (zie V.2).

Hij krijgt een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Ghisekijn	*1290	de Lier	†1373		83	0	0