Vader: Jacques Goudstikker [https://nl.wikipedia.org/wiki/Eduard_August_von_Saher]], zn. van Eduard Jacques Goudstikker en Emilie Eugenia Sellisberger, geb. te Amsterdam op 30 aug 1897, ovl. op 16 mei 1940, tr. op 24 dec 1937 met

Moeder: Dési (Desirée Louise Anna Ernestina) von Halban, geb. te Wenen [Oostenrijk] op 10 apr 1912, zangeres, ovl. te Bilthoven op 12 feb 1996, tr. (1) met mr.dr. August Eduard Dimitri von Saher. Uit dit huwelijk geen kinderen.

mr.dr. August Eduard Dimitri von Saher.
Hij was een Nederlands jurist. Hij was de tweede echtgenoot van Dési von Halban, de weduwe van Jacques Goudstikker. Von Saher was voor de Tweede Wereldoorlog een bekend advocaat in Nederland.

Na in 1908 te zijn geslaagd aan de Hogereburgerschool in Haarlem, studeerde hij rechten aan de Universiteit Leiden, waar hij in 1912 zijn kandidaats haalde. Van 1915 tot 1919 was hij secretaris van de Nederlandse Kamer van Koophandel voor Duitsland[5][6] en was namens deze kamer lid van de Deutsch Niederländische Gesellschaft (DNG), een club van Duitse en Nederlandse zakenlieden. Bij Koninklijk Besluit werd Von Saher in mei 1927 erkend als consul-generaal van Bulgarije.

Von Saher vertrok 2 januari 1940 vanuit Genua (stad) naar de Verenigde Staten en werd daar toegelaten tot de balie. Hij promoveerde in de rechten aan de Universiteit van Fordham te New York. In New York werd hij tijdelijk secretaris van de Nederlandse Kamer van Koophandel en was hij voorzitter van de Nederlandse Kring. Tijdens de oorlog kwam hij af en toe voor zaken naar Curaçao, waar hij ook een lezing hield. Zijn echtgenote zou later haar roman Macamba (1950) op het eiland situeren. Von Saher was ook voorzitter van het American-Netherlands War Bond Committee.

In een verhoor door de OSS, dat in 1945 plaatsvond, stelde Von Saher dat hij al in 1929 alle banden met Duitsland had verbroken. Ton Biesemaat wijst er op dat Von Saher in 1936 aan de Duitse rijksminister Hans Frank een schilderij aanbood. Hij zou dat hebben gedaan in opdracht van buitenlandse vrienden van de Academie voor Duits recht.

Von Saher was een zoon van de beeldhouwer en conservator Eduard August von Saher (1849-1918) en Maria Hauschildt. Hij trouwde in 1915 te Haarlem met Willie Scheer. Op 12 maart 1917 werd hun zoon geboren, maar vier dagen later overleed zijn echtgenote. In 1919 hertrouwde hij te Hilversum met de feministe en kunstverzamelaar Ada Crone (1893-1996), met wie hij drie kinderen kreeg. Zijn zoontje Eddie uit zijn eerste huwelijk overleed in 1924 op zevenjarige leeftijd. In 1928 werd hij verliefd op de Hongaarse actrice Lilla Alexander toen die in Amsterdam haar zuster bezocht. Von Saher scheidde in 1929 van Crone en trouwde Alexander, met wie hij twee kinderen kreeg.

Na van Alexander te zijn gescheiden hertrouwde Von Saher in 1950 met Dési von Halban, de weduwe van Jacques Goudstikker. Haar zoon Edouard nam de achternaam van zijn stiefvader aan. Von Saher overleed op 82-jarige leeftijd.

Von Saher was in 1915 lid van de Haarlemse afdeling van de Nederlandsche Anti-oorlog Raad. Zijn aanstaande echtgenote was bestuurslid.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1923 in Amsterdam stond Von Saher achtste op de lijst van de Vrijzinnig-Democratische Bond.
Von Saher was lid van de Academie Diplomatique Internationale.
Het Antilliaanse dagblad Amigoe meldde op 13 maart 1944 dat Von Saher was uitgenodigd om het Liberty-schip Edward Bok, genoemd naar de gelijknamige journalist, van stapel te laten lopen.Volgens een overzicht van de St. John's River Shipbuilding Company was het schip echter op 12 maart al van stapel gelopen.
Bij hun vertrek uit Nederland hadden de Von Sahers hun auto, een Packard V12 convertible uit 1937, moeten achterlaten. In het najaar van 1946zag mevrouw Von Saher in New York in een bioscoopjournaal koningin Wilhelmina in een open auto door Amsterdam rijden. Ze herkende die auto, die door de Duitsers in 1943 in beslag was genomen en vervolgens door het Militair Gezag aan de Koninklijke garage in bruikleen was gegeven, en eiste die met succes terug.
In 1948 was Von Saher voorzitter van een commissie die een internationale advocaten-conferentie in het Vredespaleis moest voorbereiden.

Hij krijgt een dochter:

---

Charlène von Saher (Goudstikker)

---

Charlène von Saher (Goudstikker).

• Vader:
  Eduard Joseph (Edo) von Saher (Goudstikker), zn. van Jacques Goudstikker en Dési (Desirée Louise Anna Ernestina) von Halban (zangeres), geb. te Ouderkerk aan de Amstel op 25 jan 1939, ovl. te USA in 1996.

---

Jan van Dorpen

---

in
Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek

Jan van Dorpen, geb. circa 1610.

Hij krijgt een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Hendrik	*1635					1	9

Bernard II le Jeune de Bailleul
in Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek Bernard II le Jeune de Bailleul, geb. te Richmond [Groot Brittanië] in 1128, Seigneur de H?licourt et de Dompierre-sur-Authie, ovl. circa 1190.

Bernard II le Jeune de Bailleul.
Le Jeune Heer van Bailleul van Hélicourt en van Dompierre-sur-Authie, 2e Lord of Bywell .

Een wijdverspreide bron, oorspronkelijk slecht gespecificeerd (Oxford Dictionary of National Biography, 2004?), beweert dat Bernard II geen nakomelingen had en dat een neef - Eustache, heer van Hélicourt - hem zou hebben opgevolgd. .

Bernard II, ridder, heer van Bailleul, Dompierre en Hélicourt, baron van de bisschop van Durham, 2e Lord of Bywell en Barnard Castle, erfde in 1167 alle Picardische en Engelse bezittingen van zijn familie. Hij nam deel aan de Slag bij Alnwick, waar hij in 1174 koning William van Schotland gevangen nam. Hij wordt genoemd in de schenkingsakte aan Cluny van zijn vader in 1138. .

Hij bevestigde de schenkingen aan St. Mary van York en doneerde een visvijver op de rivier (Tweed?) aan de abdij van Rievaulx ter nagedachtenis aan de ziel van zijn vader. In 1170 was hij getuige van een akte van Guy van Ponthieu ten gunste van Guillaume van Aumale. In 1180 schonk hij een deel van het bos van Gregny, later genaamd Bois Saint Jean, aan de Tempeliers van Fieffes in Ponthieu.

Hij trouwde met Agnès de Picquigny, mogelijk de dochter van Gérard vidame van Amiens en Béatrix van Aumale.

Wapenschild: fasce van zilver en azuur met een rand van keel (rood). .
Zijn jongste zoon Bernard (II), een Engels en Picardische monnik uit de vroege jaren, was vooral bekend om zijn deelname aan de gevangenneming van Willem I van Schotland tijdens de Slag bij Alnwick in 1174. Hij trouwde met een lid van de familie heren van Picquigny in het graafschap Ponthieu.

In tegenstelling tot wat werd gedacht, had Bernard II geen directe nakomelingen. Zijn neef Eustache, heer van Hélicourt (of Bailleul), volgde hem op en nam de toponieme naam Bailleul aan. Hij had vier zonen: Ingram en Henri, die zijtakken vestigden in respectievelijk Inverkeilor en Cavers; Hugues, die rond 1209 leefde; Bernard en Hugues, die deel uitmaakten van de groep trouwe baronnen van Jan van Engeland.

De familie Bailleul, die in Engeland en Schotland Balliol werd, behoorde tot de Anglo-Normandische adel en was afkomstig uit Bailleul nabij Abbeville in het graafschap Picardië. De familie bleef sterke banden onderhouden met hun heerschappij in Bailleul en werd een invloedrijke dynastie. .

De stichter van de Engelse tak was Guy van Bailleul, die zich in Engeland vestigde onder het bewind van Willem Rufus. Hij werd waarschijnlijk gerekruteerd tijdens een van de campagnes van de koning in het oosten van het hertogdom Normandië in 1191 en 1194. Zijn neef Bernard van Bailleul erfde de Northumberland-landgoederen rond 1130-1133. Zijn belangrijkste fort was Barnard Castle, gevestigd in het graafschap Durham.

Vader: Bernard I (l'Ancien) de Bailleul, zn. van Wallerand dit Le Renard de Bailleul en Giselberthe de Berghes Saint Winoch, geb. te Bailleul-Aux-Cornailles [Frankrijk] in 1100, Chevalier, Châtelain de Bailleul, ovl. in 1167, tr. te Halluin [Frankrijk] in 1127 met

Moeder: Matilda Berthe d'Halluin, dr. van Josse d'Halluin en Justine d'Avesnes, geb. te Halluin [Frankrijk] in 1112, Dame d'Halluin, ovl. te Bailleul-Aux-Cornailles [Frankrijk] in 1161.

tr. te Picquigny [Frankrijk] in 1158
met

Agnes de Picquigny, dr. van Gerard I de Picquigny (Chevalier en 1142, Escuyer Sgr de Picquigny et de Riencourt) en Béatrice dite "Mathilde" d'Aumale, geb. te Picquigny [Frankrijk] in 1136, ovl. te Belle [Frankrijk].

Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Agathe	*1162	Belle [Frankrijk]	†1213	Blaringhem [Frankrijk]	51	1	1

Agnes de Picquigny
in Kwartierstaat van ir Cees (Cornelis Jorden) Hagenbeek Agnes de Picquigny, geb. te Picquigny [Frankrijk] in 1136, ovl. te Belle [Frankrijk].

Vader: Gerard I de Picquigny, zn. van Guermond II de Picquigny (Régent du royaume de Jérusalem) en Béatrice de Daours, geb. in 1115, Chevalier en 1142, Escuyer Sgr de Picquigny et de Riencourt, ovl. in 1177, tr. in 1135 met

Moeder: Béatrice dite "Mathilde" d'Aumale, dr. van Etienne II d'Aumale en Havoise de Mortemer, geb. circa 1105.

tr. te Picquigny [Frankrijk] in 1158
met

Bernard II le Jeune de Bailleul, zn. van Bernard I (l'Ancien) de Bailleul (Chevalier, Châtelain de Bailleul) en Matilda Berthe d'Halluin (Dame d'Halluin), geb. te Richmond [Groot Brittanië] in 1128, Seigneur de H?licourt et de Dompierre-sur-Authie, ovl. circa 1190.

Bernard II le Jeune de Bailleul.
Le Jeune Heer van Bailleul van Hélicourt en van Dompierre-sur-Authie, 2e Lord of Bywell .

Een wijdverspreide bron, oorspronkelijk slecht gespecificeerd (Oxford Dictionary of National Biography, 2004?), beweert dat Bernard II geen nakomelingen had en dat een neef - Eustache, heer van Hélicourt - hem zou hebben opgevolgd. .

Bernard II, ridder, heer van Bailleul, Dompierre en Hélicourt, baron van de bisschop van Durham, 2e Lord of Bywell en Barnard Castle, erfde in 1167 alle Picardische en Engelse bezittingen van zijn familie. Hij nam deel aan de Slag bij Alnwick, waar hij in 1174 koning William van Schotland gevangen nam. Hij wordt genoemd in de schenkingsakte aan Cluny van zijn vader in 1138. .

Hij bevestigde de schenkingen aan St. Mary van York en doneerde een visvijver op de rivier (Tweed?) aan de abdij van Rievaulx ter nagedachtenis aan de ziel van zijn vader. In 1170 was hij getuige van een akte van Guy van Ponthieu ten gunste van Guillaume van Aumale. In 1180 schonk hij een deel van het bos van Gregny, later genaamd Bois Saint Jean, aan de Tempeliers van Fieffes in Ponthieu.

Hij trouwde met Agnès de Picquigny, mogelijk de dochter van Gérard vidame van Amiens en Béatrix van Aumale.

Wapenschild: fasce van zilver en azuur met een rand van keel (rood). .
Zijn jongste zoon Bernard (II), een Engels en Picardische monnik uit de vroege jaren, was vooral bekend om zijn deelname aan de gevangenneming van Willem I van Schotland tijdens de Slag bij Alnwick in 1174. Hij trouwde met een lid van de familie heren van Picquigny in het graafschap Ponthieu.

In tegenstelling tot wat werd gedacht, had Bernard II geen directe nakomelingen. Zijn neef Eustache, heer van Hélicourt (of Bailleul), volgde hem op en nam de toponieme naam Bailleul aan. Hij had vier zonen: Ingram en Henri, die zijtakken vestigden in respectievelijk Inverkeilor en Cavers; Hugues, die rond 1209 leefde; Bernard en Hugues, die deel uitmaakten van de groep trouwe baronnen van Jan van Engeland.

De familie Bailleul, die in Engeland en Schotland Balliol werd, behoorde tot de Anglo-Normandische adel en was afkomstig uit Bailleul nabij Abbeville in het graafschap Picardië. De familie bleef sterke banden onderhouden met hun heerschappij in Bailleul en werd een invloedrijke dynastie. .

De stichter van de Engelse tak was Guy van Bailleul, die zich in Engeland vestigde onder het bewind van Willem Rufus. Hij werd waarschijnlijk gerekruteerd tijdens een van de campagnes van de koning in het oosten van het hertogdom Normandië in 1191 en 1194. Zijn neef Bernard van Bailleul erfde de Northumberland-landgoederen rond 1130-1133. Zijn belangrijkste fort was Barnard Castle, gevestigd in het graafschap Durham.

Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Agathe	*1162	Belle [Frankrijk]	†1213	Blaringhem [Frankrijk]	51	1	1