Cees Hagenbeek

Salathiel Salathial, Chéaltiel Ben Jehciachin Jéchonias Ha -David

Salathiel Salathial, Chéaltiel Ben Jehciachin Jéchonias Ha -David, geb. in 597 BC, Gouverneur de Judée. Roi de Judée.2eme Exilarque, ovl. in 546 BC.

tr. (1)
met

Rhodogune (Rhodah) de Babylone, dr. van Gobryas de Babylone en NN de Babylone, Princesse fille du roi Gobryas, tr. (1) met Hystaspe de Perse. Uit dit huwelijk een zoon.

Uit dit huwelijk een kind.

tr. (2)
met

Pédaja Peda Fadaia Ha-David.

Uit dit huwelijk een kind.

Pédaja Peda Fadaia Ha-David

Pédaja Peda Fadaia Ha-David.

tr.
met

Salathiel Salathial, Chéaltiel Ben Jehciachin Jéchonias Ha -David, geb. in 597 BC, Gouverneur de Judée. Roi de Judée.2eme Exilarque, ovl. in 546 BC, tr. (1) met Rhodogune (Rhodah) de Babylone. Uit dit huwelijk een kind.

Uit dit huwelijk een kind.

Gobryas de Babylone

Gobryas de Babylone.

Vader:
Nabuchodonosor II en Babylonien Nabu-Kudurra-Usur (Nabû Protège mon Fils Ainé) de Babylone, ovl. 6.050.901 BC, tr. met

Moeder:
Nitocris Neitaqert d'égypte.

tr.
met

NN de Babylone, dr. van Nabû Balatsu Igbi de Babylone en Adda Gupti d'Assyrie.

NN de Babylone.
Harran (Carrhae in het Latijn, of Carrhes in het Frans) is een stad en district in Turkije, in het zuidoosten van het huidige Turkije, op het kruispunt van de wegen naar Damascus, Karkemich en Nineve. Het is ook een archeologische vindplaats: je kunt er de muren van de oude stad zien, die vijf kilometer lang zijn, en belangrijke middeleeuwse overblijfselen zoals het kasteel en de Ulu Camii, een grote moskee uit de 8e eeuw. Tegenwoordig blijven er alleen nog twee dorpen over met typische bouwwerken van steen en ruwe klei bedekt met koepels in bijenkorfvorm, terwijl er een moderne woonwijk ontstaat aan de rand van de archeologische vindplaats. .

De stad, samen met die van Sanliurfa, werd in 2000 voorgesteld voor een inschrijving op de werelderfgoedlijst en staat op de 'voorlopige lijst' van UNESCO in de categorie cultureel erfgoed.

Het is vooral bekend omdat hier de Slag bij Carrhes plaatsvond. .

De stad heeft haar Semitische naam behouden sinds 2400 v.Chr. De Grieken noemden het Karrhai, een naam die verfranst werd tot Carrhes. De geografische ligging, in de vallei van de rivier de Balissos (nu Balikh), op het kruispunt van twee karavaanroutes, maakte het tot een strategisch punt in de loop van de geschiedenis. Een van deze routes verbond Syrië met de vallei van de Tigris, de andere leidde naar de Eufraat en de Perzische Golf vanaf de vallei van de Halys. Assyrische inscripties vermelden deze plaats rond 1100 v.Chr. onder de naam Harranu, wat weg of route betekent in het Akkadisch. Dit handelsknooppunt was bekend bij de Romeinen: Plinius de Oudere vermeldt in de 1e eeuw n.Chr. de handel in wierook en parfums op de markt van Carrhes. .

Harran was in de hoge oudheid ook bekend als een van de twee belangrijkste heiligdommen (samen met de stad Ur) gewijd aan de maangod Sîn, vereerd door de Semieten van Mesopotamië.

Harran heeft in de loop der eeuwen de overheersing van verschillende mogendheden ondergaan: na de Amorieten en vervolgens het koninkrijk Mitanni werd de stad door de Hettieten verbrand en kwam vervolgens onder Assyrische heerschappij. Stèles gegraveerd in spijkerschrift verwijzen naar de Babylonische koning Nabonidus (556-539 v.Chr.). Uiteindelijk werd zij opgenomen in het Achaemenidische rijk. Na de veroveringen van Alexander de Grote werd zij bestuurd door de Macedoniërs en door de dynastie van de Seleuciden. Zo ontstond een belangrijke Grieks-sprekende gemeenschap die floreerde: koninklijke werkplaatsen sloegen in Carrhes tetradrachmen en zelfs octodrachmen van zilver, handelsmunt. Lang na de komst van de Parthen, tegen het einde van de tweede eeuw v.Chr, kwam een Griekse bevolking die zichzelf nog steeds als zodanig identificeerde, de Romeinse soldaten van Afranius in 65-64 v.Chr. te hulp. Gedetailleerd artikel: Slag bij Carrhes.

In 53 voor Christus werd de stad en haar omgeving het toneel van een van de grootste militaire rampen in de Romeinse geschiedenis tijdens de Slag bij Carrhes, waarbij de troepen van triumvir Crassus tegenover het Parthische leger onder bevel van generaal Surena stonden. Munt geslagen in de stad Carrhae .

Vanaf die tijd behoorde zij tot het koninkrijk Adiabene of soms tot het koninkrijk Osroene, wanneer er twee afzonderlijke koninkrijken waren. Behalve in korte periodes worden deze twee koninkrijken geregeerd door leden van de dynastie van Abgar van Edessa of Monobaze van Adiabene, die beide Abgar zijn. In de eerste eeuw gaf de koning van Adiabene het heerschap Carrhes (Harran) aan de zoon die hij had aangewezen om hem op te volgen.

Ten tijde van Septimius Severus, geworden Romeinse kolonie, had Carrhes werkplaatsen die bronzen munten sloegen. Uiteindelijk werd de stad in 238 na Chr. veroverd door de Perzen, maar in het voorjaar van 243 heroverd door de Romeinse legers onder bevel van keizer Gordianus III. Carrhes, toevluchtsoord van het Hellenisme.

In 529 beval de Oost-Romeinse keizer Justinianus I de sluiting van de school van Athene6, ook zeven neoplatonistische filosofen, Damascius de Diadochus, Simplicios van Cilicia, Priscianus van Lydië, Eulamios van Phrygië, Hermias van Fenicië, Diogenes van Fenicië, en Isidore van Gaza moesten Athene verlaten en gingen vrijwillig in ballingschap in Perzië, bij koning Khosro I; na het vredesverdrag (532) dat werd gesloten tussen Khosro I, en Justinianus I, vestigden de filosofen zich in Harran (Carrhes), in Mesopotamië, nabij de Perzische grens. Christelijke en islamitische beschavingen.

De Syrische teksten vermelden een monofysitische bisschop, Simeon van de Olijfbomen, die rond 700 bezig was Manicheeërs, heidenen en joden uit de omgeving te bekeren. Ze vermelden ook de Sabiërs, de Sabiërs uit de stad Harran speelden een belangrijke rol bij de vertaling van werken uit het Byzantijnse rijk naar het Arabisch7. Sterrenaanbidders, ze lijken een gemeenschap van gehéleniseerde heidenen te zijn geweest, die de astrologische leer van de Babyloniërs bewaarde tot in de 10e eeuw. Aanhangers van het hermetisme en daardoor fysiek bedreigd, probeerden ze tevergeefs hun religie te laten erkennen als een van de officiële monotheïstische culten. .

De beroemdste van de Sabiërs van Harran is Thabit ibn Qurra, wiskundige, astronoom en astroloog, die vele Griekse wetenschappelijke teksten in het Arabisch heeft vertaald9. De christelijke theoloog Theodorus Abu Qurrah was van 795 tot 812 orthodox bisschop van Harran. Het is ook de geboorteplaats van de astronoom, astroloog en wiskundige Al-Battani (ca. 855-923) en de islamitische theoloog Ibn Taymiyya (1263)10. In de Bijbel In de Bijbel vestigde Terach, de vader van Abraham, zich in Harran na Ur te hebben verlaten, en stierf daar. Zijn achterkleinzoon Laban, de broer van Rebecca en schoonvader van Jakob, woonde daar.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Rhodogune						2	2

NN de Babylone

NN de Babylone.

NN de Babylone.
Harran (Carrhae in het Latijn, of Carrhes in het Frans) is een stad en district in Turkije, in het zuidoosten van het huidige Turkije, op het kruispunt van de wegen naar Damascus, Karkemich en Nineve. Het is ook een archeologische vindplaats: je kunt er de muren van de oude stad zien, die vijf kilometer lang zijn, en belangrijke middeleeuwse overblijfselen zoals het kasteel en de Ulu Camii, een grote moskee uit de 8e eeuw. Tegenwoordig blijven er alleen nog twee dorpen over met typische bouwwerken van steen en ruwe klei bedekt met koepels in bijenkorfvorm, terwijl er een moderne woonwijk ontstaat aan de rand van de archeologische vindplaats. .

De stad, samen met die van Sanliurfa, werd in 2000 voorgesteld voor een inschrijving op de werelderfgoedlijst en staat op de 'voorlopige lijst' van UNESCO in de categorie cultureel erfgoed.

Het is vooral bekend omdat hier de Slag bij Carrhes plaatsvond. .

De stad heeft haar Semitische naam behouden sinds 2400 v.Chr. De Grieken noemden het Karrhai, een naam die verfranst werd tot Carrhes. De geografische ligging, in de vallei van de rivier de Balissos (nu Balikh), op het kruispunt van twee karavaanroutes, maakte het tot een strategisch punt in de loop van de geschiedenis. Een van deze routes verbond Syrië met de vallei van de Tigris, de andere leidde naar de Eufraat en de Perzische Golf vanaf de vallei van de Halys. Assyrische inscripties vermelden deze plaats rond 1100 v.Chr. onder de naam Harranu, wat weg of route betekent in het Akkadisch. Dit handelsknooppunt was bekend bij de Romeinen: Plinius de Oudere vermeldt in de 1e eeuw n.Chr. de handel in wierook en parfums op de markt van Carrhes. .

Harran was in de hoge oudheid ook bekend als een van de twee belangrijkste heiligdommen (samen met de stad Ur) gewijd aan de maangod Sîn, vereerd door de Semieten van Mesopotamië.

Harran heeft in de loop der eeuwen de overheersing van verschillende mogendheden ondergaan: na de Amorieten en vervolgens het koninkrijk Mitanni werd de stad door de Hettieten verbrand en kwam vervolgens onder Assyrische heerschappij. Stèles gegraveerd in spijkerschrift verwijzen naar de Babylonische koning Nabonidus (556-539 v.Chr.). Uiteindelijk werd zij opgenomen in het Achaemenidische rijk. Na de veroveringen van Alexander de Grote werd zij bestuurd door de Macedoniërs en door de dynastie van de Seleuciden. Zo ontstond een belangrijke Grieks-sprekende gemeenschap die floreerde: koninklijke werkplaatsen sloegen in Carrhes tetradrachmen en zelfs octodrachmen van zilver, handelsmunt. Lang na de komst van de Parthen, tegen het einde van de tweede eeuw v.Chr, kwam een Griekse bevolking die zichzelf nog steeds als zodanig identificeerde, de Romeinse soldaten van Afranius in 65-64 v.Chr. te hulp. Gedetailleerd artikel: Slag bij Carrhes.

In 53 voor Christus werd de stad en haar omgeving het toneel van een van de grootste militaire rampen in de Romeinse geschiedenis tijdens de Slag bij Carrhes, waarbij de troepen van triumvir Crassus tegenover het Parthische leger onder bevel van generaal Surena stonden. Munt geslagen in de stad Carrhae .

Vanaf die tijd behoorde zij tot het koninkrijk Adiabene of soms tot het koninkrijk Osroene, wanneer er twee afzonderlijke koninkrijken waren. Behalve in korte periodes worden deze twee koninkrijken geregeerd door leden van de dynastie van Abgar van Edessa of Monobaze van Adiabene, die beide Abgar zijn. In de eerste eeuw gaf de koning van Adiabene het heerschap Carrhes (Harran) aan de zoon die hij had aangewezen om hem op te volgen.

Ten tijde van Septimius Severus, geworden Romeinse kolonie, had Carrhes werkplaatsen die bronzen munten sloegen. Uiteindelijk werd de stad in 238 na Chr. veroverd door de Perzen, maar in het voorjaar van 243 heroverd door de Romeinse legers onder bevel van keizer Gordianus III. Carrhes, toevluchtsoord van het Hellenisme.

In 529 beval de Oost-Romeinse keizer Justinianus I de sluiting van de school van Athene6, ook zeven neoplatonistische filosofen, Damascius de Diadochus, Simplicios van Cilicia, Priscianus van Lydië, Eulamios van Phrygië, Hermias van Fenicië, Diogenes van Fenicië, en Isidore van Gaza moesten Athene verlaten en gingen vrijwillig in ballingschap in Perzië, bij koning Khosro I; na het vredesverdrag (532) dat werd gesloten tussen Khosro I, en Justinianus I, vestigden de filosofen zich in Harran (Carrhes), in Mesopotamië, nabij de Perzische grens. Christelijke en islamitische beschavingen.

De Syrische teksten vermelden een monofysitische bisschop, Simeon van de Olijfbomen, die rond 700 bezig was Manicheeërs, heidenen en joden uit de omgeving te bekeren. Ze vermelden ook de Sabiërs, de Sabiërs uit de stad Harran speelden een belangrijke rol bij de vertaling van werken uit het Byzantijnse rijk naar het Arabisch7. Sterrenaanbidders, ze lijken een gemeenschap van gehéleniseerde heidenen te zijn geweest, die de astrologische leer van de Babyloniërs bewaarde tot in de 10e eeuw. Aanhangers van het hermetisme en daardoor fysiek bedreigd, probeerden ze tevergeefs hun religie te laten erkennen als een van de officiële monotheïstische culten. .

De beroemdste van de Sabiërs van Harran is Thabit ibn Qurra, wiskundige, astronoom en astroloog, die vele Griekse wetenschappelijke teksten in het Arabisch heeft vertaald9. De christelijke theoloog Theodorus Abu Qurrah was van 795 tot 812 orthodox bisschop van Harran. Het is ook de geboorteplaats van de astronoom, astroloog en wiskundige Al-Battani (ca. 855-923) en de islamitische theoloog Ibn Taymiyya (1263)10. In de Bijbel In de Bijbel vestigde Terach, de vader van Abraham, zich in Harran na Ur te hebben verlaten, en stierf daar. Zijn achterkleinzoon Laban, de broer van Rebecca en schoonvader van Jakob, woonde daar.

Vader:
Nabû Balatsu Igbi de Babylone, tr. met

Moeder:
Adda Gupti d'Assyrie, dr. van Ashur Bani Pal (Assurbanipal) II d'Assyrie en Ashur Sharrat d'Assyrie.

tr.
met

Gobryas de Babylone, zn. van Nabuchodonosor II en Babylonien Nabu-Kudurra-Usur (Nabû Protège mon Fils Ainé) de Babylone en Nitocris Neitaqert d'égypte.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Rhodogune						2	2

Nabuchodonosor II en Babylonien Nabu-Kudurra-Usur (Nabû Protège mon Fils Ainé) de Babylone

Nabuchodonosor II en Babylonien Nabu-Kudurra-Usur (Nabû Protège mon Fils Ainé) de Babylone, ovl. 6.050.901 BC.

Nabuchodonosor II en Babylonien Nabu-Kudurra-Usur (Nabû Protège mon Fils Ainé) de Babylone.
Heropleving en hoogtepunt van Babylon onder zijn heerschappij, Chaldeeuwse dynastie koning van Babylon in -605 (neo-Babylonische rijk) de meest bekende, tweemaal overwinnaar van de Assyriërs in -616 en -615 in Anapka maar kan Assur niet veroveren. Hij sluit een bondgenootschap met Cyaxares, koning van de Meden, en laat in Babylon talrijke gebouwen oprichten, waaronder de poort van Ishtar en de hangende tuinen. Vermeld in de Bijbel als de verwoester van de tempel van Salomo.

Nebukadnezar II herneemt het grootste deel van het Assyrische rijk, inclusief de Fenicische havens en de rijke steden van Syrië. Zijn opvolging zal chaotisch zijn, betwist door zijn religieuze standpunten en conflicten met de Babylonische geestelijkheid. Hij zal zijn troon moeten afstaan aan een buitenlandse veroveraar, koning Cyrus II, stichter van het Perzische Achemenidenrijk.

tr.
met

Nitocris Neitaqert d'égypte.

Nitocris Neitaqert d'égypte.
De koningin die Hérodote vermeldt als een van de belangrijkste vrouwen naast Semiramis is Nitocris. Zij was een van de vrouwen van Nebukadnezar II en speelde een prominente rol in de geschiedenis van Babylon.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Gobryas						1	1

Nitocris Neitaqert d'égypte

tr.
met

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Gobryas						1	1

Nabû Balatsu Igbi de Babylone

Nabû Balatsu Igbi de Babylone.

tr.
met

Adda Gupti d'Assyrie, dr. van Ashur Bani Pal (Assurbanipal) II d'Assyrie en Ashur Sharrat d'Assyrie.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	NN						1	1

Adda Gupti d'Assyrie

Adda Gupti d'Assyrie.

Vader:
Ashur Bani Pal (Assurbanipal) II d'Assyrie, zn. van Sennacherib d'Assyrie en Zakûtu Naqi'a, tr. met

Moeder:
Ashur Sharrat d'Assyrie.

tr.
met

Nabû Balatsu Igbi de Babylone.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	NN						1	1

Ashur Bani Pal (Assurbanipal) II d'Assyrie

Ashur Bani Pal (Assurbanipal) II d'Assyrie.

Vader:
Sennacherib d'Assyrie, zn. van Sargon II d'Assyrie en Athaliyah Beth Yotham de Judée, tr. met

Moeder:
Zakûtu Naqi'a.

tr.
met

Ashur Sharrat d'Assyrie.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Adda						1	1

Ashur Sharrat d'Assyrie

Ashur Sharrat d'Assyrie.

tr.
met

Ashur Bani Pal (Assurbanipal) II d'Assyrie, zn. van Sennacherib d'Assyrie en Zakûtu Naqi'a.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Adda						1	1

Sennacherib d'Assyrie

Sennacherib d'Assyrie.

Vader:
Sargon II d'Assyrie, tr. met

Moeder:
Athaliyah Beth Yotham de Judée, dr. van Jotham (Azarja) Jotham (Jonathan) De Juda Ha -David de Judée (Roi, de Judée de -740 à -732) en Ahio Bath Azrikam d'Israël.

tr.
met

Zakûtu Naqi'a.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Ashur						1	1

Zakûtu Naqi'a

Zakûtu Naqi'a.

tr.
met

Sennacherib d'Assyrie, zn. van Sargon II d'Assyrie en Athaliyah Beth Yotham de Judée.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Ashur						1	1

Sargon II d'Assyrie

Sargon II d'Assyrie.

tr.
met

Athaliyah Beth Yotham de Judée, dr. van Jotham (Azarja) Jotham (Jonathan) De Juda Ha -David de Judée (Roi, de Judée de -740 à -732) en Ahio Bath Azrikam d'Israël.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Sennacherib						1	1

Athaliyah Beth Yotham de Judée

Athaliyah Beth Yotham de Judée.

Vader:
Jotham (Azarja) Jotham (Jonathan) De Juda Ha -David de Judée, zn. van Ozias (Azarias) Azaria Amaziah de JUDA HA -DAVID de Judée (Roi de Juda durant 52 ans, de -792 à -740) en Yerushah d'Israël ou des Lévites, geb. in 783 BC, Roi, de Judée de -740 à -732, ovl. circa 742 BC, tr. met

Moeder:
Ahio Bath Azrikam d'Israël, dr. van Azrikam d'Israël.

tr.
met

Sargon II d'Assyrie.

Uit dit huwelijk een zoon:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Sennacherib						1	1

Jotham (Azarja) Jotham (Jonathan) De Juda Ha -David de Judée

Jotham (Azarja) Jotham (Jonathan) De Juda Ha -David de Judée, geb. in 783 BC, Roi, de Judée de -740 à -732, ovl. circa 742 BC.

Jotham (Azarja) Jotham (Jonathan) De Juda Ha -David de Judée.
Een van de vrouwen, prinses, koningin vermeld door Herodotus, de tweede belangrijke koningin na Semiramis. .

Judah Jotham (Jonathan) of Yotham Ben Ouziyah. Hij werd koning op 25-jarige leeftijd en regeerde 16 jaar lang. Zijn moeder heette Jerusha, dochter van Sadoq (2 Koningen 15,32-33), (2 Kronieken 27,1). .

Toen Jotham koning werd, was Pekah in zijn tweede regeringsjaar (2 Koningen 15,32). Pekah werd koning van Israël in het twintigste jaar van Jotham (2 Koningen 15,30). Zijn heerschappij eindigde rond -736/-735. Zijn zoon Achaz volgde hem op in het zeventiende jaar van Pekah. Achaz was twintig jaar oud. (2 Koningen 16,1). Het was onder zijn bewind dat Jeruzalem werd belegerd en hij een schatting betaalde aan de Assyrische koning Tiglath-Pileser III om zich te bevrijden van de druk van het koninkrijk Israël (2 Koningen 16,7). .

In het tweede boek van de Kronieken (vers 26,21) staat dat toen zijn vader Uzzia melaats werd, hij het regentschap waarnam tot de dood van zijn vader, waarschijnlijk tussen -751 en -740. Rond -740 werd hij de enige koning van Juda. De zestien jaar van heerschappij omvatten de tijd van het regentschap waarin zijn vader melaats was. Hij vocht tegen Resin (of Rezin of Rasin), koning van de Arameeërs van Damascus, en Pekah (of Peka of Peqah), koning van Israël (2 Koningen 15,37). .

Tijdens zijn bewind versterkte Israël zijn invloed op het koninkrijk Juda. Inscripties gevonden in de vesting Kuntillet 'Ajrud, die de handel in de Negev controleerde, suggereren dat het werd bezet door een garnizoen uit het noorden van Juda, mogelijk handelend in naam van het koninkrijk Israël, wat aantoont dat het koninkrijk Juda in die tijd ondergeschikt was aan dat van Israël.

Vader:
Ozias (Azarias) Azaria Amaziah de JUDA HA -DAVID de Judée, geb. in 801 BC, Roi de Juda durant 52 ans, de -792 à -740, ovl. in 736 BC, tr. met

Moeder:
Yerushah d'Israël ou des Lévites, dr. van Zadok II d'Israël ou des Lévites.

tr.
met

Ahio Bath Azrikam d'Israël, dr. van Azrikam d'Israël.

Uit dit huwelijk een dochter:

	naam	geb.	plaats	ovl.	plaats	oud	relatie	kinderen
1	Athaliyah						1	1

Ahio Bath Azrikam d'Israël

Ahio Bath Azrikam d'Israël.

Vader:
Azrikam d'Israël, zn. van Azel d'Israël.

tr.
met

Jotham (Azarja) Jotham (Jonathan) De Juda Ha -David de Judée, zn. van Ozias (Azarias) Azaria Amaziah de JUDA HA -DAVID de Judée (Roi de Juda durant 52 ans, de -792 à -740) en Yerushah d'Israël ou des Lévites, geb. in 783 BC, Roi, de Judée de -740 à -732, ovl. circa 742 BC.

Jotham (Azarja) Jotham (Jonathan) De Juda Ha -David de Judée.
Een van de vrouwen, prinses, koningin vermeld door Herodotus, de tweede belangrijke koningin na Semiramis. .

Judah Jotham (Jonathan) of Yotham Ben Ouziyah. Hij werd koning op 25-jarige leeftijd en regeerde 16 jaar lang. Zijn moeder heette Jerusha, dochter van Sadoq (2 Koningen 15,32-33), (2 Kronieken 27,1). .

Toen Jotham koning werd, was Pekah in zijn tweede regeringsjaar (2 Koningen 15,32). Pekah werd koning van Israël in het twintigste jaar van Jotham (2 Koningen 15,30). Zijn heerschappij eindigde rond -736/-735. Zijn zoon Achaz volgde hem op in het zeventiende jaar van Pekah. Achaz was twintig jaar oud. (2 Koningen 16,1). Het was onder zijn bewind dat Jeruzalem werd belegerd en hij een schatting betaalde aan de Assyrische koning Tiglath-Pileser III om zich te bevrijden van de druk van het koninkrijk Israël (2 Koningen 16,7). .

In het tweede boek van de Kronieken (vers 26,21) staat dat toen zijn vader Uzzia melaats werd, hij het regentschap waarnam tot de dood van zijn vader, waarschijnlijk tussen -751 en -740. Rond -740 werd hij de enige koning van Juda. De zestien jaar van heerschappij omvatten de tijd van het regentschap waarin zijn vader melaats was. Hij vocht tegen Resin (of Rezin of Rasin), koning van de Arameeërs van Damascus, en Pekah (of Peka of Peqah), koning van Israël (2 Koningen 15,37). .

Tijdens zijn bewind versterkte Israël zijn invloed op het koninkrijk Juda. Inscripties gevonden in de vesting Kuntillet 'Ajrud, die de handel in de Negev controleerde, suggereren dat het werd bezet door een garnizoen uit het noorden van Juda, mogelijk handelend in naam van het koninkrijk Israël, wat aantoont dat het koninkrijk Juda in die tijd ondergeschikt was aan dat van Israël.