tr.
met
Mathilde van Brandenburg, dr. van Herman III 'de Lange' van Brandenburg en Anna van Habsburg, geb. in 1296, ovl. in 1329, tr. (2) met Hendrik VI "de Goede" van Silezië. Uit dit huwelijk 3 kinderen.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Agnes | *1321 | †1362 | 41 | 2 | 1 |
tr. (1)
met
Hendrik IV van Sagan, zn. van Hendrik III van Glogau en Mathilde van Brunswijk-Lüneburg, geb. in 1292, ovl. Sagan [Poland] op 22 jan 1342, begr. aldaar bijgezet in de Augustijnenkerk van Sagan.
Hendrik IV van Sagan.
Co-hertog van Silezië-Glogau (1309-1342), Hertog van Sagan (1309-1342), Heerser over Groot Polen (1309-1317).
Hendrik IV van Sagan bijgenaamd de Trouwe (circa 1292 - Sagan, 22 januari 1342) was van 1309 tot 1342 hertog van Sagan, van 1309 tot 1317 heerser over verschillende delen van Groot-Polen en van 1318 tot 1321 samen met zijn jongste broer Przemko II hertog van Glogau. Hij behoorde tot de Silezische tak van het huis Piasten.
Hendrik IV was de oudste zoon van hertog Hendrik III van Glogau en Mathilde van Brunswijk-Lüneburg, dochter van hertog Albrecht I van Brunswijk-Lüneburg.
In december 1309 overleed Hendrik III, waarna zijn vijf zonen zijn domeinen erfden op het hertogdom Glogau na, dat naar zijn weduwe Mathilde ging. Hoewel Hendrik IV toen zeventien jaar oud was en volgens de tradities binnen het huis Piasten al zelfstandig mocht regeren, werd hij samen met zijn vier jongere broers tot in 1312 onder het regentschap van zijn moeder geplaatst.
In 1318 overleed zijn moeder Mathilde, waarna Hendrik IV en zijn jongste broer Przemko II het hertogdom Glogau erfden. Drie jaar later, in 1321, verdeelden Hendrik IV en zijn jongste broers Jan en Przemko hun gezamenlijke gebieden. Hierbij kreeg Przemko II het hertogdom Glogau, gingen de districten Steinau en Lubin naar Jan en behield Hendrik IV het district Sagan.
In januari 1342 overleed Hendrik IV en hij werd daarna bijgezet in de Augustijnenkerk van Sagan.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Agnes | *1321 | †1362 | 41 | 2 | 1 |
tr. (2) in 1310
met
Hendrik VI "de Goede" van Silezië.
Hendrik VI "de Goede" van Silezië.
Hendrik VI van Silezië bijgenaamd de Goede (18 maart 1294 - 24 november 1335) was van 1296 tot 1335 hertog van Breslau en van 1296 tot 1311 hertog van Liegnitz en hertog van Brieg. Hij behoorde tot de Silezische tak van het huis Piasten.
Hendrik VI was de tweede zoon van hertog Hendrik V van Silezië en Elisabeth van Groot-Polen, dochter van hertog Boleslaw de Vrome. Na de vroege dood van zijn vader in 1296 volgde hij hem samen met zijn oudere broer Boleslaw III en zijn jongere broer Wladislaus op als hertog van Breslau, Liegnitz en Brieg. Omdat de drie broers nog minderjarig waren, werd hun oom, hertog Bolko I van Schweidnitz, regent. Toen Bolko I in 1301 overleed, werd hij als regent opgevolgd door koning Wenceslaus II van Bohemen.
Tijdens zijn heerschappij werd Hendrik VI gul gesteund door de stad Breslau en schonk de burgerij van de stad als dank een hele reeks privileges. Drie maanden voor zijn dood werd in augustus 1335 het verdrag van Trentschin afgesloten, waarbij de Poolse koning definitief elke aanspraak van Polen op Silezië opgaf. Ook ging zijn hertogdom definitief in bezit van het koninkrijk Bohemen. Toen hij in november 1335 overleed zonder mannelijke nakomelingen, volgde koning Jan de Blinde hem op als hertog van Breslau, waardoor het hertogdom door het koninkrijk Bohemen geannexeerd werd. Hij was dus de laatste hertog van Breslau en werd in het clarissenklooster van de stad begraven.
tr.
met
Anna van Habsburg, dr. van Albrecht I van Habsburg en Elisabeth van Karinthië, geb. in nov 1280, ovl. op 19 mrt 1327.
Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Mathilde | *1296 | †1329 | 33 | 2 | 4 |
tr.
met
Herman III 'de Lange' van Brandenburg, zn. van Otto V "De Lange" van Brandenburg en Judith van Henneberg, geb. in 1273, ovl. Lübz [Duitsland] op 1 feb 1308.
Herman III 'de Lange' van Brandenburg.
Herman van Brandenburg bijgenaamd de Lange (circa 1275 - Lübz, 1 februari 1308) was van 1299 tot 1308 markgraaf van Brandenburg-Salzwedel. Hij behoorde tot het huis Ascaniërs.
Herman was de zoon van markgraaf Otto V van Brandenburg-Salzwedel en Judith, dochter van graaf Herman I van Henneberg. In 1299 volgde hij zijn vader op als mede-markgraaf van Brandenburg-Salzwedel, dat hij tot in 1300 regeerde samen met zijn neef Albrecht III. Na het overlijden van hertog Bolko I van Schweidnitz in 1301 werd hij ook regent over diens zonen.
In 1308 brak een oorlog uit tussen het markgraafschap Brandenburg en het hertogdom Mecklenburg, de zogenaamde Noord-Duitse Markgravenoorlog. Herman en zijn neef, markgraaf Otto IV van Brandenburg-Stendal, vielen daarop Mecklenburg binnen, maar Herman overleed tijdens het beleg van Lübz. Hij werd bijgezet in de abdij van Lehnin.
Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Mathilde | *1296 | †1329 | 33 | 2 | 4 |
tr. in 1310
met
Mathilde van Brandenburg, dr. van Herman III 'de Lange' van Brandenburg en Anna van Habsburg, geb. in 1296, ovl. in 1329, tr. (1) met Hendrik IV van Sagan. Uit dit huwelijk een dochter.
tr. in 1274
met
Elisabeth van Karinthië, dr. van Meinhard II van Karinthië en Elisabeth van Beieren, geb. München [Duitsland] in 1262, ovl. Königsfelden [Zwitserland] op 28 okt 1312.
Elisabeth van Karinthië.
Elisabeth van Karinthië ook bekend als Elisabeth van Gorizia-Tirol (München, circa 1262 - Königsfelden, 28 oktober 1312) was van 1282 tot 1308 hertogin-gemalin van Oostenrijk en van 1298 tot 1308 Rooms-Duits koningin. Ze behoorde tot het huis der Meinhardijnen.
Elisabeth was de oudste dochter van hertog Meinhard van Karinthië, die eveneens graaf van Gorizia en Tirol was, en diens echtgenote Elisabeth, dochter van hertog Otto II van Beieren.
Op 20 december 1274 huwde Elisabeth in Wenen met graaf Albrecht I van Habsburg, de oudste zoon en erfgenaam van de kort daarvoor tot Rooms-Duits koning verkozen Rudolf I van Habsburg. Op 17 december 1282 werd Albrecht door zijn vader benoemd tot hertog van Oostenrijk en Stiermarken.
Op 1 mei 1308 werd haar echtgenoot nabij de stad Windisch vermoord door zijn neef Jan Parricada. Na de moord op Albrecht stichtte Elisabeth op de plek van de moord het Clarissenklooster Königsfelden. Op het einde van haar leven trok Elisabeth zich terug in dit klooster. Op 28 oktober 1312 stierf Elisabeth er en ze werd er eveneens begraven. Later werden haar stoffelijke resten overgebracht naar de Sint-Paulusabdij in Karinthië.
Uit dit huwelijk 12 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Anna | *1280 | †1327 | 46 | 1 | 4 | ||
| 2 | Rudolph | *1282 | †1307 | Horaschdowitz [Czechoslovakia(ex)] | 25 | 2 | 0 |
tr. in 1274
met
Albrecht I van Habsburg, zn. van Koning Rudolf I/IV graaf van Habsburg en Gertrud Anna von Hohenberg, geb. Rheinfelden [Zwitserland] in jul 1255, ovl. Königsfelden [Zwitserland] op 1 mei 1308.
Albrecht I van Habsburg.
Rooms-Duits Koning (1298-1308), Co-hertog van Oostenrijk en Stiermarken (1282-1283), Hertog van Oostenrijk en Stiermarken (1283-1298).
Albrecht I (Rheinfelden (Zwitserland), juli 1255 - Königsfelden (Zwitserland), 1 mei 1308), uit het huis Habsburg, was hertog van Oostenrijk en van Stiermarken, eerst met zijn broer Rudolf en vanaf 1283 alleen.
Hij was de oudste zoon en het tweede kind van Rudolf I van Habsburg (1218-1291), graaf van Habsburg, landgraaf van Opper-Elzas (1237-1273), Rooms koning (1273-1291), en van Gertrude van Hohenburg (rond 1230-1281). Nadat hij zijn voorganger Adolf I van Nassau vermoord had, werd Albrecht op zijn beurt gekozen tot Rooms koning in 1298. Hij werd erkend door paus Bonifatius VIII, maar kreeg niet de tijd om tot keizer gekroond te worden.
Hij werd vermoord door zijn neef Jan van Habsburg (1290-1313), postume zoon van zijn broer Rudolf, die niet de door Albert afgesproken compensaties had gekregen.
Uit dit huwelijk 12 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Anna | *1280 | †1327 | 46 | 1 | 4 | ||
| 2 | Rudolph | *1282 | †1307 | Horaschdowitz [Czechoslovakia(ex)] | 25 | 2 | 0 |
tr. München [Duitsland] op 6 okt 1259
met
Elisabeth van Beieren, dr. van Otto II (der Erlauchte) Hertog van Beieren (paltsgraaf aan de Rijn) en Agnes Welf van de Palts, geb. Landshut [Duitsland] circa 1227, ovl. Schenna [Italië] op 9 okt 1273, tr. (2) met Koenraad IV van Hohenstaufen. Uit dit huwelijk geen kinderen.
Elisabeth van Beieren.
Elisabeth van Beieren (Landshut, circa 1227 - Schenna, 9 oktober 1273) was van 1246 tot 1254 Rooms-Duits koningin. Ze behoorde tot het huis Wittelsbach.
Elisabeth werd geboren in het kasteel Trausnitz in Landshut als oudste dochter van hertog Otto II van Beieren en diens gemalin Agnes van de Palts, dochter van paltsgraaf aan de Rijn Hendrik V van Brunswijk.
In 1231 werd haar vader hertog van Beieren en paltsgraaf aan de Rijn. In het conflict tussen keizer Frederik II van het Heilige Roomse Rijk en de Romeinse Curie, koos Otto II oorspronkelijk de zijde van de paus, maar in 1241 veranderde hij van kant en koos hij de zijde van keizer Frederik II.
Oorspronkelijk had haar vader Elisabeth verloofd met hertog Frederik II van Oostenrijk.
Doordat Otto een alliantie met keizer Frederik II gesloten had, besloot hij de verloving te verbreken en verloofde hij haar met de zoon van Frederik II, Koenraad IV, vanaf 1237 Rooms-Duits koning, vanaf 1228 koning van Jeruzalem en vanaf 1235 hertog van Zwaben.
Op 1 september 1246 huwden Koenraad IV en Elisabeth in Vohburg, ondanks sterke protesten van pauselijk legaat Albert von Behaim. Ze kregen een zoon:.
Konradijn (1252-1268), koning van Jeruzalem, koning van Sicilië en hertog van Zwaben.
Na de dood van haar echtgenoot en het daaropvolgende Interregnum, probeerde Elisabeth de rechten van haar zoon te verzekeren, gesteund door broers, hertogen Lodewijk II en Hendrik XIII van Beieren.
Op 6 oktober 1259 hertrouwde Elisabeth in München met graaf Meinhard II van Gorizia-Tirol, die vanaf 1286 ook hertog van Karinthië was en die tien jaar jonger dan haar was. Ze kregen volgende kinderen:.
Elisabeth (±1262-1313), huwde in 1276 met Albrecht I van Habsburg, hertog van Oostenrijk en Rooms-Duits koning.
Uit dit huwelijk 6 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Elisabeth | *1262 | München [Duitsland] | †1312 | Königsfelden [Zwitserland] | 50 | 1 | 12 |
tr. (1) München [Duitsland] op 6 okt 1259
met
Meinhard II van Karinthië, zn. van Meinhard I van Gorizia-Tirol en Adelheid van Tirol, geb. circa 1238, ovl. op 1 nov 1295.
Meinhard II van Karinthië.
Graaf van Gorizia en van Tirol (Meinhard IV, 1258-1295), Hertog van Karinthië (1286-1295).
Meinhard II (?, rond 1238 - Greifenburg 1 november 1295), lid van het Huis der Meinhardijnen, was graaf (als Meinhard IV) van Gorizia en Tirol en hertog van Karinthië (1286-1295). Hij was een vorst van betekenis in de 13e eeuw en grondlegger van het zelfstandige land Tirol.
Als zoon van graaf Meinhard I erfde hij in 1271 het graafschap Tirol. Zijn broer Albert kreeg de bezittingen in Friuli, Istrië, Karinthië en in het Pustertal. Hij werd beroemd door het laten slaan van de Zwainziger, het eerste Duitse grote zilveren muntstuk, dat veelvuldig vervalst werd. Hij steunde Rudolf I in diens heerschappijdispuut met koning Ottokar II van Bohemen en werd als beloning daarvoor in 1286 tot rijksvorst verheven en hem werd het hertogdom Karinthië toebedeeld.
Samen met zijn echtgenote Elisabeth van Beieren, de weduwe van Koenraad IV van Hohenstaufen, stichtte hij het Cisterciënzerssticht in Stams in Tirol, waar zich ook zijn graf bevindt. Zijn dochter Elisabeth trouwde Albrecht I, de Duitse koning tussen 1298 en 1308, en werd stammoeder van alle latere leden van het geslacht Habsburg. Door zijn onderwerping van de vorstbisdommen Trente (Italiaans: Trento) en Brixen (Italiaans: Bressanone) geldt hij als eigenlijke grondlegger van het land Tirol.
Uit dit huwelijk 6 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Elisabeth | *1262 | München [Duitsland] | †1312 | Königsfelden [Zwitserland] | 50 | 1 | 12 |
tr. (2) Vohburg an der Donau [Duitsland] op 1 sep 1246
met
Koenraad IV van Hohenstaufen, geb. Andria [Italië] op 25 apr 1228, ovl. Lavello [Italië] op 21 mei 1254.
tr. Vohburg an der Donau [Duitsland] op 1 sep 1246
met
Elisabeth van Beieren, dr. van Otto II (der Erlauchte) Hertog van Beieren (paltsgraaf aan de Rijn) en Agnes Welf van de Palts, geb. Landshut [Duitsland] circa 1227, ovl. Schenna [Italië] op 9 okt 1273, tr. (1) met Meinhard II van Karinthië. Uit dit huwelijk 6 kinderen.
Elisabeth van Beieren.
Elisabeth van Beieren (Landshut, circa 1227 - Schenna, 9 oktober 1273) was van 1246 tot 1254 Rooms-Duits koningin. Ze behoorde tot het huis Wittelsbach.
Elisabeth werd geboren in het kasteel Trausnitz in Landshut als oudste dochter van hertog Otto II van Beieren en diens gemalin Agnes van de Palts, dochter van paltsgraaf aan de Rijn Hendrik V van Brunswijk.
In 1231 werd haar vader hertog van Beieren en paltsgraaf aan de Rijn. In het conflict tussen keizer Frederik II van het Heilige Roomse Rijk en de Romeinse Curie, koos Otto II oorspronkelijk de zijde van de paus, maar in 1241 veranderde hij van kant en koos hij de zijde van keizer Frederik II.
Oorspronkelijk had haar vader Elisabeth verloofd met hertog Frederik II van Oostenrijk.
Doordat Otto een alliantie met keizer Frederik II gesloten had, besloot hij de verloving te verbreken en verloofde hij haar met de zoon van Frederik II, Koenraad IV, vanaf 1237 Rooms-Duits koning, vanaf 1228 koning van Jeruzalem en vanaf 1235 hertog van Zwaben.
Op 1 september 1246 huwden Koenraad IV en Elisabeth in Vohburg, ondanks sterke protesten van pauselijk legaat Albert von Behaim. Ze kregen een zoon:.
Konradijn (1252-1268), koning van Jeruzalem, koning van Sicilië en hertog van Zwaben.
Na de dood van haar echtgenoot en het daaropvolgende Interregnum, probeerde Elisabeth de rechten van haar zoon te verzekeren, gesteund door broers, hertogen Lodewijk II en Hendrik XIII van Beieren.
Op 6 oktober 1259 hertrouwde Elisabeth in München met graaf Meinhard II van Gorizia-Tirol, die vanaf 1286 ook hertog van Karinthië was en die tien jaar jonger dan haar was. Ze kregen volgende kinderen:.
Elisabeth (±1262-1313), huwde in 1276 met Albrecht I van Habsburg, hertog van Oostenrijk en Rooms-Duits koning.
tr. circa 1237
met
Adelheid van Tirol, dr. van Abert IV van Tirol en Uta Frontenhausen-Lechsgemünd van, geb. in 1219, ovl. in 1279.
Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Meinhard | *1238 | †1295 | 57 | 1 | 6 |
tr. circa 1237
met
Meinhard I van Gorizia-Tirol, zn. van Engelbert III van Gorizia-Tirol (Graaf van Gorizia (1191-1220)) en Mathilde van Andechs, geb. tussen 1200 en 1205, ovl. op 22 jul 1280.
Meinhard I van Gorizia-Tirol.
Graaf van Gorizia (Meinhard III, 1231-1258), Graaf van Tirol (Meinhard I, 1253-1258).
Meinhard I van Gorizia-Tirol (circa 1200/1205 - 22 juli 1258) was van 1231 tot 1258 onder de naam Meinhard III graaf van Gorizia en van 1253 tot 1258 graaf van Tirol. Hij behoorde tot het huis Gorizia.
Hij was een zoon van graaf Engelbert III van Gorizia en diens gemalin Mathilde van Andechs, dochter van graaf Berthold III van Andechs. Na de dood van zijn vader in 1220 ging het graafschap Gorizia niet naar hem, maar naar zijn oom Meinhard II en het was pas na diens dood in 1231 dat Meinhard de controle kreeg over de familiebezittingen rond de steden Lienz en Gorizia.
Uit dit huwelijk 4 kinderen, waaronder:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Meinhard | *1238 | †1295 | 57 | 1 | 6 |
tr. in 1190
met
Mathilde van Andechs, dr. van Berthold II/V Markgraaf van Andechs (markgraaf Istrië) en Hedwig van Dachau-Wittelsbach, ovl. in 1245.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Meinhard I | *1200 | †1280 | 80 | 1 | 4 |
tr. in 1190
met
Engelbert III van Gorizia-Tirol, zn. van Engelbert II van Gorizia en Adelheid van Dachau-Valley, Graaf van Gorizia (1191-1220), ovl. in 1220.
Engelbert III van Gorizia-Tirol.
Engelbert III van Gorizia (overleden in 1220) was van 1191 tot 1220 graaf van Gorizia. Hij behoorde tot het huis Gorizia.
Hij was de zoon van graaf Engelbert II van Gorizia en diens gemalin Adelheid van Scheyen-Dachau-Valley, dochter van graaf Otto I van Scheyern-Dachau-Valley.
Na de dood van zijn vader in 1191 erfde hij samen met zijn broer Meinhard II het graafschap Gorizia, wat Engelbert III bleef tot aan zijn dood in 1220. Tijdens zijn regeerperiode werd hij ook voogd van Aquileia en ook was hij schout van Millstatt.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Meinhard I | *1200 | †1280 | 80 | 1 | 4 |
tr. circa 1270
met
Otto V "De Lange" van Brandenburg, zn. van Otto III "de Vrome" van Brandenburg en Beatrix van Bohemen, geb. circa 1246, ovl. in 1298.
Otto V "De Lange" van Brandenburg.
Co-markgraaf van Brandenburg-Salzwedel (1267-1286), Markgraaf van Brandenburg-Salzwedel (1286-1298).
Otto V van Brandenburg bijgenaamd de Lange (circa 1246 - 1298) was van 1267 tot 1298 mede-markgraaf van Brandenburg-Salzwedel. Hij behoorde tot het huis Ascaniërs.
Hij was de tweede zoon van markgraaf Otto III van Brandenburg en Beatrix van Bohemen, dochter van koning Wenceslaus I van Bohemen. Tijdens zijn jeugd bracht Otto V vele jaren door in Praag aan het hof van koning Ottokar II van Bohemen. Na de dood van zijn vader in 1267 werd Otto V samen met zijn broers Johan III, Albrecht III en Otto VI markgraaf van Brandenburg-Salzwedel.
Nadat Ottokar II van Bohemen in 1278 stierf, werd Otto V regent voor diens minderjarige zoon Wenceslaus II. Als regent moest hij omgaan met de intriges van Ottokars weduwe Cunigonde van Slavonië en de machtige Boheemse adel. Nadat Wenceslaus II zelf begon te regeren, bleven hij en Otto V goede banden behouden en Wenceslaus II nam ook maatregelen tegen de sterke invloed van de aanhangers van zijn moeder.
Als markgraaf van Brandenburg verdedigde Otto V ook de Brandenburgse aanspraken op Pommeren tegen de opeising van Polen van dit gebied. In 1298 overleed hij.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Herman | *1273 | †1308 | Lübz [Duitsland] | 34 | 1 | 4 |
| 1. | Genealogie der Graven van Holland, Genealogie der graven van Holland, Dr. A.W.E. Dek, Europese Bibliotheek, Zaltbommel, 1969 (DEK/HOL) (blz. 16) |
tr. in 1211
met
Uta Frontenhausen-Lechsgemünd van, dr. van Hendrik II Frontenhausen-Lechsgemünd van en Adelheid .
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Adelheid | *1219 | †1279 | 60 | 1 | 4 |
tr. in 1211
met
Abert IV van Tirol, zn. van Hendrik I van Tirol en Agnes van Wangen, geb. circa 1180, ovl. Stams [Oostenrijk] op 22 jul 1253.
Abert IV van Tirol.
[[Albert IV van Tirol (circa 1180 - 22 juli 1253) was van 1190 tot 1253 graaf van Tirol. Hij was de laatste graaf uit het huis Tirol.
Hij was de zoon van graaf Hendrik I van Tirol en diens gemalin Agnes van Wangen, dochter van graaf Adalbero I van Wangen. Toen zijn vader in 1190 overleed en Albert IV hierdoor graaf van Tirol werd, was hij nog minderjarig. Vanaf 1202 begon hij zelfstandig te regeren. Van zijn vader erfde hij ook de titel van voogd van het prinsbisdom Trente en in 1210 werd hij eveneens benoemd tot voogd van het prinsbisdom Brixen.
Albert IV kreeg geen zonen, dus wilde hij er zeker van zijn dat zijn dochters zijn gebieden konden erven. In 1234 huwelijkte hij zijn dochter Elisabeth daarom uit aan hertog Otto II van Meranië en zijn andere dochter Adelheid aan graaf Meinhard III van Gorizia. Ook sloot hij met zijn beide schoonzonen contracten betreffende de erfenis van zijn gebieden. Hierdoor bemachtigde Albert na de dood van hertog Otto II van Meranië in 1248 diens Tiroolse bezittingen. Hetzelfde jaar veroverde Albert IV ook het graafschap Eppan, nadat de plaatselijke dynastie daar was uitgestorven.
In 1253 overleed Albert IV van Tirol, waarna hij in Stams begraven werd. Zijn erfenis werd verdeeld tussen zijn schoonzoons Meinhard III van Gorizia en graaf Gebhard IV van Hirschberg, de tweede echtgenoot van zijn dochter Elisabeth. Gebhard IV had echter geen kinderen, waardoor na diens dood het volledige gebied van Albert IV opnieuw herenigd raakte.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Adelheid | *1219 | †1279 | 60 | 1 | 4 |
tr.
met
Adelheid .
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Uta | 1 | 1 |
tr.
met
Hendrik II Frontenhausen-Lechsgemünd van.
Hendrik II Frontenhausen-Lechsgemünd van.
Graaf van Frontenhausen, Teisbach en Megling.
Uit dit huwelijk een dochter:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Uta | 1 | 1 |
tr.
met
Agnes van Wangen, dr. van Adalbero I van Wangen.
Uit dit huwelijk een zoon:
| naam | geb. | plaats | ovl. | plaats | oud | relatie | kinderen | |
| 1 | Abert IV | *1180 | †1253 | Stams [Oostenrijk] | 73 | 1 | 1 |